Istota i zakres marketingu bankowego
INTERPRETACJA MARKETINGU
US艁UG FINANSOWYCH
S艂owo „marketing” jest u偶ywane w r贸偶ny spos贸b, nie zawsze zreszt膮 w艂a艣ciwy. Pewne elementy dzia艂alno艣ci marketingowej, takie jak reklama czy sprzeda偶, s膮 najbardziej widoczne dla og贸艂u. Nic wi臋c dziwnego, 偶e marketing uto偶samiany jest z e sprzeda偶膮 i reklam膮. A przecie偶 marketing to co艣 wi臋cej.
Czym wi臋c jest marketing? Jedni traktuj膮 marketing jako pewien proces dzia艂a艅, kt贸rym mo偶na zarz膮dza膰. Inni jako pewn膮 orientacj臋 rynkow膮. Najcz臋艣ciej okre艣la si臋 go jako zestaw czynno艣ci zwi膮zanych z produktem, jego cen膮 oraz promocj膮 i dystrybucj膮.
Wed艂ug Kotlera marketing obejmuje indywidualne oraz zbiorowe dzia艂ania u艂atwiaj膮ce i przyspieszaj膮ce satysfakcjonuj膮c膮 wymian臋 w zmiennym otoczeniu poprzez produkcj臋, wycen臋, promocj臋 i dystrybucj臋 d贸br, us艂ug i idei.3 Ta og贸lna definicja mo偶e by膰 odniesiona do rynku us艂ug finansowych, chocia偶 niekt贸rzy autorzy proponuj膮 odmienne, bardziej praktyczne podej艣cie do terminu marketingu. Vander Weyer uwa偶a, 偶e „marketing to identyfikowanie najbardziej op艂acalnych rynk贸w obecnie i w przysz艂o艣ci oraz cena istniej膮cych i przysz艂ych klient贸w”4. Wynika z niej, 偶e dzia艂alno艣膰 marketingowa dotyczy ustalania cel贸w, opracowania plan贸w i ich realizacji oraz takiego zarz膮dzania us艂ugami, aby te cele osi膮gn膮膰.
Marketing dotyczy nie tylko dzia艂alno艣ci produkcyjnej. Mo偶e go stosowa膰 instytucja, bank, towarzystwo ubezpieczeniowe itp. Bez wzgl臋du na to w jakim sektorze stosuje si臋 marketing, ma on pewne charakterystyczne cechy. Spr贸bujmy t臋 problematyk臋 na przyk艂adzie bank贸w.
W klasycznej i neoklasycznej teorii ekonomii uwa偶a si臋, 偶e rynek stanowi centrum sceny gospodarczej5. Aktorami s膮 pracownicy, konsumenci, przedsi臋biorstwa, w艂a艣ciciele zasob贸w, rz膮d itp. 艢wiat ekonomii to 艣wiat transakcji oparty na procesach wymiany. Podstaw膮 marketingu bankowego s膮 r贸wnie偶 procesy wymiany. Wi臋kszo艣膰 gospodarek opiera si臋 na podziale pracy oraz specjalizacji produkcji, dzi臋ki kt贸rej mo偶na osi膮gn膮膰 korzy艣ci skali. Specjalizacja kreuje potrzeb臋 wymiany d贸br i us艂ug na inne produkty lub us艂ugi, na pieni膮dze czy prace. Aby wymiana zaistnia艂a, musz膮 wyst臋powa膰 dwie strony, kt贸re wyra偶膮 ch臋膰 jej dokonania. Jedn膮 stron膮 mo偶e by膰 bank, drug膮 klient. Kolejnym warunkiem wymiany jest posiadanie przez ka偶d膮 ze stron czego艣 warto艣ciowego do zaoferowania drugiej stronie, np. bank mo偶e oferowa膰 kredyt, klient swoje pieni膮dze. Wymiana musi satysfakcjonowa膰 dwie strony. Celem marketingu jest zar贸wno u艂atwianie, jak i przyspieszanie tego procesu.
Kredyty
Us艂ugi
Procenty od lokat
KLIENT BANK
Pieni膮dze
Hipoteki
Prowizje
Odsetki od kredytu
Nale偶y zauwa偶y膰, 偶e obie strony uczestnicz膮ce w wymianie nie s膮 wobec siebie nastawione altruistycznie. Ka偶da chce osi膮gn膮膰 w艂asne, specyficzne cele. W przypadku banku mog膮 to by膰 odsetki od kredytu. Jedn膮 z kluczowych zasad marketingu jest prowadzenie dzia艂alno艣ci w taki spos贸b, aby klient odczuwa艂 zadowolenie, a instytucja finansowa osi膮ga艂a zyski w d艂ugim okresie.
