ALFABETYCZNY SPIS

ABSYNT

Wódka wytrawna nazwana absyntem od podsta­wowego składnika ziołowego: piołunu, Artemisia absintium. Pierwotnie miała 68 procent mocy, a później 43 procent. Recepturą sporządził w Szwajcarii francuski emigrant dr Ordinaire'a i sprzedał w 1797 roku panu Pernod. Właściciel, dzięki niej, zdobył dużą fortunę i powołał do życia wielką firmę francuską Pernod Fils. Absynt był otrzymywany w wyniku destylacji nalewki alko­holowej na piołun i anyżek, z dodatkiem takich surowców roślinnych jak: arcydzięgiel, kolendra, koper, hyzop, cynamon, goździki. Aby uzyskać zie­lony kolor barwiono go chlorofilem. „Zielona Czarodziejka", tak nazywano absynt, zyskała wielkie powodzenie w II połowie XIX wie­ku i była masowo spożywana, szczególnie we Francji, Włoszech i Szwajcarii. Podawano ją w kieliszkach z dodatkiem kostki cukru, szklanki wody i dziurkowanej łyżeczki. Kostkę cukru umieszczano na łyżeczce i polewano wodą, która przesączając się przez cukier ściekała w postaci rzadkiego syropu do kieliszka z absyntem, two­rząc opalizujący mleczny płyn. W związku z twierdzeniem, że zawarty w olejku eterycznym tanaceton, przy nadmiernym spożyciu szkodliwie wpły­wa na system nerwowy, produkcja absyntu zosta­ła w początkach XX wieku zabroniona w krajach europejskich. Wyjątkiem jest Hiszpania, w której wódka ta nadal jest produkowana.

AGUARDIENTE

Hiszpańska nazwa wódki pochodząca od słów: aqua - woda i ardiente - palący. W krajach wi­niarskich aguardiente to przeważnie wódka winogronowa destylowana z wina. W krajach tropikal­nych, w których rośnie trzcina cukrowa, nazwą tą określa się wódkę uzyskaną z melasy cukrowej.

AKVAVIT

Duńska odmiana narodowej wódki Skandynawów - kminkówki, nazywana przez Duńczyków także „schnapps". Powstaje przez rozcieńczenie rektyfikatu spirytusowego wodą z dodatkiem kminku oraz niewielkiej ilości skórek cytryno­wych i pomarańczowych. Po krótkiej maceracji poddawana jest destylacji. Destylat, po obniżeniu zawartości alkoholu do 4045 procent i przefiltrowaniu, stanowi gotowy wyrób, bezbarwny i prze­ważnie niesłodzony. Na rynkach światowych zna­na jako „Krzyż Maltański" i zaliczana do najlep­szych wódek.

ANGIELSKA GORZKA

Gatunkowa, wytrawna wódka korzenno-ziołowa, o mocy 40 procent, z dodatkiem niewielkiej ilości cukru. Brązowej barwy, o zapachu korzenno-ziołowym i gorzkawym smaku.

ANGOSTURA AROMATIC BITTERS

Najsłynniejsza w świecie wódka gorzka. Jej na­zwa pochodzi od miasta Angostura, dziś Ciudad

Bolivar w Wenezueli, w którym po raz pierwszy, w 1824 roku, została sporządzona przez dr Siegerta, lekarza, emigranta z Europy. W 1875 roku produkcja wódki została przeniesiona na Tryni­dad. Dzięki dobrze dobranemu składowi i właści­wościom leczniczym (kora chinowa ma działanie przeciwgorączkowe) znalazła duże uznanie i sta­ła się wzorcem dla wielu gorzkich wódek żołąd­kowych. W jej skład wchodzą: kora angostury, ko­ra chinowa, kłącza galangi, korzeń arcydzięgla, goryczki i imbiru oraz czerwone drzewo sandało­we. Obecnie jako pierwszy składnik podawana jest kora angostury, której podobno w oryginalnej recepturze nie było. Drzewo sandałowe nadaje jej czerwonobrązowe zabarwienie. Zapach ma przy­jemny, ziołowo korzenny, a smak intensywnie gorzki z racji małej zawartości cukru. Moc jej wy­nosi 48 procent i jest świetnym składnikiem do mieszanin.

APPLE JACK

Amerykańska nazwa brandy jabłkowej, czyli wypalanki lub winiaku, otrzymywanej przez destyla­cję przefermentowanego moszczu jabłkowego Destylat jabłkowy o mocy około 65 procent, jest rozcieńczany wodą oraz przeważnie mieszam z rektyfikatem zbożowym i doprowadzany do 45 procent mocy. Przez kilka lat, nawet do 5, leżaku­je w beczkach dębowych. Jest to amerykański od­powiednik francuskiego Calvadosu.

AGUAVIT

Narodowa kminkowa wódka Skandynawów pro­dukowana w Szwecji i Norwegii. Ma wielowieko­wą tradycję, gdyż pierwsza licencja na jej produk­cję została wydana w 1498 roku. Produkowana początkowo z destylatu winnego, otrzymywanego z importowanego wina, a później ze spirytusu zbożowego. Gdy nauczono się pędzić spirytus z ziemniaków podjęto produkcję na większą ska­lę. Do dziś ziemniaki są podstawowym surowcem, a wódka aromatyzowana jest kminkiem i innymi ziołami, podobnie jak duński Akvavit.

ANANASOWY LIKWOR

Dwa wielkie pokrojone w kostkę ananasy, dwie drachmy (6,3 grama) wanilii nalać sze­ścioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Dodać piętnaście kropli olejku cynamonowego. Mo­czyć przez szesnaście dni. Przedestylować otrzymany płyn i dodać syrop cukrowy. Cu­kier rozpuścić w niewielkiej ilości cieplej wo­dy. Ilość cukru uzależniona jest od tego czy likwor ma być bardziej czy mniej słodki. Za­zwyczaj przyjmuje się, że w litrze alkoholu powinno być około 30 procent cukru.

ANGEŁIKOWY LIKWOR

Dwadzieścia łutów (253 gramy) korzenia angeliki, dwa łuty (25 gramów) jałowca, dwa łu­ty (25 gramów) cynamonu nalać pięcioma kwartami (litrami) spirytusu i czterema kwar­tami (litrami) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować i dodać syropu cu­krowego do smaku.

ANIZETTA

Anyżu pospolitego dwanaście łutów (151 gra­mów), anyżu gwiaździstego osiem łutów (101 gramów), po dwa łuty (25 gramów) kolendry i kopru włoskiego nalać sześcioma kwartami (6 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Mo­czyć trzy dni. Płyn przedestylować.

ANYŻOWY LIKWOR

Pól funta (22 dag) tegorocznego anyżu opłu­kać zimną wodą. Włożyć w moździerz, zwil­żywszy nieco wodą i utłuc na miałkie ciasto, które nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spi­rytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Po tym czasie płyn przedestylować. Dodać syrop cukrowy w takiej ilości, aby otrzymać bardzo słodki trunek.

ARAK

Wódka produkowana w południowo-wschodniej Azji (Indonezja, Sri Lanka, Indie) przez Chińczy­ków, utrzymujących recepturę w tajemnicy. Wia­domo jednak, że podstawowymi surowcami są: ryż, melasa trzciny cukrowej, wino palmowe (palm kokosowych i daktylowych). Po przefermentowaniu zacier jest poddawany destylacji. Osiąga moc 60 procent. Następnie leżakuje w beczkach dębowych w Europie. Tu także jest aromatyzowany. Najciekawszym jest, oferowany przez holenderskich hurtowników, „Arak Bata-via". Arak jest bezbarwny lub lekko żółty, ma za­pach juchtu, charakterystyczny smak i moc około 60 procent. Do bezpośredniej konsumpcji miesza­ny jest z rektyfikatem. Stosowany jako dodatek do napojów: herbata, grog, poncz.

ARMAGNAC

Winiak francuski produkowany na południe od Bordeaux w departamencie Gers, Landes ł Lot-et-Garonne. Za najlepsze są uważane wyroby Bas Armagnac, pochodzące z zachodniej części regionu o klimacie oceanicznym. Wina używane do pro­dukcji muszą być białe i pochodzić z specjalnych odmian winogron. Otrzymywanie wódki w tym re­jonie było już znane w XV wieku. Produkcja po­dobna jest do produkcji koniaku. Różni je sposób destylacji. Koniak destyluje się 2-3 razy w pro­stych aparatach do mocy nie wyższej niż 72 pro­cent. Armaniak destylowany jest w aparatach cią­głych najwyżej do 63 procent mocy. Koniak desty­lowany jest z większą lub mniejszą ilością drożdży, a Armaniak po oddzieleniu zacieru od osadu droż­dżowego. Gaskończycy, dla których Armaniak jest płonącą duszą Gaskonii, są z tego wyroby dumni. Uważają go za napój przewyższający jakością wszelkie napoje alkoholowe świata, w tym także koniak. Ale na rynkach światowych koniak jest bardziej poszukiwany. Armaniak może leżakować, w beczkach dębowych nawet 50 łat uzyskując co­raz lepsze właściwości zapachowe i smakowe.

BADYANY LIKWOR

Dwanaście łutów (l 50 gramów) badyany czy­li anyżu gwiaździstego nalać pięcioma kwar­tami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Zmieszać z syropem zrobionym z pięciu fun­tów (2,25 kilograma) cukru rozpuszczonego w czterech kwartach (4 litry) wody.

