Rozdział 12. Ubezpieczenia w handlu zagranicznym

Dla ograniczenia negatywnych skutków realizacji różnorodnych ryzyk stosuje się dwie metody zabezpieczenia:

• samoubezpieczenie, czyli tworzenie rezerw - indywidualne zgromadzenie środków finansowych

• ubezpieczenie - przeniesienie finansowego ciężaru na inny podmiot gospodarczy,

Ubezpieczenie jest urządzeniem gospodarczym, którego nadrzędnym zadaniem jest łagodzenie negatywnych skutków zdarzeń losowych poprzez rozłożenie ciężaru tego łagodzenia na wiele jednostek, którym dane zdarzenia zagrażają. Dzięki temu urządzeniu jednostka gospodarcza może się uwolnić od finansowego problemu związanego z możliwością zaistnienia strat losowych.

Przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie zdarzenia, a ubezpieczający zobowiązuje zapłacić składkę. Ubezpieczenie jest to sposób przeniesienia ryzyka na inny podmiot gospodarczy w zamian za odpowiednią cenę (składkę).

Ze względu na obligatoryjność wyodrębnić można ubezpieczenia:

• dobrowolne - nie ma obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia co do określonych ryzyk

• obowiązkowe - każdy podmiot spełniający określone warunki ma obowiązek zawrzeć umowę ubezpieczenia

Ubezpieczenia pod względem przedmiotu ubezpieczenia na:

• ubezpieczenia osobowe - ubezpieczyciel jest zobowiązany do zapłaty umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia widzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej,

• ubezpieczenia majątkowe - zgodnie z art. 821 k.c. może ono dotyczyć mienia albo odpowiedzialności cywilnej

Ze względu na instytucje oferujące ubezpieczenie, podmiot umową ubezpieczenia wyodrębniamy:

• ubezpieczenia społeczne - oparte na trzech filarach

• ubezpieczenia gospodarcze - zmniejszają ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, formy: odpowiedzialności cywilnej (OC), kredytu (od ogólnej niewypłacalności, kredytu eksportowego, spłaty rat, kredytu hipotecznego, kredytu rolniczego, itp.), gwarancja ubezpieczeniowa, ubezpieczenie od ryzyka finansowego, ubezpieczenie ochrony prawnej.

Ubezpieczenia gospodarcze pełnią funkcje:

• Funkcja ochrony ubezpieczeniowej polega na sprzedaży ochrony ubezpieczeniowej, która wiąże się z przejęciem przez zakład ubezpieczeń materialnych i niematerialnych skutków realizacji ryzyk objętych przedmiotem ubezpieczenia w zamian za określoną składkę. W zamian za skład­kę ubezpieczeniową podmioty gospodarujące zapewniają sobie gwarancję uzyska­nia pomocy finansowej ze strony zakładu ubezpieczeń, co zwalnia je od ewentual­nego kłopotu szybkiego zgromadzenia środków finansowych, koniecznych dla na­prawienia powstałego uszczerbku majątkowego

• Funkcja prewencyjna - najbardziej racjonalna me­toda zwalczania szkodowości losowej, polega na zapobiega­niu wystąpienia strat, jakie wyrządziły zdarzenia losowe, a nie tylko na biernym oczekiwaniu na konieczność wyrównania poszkodowanym strat. Bez prewencji prowadzenie działal­ności ubezpieczeniowej byłoby niemożliwe, głównie ze względu na jej nieopłacal­ność. Zapewnia konkretne korzyści ubezpieczają­cym, gdyż ograniczenie liczby i rozmiarów szkód wpływa bezpośrednio na obniżenie jednostkowego kosztu ubezpieczenia

• Funkcja akumulacji kapitału ma związek z rolą systemu ubezpieczeń w systemie finansowym gospodarki rynkowej. Ubezpieczenie wiąże się z koniecznością systematycznego odprowadzania składek, a więc gromadzenia i pobu­dzania gromadzenia oszczędności. Zakłady ubezpieczeniowe realizują funkcje instytucji finansowej gromadząc środki finansowe pochodzące ze składek ubezpieczeniowych, zarządzają zgromadzonym funduszem oraz inwestują część środków w sposób umożliwiający zabezpieczenie płynności wypłat odszkodowań.