Z przynoszenia satysfakcji klientom wynika podstawowa zasada marketingu, okre艣lana jako skoncentrowanie si臋 na potrzebach i pragnieniach docelowych klient贸w. 呕adna firma nie mo偶e ignorowa膰 potrzeb klient贸w i instytucje finansowe nie nale偶膮 do wyj膮tk贸w. Spe艂nianie potrzeb wybranych grup klient贸w jest j膮drem ca艂ej dzia艂alno艣ci marketingowej. Gdy potrzeby si臋 zmieniaj膮, nale偶y tak偶e modyfikowa膰 us艂ugi. Ponadto powinno si臋 w miar臋 mo偶liwo艣ci przewidywa膰 zmiany rynkowe i odpowiada膰 na nie konkretnymi us艂ugami.
Marketing obejmuje nie tylko badanie potrzeb klient贸w ale i analiz臋 mo偶liwo艣ci w zakresie zaspokojenia tych potrzeb. Bank musi wypo艣rodkowa膰 mi臋dzy tym czego oczekuje klient, a us艂ug膮, kt贸r膮 bank mo偶e zaoferowa膰.
Potrzeba osi膮gania zysk贸w to kolejna zasada marketingu us艂ug finansowych. Bank, aby przetrwa膰, musi osi膮ga膰 zyski. Powinien wi臋c poszukiwa膰 najbardziej dochodowych grup klient贸w. St膮d 艣rodki powinny by膰 skierowane na potencjalne, zyskowne rynki, a to powoduje konieczno艣膰 zr贸wnowa偶enia cel贸w instytucji finansowej z wymogami klient贸w. Osi膮ganie wysokich zysk贸w kosztem zadowolenia klienta wp艂ynie negatywnie na przysz艂e mo偶liwo艣ci prowadzenia ponownych interes贸w z klientami. Z drugiej strony planowanie zbyt niskiego zysku wywo艂a zadowolenie klienta, ale mo偶e r贸wnie偶 wp艂yn膮膰 na brak 艣rodk贸w, co odbije si臋 na mo偶liwo艣ciach finansowych nowych us艂ug.
Rozw贸j rynk贸w finansowych w krajach rozwini臋tych spowodowa艂 wzmocnienie roli zysk贸w w dzia艂alno艣ci bank贸w. Wymagania wobec zysk贸w stymulowa艂y do zabiegania klient贸w r贸wnie偶 sam sektor bankowy, kt贸ry w celu zapewnienia sobie warunk贸w dalszego rozwoju oraz reagowania na inflacj臋 wymaga wy偶szych mar偶, pokrycia, zabezpiecze艅.
Rozw贸j technologii bankowej powoduje podro偶enie koszt贸w dzia艂alno艣ci bank贸w. Elektroniczne systemy p艂atno艣ci 艂膮cznie z us艂ugami informacyjnymi oparte na komputerowym zarz膮dzaniu finansami du偶ych firm stanowi膮 bardzo kosztown膮 infrastruktur臋.
Koordynacja dzia艂alno艣ci marketingowej w instytucjach finansowych to kolejna wa偶na zasada marketingu. Departament marketingu musi wsp贸艂pracowa膰 z innymi kom贸rkami organizacyjnymi. Powo艂anie odr臋bnej kom贸rki marketingowej niczego nie rozwi膮zuje. Wa偶niejsze jest traktowanie marketingu przez wszystkich pracownik贸w jako pewnej filozofii my艣lenia o biznesie albo pewnej orientacji na klientach, kt贸r膮 powinno si臋 wkomponowa膰 w struktur臋 organizacyjn膮 instytucji finansowej. Ka偶dy pracownik zatrudniony w danej instytucji finansowej powinien by膰 zorientowany na potrzeby klienta. Marketing to nie tylko orientacja na zewn膮trz, ale tak偶e do wewn膮trz organizacji. Marketing to r贸wnie偶 zrozumienie jego znaczenia przez wszystkich pracownik贸w banku od prezesa do stra偶nika, a zw艂aszcza przez pracownik贸w obs艂uguj膮cych klient贸w.
