Ruch tu wielki, dźwięków moc, z traw na łące miękki koc

161. Biedroneczki są w kropeczki

Zapis w dzienniku:

I. „Bociany chodzą po łące” - zabawa rytmiczna. „Mieszkańcy łąki” - oglądanie, nazywanie i omawianie wyglądu niektórych zwierząt, mieszkańców łąki na podstawie ilustracji w „Książce”; zwrócenie uwagi na posiadanie przez niektóre skrzydełek w różnych kształtach i kolorach (motyle, biedronki, mrówki, chrząszcze itp.). „Zwierzęta zaklęte w instrumentach” - zabawa słuchowa; rozróżnianie brzmienia różnych instrumentów (kołatka, tarka, grzechotka).

II. „Ile kropek ma biedronka?” - liczenie kropek na skrzydłach biedronek. „Biedronki na kwiatkach” - doklejanie lub odejmowanie biedronek na sylwetach kwiatów, tak by na wszystkich było tyle samo.

III. „Biedroneczko, leć do nieba...” - zabawa ruchowa. „Biedronki” - składanie obrazka z owadem z dwóch części (prawej i lewej); zwrócenie uwagi na oś symetrii. Przykładanie lusterka w miejscu rozcięcia; dzielenie się spostrzeżeniami.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- bawię się zgodnie z podanym rytmem,

- poznaję mieszkańców łąki,

- rozróżniam i nazywam niektóre owady,

- rozróżniam brzmienie niektórych instrumentów,

- wybieram instrumenty naśladujące odgłosy zwierząt,

- sprawnie liczę,

- układam elementy tak, by w każdej grupie było tyle samo,

- rytmicznie mówię tekst,

- odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,

- biorę udział w zabawie badawczej z lusterkiem,

- dzielę się spostrzeżeniami z innymi.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Bociany chodzą po łące” - zabawa rytmiczna. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: bociany i żabki. Żabki siedzą skulone w kałużach, kiedy bociany spacerują po łące, wysoko podnosząc kolana oraz rękami naśladując ruchy dzioba. Dzieci - bociany poruszają się w rytm, jaki wygrywa na bębenku nauczyciel. Na dany sygnał do zabawy włączają się dzieci - żabki, podskakując do góry obunóż. Bociany ruszają w pogoń za żabkami i starają się dotknąć dziobem jak największą liczbę żabek. Z chwilą, kiedy większość żabek została kilkakrotnie dziobnięta, następuje zmiana ról. Nauczyciel może przekazać chętnym dzieciom bębenek, by samodzielnie nadawały rytm zabawie.

bębenek

• „Mieszkańcy łąki” - oglądanie, nazywanie i omawianie wyglądu niektórych zwierząt i mieszkańców łąki. Dzieci otwierają „Książki”. Nauczyciel prosi, by czterolatki obejrzały ilustrację. Po chwili pyta, jakie miejsce jest na niej przedstawione. Następnie dzieci, przyglądając się uważnie, wskazują na obrazku zwierzęta i wymieniają ich nazwy. Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na zwierzęta mające skrzydła, czyli na owady.

Po obejrzeniu ilustracji w „Książce”, nauczyciel pokazuje zdjęcia lub ilustracje czterech owadów: mrówki, chrząszcza, biedronki i motyla. Zadaniem dzieci jest porównanie ich wyglądu, a przede wszystkim kształtu i koloru skrzydeł. W trakcie opisywania przez dzieci owadów nauczyciel może zadawać pytania pomocnicze i uzupełniać opisy poszczególnych gatunków.

Ciekawostki: Chrząszcze to różnorodność gatunków i rodzajów. Ich cechą charakterystyczną jest gryzący aparat gębowy. Ciało ma budowę członową. Chrząszcze posiadają dwie pary skrzydeł: pierwsze przekształcone są w grube pokrywy i nie biorą udziału w locie i służą do osłaniania skrzydeł drugiej pary. Kolory ich zależą od gatunku. Jednym z nich są biedronkowate, do których należą różne rodzaje biedronek o czerwonych lub pomarańczowych skrzydłach, z różną liczbą kropek. Siedmiokropka, występująca w Polsce, nazywana też „bożą krówką”, ma czarną główkę z białą plamką z każdej strony i po trzy kropki na każdym czerwonym skrzydle. Siódma kropka znajduje się na złączeniu pokryw (tuż przy głowie).

Motyle zaś można podzielić na nocne - ćmy i dzienne. W obu grupach występuje wiele gatunków. Ich cechą wspólną jest podzielone na segmenty ciało, które okrywają maleńkie łuski oraz dwie pary skrzydeł z cieniutkiej błony. Kształty i barwy skrzydeł są bardzo różne, a ich wielkość zależy od wielkości ciała. Im większy motyl tym większe skrzydła. Skrzydła motyli pokonujących duże odległości są wąskie i długie, a motyli dokonujących w czasie lotu wielu zwrotów są duże i zaokrąglone. Skrzydła niektórych motyli są pachnące.

