Epikur (341-271) filozof grecki
Już we wczesnej młodości poznał teorię atomów Demokryta. Zakładała ona, że kosmos składa się z niepodzielnych części materii. W wieku 32 lat Epikur zaczyna prowadzić swoją szkołę, w Mitylenie, na wyspie Lesbos. W 306 przenosi się do Aten i tutaj organizuje własną szkołę zwaną Ogrodem. Szkoła ta, obok Akademii platońskiej i Likeionu Arystotelesa, stała się jednym z najsłynniejszych ośrodków filozofii w starożytności. Epikur współpracował również z kobietami, które były bywalczyniami Ogrodu.
Epikur głównie zajmował się etyką, uważając, że pytanie o to jak żyć szczęśliwie i przyjemnie, jest w życiu każdego najważniejsze, niezależnie od kondycji i możliwości indywidualnego człowieka. Odpowiedź na to pytanie wymagała rozwinięcia dwóch, wzajemnie uzupełniających się wątków. Pierwszy dotyczy przeszkód, które wiążą się z cierpieniem, lękiem czy trwogą człowieka. Na tej płaszczyźnie rozważań, Epikur przekonywująco dowodzi, że człowiek powinien uwolnić się od lęku, strachu przed śmiercią i trwogą przed bogami. Może to uczynić, gdy spróbuje zracjonalizować swoje uczucia negatywne: bogowie nie interweniują w życie ludzkie, a śmierć przychodzi wtedy, gdy nas już nie ma. Drugi wątek ma charakter pozytywny i nawiązuje do związku pomiędzy poszczególnymi dobrami a sferą przyjemności. Różne dobra sprawiają mniej lub bardziej trwałe uczucie przyjemności, i mniej lub bardziej odpowiadają rozumnej naturze człowieka. Wybierając dobra duchowe, wybieramy to, co najbardziej przystoi człowiekowi rozumnemu. Wśród nich przyjaźń zasługuje na poczesne miejsce. Przyjemność jest tym, co czyni nas szczęśliwymi (hedonizm).
Najważniejsze dzieła Epikura (ocalały nieliczne fragmenty), 3 listy oraz część głównego dzieła „37 ksiąg o naturze".