Time, Newsweek & National Geographic
1.Time
Amerykański magazyn “Time” zalicza się do grupy masowych, ilustrowanych magazynów informacyjnych. Swoje treści kieruje do odbiorcy wykształconego. Wg jego twórcy Henry'ego Luce'a: „ Time, jak wszystkie tygodniki różni się od dzienników tym co pomija. Różni się zaś od innych dzienników tym, że zajmuje się w zwięzły sposób każdym ważnym wydarzeniem i przedstawia je jako news.”. Wraz z drugim z założycieli Brittonem Haddenem pragnęli stworzyć pismo dla tych, którzy mają na uwadze swój cenny „Czas” i nie mogą spędzać godzin nad lekturą gazety, ale chcą być dobrze poinformowani. Sam tytuł magazynu sugeruje, iż szanuje czas swoich czytelników przedstawiając im zwięzłe, ale bogate w niezbędne informacje pismo. W niektórych kampaniach reklamowych skrót TIME jest rozwijany jako:The International Magazine Of Events (międzynarodowy magazyn informacyjny). Skierowany do konkretnego odbiorcy, obywatela zbyt zajętego, by codziennie poświęcać czas czytaniu gazet, był pierwszym czasopismem z wyszczególnionymi działami spraw państwowych, biznesu i nauki
Pierwszy numer magazynu ukazał się 3 marca 1923 roku i kosztował 15 centów. Na okładce znalazł się portret Joseph'a Gurney Cannon'a, lidera Partii Republikańskiej. (Przez wiele dziesięcioleci na okładce pojawiały się pojedyncze postacie).Numer liczył 32 strony, z czego aż 6 zajmowały różne reklamy. Artykuły opisywały zarówno ówczesną Amerykę, jak i Europę czy nawet Azję. ( Poszczególne działy: Nation, World, Science, Health&Medicine, Society, Press, Religion, Sport, Business, Education, Law, Arts&Entertainment, Miscellany, Milestones, To Our readers). Time miał opisywać rzeczy ważne, ale nie wyzbywając się humoru. Do dziś wielu ludzi krytykuje gazetę za zbyt „lekkie” podejście do ważnych tematów i zestawienie ich w jednym numerze z relacjami ze świata pop kultury i życia celebrities.
Nagrody
Od 1927 roku Time wybiera „człowieka roku” osobę, która jego zdaniem najbardziej wpływała na bieg wydarzeń w Ameryce i na świecie - w pozytywnym lub negatywnym sensie. Przyznano go po raz pierwszy Charlesowi Lindberghowi (wsławiony pierwszym samolotowym samotnym przelotem między lądem Ameryki Północnej a Europą bez międzylądowań w 1927). Nagroda wywołuje od lat wiele kontrowersji. Na
liczącej ponad 80 nazwisk liście laureaci prawdziwie godni szacunku mieszają się ze zbrodniarzami, jej laureatami byli m.in. Lech Wałęsa i Jan Paweł II, ale także np. Adolf Hitler czy Józef Stalin.
Dopiero w 1943 roku redakcja uznała za stosowne wyjaśnić, ze "tytuł przyznawany jest osobie lub grupie osób, która w największym stopniu przyczyniła się do zmian - na lepsze lub na gorsze". Tytułu tego nie należy więc jednoznacznie odbierać jako wyróżnienie. W styczniu 1950 roku TIME ogłosił, ze Winston Churchill to
„CZŁOWIEK PÓŁWIECZA”. Mimo iż nagroda nazywa się Person of The Year, w 1982 r. przyznano ją ... komputerowi. Za to w roku 1988 tytuł otrzymała Planeta Ziemia. Bardzo ciekawym i nowatorskim pomysłem wykazała się redakcja gazety w roku 2006, przyznając tytuł człowieka roku internautom z całego świata. „Mamy do czynienia ze wspólnotą i współpracą o skali, jakiej dotąd nie widziano, tworzysz i konsumujesz treści na niespotykaną dotąd skalę.- Za przejęcie sterów globalnych mediów, za ustanowienie i kształtowanie nowej, cyfrowej demokracji; za pracę za darmo i ogranie profesjonalistów w ich własnej grze - Ty zostajesz "Człowiekiem roku 2006 (magazynu) Time" - pisze w swym uzasadnieniu Lev Grossman.” , a na okładkę numeru znów powrócił komputer. (Na liście znajduje się wiele znanych na całym świecie nazwisk, np. : Nikita Chruszczow, Charles de Gaulle, Dwight Eisenhower, John F. Kennedy, Jan XXIII, Martin Luther King, Richard Nixon,Ronald Reagan, Michail Gorbaczow, George Bush, Bill Clinton).