BALSAM

Gorzkie wódki produkowane w Niemczech, na przykład „Balsam Lipski", w skład którego wchodzi dużo substancji gorzkich: goryczka, piołun, tysiącznik. Znany jest „Balsam Ryski" produkowany na Łotwie od międzywojennego dwudziestolecia XX wieku. Balsamy, ciemno zabarwione, mocne i gorzkie są spożywane w małych kieliszkach, przed posiłkiem w celu lepszego trawienia.

BARBADOS

Rum z trzciny cukrowej destylowany na małej wy­spie Barbados, z grupy Małych Antyli na Morzu Karaibskim. Wilgotny, tropikalny klimat sprzyja uprawie trzciny cukrowej. Rum destyluje się w aparatach ciągłych i uzyskuje wysoką 90 pro­centową moc, a następnie aromatyzuje naturalny­mi dodatkami: winem, migdałami, rodzynkami. Ma lekkie zabarwienie, niezbyt intensywny za­pach i smak. Po kilku latach leżakowania może być pity tak jak brandy.

BEMEDICTIME

Jeden z najsłynniejszych w świecie likierów korzenno-ziołowych produkowany, od początku XVI wieku, w klasztorze benedyktynów w Fecamp we Francji. Receptę opracował mnich Don Bernardo Vincelli. Używany był dla wzmocnienia osłabio­nych albo chorych mnichów. Rozkoszował się nim król Franciszek I kiedy był gościem klaszto­ru. W czasie rewolucji francuskiej, 1789-1793 roku, klasztor został zniszczony. Dopiero po 70 la­tach Aleksander Le Grand, handlarz winami, zdo­był receptę i założył fabrykę produkcji likierów, nie mającą nic wspólnego z klasztorem. Mimo to każda, charakterystyczna w kształcie, butelka oryginalnego napoju ma na etykiecie znak ko­ścielny D.O.M. czyli Deo Optima Maximo co tłuma­czy się: Bogu, Najlepszemu, Największemu. Likier ma barwę ziolonkawo-żółtą i 43 procent mocy oraz ziołowy smak. Benedyktynka jest aromatyzo­wana destylatem z nalewki brandy, na ponad 30 rodzajów korzeni i ziół, oraz koniakiem i miodem. Leżakuje w dębowych beczkach około 4 lata i do­piero potem trafia do butelek. Receptura produk­cji jest pilnie strzeżona i zna ją kilka wtajemniczo­nych osób.

BLACK AND WHITE

Jeden z najbardziej rozpowszechnionych rodza­jów szkockiej whisky. Produkowana przez firmę James Buchanan, jednego z potentatów przemy­słu szkockiego. Na etykiecie jest czarny i biały piesek. Stąd też nazwa „czarne i białe".

BOONEKAMP

Znana gorzka wódka (bitters) produkowana, od początku XIX wieku, w Antwerpii przez firmę Kamp, jako krople żołądkowe: Boonekamp of Magbitter. Współcześnie wytwarzana w Holandii i Niemczech. Jest to wódka wybitnie gorzka, bar­wy ciemnobrązowej, o smaku intensywnie gorzko-słodkim i wysokiej, około 50 procentowej, mo­cy i dwuprocentowej zawartości cukru. Trudna receptura wymaga zużycia od 20 do 60 kilogra­mów surowców na 1000 litrów wódki. W jej skład wchodzą: składniki aromatyczne, lecznicze: aloes, waleriana, intensywnie gorzkie: goryczka, piołun i nadający palącą ostrość: imbir. Charakte­rystyczną dla Boonekampu opalizacją w kieliszku wódka ta zawdzięcza zawartości aloesu, drewna gwajakowego i huby modrzewiowej, które zawie­rają żywice słabo rozpuszczalne w rozcieńczo­nym alkoholu, powstającym wskutek wyparowa­nia go na obrzeżach kieliszka.

BOURBON

Amerykańska whisky rodem z Kentucky. W dru­giej połowie XVIII wieku, farmerzy, mający trud­ności ze zbytem i transportem nadwyżek zboża, zaczęli je przerabiać na wódkę. Wtedy wielebny E. Craig w Bourbon, w stanie Kentucky, założył pierwszą destylarnię whisky z kukurydzy. Mimo, iż produkowana jest w kilku wschodnich stanach, to uważa się, że prawdziwa whisky może pocho­dzić tylko z Kentucky. Można ją wytwarzać na ca­łym terytorium Stanów Zjednoczonych pod wa­runkiem zachowania określonych wymogów. Nie może mieć wyższej mocy niż 80 procent; ziarno do zacieru musi się składać przynajmniej z 51 procent kukurydzy, pozostałe składniki to żyto i słód; musi leżakować w nowych dębowych becz­kach, o zwęglonych wewnątrz klepkach. Bourbon jest chętnie produkowaną whisky w wielu fabry­kach, poszczególne wyroby różnią się jakością i intensywnością zapachu, w zależności od uży­wanej wody i składu ziarna, technologii produkcji oraz warunków i czasu leżakowania.

BRANDY

Brandewijn, tak Holendrzy nazywali w średnio­wieczu palone wino. A więc winiak czyli wypalanka winna. Produkt destylacji wina gronowego. Brandy powstaje w wyniku destylacji lekkiego białego wina. Alkohol zawarty w winie ulatnia się, a potem schłodzony skrapla się tworząc bez­barwny płyn o różnej mocy, przeważnie jednak 65-70 procent. Leżakuje w beczkach dębowych, w których nabiera właściwości smakowo-zapachowych. Po rozcieńczeniu, do 40-45 procent mocy, rozlewany jest do butelek. W wielu krajach produkuje się brandy. We Francji jako eau-de vie de vin lub koniak i armaniak. W Niemczech jako Weinbrand. Także we Włoszech, Hiszpanii, Rosji,

Bułgarii, Mołdawii, Grecji i wielu innych krajach. Różna jest jakość tych wyrobów na ogół jednak nie dorównują oryginalnemu francuskiemu ko­niakowi. Brandy może być destylowana również z wina owocowego. Wówczas producent uprze­dza o tym w nadanej nazwie. I tak napotkać moż­na brandy jabłkową: w Anglii - „Apple Brandy", w USA - „Apple Jack", we Francji - „Calvados". Albo brandy wiśniową: w krajach anglosaskich -„Cherry Brandy", w Niemczech, Szwajcarii -„Kirsch" lub „Kirschwasser". Brandy śliwkowa to „Plum Brandy" lub „Śliwowica". Morelowa - „Barrack Palinka" na Węgrzech. Jeśli jednak na etykie­cie jest tylko Brandy oznacza to, że była destylo­wana z wina gronowego.

CALVADOS

Brandy jabłkowa, najbardziej znana brandy w świecie. Destylowana z cydru w Normandii, w północnej Francji, znanej z doskonałych gatun­ków jabłek. Nazwa pochodzi od Departamentu Ca­lvados, w którym jest produkowana. Calvados to nazwa zastrzeżona przez Francję jako nazwa re­gionalna. Jabłka są rozdrabniane, poddawane fer­mentacji, a przefermentowany zacier jest dwu­krotnie destylowany do uzyskania 50 procent mo­cy. Po rozcieńczeniu leżakuje w beczkach dębo­wych, a potem rozlewany jest do butelek. Ma bursztynowy kolor, moc około 42 procent, wy­trawny smak. Ułatwia trawienie i pobudza apetyt dlatego nazywany jest Trou Normand, dziura normandzka. Po spożyciu tej wódki, należy wierzyć, wytwarza się w żołądku miejsce na spożywane pokarmy.

CAMPARI BITTERS

Włoska wódka gorzka, barwy czerwonobrązowej, aromatyzowana ziołami i skórką pomarańczową, produkowana w Mediolanie.

CANADIAN CLUB

Kanadyjska whisky, produkowana przez firmę Hiram Walker.

CASSIS

Likier wyborowy sporządzony z owoców czarnej porzeczki o ciemno-rubinowej barwie, aromatycz­ny, o swoistym zapachu owocu. Najwybitniejszy pochodzi z miasta Dijon w Burgundii. Sporządza­ny z niego aperitif Vin blanc cassis w gwarze lu­dowej nazywany jest mało elegancko rince cochon co oznacza świńskie płukanie.

CEDROWY LIKWOR

Skórki zerżnięte z dwunastu wielkich lub osiemnastu pomierych cedra, gatunku cy­tryn większych, pachnących i aromatycznych pochodzących z Włoch w bawełnę obwinione, nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i tyleż wody. Moczyć kilka dób. Potem odde­stylować i dosmaczyć syropem cukrowym we­dle własnego smaku, aby był słodki a nie cierpki.

CHARTREUSE

Francuski likier korzenno-ziołowy, uznany za naj­lepszy wyrób tego rodzaju na świecie. Mnisi, z klasztoru Kartuzów, położonego w miejscowości Voiron koło Grenoble, otrzymali w 1607 roku re­cepturą od marszałka księcia d'Estre, jako wyraz wdzięczności za wyleczenie go z ciężkiej choroby. Przez trzy stulecia produkcja likieru była ulepsza­na. Receptura jest pilnie strzeżona. Wiadomo tyl­ko, że destylat powstaje z nalewki na 130 różnych ziołach i korzeniach. Jest tam między innymi: me­lisa, hyzop, mięta, arcydzięgiel, arnika, cynamon, kolendra, goździki. Zbiera się tylko pierwszą część destylatu o najbardziej delikatnym smaku i zapa­chu. Likier zawiera dodatek starego koniaku, cu­kier i rektyfikat najwyższej jakości. Jest produko­wany w dwóch gatunkach: zielony, mocniejszy(55 procent) i mniej słodki (22 procent cukru) oraz żółty, słabszy (43 procent) i bardziej słodki (35 procent cukru). Aby smak i zapach zharmoni­zowały się likier leżakuje w wielkich kufach dębo­wych przez 4 lata i dopiero potem trafia do bute­lek. Podejmowane w innych krajach próby otrzy­mania go nie powiodły się.

