1. Wstęp teoretyczny
Symulacja komputerowa przebiegu reakcji chemicznych polega na wykonaniu szeregu obliczeń kinetycznych prowadzących do odtworzenia rzeczywistych wartości stężeń wszystkich biorących udział reagentów w dowolnie wybranym czasie procesu. Jest to równoznaczne z określeniem kompletu podstawowych parametrów kinetycznych takich jak typ i rząd reakcji, stałe szybkości stężenia początkowe. Dane takie użyte są w zestawie równań stanowiących opis matematyczny danego procesu chemicznego, który staje się podstawą programu komputerowego służącemu obliczeniom symulacyjnym.
Część parametrów wchodzących w skład modelu matematycznego wyznaczana jest eksperymentalnie, inne mogą być uzyskane za pomocą symulacji komputerowej. Postępowanie w takim przypadku opiera się na założeniu któregoś z nieznanych parametrów, przeprowadzeniu symulacji oraz porównaniu jej wyników z danymi doświadczalnymi. Taka procedura umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o procesie bez potrzeby przeprowadzania licznych często czasochłonnych doświadczeń.
Wspomaganie komputerowe jest szczególnie użyteczne w przypadku rzeczywistych procesów chemicznych, chemicznych, których następuje się nakładanie się wzajemnych zjawisk, jak przykładowo transport masy, reakcja chemiczna, wymiana ciepławo ma miejsce w każdym reaktorze przepływowym. Skonstruowanie modelu matematycznego takiego złożonego procesu i jego symulacja ma istotne znaczenie technologiczne.
Reakcje równoległe I rzędu wchodzące z jego substratu dające różne produkty.
W wyniku symulacji otrzymuje się następujące wykresy funkcji:
[A], [B],[C],[D]=f(t)
gdzie:
[A] - oznacza stężenie substratu A (mol/dm3),
[B],[C],[D] - są stężeniami produktów (mol/dm3),
t - czas (s)
k1, k2, k3 są odpowiednimi stałymi szybkości reakcji.
Reakcje równoległe I rzędu dające wspólny produkt.
W wyniku symulacji otrzymuje się wykresy funkcji:
[A],[B],[C]=f(t)
gdzie
[A],[B] są stężeniami substratów (mol/dm3),
[C] jest stężeniem produktów (mol/dm3),
t czasem (s)
k1 oraz k2 są odpowiednimi stałymi szybkości reakcji.
Reakcje konsekutywne I rzędu
W wyniku symulacji otrzymuje się wykresy funkcji:
[A],[B],[C]=f(t)
gdzie:
[A] oznacza stężenie substratu (mol/dm3)
[B] - stężenie produktu pośredniego (mol/dm3)
[C] - stężenie końcowego produktu reakcji (mol/dm3)
t - czas (s)
k1 i k2 odpowiednimi stałymi szybkości reakcji.
Rekcje odwracalne I rzędu.
W wyniku symulacji otrzymuje się wykresy funkcji:
[A],[B]=f(t)
gdzie:
[A]- oznacza stężenie substratu (mol/dm3)
[B] - stężenie produktu reakcji (mol/dm3)
t - czas(s)
k1k2k3 - są odpowiednimi stałymi szybkości reakcji.
Reakcje odwracalne I i II rzędu.
W wyniku symulacji otrzymuje się wykresy funkcji:
[A],[B],[C]= f(t)
gdzie:
[A]- oznacza stężenie substratu (mol/dm3)
[B] i [C]- stężenie produktów reakcji (mol/dm3)
t - czas(s)
k1k2 - są odpowiednimi stałymi szybkości reakcji
Modele matematyczne przedstawionych reakcji chemicznych zamieszczone są w instrukcji do ćwiczenia.2. Sposób wykonania ćwiczenia
Ćwiczenie polega na komputerowej symulacji pięciu reakcji złożonych. Dla losowo dobranych wartości stałych szybkości i stężeń początkowych substratów program oblicza zmiany stężeń reagentów w losowo dobranym przedziale czasu.
Wyniki symulacji otrzymuje się w postaci wydruku na drukarce.
