Znane Wódki i Alkohole Świata

ABSYNT
    Wódka wytrawna nazwana absyntem od podstawowego składnika ziołowego: piołunu, Artemisia absintium. Pierwotnie miała 68 procent mocy, a później 43 procent. Recepturą sporządził w Szwajcarii francuski emigrant dr Ordinaire'a i sprzedał w 1797 roku panu Pernod. Właściciel, dzięki niej, zdobył dużą fortunę i powołał do życia wielką firmę francuską Pernod Fils. Absynt był otrzymywany w wyniku destylacji nalewki alkoholowej na piołun i anyżek, z dodatkiem takich surowców roślinnych jak: arcydzięgiel, kolendra, koper, hyzop, cynamon, goździki. Aby uzyskać zielony kolor barwiono go chlorofilem. "Zielona Czarodziejka", tak nazywano absynt, zyskała wielkie powodzenie w II połowie XIX wieku i była masowo spożywana, szczególnie we Francji, Włoszech i Szwajcarii. Podawano ją w kieliszkach z dodatkiem kostki cukru, szklanki wody i dziurkowanej łyżeczki. Kostkę cukru umieszczano na łyżeczce i polewano wodą, która przesączając się przez cukier ściekała w postaci rzadkiego syropu do kieliszka z absyntem, tworząc opalizujący mleczny płyn. W związku z twierdzeniem, że zawarty w olejku eterycznym tanaceton, przy nadmiernym spożyciu szkodliwie wpływa na system nerwowy, produkcja absyntu została w początkach XX wieku zabroniona w krajach europejskich. Wyjątkiem jest Hiszpania, w której wódka ta nadal jest produkowana.

AGUARDIENTE
    Hiszpańska nazwa wódki pochodząca od słów: aqua - woda i ardiente - palący. W krajach winiarskich aguardiente to przeważnie wódka winogronowa destylowana z wina. W krajach tropikalnych, w których rośnie trzcina cukrowa, nazwą tą określa się wódkę uzyskaną z melasy cukrowej.

AKVAVIT
    Duńska odmiana narodowej wódki Skandynawów - kminkówki, nazywana przez Duńczyków także "schnapps". Powstaje przez rozcieńczenie rektyfikatu spirytusowego wodą z dodatkiem kminku oraz niewielkiej ilości skórek cytrynowych i pomarańczowych. Po krótkiej maceracji poddawana jest destylacji. Destylat, po obniżeniu zawartości alkoholu do 4045 procent i przefiltrowaniu, stanowi gotowy wyrób, bezbarwny i przeważnie niesłodzony. Na rynkach światowych znana jako "Krzyż Maltański" i zaliczana do najlepszych wódek.

ANGIELSKA GORZKA
    Gatunkowa, wytrawna wódka korzenno-ziołowa, o mocy 40 procent, z dodatkiem niewielkiej ilości cukru. Brązowej barwy, o zapachu korzenno-ziołowym i gorzkawym smaku.

ANGOSTURA AROMATIC BITTERS
    Najsłynniejsza w świecie wódka gorzka. Jej nazwa pochodzi od miasta Angostura, dziś Ciudad Bolivar w Wenezueli, w którym po raz pierwszy, w 1824 roku, została sporządzona przez dr Siegerta, lekarza, emigranta z Europy. W 1875 roku produkcja wódki została przeniesiona na Trynidad. Dzięki dobrze dobranemu składowi i właściwościom leczniczym (kora chinowa ma działanie przeciwgorączkowe) znalazła duże uznanie i stała się wzorcem dla wielu gorzkich wódek żołądkowych. W jej skład wchodzą: kora angostury, kora chinowa, kłącza galangi, korzeń arcydzięgla, goryczki i imbiru oraz czerwone drzewo sandałowe. Obecnie jako pierwszy składnik podawana jest kora angostury, której podobno w oryginalnej recepturze nie było. Drzewo sandałowe nadaje jej czerwonobrązowe zabarwienie. Zapach ma przyjemny, ziołowo korzenny, a smak intensywnie gorzki z racji małej zawartości cukru. Moc jej wynosi 48 procent i jest świetnym składnikiem do mieszanin.

APPLE JACK
    Amerykańska nazwa brandy jabłkowej, czyli wypalanki lub winiaku, otrzymywanej przez destylację przefermentowanego moszczu jabłkowego Destylat jabłkowy o mocy około 65 procent, jest rozcieńczany wodą oraz przeważnie mieszam z rektyfikatem zbożowym i doprowadzany do 45 procent mocy. Przez kilka lat, nawet do 5, leżakuje w beczkach dębowych. Jest to amerykański odpowiednik francuskiego Calvadosu.

AGUAVIT
    Narodowa kminkowa wódka Skandynawów produkowana w Szwecji i Norwegii. Ma wielowiekową tradycję, gdyż pierwsza licencja na jej produkcję została wydana w 1498 roku. Produkowana początkowo z destylatu winnego, otrzymywanego z importowanego wina, a później ze spirytusu zbożowego. Gdy nauczono się pędzić spirytus z ziemniaków podjęto produkcję na większą skalę. Do dziś ziemniaki są podstawowym surowcem, a wódka aromatyzowana jest kminkiem i innymi ziołami, podobnie jak duński Akvavit.

ANANASOWY LIKWOR
    Dwa wielkie pokrojone w kostkę ananasy, dwie drachmy (6,3 grama) wanilii nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Dodać piętnaście kropli olejku cynamonowego. Moczyć przez szesnaście dni. Przedestylować otrzymany płyn i dodać syrop cukrowy. Cukier rozpuścić w niewielkiej ilości cieplej wody. Ilość cukru uzależniona jest od tego czy likwor ma być bardziej czy mniej słodki. Zazwyczaj przyjmuje się, że w litrze alkoholu powinno być około 30 procent cukru.

ANGEŁIKOWY LIKWOR
    Dwadzieścia łutów (253 gramy) korzenia angeliki, dwa łuty (25 gramów) jałowca, dwa łuty (25 gramów) cynamonu nalać pięcioma kwartami (litrami) spirytusu i czterema kwartami (litrami) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować i dodać syropu cukrowego do smaku.

ANIZETTA
    Anyżu pospolitego dwanaście łutów (151 gramów), anyżu gwiaździstego osiem łutów (101 gramów), po dwa łuty (25 gramów) kolendry i kopru włoskiego nalać sześcioma kwartami (6 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć trzy dni. Płyn przedestylować.

ANYŻOWY LIKWOR
    Pół funta (22 dag) tegorocznego anyżu opłukać zimną wodą. Włożyć w moździerz, zwilżywszy nieco wodą i utłuc na miałkie ciasto, które nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Po tym czasie płyn przedestylować. Dodać syrop cukrowy w takiej ilości, aby otrzymać bardzo słodki trunek.

ARAK
    Wódka produkowana w południowo-wschodniej Azji (Indonezja, Sri Lanka, Indie) przez Chińczyków, utrzymujących recepturę w tajemnicy. Wiadomo jednak, że podstawowymi surowcami są: ryż, melasa trzciny cukrowej, wino palmowe (palm kokosowych i daktylowych). Po przefermentowaniu zacier jest poddawany destylacji. Osiąga moc 60 procent. Następnie leżakuje w beczkach dębowych w Europie. Tu także jest aromatyzowany. Najciekawszym jest, oferowany przez holenderskich hurtowników, "Arak Bata-via". Arak jest bezbarwny lub lekko żółty, ma zapach juchtu, charakterystyczny smak i moc około 60 procent. Do bezpośredniej konsumpcji mieszany jest z rektyfikatem. Stosowany jako dodatek do napojów: herbata, grog, poncz.

ARMAGNAC
    Winiak francuski produkowany na południe od Bordeaux w departamencie Gers, Landesł Lot-et-Garonne. Za najlepsze są uważane wyroby Bas Armagnac, pochodzące z zachodniej części regionu o klimacie oceanicznym. Wina używane do produkcji muszą być białe i pochodzić z specjalnych odmian winogron. Otrzymywanie wódki w tym rejonie było już znane w XV wieku. Produkcja podobna jest do produkcji koniaku. Różni je sposób destylacji. Koniak destyluje się 2-3 razy w prostych aparatach do mocy nie wyższej niż 72 procent. Armaniak destylowany jest w aparatach ciągłych najwyżej do 63 procent mocy. Koniak destylowany jest z większą lub mniejszą ilością drożdży, a Armaniak po oddzieleniu zacieru od osadu drożdżowego. Gaskończycy, dla których Armaniak jest płonącą duszą Gaskonii, są z tego wyroby dumni. Uważają go za napój przewyższający jakością wszelkie napoje alkoholowe świata, w tym także koniak. Ale na rynkach światowych koniak jest bardziej poszukiwany. Armaniak może leżakować, w beczkach dębowych nawet 50 łat uzyskując coraz lepsze właściwości zapachowe i smakowe.

BADYANY LIKWOR
    Dwanaście łutów (l 50 gramów) badyany czyli anyżu gwiaździstego nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Zmieszać z syropem zrobionym z pięciu funtów (2,25 kilograma) cukru rozpuszczonego w czterech kwartach (4 litry) wody.

BALSAM
    Gorzkie wódki produkowane w Niemczech, na przykład "Balsam Lipski", w skład którego wchodzi dużo substancji gorzkich: goryczka, piołun, tysiącznik. Znany jest "Balsam Ryski" produkowany na Łotwie od międzywojennego dwudziestolecia XX wieku. Balsamy, ciemno zabarwione, mocne i gorzkie są spożywane w małych kieliszkach, przed posiłkiem w celu lepszego trawienia.