„Time” w roku 2006 opublikował również listę 50 najmodniejszych witryn internetowych. Wśród kategorii na jakie podzielono wybrane strony znalazły się: informacja, rozrywka czy też "coś dla tych, którzy mają za dużo czasu". Wiele z nagrodzonych witryn reprezentuje nową wersję internetu, tzw. Web 2.0., która udostępnia użytkownikom narzędzia do wymiany informacji, plików audio i wideo czy pisania własnych blogów. Time podkreśla, że to właśnie dzięki takim witrynom rodzą się internetowe gwiazdy, rozpoczynają się kariery filmowe i muzyczne a samotni ludzie znajdują partnerów. Magazyn zwraca uwagę, że nagrodzony serwis społecznościowy MySpace ma sto milionów zarejestrowanych członków. (Pełną listę nagrodzonych witryn znaleźć można pod internetowym adresem: http.//www.time.com/time/2006/50coolest/index.html)
W roku 2007 ukazało się już zestawienie sylwetek stu, jego zdaniem, najbardziej wpływowych ludzi na świecie. W setce najważniejszych ludzi na świecie według "Time" znalazły się m.in. kanclerz Niemiec Angela Merkel, szef Al-Kaidy Osama bin Laden, modelka Kate Moss, ale też francuski piłkarz Thierry Henry, czy gwiazda muzyki Justin Timberlake.
Magazyn na swych łamach zamieszczał też takie wyróżnienia jak: „Najlepsze filmy roku”, „Gadżet roku”, czy też zestawienie „Najbardziej wpływowych gadżetów elektronicznych ostatnich 30 lat”.
Styl
„Time” zawsze wyróżniał jego pisarski styl. Magazyn ten od początku miał służyć tzw. dziennikarstwu interpretacyjnemu, którego zadaniem było nie tylko informowanie, ale i objaśnianie złożonych problemów współczesności, choć „Time” do dziś jest krytykowany za zbyt luźne podejście do poważnych tematów. Jest też przykładem dziennikarstwa odpersonalizowanego, przez co nie jest zbyt lubiany w USA. „Time” wcale nie pretenduje do miana pisma obiektywnie prezentującego zamieszczone w nim informacje. Niejednokrotnie atakowany za koloryzowanie, stronniczość czy manipulowanie faktami. Mimo tego wciąż pozostaje jednym z najbardziej opiniotwórczych tytułów w U.S.A. (jak i na świecie- o czym świadczyć może fakt iż niemiecki „Der Spiegel”, lider na rynku tygodników, wzorował się na amerykańskim tygodniku, na czym, jak widać, nie stracił, lecz zyskał ). Język „Time'a” jest żywy, naładowany emocjami, ekspresyjny.
Oprócz podstawowej, amerykańskiej wersji „Time” ukazuje się w kilku edycjach: Europejska (Time Europe)-z siedzibą w Londynie, jej zasięg obejmuje Europę, Bliski Wschód, Afrykę a także Amerykę Łacińską. Azjatycką (Time Asia)z siedzibą w Hong Kongu. Kanadyjską (Time Canada), której redakcja mieści się w Toronto. Australijska - obejmuje zasięgiem Australię, Oceanię i Wyspy Pacifiku.
Łączny nakład w samych Stanach Zjednoczonych szacuje się na 5,4 mln. egzemplarzy.
W 1993 roku gazeta wkroczyła do internetu z witryną www.time.com , której partnerem jest CNN. Jest to strona, która daje czytelnikowi ogromne możliwości, w tym darmowego przeglądania archiwalnych wydań magazynu. Bez problemu możemy znaleźć tu artykuły najnowsze jak i te sprzed 80 lat, wśród ok. 280 tys. na pewno znajdziemy satysfakcjonujące nas informacje. Oprócz samych tekstów, znajduje się na stronie wyszukiwarka okładek. Możemy podziwiać „covery” sprzed wielu, wielu lat, co jest doskonałym przeglądem historii Ameryki (jak i świata). Strona jest przejrzysta i prowadzona w typowych dla „Time'a” kolorach (wyróżniająca się czerwień). W zakładce „Special”, możemy na bieżąco obserwować aktualnie obserwować prowadzone rankingi (jak wspomniana już „Człowiek Roku”, „Zdjęcie roku”, „Zdjęcie tygodnia”, „Najgorszy samochód”, „Przestępstwo wieku”, „Najlepsza strona www”- stan z dnia 9.10.07). Jak i w samym piśmie, są tu działy dotyczące Stanów Zjednoczonych i świata, biznesu i technologii, nauki i zdrowia, czy multimedia.