Wygląd mrówek zależy od zadania, jakie wykonują w gnieździe. Jednak oprócz robotnic wszystkie mrówki mają cienkie, przezroczyste skrzydła.

„Książka” s. 70-71, zdjęcia, ilustracje: mrówki, chrząszcza, biedronki i motyla

• „Zwierzęta zaklęte w instrumentach” - zabawa słuchowa. Nauczyciel prezentuje dzieciom brzmienie niektórych instrumentów, np.: gra na kołatce, pociera pałeczką o tarkę, potrząsa delikatnie grzechotką.

Zadaniem dzieci jest dopasować dźwięki poszczególnych instrumentów do odgłosów znanych zwierząt (np.: kołatka - dzięcioł, tarka - żaba, grzechotka - pszczoła, mucha, klawesy - dzięcioł).

kołatka, tarka, grzechotka, klawesy

II. Zajęcia główne

• „Ile kropek ma biedronka?” - liczenie kropek na skrzydłach biedronek. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel pokazuje im sylwety biedronek z różną liczbą kropek. I przypomina, że każda biedronka ma swoją nazwę, która zależy od ilości kropek na jej czerwonych lub pomarańczowych skrzydełkach. Biedronka, którą przedszkolaki wcześniej opisywały nazywała się siedmiokropka, bo miała siedem kropek. Nauczyciel wskazuje sylwetę, a dzieci głośno przeliczają kropki na skrzydełkach i nazywają biedronkę. Przedszkolaki mogą również przeliczać pojedynczo, a wtedy pozostałe dzieci sprawdzają poprawność liczenia.

Uwaga! Jeśli dzieci przeliczają pojedynczo, to każde dziecko powinno mieć możliwość przeliczenia kropek i nazwania swojej biedronki.

• „Biedronki na kwiatkach” - doklejanie lub odejmowanie biedronek na sylwetach kwiatów, tak by na wszystkich było tyle samo. Przed dziećmi stoją trzy duże sylwety kwiatów, a obok nich leżą biedronki, które będzie można przyklejać na „plastelinkę”.

Nauczyciel zwraca się do dzieci: Chciałbym, żeby na każdym kwiatku usiadła jedna biedronka. Proszę, by... (imię przedszkolaka) podszedł do kwiatów i przykleił do nich po jednej biedronce.

Po wykonaniu zadania pozostałe dzieci sprawdzają, czy na każdym kwiatku jest jedna biedronka, czyli czy jest ich tyle samo. Następnie nauczyciel na jednym kwiatku przykleja dodatkową biedronkę, mówiąc:

Na tym (wskazuje) kwiatku usiadła jeszcze jedna biedronka. Ile ich teraz tutaj siedzi? A na tym kwiatku (wskazuje palcem) ile jest biedronek? A na tym? Czy na każdym kwiatku siedzi tyle samo biedronek? Co trzeba zrobić, by ich było tyle samo? Po doklejeniu owadów nauczyciel jeszcze raz prosi o ich przeliczenie i pyta, czy jest ich tyle samo. Po potwierdzeniu przez dzieci równoliczności nauczyciel dokłada jeszcze po jednej biedronce na dwa kwiatki. Ponownie prosi o przeliczenie biedronek na poszczególnych kwiatach i wskazanie kwiatu, gdzie jest ich mniej, a następnie dodanie takiej liczby biedronek, by na każdym kwiatku było ich tyle samo. Kiedy dzieci sprawdzą poprawność wykonania wcześniejszego zadania nauczyciel zdejmuje biedronkę z jednego kwiatka mówiąc:

Jedna biedronka odleciała. Ile biedronek siedzi teraz na tym kwiatku? A na pozostałych? Kto spróbuje zdjąć tyle biedronek, by na pozostałych kwiatach było ich tyle samo, co na tym?

Jedno dziecko wykonuje zadanie, a inne sprawdzają. W miarę opanowania sposobu wykonywania zadania, nauczyciel może zwiększać liczbę biedronek siadających na kwiatkach lub zmniejszać - biedronki odlatują.

sylwety biedronek (z możliwością szybkiego usuwania bez śladów), duże sylwety kwiatów

III. Zajęcia popołudniowe

• „Biedroneczko, leć do nieba” - zabawa ruchowa. Nauczyciel zapoznaje dzieci z rymowanką: Biedroneczko leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba.

Dzieci z pomocą prowadzącego rytmicznie mówią tekst. Każde dziecko otrzymuje kolorową tarczę. Nauczyciel do zabawy akompaniuje na trójkącie.

Dzieci kładą tarcze na podłodze i stają na nich. Na dźwięk trójkąta biegają drobnymi kroczkami pomiędzy tarczami, poruszając rękami jak skrzydełkami.