Orientacja marketingowa powinna by膰 prowadzona przez bank stale, a nie wyst臋powa膰 w postaci jednorazowo podejmowanych akcji. Prowadzenie ci膮g艂ej obserwacji konkurencji i klient贸w oraz reagowanie na zmiany zachodz膮ce na rynku gwarantuje prawid艂owy rozw贸j instytucji finansowej. Marketing nie jest wi臋c taktycznym instrumentem, lecz kluczem do d艂ugookresowego sukcesu instytucji finansowych w gospodarce rynkowej.
Na marketing nale偶y r贸wnie偶 patrze膰 jak na instrument zwi臋kszaj膮cy skuteczno艣膰 dzia艂ania instytucji finansowej. Dzia艂alno艣膰 marketingowa poch艂ania koszty, ale jednocze艣nie przynosi wzrost dochod贸w. Umo偶liwia tak偶e wyznaczenie wy偶szej ceny dla us艂ug spe艂niaj膮cych potrzeby klient贸w, kt贸re w ten spos贸b generuj膮 wy偶sze zyski.
SPECYFIKA US艁UG FINANSOWYCH
W pracy tej pos艂ugujemy si臋 zamiennie poj臋ciem us艂ugi i produktu. Ten trend w traktowaniu us艂ug jak produkt贸w jest mi臋dzy innymi konsekwencj膮 wyst臋powania bliskich zwi膮zk贸w mi臋dzy marketingiem us艂ug finansowych a marketingiem konsumpcyjnym.
Traktuj膮c us艂ug臋 jako produkt w pewien spos贸b ulegaj膮 zatarciu zwi膮zki mi臋dzy tymi dziedzinami. Jednak mimo zmiennego stosowania termin贸w produkt-us艂uga nale偶y zdawa膰 sobie spraw臋 z r贸偶nic wyst臋puj膮cych mi臋dzy tymi poj臋ciami (tablica 1).
Tablica 1. R贸偶nice mi臋dzy produktem a us艂ug膮.
Produkty |
Us艂ugi |
Materialne Jednorodne Faza produkcji poprzedza konsumpcj臋 Oddzielenie produkcji od nabywcy Pod kontrol膮 zarz膮du i kierownictwa Wymagania konsumenta s膮 mierzalne Dominuje technologia |
Niematerialne Niejednorodne Produkcja i konsumpcja wyst臋puj膮 jednocze艣nie Konsument uczestniczy w us艂udze Cz臋sto 艣wiadczone poza kontrol膮 kierownictwa Wymagania konsumenta trudne do zidentyfikowania Dominuj膮 ludzie
|
Us艂ugi s膮 to dobra niematerialne konsumowane w momencie ich wytworzenia. Wyst臋puj膮 w postaci r贸偶nych 艣wiadcze艅, niematerialnych korzy艣ci oraz satysfakcji oferowanych na sprzeda偶. Us艂ugi finansowe obejmuj膮 us艂ugi 艣wiadczone przez banki, towarzystwa ubezpieczeniowe itp. Podstawowe cechy us艂ug mo偶emy okre艣li膰 jako 4 N, czyli:
Niematerialne
Nierozdzielne
Niejednorodne
Nietrwa艂e
Us艂ugi finansowe s膮 niematerialne, tzn. nie mo偶na ich zobaczy膰, dotkn膮膰, czy pokaza膰. Przy niematerialnym charakterze us艂ug klient musi zrozumie膰, a nast臋pnie zdecydowa膰 si臋 na zakup czego艣, co w sensie fizycznym nie istnieje. Tej transakcji towarzyszy wysoki poziom ryzyka i niepewno艣ci, gdy偶 klient nie mo偶e realizowanej us艂ugi zobaczy膰 ani do艣wiadczy膰. Satysfakcja, kt贸ra towarzyszy nabywcy przy zakupie towaru w sklepie, nie towarzyszy klientowi zaci膮gaj膮cemu kredyt w banku. Zdaniem marketingu us艂ug finansowych jest wi臋c takie kszta艂towanie cech us艂ugi, aby wykreowa膰 pewne substytuty daj膮ce zadowolenie klientowi. Korzy艣ci wynikaj膮ce ze stosowania karty do bankomat贸w jest takie, 偶e dostarczaj膮 pieni臋dzy poza normalnymi godzinami urz臋dowania i oszcz臋dzaj膮 klientowi czasu stania w kolejce.