Ubezpieczenia morskie

Ubezpieczenia morskie regulowane są przepisami Kodeksu morskiego, są zawierane na podstawie warunków określonych w klauzulach instytutowych Instytutu Londyńskich Ubezpieczycieli do których należą Instytutowe Klauzule Ładunkowe (A), (B), (C). Każdy z zestawów składa się z 19 klauzul, różniących się w wzajemnie treścią klauzuli nr l, która dotyczy ryzyka oraz zakresem wyłączeń, która zawarte w klauzulach 4-7 (pozostałe klauzule mają identyczną treść). Zabezpieczenie ryzyka w najszerszym stopniu zapewnia zestaw (A), a w najwęższym (C).

• Klauzula (A) obejmuje wszelkie ryzyko prowadzące do utraty lub uszkodzenia ubezpieczonego ładunku z wyłączeniem: ubytków naturalnych, niewłaściwego opakowania towaru, wad wewnętrznych, świadomie niewłaściwego postępowania ubezpieczonego, szkód spowodowanych opóźnieniem w dostawie towaru, szkód jądrowy ryzyka wojennego oraz strajkowego.

• Klauzula (B) rozszerza zakres ubezpieczenia o szkody spowodowane trzęsieniem ziemi, wybuchem wulkanu lub uderzeni pioruna, zmyciem z pokładu, wtargnięciem wody do pojazdu oraz obejmujące całkowitą stratę ładunku powstałą w czasie załadunku lub rozładunku ze statku.

• Klauzula (C) obejmuje szkody spowodowane między innymi pożarem lub eksplozją, wejściem statku na mieliznę, jego zatonięciem lub wywróceniem się, wykolejeniem środka transportu lądowego, awarią wspólną lub wyrzuceniem ładunku za burtę.

Inne klauzule o zróżnicowa­nym zakresie ochrony ubezpieczeniowej:

• wolne od awarii częściowych (FPA) - ubezpieczyciel odpowiada za całkowitą utratę ła­dunku, utratę całkowitą każdej oddzielnej części ładunku podczas załadowania, przeładowania lub wyładowania, straty związane z awarią wspólną oraz koszty poniesione w porcie schronienia w celu zmniejszenia strat w ładunku,

• z wyłączeniem awarii częściowej (WA) - zakres ubezpieczenia jest taki sam jak w klauzuli FPA, ale ubezpieczenie obejmuje również szkody częściowe spowodowane niebezpieczeństwami morza przy zastosowaniu tzw. franszyzy integralnej. Ubezpieczyciel nie od­powiada za szkody do wysokości ograniczonej franszyzą, ale gdy wielkość szkody przekroczy tę kwotę, wówczas pokrywa szkodę w całości,

• ryzyko wszelkiego rodzaju (AR); zakres ubezpieczenia jest rozszerzony na wszelkie szkody ładunku spowodowane zdarzeniami losowymi, łącznie z kradzieżą, niewydaniem. Ubezpiecze­nie w ramach tej klauzuli nie obejmuje strat wynikłych wskutek niewłaści­wego opakowania lub naturalnych właściwości towaru.

Ubezpieczenia żeglugi śródlądowej

Ubezpieczenia żeglugi śródlądowej są pakietem ubezpieczeń (obejmującym ubezpieczenie CASCO jednostek pływających, ubezpieczenie OC armatora oraz ubezpieczenie rzeczy osobistych członków załóg) adresowanym do właścicieli jednostek i przedsiębiorstw żeglugi śródlądowej.