CHERRY BRANDY

Wiśniowy likier. Jeden z najbardziej popularnych i lubianych, produkowany w wielu krajach w róż­ny sposób. Powinien być sporządzony z dobrego rektyfikatu, moszczu z wiśni sokowych, cukru oraz spirytusu wiśniowego kirschu w ilości 5-10 procent. Bywa aromatyzowany olejkiem migdało­wym ł wanilią.

CHERRY VOOKA DRY

Lekko podsłodzona klarowna wiśniówka, o dużej zawartości moszczu wiśniowego, o wiśniowej barwie, wiśniowym zapachu i smaku oraz 40 pro­centowej mocy.

COGNAC

Winiak czyli francuska wypalanka z wina, uważa­na za najlepszą wytrawną wódkę na świecie. Przez Francuzów uznana za „złoto w butelce". Koniak produkowany jest we Francji na obszarze, ściśle oznaczonym dekretem z l maja 1909 roku, obejmującym departamenty Charente i Charente Maritime. Rejon ten nosi nazwę Cognac od mia­steczka o tej nazwie, które jest centrum produkcji szlachetnego trunku. Jest to też siedziba wielu znanych firm koniakowych: Martel, Salignac, Hennessy, Remy Martin. Obejmuje 6 okręgów, w których produkowane wódki mają prawo do kontrolowanej nazwy pochodzenia Cognac i do odpowiedniego zaświadczenia akcyzowego.

Produkcja wina w tym rejonie przeznaczona jest głównie do destylacji, wymagającej dużego do­świadczenia, i jest wykonywana częściowo przez rolników winiarzy, a częściowo przez firmy pro­dukujące koniaki. Dwukrotna destylacja prowa­dzona jest na prostych aparatach. Po pierwszej destylacji powstaje surówka o mocy około 30 pro­cent. Po drugiej destylacji moc osiąga około 70 procent. Podczas drugiej destylacji odrzucane są pierwsze i ostatnie frakcje destylatu, a zbierana tylko środkowa. Destylat wlewany jest do beczek dębowych, w których leżakuje kilka lat. Traci swoją ostrość i nabiera szlachetnych właściwości zapachowo-smakowych. Rozróżnia się kilka ty­pów koniaków:

V.O. - very old, a więc bardzo stary V.S.O.P. - very superior old pale, co oznacza wy­borowy, bardzo stary, o jasnej barwie.

Oznaczenie uzależnione jest od leżakowania ł rocznika produkcji wina.

Kontrola produkcji koniaku jest bardzo rygory­styczna, a prowadzona przez Bureau National du Cognac oraz władze akcyzowe, które kontrolują okres leżakowania. Koniak ma zwykle około 43-45 procent mocy i wbrew nazwie „pale" - jasny, jest barwy jasnobrązowej powstałej w wyniku le­żakowania w beczkach dębowych.

COINTREAU

Likier francuski produkowany w Angers. Bez­barwny o delikatnym aromacie pomarańczowym i 40 procentowej mocy. Sporządzany z dużym do­datkiem destylatu winnego.

CORDIALS

Angielska nazwa napojów alkoholowych wytwa­rzanych z rektyfikatu, zwykle zbożowego i natu­ralnych składników aromatyzujących. Zawiera minimum 2,5 procent cukru. Jako składniki aro­matyczne stosowane są przede wszystkim nalew­ki spirytusowe na owoce, nasiona, zioła i korze­nie lub też destylaty z tych surowców.

CORDIAL MEDOC

Likier francuski, szlachetny o wysokiej jako­ści, 40 procentowej mocy i przyjemnym zapa­chu, produkowany na leżakowanym destyla­cie winnym i winach bordeaux, z niewielkim dodatkiem nalewki na korzeń fiołkowy - Iris florentina. Zawiera 30 procentowy dodatek cukru.

Aby uzyskać 100 litrów likieru potrzeba: 30 litrów destylatu winnego,

1 O litrów czerwonego wina bordeawc,

2 litry białego wina bordeaux,

3 litry malagi hiszpańskiej, nalewka na 50 gramów korzenia fiołkowego, 30 kilogramów cukru rozpuszczonego w wi­nie, (zarówno korzeń fiołkowy zalewa się, jak i cukier rozpuszcza w części czerwonego wina bordoskiego) rektyfikat nie przekraczającej 40 procent mocy.

CORN WHISKY

Amerykańska whisky sporządzona z mieszanki zbóż, w której co najmniej 80 procent stanowi ku­kurydza. Jest to jedyna whisky, która nie musi le­żakować w nowych dębowych beczkach o zwę­glonych wewnątrz klepkach. Starzeje się zwykle w beczkach o klepkach nie zwęglonych lub w beczkach o klepkach zwęglonych, ale już uży­wanych. Krótko leżakowana, ma ostry smak, jest tania, a więc pita na terenach wiejskich.

COURVOISIER

Koniak reklamowany jako „Brandy of Napole­on", czyli koniak Napoleona. Nazwa umowna ja­ko, że Napoleon I nie lubił koniaku. Zapewne nie jest to trunek rozlewany do butelek w cza­sach napoleońskich, bo nie nadawał by się już

do wypicia. Koniak leżakowany zbyt długo, po­nad 50 lat, obniża swoją jakość i to z każdym rokiem coraz bardziej.

CURACAO

Likier cytrusowy, produkowany w wielu krajach w rozmaitych gatunkach. Nazwą wzięto od pod­stawowego surowca: skórek małych, gorzkich po­marańczy z wyspy holenderskiej Curacao, znajdu­jącej się na Morzu Karaibskim u wybrzeży Wene­zueli. Likiery najlepsze, najczyściejsze, o najbar­dziej delikatnym aromacie pomarańczowym są produkowane ze świeżych skórek.

CYNAMONOWY LIKWOR

Funt (0,45 kg) cynamonu przedniego nalać czterema kwartami (4 litry) spirytusu i tyleż wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Pozostałą białawą, bardzo pachnącą wodę, nasyconą olejkiem eterycz­nym zagotować z czterema funtami (1,8 kg) cukru. Zmieszać syrop z alkoholem.

CZTERECH KORZENI LIKWOR

Dwa luty (25 gramów) cynamonu, trzy drach­my (9,5 grama) kwiatu muszkatołowego, pół drachmy (1,6 grama) goździków sklepowych, dwie małe gaiki muszkatołowe nalać cztere­ma kwartami (4 litry) wódki czystej i pól kwar­tą (pół litra) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować i dodać syropu cukrowe­go wedle własnego smaku. A cukier rozpro­wadzić w niewielkiej ilości ciepłej wody.

CZTERECH NASION LIKWOR

Trzy łuty (38 gramów) kopru włoskiego, dwa hity (25 gramów) nasienia selerów, cztery łu­ty (50,5 grama) kolendry i tyleż nasienia angeliki nalać czterema kwartami wódki czystej i pół kwarty (pół litra) wody. Moczyć dobę. Płyn przedestylować.

CYTRONELLA

Skórek żółtych, zerżniętych z trzydziestu świeżych cytryn i z czterech pomarańczy, dwa łuty (25 gramów) kolendry, pięć goździków utartych z odrobiną cukru moczyć w pięciu kwartach (5 litrów) spirytusu i w czterech kwartach (4 litry) wody przez miesiąc. Płyn przedestylować.

Dodać syropu cukrowego przygotowanego z niewielkiej ilości wody, w której rozpuścić cztery funty (1,8 kg) cukru. Dobrze wymieszać.

CZTERECH OWOCÓW LIKWOR

Na żółte skórki jednego cedra (jednej wielkiej, dojrzałej, południowej cytryny), jednej bergamoty, dwóch małych cytryn i dwóch poma­rańczy nalać cztery kwarty (4 litry) wódki czy­stej. Moczyć dwie doby. Płyn przedestylować.

DELIKATESOWA ŻYTNIA

Wytrawna, gatunkowa wódka stołowa, bezbarw­na lub żółtawa, o 45 procentowej mocy, bez do­datku cukru, produkowana ze zwykłego rektyfi­katu, w połowie zbożowego, a w połowie ziemnia­czanego. Aromatyzowana nieznacznym dodat­kiem spirytusu owocowego i nalewki orzechowej.

DOSKONAŁA MIŁOŚĆ

Cztery łuty (50,5 grama) żółtych, świeżych skórek cedra (wielkiej, dojrzałej, południowej cytryny), łut (12,5 grama) skórek cytryno­wych, drachmę (3,2 grama) goździków skle­powych nalać czterema kwartami (4 litry) czy­stej wódki. Moczyć przez osiem dni. Płyn przedestylować.

EAU-DE-YIE DE MARC

Winiak destylowany z wina otrzymanego z wytło­ków winogronowych, pozostałych po tłoczeniu moszczu. Najlepszy pochodzi z rejonu Burgundii z wytłoków białych i czarnych winogron. Odmia­na z białych jest delikatniejsza w smaku. Zwykle dobrze leżakowany i dzięki temu smaczny, a nie­zbyt drogi. Podobna wódka: „grappa" produkowa­na jest we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych.

ELEKTORSKA

Słodka wódka gatunkowa, jak likier, o smaku korzenno-ziołowym, barwy ciemnobrązowej, smaku słodko-gorzkawym i korzenno-pomarańczowym. Składnikiem aromatyzującym jest na­lewka na niedojrzałe owoce pomarańczy oraz na suszone skórki pomarańczy. Ma łagodną i przyjemną goryczkę.

