Karol Jeziorowski, TM Ca
Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu.
Polem magnetycznym nazywamy taki stan przestrzeni, w kt贸rym na poruszaj膮ce si臋 艂adunki dzia艂aj膮 si艂y. Jest ono wytwarzane przez poruszaj膮ce si臋 艂adunki pozostaj膮ce w ruch uporz膮dkowanym.
Podstawow膮 wielko艣ci膮 charakteryzuj膮c膮 p. magnetyczne jest indukcja magnetyczna, okre艣laj膮ca oddzia艂ywanie pola na poruszaj膮cy si臋 艂adunek. Zale偶y ona r贸wnie偶 od w艂asno艣ci o艣rodka i tak dla pr贸偶ni wynosi ona:
W o艣rodkach materialnych pole zewn臋trzne oddzia艂ywuje na elementarne obwody pr膮du zwi膮zane ze spinem i ruchem orbitalnym elektronu, uporz膮dkowuj膮c ich momenty magnetyczne w kierunku pola. W ten spos贸b powstaje pole dodatkowe, kt贸rego nat臋偶enie zwane namagnesowaniem r贸wna si臋 momentowi magnetycznemu jednostki obj臋to艣ci cia艂a:
, gdzie:
- liczba atom贸w w jednostce obj臋to艣ci uporz膮dkowanych w kierunku pola,
- wypadkowy moment magnetyczny atomu.
Indukcja magnetyczna cia艂a wynosi zatem:
Indukcja magnetyczna mo偶e zosta膰 r贸wnie偶 wyra偶ona nast臋puj膮cym wzorem:
F - si艂a dzia艂aj膮ca w polu na przewodnik
I - nat臋偶enie pr膮du w tym przewodniku
l - d艂ugo艣膰 przewodnika
Jest ona wielko艣ci膮 wektorow膮 Kierunek tego wektora jest styczny do linii pola magnetycznego a zwrot wyznacza regu艂a prawej d艂oni.
Stosunek namagnesowania do nat臋偶enia pola zewn臋trznego nazywamy podatno艣ci膮 magnetyczn膮:
Ze wzgl臋du na jej warto艣膰 i zale偶no艣膰 od temperatury i nat臋偶enia pola dzielimy cia艂a na:
1. Diamagnetyki (cia艂a, np. gazy szlachetne, Zn, Cr, kt贸rych atomy maj膮 moment magnetyczny r贸wny zeru, a orbity elektron贸w w zewn臋trznym polu magnetycznym wykonuj膮 ruch precesyjny. Wytwarza on niewielki dodatkowy moment magnetyczny).
Paramagnetyki (np. powietrze, Al) - cia艂a, kt贸rych atomy lub cz膮steczki posiadaj膮 wypadkowy, r贸偶ny od zera moment magnetyczny. Cia艂a te nie wykazuj膮 namagnesowania w nieobecno艣ci pola zewn臋trznego. Podatno艣膰 magnetyczna paramagnetyk贸w jest odwrotnie proporcjonalna do temperatury bezwzgl臋dnej:
Wz贸r ten wyra偶a prawo Curie zgodnie z kt贸rym podatno艣膰 magnetyczna paramagnetyk贸w jest odwrotnie proporcjonalna do temperatury bezwzgl臋dnej. Jej warto艣膰 liczbowa jest rz臋du 10-6-10-2.
3. Ferro-, ferri-, antyferromagnetyki (cia艂a o strukturze domenowej; domeny s膮 to ma艂e obszary, w obr臋bie kt贸rych nast臋puje spontaniczne uporz膮dkowanie moment贸w magnetycznych tych cia艂. W ferromagnetykach Fe, Co, Ni, momenty magnetyczne wewn膮trz domeny s膮 zgodnie skierowane, w zwi膮zku z tym domeny maj膮 w艂asny silny moment magnetyczny.