Us艂ugi s膮 nierozdzielne. Nie jest mo偶liwe oddzielenie fazy produkcji us艂ugi od jej konsumpcji, gdy tymczasem wi臋kszo艣膰 produkt贸w jest najpierw wyprodukowana a potem sprzedana konsumentom. W przypadku podejmowania got贸wki z banku wypisujemy najpierw czek, kt贸ry kasjer potwierdza i w zamian otrzymujemy pieni膮dze.
Kolejna cecha us艂ug to ich niejednorodno艣膰. W oddzia艂ach us艂ugi nie s膮 艣wiadczone jednakowo, standardy te r贸偶ni膮 si臋. Cz臋sto poziom us艂ugi zale偶y od nastroju, samopoczucia lub poziomu koncentracji pracownika. Wynika z tego, 偶e standard us艂ug finansowych oraz poziom korzy艣ci i zadowolenia klienta mo偶e by膰 r贸偶ny w zale偶no艣ci od oddzia艂u, poniewa偶 r贸偶ne jest podej艣cie pracownik贸w banku lub te偶 banki stosuj膮 r贸偶ne procedury.
W celu ograniczenia tej r贸偶norodno艣ci w us艂ugach finansowych wyst臋puje potrzeba ich standaryzacji, kt贸ra wyeliminuje te subiektywne czynniki. Niezb臋dne s膮 procedury opisuj膮ce pracownikom obs艂ugi np. spos贸b za艂atwiania skarg, spos贸b prowadzenia rozm贸w z klientem w sytuacjach konfliktowych, udzielania informacji ustnej i telefonicznej itp. Konieczny jest r贸wnie偶 nab贸r odpowiednich pracownik贸w, ich przeszkolenie oraz motywowanie do pracy.
Us艂ugi s膮 nietrwa艂e, nie mog膮 tak jak towary by膰 magazynowane. Maj膮c na uwadze wymienione cechy us艂ug, niezmiernie wa偶nym elementem strategii marketingowej, jest wypracowanie pewnej namacalnej, wizualnej strony us艂ug finansowych. Tak膮 form膮 ich atrakcyjnej prezentacji s膮 karty kredytowe czy do bankomatu. Ich 艂adna, estetyczna strona zewn臋trzna stanowi pewien uchwytny element ca艂ej us艂ugi. Podobnie ksi膮偶eczki czekowe.
Te elementy materialnej prezentacji nabieraj膮 szczeg贸lnego znaczenia przy organizacji kampanii reklamowej. Jednak trzeba pami臋ta膰, 偶e nie s膮 to realne us艂ugi, lecz symboliczne 艣rodki u艂atwiaj膮ce rozpoznanie i dost臋p do konkretnej us艂ugi.
MARKETING MIX
Dzia艂alno艣膰 marketingowa obejmuje r贸偶ne techniki i dzia艂ania. Dotyczy identyfikacji i analizy dotychczasowych oraz potencjalnych klient贸w, poznania zachowa艅 klient贸w na rynku, identyfikacji klient贸w szczeg贸lnie wa偶nych dla instytucji finansowych. Banki czy towarzystwa ubezpieczeniowe zorientowane marketingowo powinny si臋 stara膰 budowa膰 trwa艂e wi臋zi z klientami. Konieczne jest wi臋c opracowanie odpowiedniej strategii marketingu mix. Marketingowa strategia wymaga wcze艣niejszego okre艣lenia docelowych rynk贸w, czyli tych grup klient贸w, kt贸rych instytucja finansowa chce obs艂ugiwa膰.
W najszerszym uj臋ciu instytucje finansowe maj膮 dwie grupy klient贸w: indywidualnych (tzw. rynek detaliczny lub os贸b fizycznych ) oraz instytucjonalnych ( przedsi臋biorstwa, hurtowy czy zbiorowy ). Ta druga grupa klient贸w jest znacznie zr贸偶nicowana od jednoosobowej do firm mi臋dzynarodowych. Do tego rynku nale偶膮, opr贸cz przedsi臋biorstw przemys艂owych czy handlowych, r贸wnie偶 towarzystwa, organizacje charytatywne, instytucje nie zorientowane na zyski.