Na przerwę w muzyce dzieci - biedronki wracają na swoje tarcze (listki) i mówią rytmicznie tekst rymowanki.

kolorowe tarcze, trójkąt

• „Biedronki” - składanie obrazka z owadem z dwóch części (prawej i lewej) i zwrócenie uwagi na oś symetrii. Dzieci siedzą przy stolikach. Nauczyciel pokazuje obrazki biedronek zwracając uwagę na dwie identyczne części ciała. Dzieci dokładnie analizują szczegóły anatomiczne, porównują lewą stronę z prawą. Następnie każdy z przedszkolaków dostaje lusterko i prawą lub lewą część biedronki. Jego zadaniem jest odnalezienie drugiej części biedronki spośród kilku innych położonych na środku stolika. Pomoże mu lusterko, w którym po przyłożeniu do środkowej linii biedronki zobaczy poszukiwaną drugą połowę. Po dopasowaniu przez dzieci połówek biedronki dzieci dzielą się spostrzeżeniami dotyczącymi przebiegu poszukiwań i odkryciami, jakie poczyniły w trakcie zabawy z lusterkiem.

obrazki, sylwety owadów podzielone równo na pół, lusterka

162. Stokrotki dla Dorotki, tulipany dla Joanny

Zapis w dzienniku:

I. „Kto dogoni motyla?” - zabawa bieżna. „Walc kwiatów” - swobodna improwizacja ruchowa do muzyki Piotra Czajkowskiego.

II. „Łąka - królestwo owadów” - nauka piosenki; zabawa inscenizowana przy piosence. „Kolorowe kwiaty” - zabawa badawcza, wstawianie białych kwiatów do naczyń z zabarwioną wodą; obserwacja wyników doświadczenia.

III. „Kwiaty” - zabawa rytmiczna (echo rytmiczne). „W ogrodzie kwiatowym” - wyszukiwanie znanych kwiatów, nazywanie ich, dostrzeganie ich budowy (liczby i kolorów płatków), zbieranie materiału przyrodniczego do zielnika kwiatowego.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- próbuję złapać wymyślonego motyla,

- poruszam się w rytm muzyki,

- uczę się słów i melodii piosenki,

- przedstawiam ruchem treść piosenki,

- biorę udział w zabawie badawczej,

- rytmizuję wyrazy,

- rozróżniam niektóre kwiaty (stokrotki, tulipany, mniszki),

- określam kolor kwiatów.

Przebieg dnia:

I. Zajęcie poranne

• „Kto dogoni motyla?” - zabawa bieżna. Dzieci siedzą na dywanie. Nauczyciel prosi je, by zamknęły oczy i „przeniosły się” na piękną, kolorową łąkę, gdzie można zobaczyć wiele różnych owadów. Latają tam pszczoły, biedronki i barwne motyle. Tych ostatnich jest najwięcej i prezentują się najdostojniej. Latają raz wysoko, raz nisko, wirują, prawie tańczą nad trawami.

Następnie każdy z przedszkolaków wybiera swojego motyla i zapamiętuje go. Dzieci otwierają oczy i wyobrażają sobie, że ich motylki przeniosły się z tej cudownej łąki do sali i latają między czterolatkami, które starają się je złapać.

• „Walc kwiatów” - swobodna improwizacja ruchowa do muzyki Piotra Czajkowskiego. Nauczyciel rozdaje dzieciom chustki szyfonowe. Dzieci swobodnie poruszają się przy muzyce. Starają się dopasować ruch do tempa, metrum i dynamiki utworu.

CD Utwory... cz. 1 - „Walc kwiatów” P. Czajkowskiego (nr 13), szyfonowe chustki

II. Zajęcia główne

• „Łąka - królestwo owadów” - nauka piosenki. Słuchanie piosenki i omówienie jej treści. Zabawa inscenizowana przy piosence. Nauczyciel przydziela role poszczególnym dzieciom: motylków, mrówek, żuka, konika polnego, pszczółki, ważki, kwiatów.

Dzieci naśladują zwierzęta odpowiednim ruchem zgodnie z tekstem piosenki.

• „Kolorowe kwiaty” - zabawa badawcza. Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie doświadczenia. Pokazuje im trzy białe tulipany i stawia tezę, że te kwiaty mogą same zmienić kolor. Dzieci zastanawiają się, czy to jest możliwe. Prowadzący prosi, by dzieci do trzech przezroczystych wazoników wlały taką samą ilość wody i wsypały po jednej torebce barwnika spożywczego tak, by w każdym wazoniku znalazł się inny kolor. Przedszkolaki wkładają do szklanych naczyń białe kwiaty i dokonują systematycznej obserwacji, sprawdzają słuszność tezy. Po zabarwieniu kwiatów dzieci i nauczyciel rozmawiają o przebiegu doświadczenia. Wspólnie podsumowują badanie.