BARBADOS
    Rum z trzciny cukrowej destylowany na małej wyspie Barbados, z grupy Małych Antyli na Morzu Karaibskim. Wilgotny, tropikalny klimat sprzyja uprawie trzciny cukrowej. Rum destyluje się w aparatach ciągłych i uzyskuje wysoką 90 procentową moc, a następnie aromatyzuje naturalnymi dodatkami: winem, migdałami, rodzynkami. Ma lekkie zabarwienie, niezbyt intensywny zapach i smak. Po kilku latach leżakowania może być pity tak jak brandy.

BEMEDICTIME
    Jeden z najsłynniejszych w świecie likierów korzenno-ziołowych produkowany, od początku XVI wieku, w klasztorze benedyktynów w Fecamp we Francji. Receptę opracował mnich Don Bernardo Vincelli. Używany był dla wzmocnienia osłabionych albo chorych mnichów. Rozkoszował się nim król Franciszek I kiedy był gościem klasztoru. W czasie rewolucji francuskiej, 1789-1793 roku, klasztor został zniszczony. Dopiero po 70 latach Aleksander Le Grand, handlarz winami, zdobył receptę i założył fabrykę produkcji likierów, nie mającą nic wspólnego z klasztorem. Mimo to każda, charakterystyczna w kształcie, butelka oryginalnego napoju ma na etykiecie znak kościelny D.O.M. czyli Deo Optima Maximo co tłumaczy się: Bogu, Najlepszemu, Największemu. Likier ma barwę ziolonkawo-żółtą i 43 procent mocy oraz ziołowy smak. Benedyktynka jest aromatyzowana destylatem z nalewki brandy, na ponad 30 rodzajów korzeni i ziół, oraz koniakiem i miodem. Leżakuje w dębowych beczkach około 4 lata i dopiero potem trafia do butelek. Receptura produkcji jest pilnie strzeżona i zna ją kilka wtajemniczonych osób.

BLACK AND WHITE
    Jeden z najbardziej rozpowszechnionych rodzajów szkockiej whisky. Produkowana przez firmę James Buchanan, jednego z potentatów przemysłu szkockiego. Na etykiecie jest czarny i biały piesek. Stąd też nazwa "czarne i białe".

BOONEKAMP
    Znana gorzka wódka (bitters) produkowana, od początku XIX wieku, w Antwerpii przez firmę Kamp, jako krople żołądkowe: Boonekamp of Magbitter. Współcześnie wytwarzana w Holandii i Niemczech. Jest to wódka wybitnie gorzka, barwy ciemnobrązowej, o smaku intensywnie gorzko-słodkim i wysokiej, około 50 procentowej, mocy i dwuprocentowej zawartości cukru. Trudna receptura wymaga zużycia od 20 do 60 kilogramów surowców na 1000 litrów wódki. W jej skład wchodzą: składniki aromatyczne, lecznicze: aloes, waleriana, intensywnie gorzkie: goryczka, piołun i nadający palącą ostrość: imbir. Charakterystyczną dla Boonekampu opalizacją w kieliszku wódka ta zawdzięcza zawartości aloesu, drewna gwajakowego i huby modrzewiowej, które zawierają żywice słabo rozpuszczalne w rozcieńczonym alkoholu, powstającym wskutek wyparowania go na obrzeżach kieliszka.

BOURBON
    Amerykańska whisky rodem z Kentucky. W drugiej połowie XVIII wieku, farmerzy, mający trudności ze zbytem i transportem nadwyżek zboża, zaczęli je przerabiać na wódkę. Wtedy wielebny E. Craig w Bourbon, w stanie Kentucky, założył pierwszą destylarnię whisky z kukurydzy. Mimo, iż produkowana jest w kilku wschodnich stanach, to uważa się, że prawdziwa whisky może pochodzić tylko z Kentucky. Można ją wytwarzać na całym terytorium Stanów Zjednoczonych pod warunkiem zachowania określonych wymogów. Nie może mieć wyższej mocy niż 80 procent; ziarno do zacieru musi się składać przynajmniej z 51 procent kukurydzy, pozostałe składniki to żyto i słód; musi leżakować w nowych dębowych beczkach, o zwęglonych wewnątrz klepkach. Bourbon jest chętnie produkowaną whisky w wielu fabrykach, poszczególne wyroby różnią się jakością i intensywnością zapachu, w zależności od używanej wody i składu ziarna, technologii produkcji oraz warunków i czasu leżakowania.

BRANDY
    Brandewijn, tak Holendrzy nazywali w średniowieczu palone wino. A więc winiak czyli wypalanka winna. Produkt destylacji wina gronowego. Brandy powstaje w wyniku destylacji lekkiego białego wina. Alkohol zawarty w winie ulatnia się, a potem schłodzony skrapla się tworząc bezbarwny płyn o różnej mocy, przeważnie jednak 65-70 procent. Leżakuje w beczkach dębowych, w których nabiera właściwości smakowo-zapachowych. Po rozcieńczeniu, do 40-45 procent mocy, rozlewany jest do butelek. W wielu krajach produkuje się brandy. We Francji jako eau-de vie de vin lub koniak i armaniak. W Niemczech jako Weinbrand. Także we Włoszech, Hiszpanii, Rosji, Bułgarii, Mołdawii, Grecji i wielu innych krajach. Różna jest jakość tych wyrobów na ogół jednak nie dorównują oryginalnemu francuskiemu koniakowi. Brandy może być destylowana również z wina owocowego. Wówczas producent uprzedza o tym w nadanej nazwie. I tak napotkać można brandy jabłkową: w Anglii - "Apple Brandy", w USA - "Apple Jack", we Francji - "Calvados". Albo brandy wiśniową: w krajach anglosaskich -"Cherry Brandy", w Niemczech, Szwajcarii -"Kirsch" lub "Kirschwasser". Brandy śliwkowa to "Plum Brandy" lub "Śliwowica". Morelowa - "Barrack Palinka" na Węgrzech. Jeśli jednak na etykiecie jest tylko Brandy oznacza to, że była destylowana z wina gronowego.

CALVADOS
    Brandy jabłkowa, najbardziej znana brandy w świecie. Destylowana z cydru w Normandii, w północnej Francji, znanej z doskonałych gatunków jabłek. Nazwa pochodzi od Departamentu Calvados, w którym jest produkowana. Calvados to nazwa zastrzeżona przez Francję jako nazwa regionalna. Jabłka są rozdrabniane, poddawane fermentacji, a przefermentowany zacier jest dwukrotnie destylowany do uzyskania 50 procent mocy. Po rozcieńczeniu leżakuje w beczkach dębowych, a potem rozlewany jest do butelek. Ma bursztynowy kolor, moc około 42 procent, wytrawny smak. Ułatwia trawienie i pobudza apetyt dlatego nazywany jest Trou Normand, dziura normandzka. Po spożyciu tej wódki, należy wierzyć, wytwarza się w żołądku miejsce na spożywane pokarmy.

CAMPARI BITTERS
    Włoska wódka gorzka, barwy czerwonobrązowej, aromatyzowana ziołami i skórką pomarańczową, produkowana w Mediolanie.

CANADIAN CLUB
    Kanadyjska whisky, produkowana przez firmę Hiram Walker.

CASSIS
    Likier wyborowy sporządzony z owoców czarnej porzeczki o ciemno-rubinowej barwie, aromatyczny, o swoistym zapachu owocu. Najwybitniejszy pochodzi z miasta Dijon w Burgundii. Sporządzany z niego aperitif Vin blanc cassis w gwarze ludowej nazywany jest mało elegancko rince cochon co oznacza świńskie płukanie.

CEDROWY LIKWOR
    Skórki zerżnięte z dwunastu wielkich lub osiemnastu pomierych cedra, gatunku cytryn większych, pachnących i aromatycznych pochodzących z Włoch w bawełnę obwinione, nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i tyleż wody. Moczyć kilka dób. Potem oddestylować i dosmaczyć syropem cukrowym wedle własnego smaku, aby był słodki a nie cierpki.

CHARTREUSE
    Francuski likier korzenno-ziołowy, uznany za najlepszy wyrób tego rodzaju na świecie. Mnisi, z klasztoru Kartuzów, położonego w miejscowości Voiron koło Grenoble, otrzymali w 1607 roku recepturą od marszałka księcia d'Estre, jako wyraz wdzięczności za wyleczenie go z ciężkiej choroby. Przez trzy stulecia produkcja likieru była ulepszana. Receptura jest pilnie strzeżona. Wiadomo tylko, że destylat powstaje z nalewki na 130 różnych ziołach i korzeniach. Jest tam między innymi: melisa, hyzop, mięta, arcydzięgiel, arnika, cynamon, kolendra, goździki. Zbiera się tylko pierwszą część destylatu o najbardziej delikatnym smaku i zapachu. Likier zawiera dodatek starego koniaku, cukier i rektyfikat najwyższej jakości. Jest produkowany w dwóch gatunkach: zielony, mocniejszy(55 procent) i mniej słodki (22 procent cukru) oraz żółty, słabszy (43 procent) i bardziej słodki (35 procent cukru). Aby smak i zapach zharmonizowały się likier leżakuje w wielkich kufach dębowych przez 4 lata i dopiero potem trafia do butelek. Podejmowane w innych krajach próby otrzymania go nie powiodły się.

CHERRY BRANDY
    Wiśniowy likier. Jeden z najbardziej popularnych i lubianych, produkowany w wielu krajach w różny sposób. Powinien być sporządzony z dobrego rektyfikatu, moszczu z wiśni sokowych, cukru oraz spirytusu wiśniowego kirschu w ilości 5-10 procent. Bywa aromatyzowany olejkiem migdałowym ł wanilią.

CHERRY VOOKA DRY
    Lekko podsłodzona klarowna wiśniówka, o dużej zawartości moszczu wiśniowego, o wiśniowej barwie, wiśniowym zapachu i smaku oraz 40 procentowej mocy.