Inn膮 grup臋 nabywc贸w stanowi膮 klienci indywidualni. Instytucje w r贸偶ny spos贸b mog膮 dzieli膰 swoich klient贸w. Najcz臋艣ciej stosowane kryteria podzia艂u to demograficzne, geograficzne, psychograficzne, behawioralne. Na podstawie segmentacji dokonuje si臋 wyboru tych grup klient贸w, kt贸re dana instytucja chce obs艂ugiwa膰. Dla nich trzeba opracowa膰 zestaw marketingu mix
W 1964 roku Neil Borden, analizuj膮c du偶膮 liczb臋 czynnik贸w wyst臋puj膮cych w dzia艂alno艣ci marketingowej, wprowadzi艂 termin marketingu mix, t艂umaczony na j臋zyk polski jako mieszanka marketingowa lub zestaw instrument贸w marketingu. Por贸wna艂 on dzia艂ania specjalisty do spraw marketingu do pracy szefa kuchni przygotowuj膮cego w zale偶no艣ci od doboru i wymieszania sk艂adnik贸w, r贸偶ne potrawy. Borden wyr贸偶ni艂 a偶 12 instrument贸w takiej mieszanki marketingowej.
Pi臋膰 lat p贸藕niej McCarthy ograniczy艂 ich liczb臋 do czterech co zosta艂o spopularyzowane w literaturze marketingowej jako tzw. `4P', czyli produkt, promocja, polityka cenowa i polityka sprzeda偶y. W us艂ugach te cztery podstawowe elementy zosta艂y poszerzone o dodatkowy sk艂adnik - personel.
Us艂ugi 艣wiadczone przez instytucje finansowe stanowi膮 specyficzny produkt marketingowy. Produktem jest ka偶da us艂uga finansowa oferowana odp艂atnie lub nieodp艂atnie przez instytucje finansow膮. Us艂ugi finansowe to us艂ugi 艣wiadczone przez banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze powiernicze. Us艂ug膮 bankow膮 mo偶e by膰 kredyt, lokata, rachunek oszcz臋dno艣ciowo-rozliczeniowy, sejfy, us艂ugi maklerskie, doradcze itd.
Istotnym elementem produktu jest poziom jako艣ci 艣wiadczonych us艂ug finansowych. Jako艣膰 us艂ug bankowych nie wynika z jej cech fizycznych, lecz z procesu jej 艣wiadczenia. W du偶ym stopniu zale偶y ona od procesu 艣wiadczenia us艂ugi oraz fizycznego otoczenia banku. Sprawne procedury za艂atwiania konkretnych problem贸w klienta oraz wygl膮d i wyposa偶enie sal operacyjnych rzutuj膮 na poziom us艂ug 艣wiadczonych przez dany bank. Zrozumienie potrzeb klienta, szybko艣膰 za艂atwiania spraw, zaufanie do klient贸w, ma艂o zbiurokratyzowane procedury przeprowadzania operacji finansowych, komputeryzacja prac biurowych i szybki przep艂yw informacji - to tylko niekt贸re elementy sk艂adaj膮ce si臋 na proces 艣wiadczenia poszczeg贸lnych us艂ug.
Z bada艅 przeprowadzonych w krajach rozwini臋tych wynika, 偶e koszt zdobycia nowego klienta jest czterokrotnie wy偶szy ni偶 utrzymanie starego. 60 proc. klient贸w rezygnuje z us艂ug, gdy偶 jest niezadowolonych z postaw os贸b obs艂uguj膮cych. Natomiast 95 proc. klient贸w wr贸ci, je偶eli rozwi膮偶e si臋 problem zgodnie z ich oczekiwaniami.
Polityka cenowa w odniesieniu do us艂ug staje si臋 coraz bardziej istotnym elementem marketingu mix. Wynika to z zaostrzania si臋 konkurencji na rynku us艂ug finansowych, zmian przepis贸w reguluj膮cych ten sektor oraz spadku lojalno艣ci klient贸w w stosunku do banku czy towarzystwa ubezpieczeniowego. Dla wielu nie bez znaczenia jest wysoko艣膰 oprocentowania oraz op艂at czy prowizji za us艂ugi itp.
