Ekspert radzi ciszej w mieszkaniu

0x01 graphic
CEZARY JANKOWSKI: Mieszkania w domach z cegły cieszą się na rynku nieruchomości większym zainteresowaniem i wyższą ceną niż w betonowych blokach z wielkiej płyty. Jednak dość często mieszkańcy ceglanych budynków (zwłaszcza tych z lat 50. i 60.) narzekają właśnie na ich wysoką "akustyczność". Choć grube mury zewnętrzne dość skutecznie chronią przed hałasem dobiegającym z ulicy, to cienkie ścianki międzymieszkaniowe, najczęściej z cegły dziurawki, nie dają wystarczającego wytłumienia dźwięków z sąsiednich lokali. Również stropy z wypełnieniem z pustaków i "przyklejonym" parkietem bezpośrednio do podłoża nie chronią dostatecznie przed rozprzestrzenianiem się hałasu.

Stosunkowo łatwo i z dobrym skutkiem odizolujemy się od niepożądanych dźwięków, stawiając lekką ściankę w tzw. systemie suchej zabudowy z użyciem płyt gipsowo-kartonowych (zmniejszy to jednak szerokość pomieszczenia o ok. 8 cm). Budujemy ją tylko wzdłuż ścian oddzielających nas od sąsiadów i ewentualnie od strony klatki schodowej. Konstrukcję nośną dla płyt montuje się ze stalowych profili o grubości 5 cm mocowanych specjalnymi uchwytami do ściany (oba te elementy wchodzą w skład systemów zabudowy oferowanych przez producentów płyt g-k). Uchwyty nie powinny być przykręcane bezpośrednio do ściany, ale poprzez gumowe podkładki o grubości ok. 1,5 cm. Zapobiegnie to drganiom profili i utworzy przerwę (pustkę powietrzną) poprawiającą izolacyjność akustyczną ściany. UWAGA! Profile nie mogą dotykać do sufitu ani do podłogi.

Materiałem wygłuszającym umieszczanym między profilami jest wełna mineralna (w żadnym razie styropian) o gęstości ok. 60 kg/m sześc. i grubości 5 cm. Wełny nie należy dosuwać do ściany, wąskie paski płyty g-k przyklejone do muru co ok. 40 cm. pozwolą utrzymać ją ok. 1 cm od niego. Kawałkami wełny trzeba też wypełnić wnętrze profili od strony ściany.

Na tak przygotowanym stelażu mocuje się wkrętami co ok. 25 cm płyty gipsowo-kartonowe, a następnie spoinuje miejsca ich łączenia. Zwróćmy uwagę, aby płyty nie stały na podłodze, nie dotykały bocznych ścian ani sufitu. Pozostawione ok. 0,5 cm szczeliny wypełnia się podczas wykończenia elastycznym kitem akrylowym.

Postawiona w ten sposób ścianka izolacyjna poprawia tłumienie hałasów o 8-10 dB i powinna łącznie z istniejącą już ścianą zmniejszać przenikanie dźwięków o ok. 52 dB, czyli zgodnie z obecnie obowiązującymi normami. W praktyce taka izolacja gwarantuje wyciszenie niemal do zera np. rozmów prowadzonych za ścianą, pracy odkurzacza, dzwonka telefonu. Łączny koszt budowy ścianki (materiały i robocizna) nie powinien przekroczyć 50-60 zł za m kw.

Bardzo trudno natomiast wygłuszyć odgłosy kroków, przesuwania krzeseł, upadających przedmiotów itp. Są to tzw. dźwięki uderzeniowe (materiałowe) przenoszone przez strop i konstrukcję domu, których skuteczne wyciszenie można uzyskać w miejscu ich powstawania, czyli u sąsiada. Oczywiście tylko od jego dobrej woli zależeć będzie, czy zechce w swoim mieszkaniu ułożyć np. wykładzinę dywanową lub panele podłogowe na elastycznym podkładzie.

We własnym mieszkaniu możemy jedynie zamontować sufit podwieszany o takiej samej konstrukcji jak ścianka wyciszająca, ale stłumi on jedynie dźwięki powietrzne (rozmowy, muzykę) natomiast w niewielkim stopniu zredukuje hałasy uderzeniowe.