Typowy numer pisma to kilkadziesiąt kolorowych stron. Na uwagę od razu zwraca uwagę okładka, z której słynie pismo. Najczęściej jest to portret sławnej osoby. Na okładkach oprócz np. prezydentów U.S.A pojawiali się piłkarze, muzycy, rodzina królewska jak i sama Marilyn Monroe. Na uwagę zasługuje przejrzystość okładki, nie jest przeładowana zajawkami dotyczącym zawartości danego numeru. Na uznanie zasługuje też szata graficzna, „Time” znany jest z czerwonej ramówki, zmienionej tylko raz w historii- po 11.09.2001. na kolor czarny, symbolizujący żałobę. W 2007 roku pismo wprowadziło kilka zmian, aby dotrzeć do młodszych czytelników. Stałe działy to m.in. temat z okładki, kraj, świat, religie, społeczeństwo, sport, biznes, sztuka i rozrywka, ludzie, listy, eseje. Znaczną część każdego numeru zajmują materiały międzynarodowe, pochodzące od rozbudowanej sieci własnych korespondentów, którzy wysyłają swoje teksty do centrali znajdującej się w Nowym Jorku, gdzie każdy tekst przechodzi swoistą przeróbkę, dzięki czemu styl „Time'sa” zostaje zachowany.
Każdy numer jest bogato ilustrowany fotografią reporterską, przez wielu podziwianą, za zachowanie wysokiego poziomu, bogactwa treści, kunsztowi fotografów, przez innych krytykowany za brutalność zdjęć (wiele z nich pochodzi z objętych wojną terenów), jednak ich dosadność jest jednocześnie dużym plusem. Tygodnik może się pochwalić wybitnymi dziennikarskimi osobowościami, publikującymi na jego łamach (wsród nich m.in. Margaret Carlson- pierwsza kobieta, która otrzymała własną stałą kolumnę, Richard Corliss, Richard Schickel, Ana Maire Cox, która jest też popularną blogerką na stronie internetowej pisma, Lev Grossman, Michael Kinsley, Joe Klein, Nathaniel Lande, Charles Krauthammer, Joel Stein, Andrew Sulivan). Ogólnie rzecz biorąc, Time jest magazynem o poglądach wypośrodkowanych pomiędzy lewicą i prawicą, w niektórych komentarzach daje się jednak odczuć poglądy konserwatywne.
2.Newsweek
Nie ważne w jakim zakątku ziemi dziś jesteś, praktycznie wszędzie, od Alaski do Zairu, natrafić możesz na „Newsweek'a”. Publikowany w Nowym Jorku magazyn i dystrybutowany na prawie całe Stany Zjednoczone Ameryki, a dzięki wydaniom zagranicznym na prawie cały świat, obok „Time'a” to jeden z największych, najprężniej się rozwijających tygodników. Jest to magazyn opisujący najświeższe wydarzenia, opatrzone starannym komentarzem, zajmuje się zarówno tematyką krajową jak i zagraniczną, jak też nauką, sportem, biznesem, medycyną religią, sztuką i rozrywką. Wydarzenia z ostatniego tygodnia opisywane w Newsweek'u zawsze stoją na bardzo wysokim poziomie, artykuły opatrzone są starannymi zdjęciami, ilustracjami i rysunkami, które uwypuklają rangę zdarzenia i lepiej oddają jego klimat. Indywidualne spojrzenie na bieżące wydarzenia, cała różnorodność kolumn dotyczących zarówno ekonomii,biznesu, kultury, czy (co ważne dla wykształconych Amerykanów, do których skierowane jest pismo) waszyngtońskiej sceny politycznej, opatrzone komentarzami znanych ekspertów takich jak George Will, Jane Bryant Quinn, czy Eleanor Clift .