Uwaga! Nauczyciel musi uprzedzić dzieci, że efekt nie będzie natychmiastowy.

białe kwiaty, naczynia z wodą, barwniki spożywcze (np. niebieski, czerwony, żółty)

III. Zajęcia popołudniowe

• „Kwiaty”- zabawa rytmiczna (echo rytmiczne). Nauczyciel rytmizuje nazwy kwiatów, np.: sto - krot - ka, ró - ża, bez.

Dzieci powtarzają każdy przykład na zasadzie echa.

• „W ogrodzie kwiatowym” - zbieranie materiału przyrodniczego do zielnika kwiatowego. Dzieci wychodzą z nauczycielem do ogrodu, gdzie oglądają różne rośliny i kwiaty m.in.: stokrotki, tulipany i mniszki lekarskie. Wspólnie z nauczycielem omawiają budowę kwiatów: korzeń, łodyga, liście, płatki oraz określają kolor poszczególnych roślin. Na końcu przedszkolaki odcinają po jednym okazie kwiatu do zasuszenia i umieszczenia w zielniku.

Uwaga! Jeśli dzieci nie mają możliwości samodzielnego zebrania kwiatów, to nauczyciel powinien je przynieść dzieciom do sali.

stokrotki, tulipany, mniszki

163. Pszczeli koncert

Zapis w dzienniku:

I. „Dzieci i pszczoła” - zabawa bieżna. „Pszczeli koncert” - ćwiczenia artykulacyjne na wyrazach dźwiękonaśladowczych, naśladujących odgłosy owadów. „Słodki jak miód” - empiryczno-organoleptyczne poznawanie powiedzenia.

II. „Pszczółki” - wykonanie z butelek po jogurcie pszczółek - grzechotek (butelki można okleić kolorowym papierem). „Magiczna przemiana” - poparte ilustracjami opowiadanie nauczyciela o przemianie gąsienicy w motyla; oglądanie różnych gatunków motyli, poznawanie nazw najbardziej powszechnych.

III. „Łąka - królestwo owadów” - utrwalenie piosenki, zabawy przy muzyce z użyciem własnoręcznie wykonanych grzechotek. „Motyl” - ozdabianie sylwetki motyla z „Wycinanek-składanek”, kleksografia (odciskanie jednego wzoru na obydwu skrzydłach motyla).

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- bezpiecznie bawię się w ogrodzie,

- ćwiczę narządy mowy,

- sprawdzam, co to znaczy „słodki jak miód”,

- robię grzechotkę, używając różnych materiałów,

- dowiaduję się, że gąsienica staje się poczwarką, motylem,

- poznaję budowę motyli i nazw gatunków,

- melodyjnie śpiewam piosenkę,

- gram na własnoręcznie wykonanych instrumentach,

- odciskam jeden wzór na dwóch skrzydłach motyla.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Dzieci i pszczoła” - zabawa bieżna. Dzieci są w ogrodzie. Nauczyciel wybiera spośród nich, losowo, jedno dziecko, które będzie pszczołą. Dzieci biegają po wyznaczonej części ogrodu, a dziecko - pszczoła usiłuje je złapać. Po dotknięciu przez owada schwytane dziecko zamienia się w pszczołę i pomaga łapać pozostałe przedszkolaki.

• „Pszczeli koncert” - ćwiczenia artykulacyjne na wyrazach dźwiękonaśladowczych, naśladujących odgłosy owadów. Nauczyciel prowadzi zabawę, opowiada i demonstruje. Dzieci powtarzają.

Pierwsza część zabawy.

- Na łące, wśród kwiatów i ziół, ma się odbyć pszczeli koncert, ale do udziału w nim zaproszono też inne owady. Rozpoczyna się próba. Pierwsze odzywają się pszczoły: bzzz, bzzz, bzum, bzum, zzz, zzz - dzieci powtarzają.

- Teraz pora na polne koniki: cyk, cyk, cyk,cyk - dzieci powtarzają.

- Nadlatują trzmiele: wwwww - dzieci powtarzają.

- Chyba też zagrają trzmiele: żżż, żżż, żżż - dzieci powtarzają.

- I jeszcze cykady: cytcyt, cytcyt - dzieci powtarzają.

Druga część zabawy - koncert.

Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy - owady i przypomina, jak mają się odzywać: pszczoły: bzzz, bzzz, bzum, bzum; polne koniki: cyk, cyk, cyk; trzmiele: żżż, żżż, żżż; cykady: cyt, cyt, cyt.

Rozpoczyna się koncert. Pierwsze odzywają się pszczoły: nauczyciel daje znak pszczołom, dzieci z tej grupy naśladują poznany wcześniej głos pszczół (bzzz, bzzz, bzum, bzum). Następnie grają polne koniki - nauczyciel daje znak dzieciom z tej grupy, dzieci naśladują poznany wcześniej głos polnych koników. Po nich odzywają się trzmiele, na koniec cykady.

