ZATWIERDZAM

Dowódca 1 kz

...............................

/stopień, imię i nazwisko/

PLAN-KONSPEKT

TEMAT: Rozrzut pocisków

OPRACOWAŁ:

Dowódca 1 plz

st. plut. pchor. KACZMARZYK Jacek

WROCŁAW

1999r

TEMAT: Rozrzut pocisków.

CEL: Wyjaśnienie zjawiska rozrzutu pocisków i nauczeniu określania średniego punktu

trafienia.

ZAGADNIENIA I CZAS:

- Rozpoczęcie zajęć ……………………………………………………10 min

1. Określanie średniego punktu trafienia.……………………………..25 min

2. Wpływ warunków strzelania na wielkość.…………………………25 min

3. Pole martwe i zakryte.……………………………………………...25 min

- Zakończenie zajęć ……………………………………………………5 min

FORMA: Wykład

CZAS: 2 x 45 min

MIEJSCE: Sala wykładowa.

LITERATURA:

• „Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych” MON 1979.

• „Teoria strzału” MON.

• „Zasady strzelania z broni strzeleckiej” MON 1963.

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE:

Plansza instruująca przebieg procesów podczas zjawiska rozrzutu pocisków.

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

• na dwa dni przed zajęciami przeprowadzam instruktaż z dowódcami drużyn, sprawdzam ich znajomość zagadnienia;

• nakazuje przygotowanie planów pracy;

• nakazuje przygotowanie plansz do realizacji poszczególnych zagadnień;

• dzień przed zajęciami sprawdzam plany pracy.

ORGANIZACJA ZAJĘĆ:

Dowódca plutonu

Rozpoczęcie zajęć. Cały pluton.

Dowódca 1 drz Zagadnienie 1 Zagadnienie 2 Zagadnienie 3 1 drz

Dowódca 2 drz Zagadnienie 2 Zagadnienie 3 Zagadnienie 1 2 drz

Dowódca 3 drz Zagadnienie 3 Zagadnienie 1 Zagadnienie 2 3 drz

Dowódca plutonu

Zakończenie zajęć Cały pluton.

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• zajęcia prowadzić zgodnie z określonym czasem;

• w czasie zajęć zwracać szczególną uwagę na poprawność posługiwania się sprzętem, zgodnie z jego przeznaczeniem;

• nie dopuszczać do samowolnego oddalania się żołnierzy z miejsca zajęć.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Zagadnienie 1. Określenie średniego punktu trafienia.

W czasie strzelania z tej samej broni całkowicie sprawnej z przestrzeganiem wszystkich warunków dokładności celowania i jednakowego dania każdego strzału, poszczególne pociski w skutek szeregu przypadkowych przyczyn zakreślają odmienny tory i uderzają (padają) w różne miejsca. Zjawisko padania pocisków w różnych miejscach podczas strzelania z tej samej broni i w takich samych warunkach nazywa się naturalnym rozrzutem pocisków.

W miarę oddalania się od punktu wylotu tory pocisków w wiązce rozdzielają się. Tor pocisku przechodzący w środku wiązki nazywa się średnim torem pocisku. Punkt przecięcia się średniego toru lotu pocisku z powierzchnią celu nazywa się średnim punktem trafienia lub środkiem rozrzutu. Trafienia w tym punkcie może nawet nie być. Gdy jest mała liczba przestrzelin (do 5) płożenie średniego punktu trafienia określa się sposobem graficznym. W tym celu należy:

• dwie dowolne przestrzeliny połączyć linią prostą, a odległość między nimi podzielić na dwie równe części ;

• otrzymany punkt połączyć linią z trzecią przestrzeliną, a odległość między nimi podzielić na trzy równe części;

• punkt znajdujący się najbliżej dwóch pierwszych przestrzelin połączyć linią z czwartą przestrzeliną, a odległość między nimi podzielić na cztery równe części;

• punkt odległy o trzy odcinki od czwartej przestrzeliny jest średnim punktem trafienia.

Określanie średniego punktu trafienia sposobem graficznym.

Średni punkt trafienia dla czterech przestrzelin można jeszcze określić w inny sposób, a mianowicie: ułożone rzędem przestrzeliny parami połączyć prostymi, środki obu prostych połączyć trzecią prostą, którą można podzielić na dwa równe odcinki. Punkt podzielenia trzeciej prostej jest średnim punktem trafienia. Dla pięciu przestrzelin średni punkt trafienia określa się podobnie. Średni punkt trafienia dla dużej liczby przestrzelin określa się na podstawie symetryczności rozrzutu za pomocą osi rozrzutu.

W tym celu:

• odliczyć połowę górnych lub dolnych przestrzelin i oddzielić je poziomą osią rozrzutu

• odliczyć w taki sam sposób prawą lub lewą połowę przestrzelin i oddzielić je pionową osią rozrzutu

• przecięcie się osi rozrzutu jest średnim punktem trafienia.

Zagadnienie 2. Wpływ warunków strzelania na wielkość rozrzutu.

W czasie strzelania z broni strzeleckiej rozrzut wzwyż i wszerz zwiększa się w miarę zwiększania odległości strzelania. W miarę wzrastania odległości strzelania rozrzut w głąb początkowo wzrasta osiągając największą wielkość na określonych odległościach. Jeżeli strzelanie z broni strzeleckiej prowadzi się do celów rozmieszczonych na stoku rozrzut w głąb zmniejsza się, jeśli zaś do celów na przeciwstoku zwiększa się. W czasie strzelania na bliskie odległości występuje niesymetryczność rozrzutu pocisków, będąca wynikiem różnej płaskości torów pocisków. Podczas strzelania przez luki, zza skrzydeł i ponad głowami własnych pododdziałów normę rozrzutu zwiększa się dwukrotnie. W czasie strzelania ogniem poszerzanym trafienia układają się mniej lub więcej równomiernie wszerz. Podczas strzelania z jednoczesnym poszerzaniem i pogłębianiem trafienia układają się mniej lub więcej równomiernie w całej płaszczyźnie. Strefa, w której granicach cel określonej wysokości może być rażony w czasie strzelania przy jednej nastawie celownika nazywa się strefą rażenia.

Zagadnienie 3. Pole martwe i zakrytePole martwe i zakryte.

Jeżeli na drodze wiązki torów pocisków znajduje się przeszkoda, której nie przebijają pociski to część z nich zostanie zatrzymana przez przeszkodę, część zaś może przejść bezpośrednio nad nią.

Przestrzeń za ukryciem (którego pocisk nie może przebić) od jego wierzchołka do punktu uderzenia nazywamy polem zakrytym. Za ukryciem tor pocisku obniża się i na pewnym odcinku nie przekracza wysokości celu, odcinek ten nazywamy polem rażenia. Na pewnym odcinku pola zakrytego AE cel o danej wysokości w określonych warunkach strzelania nie może być rażony. Ten odcinek pola zakrytego, na którym cel nie może być rażony przy danym torze pocisku nazywamy polem martwym.

---