3. Wykonanie ćwiczenia
Reakcje odwracalne I i II rzędu.
l.p |
t |
[A] |
[B] |
1 |
0,00 |
1,16000 |
0,00000 |
2 |
35,00 |
1,00333 |
0,15667 |
3 |
70,00 |
0,87766 |
0,28234 |
4 |
105,00 |
0,77686 |
0,38314 |
5 |
140,00 |
0,69600 |
0,46400 |
6 |
175,00 |
0,63115 |
0,52885 |
7 |
210,00 |
0,57912 |
0,58088 |
8 |
245,00 |
0,53740 |
0,62260 |
9 |
280,00 |
0,50393 |
0,65607 |
10 |
315,00 |
0,47708 |
0,70446 |
11 |
350,00 |
0,45554 |
|
Korzystając z modelu matematycznego zamieszczonego w instrukcji do ćwiczenia, po prostych przekształceniach trzymuje się:
;
Uzyskano następujące wyniki:
k2 |
k1 |
0,002822 |
0,004364521 |
0,002873 |
0,004443146 |
0,002936 |
0,004540204 |
0,00402 |
0,006216818 |
0,003897 |
0,006025935 |
0,003906 |
0,006040112 |
0,004025 |
0,006224526 |
0,004293 |
0,006638428 |
0,004891 |
0,007564096 |
Następnie obliczono średnie wartości stałych oraz ich odchylenie standardowe:
k1= 0,00374(22)
k2= 0,00578(34)
Reakcje równoległe I rzędu dające wspólny produkt.
l.p |
t |
[A] |
[B] |
[C] |
1 |
0,00 |
1,96000 |
0,00000 |
0,00000 |
2 |
19,00 |
1,74980 |
0,21020 |
0,21020 |
3 |
38,00 |
1,58317 |
0,37683 |
0,37683 |
4 |
57,00 |
1,46309 |
0,49691 |
0,49691 |
5 |
76,00 |
1,38238 |
0,57762 |
0,57762 |
6 |
95,00 |
1,33063 |
0,62937 |
0,62937 |
7 |
114,00 |
1,29846 |
0,66154 |
0,66154 |
8 |
133,00 |
1,27883 |
0,68117 |
0,68117 |
9 |
152,00 |
1,26700 |
0,69300 |
0,69300 |
10 |
171,00 |
1,25992 |
0,70008 |
0,70008 |
11 |
190,00 |
1,25570 |
0,70430 |
0,70430 |
Korzystając z modelu matematycznego zamieszczonego w instrukcji do ćwiczenia, po prostych przekształceniach trzymuje się:
;
;
Uzyskano następujące wartości:
k1 |
k2 |
0,006103 |
0,015449 |
0,006113 |
0,015474 |
0,006131 |
0,01552 |
0,006161 |
0,015596 |
0,006209 |
0,015719 |
0,006288 |
0,015917 |
0,00642 |
0,016251 |
0,006659 |
0,016856 |
0,007186 |
0,01819 |
Obliczono średnie wartości stałych oraz ich odchylenie standardowe:
;
;
k1 =0,00636(11)
k2 = 0,01610(29)
Reakcje równoległe I rzędu wchodzące z jego substratu dające różne produkty.
l.p |
t |
[A] |
[B] |
[C] |
[D] |
1 |
0,00 |
0,40000 |
0,00000 |
0,00000 |
0,00000 |
2 |
10,00 |
0,26440 |
0,01703 |
0,06289 |
0,05568 |
3 |
20,00 |
0,17477 |
0,02829 |
0,10446 |
0,09249 |
4 |
30,00 |
0,11552 |
0,03573 |
0,13193 |
0,11681 |
5 |
40,00 |
0,07636 |
0,04065 |
0,15009 |
0,13290 |
6 |
50,00 |
0,05047 |
0,04390 |
0,16210 |
0,14353 |
7 |
60,00 |
0,03336 |
0,04605 |
0,17003 |
0,15055 |
8 |
70,00 |
0,02205 |
0,04747 |
0,17528 |
0,15520 |
9 |
80,00 |
0,01450 |
0,04841 |
0,17875 |
0,15827 |
10 |
90,00 |
0,00964 |
0,04903 |
0,18104 |
0,16029 |
11 |
100,00 |
0,00637 |
0,04944 |
0,18255 |
0,16164 |
Korzystając z modelu matematycznego zamieszczonego w instrukcji do ćwiczenia, po prostych przekształceniach trzymuje się:
Kolejne stałe obliczono wiedząc że:
co po przekształceniu daje:
oraz
Otrzymałem następujące wyniki:
k1 |
k2 |
k3 |
0,00519944 |
0,019202444 |
0,01699971 |
0,00520013 |
0,019200239 |
0,01700107 |
0,00519965 |
0,01919995 |
0,0169989 |
0,00519996 |
0,019199095 |
0,01700061 |
0,00519994 |
0,019200302 |
0,01700108 |
0,00519958 |
0,019199304 |
0,01699884 |
0,00520006 |
0,019200065 |
0,01700124 |
0,00520062 |
0,019199969 |
0,01700274 |
0,00519929 |
0,019200043 |
0,01699762 |
0,00519968 |
0,019199633 |
0,01699992 |
Obliczono średnie wartości stałych oraz ich odchylenie standardowe
k1=0,005199(12)
k2= 0,019200(28)
k3= 0,017000(46)
Rekcje odwracalne I rzędu.