Dla ka偶dego ferromagnetyka istnieje okre艣lona temperatura zwana temperatur膮 (punktem) Curie, w kt贸rej ruch cieplny niszczy struktur臋 domenow膮 i powoduje przej艣cie materia艂u w stan paramagnetyczny. Inaczej m贸wi膮c jest to temperatura powy偶ej kt贸rej traci on swoje zdolno艣ci ferromagnetyczne. Podatno艣膰 w tym stanie spe艂nia prawo Curie - Weisa
Inne wielko艣ci okre艣laj膮ce p. magnetyczne:
- Strumie艅 indukcji magnetycznej, wyra偶ony wzorem:
- Nat臋偶enie pola magnetycznego:
, gdzie:
- przenikalno艣膰 magnetyczna pr贸偶ni
Nat臋偶enie pola magnetycznego mo偶emy wyrazi膰 r贸wnie偶 wzorem Biota - Savarta:
zale偶y tylko od nat臋偶enia pr膮du i po艂o偶enia poszczeg贸lnych odcink贸w przewodnika, wzgl臋dem rozpatrywanego pola.
T0=23,5oC = 296,65K
Um [mV] |
UW [V] |
T [K] |
U'W [V] |
0 |
0,86 |
296,5 |
- |
1 |
0,86 |
315,122 |
- |
2 |
0,86 |
333,7439 |
- |
3 |
0,86 |
352,3659 |
- |
4 |
0,86 |
370,9879 |
- |
5 |
0,88 |
389,6099 |
- |
5,1 |
0,88 |
391,4721 |
- |
5,2 |
0,87 |
393,3343 |
- |
5,3 |
0,88 |
395,1965 |
- |
5,4 |
0,88 |
397,0587 |
- |
5,5 |
0,89 |
398,9209 |
- |
5,6 |
0,89 |
400,7831 |
- |
5,7 |
0,88 |
402,6453 |
- |
5,8 |
0,89 |
404,5074 |
- |
5,9 |
0,9 |
406,3696 |
- |
6 |
0,9 |
408,2318 |
- |
6,1 |
0,9 |
410,094 |
- |
6,2 |
0,9 |
411,9562 |
- |
6,3 |
0,9 |
413,8184 |
7,427 |
6,4 |
0,89 |
415,6806 |
1,735 |
6,5 |
0,82 |
417,5428 |
0,983 |
6,6 |
0,63 |
419,405 |
0,685 |
6,7 |
0,5 |
421,2672 |
0,526 |
6,8 |
0,44 |
423,1294 |
0,427 |
6,9 |
0,39 |
424,9916 |
0,359 |
7 |
0,35 |
426,8538 |
0,31 |
7,1 |
0,32 |
428,716 |
0,273 |
7,2 |
0,27 |
430,5782 |
0,243 |
7,3 |
0,19 |
432,4404 |
0,22 |
7,4 |
0,14 |
434,3026 |
0,2 |
7,5 |
0,11 |
436,1648 |
0,184 |
7,6 |
0,1 |
438,027 |
0,17 |
7,7 |
0,09 |
439,8892 |
0,158 |
7,8 |
0,07 |
441,7514 |
0,148 |
7,9 |
0,07 |
443,6136 |
0,139 |
8 |
0,06 |
445,4758 |
0,131 |
螛= 413,818 K
螛'= 413,25 K
E=kB螛= 0,035660396 eV
Z wykresu zale偶no艣ci UW(T) odczytujemy temperatur臋 Curie 螛 ferrytu: 螛= 413,818 K
oraz temperatury:
T1= 419,5 K
gdzie U1= 0,75*UWmax
U1= 0,75*0,9= 0,675 V
T2= 432 K
gdzie U2= 0,25* UWmax
U2=0,25*0,9= 0,225 V
Z uk艂adu r贸wna艅
Wyznaczamy A i 螛'
Por贸wnujemy temperatury 螛 i 螛'
413,818 - 413,25 = 0,568 K
Wyznaczamy energi臋 oddzia艂ywania magnetycznego
Obliczamy temperatury, kt贸re spe艂niaj膮 warunek T> 螛' i obliczamy ich napi臋cie ze wzoru
; 螛'= 413,25 K