1. Mapa - jest to rysunek powierzchni ziemi na płaszczyźnie wykonany w zmniejszeniu włg. określonego prawa matematycznego z uwzględnieniem krzywizny ziemi. Rys. ten przedstawia znakami umownymi przedmioty terenowe oraz na ich tle zjawiska przyrody i życia gospodarczo społecznego, dobrane i scharakteryzowane zgodnie z przeznaczeniem mapy.

2. Mapa Górnicza - jest to obraz powierzchni terenu sytuacji geologicznej i górniczej (lub jednej z tych sytuacji) przedstawionej na płaszczyźnie przy zastosowaniu odpowiednich rzutów geometrycznych lub metod odwzorowania, a przeznaczonych do potrzeb górniczych.

3. Znaczenie mapy:

a) jest jednym z najlepszych źródeł badania powierzchni ziemi, ponieważ umożliwia jednoczesny przegląd wzajemnego przestrzennego rozmieszczenia przedmiotów i zjawisk dowolnego wycinka obszaru ziemi

b) Stanowi podstawę wszelkiego rodzaju planowania, organizacji i przedstawiania wyników gospodarki, a także w badaniach naukowych oraz działalności społecznej i kulturalnej.

4. Charakterystyczne cechy mapy:

a) matematyczna podstawa konstrukcji - która zapewnia mapie karto metryczność a przez to nadaje jej charakter dokumentu

b) Znaki umowne

c) Generalizacja - wybrana treść dla danej mapy

d) Ogólna klasyfikacja mapy geograficznej: mapa ogólno geograficzna i mapa tematyczna:

- Mapa ogólno geograficzna - topograficzna wielkoskalowa, średnioskalowa, małoskalowa.

- Mapa tematyczna - społeczno gospodarcza i przyrodnicza (fizjologiczna i socjologiczna)

e) Skala - planu lub mapy ¹/_M nazywamy stosunek długości l poszczególnych odcinków przedstawionych na rysunku do długości L rzutów tych odcinków na płaszczyznę poziomą w terenie l/L=1/M

PODZIAŁ WŁG. SKALI:

- mapa topograficzna szczegółowa skale od 1 : 10000

- mapa topograficzna średnio skalowa skala 1 : 10000 do 1 : 200000

- mapa przeglądowo-topograficzne skala 1 : 200000 do 1 : 1000000

- mapy przeglądowe w skalach mniejszych niż 1 : 1000000

- mapy szczegółowe w skalach 1 : 250 do 1 : 10000

- mapa zasadnicza w skali 1 : 500 do 1 : 1000 i 1 : 2000

5. Technologia sporządzania mapy:

a) Mapa sytuacyjna:

(1.)osnowa geodezyjna pozioma

- stabilizacja punktów osnowy w terenie

- pomiar elementów wiążących

- kąty poziome

- długości boków

- azymuty w wybranych miejscach

(2.) Pomiar szczegółów terenowych (sytuacyjnych)

- metoda rzędnych i odciętych

- metoda biegunowa

(3.) Obliczanie współrzędnych (X,Y) punktów osnowy i szczegółów

(4.) Kartowanie mapy

b) Mapa wysokościowa:

(1.) Osnowa wysokościowa

- stabilizacja osnowy (reperów)

- pomiar różnic wysokości

(2.) Pomiar szczegółów terenowych (wysokościowych):

-metoda niwelacji geometrycznej

- metoda niwelacji trygonometrycznej

- tachimetria

(3.) Obliczanie wysokości H punktów

(4.) Kartowanie mapy, interpolacja warstwic

6. Osnowa pozioma lub wysokościowa jest to zbiór punktów ze stabilizowanych w sposób materialny w terenie znakami geodezyjnymi, których wzajemne położenie sytuacyjne i wysokościowe jest określone powiązaniami matematycznymi, które są funkcjami elementów wymienionych w schemacie.

- osnowa poligonowa

- osnowa triangulacyjna

a) punkty osnowy geodezyjnej:

- punkt triangulacyjny Δ(X,Y)

- punkt poligonowy O(X,Y)

- repery Rp

7. Odwzorowanie wyrażane jest z reguły za pomocą formuł matematycznych określających związek pomiędzy współrzędnymi punktów na powierzchni odniesienia (elipsoidy, kuli) a współrzędnymi odpowiadających im punktów na płaszczyźnie. Przy kartowaniu mapy niewielkiego obszaru w lokalnym układzie współrzędnych odwzorowanie terenu na płaszczyznę poziomą wykonuje się w praktyce w rzucie prostopadłym. W tym przypadku przy sporządzaniu mapy zachowane jest prawdopodobieństwo figur geometrycznych narysowanych na mapie do rzutów prostopadłych tych figur w terenie na płaszczyźnie odniesienia. Wynika stąd że kąty na mapie są równe odpowiednim kątom poziomym w terenie a stosunek l:L długości l odcinków na mapie do rzutów prostopadłych L odpowiednich odcinków w terenie na płaszczyźnie odniesienia jest wielkością stałą równą skali mapy 1:M, która jest jednakowa na całym odwzorowanym obszarze.

a) Podział odwzorowań ze względu na powierzchnię odwzorowania:

- azymutalne (płaszczyznowe)

- walcowe

- stożkowe

b) odwzorowanie ze względu na położenie powierzchni odwzorowania:

- normalne (biegunowe)

- ukośne (horyzontalne)

c) odwzorowanie ze względu na zniekształcenia:

- równopolowe

- równokątne

- równodługościowe

d) odwzorowanie Gaussa-Krugera (walcowe poprzeczne) - stosowane jest dla map o dużych i średnich skalach. Polega ona na odwzorowaniu pasów południkowych o szerokości 3^o lub 6^o na walec styczny do południka środkowego każdego pasa.

8. Mapy górnicze podział: tabela na osobnej ściądze!!!!!!!!!!

9. Niwelacja geometryczna - służy do wyznaczania różnic wysokości między dwoma punktami. Jeżeli ta odległość przekracza 800 lub 100 m, to różnicę wysokości określamy przez założenie pomiędzy tymi punktami ciągu niwelacyjnego. Na każdym odcinku ciągu określamy różnicę wysokości. Przejście z jednego odcinka w drugi wymaga zachowania punktu wspólnego.

Zestaw do niwelacji geometr.

- Niwelator

- Statyw

- Dwie łaty

- Dwie żabki

Technika niwelacji geometr.

Na podstawie pomierzonych różnic wysokości obliczamy następnie wysokości poszczególnych punktów n.p.m., lub nad dowolnie przyjętym poziomem odniesienia, jeżeli w pobliżu nie ma reperów o znanych wysokościach bezwzględnych, do których można by niwelacje nawiązać. Różnice wysokości punktów otrzymujemy z odczytów wysokości poziomej osi celowej niwelatora na łatach, ustawionych pionowo na danych punktach. Wyznaczenie różnicy wysokości dwóch punktów A i B, położonych w takiej odległości aby pomiar można było wykonać z jednego stanowiska:

h_AB = H_B - H_A = O_W - O_P

H_A i H_B - są to wysokości punktów nad poź. odniesienia

O_w i O_P - są to odczyty poziomej osi celowej na łatach ustawionych w punktach A i B

Niwelacja ze środka - niwelator ustawiony został na środku pomiędzy łatami (punktami A i B) w celu wyeliminowania niektórych błędów powstałych na wskutek niedokładniej rektyfikacji niwelatora oraz błędów wynikających z nieuwzględ. krzywizny ziemi.

10. Orientacja pomiarów geod. (azymuty i układ współrzędnych geod.):Układy współ. względem których wyznaczamy osnowy geod. i

---