ELIKSIR GARUSA

Aloesu pięć łutów (62,5 grama), szafranu dwie drachmy (6,3 grama), po 24 gramy cyna­monu, goździków sklepowych, gałki muszka­tołowej nalać kwartą (l litr) spirytusu. Mo­czyć dobę. Potem dolać trochę wody. Przedestylować w alembiku, wymieszać z syropem cukrowym zrobionym z funta cukru. Dolać pół kwaterki (0,12 litra) wody pomarańczo­wej. To jest likwor bardzo dobry na żołądek i przy tym przyjemny w smaku. Chcąc robić wodę trzeba wziąć 4 funty (1,80 kg) kwiatów pomarańczowych całych, nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 li­trów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przy­paliły i odciągnąć tylko pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

FRAISE

Destylowana wypalanka z przefermentowanego zacieru (młodego wina) truskawkowego. Jest to biała wódka, bezbarwna, a najlepsza produkowa­na jest w Alzacji we Francji.

FRAMBOISE

Destylowana wypalanka z przefermentowanego zacieru malinowego. Biała wódka, bezbarwna, le­żakowana nie w beczkach ale w kamionkach lub zbiornikach z okładziną ochronną. Produkowana we Francji (Alzacja), Szwajcarii, zachodniej części Niemiec.

GDAŃSKA ŻOŁĄDKOWA

Półsłodka owocowo-korzenno-ziołowa wódka ga­tunkowa, barwy brązowej, o smaku i zapachu korzenno-ziołowym i 45 procentowej mocy. W re­cepturze wódki zastosowano dodatek morsu z czarnych jagód.

EXTRA ŻYTNIA

Gatunkowa wytrawna wódka, bezbarwna lub lek­ko żółta, bez cukru produkowana z żytniego rek­tyfikatu z dodatkiem wody destylowanej i leżako­wanego spirytusu owocowego

FERNET BRANCA

Znana włoska wódka gorzka. Często stosowana przeciwko niedomogom żołądkowym.

FLORENCKI LIKWOR

Funt (45 dag) świeżych żółtych skórek poma­rańczowych, cztery luty (50,5 grama) gałki muszkatołowej nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Moczyć trzy doby. Płyn przedestylować.

GENEVER

Holenderska jałowcowa wódka narodowa. Jej na­zwa pochodzi od zniekształconej francuskiej na­zwy jałowca. Po raz pierwszy otrzymano tę wódkę w Holandii i od 300 lat metody produkcji prawie się nie zmieniły. Z przefermentowanego zacieru zbożowego, w skład którego wchodzi jęczmienny słód, kukurydza i żyto, po trzykrotnej destylacji, w prostym aparacie destylacyjnym czyli alembiku, uzyskuje się destylat zbożowy o mocy 50 procent. Po raz czwarty napój ten destyluje się z większym dodatkiem jałowca oraz mniejszym kolendry, arcydzięgla, lawendy, tataraku. Tak uzyskana wód­ka leżakuje przez kilka tygodni w beczkach dębo­wych i nabiera lekko żółtego zabarwienia. Ma 45 procent mocy, intensywny zapach i smak jałowca. Jest bardzo wytrawna ponieważ nie dodaje się cu­kru. Genever jest prototypem angielskiego ginu. W Holandii pity jest bez żadnych dodatków. Poza granicami Holandii nazywana jest wódką holen­derską: Holands lub Schiedam (od nazwy miasta, w którym głównie jest produkowana).

Przepis:

50 dojrzałych i świeżych czarnych jagód ja­łowcowych (mogą nawet kilkuletnie, byle nie spleśniałe) stłuc na miazgę, dodać tylko tyle wody by utworzył się płyn konsystencji kisie­lu i odstawić. Następnie 300 funtów (13,5 ki­lograma) surowego i 90 kilogramów słodo­wego, drobno zmielonego pszennego śrutu, zalać 90 litrami letniej wody i podgrzewać do 60 stopni Celsjusza. Do zacieru dolać przygo­towaną wcześniej gęstą masę jałowcową i de­likatnie zamieszać. Trzymać przez 4 godziny w przykrytym naczyniu. Przygotować w let­niej wodzie 22 litry drożdży i zalać zacier. Fermentować przez 70 do 72 godzin. Destylo­wać przynajmniej dwa razy.

GIN

Alkohol bardzo popularny w krajach anglosa­skich. Pity od 300 lat, od chwili wstąpienia na tron księcia Niderlandów Wilhelma Orańskiego, z którym przybyło wielu Holendrów, a wraz z ni­mi zwyczaj picia wódki jałowcowej Genever. An­glicy nazwę skrócili i od tej pory napój rozpo­wszechniał się jako gin. Król Wilhelm III Orański znacznie podniósł opłaty celne na francuskie wi­na i wódki co pociągnęło za sobą wzrost kon­sumpcji ginu. Stał się napojem ludowym. Był to napój przeważnie zestawiony z surowego alkoho­lu z dodatkiem kwasu siarkowego i terpentyny. Przez to tani i sprzedawany wszędzie. Na wielu ówczesnych karczmach można było przeczytać: „Pijany - za jednego pensa, spity na śmierć - za dwa pensy, słoma do spania - za darmo". Z bie­giem czasu produkcję zmieniano i udoskonalano. Distiled gin, wódkę wysokiej jakości, uzyskiwano z najlepszego rektyfikatu zbożowego, poddawa­nego dodatkowej destylacji w prostym aparacie destylacyjnym. Opary alkoholu wytwarzające się podczas destylacji przedostawały się, przez za­wieszony w aparacie woreczek płócienny, zawierający różne (zależało to od producenta) substan­cje aromatyczne: zawsze jałowiec, a dodatkowo niewielkie ilości: kolendry, arcydzięgla, kardamonu, skórek pomarańczy i cytryny, anyżku, kmin­ku. W ten sposób nabierały odpowiedniego sma­ku i zapachu. Otrzymywana wódka, największej czystości, wyróżniała się delikatnym zapachem i smakiem jałowca.

Gin, sporządzony z rektyfikowanego spirytusu, pozbawiony fuzli, nie wymaga leżakowania. Trzymany, zwykle nie dłużej niż kilka tygodni, w beczkach nabiera lekkiego ciemnego zabar­wienia. Najbardziej znanymi ginami są: „London Dry Gin" - wytrawny i bezbarwny, „Old Tom Gin" - nieco posłodzony oraz „Lemon Gin" aromaty­zowany cytryną i „Orange Gin" aromatyzowany pomarańczą.

GOLDEN RUM

Wódka wytrawna złocisto-brązowa, o rumowym smaku i zapachu, 45 procentowej mocy, produko­wana z oryginalnego rumu Jamajka.

GOLDWASSER

Likier korzenno-ziołowy zwany „Złota woda". Bez­barwny lub żółtawy o aromatycznym zapachu i korzenno-ziołowym smaku, 40 procentowej mo­cy, produkowany w Gdańsku już w średniowie­czu. Recepturę opracował Yermollen, uciekinier z Niderlandów, w końcu XVI wieku. Sporządzany z najlepszego rektyfikatu, aromatyzowanego do­datkiem destylatu ze skórek owoców cytruso­wych, kolendry, kardamonu, jałowca, lawendy, anyżku, cynamonu, goździków. Dodawano też od­powiednie eteryczne olejki naturalne. Często nie­wielkie ilości koniaku lub kirschu. Odróżnia tę wódkę od innych to, że pływają w niej cieniutkie paski złota. Stąd nazwa „Złota woda".

GORZAŁKA POMORSKA

Wódka wytrawna, podobna do starki, o 40 pro­centowej mocy.

GORZKA POMARAŃCZÓWKA

Wódka cytrusowa półsłodka o łagodnej przyjem­nej goryczy i 40 procentowej mocy. Zrobiona z suszonych skórek pomarańczowych, niedojrza­łego owocu pomarańczy oraz niewielkiej ilości substancji gorzkich i cukru.

GOŹDZIKOWY LIKWOR

Osiem łutów (101 gramów) goździków skle­powych i tyleż korzeni angielskich nalać sze­ścioma kwartami (6 litrów) spirytusu i jedną kwartą (litr) wody. Moczyć tydzień. Płyn przedestylować.

GRAPPA

Włoska wódka destylowana z wytłoków winogro­nowych, nie leżakowana. Surowa w smaku.

GRIOTTE

Francuska słodka wódka owocowa w typie wi­śniówki o barwie złoto-rubinowej z dodatkiem moszczu z czarnej porzeczki. Aromatyzowana wanilią i korzeniem fiołkowym. Ma przyjemny, mocny aromat i 38 procent mocy.

GROG

Rum rozcieńczony do 50 procentowej mocy. Na­zwa pochodzi od przezwiska admirała Vernona Old Grog, noszącego osobliwe ubranie zwane gro-gram. Admirał polecił rozcieńczyć, wydawany marynarzom brytyjskiej floty rum 70 procentowy, wodą do 50 procent mocy, aby zapobiec upijaniu się. Grog sporządza się z rumu lub araku, cukru, gorącej wody lub herbaty, często z dodatkiem cy­tryny oraz wanilii, goździków lub cynamonu.