Pakiet ubezpieczeń żeglugi śródlądowej zabezpiecza właścicieli jednostek i przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej przed stratami spowodowanymi uszkodzeniem lub zniszczeniem taboru pływającego lub jego wyposażenia, jak również zapewnia ochronę ubezpieczeniową w przypadku roszczeń osób trzecich wynikających z odpowiedzialności cywilnej armatora użytkowanej jednostki bądź floty.

• W ramach ubezpieczenia CASCO jednostek pływających ochroną ubezpieczeniową objęte są szkody całkowite i szkody częściowe ubezpieczonych statków, polegające na uszkodzeniu kadłuba, wyposażenia oraz urządzeń maszynowych lub pomocniczych, a spowodowane niebezpieczeństwami żeglugi lub siłą wyższą,

• W ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej armatora z tytułu posiadania i eksploatacji jednostek pływających, zakład ubezpieczeń odpowiada za szkody wyrządzone osobom trzecim w czasie i w związku z użytkowaniem ubezpieczonych jednostek pływających, za uszkodzenia nabrzeży śluz, mostów i innych przedmiotów stałych oraz za szkody osobowe powodujące uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć osoby poszkodowanej.

• Ubezpieczenie rzeczy osobistych członków załóg obejmuje utratę, zniszczenie lub uszkodzenie rzeczy osobistych członka załogi statku, powstałe na skutek wydarzenia związanego z żeglugą śródlądową

Ubezpieczenie taboru kolejowego

Ochroną ubezpieczeniową objęty jest tabor kolejowy stanowiący własność osoby prawnej lub fizycznej, bądź przez nią używany lub dzierżawiony, który jest użytkowany do prowadzenia działalności przewozowej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń obejmuje szkody polegające l uszkodzeniu lub zniszczeniu taboru wskutek:

• nagłego działania siły mechanicznej w momencie zetknięcia się taboru z znajdującymi się poza nim przedmiotami, osobami lub zwierzętami,

• zderzania się pociągów,

• wykolejenia taboru,

• osunięcia ziemi, przerwania tam, zerwania mostów, zawalenia tuneli,

• wybuchu, powodzi, zatopienia, uderzenia pioruna, pożaru, gradobicia, huraganu i innych sił przyrody,

• rabunku, kradzieży lub zaginięcia taboru lub jego części. :

Ubezpieczenie kontenerów

Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje kontenery własne lub dzierżawione przez Ubezpieczonego, łącznie ze sprzętem kontenerowym. Zakład ubezpieczeniowy wypłaca odszkodowanie za utratę, zniszczenie lub uszkodzenie kontenera i sprzętu kontenerowego powstałe w trakcie:

- transportu kontenerów drogą morską, lądową lub kombinowaną,

- składowania kontenerów,

- przeładunku kontenerów.

W ramach ubezpieczenia kontenerów ochroną ubezpieczeniową może być objęta także odpowiedzialność cywilna właściciela za szkody wyrządzone osobom trzecim, w tym za śmierć, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia osoby poszkodowanej lub z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia mienia tych osób.

Ubezpieczenia lotnicze

Ubezpieczenia lotnicze obejmują różne rodzaje ryzyka związanego z transpor­tem lotniczym, zaliczamy do nich:

- ubezpieczenia samolotów,

- ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu przewożonego ładunku,

- ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika wobec pasażerów i ich bagaży,

- ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wobec osób trzecich i ich mienia,

- ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków załóg statku powietrznego.

Ubezpieczenia finansowe

Ubezpieczenia finansowe stanowią bowiem jedną z najbardziej dochodowych grup polis, posiadają jednak skomplikowaną procedurę, istotną barierą jest zło­żona ocena ryzyka, klient może być również zobowiązany do przedstawienia pełnej dokumentacji spółki, historii kontraktów, a towarzystwa ubezpieczeniowe żądają wie­lu dodatkowych zabezpieczeń. Podstawowe formy realizowania ochrony ubezpieczeniowej:

- umowa ubezpieczenia,

- gwarancja ubezpieczeniowa.