Historia
Magazyn został założony przez Thomasa J.C. Martyn'a (wcześniej redaktora tygodnika „Time ) w 1933 roku, nosił nazwę „News-week”, a na okładce pierwszego wydania z dnia 17.03. widniało siedem zdjęć przedstawiających wydarzenia z całego tygodnia. Kosztował 10 centów, a roczna prenumerata aż... 4 dolary. Nakład wynosił 50.000 egzemplarzy. Cztery lata później, w 1937 magazyn zmienił na stałe nazwę na „Newsweek”, redaktorem naczelnym został Malcom Muir. Już wtedy na dobre rozpoczęła się walka o czytelnika, między „Newsweek'iem”, a „Time'em”. Oba magazyny kierowały swoje treści do wykształconej elity amerykańskiego narodu. Oba magazyny łączył podobny format i wygląd. „Newsweek” starał się znaleźć środek, który wyraźnie odróżni go od konkurenta, wprowadzał więcej publicystyki, autorskie kolumny i przybrał poważniejszy ton swojej wypowiedzi, w przeciwieństwie do lekkiego języka „Time'a”. W 1961 roku „Newsweek” został sprzedany wydawnictwu Washington Post Company, którego wydawca, Katharine Graham, starała się uwypuklać różnicę dzielącą “Newsweek” od jego dwóch rywali (Time oraz U.S. News & World Report ). W latach 50 przejął rolę lidera na Amerykańskiej scenie tygodników. W połowie lat 60, kiedy to naród amerykański był pochłonięty wojną w Wietnamie i zaniepokojony gwałtownym wzrostem urbanizacji, ówczesny wydawca pisma Osborn Elliott, sprawił iż gazeta stanęła po stronie ludzi, przyjmując głos sprzeciwu wobec polityki państwa.
W lipcu 1963 roku, na okładce „Newsweeka” ukazała się nikomu nieznana twarz czarnego mieszkańca Ameryki, magazyn zaczął walczyć w ten sposób o „prawa człowieka”, walczyć z rasową dyskryminacją. Cztery lata później w 1967 roku, prawa człowieka znów zawitały na okładkę pisma, która ukazywała uściśnięte dłonie Amerykanina i Afrykańczyka, pod spodem widniał napis „murzyni w Ameryce, to trzeba zrobić”.
W połowie lat 80. powstała pierwsza zagraniczna edycja magazynu- w Japonii, koreańska (1991), polska (2000), hiszpańska (1996), rosyjska, arabska (2000) a także anglojęzyczna wersja międzynarodowa. „Newsweek” pojawia się dziś w ponad 190 krajach na całym świecie. Nakład „Newsweek'a” w samych Stanach Zjednoczonych przekracza 3 mln. egzemplarzy, kolejny milion to edycje zagraniczne.
Newsweek dziś
Centrala magazynu „Newsweek'a” znajduje się w Nowym Yorku i jest wspomagana przez 17 oddziałów, z których 9 znajduje się w USA (poza Nowym Yorkiem także: Los Angeles, Chicago, Dallas, Miami, Washington, Detroit, Boston, San Francisco), pozostałe zaś w:Pekinie, Cape Town, Jeruzalem, Londynie, Meksyku, Moskwie, Paryżu i Tokio. Istnieje także program radiowy „Newsweek on Air” produkowany przez Newsweek i Jones Radio Network.
Przez ostatnie dziesięciolecia „profil” magazynu uległ znacznej przemianie. „Newsweek” od ok. roku 1997, prezentuje się w znacznie „lżejszym” wydaniu. Jest zorientowany mnie na sprawy stricte polityczne, zwrócił się bardziej ku tematom opisującym codzienne życie mieszkańców Ameryki. Na okładki wkroczyły gwiazdy, czy tzw. Celebrities. W środku znajdziemy opowieści o ludziach, przepełnione emocjami. Gości tu też sport, przepisy kulinarne, porady zdrowotne, sztuka nowoczesna i popkultura. Zagadnienia o tej tematyce zajmują 37 procent pisma. („Time”-31%, i tylko 6% w U.S. News). W porównaniu z rokiem 1980 o 25% spadła ilość artykułów poświęconych sprawom zagranicznym.