HERBACIANY LIKIER

Herbaty przedniey l O łutów (1,2 7 kg) wsypać w kwaterkę wody wrzącej i zagotować. Odsta­wić naczynie, przykryć i dać się rozwinąć list­kom. Do letniego jeszcze płynu wlać cztery kwarty spirytusu (4 litry) i trzy kwarty (3 litry) wody. Moczyć osiem dni. Gdy na końcu tego czasu spirytus nie nabrał zapachu przyjemne­go, podobnego cokolwiek do fiołków, to jest znakiem, że herbata nie była przednia. W tym razie wziąć jeszcze cztery łuty (0,5 kg) herba­ty świeżej i wsypać ją w kwaterkę (0,25 litra) wrzącej wody i zagotować. Po ośmiu dniach moczenia płyn przedestylować i zmieszać z syropem z pięciu funtów (2,25 kg) cukru rozpuszczonego w niewielkiej ilości wody. Likwor herbat owy jest bardzo przyjemny, po­maga strawności, urynę pędzi i uśmierza bó­le nerkowe.

HONEY CHERRY BRANDY

Wiśniówka na miodzie. Słodka wódka, o przyjem­nym zapachu i wiśniowo-miodowym smaku, spo­rządzana z moszczu wiśniowego z dodatkiem na­turalnego miodu pszczelego. Ma 38 procent mocy i nie ma nic wspólnego z brandy.

IRISH MIST

Irlandzki niezbyt słodki likier sporządzany z miej­scowej whisky, miodu wrzosowego i przypraw korzenno-ziołowych.

IZARRA

Ziołowy likier produkowany w kraju Basków, spo­rządzany z ziół górskich rosnących w Pirenejach. Pół kwarty (0,5 litra) jagód jałowcowych czar­nych, zdrowych, pełnych i nie pomarszczo­nych, nie kwaśnych i nie stęchłych utłuc w moździerzu z trochą wody na ciasto. Dodać pięć łutów (63 gramy) cynamonu, pięć goździ­ków sklepowych. Nalać pięć kwart (5 litrów) spirytusu i cztery kwarty (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować.

Dwadzieścia łutów (253,5 grama) świeżo ususzonego tataraku, cztery łuty (51 gramów) kwiatu cynamonu, łut (12,5 grama) goździ­ków sklepowych nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Mo­czyć szesnaście dni. Płyn przedestylować. Do­dać syropu cukrowego zrobionego z niewiel­kiej ilości wody i trzech funtów (1,35 kg) cu­kru. Dobrze wymieszać.

JAŁOWCOWY SPIRYTUS

Jałowiec utłuc, przymieszać trochę miodu. Na­lać dosyć wody, tak, aby jej było na palec nad jałowcem. Zostawić spokojnie przez kilka dni. Gdy zrobi się zapach mocny i winny, wlać do alembika, przydać trzecią część wody i na otwartym ogniu destylować póki tylko idzie spirytus dający się zapalić. Potem powtórnie go przedestylować przydawszy trochę wody. Spirytus ten bez syropu ma moc bardzo prze­nikającą, ale przy tym jest zdrowy w niestrawnościach. Przez starość traci swoją tęgość i robi się łagodniejszym.

JARZĘBIAK

Wódka owocowa sporządzona z nalewki na, lekko zmrożone, owoce jarzębiny gorzkiej, uzupełniony nalewkami na śliwki suszone, rodzynki i figi. Aro­matyzowana destylatem z wina gronowego. Jasno-brązowa, cierpkawa o 40 procentowej mocy.

KAHLUA

Meksykański likier kawowy o mocy 26,5 procent.

KAWOWY LIKWOR

Trzy funty kawy (1,35 kg) w ziarnkach drob­nych, palonych na jasno-brunatno umieć. Na­lać cztery i pół kwarty (3,5 litra) spirytusu i trzy kwarty (3 litry) wody. Moczyć przez 8 dni w słońcu lub w zimie w cieple przy piecu. Płyn przedestylować. Dodać syropu cukrowe­go z dwóch funtów (0,90 kg) cukru rozprowa­dzonego w niewielkiej ilości letniej wody. Do­brze wymieszać.

KIRASO

Skórki z szesnastu bigardów (kwaśnych i tro­chę gorzkich pomarańczy), pół łuta (6 gra­mów) cynamonu, drachmę (3,2 grama) kwia­tu muszkatołowego nalać pięcioma kwartami (5 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Mo­czyć kilka dni. Płyn przedestylować. Można zaprawić, dla przełamania wytrawności, syro­pem cukrowym, a to wedle smaku.

KONWALIOWY LIKWOR

Nalać pół butelki spirytusu i napełnić kwiatka­mi konwalii czyli lanuszki. Moczyć przez mie­siąc. Wlać w alembik i dodawszy jeszcze tro­chę spirytusu, cynamonu i goździków sklepo­wych przedestylować. Zrobić syrop z ćwierć funta (12 dag) cukru i odrobiny wody.

KIRSH

Wiśniowa wypalanka z przefermentowanego za­cieru, sporządzona z dzikiej odmiany małych, czarnych wiśni wraz z pestkami. Najlepszy produkowany jest w Alzacji. Podczas leżakowania, w kamionkach lub szklanych naczyniach, szla­chetnieje w smaku i aromacie. Kirsch jest bez­barwny. Ma smak wiśni z delikatnym aromatem gorzkich migdałów.

KLEKOYACA

Odmiana serbskiej śliwowicy destylowanej, za drugim razem, z dodatkiem jagód jałowca co na­daje jej specyficznego smaku.

KMINKOWY LIKWOR

Pół funta (23 dag) świeżego kminku, osiem łutów (100 gramów) kolendry, dwa łuty (25 gramów) kopru włoskiego, łut (12,5 grama) kardamonu zalać sześcioma kwartami (6 li­trów) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować.

KREMA Z BARBADÓW

Skórki z trzech owoców cedra (duże, połu­dniowe cytryny) i z trzech pomarańczy, cztery drachmy (13 gramów) cynamonu, dwie drachmy (6,4 grama) kwiatu muszkatołowe­go, sześć goździków sklepowych nalać czte­rema kwartami (4 litry) spirytusu i trzema kwartami (3 litry) wody. Moczyć przez szes­naście dni. Płyn przedestylować. Zrobić syrop biorąc osiem funtów (3,60 kg) cukru rozpusz­czonego w trzech kwartach (3 litry) wody. Do­brze wymieszać.

KRUPNIK

Słodka wódka miodowa robiona w gospodar­stwach domowych w dawnej Polsce i na Litwie. Na­leży do najstarszych napojów alkoholowych produ­kowanych już w XVIII wieku. W jej skład oprócz spirytusu wchodzi miód pszczeli oraz dodatki w po­staci nalewek na: cynamon, goździki, imbir, gałkę muszkatołową. Jest jasnobrązowy o zapachu miodowo-korzennym i 45 procentowej mocy.

KRUSZON

Orzeźwiający napój alkoholowy. Do szklanej wazy wkłada się kostki lodu oraz pokrojone w plasterki cytryny i pomarańcze. W osobnym naczyniu należy zmieszać butelkę białego wi­na gronowego, z kieliszkiem koniaku lub ru­mu oraz 20 dekagramami cukru rozpuszczo­nego w małej ilości wody. Po wymieszaniu wlać do wazy. Całość wymieszać, dodać 3 szklanki oziębionej wody sodowej. Wymie­szać i podawać.

MAKARONIKOWY LIKWOR

Migdałów gorzkich trzy funty (l 35 gramów) utłuc w moździerzu z pół kwartą (0,5 litra) wody. Dodać goździków sklepowych półtora łuta (19 gramów) i dwa łuty (25 gramów) cy­namonu. Nalać szesnastoma kwartami (l 6 li­trów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć przez dobę. Płyn przedestylować, aby otrzy­mać dziesięć kwart (W litrów) spirytusu. Zro­bić syrop z pięciu funtów (2,10 kg) cukru i kwarty (l litr) wody. Przydać olejku cedra (dużych cytryn południowych) i bergamotkowego po osiem kropli, utartych z trochą cu­kru. Wszystko dobrze wymieszać.

MARASCHINO

Likier wiśniowy, o mocy 32 procent, produko­wany z dalmatyńskich dzikich, czarnych, kwa­śnych wiśni zwanych Marasca. Przefermentowaną miazgę aromatyzuje się miodem, kwiatem po­marańczy, płatkami róż, korzeniem fiołkowym. Po destylacji uzyskuje się spirytus wiśniowy. Z niego produkuje się likier dodając do alkoholu syrop cukrowy.

MARASKI0

Wziąć dwa i pół funta (112 dag) świeżo na­zbieranych kwiatów brzoskwiniowych, odskubać listki kwiatowe czerwonawe i nitki pyłko­we. Nalać je pięcioma kwartami (5 litrów) spi­rytusu. Potem kielichy zielone i słupki owoco­we utłuc, nalać dwiema kwartami (2 litry) wo­dy i moczyć przez godzinę na otwartym ogniu, ale tak aby woda nie wrzała. Odstawić z ognia, wlać ją do spirytusu i moczyć wszystko przez osiem dni. Płyn przedestylować. Wziąć pięć funtów (225 dag) pestek z dojrza­łych wiśni, wsypać je na miskę z kwartą (l li­trem) wody. Trzeć je rękoma poty póki tylko woda mętna odchodzi, a wodę często zmieniać. Dobrze oczyszczone pestki ususzyć na słońcu dotąd póki łupina pokrywająca jądro nie ma już żadnego smaku. Potłuc całe pestki grubo, nalać pięć kwart (5 litrów) spirytusu i moczyć przez szesnaście dni. Odlać spirytus i zmieszać go ze spirytusem z kwiatów brzoskwiniowych i schować. Na pestki nalać dwie kwarty (2 litry) wody, mieszać łyżką drewnianą, przecedzić przez sitko. Pestki wyrzucić, a wodę białawą wlać na trzy funty (1,35 kg) cukru, zmieszać ze schowanym spirytusem. Wszystko dobrze wy­mieszać. Spirytus brzoskwiniowy uzyskuje się zalewając kwaterką (0,251) wódki 45 procen­towej dwie garście kwiatów brzoskwini. Płyn poddaje się destylacji.