Ubezpieczenia kredytów oraz gwarancje eksportowe stanowią ważny ele­ment polityki proeksportowej wielu krajów. Do pełnej gamy środków podejmo­wanych dla optymalizowania korzyści z międzynarodowej współpracy gospodar­czej i wspierania handlu zagranicznego zalicza się:

1. kredyty eksportowe udzielane eksporterom lub nabywcom towarów i usług wytworzonych przez eksporterów,

2. subsydiowanie stóp procentowych kredytów eksportowych,

3. refinansowanie kredytów eksportowych,

4. eksportowe gwarancje rządowe i bankowe,

5. ubezpieczenia eksportowe.

Najistotniejszą rolę pełnią ubezpieczenia kredytów eksportowych, które obejmują ubezpieczenia:

- kredytu kupieckiego,

- kredytu bankowego,

- spłaty rat leasingowych,

- należności faktoringowych,

- inwestycji zagranicznych inwestora krajowego od ryzyka handlowego i litycznego,

- ryzyka badania nowych rynków zbytu na wypadek uniemożliwienia przerwania prac badawczych przez wypadki polityczne lub gospodarcze

- uczestnictwa w targach i wystawach zagranicznych od ryzyka nie handlowego

- towarów złożonych w zagranicznych składkach celnych lub konsygnacyjnych od ryzyka niehandlowego,

- gwarancji bankowych,

- bankowych nieodwołalnych akredytyw dokumentowych,

- wzrostu kosztów produkcji ponad określony poziom.

Kredyty ubezpieczeniowe

Ubezpieczenie kredytu oznacza zapewnienie przez zakład ubezpieczeń pokrycia strat majątkowych, powstałych u kredytodawców, z powodu niedotrzymania od kredytobiorców, w sytuacjach określonych w umowie ubezpieczenia, należności za udzielony kredyt w zamian za składkę ubezpieczeniową. Składka ubezpieczeniowa jest wynagrodzeniem za samą gotowość przejęcia ryzyka przez ubezpieczyciela, a nie wynagrodzenia faktyczne jego przejęcie. Dlatego też składka ubezpieczeniowa jest płacona zawsze bez względu na to czy dane ryzyko się urzeczywistni czy też nie.

W ramach ubezpieczenia kredytu przedmiotem ubezpieczenia są przysługujące ubezpieczonemu (kredytodawcy) bezsporne należności z tytułu udzielonych kredytów kupieckich, które powstały w okresie ubezpieczenia, nie zapłacone w terminach i kwotach określonych w fakturach.

Ubezpieczeniu może podlegać całość bądź część portfela kredytodawcy (polisa jednostkowa lub generalna). Ubezpieczenie zazwyczaj nie obejmuje odsetek, kar umownych, płat manipulacyjnych i innych należności dodatkowych.

Ubezpieczenie od ryzyka handlowego nie obejmuje należności od kontrahen­tów publicznych, czyli instytucji rządowych i samorządowych, których bankruc­two nie może być ogłoszone zgodnie z prawem obowiązującym w danym kraju. Ubezpieczeniem nie są również objęte należności spółek zagranicznych, w których polski eksporter jest decydującym udziałowcem. Do zdarzeń, które powoduj ą po­wstanie szkody i wypłatę odszkodowania, zalicza się:

• prawnie stwierdzoną niewypłacalność przedsiębiorstwa (bankructwo, za­wieszenie wypłat przez dłużnika i wystąpienie do wierzycieli o układy),

• przewlekłą zwłokę (ponad 180 dni od terminu wymagalnej płatności) - tzw. niewypłacalność domniemana,

• w przypadku należności płatnych w drodze inkasa dokumentowego - gdy dłużnik nie przyjął towaru z powodu niewypłacalności lub, gdy arbitralnie odmówił przyjęcia towaru. W razie sporu eksporter - importer wypłata odszkodowania uzależniona jest uzna­niem zasadności roszczenia przez sąd lub postępowanie arbitrażowe.