Traktując o polityce, nie stara się jednocześnie jej kreować. Także niezwykle staranny dobór informacji, sposób ich prezentowania, unikalna konstrukcja tekstu oraz nowoczesna szata graficzna budują pismo, które tworzy nową jakość na rynku. U podstaw pisma niezmiennie leży niezależne, szerokie spojrzenie, bezstronność, obiektywizm i dystans do świata. Tygodnik stawia na wnikliwe analizy, zdecydowane stanowiska oraz wyczerpujące oceny. Stara się być zawsze na czasie, a nawet stara się wychodzić w przyszłość i wyprzedzać potrzeby czytelników. Spośród innych tytułów tego segmentu wyróżnia się międzynarodową marką, neutralnością w podziale politycznym, bardzo dobrymi fotografiami oraz serią dodatków specjalnych.
Na łamach magazynu od zawsze godziły nazwiska wielkiego formatu. Obecnie z magazynem współpracują m.in. Fareed Zakaria, Jonathan Alter, krytyk filmowy David Ansen, Eleanor Clift, Howard Fineman, Steven Levy, Anna Quindlen, Robert J. Samuelson, George Will, Michael Isikoff, chyba jeden z najlepiej znanych dziennikarzy śledczych. O tym jak dobrzy dziennikarze pracują w gazecie świadczyć może fakt, iż „Newsweek” zdobył najwięcej nagród przyznanych mu przez American Society of Magazine Editors (ASME), spośród wszystkich amerykańskich tygodników.
Strona internetowa tygodnika to miejsce gdzie możemy odnaleźć bieżące numery, jak i te archiwalne. Utrzymana w kolorystyce samego magazynu. Widoczny biały napis na intensywnie czerwonym tle, szybko rzuca się w oczy i jest znakiem rozpoznawczym pisma. Strona powstała w 1998 r. i szybko zdobyła popularność. www.newsweek.com
Guantanamo Bay
W maju 2005 roku został opublikowany artykuł Michael'a Isikoff'a dotyczący bazy wojskowej Guantanamo Bay na Kubie, gdzie internowano ujętych Talibów i innych islamistów. Autor oskarżał w nim strażników o bezczeszczenie Koranu. Publikacja ta wywołała liczne protesty w islamskim świecie a w antyamerykańskich rozruchach zginęło co najmniej 15 osób. Sytuacja zapoczątkowała dyskusję o odpowiedzialności mediów za podawane informacje, konieczności ich rzetelnego sprawdzenia przez wzgląd na konsekwencje, jakie mogą wywołać.
3.National Geographic
National Geographic Society było to towarzystwo geograficzne założone 27 stycznia 1888r. w Waszyngtonie (U.S.A.), do dziś jedna z największych światowych organizacji naukowo-edukacyjnych typu non-profit. Towarzystwo zostało założone przez 33 członków zainteresowanych zorganizowaniem towarzystwa dla poszerzania i upowszechniania wiedzy geograficznej. Pierwszym prezesem został Gardiner Green Hubbard , natomiast wkrótce potem zastąpił go w tej roli jego zięć, Alexander Graham Bell . Obecnie liczba członków to ok. 8,5 miliona ludzi. Od roku 1888 Towarzystwo wsparło ponad 7500 wypraw i projektów naukowych, wzbogacając tym samym naszą wiedzę o lądach, morzach i przestworzach. Celem jest zaprezentowanie szerokiej publiczności ogólnej wiedzy o geografii i świecie. W tym celu towarzystwo sponsoruje badania i publikuje miesięcznik „National Geographic”, który pojawił na rynku pod koniec 1888 roku, a który jest wydawany w wielu wersjach językowych, także po polsku. Zakres wiedzy, jaką towarzystwo upowszechnia i badań, jakie finansuje obejmuje, oprócz geografii i innych nauk przyrodniczych , również ochronę środowiska i historię, w tym historię cywilizacji. Magazyn ten uważany jest za prekursora tzw. foto-dziennikarstwa.
Początkowo w latach 1919-75 kierowany był do młodzieży szkolnej, pod nazwą „National Geographic School Bulletin”, wychodzący raz w tygodniu. Następnie zmieniony na miesięcznik „National Geographic Word”. W 1984 roku, towarzystwo utworzyło „National Geographic Traveller”(od 2005 roku ukazujące się po polsku jako dwumiesięcznik), w 1999 roku National Geographic Adventure Magazine a w 2001 „National Geographic Kids”(okazjonalnie wydawane po polsku).
