Model austro-niemiecki określając genezę nauki administracji w kręgu kultury zachodnioeuropejskiej, warto zwrócić uwagę na badaczy określanych jako kameralistów lub policystów. nazwa tego kierunku łączy się z pojęciem „kamera” lub „policja” z czego pierwsze oznaczało najpierw skarbiec królewski później także nazwę urzędów skarbowych. Słowo „policja oznaczało wówczas określoną gałąź administracji. Rozważanie kameralistów dotyczyły zarządzania państwem absolutnym łączyły w sobie różne dziedziny wiedzy takie jak ekonomia polityka filozofia itp. Nie było to jednak usystematyzowane wiedza oparta na metodzie naukowej lecz zlepek różnych wiadomości z dziedzin administracji publicznej. Według F. Longchamps w kameralistyce można wyróżnić trzy okresy:
- okres wpływu merkantylizmu (problematyka gospodarcza)
- okres wpływu szkoły prawa natury-twórczości i dopowiadała dążeniom oświeceniowego absolutyzmu w krajach niemieckich
- okres powiązany z doktryną konstytucji XIX wieku - znanym kameralistą był R. Mohl, który łączył tematykę właściwą kameralistów z dogmatyczną nauką prawa ustrojowego, która pozostała pod wpływem francuskiej doktryny konstytucyjnej.
Za twórcę nauki administracji na gruncie austro-niemieckim uważa się profesora uniwersytetu w Wiedniu Loreza van Steina.jest on autorem pracy (nauka administracji) wydanej w latach 1865-1868. Według Steina administracja obejmuje prawie całą działalność państwa poza ustawodawstwem (zatem i sądownictwem). L. Stein nie stworzył metody badań charakterystycznej dla nauki administracji , podobnie jak kameraliści łączył opis rzeczywistej administracji z rozważaniami natury politycznej czy ekonomicznej.
Praca Steina na gruncie austro-niemieckim nie wywołała większego znaczenia.
Inny z autorów niemieckich H. Peters zastój nauki administracji tłumaczył dwiema przyczynami
-po pierwsze w administracji państwa prawnego główny problem sprowadza się do odgraniczenia sfery państwa do sfery jednostki.
-po drugie postępująca specjalizacja w sferze nauki prowadzi do automatyzacji tylko do norm prawnych.
Z końcem XIX i początkiem XX w prace z zakresu nauki prawa administracyjnego usuwają w cień problematykę badań ale badania w tym okresie w ogóle nie ustały. Prace M. Webera mają duży wpływ na badania w zakresie nauki administracji. Stworzony przez niego model organizacji który nazywał się biurokratyczną organizacją, stanowił podstawę badań socjologicznych i poszukiwań w zakresie administracji publicznej .model organizacji biurokratycznej rozpatruje w kontekście panowania i walki o władzę partii politycznych. Uważa że nowoczesna kultura wymaga istnienia aparatu administracyjnego opartego na rzeczywistości i specjalizacji , działającego skutecznie. Aparat ten jest trwały i wprowadza ład i porządek, a praca urzędników w nim była by stałym zawodem. Pożądane jest aby aparat działał „bezosobowo” (automatycznie) a uniknie się arbitralności i dowolności. Zainteresowanie nauką administracji na gruncie austro-niemieckim stało się żywsze na początku XX w.
J. Jastrow w swej pracy uzasadnia potrzebę wyodrębnienia nauki administracji, jako różnej od nauki prawa administracyjnego:
-naukę prawa administracyjnego
-naukę administracji
-politykę administracyjną
Nauką administracji następuje ożywienie dopiero po II wojnie światowej, a w szczególności 1950r. W 1947r Spirze nad Renem powstała Wyższa Szkoła Nauk Administracyjnych utworzona przez francuskie władze okupacyjne na wzór ENA. Ten wzrost zainteresowań nauką administracji we współczesnych Niemczech Zachodnich E. Forsthoff tłumaczy zastąpieniem państwa prawnego państwem administracyjnym.