Pomiot ubezpieczony powinien przedłożyć Korporacji tzw. zgłoszenie zagro­żenia stratą w sytuacji, gdy dłużnik wystąpił o przedłużenie terminu płatności lub bank odmówił dalszego jego finansowania. Zgłoszenie zagrożenia stratą powin­no być przedłożone również wówczas, kiedy należność nie została uregulowana w ciągu 60 dni od kontraktowego terminu płatności, przy płatnościach dokonywa­nych w rachunku otwartym albo w ciągu 30 dni od kontraktowego terminu płatno­ści, przy płatnościach dokonywanych w drodze inkasa dokumentowego. KUKE sprawdza przyczyny zaistniałej sytuacji i podejmuje działania zmierzające do od­zyskania należności eksportera. Jeśli nie odnoszą one skutku, korporacja wypłaca odszkodowanie.

Ubezpieczenie od ryzyka niehandlowego obejmuje:

• ryzyko polityczne - obejmujące ewentualne straty mogące nastąpić u kredytodawcy w wyniku wydarzeń politycznych w jego kraju tj.: zakaz transferu należności, powszechne moratorium płatnicze, działania wojenne, rewolucje, masowe strajki,

• ryzyko katastrofalne - związane z działaniem sił przyrody (trzęsienia ziemi, cyklony, powodzie, wulkany),

• ryzyko przewlekłej zwłoki w wypełnianiu zobowiązań płatniczych przez zagranicznego dłużnika publicznego, które obejmuje transakcje kredy we z kontrahentem publicznym, który nie podlega prawu upadłościowemu

Korzyści z ubezpieczenia kontraktu eksportowego w skali mikro:

• zmniejszenie ryzyka wymiany handlowej z zagranicą, większe bezpieczeństwo- gwarancja otrzymania zapłaty,

• doradztwo wyspecjalizowanych służb w zakresie oceny wiarygodności kredytowej partnerów zagranicznych,

• możliwości zwiększenia sprzedaży eksportowej,

• ograniczenia kosztów (np. związanych z pozyskaniem informacji o przy­szłym partnerze czy z działaniami zmierzającymi do odzyskania niespłaco­nych należności),

• polepszenia wyniku finansowego, m.in. ze względu na fakt, iż składka ubez­pieczeniowa stanowi koszt uzyskania przychodu w związku z czym przy­czynia się do obniżenia podstawy opodatkowania,

• ograniczenia odpowiedzialności osób podejmujących decyzje finansowe,

• zwiększenia zdolności kredytowej eksporterów, gdyż polisa może stanowić

• jedną z form zabezpieczenia spłaty kredytu.

Korzyści z ubezpieczenia kontraktu eksportowego w skali makro:

• pobudzanie eksportu - ubezpieczenia kontraktów eksportowych są gwarantowane przez Skarb Państwa,

• eksport polskich towarów na warunkach kredytowych,

• wzmacnianie pozycji polskich eksporterów na arenie międzynarodowej,

• umacnianie pozycji polskich produktów i usług na rynku światowym.

Gwarancja ubezpieczeniowa

Stanowi gwarancję wykonania pewnego zobo­wiązania i pokrywa się w znacznej mierze z gwarancją bankową, ponieważ peł­ni taką samą funkcję. W zamian za odpowiednią składkę ubezpieczeniową, zakład ubezpieczeń - w miejsce dłużnika - przejmuje rolę gwaranta terminowej i kwoto­wej zapłaty określonych zobowiązań na rzecz beneficjenta gwarancji. Jest to jednostronne zobowiązanie zakładu ubezpieczeń (gwaranta) do wykonania świadczenia pieniężnego na rzecz podmiotu uprawnio­nego (beneficjenta), w sytuacji gdy podmiot wnioskujący o wystawienie gwarancji nie wywiązał się z ustalonego wobec beneficjenta obowiązku. Umowę o wydanie gwarancji z zakładem ubezpieczeń (gwarantem) podpisuje dłużnik (zobowiązany). Na jej podstawie gwarant zobowiązuje się do wystawienia gwarancji ubezpiecze­niowej na rzecz beneficjenta (wierzyciela). W gwarancji ubezpieczeniowej występują trzy strony:

• zobowiązany - podmiot, który jest zobligowany do przedstawienia na rzecz swego kontrahenta zabezpieczenia i który poszukuje gwaranta wykonania swego zobowiązania,

• beneficjent - podmiot, na rzecz którego ma być wykonane zobowiązanie i jest jednocześnie uprawnionym z tytułu gwarancji,

• gwarant - firma ubezpieczeniowa, która wystawia gwarancję na podstawie umowy o udzielenie gwarancji, tzn. na zlecenie zobowiązanego.

Procedura wydawania gwarancji ubezpieczeniowej:

1. złożenie wniosku o wydanie gwarancji, zawierającego dane na temat rodza­ju gwarancji, sposobu udzielania ochrony, sumy gwarancyjnej, okresu obo­wiązywania gwarancji,

2. ocena ryzyka przez zakład ubezpieczeń na podstawie dostarczonych doku­mentów i informacji wewnętrznych,

3. podjęcie decyzji, co do przyjęcia bądź odrzucenia danego ryzyka i określe­nie warunków wydania gwarancji,

4. określenie składki za wydanie gwarancji ubezpieczeniowej i warunków umowy (wysokość składki zależy przede wszystkim od rodzaju danej gwa­rancji, formy jej zabezpieczenia oraz wysokości sumy gwarancyjnej),

5. podpisanie umowy, opłacenie składki i wydanie odpowiedniej gwarancji.

Umowa o udzielenie gwarancji określa podstawowe zasady współpracy między dłużnikiem a zakładem ubezpieczeń:

- wysokość i sposób dokonywania opłat za udzielenie gwarancji,

- prawne zabezpieczenia roszczeń gwaranta wobec zobowiązanego,

- sposób realizacji ewentualnych roszczeń zwrotnych,

- dodatkowe obowiązki dłużnika (informowanie o sposobie realizacji kontraktu, o bieżącej sytuacji ekonom-finans).

Umowa może regulować wystawienie pojedynczej gwarancji bądź wydawa­nie wielu gwarancji w okresie ważności umowy. Wśród produktów ubezpieczenio­wych o charakterze gwarancji do najczęściej występujących należą gwarancje zapłaty długu celnego, gwarancje kontraktowe, gwarancje handlowe (płatnicze).

Gwarancje zapłaty długu celnego

Polega na tym, że dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, są zobowiązani do złożenia zabezpieczenia należności celnych w jednej z form przewidzianych prawem - albo w formie gotówkowej albo zabez­pieczenie w postaci gwarancji. Gwarant jest zobowiązany do zapłacenia solidarnie z dłużnikiem (bezwarunkowo i nieodwołalnie) na każde wezwanie organu celnego zabezpieczonej gwarancją kwoty, wynikającej z długu celnego, jeżeli jej zapłace­nie stanie się wymagalne. Z gwarancji zapłaty długu celnego korzystają firmy, które chcą uzyskać odro­czenie zapłaty cła i podatków granicznych, dokonać tranzytu towarów, przywieźć produkty do przerobu, złożyć je w składzie celnym. Suma gwarancyjna - czyli wartość, do jakiej zgodziło się ponosić odpowiedzial­ność towarzystwo ubezpieczeniowe -jest zazwyczaj odnawialna przez cały okres trwania umowy, czyli klient może wykorzystywać ubezpieczenie wielokrotnie.

W praktyce gospodarczej najczęściej stosuje się następujące rodzaje gwaran­cji celnych:

• zabezpieczające zapłatę należności celnych i podatkowych za importerów,

• związane z odprawą warunkową towarów sprowadzonych na pobyt czasowy,

• zapłaty należności celnych od towarów przewożonych w tranzycie,

• celne za firmy zagraniczne realizujące kontrakty inwestycyjne,

• zapłaty należności celnych od towarów zagranicz. sprzedawanych w składach konsygnacyjnych i komisowych.

