Ziola


LISTA ZIÓŁ

Arnika górska (łac. Arnica montana):
- Występowanie: Arnika rośnie w widnych lasach iglastych, na ich brzegach i polanach, na trawiastych zboczach, połoninach i łąkach, na podłożu humusowym i piaszczystym.
- Działanie: Wewnętrznie arnika działa przeciwskurczowo oraz pobudzająco. Zewnętrznie przeciwzapalnie, ściągająco i drażniąco na skórę i śluzówkę. Jest stosowana w postaci nalewki lub naparów z kwiatów i korzeni, przy niektórych chorobach serca oraz przy wrzodach żołądka i dwunastnicy, a nawet przy przewlekłym gośćcu. Zewnętrznie jest zalecana jako lek na rany, skaleczenia, oparzenia, stłuczenia, wysięki, opuchlizny, przyspiesza bowiem wchłanianie wybroczyn i pobudza ziarnowanie. Uśmierza również ból w miejscach urazu. Przedawkowanie w stosowaniu wewnętrznym może doprowadzić nawet do ŚMIERCI, w zewnętrznym - do ostrych podrażnień skóry.

Chmiel zwyczajny (łac. Humulus lupulus):
- Występowanie: W wilgotnych lasach liściastych, olszynach, zaroślach, nad rzekami, na glebach żyznych i wilgotnych.
- Działanie: Chmiel działa pobudzająco na wydzielanie soków żołądkowych, regulująco na przemianę materii, przy przewlekłych nieżytach żołądka i jelit, w chorobach wątroby, w stanach wyczerpania nerwowego, w bezsenności oraz przy nadmiernej pobudliwości płciowej. Z szyszek produkuje się PIWO.

Dąb szypułkowy lub bezszypułkowy (łac. Quercus robur):
- Występowanie: Występuje razem z dębem bezszypułkowym, z którym często tworzy mieszanki. Jest bardziej wymagający co do gleby, lecz mniej pod względem klimatu. Rośnie pospolicie na całym niżu.
- Działanie: Kora dębu działa ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwkrwotocznie i zapierająco. Stosuje się odwary z kory przy schorzeniach przewodu pokarmowego, nieżytach żołądka i jelit, krwawieniach wewnętrznych, biegunkach, w chorobach pęcherza i nerek. Zewnętrznie stosuje się przy stanach zapalnych i ropnych jamy ustnej i gardła, zapaleniu migdałków, owrzodzeniach, czyrakach, oparzeniach, odmrożeniach, w postaci odwaru do okładów i płukań. Alkoholowy wyciąg z kory dębowej tworzy na miejscu zranienia osłaniającą błonkę.

Dziurawiec zwyczajny (łac. Hypericum perforatum):
- Występowanie: W widnych lasach liściastych i borach mieszanych, zaroślach, na polanach, miedzach, łąkach, porębach, na glebach lekkich, suchych, w miejscach słonecznych. Jest pospolity na całym niżu, w górach - po regiel dolny.
- Działanie: Dziurawiec działa regulująco na przemianę materii, pobudzająco na trawienie, żółciopędnie, kojąco, ściągająco i odkarzająco oraz regeneruje tkankę nerwową. Stosuje się napary z ziela przy biegunkach, nieżytach jelit, zaburzeniach dróg żółciowych, nerwobólach, schorzeniach naczyń krwionośnych i miażdżycy naczyń, przy bezsenności oraz nadmiernej pobudliwości płciowej. Zewnętrznie stosuje się ziele dziurawca na trudno gojące się rany miażdżone, owrzodzenia i oparzenia. Przebywanie dłuższy czas na słońcu po przyjęciu większych dawek dziurawca grozi podrażnieniem, kończącym się nawet ŚMIERCIĄ.

Kalina koralowa (łac. Viburnum opulus):
- Występowanie: W cienistych lasach liściastych, olszowo - jesionowych, wiązowych i olszowych, także w borach mieszanych i w zaroślach, na glebach świeżych, średnio wilgotnych i wilgotnych.
- Działanie: Kora działa obniżająco na ciśnienie, przeciwkrwotocznie, rozkurczowo i ściągająco (zewnętrznie). Stosuje się jej ekstrakty płynne, nalewki oraz napary przy wewnętrznych krwotokach, bolesnym miesiączkowaniu, stanach rozkurczowych i atonii macicy, w okresie przekwitania, pobudzeniu nerwowym w okresie ciąży, przy skłonnościach do niewczesnych i przedwczesnych porodów.