COGNAC
    Winiak czyli francuska wypalanka z wina, uważana za najlepszą wytrawną wódkę na świecie. Przez Francuzów uznana za "złoto w butelce". Koniak produkowany jest we Francji na obszarze, ściśle oznaczonym dekretem z l maja 1909 roku, obejmującym departamenty Charente i Charente Maritime. Rejon ten nosi nazwę Cognac od miasteczka o tej nazwie, które jest centrum produkcji szlachetnego trunku. Jest to też siedziba wielu znanych firm koniakowych: Martel, Salignac, Hennessy, Remy Martin. Obejmuje 6 okręgów, w których produkowane wódki mają prawo do kontrolowanej nazwy pochodzenia Cognac i do odpowiedniego zaświadczenia akcyzowego. Produkcja wina w tym rejonie przeznaczona jest głównie do destylacji, wymagającej dużego doświadczenia, i jest wykonywana częściowo przez rolników winiarzy, a częściowo przez firmy produkujące koniaki. Dwukrotna destylacja prowadzona jest na prostych aparatach. Po pierwszej destylacji powstaje surówka o mocy około 30 procent. Po drugiej destylacji moc osiąga około 70 procent. Podczas drugiej destylacji odrzucane są pierwsze i ostatnie frakcje destylatu, a zbierana tylko środkowa. Destylat wlewany jest do beczek dębowych, w których leżakuje kilka lat. Traci swoją ostrość i nabiera szlachetnych właściwości zapachowo-smakowych. Rozróżnia się kilka typów koniaków: V.O. - very old, a więc bardzo stary V.S.O.P. - very superior old pale, co oznacza wyborowy, bardzo stary, o jasnej barwie. Oznaczenie uzależnione jest od leżakowania ł rocznika produkcji wina. Kontrola produkcji koniaku jest bardzo rygorystyczna, a prowadzona przez Bureau National du Cognac oraz władze akcyzowe, które kontrolują okres leżakowania. Koniak ma zwykle około 43-45 procent mocy i wbrew nazwie "pale" - jasny, jest barwy jasnobrązowej powstałej w wyniku leżakowania w beczkach dębowych.

COINTREAU
    Likier francuski produkowany w Angers. Bezbarwny o delikatnym aromacie pomarańczowym i 40 procentowej mocy. Sporządzany z dużym dodatkiem destylatu winnego.

CORDIALS
    Angielska nazwa napojów alkoholowych wytwarzanych z rektyfikatu, zwykle zbożowego i naturalnych składników aromatyzujących. Zawiera minimum 2,5 procent cukru. Jako składniki aromatyczne stosowane są przede wszystkim nalewki spirytusowe na owoce, nasiona, zioła i korzenie lub też destylaty z tych surowców.

CORDIAL MEDOC
    Likier francuski, szlachetny o wysokiej jakości, 40 procentowej mocy i przyjemnym zapachu, produkowany na leżakowanym destylacie winnym i winach bordeaux, z niewielkim dodatkiem nalewki na korzeń fiołkowy - Iris florentina. Zawiera 30 procentowy dodatek cukru. Aby uzyskać 100 litrów likieru potrzeba: 30 litrów destylatu winnego, 1 O litrów czerwonego wina bordeawc, 2 litry białego wina bordeaux, 3 litry malagi hiszpańskiej, nalewka na 50 gramów korzenia fiołkowego, 30 kilogramów cukru rozpuszczonego w winie, (zarówno korzeń fiołkowy zalewa się, jak i cukier rozpuszcza w części czerwonego wina bordoskiego) rektyfikat nie przekraczającej 40 procent mocy.

CORN WHISKY
    Amerykańska whisky sporządzona z mieszanki zbóż, w której co najmniej 80 procent stanowi kukurydza. Jest to jedyna whisky, która nie musi leżakować w nowych dębowych beczkach o zwęglonych wewnątrz klepkach. Starzeje się zwykle w beczkach o klepkach nie zwęglonych lub w beczkach o klepkach zwęglonych, ale już używanych. Krótko leżakowana, ma ostry smak, jest tania, a więc pita na terenach wiejskich.

COURVOISIER
    Koniak reklamowany jako "Brandy of Napoleon", czyli koniak Napoleona. Nazwa umowna jako, że Napoleon I nie lubił koniaku. Zapewne nie jest to trunek rozlewany do butelek w czasach napoleońskich, bo nie nadawał by się już do wypicia. Koniak leżakowany zbyt długo, ponad 50 lat, obniża swoją jakość i to z każdym rokiem coraz bardziej.

CURACAO
    Likier cytrusowy, produkowany w wielu krajach w rozmaitych gatunkach. Nazwą wzięto od podstawowego surowca: skórek małych, gorzkich pomarańczy z wyspy holenderskiej Curacao, znajdującej się na Morzu Karaibskim u wybrzeży Wenezueli. Likiery najlepsze, najczyściejsze, o najbardziej delikatnym aromacie pomarańczowym są produkowane ze świeżych skórek.

CYNAMONOWY LIKWOR
    Funt (0,45 kg) cynamonu przedniego nalać czterema kwartami (4 litry) spirytusu i tyleż wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Pozostałą białawą, bardzo pachnącą wodę, nasyconą olejkiem eterycznym zagotować z czterema funtami (1,8 kg) cukru. Zmieszać syrop z alkoholem.

CZTERECH KORZENI LIKWOR
    Dwa luty (25 gramów) cynamonu, trzy drachmy (9,5 grama) kwiatu muszkatołowego, pół drachmy (1,6 grama) goździków sklepowych, dwie małe gaiki muszkatołowe nalać czterema kwartami (4 litry) wódki czystej i pól kwartą (pół litra) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować i dodać syropu cukrowego wedle własnego smaku. A cukier rozprowadzić w niewielkiej ilości ciepłej wody.

CZTERECH NASION LIKWOR
    Trzy łuty (38 gramów) kopru włoskiego, dwa hity (25 gramów) nasienia selerów, cztery łuty (50,5 grama) kolendry i tyleż nasienia angeliki nalać czterema kwartami wódki czystej i pół kwarty (pół litra) wody. Moczyć dobę. Płyn przedestylować.

CYTRONELLA
    Skórek żółtych, zerżniętych z trzydziestu świeżych cytryn i z czterech pomarańczy, dwa łuty (25 gramów) kolendry, pięć goździków utartych z odrobiną cukru moczyć w pięciu kwartach (5 litrów) spirytusu i w czterech kwartach (4 litry) wody przez miesiąc. Płyn przedestylować. Dodać syropu cukrowego przygotowanego z niewielkiej ilości wody, w której rozpuścić cztery funty (1,8 kg) cukru. Dobrze wymieszać.

CZTERECH OWOCÓW LIKWOR
    Na żółte skórki jednego cedra (jednej wielkiej, dojrzałej, południowej cytryny), jednej bergamoty, dwóch małych cytryn i dwóch pomarańczy nalać cztery kwarty (4 litry) wódki czystej. Moczyć dwie doby. Płyn przedestylować.

DELIKATESOWA ŻYTNIA
    Wytrawna, gatunkowa wódka stołowa, bezbarwna lub żółtawa, o 45 procentowej mocy, bez dodatku cukru, produkowana ze zwykłego rektyfikatu, w połowie zbożowego, a w połowie ziemniaczanego. Aromatyzowana nieznacznym dodatkiem spirytusu owocowego i nalewki orzechowej.

DOSKONAŁA MIŁOŚĆ
    Cztery łuty (50,5 grama) żółtych, świeżych skórek cedra (wielkiej, dojrzałej, południowej cytryny), łut (12,5 grama) skórek cytrynowych, drachmę (3,2 grama) goździków sklepowych nalać czterema kwartami (4 litry) czystej wódki. Moczyć przez osiem dni. Płyn przedestylować.

EAU-DE-YIE DE MARC
    Winiak destylowany z wina otrzymanego z wytłoków winogronowych, pozostałych po tłoczeniu moszczu. Najlepszy pochodzi z rejonu Burgundii z wytłoków białych i czarnych winogron. Odmiana z białych jest delikatniejsza w smaku. Zwykle dobrze leżakowany i dzięki temu smaczny, a niezbyt drogi. Podobna wódka: "grappa" produkowana jest we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych.

ELEKTORSKA
    Słodka wódka gatunkowa, jak likier, o smaku korzenno-ziołowym, barwy ciemnobrązowej, smaku słodko-gorzkawym i korzenno-pomarańczowym. Składnikiem aromatyzującym jest nalewka na niedojrzałe owoce pomarańczy oraz na suszone skórki pomarańczy. Ma łagodną i przyjemną goryczkę.

ELIKSIR GARUSA
    Aloesu pięć łutów (62,5 grama), szafranu dwie drachmy (6,3 grama), po 24 gramy cynamonu, goździków sklepowych, gałki muszkatołowej nalać kwartą (l litr) spirytusu. Moczyć dobę. Potem dolać trochę wody. Przedestylować w alembiku, wymieszać z syropem cukrowym zrobionym z funta cukru. Dolać pół kwaterki (0,12 litra) wody pomarańczowej. To jest likwor bardzo dobry na żołądek i przy tym przyjemny w smaku. Chcąc robić wodę trzeba wziąć 4 funty (1,80 kg) kwiatów pomarańczowych całych, nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły i odciągnąć tylko pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

FRAISE
    Destylowana wypalanka z przefermentowanego zacieru (młodego wina) truskawkowego. Jest to biała wódka, bezbarwna, a najlepsza produkowana jest w Alzacji we Francji.

FRAMBOISE
    Destylowana wypalanka z przefermentowanego zacieru malinowego. Biała wódka, bezbarwna, leżakowana nie w beczkach ale w kamionkach lub zbiornikach z okładziną ochronną. Produkowana we Francji (Alzacja), Szwajcarii, zachodniej części Niemiec.