Kolejnym elementem marketingu mix jest promocja us艂ug. W warunkach nasilenia si臋 walki konkurencyjnej oraz wyst臋powania przewagi poda偶y us艂ug nad popytem nie wystarczy opracowanie oferty na przyk艂ad banku, trzeba aby w艂a艣ciwi klienci dowiedzieli si臋 o niej. Instytucje finansowe maj膮 szeroki wyb贸r instrument贸w promocji. Najpopularniejsze formy promocji to popieranie sprzeda偶y us艂ug poprzez wr臋czanie podarunk贸w, organizacj臋 konkurs贸w, premie specjalne itp. Z powodzeniem wykorzystuje si臋 reklam臋 pocztow膮, prasow膮 i coraz cz臋艣ciej telewizyjn膮 czy plakatow膮. Najwa偶niejsza jest jednak sprzeda偶 osobista prowadzona przez pracownik贸w instytucji finansowej, kt贸rzy coraz cz臋艣ciej b臋d膮 odwiedza膰 du偶e firmy w celu zdobycia lub utrzymania dotychczasowych klient贸w. Od ich aktywno艣ci, ch臋ci zrozumienia problem贸w firmy, szybko艣ci za艂atwienia problemu b臋dzie w du偶ej mierze zale偶a艂o, czy klient pozostanie lojalny w stosunku do instytucji finansowej.
Kolejnym elementem marketingu mix jest polityka dystrybucji us艂ug finansowych. Us艂ugi finansowe mog膮 by膰 sprzedawane bezpo艣rednio przez sie膰 oddzia艂贸w banku, towarzystwa ubezpieczeniowego, drog膮 telefoniczn膮, pocztow膮, poprzez bankomaty, Internet czy poprzez po艣rednik贸w, np. inne banki, poczt臋, agencje sprzeda偶y ratalnej itp. W polityce dystrybucyjnej wa偶ne miejsce zajmuje problem lokalizacji oddzia艂贸w. Od w艂a艣ciwego doboru lokalizacji oddzia艂u banku, np. w centrach handlowych, zale偶y dost臋pno艣膰 us艂ug bankowych dla klient贸w. Nawet posiadanie du偶ego parkingu dost臋pnego dla zmotoryzowanych klient贸w mo偶e mie膰 wp艂yw na wyb贸r banku. Wszystkie te dzia艂ania zwi臋kszaj膮 u偶yteczno艣膰 miejsca.
Ostatnim bardzo wa偶nym instrumentem marketingu mix w us艂ugach finansowych jest personel zatrudniony w danej instytucji finansowej.
W celu zapewnienia odpowiedniego standardu obs艂ugi klient贸w konieczne jest do pracy z klientami zatrudnianie os贸b nie tylko spe艂niaj膮cych wymogi w zakresie wykszta艂cenia i do艣wiadczenia zawodowego, lecz tak偶e uwzgl臋dnianie pewnych predyspozycji osobowych niezb臋dnych w kontaktach z klientami. Szczeg贸lnie od personelu pierwszej linii nale偶y wymaga膰 pozytywnego nastawienia do ludzi. Z obserwacji pracy pracownik贸w obs艂ugi klient贸w w bankach wynika, 偶e nie wszyscy pracownicy nadaj膮 si臋 do pracy wymagaj膮cej bezpo艣rednich kontakt贸w. W celu wypracowania w艂a艣ciwych zachowa艅 w tej grupie
pracownik贸w konieczne jest wypracowanie odpowiedniego systemu motywuj膮cego do lepszej pracy oraz systemu kontroli, co powinno zaowocowa膰 wysokim poziomem obs艂ugi. Prowadzenie cz臋stych szkole艅 pracownik贸w pozwoli na wypracowanie odpowiedniego standardu us艂ug. Wysokie wymagania stawiane pracownikom bezpo艣rednio kontaktuj膮cym si臋 z klientami banku powinny by膰 poparte wysokim poziomem p艂ac. Has艂o `klient nasz pan ` powinno by膰 realizowane we wszystkich dzia艂aniach instytucji finansowych.
Na koniec nale偶y podkre艣li膰, 偶e instrumentami marketingu mix mo偶na zarz膮dza膰. Dzi臋ki temu mo偶emy oczekiwa膰, 偶e w艂a艣ciwa us艂uga, po odpowiedniej cenie dotrze w odpowiednim miejscu i czasie do klienta. W obliczu rosn膮cej konkurencji oraz wzrastaj膮cego poziomu 艣wiadomo艣ci finansowej klient贸w indywidualnych czy te偶 organizacji, instytucje finansowe powinny stale rozwija膰 swoje umiej臋tno艣ci marketingowe w celu utrzymania lub wzrostu swego udzia艂u w rynku oraz poziomu zyskowno艣ci us艂ug.
3 P.Kotler Marketing, Geberthner & Ska, Warszawa 1996
4 J. Marsch Financial Services Marketing, Pitman, 1988
5 H. A. Simon Organisations and markets 1991