Zinterpretuj starotestamentową Księgę Hioba jako przypowieść o cierpieniu i godności ludzkiej

Księga Hioba powstała najprawdopodobniej ok. V wieku p.n.e., już po okresie niewoli babilońskiej. Tytułowy bohater księgi, mąż imieniem Hiob, żyje w dostatku i zamożności, co jest wyraźnym dowodem błogosławieństwa bożego. Jest to człowiek pobożny i cnotliwy, niezwykle prawy. Również w oczach Boga Hiob jest wiernym sługą. Kiedy Szatan zwraca się z wyrzutami do Stwórcy: „Czy za darmo Hiob czci Boga?”, ten zezwala Szatanowi na poddanie Hioba próbie - zostanie on dotknięty cierpieniem i nieszczęściami mającymi na celu sprawdzenie jego wierności. Od tego momentu życie Hioba zamienia się w pasmo tragicznych doświadczeń: utrata majątku, śmierć dzieci, a w końcu ciężka choroba - trąd. W czasie cierpień Hiob na złorzeczenia swojej żony odpowiada: „Dobro przyjęliśmy z ręki Boga, czemu zła przyjąć nie możemy?” Do bohatera zwracają się przyjaciele z radą, by ten uznał swój grzech, bo przecież nie może istnieć cierpienie bez grzechu. Dialogi, jakie toczą, są rozważaniem problemu cierpienia i sprawiedliwości bożej. W końcu Hiob, który nie odwraca się od Stwórcy, prosi Boga, by On sam rozstrzygnął spór toczący się między nim a przyjaciółmi, pomiędzy faktami, a jego własnym sumieniem. Tym samym uznaje ciągle jeszcze w Bogu swego przyjaciela i zbawcę, choć nie ukrywa, że wielu wyroków boskich rozum ludzki pojąć nie może. Ta wiara zostanie nagrodzona. Bóg przywraca Hioba do dawnego stanu, w dwójnasób wynagradza cierpienie.