GDAŃSKA ŻOŁĄDKOWA
    Półsłodka owocowo-korzenno-ziołowa wódka gatunkowa, barwy brązowej, o smaku i zapachu korzenno-ziołowym i 45 procentowej mocy. W recepturze wódki zastosowano dodatek morsu z czarnych jagód.

EXTRA ŻYTNIA
    Gatunkowa wytrawna wódka, bezbarwna lub lekko żółta, bez cukru produkowana z żytniego rektyfikatu z dodatkiem wody destylowanej i leżakowanego spirytusu owocowego

FERNET BRANCA
    Znana włoska wódka gorzka. Często stosowana przeciwko niedomogom żołądkowym.

FLORENCKI LIKWOR
    Funt (45 dag) świeżych żółtych skórek pomarańczowych, cztery luty (50,5 grama) gałki muszkatołowej nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Moczyć trzy doby. Płyn przedestylować.

GENEVER
    Holenderska jałowcowa wódka narodowa. Jej nazwa pochodzi od zniekształconej francuskiej nazwy jałowca. Po raz pierwszy otrzymano tę wódkę w Holandii i od 300 lat metody produkcji prawie się nie zmieniły. Z przefermentowanego zacieru zbożowego, w skład którego wchodzi jęczmienny słód, kukurydza i żyto, po trzykrotnej destylacji, w prostym aparacie destylacyjnym czyli alembiku, uzyskuje się destylat zbożowy o mocy 50 procent. Po raz czwarty napój ten destyluje się z większym dodatkiem jałowca oraz mniejszym kolendry, arcydzięgla, lawendy, tataraku. Tak uzyskana wódka leżakuje przez kilka tygodni w beczkach dębowych i nabiera lekko żółtego zabarwienia. Ma 45 procent mocy, intensywny zapach i smak jałowca. Jest bardzo wytrawna ponieważ nie dodaje się cukru. Genever jest prototypem angielskiego ginu. W Holandii pity jest bez żadnych dodatków. Poza granicami Holandii nazywana jest wódką holenderską: Holands lub Schiedam (od nazwy miasta, w którym głównie jest produkowana).
Przepis: 50 dojrzałych i świeżych czarnych jagód jałowcowych (mogą nawet kilkuletnie, byle nie spleśniałe) stłuc na miazgę, dodać tylko tyle wody by utworzył się płyn konsystencji kisielu i odstawić. Następnie 300 funtów (13,5 kilograma) surowego i 90 kilogramów słodowego, drobno zmielonego pszennego śrutu, zalać 90 litrami letniej wody i podgrzewać do 60 stopni Celsjusza. Do zacieru dolać przygotowaną wcześniej gęstą masę jałowcową i delikatnie zamieszać. Trzymać przez 4 godziny w przykrytym naczyniu. Przygotować w letniej wodzie 22 litry drożdży i zalać zacier. Fermentować przez 70 do 72 godzin. Destylować przynajmniej dwa razy.

GIN
    Alkohol bardzo popularny w krajach anglosaskich. Pity od 300 lat, od chwili wstąpienia na tron księcia Niderlandów Wilhelma Orańskiego, z którym przybyło wielu Holendrów, a wraz z nimi zwyczaj picia wódki jałowcowej Genever. Anglicy nazwę skrócili i od tej pory napój rozpowszechniał się jako gin. Król Wilhelm III Orański znacznie podniósł opłaty celne na francuskie wina i wódki co pociągnęło za sobą wzrost konsumpcji ginu. Stał się napojem ludowym. Był to napój przeważnie zestawiony z surowego alkoholu z dodatkiem kwasu siarkowego i terpentyny. Przez to tani i sprzedawany wszędzie. Na wielu ówczesnych karczmach można było przeczytać: "Pijany - za jednego pensa, spity na śmierć - za dwa pensy, słoma do spania - za darmo". Z biegiem czasu produkcję zmieniano i udoskonalano. Distiled gin, wódkę wysokiej jakości, uzyskiwano z najlepszego rektyfikatu zbożowego, poddawanego dodatkowej destylacji w prostym aparacie destylacyjnym. Opary alkoholu wytwarzające się podczas destylacji przedostawały się, przez zawieszony w aparacie woreczek płócienny, zawierający różne (zależało to od producenta) substancje aromatyczne: zawsze jałowiec, a dodatkowo niewielkie ilości: kolendry, arcydzięgla, kardamonu, skórek pomarańczy i cytryny, anyżku, kminku. W ten sposób nabierały odpowiedniego smaku i zapachu. Otrzymywana wódka, największej czystości, wyróżniała się delikatnym zapachem i smakiem jałowca. Gin, sporządzony z rektyfikowanego spirytusu, pozbawiony fuzli, nie wymaga leżakowania. Trzymany, zwykle nie dłużej niż kilka tygodni, w beczkach nabiera lekkiego ciemnego zabarwienia. Najbardziej znanymi ginami są: "London Dry Gin" - wytrawny i bezbarwny, "Old Tom Gin" - nieco posłodzony oraz "Lemon Gin" aromatyzowany cytryną i "Orange Gin" aromatyzowany pomarańczą.

GOLDEN RUM
    Wódka wytrawna złocisto-brązowa, o rumowym smaku i zapachu, 45 procentowej mocy, produkowana z oryginalnego rumu Jamajka.

GOLDWASSER
    Likier korzenno-ziołowy zwany "Złota woda". Bezbarwny lub żółtawy o aromatycznym zapachu i korzenno-ziołowym smaku, 40 procentowej mocy, produkowany w Gdańsku już w średniowieczu. Recepturę opracował Yermollen, uciekinier z Niderlandów, w końcu XVI wieku. Sporządzany z najlepszego rektyfikatu, aromatyzowanego dodatkiem destylatu ze skórek owoców cytrusowych, kolendry, kardamonu, jałowca, lawendy, anyżku, cynamonu, goździków. Dodawano też odpowiednie eteryczne olejki naturalne. Często niewielkie ilości koniaku lub kirschu. Odróżnia tę wódkę od innych to, że pływają w niej cieniutkie paski złota. Stąd nazwa "Złota woda".

GORZAŁKA POMORSKA
    Wódka wytrawna, podobna do starki, o 40 procentowej mocy.

GORZKA POMARAŃCZÓWKA
    Wódka cytrusowa półsłodka o łagodnej przyjemnej goryczy i 40 procentowej mocy. Zrobiona z suszonych skórek pomarańczowych, niedojrzałego owocu pomarańczy oraz niewielkiej ilości substancji gorzkich i cukru.

GO¬DZIKOWY LIKWOR
    Osiem łutów (101 gramów) goździków sklepowych i tyleż korzeni angielskich nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu i jedną kwartą (litr) wody. Moczyć tydzień. Płyn przedestylować.

GRAPPA
    Włoska wódka destylowana z wytłoków winogronowych, nie leżakowana. Surowa w smaku.

GRIOTTE
    Francuska słodka wódka owocowa w typie wiśniówki o barwie złoto-rubinowej z dodatkiem moszczu z czarnej porzeczki. Aromatyzowana wanilią i korzeniem fiołkowym. Ma przyjemny, mocny aromat i 38 procent mocy.

GROG
    Rum rozcieńczony do 50 procentowej mocy. Nazwa pochodzi od przezwiska admirała Vernona Old Grog, noszącego osobliwe ubranie zwane gro-gram. Admirał polecił rozcieńczyć, wydawany marynarzom brytyjskiej floty rum 70 procentowy, wodą do 50 procent mocy, aby zapobiec upijaniu się. Grog sporządza się z rumu lub araku, cukru, gorącej wody lub herbaty, często z dodatkiem cytryny oraz wanilii, goździków lub cynamonu.

HERBACIANY LIKIER
    Herbaty przedniey l O łutów (1,2 7 kg) wsypać w kwaterkę wody wrzącej i zagotować. Odstawić naczynie, przykryć i dać się rozwinąć listkom. Do letniego jeszcze płynu wlać cztery kwarty spirytusu (4 litry) i trzy kwarty (3 litry) wody. Moczyć osiem dni. Gdy na końcu tego czasu spirytus nie nabrał zapachu przyjemnego, podobnego cokolwiek do fiołków, to jest znakiem, że herbata nie była przednia. W tym razie wziąć jeszcze cztery łuty (0,5 kg) herbaty świeżej i wsypać ją w kwaterkę (0,25 litra) wrzącej wody i zagotować. Po ośmiu dniach moczenia płyn przedestylować i zmieszać z syropem z pięciu funtów (2,25 kg) cukru rozpuszczonego w niewielkiej ilości wody. Likwor herbat owy jest bardzo przyjemny, pomaga strawności, urynę pędzi i uśmierza bóle nerkowe.

HONEY CHERRY BRANDY
    Wiśniówka na miodzie. Słodka wódka, o przyjemnym zapachu i wiśniowo-miodowym smaku, sporządzana z moszczu wiśniowego z dodatkiem naturalnego miodu pszczelego. Ma 38 procent mocy i nie ma nic wspólnego z brandy.

IRISH MIST
    Irlandzki niezbyt słodki likier sporządzany z miejscowej whisky, miodu wrzosowego i przypraw korzenno-ziołowych.

IZARRA
    Ziołowy likier produkowany w kraju Basków, sporządzany z ziół górskich rosnących w Pirenejach. Pół kwarty (0,5 litra) jagód jałowcowych czarnych, zdrowych, pełnych i nie pomarszczonych, nie kwaśnych i nie stęchłych utłuc w moździerzu z trochą wody na ciasto. Dodać pięć łutów (63 gramy) cynamonu, pięć goździków sklepowych. Nalać pięć kwart (5 litrów) spirytusu i cztery kwarty (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Dwadzieścia łutów (253,5 grama) świeżo ususzonego tataraku, cztery łuty (51 gramów) kwiatu cynamonu, łut (12,5 grama) goździków sklepowych nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować. Dodać syropu cukrowego zrobionego z niewielkiej ilości wody i trzech funtów (1,35 kg) cukru. Dobrze wymieszać.