MIĘTOWA

Wódka sporządzana z dodatkiem naturalnego olejku miętowego otrzymanego w wyniku destyla­cji nalewki na liście mięty pieprzowej jako skład­nika aromatyzującego.

MIÓD PITNY

Napój alkoholowy uzyskany w wyniku fermenta­cji rozcieńczonego wodą miodu pszczelego czyli brzeczki miodowej. Brzeczka może zawierać tyl­ko miód i wodę, a wówczas powstanie miód natu­ralny. Może być dodatkowo zaprawiona chmie­lem, tworzy wówczas miody chmielowe. Zapra­wiony korzeniami i ziołami( cynamon, goździki, imbir, jałowiec) daje miody korzenno-ziołowe, a gdy sokami owocowymi to tworzy miody owoco­we (wiśniak, maliniak). Sposób przyrządzenia brzeczki decyduje o rodzaju miodu. Miód rozpuszczony w letniej wodzie i poddany fer­mentacji jest miodem nie syconym. Miód sycony to miód rozpuszczony w wodzie i warzony, czyli go­towany, i dopiero po oziębieniu i doprawieniu brzeczki poddany fermentacji. Aby przeprowadzić fermentację dodaje się szlachetnych drożdży.

MUSZKATOŁOWY LIKWOR

Kwiatu muszkatołowego dwa łuty (25 gra­mów) nalać czterema kwartami wódki czy­stej. Moczyć tydzień. Płyn przedestylować.

NALEWKI OWOCOWE

Wódki gatunkowe, w których zasadniczym skład­nikiem jest nalewka alkoholowa na jeden lub kil­ka owoców. W Polsce w XVIII i XIX wieku takie wódki były powszechnie przyrządzane w domach. Wyrabiane ze świeżych owoców, leżakowane w piwnicach im dłużej tym lepiej. Najlepsze nalew­ki uzyskuje się z wiśni, czarnych porzeczek, śli­wek lub orzechów. Świeże owoce maceruje się przez trzy tygodnie spirytusem o 70 procentowej mocy. Potem dodaje cukru do smaku zasypując nim owoce pozostałe po nalewce spirytusowej. Po zmieszaniu płynów zakorkowane butelki odstawia się do leżakowania, aby nabrały smaku i aromatu.

OKOŁEHAO

Napój alkoholowy o ciemnej barwie i specyficz­nym zapachu, sporządzany na Hawajach. Otrzy­mywany dzięki destylacji przefermentowanego zacieru z melasy cukrowej, ryżu i soku miejsco­wej rośliny taro.

ORZECHÓWKA

Wytrawna wódka o 45 procentowej mocy, ciem­nobrązowa, o przyjemnym gorzkawo-orzechowym smaku i charakterze nalewki owocowej uzy­skiwana poprzez nalanie spirytusu o mocy 70 procent na zielone orzechy włoskie. Doprawiona niewiele miodem lub cukrem. Ma właściwości po­budzające apetyt.

PASSOVER SLIVOVITZ

Śliwowica paschalna, zgodna z przepisami rytual­nymi dla wyrobów koszernych, kontrolowana przez rabinat. Spirytus powinien być uzyskany po­przez fermentację śliwek węgierek wyborowej ja­kości. Przefermentowany zacier destyluje się do mocy 73 procent i odkłada do dębowych beczek na dwuletnie leżakowanie. Po tym czasie śliwowi­ca rozlewana jest do butelek. Śliwowica ta, o żół­tawej barwie i smaku śliwek, jest produktem cał­kowicie naturalnym.

PEACH BRANDY

Wypalanka z brzoskwiń sporządzona ze spirytusu brzoskwiniowego lub destylatu z nalewki na brzo­skwinie. Może być też nalewka brzoskwiniowa uzyskana przez macerację brzoskwiń spirytusem winnym: winiakiem.

PEPERMINT

Likier miętowy, zielonej barwy o mocy 30-3 5 pro­cent i 30 procentowej zawartości cukru, produkowany w wielu krajach. Sporządzany z dodatkiem naturalnego olejku miętowego, uzyskanego z an­gielskiej mięty, Micham uchodzącej za najlepszą na świecie. Bierze się go w ilości 200-400 gra­mów na 1000 litrów. Olejek ma czysty smak mię­towy bez posmaku trawy.

PERSYKA

Dwa funty (90 dag) jąder z pestek morelowych sparzyć i obrać z łupinek. Utłuc i dodaw­szy dwie drachmy (6,4 grama) cynamonu na­lać sześcioma kwartami (6 litrów) wódki czy­stej 45 procentowej. Moczyć pięć dni. Odde­stylować sam spirytus, do którego dolać pół kwarty (pół litra) wody pomarańczowej. Spo­rządzić syrop z dwóch funtów (90 dag) cu­kru. Wszystko dobrze wymieszać. Aby zrobić wodę pomarańczową trzeba wziąć cztery fun­ty (1,80 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Destylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypali­ły. Odciągnąć 5 kwart wody pachnącej.

PERSYKA WŁOSKA

Cztery funty (1,8 kg )samych jąder z pestek brzoskwiniowych utłuc z wodą z gorzkich migdałów na gęste ciasto. Wodę tę uzyskuje się w taki sposób, że dwa funty (90 dag) gorz­kich migdałów tłucze się z trochą wody na gę­ste ciasto. Wkłada w gruby płócienny worek i nalewa pięć garcy (20 litrów) wody. Po odde­stylowaniu otrzymuje się 15 kwart (l 5 litrów) wody, którą schować można w kamiennym na­czyniu. Masę z pestek brzoskwiniowych wło­żyć w worek płócienny i nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Moczyć przez cztery dni. Spirytus oddestylować i wlać 60 kropli olejku z cedra (wielkiej, dojrzałej połu­dniowej cytryny) i l O kropli olejku cynamono­wego. Dobrze zmieszać to wszystko z syropem zrobionym z 4 funtów (1,8 kg) cukru i stosow­nej ilości wody.

PIOŁUNKOWY LIKWOR

Wziąć osiemnaście garści piołunu, tak co tyl­ko jedną ręką objąć można, trzy łuty (38 gra­mów) cynamonu, dwie kwaterki (0,5 litra) czarnych jagód jałowca, łut (l 2,5 grama) ko­rzenia angeliki, drachmę (3,2 grama) kwiatu muszkatołowego i tyleż anyżu, dwie drachmy (6,4 grama) szafranu, osiem goździków skle­powych. Nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Wlać do otrzymanego alkoholu kwa­terkę (0,25 litra) wody pomarańczowej i sy­rop zrobiony z pięciu funtów (225 gramów) cukru i czterech kwart (4 litry) wody. Aby uzyskać wodę z kwiatów pomarańczo­wych trzeba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwia­tów całych i nie oskubanych. Nalać osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć 5 kwart (5 li­trów) wody pachnącej.

PIOŁUNÓWKA

Wódka, wytrawna lub półsłodka, typowo gorzka sporządzana na nalewce piołunowej. Ma charak­ter dietetyczno-leczniczy w przypadku dolegliwo­ści żołądkowych.

PLUM CORDIAL

Śliwowica wytrawna sporządzona ze świeżych, dojrzałych śliwek o brązowej barwie i 40 procen­towej mocy. Lekko podsłodzona nalewka owoco­wa, której podstawowym składnikiem są nalewki spirytusowe na świeże śliwki węgierki i suszone południowe śliwki. Aromatyzowana wanilią, ko­niakiem oraz deserowym winem gronowym.

POLISH CHERRY

Odmiana likieru wiśniowego, barwy wiśniowej o niewysokiej 25 procentowej mocy z dużym do­datkiem olejku migdałowego. Ma przyjemny wi­śniowy zapach i smak z posmakiem migdałowym co czyni ją podobną do znanego duńskiego likie­ru Cherry Heering.

POMARAŃCZOWY LIKIER

Trzy funty (1,35 kg) samych białych listków kwiatu pomarańczowego nalać pięcioma kwartami spirytusu (5 litrów) i trzema kwarta­mi (3 litrami) wody. Moczyć przez miesiąc. Płyn przedestylować jak tylko pokażą się białe krople. Sześć funtów (2,70 kg) cukru rozpuścić na ciepło w trzech kwartach (3 litry) wody i zmieszać ze spirytusem. Jest to jeden z naj­przyjemniejszych i najzdrowszych likworów.

POMARAŃCZOWY LIKWOR

Dwa funty (90 dag) proszku ze skórek poma­rańczowych (wcześniej namoczonych, wykro­jonych z białego, ususzonych i utłuczonych), ćwierć funta (11 dag) suchych pomarańczy, osiem łutów (101 gramów) goździków skle­powych nalać trzema kwartami (3 litry) spiry­tusu i dwiema kwartami (2 litry) wody. Mo­czyć szesnaście dni. Płyn przedestylować.

PORTERÓWKA

Wódka sporządzana z dobrego gatunku porteru (rodzaj mocnego, ciemnego piwa) z dodatkiem nalewek korzennych i wanilii. Barwa ciemnobrą­zowa, smak słodki z posmakiem goryczkowo-słodowym, o 40 procentowej mocy.