Macierzanka piaskowa (łac. Thymus serpyllum):
- Występowanie: Głównie w borach sosnowych, na suchych piaszczystych glebach lub piaskach, kamienistych suchych zboczach, na miejscach słonecznych.
- Działanie: Macierzanka piaskowa ma działanie antyseptyczne, ściągające, przeciwzapalne, pobudzające, wykrztuśne, przeciwskurczowe i moczopędne. Stosuje się ją w postaci naparu przy schorzeniach dróg oddechowych, grypie, krztuśćcu, dychawicy oskrzelowej, zaburzeniach przewodu pokarmowego, stanach zapalnych miedniczek nerkowych i pęcherza, schorzeniach wątroby, migrenach, zawrotach i bólach głowy oraz przy pasożytach jelitowych. Zewnętrznie stosuje się przy zapaleniu skóry i oczu, na wrzody, rany i stłuczenia, przykładając owinięte w płótno ziele na chore miejsce.

Pokrzywa zwyczajna (łac. Urtica dioica):
- Występowanie: W wilgotnych lasach liściastych, olszynach i zaroślach, na polanach śródleśnych, porębach i pastwiskach, nad brzegami wód.
- Działanie: Surowiec działa moczopędnie, przeciwkrwotocznie, przeciwgośćcowo, pobudzająco na przemianę materii i drażniąco na skórę. Znajduje zastosowanie przy uszkodzeniach wątroby, zaburzeniach krzepliwości krwi, niedokrwistości, gośćcu, cukrzycy, ostrych nieżytach żołądka i jelit, krwawieniach wewnętrznych, niektórych schorzeniach dróg moczowych, kamienicy nerkowej, upławach. Zewnętrznie używa się pokrzywy przeciwko łupieżowi i wypadaniu włosów, do tamowania krwawień, na czyraki.

Przetacznik leśny (łac. Veronica officinalis):
- Występowanie: W borach, zwłaszcza mieszanych, lasach liściastych, zaroślach, przy drogach leśnych, na brzegu lasu, także na łąkach, zwykle w miejscach suchych i niezbyt zacienionych. Jest rozpowszechniony na całym niżu, a w górach aż po granicę kosodrzewiny.
- Działanie: Napar z ziela działa wykrztuśnie, napotnie, moczopędnie, żołądkowo. Znajduje zastosowanie w leczeniu dychawicy oskrzelowej, zapalenia oskrzeli, różnych dolegliwościach dróg oddechowych, zaburzeń czynności trawiennych, nieżytu jelit, zaburzeń żołądkowych, schorzeń wątroby, nerek, pęcherza, egzemy, migreny, gośćca. Zewnętrznie używa się odwaru z ziela do płukania przy anginie, podrażnieniu błon śluzowych gardła i jamy ustnej, zapaleniu dziąseł, oraz do przemywania przy oparzeniach i przewlekłych chorobach skóry.

Świetlik łąkowy (łac. Euphrasia rostkoviana):
- Występowanie: W widnych lasach, na brzegach lasów, suchych zboczach, zaroślach. W górach - regiel dolny.
- Działanie: Działa przeciwzapalnie i ściągająco. Używa się go przeważnie zewnętrznie w postaci odwarów do przemywań i okładów w schorzeniach oczu, łzawieniu, zapaleniu spojówek oraz anginie do płukania gardła. Wewnętrznie stosuje się napary z ziela przy nieżycie żołądka, nadciśnieniu i miażdżycy. Jest to stary lek ludowy, stosowany szczególnie w chorobach oczu, nieszkodliwy, może być używany bez obawy przez dłuższy czas.

Wierzba pupurowa (łac. Salix purpurea):
- Występowanie: W wilgotnych lasach wierzbowo - topolowych, w zaroślach nadrzecznych, nad rzekami i potokami. Występuje na całym niżu oraz w niższych partiach górskich.
- Działanie: Kora wierzby działa przeciwgorączkowo, przeciwbólowo, przeciwgośćcowo, uspokajająco i moczopędnie. Stosuje się odwary przy chorobach gorączkowych, ostrym i przewlekłym gośćcu, dnie, uporczywych biegunkach, krwawieniach wewnętrznych, nadmiernym wydzielaniu śluzu w przewodzie pokarmowym, pobudzeniu nerwowym, w nerwobólach, migrenie, bezsenności.