JAŁOWCOWY SPIRYTUS
    Jałowiec utłuc, przymieszać trochę miodu. Nalać dosyć wody, tak, aby jej było na palec nad jałowcem. Zostawić spokojnie przez kilka dni. Gdy zrobi się zapach mocny i winny, wlać do alembika, przydać trzecią część wody i na otwartym ogniu destylować póki tylko idzie spirytus dający się zapalić. Potem powtórnie go przedestylować przydawszy trochę wody. Spirytus ten bez syropu ma moc bardzo przenikającą, ale przy tym jest zdrowy w niestrawnościach. Przez starość traci swoją tęgość i robi się łagodniejszym.

JARZĘBIAK
    Wódka owocowa sporządzona z nalewki na, lekko zmrożone, owoce jarzębiny gorzkiej, uzupełniony nalewkami na śliwki suszone, rodzynki i figi. Aromatyzowana destylatem z wina gronowego. Jasno-brązowa, cierpkawa o 40 procentowej mocy.

KAHLUA
    Meksykański likier kawowy o mocy 26,5 procent.

KAWOWY LIKWOR
    Trzy funty kawy (1,35 kg) w ziarnkach drobnych, palonych na jasno-brunatno umieć. Nalać cztery i pół kwarty (3,5 litra) spirytusu i trzy kwarty (3 litry) wody. Moczyć przez 8 dni w słońcu lub w zimie w cieple przy piecu. Płyn przedestylować. Dodać syropu cukrowego z dwóch funtów (0,90 kg) cukru rozprowadzonego w niewielkiej ilości letniej wody. Dobrze wymieszać.

KIRASO
    Skórki z szesnastu bigardów (kwaśnych i trochę gorzkich pomarańczy), pół łuta (6 gramów) cynamonu, drachmę (3,2 grama) kwiatu muszkatołowego nalać pięcioma kwartami (5 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć kilka dni. Płyn przedestylować. Można zaprawić, dla przełamania wytrawności, syropem cukrowym, a to wedle smaku.

KONWALIOWY LIKWOR
    Nalać pół butelki spirytusu i napełnić kwiatkami konwalii czyli lanuszki. Moczyć przez miesiąc. Wlać w alembik i dodawszy jeszcze trochę spirytusu, cynamonu i goździków sklepowych przedestylować. Zrobić syrop z ćwierć funta (12 dag) cukru i odrobiny wody.

KIRSH
    Wiśniowa wypalanka z przefermentowanego zacieru, sporządzona z dzikiej odmiany małych, czarnych wiśni wraz z pestkami. Najlepszy produkowany jest w Alzacji. Podczas leżakowania, w kamionkach lub szklanych naczyniach, szlachetnieje w smaku i aromacie. Kirsch jest bezbarwny. Ma smak wiśni z delikatnym aromatem gorzkich migdałów.

KLEKOYACA
    Odmiana serbskiej śliwowicy destylowanej, za drugim razem, z dodatkiem jagód jałowca co nadaje jej specyficznego smaku.

KMINKOWY LIKWOR
    Pół funta (23 dag) świeżego kminku, osiem łutów (100 gramów) kolendry, dwa łuty (25 gramów) kopru włoskiego, łut (12,5 grama) kardamonu zalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować.

KREMA Z BARBADÓW
    Skórki z trzech owoców cedra (duże, południowe cytryny) i z trzech pomarańczy, cztery drachmy (13 gramów) cynamonu, dwie drachmy (6,4 grama) kwiatu muszkatołowego, sześć goździków sklepowych nalać czterema kwartami (4 litry) spirytusu i trzema kwartami (3 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Zrobić syrop biorąc osiem funtów (3,60 kg) cukru rozpuszczonego w trzech kwartach (3 litry) wody. Dobrze wymieszać.

KRUPNIK
    Słodka wódka miodowa robiona w gospodarstwach domowych w dawnej Polsce i na Litwie. Należy do najstarszych napojów alkoholowych produkowanych już w XVIII wieku. W jej skład oprócz spirytusu wchodzi miód pszczeli oraz dodatki w postaci nalewek na: cynamon, goździki, imbir, gałkę muszkatołową. Jest jasnobrązowy o zapachu miodowo-korzennym i 45 procentowej mocy.

KRUSZON
    Orzeźwiający napój alkoholowy. Do szklanej wazy wkłada się kostki lodu oraz pokrojone w plasterki cytryny i pomarańcze. W osobnym naczyniu należy zmieszać butelkę białego wina gronowego, z kieliszkiem koniaku lub rumu oraz 20 dekagramami cukru rozpuszczonego w małej ilości wody. Po wymieszaniu wlać do wazy. Całość wymieszać, dodać 3 szklanki oziębionej wody sodowej. Wymieszać i podawać.

MAKARONIKOWY LIKWOR
    Migdałów gorzkich trzy funty (l 35 gramów) utłuc w moździerzu z pół kwartą (0,5 litra) wody. Dodać goździków sklepowych półtora łuta (19 gramów) i dwa łuty (25 gramów) cynamonu. Nalać szesnastoma kwartami (l 6 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć przez dobę. Płyn przedestylować, aby otrzymać dziesięć kwart (W litrów) spirytusu. Zrobić syrop z pięciu funtów (2,10 kg) cukru i kwarty (l litr) wody. Przydać olejku cedra (dużych cytryn południowych) i bergamotkowego po osiem kropli, utartych z trochą cukru. Wszystko dobrze wymieszać.

MARASCHINO
    Likier wiśniowy, o mocy 32 procent, produkowany z dalmatyńskich dzikich, czarnych, kwaśnych wiśni zwanych Marasca. Przefermentowaną miazgę aromatyzuje się miodem, kwiatem pomarańczy, płatkami róż, korzeniem fiołkowym. Po destylacji uzyskuje się spirytus wiśniowy. Z niego produkuje się likier dodając do alkoholu syrop cukrowy.

MARASKI0
    Wziąć dwa i pół funta (112 dag) świeżo nazbieranych kwiatów brzoskwiniowych, odskubać listki kwiatowe czerwonawe i nitki pyłkowe. Nalać je pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu. Potem kielichy zielone i słupki owocowe utłuc, nalać dwiema kwartami (2 litry) wody i moczyć przez godzinę na otwartym ogniu, ale tak aby woda nie wrzała. Odstawić z ognia, wlać ją do spirytusu i moczyć wszystko przez osiem dni. Płyn przedestylować. Wziąć pięć funtów (225 dag) pestek z dojrzałych wiśni, wsypać je na miskę z kwartą (l litrem) wody. Trzeć je rękoma poty póki tylko woda mętna odchodzi, a wodę często zmieniać. Dobrze oczyszczone pestki ususzyć na słońcu dotąd póki łupina pokrywająca jądro nie ma już żadnego smaku. Potłuc całe pestki grubo, nalać pięć kwart (5 litrów) spirytusu i moczyć przez szesnaście dni. Odlać spirytus i zmieszać go ze spirytusem z kwiatów brzoskwiniowych i schować. Na pestki nalać dwie kwarty (2 litry) wody, mieszać łyżką drewnianą, przecedzić przez sitko. Pestki wyrzucić, a wodę białawą wlać na trzy funty (1,35 kg) cukru, zmieszać ze schowanym spirytusem. Wszystko dobrze wymieszać. Spirytus brzoskwiniowy uzyskuje się zalewając kwaterką (0,251) wódki 45 procentowej dwie garście kwiatów brzoskwini. Płyn poddaje się destylacji.

MIĘTOWA
    Wódka sporządzana z dodatkiem naturalnego olejku miętowego otrzymanego w wyniku destylacji nalewki na liście mięty pieprzowej jako składnika aromatyzującego.

MIÓD PITNY
    Napój alkoholowy uzyskany w wyniku fermentacji rozcieńczonego wodą miodu pszczelego czyli brzeczki miodowej. Brzeczka może zawierać tylko miód i wodę, a wówczas powstanie miód naturalny. Może być dodatkowo zaprawiona chmielem, tworzy wówczas miody chmielowe. Zaprawiony korzeniami i ziołami( cynamon, goździki, imbir, jałowiec) daje miody korzenno-ziołowe, a gdy sokami owocowymi to tworzy miody owocowe (wiśniak, maliniak). Sposób przyrządzenia brzeczki decyduje o rodzaju miodu. Miód rozpuszczony w letniej wodzie i poddany fermentacji jest miodem nie syconym. Miód sycony to miód rozpuszczony w wodzie i warzony, czyli gotowany, i dopiero po oziębieniu i doprawieniu brzeczki poddany fermentacji. Aby przeprowadzić fermentację dodaje się szlachetnych drożdży.

MUSZKATOŁOWY LIKWOR
    Kwiatu muszkatołowego dwa łuty (25 gramów) nalać czterema kwartami wódki czystej. Moczyć tydzień. Płyn przedestylować.

NALEWKI OWOCOWE
    Wódki gatunkowe, w których zasadniczym składnikiem jest nalewka alkoholowa na jeden lub kilka owoców. W Polsce w XVIII i XIX wieku takie wódki były powszechnie przyrządzane w domach. Wyrabiane ze świeżych owoców, leżakowane w piwnicach im dłużej tym lepiej. Najlepsze nalewki uzyskuje się z wiśni, czarnych porzeczek, śliwek lub orzechów. Świeże owoce maceruje się przez trzy tygodnie spirytusem o 70 procentowej mocy. Potem dodaje cukru do smaku zasypując nim owoce pozostałe po nalewce spirytusowej. Po zmieszaniu płynów zakorkowane butelki odstawia się do leżakowania, aby nabrały smaku i aromatu.