• „Słodki jak miód” - empiryczno-organoleptyczne poznawanie powiedzenia.

Dzieci gromadzą się wokół stolika, na którym stoi naczynie z miodem. Nauczyciel pyta przedszkolaków, czy wiedzą, co się znajduje w słoiku i skąd to pochodzi. Jeśli dzieci nie potrafią wyjaśnić skąd się bierze miód, to robi to nauczyciel, a następnie pyta:

- Czy słyszeliście o powiedzeniu „słodki jak miód”?

- Może wspólnie wyjaśnimy to powiedzenie?

- Spróbujcie miodu? Jaki ma smak? Kwaśny? Słodki? Bardzo słodki?

- Czy wiecie już, co oznacza powiedzenie „słodki jak miód”?

- Jaki jest jeszcze miód?

Nauczyciel może zadawać pytania pomocnicze dotyczące koloru i konsystencji.

pszczeli miód, łyżeczki

II. Zajęcia główne

• „Pszczółki” - wykonanie z butelek po jogurcie pszczółek - grzechotek. Nauczyciel prezentuje przedszkolakom gotową pszczółkę - grzechotkę i zachęca dzieci do wykonania własnej. Czterolatki wsypują do pustych pojemników po jogurtach groch lub inne nasiona. Z pomocą dorosłego szczelnie zaklejają butelki taśmą. Następnie naklejają na butelkach żółty papier i malują na nim czarnym flamastrem paski. Na końcu przyklejają koło, na którym rysują oczy i buzię. Po wykonaniu prac pszczółki - grzechotki mogą dać koncert „bzyczenia”.

• „Magiczna przemiana” - opowiadanie nauczyciela poparte ilustracjami o przemianie gąsienicy w motyla. Dzieci siedzą przed tablicą, na której nauczyciel w czasie opowiadania doczepia obrazki, przedstawiające poszczególne stadia rozwoju motyla. Nauczyciel: Jak już wiecie w przyrodzie są dwie grupy motyli: dzienne i nocne - ćmy. Ulegają one całkowitej przemianie. I o tej przemianie teraz Wam opowiem. Najpierw samica motyla składa maleńkie jaja na liściach krzaczków, kwiatów, w zagłębieniach kory drzew lub w trawie. Jaja mają różne kształty i kolory, w zależności od rodzaju motyla. Z jaja wykluwa się gąsienica - larwa motyla. Gąsienica ma podłużny kształt i może mieć gładką skórkę lub być pokryta włoskami. Gąsienice żywią się listkami, a niektóre z nich korą drzew. Larwy motyla, czyli gąsienice, bardzo dużo jedzą, bo szybko rosną. Po zgromadzeniu zapasów gąsienica zmienia się w poczwarkę. Wtedy to larwa motyla robi sobie kokon. Kokony są tworzone w ziemi lub w zwiniętych liściach. W nim znajduje się motyl, który przyczepia się nitką do liścia. Wtedy zaczyna się przemiana. Choć motyle w tym czasie nic nie jedzą, to oddychają. Rosną im wtedy skrzydła. Powstaje dorosły, piękny motyl, który po wyjściu z kokonu rozprostowuje zwinięte skrzydła i jest gotowy do lotu. W trakcie opowiadania nauczyciel pokazuje ilustracje, odpowiadające omawianym stadiom rozwoju motyla. Po przedstawieniu ich wszystkich nazywa poszczególne części motyla: głowa (oczy, czułki, aparat gębowy - ssawka, którą motyl zasysa wodę lub pyłek kwiatowy), tułów, odwłok, skrzydła, nogi i pokazuje je na szczegółowej ilustracji, przedstawiającej motyla w powiększeniu. Wskazując części ciała, wyjaśnia do czego służą motylowi. Na końcu dzieci poznają najpopularniejsze polskie gatunki motyli: cytrynka, bielinka kapustnika, pazia królowej, rusałkę admirała.

Uwaga! W celu lepszego zapamiętania przeobrażenia motyla, dzieci mogą spróbować ułożyć w odpowiedniej kolejności pomieszane ilustracje przemiany owada.

tablica przyrodnicza „Od gąsienicy do motyla”, fotografie motyli znanych gatunków

http://pl.wikipedia.org/wiki/Motyle

III. Zajęcia popołudniowe

• „Łąka - królestwo owadów” - utrwalenie piosenki, zabawy przy muzyce z użyciem własnoręcznie wykonanych grzechotek. Podczas zwrotek dzieci poruszają się swobodnie po sali, jednocześnie potrząsając instrumentami (owady na łące).

W czasie refrenu dzieci kładą grzechotki na podłodze i naśladują ruchem pozostałe zwierzęta z piosenki: motyle, mrówki, żuki, koniki polne.