„The National Geographic Magazine”, potem skrócony do „National Geographic”, jest jednym z najbardziej znanych na świecie czasopism amerykańskich. Ukazuje się 12 razy w roku, niekiedy pojawiają się także numery specjalne. Jego charakterystyczną cechą jest żółta obwódka i twardy, "książkowy" grzbiet. Miesięcznik reportażowo - podróżniczy; zawiera obszerne reportaże w wypraw, ilustrowane niepowtarzalnymi zdjęciami ze wszystkich zakątków świata, ukazuje obce kultury oraz obyczaje dzikich zwierząt, sięga do historii starożytnych cywilizacji. Oprócz artykułów o krajobrazach , historii czy kulturze rozmaitych miejsc na Ziemi, magazyn publikuje doskonałej jakości fotografie i jest uważany za jedno z prekursorskich czasopism w dziedzinie foto-dziennikarstwa. Już w latach 20. XX wieku magazyn publikował kolorowe fotografie, w owym czasie bardzo rzadkie.
Najsłynniejszą z opublikowanych na łamach magazynu jest portret „afgańskiej dziewczyny” autorstwa Steve'a McCurry, który zrobił słynne zdjęcie w roku 1984 roku, okazał się jednym z tych obrazów, które głęboko zapadają w serce. W czerwcu 1985 roku trafił na okładkę magazynu. Oczy 14-letniej wówczas dziewczyny, koloru morskiej zieleni, są niepokojące, można w nich wyczytać tragedię krainy umęczonej przez wojnę. Zachwyciła wszystkich, jej twarz zdobiła wiele gazet, książek, plakatów, sama bohaterka nie miała pojęcia że jej twarz stała się swoistego rodzaju ikoną. Nikt nie miał też pojęcia, kim tak naprawdę jest ta dziewczyna, przez 17 lat nikt nie znał jej imienia. Aż do roku 2002, kiedy to ekipa telewizyjna National Geographic powróciła do obozu dla uchodźców Nasir Bagh w Pakistanie, gdzie została po raz pierwszy sfotografowana. Została rozpoznana przez serię ludzi, którzy doprowadzili ekipę do jej brata i męża, który zezwolił na spotkanie ekipy z jego żoną. Nazywa się Sharbat Gula i jest asztunką, przedstawicielką najbardziej wojowniczego z afgańskich plemion. Sharbat została sfotografowana tylko dwukrotnie, w 1984 i przez tego samego człowieka Steve'a McCurry po kilkunastu latach. Sama ujrzała swoje sławne zdjęcie dopiero wtedy. Żyje ona do dziś w Afganistanie wraz z mężem i trójką córek. Jej historia ukazała się w marcu 2003 roku na łamach miesięcznika, a także jako film dokumentalny pokazany w kanale telewizyjnym towarzystwa.
Magazyn jest też znany z częstego publikowania bardzo dokładnych map regionów, które opisuje w artykułach. Archiwa map były niejednokrotnie wykorzystywane przez rząd amerykański, gdy sam nie miał dostępu do dokładniejszych map we własnych zasobach. Wydawane też są atlasy geograficzne oraz liczne albumy i książki, w tym seria poświęcona technikom fotograficznym.
Dopiero w 1960 roku zaczęto publikować zdjęcia na okładce - poprzednio okładka zawierała wyłącznie tekst.