l.p |
t |
[A] |
[B] |
[C] |
1 |
0,00 |
1,94000 |
0,40000 |
0,00000 |
2 |
5,00 |
1,75626 |
0,38202 |
0,29921 |
3 |
10,00 |
1,58993 |
0,36484 |
0,54169 |
4 |
15,00 |
1,43934 |
0,34844 |
0,74208 |
5 |
20,00 |
1,30302 |
0,33277 |
0,91052 |
6 |
25,00 |
1,17961 |
0,31781 |
1,05414 |
7 |
30,00 |
1,06789 |
0,30353 |
1,17801 |
8 |
35,00 |
0,96675 |
0,28988 |
1,28585 |
9 |
40,00 |
0,87519 |
0,27685 |
1,38040 |
10 |
45,00 |
0,79230 |
0,26440 |
1,46377 |
11 |
50,00 |
0,71726 |
0,25251 |
1,53759 |
Korzystając z modelu matematycznego zamieszczonego w instrukcji do ćwiczenia, po prostych przekształceniach trzymuje się:
;
;
Otrzymano następujące wyniki:
k1 |
k2 |
0,01990029 |
0,009198317 |
0,0198998 |
0,009200565 |
0,01990022 |
0,0091999 |
0,01990017 |
0,009200649 |
0,01990016 |
0,009200433 |
0,01990011 |
0,00919947 |
0,01990009 |
0,009199929 |
0,01990006 |
0,009199718 |
0,01990007 |
0,009200032 |
0,0199001 |
0,009200274 |
k1= 0,0199001(41)
k2= 0,0091999(21)
Reakcje konsekutywne I rzędu
l.p |
t |
[A] |
[B] |
[C] |
1 |
0 |
0,86 |
0 |
0 |
2 |
35 |
0,45324 |
0,32129 |
0,08547 |
3 |
70 |
0,23887 |
0,37604 |
0,24509 |
4 |
105 |
0,12589 |
0,33118 |
0,40292 |
5 |
140 |
0,06635 |
0,26011 |
0,53354 |
6 |
175 |
0,03497 |
0,19214 |
0,63289 |
7 |
210 |
0,01843 |
0,13669 |
0,70488 |
8 |
245 |
0,00971 |
0,09483 |
0,75546 |
9 |
280 |
0,00512 |
0,06464 |
0,79024 |
10 |
315 |
0,0027 |
0,0435 |
0,8138 |
11 |
350 |
0,00142 |
0,029 |
0,82958 |
Korzystając z modelu matematycznego zamieszczonego w instrukcji do ćwiczenia, po prostych przekształceniach trzymuje się:
;
;
k1 |
0,0096999 |
0,0097 |
0,0099064 |
0,0097 |
0,0096999 |
0,0097001 |
0,0097288 |
0,0096999 |
0,0097 |
0,0097 |
k2 |
0,01579866 |
0,015633281 |
0,015653816 |
0,015385553 |
0,015293628 |
0,015218611 |
0,01515156 |
0,015106507 |
0,015065785 |
0,015032822 |
k1= 0,00972(21)
k2= 0,01533(86)
Zestawienie wyników:
Nr reakcji
|
Typ reakcji
|
Czs symulacji
|
Stężenie początkowe A |
Stężenie początkowe B |
k1
|
k2
|
k3
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
A <=>B+C |
320 |
0,40 |
0 |
0,00636 |
0,01610 |
- |
2 |
A -->B, A -->C, A -->D |
190 |
1,96 |
0 |
0,00519 |
0,01920 |
0,01700 |
3 |
A -->B, B -->C |
320 |
1,15 |
0 |
0,00636 |
0,01610 |
- |
4 |
A -->B,B -->C |
50 |
1,94 |
0,40 |
0,01990 |
0,00919 |
- |
5 |
A<=>B |
350 |
1,16 |
0 |
0,00374 |
0,00578 |
- |
Wnioski:
W wyniku wygenerowania przez program komputerowy 5-ciu reakcji z odpowiednimi danymi, wyliczyłem stałe szybkości reakcji k dla każdej z reakcji. Wykresy otrzymane jasno obrazują z jaką reakcją mamy do czynienia.