• „Motyl” - ozdabianie sylwetki motyla z „Wycinanek-składanek”. Dzieci siedzą przy stołach i wypychają z „Wycinanek-składanek” skrzydła i tułów motyla. Następnie każdy z nich na jednej parze skrzydeł maluje dwie kropki i składa skrzydła na pół, wzdłuż linii narysowanej na środku skrzydeł - tak jak pokazuje nauczyciel. Po rozłożeniu i odciśnięciu kropek na przeciwległej parze skrzydeł dzieci domalowują na nich dowolne elementy. Na końcu przyklejają tułów motyla i robią wystawę kolorowych owadów.

„Wycinanki-składanki” cz. 2, s. 12 (instrukcja), s. 39 (projekt), farby, pędzel, klej

164. Niezwykły dom mrówek

Zapis w dzienniku:

I. „Pszczoły i niedźwiedzie” - zabawa ruchowa. „Gdzie kto mieszka?” - zapoznanie dzieci z mrowiskiem i ulem, mieszkaniem mrówek i pszczół; porównywanie wyglądu. Ustalenie zasad zachowania w ich pobliżu.

II. „Pracowite mrówki” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych ogólnorozwojowych, doskonalenie sprawności fizycznej.

III. „Pająk i muchy” - zabawa orientacyjno-porządkowa. „Ślimaczek” - ćwiczenia grafomotoryczne, rysowanie spirali; doskonalenie motoryki małej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- odpowiednio reaguję na sygnały muzyczne,

- dowiaduję się, jak wygląda ul,

- dowiaduję się, jak wygląda mrowisko,

- dowiaduję się, jak należy zachować się w ich pobliżu,

- coraz lepiej wykonuję ćwiczenia gimnastyczne,

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,

- rysuję muszlę ślimaka.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Pszczoły i niedźwiedzie” - zabawa ruchowa. Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy. Jedną grupą są pszczółki, drugą niedźwiedzie, a trzecią przedszkolaki grające na instrumentach: grzechotkach lub bębenkach. Domem niedźwiedzi jest gawra, czyli hula-hoop, a pszczółek ul, wyznaczone miejsce na dywanie. Kiedy grupa instrumentalna gra na bębenkach, na spacer wychodzą niedźwiedzie, ale muszą uważać, bo w każdej chwili mogą wylecieć pszczoły, które mogą je użądlić. Sygnałem do wylotu pszczół jest dźwięk grzechotek. Również jest to sygnał dla niedźwiedzi, by szybko się schroniły w gawrach. Po krótkiej zabawie dzieci zamieniają się rolami.

grzechotki, bębenki, koła hula-hoop

• „Gdzie kto mieszka?” - zapoznanie dzieci z mrowiskiem i ulem, mieszkaniem mrówek i pszczół. Dzieci gromadzą się wokół ilustracji, na których są przedstawione domy pszczół: ule i mrówek: mrowiska. Nauczyciel urządza „burzę mózgów” na temat tych dwóch owadzich domów. Wszyscy zastanawiają się nad ich różnicami i podobieństwami. Próbują odpowiedzieć na następujące pytania:

- Jak wyglądają i z czego są budowane domy mrówek i pszczół?

- Kto zajmuje się ich budową?

- Jaką funkcję, oprócz schronienia, pełnią domy? Do czego służą?

- Jak należy się zachowywać w pobliżu mrowiska lub ula?

W trakcie rozwiązywania przez dzieci problemu, nauczyciel systematyzuje odpowiedzi, zadaje dodatkowe pytania i udziela wyjaśniających informacji.

Ciekawostki: Mrowisko zazwyczaj ma kształt kopuły na powierzchni ziemi (letnie) lub głębiej w ziemi (zimowe) i zbudowane jest z igieł drzew oraz suchych liści obsypanych wałem z ziemi. Pod kopułą znajdują się liczne korytarze i komory. Funkcją mrowiska jest stworzenie schronu dla larw mrówek oraz królowej. Czasami w mrowiskach gromadzone są zapasy żywności lub hodowane są mszyce lub grzyby. Mrowisko zakłada zawsze królowa.

Ule są zrobione przez człowieka. Ul jest miejscem życia, rozwoju rodziny pszczelej oraz służy do zbierania zapasów pożywienia. Zbiorowisko większej ilości uli w jednym miejscu nazywane jest pasieką. Pszczoły budują również kuliste gniazda z czystego wosku. Pionowe plastry z obustronnie ułożonymi komórkami służą do wychowywania larw i przechowywania pokarmu. Pszczoły doskonale potrafią regulować temperaturę wewnątrz gniazda, co pozwala im przetrwać srogą zimę.

obrazki i fotografie przedstawiające ule, mrowiska

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mrowisko http://pl.wikipedia.org/wiki/Ul

II. Zajęcia główne

• „Pracowite mrówki” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych ogólnorozwojowych.