Gwarancje kontraktowe - grupa gwarancji związana z realizacją różnorodnych kontraktów, do których zalicza się m.in.:

• gwarancja wadialna,

• gwarancja należytego wykonania kontraktu,

• gwarancja powykonawcza (właściwego usunięcia wad i usterek),

• gwarancja zwrotu zaliczki.

Ubezpieczenie kredytu a gwarancja ubezpieczeniowa

Korzyści ze stosowania ubezpieczeń kredy­tu i gwarancji ubezpieczeniowych:

• minimalizację ryzyka finansowego związanego z działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa przede wszystkim poprzez zapobieganie utracie należności,

• zwiększenie wiarygodności podmiotu posiadającego ochronę ubezpiecze­niową w postaci umowy ubezpieczenia lub gwarancji,

• zwiększenie płynności przedsiębiorstwa poprzez ograniczenie rezerwy na należności nieściągalne,

• wzrost obrotu poprzez m.in. wprowadzenie konkurencyjnych warunków płatności,

• możliwość zdobywania nowych rynków oraz uzyskania korzystnego kredy­tu bankowego,

• obniżenie kosztów działalności poprzez m.in. korzystniejsze warunki kredy­tu bankowego, niższe koszty windykacji należności,

• zwiększenie zysku m.in. poprzez powiększenie obrotów, zmniejszenie kosztów,

• minimalizację odpowiedzialności osób podejmujących kluczowe decyzje fi­nansowe,

• kompleksową, profesjonalną obsługę prawną przy dochodzeniu należności.

UBEZPIECZENIE KREDYTU

• inicjatorem umowy ubezpieczenia jest kredytodawca, który ponosi koszty ubez­pieczenia,

• celem umowy ubezpieczeniowej jest ochrona finansowa ubezpieczającego (kredytodaw­cy) przed niekorzystnymi skutkami zdarzeń lo­sowych powodujących brak zapłaty,

• zobowiązanie zakładu ubezpieczeń w przy­padku ubezpieczenia kredytu jest zawsze wa­runkowe,

• jeden stosunek prawny (umowa ubezpie­czenia kredytu) i dwie strony (ubezpieczający i zakład ubezp.),

• stosuje się udział własny ubezpieczonego w szkodzie,

• pra­wo do odszkodowania zależy od spełnienia przez kredytodawcę obowiązków określonych w umowie,

• mamy zawsze do czynienia z odszkodowawczym charakterem odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń

GWARANCJA UBEZPIECZENIOWA

• inicjatorem jest dłużnik i pono­si on koszty prowizji, które stanowią wynagrodze­nie towarzystwa ubezp.,

• celem zawarcia umowy jest zabezpieczenie się beneficjanta gwarancji przed bra­kiem spłaty kredytu,

• zobo­wiązanie zakładu ubezpieczeń może być warunko­we lub bezwarunkowe (treść umowy gwarancji powinna zawierać wszystkie istotne warunki odpowie­dzialności gwaranta wobec beneficjenta),

• występują dwa sto­sunki prawne (umowa o wydanie gwarancji i gwa­rancja ubezpieczeniowa) oraz trzy strony (zobowią­zany, gwarant i beneficjent gwarancji);

• w gwarancji ubezpieczeniowej pokrywane jest całe zobowiązanie,

• jest zobowiązaniem nieodwołalnym, bezwarunkowym i abstrakcyjnym, a więc jej waż­ność nie jest uzależniona od poprawności lub uchybień w wykonaniu zobowiązań pomiędzy kontrahentami, |

• zakład ubezpieczeń nie wyrównuje beneficjentowi szkody, tylko płaci zobowiąza­nie, wyrażające się w sumie gwarancyjnej określo­nej w dokumencie gwarancyjnym

---