WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY
Nazwisko i imię studenta
|
Symbol grupy ED. 3.5 |
||||||
Data wyk. Ćwiczenia
1998-X-13 |
Symbol ćwiczenia : 11.2
|
Wyznaczanie stałej Halla z zależności napięcia Halla od indukcji magnetycznej . |
|||||
|
ZALICZENIE |
|
|
Ocena |
Data |
Podpis |
|
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie wyznaczanie stałej Halla z zależności napięcia Halla od indukcji magnetycznej .
Wprowadzenie do ćwiczenia
Wszystkie ciała stałe dzielimy na trzy podstawowe grupy :
izolatory .
półprzewodniki .
przewodniki .
Izolatory są to materiały posiadające najszerszy obszar zabroniony co w warunkach normalnych uniemożliwia przepływ prądu elektrycznego . W dielektrykach w paśmie przewodnictwa nie występują wolne nośniki prądu co powoduje brak przepływu prądu elektrycznego , dopiero w bardzo wysokich temperaturach , lub silnych polach magnetycznych może następować proces powstawania nośników prądu elektrycznego co spowoduje przepływ prądu elektrycznego . W warunkach normalnych prąd ten jest znikomo mały .
Przewodniki są to takie materiały które mają pasmo walencyjne całkowicie obsadzone i pokrywające się z pasmem przewodnictwa , i jest to stan normalny przewodnika . Siła potrzebna do wzbudzenia takiego elektronu jest bardzo mała i wystarczy na przykład promieniowanie cieplne . Jednak koncentracja elektronów zależy w małym stopniu od temperatury , bo normalna koncentracja elektronów jest dużo większa od liczby elektronów termicznych . Aby w przewodniku płyną prąd wystarczy przyłożyć do niego różnicę potencjałów co wywoła przepływ prądu elektrycznego tzn. elektronów .
Półprzewodniki są pod względem budowy podobne do izolatorów z tą różnicą , że obszar zabroniony jest dużo mniejszy . Przerwa energetyczna w przewodniku jest takiej wielkości , że możliwe jest przeniesienie sporej ilości elektronów do pasma przewodnictwa w sposób termiczny , lub optyczny . Półprzewodniki charakteryzują się posiadaniem dwóch rodzajów nośników energii : -dodatnich i ujemnych , ale w praktyce okazuje się , poruszają się tylko nośniki ujemne . Jeśli będziemy badali przewodność półprzewodnika to nie otrzymamy informacji o rodzaju nośników lecz o ich ruchliwości i koncentracji . Takie informacje możemy uzyskać opierając się na zjawisku Halla . Włączając półprzewodnik w obwód prądu stałego i umieszczając ją w prostopadłym polu magnetycznym do płytki i prądu nastąpi przepływ ładunków ujemnych na jedną stronę i ich niedobór po stronie przeciwnej . Znając natężenie pola , prąd płynący przez półprzewodnik , napięcie Halla oraz grubość płytki wykorzystanej do badań możemy określić znak ładunku prądu który będzie zgodny ze znakiem RH , gdzie RH -jest to stała Halla .
Rys.1 Schemat powstawania zjawiska Halla
Schemat układu pomiarowego do badania własności hallotronu
Rys. 1 Układ pomiarowy do wyznaczania stałej Halla z zależności napięcia Halla od indukcji magnetycznej.
Spis przyrządów użytych w ćwiczeniu:
ZE - zasilacz prądowy elektromagnesu . A - amperomierz .
T - teslomierz . Hw - hallotron wzorcowy .
EL - elektromagnes . HM - hallotron mierzony .
V - multimetr cyfrowy . RD - opornik dekadowy .
MD - model do pomiaru własności hallotronu .
ZH - zasilacz prądowy hallotronu .
|
Bz |
UH J+B+ |
RH |
|
[mT] |
[V] |
|
1 |
20 |
0,003 |
0,0007500 |
2 |
120 |
0,043 |
0,0017917 |
3 |
220 |
0,097 |
0,0022045 |
4 |
320 |
0,152 |
0,0023750 |
5 |
440 |
0,205 |
0,0023295 |
6 |
540 |
0,256 |
0,0023704 |
7 |
640 |
0,304 |
0,0023750 |
8 |
740 |
0,351 |
0,0023716 |
9 |
840 |
0,396 |
0,0023571 |
10 |
940 |
0,439 |
0,0023351 |
11 |
1020 |
0,476 |
0,0023333 |
Lp. |
Bz |
UH J+B- |
RH |
|
[mT] |
[V] |
|
1 |
20 |
0,004 |
0,001000 |
2 |
120 |
0,060 |
0,002500 |
3 |
220 |
0,115 |
0,0026136 |
4 |
320 |
0,170 |
0,0026563 |
5 |
440 |
0,225 |
0,0025568 |
6 |
540 |
0,278 |
0,0025741 |
7 |
640 |
0,328 |
0,0025625 |
8 |
740 |
0,378 |
0,0025541 |
9 |
840 |
0,424 |
0,0025238 |
10 |
940 |
0,468 |
0,0024894 |
11 |
1020 |
0,508 |
0,0024902 |
Lp. |
Bz |
UH J-B- |
RH |
|
[mT] |
[V] |
|
1 |
20 |
0,023 |
0,00575 |
2 |
120 |
0,069 |
0,002875 |
3 |
220 |
0,123 |
0,0027955 |
4 |
320 |
0,183 |
0,0028594 |
5 |
440 |
0,231 |
0,002625 |
6 |
540 |
0,283 |
0,0026204 |
7 |
640 |
0,331 |
0,0025859 |
8 |
740 |
0,378 |
0,0025541 |
9 |
840 |
0,424 |
0,0025238 |
10 |
940 |
0,469 |
0,0024947 |
11 |
1020 |
0,506 |
0,0024804 |
Lp. |
Bz |
UH J-B+ |
RH |
|
[mT] |
[V] |
|
1 |
20 |
0,023 |
0,0057500 |
2 |
120 |
0,043 |
0,0017917 |
3 |
220 |
0,071 |
0,0016136 |
4 |
320 |
0,101 |
0,0015781 |
5 |
440 |
0,128 |
0,0014545 |
6 |
540 |
0,155 |
0,0014352 |
7 |
640 |
0,182 |
0,0014219 |
8 |
740 |
0,203 |
0,0013716 |
9 |
840 |
0,233 |
0,0013869 |
10 |
940 |
0,253 |
0,0013457 |
11 |
1020 |
0,280 |
0,0013725 |
Stałą Halla obliczam z zależności
Jest to przykładowe wyliczenie stałej Halla dla pomiaru dziesiątego .
Znaczenie poszczególnych symboli użytych w
powyższym wzorze :
RH- stała Halla .
UH- napięcie Halla .
Bz- indukcja pola magnetycznego .
Iy- prąd sterujący .
c- grubość płytki Hallotronu .
Wartość stałych użyta w wykonanym ćwiczeniu :
„c”=10-4 [m.] Iy=2•10-2 [A]
Wartość średnią algebraiczną wyznaczam w sposób następujący