1. „Mrówki na spacerze” - zabawa wprowadzająca, orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie lub trzy grupy. Każda grupa ma swój kolor mrowiska, koła zrobionego z szarf: czerwonej, zielonej bądź żółtej. Przedszkolaki mają także na sobie szarfę w barwie swojej grupy. Na hasło: Mrówki idą na spacer!, dzieci - mrówki wychodzą z mrowisk. Natomiast na słowa: Szybko do domów! mrówki wracają do swoich gniazd. Przy kolejnym powtórzeniu zabawy nauczyciel może zmieniać miejsce gniazd poszczególnych grup mrówek.

2. „Przejście po kamieniach” - zabawa z ćwiczeniami równowagi. Nauczyciel rozkłada woreczki w różnych odległościach od siebie. Zadaniem dzieci jest przejście po kamieniach, by nie zmoczyć nóżek.

3. „Mrówcza praca” - ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dzieci stoją w parach plecami do siebie. Nogi mają w lekkim rozkroku. Wykonują równocześnie skręt tułowia w tę samą stronę i próbują przekazać sobie woreczek.

4. „Drabinka” - ćwiczenie z elementem skoku. Nauczyciel rozkłada laski gimnastyczne w formie drabiny. Dzieci ustawiają się w rzędzie i kolejno przeskakują stopnie drabinki.

5. Ćwiczenie uspokajające - dzieci maszerują po obwodzie koła. Trzymają laskę oburącz przed sobą, unoszą ją do linii barków i opuszczają.

III. Zajęcia popołudniowe

• „Pająk i muchy” - zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel wybiera spośród dzieci jednego pająka, który siada sobie w wyznaczonym miejscu i przygotowuje się do łowów. Pozostałe przedszkolaki są muchami swobodnie latającymi po sali. Na hasło: Pająk idzie! muchy zastygają w miejscu. Natomiast pająk wyrusza na łowy i tropi poruszające się muszki. Jeśli znajdzie muchę, która się rusza, to zabiera ją ze sobą. Po krótkiej chwili nauczyciel mówi: Muchy latają! Wtedy pająk wraca na swoje miejsce, a muszki bezpiecznie latają.

• Ślimaczek” - ćwiczenia grafomotoryczne. Nauczyciel prosi, by dzieci przypomniały sobie mieszkańców łąki, a następnie pokazuje schematyczny rysunek ślimaka. Omawia sposób rysowania spirali i pokazuje jak to zrobić. Czterolatki rysują muszlę ślimaka w powietrzu oraz na plecach kolegi. Następnie próbują ją narysować kredkami lub flamastrami na kartce papieru.

kartki, flamastry, kredki

165. Pleciemy wianki

Zapis w dzienniku:

I. „Z kwiatka na kwiatek” - zabawa ruchowa z podskakiwaniem. „Co by było, gdyby kwiaty przestały pachnieć?” - burza mózgów; nagrywanie i odtwarzanie wypowiedzi na dany temat.

II. „Pleciemy wianki” - nauka zaplatania warkoczy, wianków, wykorzystanie kwiatów z najbliższego otoczenia. „Odgłosy wiosny” - rozpoznawanie naturalnych odgłosów przyrody.

III. „Pleciemy wianki” - zabawa rytmiczna. „Zabawa w żaby i bociana” - wysłuchanie wiersza Anny Świrszczyńskiej; ilustrowanie treści utworu.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawie ruchowej,

- wypowiadam się na dany temat,

- słucham nagranych wypowiedzi własnych oraz koleżanek i kolegów,

- wykorzystuję dary natury do ćwiczenia rąk,

- rozpoznaję odgłosy przyrody,

- odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,

- mówię rytmicznie tekst,

- wcielam się w rolę bociana lub żaby w zabawie.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Z kwiatka na kwiatek” - zabawa ruchowa z podskokami. Nauczyciel rozkłada na podłodze szarfy lub skakanki, które będą kwiatkami tak, by dziecko mogło przeskakiwać z jednej na drugą. Zadaniem dzieci jest przeskakiwanie z kwiatka na kwiatek w taki sposób, by z nich nie spaść.

szarfy lub skakanki

• „Co by było, gdyby kwiaty przestały pachnieć?” - burza mózgów. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie:

- Co by było, gdyby kwiaty przestały pachnieć?

Chętne dzieci udzielają odpowiedzi, a nauczyciel nagrywa ich słowa. Po zakończeniu rozmowy, dzieci wspólnie z nauczycielem odsłuchują wypowiedzi własne oraz kolegów i koleżanek.

magnetofon lub dyktafon

II. Zajęcia główne

• „Pleciemy wianki” - nauka zaplatania warkoczy, wianków. Nauczyciel dzieli dzieci na 5-osobowe grupy. Z każdą z grup pracuje oddzielnie. Najpierw pokazuje gotowy wianek z kwiatów, którymi będą posługiwać się dzieci, a następnie demonstruje im sposób robienia wianków. Po krótkiej prezentacji dzieci zaczynają wykonywać własne wianki. Nauczyciel przygląda się ich postępom, pomaga, zachęca do pracy i chwali za ich osiągnięcia. Po wykonaniu przez wszystkie dzieci wianków, nauczyciel może urządzić wiankową rewię mody, na której dzieci przy muzyce będą paradowały i pokazywały swoje dzieła.