OKOŁEHAO
    Napój alkoholowy o ciemnej barwie i specyficznym zapachu, sporządzany na Hawajach. Otrzymywany dzięki destylacji przefermentowanego zacieru z melasy cukrowej, ryżu i soku miejscowej rośliny taro.

ORZECHÓWKA
    Wytrawna wódka o 45 procentowej mocy, ciemnobrązowa, o przyjemnym gorzkawo-orzechowym smaku i charakterze nalewki owocowej uzyskiwana poprzez nalanie spirytusu o mocy 70 procent na zielone orzechy włoskie. Doprawiona niewiele miodem lub cukrem. Ma właściwości pobudzające apetyt.

PASSOVER SLIVOVITZ
    Śliwowica paschalna, zgodna z przepisami rytualnymi dla wyrobów koszernych, kontrolowana przez rabinat. Spirytus powinien być uzyskany poprzez fermentację śliwek węgierek wyborowej jakości. Przefermentowany zacier destyluje się do mocy 73 procent i odkłada do dębowych beczek na dwuletnie leżakowanie. Po tym czasie śliwowica rozlewana jest do butelek. Śliwowica ta, o żółtawej barwie i smaku śliwek, jest produktem całkowicie naturalnym.

PEACH BRANDY
    Wypalanka z brzoskwiń sporządzona ze spirytusu brzoskwiniowego lub destylatu z nalewki na brzoskwinie. Może być też nalewka brzoskwiniowa uzyskana przez macerację brzoskwiń spirytusem winnym: winiakiem.

PEPERMINT
    Likier miętowy, zielonej barwy o mocy 30-3 5 procent i 30 procentowej zawartości cukru, produkowany w wielu krajach. Sporządzany z dodatkiem naturalnego olejku miętowego, uzyskanego z angielskiej mięty, Micham uchodzącej za najlepszą na świecie. Bierze się go w ilości 200-400 gramów na 1000 litrów. Olejek ma czysty smak miętowy bez posmaku trawy.

PERSYKA
    Dwa funty (90 dag) jąder z pestek morelowych sparzyć i obrać z łupinek. Utłuc i dodawszy dwie drachmy (6,4 grama) cynamonu nalać sześcioma kwartami (6 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć pięć dni. Oddestylować sam spirytus, do którego dolać pół kwarty (pół litra) wody pomarańczowej. Sporządzić syrop z dwóch funtów (90 dag) cukru. Wszystko dobrze wymieszać. Aby zrobić wodę pomarańczową trzeba wziąć cztery funty (1,80 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Destylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć 5 kwart wody pachnącej.

PERSYKA WŁOSKA
    Cztery funty (1,8 kg )samych jąder z pestek brzoskwiniowych utłuc z wodą z gorzkich migdałów na gęste ciasto. Wodę tę uzyskuje się w taki sposób, że dwa funty (90 dag) gorzkich migdałów tłucze się z trochą wody na gęste ciasto. Wkłada w gruby płócienny worek i nalewa pięć garcy (20 litrów) wody. Po oddestylowaniu otrzymuje się 15 kwart (l 5 litrów) wody, którą schować można w kamiennym naczyniu. Masę z pestek brzoskwiniowych włożyć w worek płócienny i nalać sześcioma kwartami (6 litrów) spirytusu. Moczyć przez cztery dni. Spirytus oddestylować i wlać 60 kropli olejku z cedra (wielkiej, dojrzałej południowej cytryny) i l O kropli olejku cynamonowego. Dobrze zmieszać to wszystko z syropem zrobionym z 4 funtów (1,8 kg) cukru i stosownej ilości wody.

PIOŁUNKOWY LIKWOR
    Wziąć osiemnaście garści piołunu, tak co tylko jedną ręką objąć można, trzy łuty (38 gramów) cynamonu, dwie kwaterki (0,5 litra) czarnych jagód jałowca, łut (l 2,5 grama) korzenia angeliki, drachmę (3,2 grama) kwiatu muszkatołowego i tyleż anyżu, dwie drachmy (6,4 grama) szafranu, osiem goździków sklepowych. Nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować. Wlać do otrzymanego alkoholu kwaterkę (0,25 litra) wody pomarańczowej i syrop zrobiony z pięciu funtów (225 gramów) cukru i czterech kwart (4 litry) wody. Aby uzyskać wodę z kwiatów pomarańczowych trzeba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwiatów całych i nie oskubanych. Nalać osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć 5 kwart (5 litrów) wody pachnącej.

PIOŁUNÓWKA
    Wódka, wytrawna lub półsłodka, typowo gorzka sporządzana na nalewce piołunowej. Ma charakter dietetyczno-leczniczy w przypadku dolegliwości żołądkowych.

PLUM CORDIAL
    Śliwowica wytrawna sporządzona ze świeżych, dojrzałych śliwek o brązowej barwie i 40 procentowej mocy. Lekko podsłodzona nalewka owocowa, której podstawowym składnikiem są nalewki spirytusowe na świeże śliwki węgierki i suszone południowe śliwki. Aromatyzowana wanilią, koniakiem oraz deserowym winem gronowym.

POLISH CHERRY
    Odmiana likieru wiśniowego, barwy wiśniowej o niewysokiej 25 procentowej mocy z dużym dodatkiem olejku migdałowego. Ma przyjemny wiśniowy zapach i smak z posmakiem migdałowym co czyni ją podobną do znanego duńskiego likieru Cherry Heering.

POMARAŃCZOWY LIKIER
    Trzy funty (1,35 kg) samych białych listków kwiatu pomarańczowego nalać pięcioma kwartami spirytusu (5 litrów) i trzema kwartami (3 litrami) wody. Moczyć przez miesiąc. Płyn przedestylować jak tylko pokażą się białe krople. Sześć funtów (2,70 kg) cukru rozpuścić na ciepło w trzech kwartach (3 litry) wody i zmieszać ze spirytusem. Jest to jeden z najprzyjemniejszych i najzdrowszych likworów.

POMARAŃCZOWY LIKWOR
    Dwa funty (90 dag) proszku ze skórek pomarańczowych (wcześniej namoczonych, wykrojonych z białego, ususzonych i utłuczonych), ćwierć funta (11 dag) suchych pomarańczy, osiem łutów (101 gramów) goździków sklepowych nalać trzema kwartami (3 litry) spirytusu i dwiema kwartami (2 litry) wody. Moczyć szesnaście dni. Płyn przedestylować.

PORTERÓWKA
    Wódka sporządzana z dobrego gatunku porteru (rodzaj mocnego, ciemnego piwa) z dodatkiem nalewek korzennych i wanilii. Barwa ciemnobrązowa, smak słodki z posmakiem goryczkowo-słodowym, o 40 procentowej mocy.

PRUNELKA
    Likier śliwkowy o bogatym i urozmaiconym składzie. Nalewki na świeże i suszone śliwki węgierki miesza się z nalewkami na renklody, mirabelki, tarninę, rodzynki i wanilię z dodatkiem koniaku i rumu. Barwa brązowo-czerwona, moc 32 procent, smak śliwkowy słodki i przyjemny

RAKIJA - ciężki napój alkoholowy zbliżony do brandy lub bimbru, otrzymywany przez destylację przefermentowanych owoców. Popularna w rejonie Bałkanów. Zawartość alkoholu wynosi 40%, ale domowej produkcji może być mocniejsza, przeciętnie 50 do 60%. Prepečenica to podwójnie destylowana rakija, z zawartością alkoholu czasami przekraczającą 60%.

Rakija jest uważana za narodowy napój wśród południowosłowiańskich krajów, takich jak: Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Serbia, Czarnogóra i Macedonia. Jej najbardziej popularna forma, śliwowica, jest wytwarzana ze śliwek. Inne często wykorzystywane owoce to winogrona (najpopularniejsze w Serbii, Czarnogórze i Macedonii), brzoskwinie, morele, jabłka, figi oraz pigwy. Śliwkowa i winogronowa rakija jest czasami mieszana po destylacji z innymi składnikami jak zioła, miód, wiśnie i orzechy.

Normalnie rakija jest bezbarwna, chyba że dodano do niej zioła lub inne dodatki. Niektóre rodzaje rakii są trzymane w drewnianych beczkach (dębowych lub morwowych) w celu nabrania dodatkowego aromatu i złotego koloru.

Powinna być pita ze specjalnych małych kieliszków o pojemności 30 do 50 ml.

Popularnym mitem jest ten który mówi, że od mocy rakii zależy średnica bąbelków, które się tworzą kiedy mocno się wstrząśnie butelką. Jest ona również błędnie brana za miarę jakości tego napoju alkoholowego.

W Bułgarii oraz Macedonii rakija jest zazwyczaj podawana z szopską sałatą, mleczną sałatką, marynowanymi warzywami (turshiya) lub innymi sałatkami tworzącymi zakąski. Muskatova rakija jest wytwarzana z winorośli właściwej, podczas gdy przygotowanie dzhibrovej rakii jest taka sama jak włoskiej grappy. Innym rodzajem podawanego napoju jest "grejana" rakija, która jest podgrzewana i słodzona miodem lub cukrem.