PRUNELKA

Likier śliwkowy o bogatym i urozmaiconym skła­dzie. Nalewki na świeże i suszone śliwki węgierki miesza się z nalewkami na renklody, mirabelki, tarninę, rodzynki i wanilię z dodatkiem koniaku i rumu. Barwa brązowo-czerwona, moc 32 pro­cent, smak śliwkowy słodki i przyjemny

RASPAIL

Francuski likier ziołowy żółtej barwy, produko­wany wedle receptury Franciszka Raspail od 1847 roku. Oprócz ziół ma dodatek kamfory, któ­ra, jak niegdyś wierzono, miała chronić pijących od zarazy.

RATAFIA GRENOBLSKA

Znaczną ilość trześni (rodzaj wiśni) obrać z ogonków i zgnieść na przetaku tak, aby w przetaku zostały pestki. Utłuc je miałko i ra­zem z trześniami na wolnym ogniu, nieustan­nie mieszając, raz zagotować. Odstawić i ostu­dzić. Sok zlać do beczułki i do trzydziestu je­go kwart (30 litrów) dodać dwanaście funtów (5.40 kg) cukru i dodać spirytus. Aby otrzy­mać spirytus wziąć dwadzieścia dwie kwarty (22 litry) czystej wódki, sześć drachm (19 gramów) cynamonu, dwie drachmy (6,4 gra­ma) goździków, dwa funty (90 dag) liści wi­śniowych. Moczyć i oddestylować z tego dwa­dzieścia kwart spirytusu. Im starsza jest ta ra­tafia rym lepsza.

ROSOGLIO

Średniowieczny trunek alkoholowy sporządzany we Włoszech ze spirytusu winnego oraz aroma­tycznych olejków, przeważnie olejku różanego. W Polsce końca XIX wieku rosolisami były nazy­wane likiery aromatyzowane olejkami.

RUM

Napój alkoholowy produkowany w wielu krajach strefy tropikalnej, w których uprawia się. trzciną cukrową. Różnice w składzie zacieru, w sposobie fermentacji i destylacji powodują zmianę, w za­wartości aromatycznych składników destylatu, przede wszystkim estrów. Leżakowanie rumu w beczkach dębowych jest niezbędne dla uzyska­nia szlachetnych zapachowych i smakowych cech. Zwykle to trwa od 3 do 10 lat.

RYE WHISKY

Produkowana z żyta, rozpowszechniona w Sta­nach Zjednoczonych i Kanadzie.

SAKE

Japoński napój narodowy o mocy 14-16 procent, bezbarwny lub jasnożółty, słodkawy z gorzkim po­smakiem, sporządzany z ryżu. Pije się na gorąco.

SCHNAPS

Mocna, wytrawna wódka z ziemniaków produko­wana głównie w Niemczech i Holandii.

SELEROWY LIKWOR

Pokrajać drobno czterdzieści korzeni selero­wych, podług ich wielkości, i nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez mie­siąc. Płyn przedestylować. Gdyby spirytus nie był mocno pachnący, trzeba wziąć świeżych selerów, ugotować je w wodzie, wytłoczyć wo­dę i przecedzić. Zmieszać ją ze świeżymi, po­krojonymi selerami i destylować wolno, aby można było odebrać pięć kwart (5 litrów) wo­dy pachnącej. Zagotować z funtem (45 dag) cukru i wlać do spirytusu. Dobrze wymieszać. Likwor ten jest bardzo przyjemny.

SOPŁICA

Wytrawna wódka o starej tradycji produkowana, przez firmę Kasprowicza w Gnieźnie, już w końcu XIX stulecia jako wódka zbożowa zbliżona sma­kiem do starki. Jest to nalewka owocowa sporzą­dzana z nalewek alkoholowych na suszone owo­ce: orzechy, śliwki, jarzębinę, tarninę. Uszlachet­niona dodatkiem winiaku, barwy jasnożółtej o mocy 40 procent.

STARKA

Polska wódka zbożowa o bardzo długiej tradycji wyrobu. W dawnych czasach uzyskiwano ją nale­wając surowy żytni spirytus do dębowych beczek i zakopywanie ich na 15-20 lat w ziemi. Obecnie surowcem wyjściowym jest surówka żytnia o bar­dzo wysokiej jakości. Leżakowana w beczkach dębowych w piwnicach, w których utrzymywana jest stała temperatura 12 stopni Celsjusza. Takie leżakowanie powinno trwać co najmniej 5 lat, a lepszych wyrobów 10-15 lat. Można tez sztucz­nie starzeć ten alkohol poprzez maderyzację: część napoju przechowuje się w temperaturze 40-50 stopni Celsjusza przez 3 miesiące. Potem się miesza. Skraca to czas leżakowania o jedną trzecią. Czasem dodaje się niewiele wina grono­wego wysokiej jakości.

STAROPOLSKA

Wytrawna wódka typu winiakowego, barwy jasnobrązowej, o 40 procentowej mocy sporzą­dzona z dodatkiem destylatu winnego, spirytu­su jabłkowego oraz nalewek na owoce świeże i suszone.

STAROWIN

Wódka wytrawna, barwy żółtej, o smaku zbliżo­nym do czystej wódki.

STEINHAGER

Niemiecka wódka jałowcowa o mocy 40-42 pro­cent. Destylowana dwukrotnie z przefermentowanych owoców jałowca. Destylat jałowcowy łączy się z rektyfikatem ziemniaczanym i żytnim. Ze­staw wódki o żądanej mocy leżakuje w szczelnie zamkniętych kamionkach, aby w wyniku dopływu powietrza i utlenieniu nie pojawił się niepożąda­ny zapach przypominający zapach terpentyny.

STOLICZAJA

Czysta rosyjska wódka, nieco podsłodzona, bardzo dobrej jakości, produkowana z wyborowego rektyfi­katu i uszlachetniona obróbką węglem aktywnym.

STOSDORFER

Niemiecka gorzka wódka o 38-40 procentowej mocy, sporządzana z wyciągu maceratu korzenno-ziołowego i moszczu czarnych jagód. W skład maceratu korzenno-ziołowego wchodzi 20 skład­ników: anyżek, cynamon, goździki, kolendra, skórki cytryny i pomarańczy gorzkiej, kubeba, galanga i inne.

ŚLIWOWICA

Wypalanka owocowa bardzo rozpowszechniona we wschodniej i środkowej Europie. Sporządzona ze świeżych śliwek węgierek. Najbardziej cenio­na jest śliwowica z Bośni i Serbii. Powstaje w wy­niku rozdrobnienia, uprzednio przebranych, śli­wek w młynkach wraz ze zmiażdżeniem około 15 procent pestek. Po przefermentowaniu otrzyma­nego zacieru, dokonuje się odpędu (destylacji) su­rowego spirytusu. Potem przeprowadza się po­wtórną destylację, aby uzyskać większą moc i po­zbyć się zanieczyszczeń. Otrzymany spirytus śliw­kowy o mocy 70-75 procent jest poddawany sta­rzeniu przez leżakowanie w beczkach dębowych przez 2 do 5, a czasem i więcej lat, po czym rozcieńczany jest wodą do 45-50 procent. Dobrze od­leżała śliwowica, sporządzona z dobrej jakości śli­wek, jest doskonałą wódką wytrawną, owocową o pięknym aromacie śliwkowym i żółtawym kolo­rze. Czasem dodaje się rektyfikat ziemniaczany, aby złagodzić właściwości zapachowo-smakowe.

ŚLIWÓWKA

Słodka wódka owocowa, brązowej barwy, o 40 procentowej mocy, destylowana z moszczu węgie­rek uzupełnionego nalewkami na inne odmiany śliwek: renklody, mirabelki, oraz na tarninę i wa­nilię, dzięki czemu wódka ma przyjemny zapach i smak śliwkowy.

SZCZEGÓLNY ŁIKWOR

Żółte skórki z dwóch pięknych cytryn i z dwóch pomarańczy, po dwa hity (25 gra­mów) cynamonu, po pół łuta (12,5 grama) kwiatu muszkatołowego i jałowca, drachmę (3,2 grama) kolendry, po pół drachmy (1,6 grama) anyżu i korzenia angeliki, sześć goź­dzików sklepowych nalać czterema kwartami (4 litry) spirytusu i dwiema kwartami (2 litry) wody. Moczyć przez miesiąc. Płyn przedestylować i dodać syrop z czterech funtów (1,8 kg) cukru, dwóch kwart wody czystej i dwóch kwart (2 litry) wody pomarańczowej. Wymie­szać. Kosztować i jeżeliby zapach był za słaby to dodać po trochu olejku cedra (wielkiej, doj­rzałej południowej cytryny), goździkowego, cynamonowego lub lepiej ich destylatów spi­rytusowych, tak aby zapach pomarańczowych kwiatów dał się odczuć cokolwiek więcej. To jest likwor najrozkoszniejszy. Wodę poma­rańczową uzyskuje się w ten sposób, że trze­ba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwiatów poma­rańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

TAFIA

Napój alkoholowy podobny do rumu, znacznie jednak niższej jakości. Sporządzony z zanieczysz­czonej melasy i innych odpadów, powstających przy produkcji cukru trzcinowego.

TARMIÓWKA

Wytrawna wódka owocowa, barwy brązowej i 40 procentowej mocy, sporządzona na nalewce na

świeże lub suszone owoce tarniny z dodatkiem śliwek i innych owoców. Podsłodzona w celu zła­godzenia cierpkości owoców tarniny.