National Geographic Society wykorzystuje także telewizję jako wygodne medium docierania do domów milionów użytkowników na całym świecie. Początkowo były to serie dokumentalne, ale w latach 90. pojawił się także kanał National Gografic Channel, który jest rozpowszechniany w sieciach telewizji kablowej i w telewizji satelitarnej, także w Polsce. National Geographic Channel to kanał telewizyjny proponujący widzom inteligentną rozrywkę. Widzowie kanału to ludzie ciekawi świata - dzięki wspaniałym filmom dokumentalnym mogą z bliska przyglądać się pracy naukowców, podróżników i odkrywców współpracujących z Towarzystwem National Geographic. Wśród badaczy National Geographic Channel są takie sławy jak odkrywca wraku Titanica Robert Ballard, dyrektor egipskiej Służby Starożytności Zahi Hawass, czy himalaista Sir Edmund Hillary, pierwszy zdobywca Mount Everestu. Propozycja programowa kanału tworzona jest w oparciu o wybitną znajomość zarówno technik filmowych, jak i najnowszych badań. Programy NGC poświęcone są m.in. ekspedycjom i podróżom, osiągnięciom naukowym (choćby najnowszym zdobyczom kryminalistyki), ochronie środowiska naturalnego, kulturom całego świata, archeologii (także podwodnej) czy zjawiskom naturalnym. National Geographic Channel dociera do ponad 200 milionów gospodarstw domowych na całym świecie, dostępny jest w 150 krajach, ma 26 wersji językowych. Oprócz języków europejskich dostępne są wersje tak egzotyczne jak tamilska, mandaryńska czy hindi; niedawno kanał w swojej wersji językowej zaczęli oglądać widzowie w Bułgarii. NGC działalność rozpoczął w roku 1997 - jako pierwsi mogli go odbierać widzowie w Wielkiej Brytanii, Skandynawii i Australii. Obecnie, dzięki swoim udziałowcom, NGC wnosi znaczący wkład w rozwój badań naukowych, prowadzenie ekspedycji i działań edukacyjnych prowadzonych przez Towarzystwo National Geographic.
Towarzystwo sponsorowało w całości lub częściowo wiele wypraw i projektów badawczych m.in.
Robert Peary i Matthew Henson - wyprawa na Biegun Północny
Hiram Binghan - wykopaliska w Machu Picchu
Richard E. Byrd - lot nad Biegunem Południowym
Jacques-Yves Cousteau - badania podmorskie
Louis i Mary Leakey - odkrycie człekopodobnego Zinantropusa sprzed 1,75 mln lat
Robert Ballard - odkrycie wraku Titanica
Lee Berger - najstarsze ślady ludzkich stóp
Ian Baker- odkrycie ukrytego wodospadu Tsangpo Gorge w Tybecie
Gustavus McLeod - pierwszy lot na Biegun Północny w samolocie z otwartym kokpitem
Towarzystwo sponsoruje też projekty o charakterze społecznym, m.in. mającą siedzibę w Kabulu organizację wspierającą niezależne afgańskie media.
Od 1995 roku National Geographic zaczął się ukazywać w lokalnych wersjach językowych. Po ogólnoświatowej, angielskiej edycji pierwszą była japońska. Obecnie magazyn jest wydawany regularnie w 30 różnych wersjach na całym świecie (angielska, bułgarska, chińska, Chorwacka, czeska, duńska, fińska, grecka, francuska, hebrajska, hiszpańska, holenderska, indonezyjska, japońska, koreańska, niemiecka, norweska, polska, portugalska, rosyjska, rumuńska, szwedzka, turecka, węgierska, włoska).
Magazyn co roku organizuje wiele konkursów fotograficznych, prace swoich podopiecznych prezentuje na wystawach na całym świecie (jak znana w naszym kraju wystawa pt. „Świat w obiektywie”. Pomaga również uzdolnionej młodzieży dzięki swojemu programowi stypendialnemu.
Bibliografia:
System medialny USA, B. Golka, 2004
Za: B. Golka System medialny USA, 2004, s. 190
Za: http://listserv.buffalo.edu/cgi-bin/wa?A2=ind9404e&L=poland-l&P=3364
Za: http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1569514,00.html
Za: http://www.mediarun.pl/news/id/16768
Za: http://tygodnik.onet.pl/1544,10711,1307000,tematy.html
Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Time_%28tygodnik%29
Za: http://www.magsdirect.com/newsweek-magazine.html
Za: http://en.wikipedia.org/wiki/Newsweek
Za: http://www.magsdirect.com/newsweek-information.html
Za: http://en.wikipedia.org/wiki/Newsweek
Za: http://www.e-kiosk.pl/index.php?page=issue&id_issue=561
Za: http://www.msnbc.msn.com/id/3032542/site/newsweek/
Za: http://www.msnbc.msn.com/id/4925990/site/newsweek
Za: http://en.wikipedia.org/wiki/Newsweek
Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/National_Geographic
Za: http://www.nationalgeographic.pl/national3/index.jsp?place=Lead07&news_cat_id=64&news_id=398&layout=2&page=text
Za: http://news.nationalgeographic.com/news/2002/03/0311_020312_sharbat.html
Za: http://www.cyfraplus.pl/cyfraplus.php?menu=78
Za: http://en.wikipedia.org/wiki/National_geographic