W Chorwacji travarica (ziołowa rakija) jest zwykle podawana na początku posiłku, razem z suszonymi figami. Chorwackie wybrzeże Adriatyku jest znane z wielu ziołowych gatunków grappy, a niektóre z nich są typowe tylko dla jednej lub grupy wysp. Wyspa Hvar jest znana z grappy z dodatkiem mirry (mrtiny – gorzkiej i ciemno brązowej). Południowe wyspy jak Korčula i miasto Dubrownik są znane z grappy z dodatkiem anyżu (aniseta), a w centralnej Dalmacji najbardziej popularna jest grappa z orzechów (orahovica). Jest zwykle produkowana w warunkach domowych i podawana z herbatnikami lub suszonymi figami. W lecie można ujrzeć wielkie, szklane słoje z grappą i orzechami na każdym balkonie, ponieważ proces produkcji wymaga wystawienia orachowicy na słońce. Na północy Adriatyku – głównie w Istrii – rakia jest zwykle wytwarzana z miodu (medica) lub jemioły (biska). Biska, żółto-brązowa i słodka, jest typowym likierem w Istrii.

Produkcja:
Przygotowany zacier z owoców poddawany jest fermentacji przez dzikie drożdże, aż do momentu wytworzenia na powierzchni twardej skorupy. Przed procesem destylacji dodawana jest jest soda oczyszczona w celu poprawienia smaku końcowego produktu. Destylacja odbywa się w kazanie – tradycyjnym alembiku, o charakterystycznym kształcie.

(Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rakija)

RASPAIL
    Francuski likier ziołowy żółtej barwy, produkowany wedle receptury Franciszka Raspail od 1847 roku. Oprócz ziół ma dodatek kamfory, która, jak niegdyś wierzono, miała chronić pijących od zarazy.

RATAFIA GRENOBLSKA
    Znaczną ilość trześni (rodzaj wiśni) obrać z ogonków i zgnieść na przetaku tak, aby w przetaku zostały pestki. Utłuc je miałko i razem z trześniami na wolnym ogniu, nieustannie mieszając, raz zagotować. Odstawić i ostudzić. Sok zlać do beczułki i do trzydziestu jego kwart (30 litrów) dodać dwanaście funtów (5.40 kg) cukru i dodać spirytus. Aby otrzymać spirytus wziąć dwadzieścia dwie kwarty (22 litry) czystej wódki, sześć drachm (19 gramów) cynamonu, dwie drachmy (6,4 grama) goździków, dwa funty (90 dag) liści wiśniowych. Moczyć i oddestylować z tego dwadzieścia kwart spirytusu. Im starsza jest ta ratafia rym lepsza.

ROSOGLIO
    Średniowieczny trunek alkoholowy sporządzany we Włoszech ze spirytusu winnego oraz aromatycznych olejków, przeważnie olejku różanego. W Polsce końca XIX wieku rosolisami były nazywane likiery aromatyzowane olejkami.

RUM
    Napój alkoholowy produkowany w wielu krajach strefy tropikalnej, w których uprawia się. trzciną cukrową. Różnice w składzie zacieru, w sposobie fermentacji i destylacji powodują zmianę, w zawartości aromatycznych składników destylatu, przede wszystkim estrów. Leżakowanie rumu w beczkach dębowych jest niezbędne dla uzyskania szlachetnych zapachowych i smakowych cech. Zwykle to trwa od 3 do 10 lat.

RYE WHISKY
    Produkowana z żyta, rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

SAKE
    Japoński napój narodowy o mocy 14-16 procent, bezbarwny lub jasnożółty, słodkawy z gorzkim posmakiem, sporządzany z ryżu. Pije się na gorąco.

SCHNAPS
    Mocna, wytrawna wódka z ziemniaków produkowana głównie w Niemczech i Holandii.

SELEROWY LIKWOR
    Pokrajać drobno czterdzieści korzeni selerowych, podług ich wielkości, i nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i czterema kwartami (4 litry) wody. Moczyć przez miesiąc. Płyn przedestylować. Gdyby spirytus nie był mocno pachnący, trzeba wziąć świeżych selerów, ugotować je w wodzie, wytłoczyć wodę i przecedzić. Zmieszać ją ze świeżymi, pokrojonymi selerami i destylować wolno, aby można było odebrać pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej. Zagotować z funtem (45 dag) cukru i wlać do spirytusu. Dobrze wymieszać. Likwor ten jest bardzo przyjemny.

SOPLICA
    Wytrawna wódka o starej tradycji produkowana, przez firmę Kasprowicza w Gnieźnie, już w końcu XIX stulecia jako wódka zbożowa zbliżona smakiem do starki. Jest to nalewka owocowa sporządzana z nalewek alkoholowych na suszone owoce: orzechy, śliwki, jarzębinę, tarninę. Uszlachetniona dodatkiem winiaku, barwy jasnożółtej o mocy 40 procent.

STARKA
    Polska wódka zbożowa o bardzo długiej tradycji wyrobu. W dawnych czasach uzyskiwano ją nalewając surowy żytni spirytus do dębowych beczek i zakopywanie ich na 15-20 lat w ziemi. Obecnie surowcem wyjściowym jest surówka żytnia o bardzo wysokiej jakości. Leżakowana w beczkach dębowych w piwnicach, w których utrzymywana jest stała temperatura 12 stopni Celsjusza. Takie leżakowanie powinno trwać co najmniej 5 lat, a lepszych wyrobów 10-15 lat. Można tez sztucznie starzeć ten alkohol poprzez maderyzację: część napoju przechowuje się w temperaturze 40-50 stopni Celsjusza przez 3 miesiące. Potem się miesza. Skraca to czas leżakowania o jedną trzecią. Czasem dodaje się niewiele wina gronowego wysokiej jakości.

STAROPOLSKA
    Wytrawna wódka typu winiakowego, barwy jasnobrązowej, o 40 procentowej mocy sporządzona z dodatkiem destylatu winnego, spirytusu jabłkowego oraz nalewek na owoce świeże i suszone.

STAROWIN
    Wódka wytrawna, barwy żółtej, o smaku zbliżonym do czystej wódki.

STEINHAGER
    Niemiecka wódka jałowcowa o mocy 40-42 procent. Destylowana dwukrotnie z przefermentowanych owoców jałowca. Destylat jałowcowy łączy się z rektyfikatem ziemniaczanym i żytnim. Zestaw wódki o żądanej mocy leżakuje w szczelnie zamkniętych kamionkach, aby w wyniku dopływu powietrza i utlenieniu nie pojawił się niepożądany zapach przypominający zapach terpentyny.

STOLICZAJA
    Czysta rosyjska wódka, nieco podsłodzona, bardzo dobrej jakości, produkowana z wyborowego rektyfikatu i uszlachetniona obróbką węglem aktywnym.

STOSDORFER
    Niemiecka gorzka wódka o 38-40 procentowej mocy, sporządzana z wyciągu maceratu korzenno-ziołowego i moszczu czarnych jagód. W skład maceratu korzenno-ziołowego wchodzi 20 składników: anyżek, cynamon, goździki, kolendra, skórki cytryny i pomarańczy gorzkiej, kubeba, galanga i inne.

ŚLIWOWICA
    Wypalanka owocowa bardzo rozpowszechniona we wschodniej i środkowej Europie. Sporządzona ze świeżych śliwek węgierek. Najbardziej ceniona jest śliwowica z Bośni i Serbii. Powstaje w wyniku rozdrobnienia, uprzednio przebranych, śliwek w młynkach wraz ze zmiażdżeniem około 15 procent pestek. Po przefermentowaniu otrzymanego zacieru, dokonuje się odpędu (destylacji) surowego spirytusu. Potem przeprowadza się powtórną destylację, aby uzyskać większą moc i pozbyć się zanieczyszczeń. Otrzymany spirytus śliwkowy o mocy 70-75 procent jest poddawany starzeniu przez leżakowanie w beczkach dębowych przez 2 do 5, a czasem i więcej lat, po czym rozcieńczany jest wodą do 45-50 procent. Dobrze odleżała śliwowica, sporządzona z dobrej jakości śliwek, jest doskonałą wódką wytrawną, owocową o pięknym aromacie śliwkowym i żółtawym kolorze. Czasem dodaje się rektyfikat ziemniaczany, aby złagodzić właściwości zapachowo-smakowe.

ŚLIWÓWKA
    Słodka wódka owocowa, brązowej barwy, o 40 procentowej mocy, destylowana z moszczu węgierek uzupełnionego nalewkami na inne odmiany śliwek: renklody, mirabelki, oraz na tarninę i wanilię, dzięki czemu wódka ma przyjemny zapach i smak śliwkowy.

SZCZEGÓLNY ŁIKWOR
    Żółte skórki z dwóch pięknych cytryn i z dwóch pomarańczy, po dwa hity (25 gramów) cynamonu, po pół łuta (12,5 grama) kwiatu muszkatołowego i jałowca, drachmę (3,2 grama) kolendry, po pół drachmy (1,6 grama) anyżu i korzenia angeliki, sześć goździków sklepowych nalać czterema kwartami (4 litry) spirytusu i dwiema kwartami (2 litry) wody. Moczyć przez miesiąc. Płyn przedestylować i dodać syrop z czterech funtów (1,8 kg) cukru, dwóch kwart wody czystej i dwóch kwart (2 litry) wody pomarańczowej. Wymieszać. Kosztować i jeżeliby zapach był za słaby to dodać po trochu olejku cedra (wielkiej, dojrzałej południowej cytryny), goździkowego, cynamonowego lub lepiej ich destylatów spirytusowych, tak aby zapach pomarańczowych kwiatów dał się odczuć cokolwiek więcej. To jest likwor najrozkoszniejszy. Wodę pomarańczową uzyskuje się w ten sposób, że trzeba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

TAFIA
    Napój alkoholowy podobny do rumu, znacznie jednak niższej jakości. Sporządzony z zanieczyszczonej melasy i innych odpadów, powstających przy produkcji cukru trzcinowego.

TARMIÓWKA
    Wytrawna wódka owocowa, barwy brązowej i 40 procentowej mocy, sporządzona na nalewce na świeże lub suszone owoce tarniny z dodatkiem śliwek i innych owoców. Podsłodzona w celu złagodzenia cierpkości owoców tarniny.