TEQUILA

Meksykańska wódka sporządzona z przefermentowanego soku liści agawy. Przed butelkowaniem leżakuje w beczkach dębowych i nabiera charak­teru bardziej szlachetnej wódki. „Pali w gardle jak płynny ogień", przeto Meksykanie piją go mając w ustach, posolony uprzednio, kawałek cytryny.

TIA MARIA

Likier kawowy o 6 3 procentowej mocy, produkowa­ny na Jamajce, z miejscowej kawy, doskonałego ru­mu i aromatyzowany miejscowymi przyprawami.

WALKER JOHMNIE

Szkocka whisky światowej sławy. Produkowa­na w destylarni alkoholu założonej przez Johna Walkera w 1820 roku. Na etykiecie postać angiel­skiego założyciela firmy. Receptura bez zmian od 1910 roku.

TODDY

Napój alkoholowy otrzymywany w wyniku fer­mentacji soku palmowego, mieszany z whisky lub brandy z dodatkiem cukru, goździków, płatków cytryny i wrzącej wody.

TURÓWKA

Wytrawna wódka ziołowa, biało-zielonkawa, o 40 procentowej mocy przypominająca „Żubrówkę". Podstawowym surowcem jest ziele nostrzyku, za­wierające pewną ilość aromatycznej kumaryny.

TYSIĄC KWIATOWY ŁIKWOR

Skórki żółte z czterech miernych świeżych cy­tryn, dwa luty (25 gramów) nasienia angeliki, drachmę (3 gramy) kwiatu muszkatołowego nalać dwiema kwartami (2 litry) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Moczyć osiem dni, Płyn przedestylować. Zaprawić syropem z funta (45 dag) rozpuszczonego w niewielkie} ilości wody.

UNICUM

Węgierski ciemnobrązowy likier gorzki o zapa­chu korzennym, bardzo gorzkim smaku i 42 pro­centowej mocy. Wzmacniający działanie żołądka. W jego skład wchodzi: kora chinowa, goryczka, piołun, tysiącznik.

VIEŁLE CURE

Wysokiej jakości francuski likier korzenno-ziołowy o żółtobrązowej barwie. Produkowany od kilkuset lat w klasztorze Cenon pod Bordeaux we Francji. Według średniowiecznej receptury sporządzany jest na bazie koniaku i armaniaku oraz aromatyzo­wany wyciągiem z 50 gatunków ziół, korzeni i przy­praw. Przypomina w smaku Benedyktynkę.

WESPETRO

Po łucie (l 2,5 grama) nasienia angeliki, karolku (kminku zwyczajnego), kolendry kopru włoskiego, skórki z dwóch świeżych cytryn i z dwóch pomarańczy nalać pięcioma kwar­tami (5 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć osiem dni. Płyn przedestylować.

WHISKY

Nazwa od celtyckiej nazwy usigue beatha, czyli woda życia. Narodowa wódka anglosasów. Natu­ralna wódka zbożowa, o mocy 43-45 procent spo­rządzona ze słodu jęczmiennego, żyta i kukurydzy. Przygotowuje się zacier zbożowy, przeprowadza fermentację i destyluje. Surowy spirytus leżakuje w beczkach, a potem jest rozlewany do butelek. Szkocką whisky produkuje się od XV wieku w Pół­nocnej Szkocji stosując do produkcji wyłącznie słód jęczmienny i prowadząc destylację w pro­stych aparatach odpędowych. Whisky słodowa, o intensywnym fuzlowatym zapachu i smaku, była

przez kilka stuleci napojem regionalnym i pita by­ła przez miejscową ludność góralską. W drugiej połowie XIX wieku, po rozpowszechnieniu się apa­ratów do destylacji ciągłej, podjęto w Południowej Szkocji produkować whisky z żyta z dodatkiem in­nych zbóż i słodu. Otrzymywany produkt, o wyż­szej mocy i lepiej oczyszczony, miał o wiele łagod­niejszy oraz czysty zapach i smak. Na początku XX wieku postanowiono mieszać oba wyroby uzysku­jąc mieszaną (blended) whisky złożoną z 40 pro­cent słodowej i 60 procent żytniej. Leżakowanie odbywa się w beczkach po winie i trwa co naj­mniej 3 lata, a w praktyce od 4 do 8 lat.

Irlandzka whiskey była, podobno, produkowana wcześniej niż szkocka. Jest do niej podobna ale na rynkach mniej poszukiwana.

WIATRY PĘDZĄCY LIKWOR

Osiem hitów (101 gramów) proszku ze skó­rek pomarańczowych, po cztery hity (50,5 grama) suchych pomarańczek, rumianku rzymskiego, kopru włoskiego, kwiatu cyna­monowego, trzy łuty (38 gramów) kopru po­spolitego, po hicie (l 2,5 grama) kardamonu i goździków sklepowych nalać sześcioma kwartami spirytusu. Moczyć przez tydzień. Płyn przedestylować.

WIŚNIÓWKA

Surowcem podstawowym jest mors wiśniowy czy­li spirytusowany moszcz. W produkcji domowej ro­bi się nalewki na owoce. Mogą one zawierać róż­ne dodatki służące do wzbogacenia barwy i aro­matu. Może to być mors z czarnej porzeczki, jagód, malin, truskawek oraz olejek migdałowy. Wódka ma piękną wiśniowa barwę i 25-40 procent mocy.

WÓDKA ANDAYSKA

Wziąć po cztery łuty (50,5 grama) anyżu gwiaździstego i kolendry, skórki z sześciu po­marańczy, osiem hitów (101 gramów) korze­nia fiołkowego, nalać dziesięcioma kwartami (10 litrów) czystej wódki. Moczyć osiem dni. Płyn przedestylować.

WÓDKA ARCYBISUPA

Skórki z czterech owoców cedra (duże, doj­rzałe południowe cytryny), cztery łuty (50,5 grama) świeżej melisy, drachmę (3,2 grama) kwiatu muszkatołowego nalać trzema kwar­tami (3 litry) czystej wódki. Moczyć przez sześć dni. Płyn przedestylować. Rozpuścić na zimno trzy funty (135 dag) cukru w dwóch kwartach (2 litry) wody, dolać pół kwarty (pół litra) wody pomarańczowej, dwa hity (25 gra­mów) spirytusu jaśminowego. Wszystko do­brze pomieszać. Wodę pomarańczową uzy­skuje się, biorąc cztery funty (1,8 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 litrów) wody. Mo­czyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odcią­gnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

WÓDKA Z BERBADÓW

Skórki z sześciu wielkich owoców cedra (du­że, dojrzale południowe cytryny), cztery łuty (50,5 grama) cynamonu nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i trzema kwar­tami (3 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować, aby uzyskać sześć kwart (6 litrów) spirytusu. Wlać do alembika, dodać skórki z czterech owoców cedra (du­żych, dojrzałych południowych cytryn) i dwa łuty (25 gramów) cynamonu. Przedestylować aby uzyskać pięć kwart (5 litrów) spirytusu. Siedem funtów (3,15 kg) cukru rozpuścić w dwóch kwartach (2 litry) wody gorącej i wlać do spirytusu. Likwor ten ma miły za­pach, ale jest nadzwyczajnie mocny.

WÓDKA CEDROWA

Skórki z ośmiu dużych owoców cedra (duże, dojrzałe, południowe cytryny) nalać czterema i pół kwartami (4,5 litra) czystej wódki 45 procentowej. Moczyć pięć dni. Płyn przede­stylować.

WÓDKA GOŹDZIKOWA

Samych listków czerwonych z goździków ogro­dowych, z białego obranych dwa funty (90 dag) goździków sklepowych dwie drachmy (6,4 gra­ma), wódki czystej sześć kwart (6 litrów) mo­czyć przez sześć dni i potem sam spirytus od­destylować.

WÓDKA PESTKOWA FALSBURSKA

Dwa funty (90 dag) jąder z pestek morelowych po funcie (45 dag) brzoskwiniowych i wiśniowych sparzyć letnią wodą i obrać z łu­pinek. Nalać dziesięć kwart (10 litrów) wódki czystej, moczyć przez osiem dni i potem odde­stylować sam spirytus, do którego przylać pół kwarty (pól litra) wody pomarańczowej. Spo­rządzić syrop z trzech funtów (1,35 kg) cukru i stosownej ilości wody. Wszystko dobrze wy­mieszać. Wodę pomarańczową uzyskuje się biorąc cztery funty (1,8 kg) kwiatów pomarań­czowych całych i nie oskubanych. Nalać ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

ŻOŁĄDKOWY LIKWOR

Osiem łutów (101 gramów) gorzkich pomarańczek, cztery luty (50,5 grama) jałowca i ty­leż kalmusu (tataraku), po dwa łuty (25 gra­mów) miętki kędzierzawej, piołunu, kopru włoskiego, gałki muszkatołowej, goździków sklepowych i kwiatu cynamonowego, łut (12,5 grama) korzenia fiołkowego nalać ośmioma kwartami (8 litrów) spirytusu i ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć szesnaście dni. Oddestylować spirytus i zmie­szać go z syropem zrobionym z czterech fun­tów (1,80 kg) i trzech kwart (3 litry) czystej wody, dwóch kwart (2 litry) wody różanej i jednej kwarty (l litr) wody pomarańczowej. Aby uzyskać wodę różaną trzeba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwiatów róży. Nalać ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej. Wodę pomarańczo­wą uzyskuje się w ten sam sposób biorąc te same proporcje kwiatów i wody.

Na podstawie:
Gorzałka czyli historia i zasady wypalania mocnych trunków - Jan Rogala

All Alcohol Reserved For Qba & Beember-Nation
www.alkoholick.republika.pl
© by Qba

---