UKŁAD WSPÓŁRZ – szerokość geogr (B) kat zawarty płaszczyzną równika a prostą przechodzącą przez dany punkt na powierzchni Ziemi i biegnacą do jej środka. Długosć – (L) kat zawarty płaszczyzna południka 0, a płaszczyzną południka przechodzącego przez dany punkt na powierzchni Ziemi. W elipsoidzie – B – kat pomiedzy normalną do elipsoidy a płaszczyzną równika geodezyjnego, L – j.w Odwzorowanie kartograficzne (geograficzne) – dwuwymiarowe (na płaszczyźnie) przedstawienie w skali powierzchni części lub całości kuli ziemskiej.Podział odwzorowań kartograficznych:

I ze względu na przyjętą powierzchnię :płaszczyznowe (azymutalne), walcowe, stozkowe IIze względu na usytuowanie powierzchni:normalne(biegunowe), poprzeczne (równikowe), ukośne (horyzontalne) III ze względu na występujące zniekształcenia:równopolowe – figury na mapach zmieniaja kontury, ale zachowuja powierzchnie bez zniekształceń, równokątne – katy na mapie są równe odpowiednim katom w terenie, równodługosciowe – odcinki nie ulegaja zniekształceniu, ale tylko wzdłuż pewnych określonych kierunków. KOMPAR I TEMPERAT

Wzór odległości:d = n * l_o + r (n) – długość pełnych odłożeń tasmy, l_o – długość nominalna tasmy, r - reszta

odchyłka f_d = ⁺_{_} u * √d, f_d/d < 1/2000

Redukcja d₀ = d cosα d₀ = d – x

Poprawka temperaturowa tasmy stalowej

Pt = l_o * k * (tp – t 20 ^o), cała dług - f_t = n * pt + Pt/l_o * r

Poprawka komparacyjna fk = n * pk + Pk/l_o * r

Ostateczna długość D = d + fk + ft.

OBLICZENIA Tgα_AB = ∆Y_AB / ∆X_AB = Y_B – Y_A / X_B – X _A

d_{AB =} pierw( ∆Y²_{AB +} ∆X²_AB)_, ∆Y_AB = d_AB * sinα

∆X_AB = d_AB * cosα

Sumy teoretyczne kątów - otwartym:

Σ β_{i prawych} = Azymut początkowy – Azymut końcowy + n* 180^o

Σ β_{i lewych} = Azymut końcowy – Azymut poczatkowy + n* 180^o

w ciągu zamkniętym:

Σ β_zewn = (n + 2) 180^o, Σ β_wewn = (n - 2) 180^o

Sumy przyrostów w ciagu otwartym:

Σ ∆X = X _końcowy – X _poczatkowy, Σ ∆Y = Y _końcowy – Y _początkowy

Sumy przyrostów w ciagu zamknietym:

Σ ∆X = 0, bo X _końcowy = X _poczatkowy

Σ ∆Y = 0, bo Y _końcowy = Y _początkowy

Odchyłka liniowa – tzw. błąd liniowy

f_i = pierw (f∆x²) + (f∆y²) , f∆x - Σpraktyczna – Σteoretyczna

f_imax = Σd/2000 d – suma boków

Odchyłka kątowa f_β = +_ 4,5 t √n

TACHIMETRIA – pomiar syt- wys wykonany met biegunową do okreslenia połoz sytuac punktów szczegółowych oraz niwelacji trygonom do okreslenia wysokości tych punktów. Pomiar przeprowadza się w oparciu o osnowy geodezyjne (punkty o znanych współrz)za pomocą tachymetru lub teodolitu z nasadką dalmierczą. Hb=Ha + i ±Δh –s, Δh = ½(kl+c)sin2ά, D=(kl+c)cos²ά

NIWELACJA ROZPROSZ - Stosuje się w terenie o niewielkich spadkach i urozmaiconym ukształtowaniu.

Polega na określeniu wysokości charakterystycznych punktów terenu niwelacją geometryczną „w przód" przy równoczesnym wyznaczeniu ich położenia sytuacyjnego metodą biegunową.