TEQUILA
    Meksykańska wódka sporządzona z przefermentowanego soku liści agawy. Przed butelkowaniem leżakuje w beczkach dębowych i nabiera charakteru bardziej szlachetnej wódki. "Pali w gardle jak płynny ogień", przeto Meksykanie piją go mając w ustach, posolony uprzednio, kawałek cytryny.

TIA MARIA
    Likier kawowy o 6 3 procentowej mocy, produkowany na Jamajce, z miejscowej kawy, doskonałego rumu i aromatyzowany miejscowymi przyprawami.

WALKER JOHMNIE
    Szkocka whisky światowej sławy. Produkowana w destylarni alkoholu założonej przez Johna Walkera w 1820 roku. Na etykiecie postać angielskiego założyciela firmy. Receptura bez zmian od 1910 roku.

TODDY
    Napój alkoholowy otrzymywany w wyniku fermentacji soku palmowego, mieszany z whisky lub brandy z dodatkiem cukru, goździków, płatków cytryny i wrzącej wody.

TURÓWKA
    Wytrawna wódka ziołowa, biało-zielonkawa, o 40 procentowej mocy przypominająca "Żubrówkę". Podstawowym surowcem jest ziele nostrzyku, zawierające pewną ilość aromatycznej kumaryny.

TYSIĄC KWIATOWY ŁIKWOR
    Skórki żółte z czterech miernych świeżych cytryn, dwa luty (25 gramów) nasienia angeliki, drachmę (3 gramy) kwiatu muszkatołowego nalać dwiema kwartami (2 litry) spirytusu i kwartą (l litr) wody. Moczyć osiem dni, Płyn przedestylować. Zaprawić syropem z funta (45 dag) rozpuszczonego w niewielkie} ilości wody.

UNICUM
    Węgierski ciemnobrązowy likier gorzki o zapachu korzennym, bardzo gorzkim smaku i 42 procentowej mocy. Wzmacniający działanie żołądka. W jego skład wchodzi: kora chinowa, goryczka, piołun, tysiącznik.

VIELLE CURE
    Wysokiej jakości francuski likier korzenno-ziołowy o żółtobrązowej barwie. Produkowany od kilkuset lat w klasztorze Cenon pod Bordeaux we Francji. Według średniowiecznej receptury sporządzany jest na bazie koniaku i armaniaku oraz aromatyzowany wyciągiem z 50 gatunków ziół, korzeni i przypraw. Przypomina w smaku Benedyktynkę.

WESPETRO
    Po łucie (l 2,5 grama) nasienia angeliki, karolku (kminku zwyczajnego), kolendry kopru włoskiego, skórki z dwóch świeżych cytryn i z dwóch pomarańczy nalać pięcioma kwartami (5 litrów) wódki czystej 45 procentowej. Moczyć osiem dni. Płyn przedestylować.

WHISKY
    Nazwa od celtyckiej nazwy usigue beatha, czyli woda życia. Narodowa wódka anglosasów. Naturalna wódka zbożowa, o mocy 43-45 procent sporządzona ze słodu jęczmiennego, żyta i kukurydzy. Przygotowuje się zacier zbożowy, przeprowadza fermentację i destyluje. Surowy spirytus leżakuje w beczkach, a potem jest rozlewany do butelek. Szkocką whisky produkuje się od XV wieku w Północnej Szkocji stosując do produkcji wyłącznie słód jęczmienny i prowadząc destylację w prostych aparatach odpędowych. Whisky słodowa, o intensywnym fuzlowatym zapachu i smaku, była przez kilka stuleci napojem regionalnym i pita była przez miejscową ludność góralską. W drugiej połowie XIX wieku, po rozpowszechnieniu się aparatów do destylacji ciągłej, podjęto w Południowej Szkocji produkować whisky z żyta z dodatkiem innych zbóż i słodu. Otrzymywany produkt, o wyższej mocy i lepiej oczyszczony, miał o wiele łagodniejszy oraz czysty zapach i smak. Na początku XX wieku postanowiono mieszać oba wyroby uzyskując mieszaną (blended) whisky złożoną z 40 procent słodowej i 60 procent żytniej. Leżakowanie odbywa się w beczkach po winie i trwa co najmniej 3 lata, a w praktyce od 4 do 8 lat. Irlandzka whiskey była, podobno, produkowana wcześniej niż szkocka. Jest do niej podobna ale na rynkach mniej poszukiwana.

WIATRY PĘDZĄCY LIKWOR
    Osiem hitów (101 gramów) proszku ze skórek pomarańczowych, po cztery hity (50,5 grama) suchych pomarańczek, rumianku rzymskiego, kopru włoskiego, kwiatu cynamonowego, trzy łuty (38 gramów) kopru pospolitego, po hicie (l 2,5 grama) kardamonu i goździków sklepowych nalać sześcioma kwartami spirytusu. Moczyć przez tydzień. Płyn przedestylować.

WIŚNIÓWKA
    Surowcem podstawowym jest mors wiśniowy czyli spirytusowany moszcz. W produkcji domowej robi się nalewki na owoce. Mogą one zawierać różne dodatki służące do wzbogacenia barwy i aromatu. Może to być mors z czarnej porzeczki, jagód, malin, truskawek oraz olejek migdałowy. Wódka ma piękną wiśniowa barwę i 25-40 procent mocy.

WÓDKA ANDAYSKA
    Wziąć po cztery łuty (50,5 grama) anyżu gwiaździstego i kolendry, skórki z sześciu pomarańczy, osiem hitów (101 gramów) korzenia fiołkowego, nalać dziesięcioma kwartami (10 litrów) czystej wódki. Moczyć osiem dni. Płyn przedestylować.

WÓDKA ARCYBISUPA
    Skórki z czterech owoców cedra (duże, dojrzałe południowe cytryny), cztery łuty (50,5 grama) świeżej melisy, drachmę (3,2 grama) kwiatu muszkatołowego nalać trzema kwartami (3 litry) czystej wódki. Moczyć przez sześć dni. Płyn przedestylować. Rozpuścić na zimno trzy funty (135 dag) cukru w dwóch kwartach (2 litry) wody, dolać pół kwarty (pół litra) wody pomarańczowej, dwa hity (25 gramów) spirytusu jaśminowego. Wszystko dobrze pomieszać. Wodę pomarańczową uzyskuje się, biorąc cztery funty (1,8 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać na nie osiem kwart (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

WÓDKA Z BERBADÓW
    Skórki z sześciu wielkich owoców cedra (duże, dojrzale południowe cytryny), cztery łuty (50,5 grama) cynamonu nalać pięcioma kwartami (5 litrów) spirytusu i trzema kwartami (3 litry) wody. Moczyć przez szesnaście dni. Płyn przedestylować, aby uzyskać sześć kwart (6 litrów) spirytusu. Wlać do alembika, dodać skórki z czterech owoców cedra (dużych, dojrzałych południowych cytryn) i dwa łuty (25 gramów) cynamonu. Przedestylować aby uzyskać pięć kwart (5 litrów) spirytusu. Siedem funtów (3,15 kg) cukru rozpuścić w dwóch kwartach (2 litry) wody gorącej i wlać do spirytusu. Likwor ten ma miły zapach, ale jest nadzwyczajnie mocny.

WÓDKA CEDROWA
    Skórki z ośmiu dużych owoców cedra (duże, dojrzałe, południowe cytryny) nalać czterema i pół kwartami (4,5 litra) czystej wódki 45 procentowej. Moczyć pięć dni. Płyn przedestylować.

WÓDKA GO¬DZIKOWA
    Samych listków czerwonych z goździków ogrodowych, z białego obranych dwa funty (90 dag) goździków sklepowych dwie drachmy (6,4 grama), wódki czystej sześć kwart (6 litrów) moczyć przez sześć dni i potem sam spirytus oddestylować.

WÓDKA PESTKOWA FALSBURSKA
    Dwa funty (90 dag) jąder z pestek morelowych po funcie (45 dag) brzoskwiniowych i wiśniowych sparzyć letnią wodą i obrać z łupinek. Nalać dziesięć kwart (10 litrów) wódki czystej, moczyć przez osiem dni i potem oddestylować sam spirytus, do którego przylać pół kwarty (pól litra) wody pomarańczowej. Sporządzić syrop z trzech funtów (1,35 kg) cukru i stosownej ilości wody. Wszystko dobrze wymieszać. Wodę pomarańczową uzyskuje się biorąc cztery funty (1,8 kg) kwiatów pomarańczowych całych i nie oskubanych. Nalać ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej.

ŻOŁĄDKOWY LIKWOR
    Osiem łutów (101 gramów) gorzkich pomarańczek, cztery luty (50,5 grama) jałowca i tyleż kalmusu (tataraku), po dwa łuty (25 gramów) miętki kędzierzawej, piołunu, kopru włoskiego, gałki muszkatołowej, goździków sklepowych i kwiatu cynamonowego, łut (12,5 grama) korzenia fiołkowego nalać ośmioma kwartami (8 litrów) spirytusu i ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć szesnaście dni. Oddestylować spirytus i zmieszać go z syropem zrobionym z czterech funtów (1,80 kg) i trzech kwart (3 litry) czystej wody, dwóch kwart (2 litry) wody różanej i jednej kwarty (l litr) wody pomarańczowej. Aby uzyskać wodę różaną trzeba wziąć cztery funty (1,8 kg) kwiatów róży. Nalać ośmioma kwartami (8 litrów) wody. Moczyć przez dobę. Przedestylować na wolnym ogniu, aby się kwiaty nie przypaliły. Odciągnąć pięć kwart (5 litrów) wody pachnącej. Wodę pomarańczową uzyskuje się w ten sam sposób biorąc te same proporcje kwiatów i wody.