Model amerykański
W stanach zjednoczonych nauka administracji ujmowana też jako nauka o zarządzaniu, sprowadza się do problemów naukowej organizacji pracy w różnych jednostkach organizacyjnych. Wyrosła na gruncie zarządzania prywatnymi przedsiębiorstwami, następnie została zastosowana w dziedzinie administracji publicznej. Przenoszenie wyników badań stało się możliwe dzięki temu, że zarówno administracja prywatna jak i państwowa oprócz różnic mają też cechy wspólne( np. w obu przypadkach rysuje się problem obniżenia kosztów administracji). W stanach zjednoczonych nauka o zarządzaniu nastawiona jest na potrzeby wielkiego przedsiębiorstwa, przede wszystkim przedsiębiorstwa prywatnego, badania mają służyć potrzebom organizacji pracy przedsiębiorstw różnego typu. Chodzi tu głównie o kształtowanie „menadżera” organizatora pracy w przedsiębiorstwie. Innym rysem nauki administracji w USA było to, iż powstała ona w izolacji od europejskich doświadczeń i teoretycznych rozważań. Badania na potrzeby administracji publicznej były tu wynikiem przede wszystkim wysiłków nad reformami administracji publicznej ( pod koniec XIX w podjął tę problematykę Wilson ). Charakterystyczne było też położenie akcentu wiedzę polityczną. Nauka o administracji w USA osiągnęła znaczny rozwój, świadczą o tym nie tylko publikacje naukowe, lecz również rozwój szkolnictwa administracyjnego i towarzystw naukowych. Dla administracji publicznej szczególne znaczenie miała założona w 1933r „Służba Administracji Publicznej” , „Amerykańskie Stowarzyszenie Nauk politycznych” , „Amerykańskie Stowarzyszenie Publicznej Administracji”. Z czasopism należy wymienić „Przegląd Administracji Publicznej”. Trzeba także wymienić badaczy przed II wojną światową L.H. Gulicka i L Urwicka, w latach 50 i 60 to głównie M.F. Dimock, G.O. Dimock, A. Lepawsky, H. Simon i D. Waldo i inni.
Model francuski
Nauka administracji austro-niemiecka nie odznaczała się dużymi osiągnięciami, ośrodki badawcze przesunęły się do innych państw. Na pierwszym miejscu była Francja. Osobą która zwróciła uwagę na sprawy techniczne administracji był inżynier górnictwa, żyjący w latach 1841-1929 H Fayol. Fayol stworzył naukę, którą nazwał nauką administracji. Była to nauka społeczna, miała rządzić się prawami podobnymi do praw przyrodniczych. Do swej nauki wprowadził pewne elementy wiedzy o człowieku , w szczególności z zakresu biologi i socjologii. Wyniki badań H. Fayol przedstawił w formie odczytu. Od rozważań nad „administracją ogólną i przemysłową” H. Fayol przeszedł do administracji publicznej. Odczyt wygłoszony na II Kongresie Nauk Administracyjnych w Brukseli 1923 mówił o teorii administracji w zastosowaniu do państwa. Starał się on przenieść doświadczenie poczynione w przedsiębiorstwie na teren aparatu państwowego. Niektóre wskazania dawane przez Fayola i dziś mają znaczenie w zakresie techniki administrowania. Fayol starał się przerzucić pomost między „ogólną nauką administracji” a dotychczasową nauką administracji która ujmowała sprawy tylko z punktu widzenia swoistych potrzeb administracji publicznej. Zbiorowa praca która ukazała się w 1966r. zwraca uwagę na „misję” administracji, jej rolę we współczesnym państwie. Naukę administracji wiąże się z problematyką państwa i prawa, dostrzega się sprawy struktur aparatu czynnika administracyjnego (funkcjonariuszy), porusza się problemy funkcjonowania i techniki pracy, wyposażenia materialnego oraz kontroli w administracji. Innym rysem pojmowania nauki na gruncie francuskim jest łączenie jej z problematyką socjologiczną i polityczną.
Socjologiczną-bo uważa się, że nauka administracji to socjologia administracji publicznej, bo uważa się że specjalista czerpie koncepcje i metody badań z socjologii ogólnej lub działów socjologii. We Francji widzi się bliski związek nauki administracji z naukami o polityce. B. Gouarnaj uważa, że nauki administracyjne dla prawa administracyjnego jest tym, czym dla prawa konstytucyjnego są nauki polityczne.