Niwelator z kołem poziomym i łata. Wykorzyst punktów osnowy poziomej. Na każdym stanowisku : nr stanowiska, wysokość osi poziomej niwelatora, kierunki oreintujace na dwa sąsiednie punkty wysokościowe, odczyt na kole poziomym oraz kresek na łacie każdej pikiety. Określenie pikiety Hp=Hst+i – Op. W przód – Hb=Ha+ΔHab, ΔHab=ia-Pb,

NIWELACJA ŚRODEK- niwelacja geometryczna- pomiar odległości pionowych w stosunku do płaszczyzny poziomej. ΔHab = W-P, ab<100 m, niwelator żabka, Ciag niwelacyjny – Δh1=w1-p1 itp.. , ΔHr-b=Δh1+Δh2= w1+w2 – p1+p2 Niwelator nie musi być na prostej łat W i P. KONCEPCJA GPS – R-połozenie obiektu na ziemi względem satelity jest mierzone przez odbiornik, Rs- położenie satelity względem ziemi jest znane, Rx- pozycja obiektu na ziemi obliczana jako wektor sumy pozostałych. Rx= Rs+R, R=c*Δt ELEKTRONICZNY POMIAR Dalmierz – pomiar odległości D sprowadza się do pomiaru czasu, w ciagu którego sygnał pomiarowy emitowany z punktu A do B przebywa drogę 2 D.

Nadajnik – urzadzenie elektroniczne służące do wytwarzania fali elektromagnetycznej wielkiej częstotliwości, przystosowanej do celów łączności za pośrednictwem fal radiowych. Nadajnik składa się z generatora drgań elektrycznych wielkiej częstotliwosci, wzmacniaczy wielkiej częstotliwości, wzmacniaczy małej częstotliwości, modulatora oraz urzadzeń pomocniczych np. zasilacza.

Pomiar odległości – aby dokonać pomiaru czasu propagacji fali pomiarowej, niezbędne jest zaznaczenie chwil, miedzy którymi jest mierzony ten czas. Do tego słuzy modulacja fali pomiarowej, która stanowi fala elektromagnetyczna.

Dla fal elektromagnetycznych stosuje się modulację:

Amplitudy, częstotliwości, fazy. Modulacja – to samorzutna lub celowa zmiana parametrów fali nośnej. Jest to proces fizyczny polegający na oddziaływaniu pewnego przebiegu wielkości fizycznych, zwanej sygnałem modelującym na inny przebieg (modulowany) zwany fala nośną, w wyniku czego uzyskuje się przebieg zwany sygnałem zmodulowanym. Impulsowa – 1,0 1 sygnał, 0- brak – fale nosna stanowi okresowy ciag impulsów prostokątnych. WSPÓŁRZEDNE GPS - Zasada wyznaczania pozycji przez odbiornik GPS:

1. Okreslenie pozycji widzialnych satelitów

2. Każdy odbiornik ma w pamieci wzorce kodu PNR wszystkich satelitów (34 kody). Wzorce te są przyrównywane po kolei do odbieranych sygnałów do momentu zidentyfikowania jednego, co oznacza rozpoczęcie sledzenia. Śledzacy satelite odbiornik demodeluje depeszę nawigacyjną i odczytuje dane oalmanachu wszystkich satelitów w konstelacji. Na podstawie tych danych synchronizuje swój zegar. R_i = c * (t_r - t_T) = d_i + c * b_u + p_i

3. t_r – czas odebrania sygnału w odbiorniku, t_T – czas nadania sygnału, d_i – rzeczywista odl. topocentryczna do satelity, b_u – błąd zegara odbiornika, p_i – łączna wypadkowa błędów wynika z opóźnień w jonosferze, troposferze, niedokładności efemeryd czy satelitów, c – predkość fali elektromagnetycznej w próżni RÓWNANIE- R= √ (x_i-x)²+ (y_i-y)² + (z_i-z)² – b POKRYCIE PODŁUZNE - „nakładanie” się zdjęć krawędzią prostopadłą do kierunku nalotu (dotyczy nakładania się zdjęć w ramach danego szeregu). Podrycie podłużne zdjęcia P_x to stosunek części powierzchni zdjęcia dwa razy sfotografowanej do powierzchni całego zdjęcia. Praktycznie wielkość tą wyznaczamy obliczając stosunek długości dwukrotnie sfotografowanej części zdjęcia (a) do długości całego zdjęcia (l). P_x = a/l * 100. Wszystkie zdjęcia lotnicze wykonane dla danego terenu nazywamy zespołem zdjęć. Zespół zdjęc składa się z kilku lub kilkunastu szeregów równoległych o wzajemnym pokryciu poprzecznym P_y. P_x = C/l * 100 c- sąsiedni szereg. L- pojedyncze zdjęcie. PUNKT NADIROWY – punkt przebicia płaszczyzny zdjęcia prostą pionową przechodzącą przez środek rzutów O. Wyznaczamy na podstawie kata nachylenia i ogniskowej. P. IZOCENTR- punkt przebicia płaszczyzny zdjęcia prostą dwusieczną kata nachylenia zdjęcia. O`N`=ftgά, O`I`=ftg1/2ά