kwiaty o miękkich i długich łodyżkach, np.: mniszek, koniczyna

• „Odgłosy wiosny” - rozpoznawanie naturalnych odgłosów przyrody. Nauczyciel wraz z dziećmi siedzi w kole na podłodze. Proponuje dzieciom zamknięcie oczu i wsłuchanie się w odgłosy wiosny, które prezentować im będzie z płyty CD. Namawia je do uważnego słuchania i prób rozpoznania odgłosów. Przy pierwszym wysłuchaniu płyty dzieci nie mówią głośno o rozpoznanych odgłosach, by dać każdemu szansę na samodzielne odgadnięcie.

Przy ponownym odtworzeniu, dzieci, które znają rozwiązanie podnoszą rękę. Nauczyciel pyta każdego przedszkolaka o rozwiązanie. Wszystkie prawidłowe odpowiedzi nagradzane są brawami.

W dalszej kolejności proponuje dzieciom samodzielne próby naśladowania odgłosów wiosny. Najbliższe oryginałowi nagradza pochwałą.

CD Utwory... cz. 2 - „Odgłosy wiosny” (nr 23)

III. Zajęcia popołudniowe

• „Pleciemy wianki” - zabawa rytmiczna. Do zabawy będą potrzebne kolorowe szarfy, po jednej dla każdego dziecka.

Dzieci swobodnie podskakują po całej sali przy muzyce. W czasie przerwy mają za zadanie jak najszybciej znaleźć sobie parę z szarfą o tym samym kolorze.

Dzieci, stojąc naprzeciwko swojej pary, klaszczą w ręce i, z pomocą nauczyciela, mówią rytmicznie: ple - cie - my wian - ki.

CD Utwory... cz. 2 - „Le basque” M. Maraisa (nr 4), szarfy

• „Zabawa w żaby i bociana” - z wykorzystaniem wiersza A. Świrszczyńskiej; ilustrowanie treści utworu. Nauczyciel recytuje dzieciom utwór,[Author ID1: at Wed Jul 1 13:51:00 2009 ] modulując głosem rolę każdej z postaci.

Zabawa w żaby i bociana

ŻABY (skaczą): Idzie żabka na spacerek,

gdzie słoneczko i wiaterek.

Skacze żabka - skik, skik, skik!

Nie dorówna żabce nikt.

BOCIAN (kroczy wolno, kiwając głową):

Idzie bocian na spacerek,

gdzie słoneczko i wiaterek.

Mówi bocian: kle, kle, kle!

Wszystkie żabki złapać chcę!

ŻABA I: Siostro żabko, kto to chodzi?

ŻABA II: To pan bocian w trawie brodzi.

ŻABY (uciekając): Uciekajmy, hyc, hyc, hyc!

Nie zobaczy bocian nic!

BOCIAN: Próżno bocian żabek szuka,

próżno długim dziobem stuka.

ŻABY: Choć tu żabek cały tłum,

Nic nie znajdziesz - kum, kum, kum!

BOCIAN (idzie za głosem żab, które tymczasem uciekają już gdzie indziej):

Tu słyszałem gdzieś kumkanie,

tutaj bocian was dostanie.

ŻABY (uciekają dalej):

Choć tu żabek cały tłum,

Nic nie znajdziesz - kum, kum, kum!

BOCIAN (ze strapioną miną):

Nic nie znajdę. To ci los!

Ze zmartwienia zwieszam nos.

Kle, kle, kle!

Anna Świrszczyńska

Po wysłuchaniu utworu dzieci wymieniają bohaterów i próbują opowiedzieć, co się zdarzyło na spacerze. Następnie nauczyciel proponuje przedszkolakom odegranie - zilustrowanie ruchem treści utworu. Czterolatki wraz z nauczycielem dzielą między siebie role (nauczyciel jest narratorem) i próbują odegrać spotkanie żab z bocianem. Przydział ról może się zmieniać, a wraz z powtarzaniem tekstu przez nauczyciela, dzieci mogą próbować samodzielnej recytacji.

A. Świrszczyńska, „Zabawa w żaby i bociana” [w:] „Patataj, patataj, pojedziemy w cudny kraj. Antologia literatury dla najmłodszych”, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 2001, s. 183

Propozycje zajęć do tematów od 161. do 165. opracowała Kamila Staros.

sylwety biedronek

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Łąka - królestwo owadów” (nr 23)

butelki po jogurtach, groch lub inne nasiona, kolorowy papier, taśma bezbarwna, czarne flamastry, nożyczki

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Łąka - królestwo owadów” (nr 23), pszczółki - grzechotki

laski, woreczki gimnastyczne, szarfy

---