Wrzos zwyczajny (łac. Calluna vulgaris):
- Występowanie: Roślina ta występuje obficie tworząc wrzosowiska, w suchych borach sosnowych, dąbrowach, buczynach i ich obrzeżach, na torfowiskach, wysokich zdegradowanych łąkach górskich, grzbietach skał, na suchych, ubogich glebach bielicowych, nie spotyka się go na glebach wapiennych. Jest częsta na całym niżu i w górach.
- Działanie: Działa moczopędnie, przeciwgośćcowo, ściągająco i antyseptycznie (zewnętrznie). Napary z kwiatów i ziela stosuje się przy przewlekłych nieżytach pęcherza, zapaleniu miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego, kolce nerkowej, nieżycie przewodu pokarmowego, biegunkach, słabym wydzielaniu soku żołądkowego, a jako lek pomocniczy - przy reumatyzmie, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Napar z wrzosu pomaga w stanach podniecenia nerwowego i bezsenności.

(nazwy w języku orków. opis działania wywaru [porcja pitna to z reguły 25ml 10procentowego roztworu]) Uwaga: udany procentowy rzut na truciznę wywołuje tylko drugi efekt (większość efektów trwa 2k10 godzin)

Rasowe zioła narkotyczne (niemożliwe do wylosowania na starcie z wyjątkiem specjalisty zielarza)

W tej grupie znajduje się zioła wywodząca się od jednego przodka. Każde. nich zostało specjalnie wyselekcjonowane, by działało tylko na daną rasę. Powoduje to, że dana rasa poza właściwościami podstawowymi zyskuje pewne dodatki. Właściwości podstawowe działają na każdą rasę ssaczą humanoidalną. Obejmują więc swym działaniem prawie każdego, żywego humanoida. wyjątkiem reptillionów, ludzi-jaszczurów. trytonów. Wyjątkowo wywiera wpływ na centaury, sharany, arany. inne półludzkie rasy. niektórych odludnych stronach zioła takie uprawia się. Ich ilość jest jednak bardzo mała, ponieważ rosną one tylko na ciele rasy, której służą. Tropikalne, ciepłe, wilgotne lasy.

Właściwości narkotyczne

Każde spożycie daje 5% szansę uzależnienia się od niego w praktyce oznacza to ociężałość umysłową (zmniejszającą na stałę 2k10 INT ) Efektu tego nie można cofnąć magicznie, wyjątkiem Regeneracji umysłu). Czar ten leczy tylko ostatni ubytek INT . Oznacza to, że. wypadku dwukrotnej utraty INT od tego zioła powraca tylko wartość ostatnia z poprzednią nic już się nie da zrobić (-nie można jej odzyskać).

Właściwości podstawowe (po spożyciu porcji na najbliższe 2k10 godzin postać zyskuje):

Odmiany rasowych ziół narkotycznych

Lotosy Kwiat charakterystyczny dla tropikalnych krain. Lubi najczęściej zacienione, wodne akweny, podmokłe polany, bagniska. Owoce. kłącza posiada jadalne. Niektóre gatunki okresowo lub na stałe wydzielają dziwne związki, najczęściej toksycznych właściwościach. Opisany wcześniej kwiat lotosu odnosi się do formy białego lotosu. Jako jedyny kwiat ten występuje też w strefie umiarkowanej. Standartowa cena porcji tej rośliny zależnie od odmiany lub gatunku waha się w granicach od 50 do 500 sztuk złota, i mimo to kupić go można tylko w niektórych gildiach (dysponując przy tym znajomościami na "górze") Istnieją też szansa około 5% (ponawiana, jeśli rzut był skuteczny), że na świątecznym targu w Get-warr-garze lub Ostrogarze spotka się kogoś handlującego tym. Zdobywanie i handlowanie lotosem jest bardzo intratnym zajęciem dla nieobawiających się przygód kupców - awanturników.

SMOCZE ZIOŁA

Zioła te można spotkać tylko na ziemiach Imperium Smoczego. tropikalnym klimacie południowej części Archipelagu Pajączego. Jak głoszą legendy, do ich wzrostu potrzebne są specjalne składniki zawarte. "łajnie" smoczym. Cena. porcji tej rośliny zależnie od odmiany lub gatunku waha się. granicach od 10 do 1000 sztuk złota. Istnieje jednorazowa szansa około 5% (ponawiana, jeśli rzut był skuteczny), że na świątecznym targu. Get-warr-garze lub Ostrogarze spotka się kogoś handlującego tym. Zdobywanie. handlowanie smoczymi ziołami jest bardzo intratnym. niebezpiecznym zajęciem. Mimo to wielu młodych kupców-awanturników co roku wyrusza z Get-warr-garu w niebzpieczne południowe strony, by nie wrócić lub przywieść fortunę. Mało kto. tych wypraw jednak wraca.