Paulo Coelho Podręcznik Wojownika Światła (2)

Wydawca dedykuje t ksik tym,

kt�rzy staraj si dojrze promyk wiata tam,

gdzie inni widz tylko ciemnoci

Drzewa Babel

Litewska 10/11 • 00-581 Warszawa

drzewobabel@qdnet.pl

Paulo Coelho

Podrcznik wojownika wiata

przeoya

Basia Stpie

tytu oryginau

Manuel do Guerreiro da Luz

koncepcja graficzna, zdjcia

Micha Batory

choreografia typograficzna

Valeria Apicella

przygotowanie do druku

PressEnter

redakcja i korekta

Zyta Oryszyn

� 1997 by Paulo Coelho

� for the Polish edition by Drzewo Babel, Warszawa 2000

This edition was published by arrangements

isbn 83-904230-4-9

Nota od autora

Za wyjtkiem prologu i epilogu, wszystkie teksty zawarte w tej ksice byy

publikowane w latach 1993-1996 w rubryce „Maktub" w dzienniku

A Folha de So Paulo oraz w wielu innych gazetach brazylijskich.

O Maryjo bez grzechu poczta, m�dl si za nami,

kt�rzy si do Ciebie uciekamy.

Amen.

Rio de Janeiro, sobota 31 sierpnia 1996 roku

Dla S.I.L.

Edouarda Rangela i Anne Carriere,

mistrz�w rygoru i wsp�czucia

Ucze nie przewysza nauczyciela.

Lecz kady, dobrze wyuczony,

bdzie jak jego nauczyciel.

ukasz, 6;40

Prolog

— Z play, we wschodniej czci wioski, dojrze mona wysp, na kt�rej wznosi si gigantyczna witynia, z niezliczon iloci dzwon�w — powiedziaa kobieta. May chopiec po raz pierwszy widzia j w tych okolicach. Zwr�ci uwag na osobliwy str�j i welon, okrywajcy jej wosy.

— Czy znasz t wityni? — spytaa. — P�jd j obejrze i powiedz mi, czy ci si podoba.

Dzieciak urzeczony urod nieznajomej, uda si we wskazane miejsce. Usiad na piasku i zacz bacznie wpatrywa si w horyzont, ale zobaczy tylko to, co zwykle: bkitne niebo, zlewajce si z tafl oceanu.

Rozczarowany, powdrowa do ssiedniej osady i spyta napotkanych rybak�w, czy syszeli cokolwiek o jakiej wyspie albo wityni.

— O tak! To byo bardzo dawno temu, w czasach, kiedy yli tu moi pradziadowie — odezwa si stary rybak. — Trzsienie ziemi pochono wysp. Cho nie mona jej ju zobaczy, zdarza si czasem, e w morskich gbinach sycha bicie witynnych dzwon�w.

Chopiec powr�ci na pla i wyty such, ale do jego uszu dobiega jedynie szum morskich fal i krzyk mew.

Kiedy zapada noc, przyszli po niego rodzice. Lecz ju nastpnego ranka, skoro wit, zn�w wr�ci na pla. Obraz nieznajomej nie dawa chopcu spokoju. Wydawao mu si nie do pomylenia, aby osoba tak pikna moga kama, jeli ona kt�rego dnia powr�ci, chciaby m�c jej powiedzie, e cho nie dojrza wyspy, to sysza dzwony wityni puszczone w ruch przez fale.

Mijay miesice. Z czasem chopiec zapomnia o tajemniczej kobiecie, lecz pamita o skrywajcej skarby podwodnej wityni. Gdyby posysza dwiki dzwon�w, miaby przynajmniej pewno, e rybacy m�wili prawd. A gdy doronie m�gby zgromadzi do pienidzy, by zorganizowa wypraw w poszukiwaniu zatopionych skarb�w.

Nie interesowaa go ju szkoa ani zabawy z kolegami. Sta si ulubionym celem kpin innych dzieci, kt�re powtarzay w k�ko: „On nie jest taki jak my. Woli przesiadywa nad brzegiem morza, ni bawi si z nami, bo lka si przegranej". I miay si gono na widok chopca siedzcego na play. Wci nie udawao mu si posysze starych dzwon�w, lecz kadego ranka uczy si czego nowego. Na pocztku odkry, e kiedy wsuchuje si w szum morza, fale nie rozpraszaj ju jego uwagi. Troch p�niej przywyk do krzyku mew, do brzczenia pszcz�, do szelestu wiatru w palmowych liciach. W bez maa p� roku po pierwszym spotkaniu z tajemnicz kobiet, aden haas nie by ju w stanie go rozproszy, lecz i tak nie potrafi dosysze bicia dzwon�w zatopionej wityni.

Czasami przychodzili do niego rybacy. „My je syszymy" — m�wili z przekonaniem. Chopcu to si cigle nie udawao. Z czasem sowa rybak�w stay si inne: „Jeste zbyt przejty tymi dwikami dzwon�w. Daj temu spok�j i wracaj do zabaw z kolegami. Pewnie tylko rybacy mog je usysze".

Po roku da za wygran. „A jeli ci ludzie maj racj? Lepiej bdzie jak urosn i zostan rybakiem. Wtedy kadego ranka bd wraca na brzeg i kiedy na pewno usysz dzwony. A zreszt, moe to tylko legenda? Moe podczas trzsienia ziemi roztrzaskay si wszystkie dzwony i nigdy ju nie zagraj?" — myla w duchu. Tego popoudnia postanowi wr�ci do domu i da sobie spok�j z zatopion wysp. Zbliy si da oceanu, by go poegna i raz jeszcze ogarn wzrokiem jego bezmiar. A poniewa nie zaprzta ju sobie gowy dzwonami, m�g radowa si po prostu piewem mew, szumem fal i szelestem wiatru w palmowych liciach. W oddali posysza rozbawione gosy dzieci i poczu si szczliwy, e zn�w powr�ci do zabaw z r�wienikami. Pewnie na pocztku jego koledzy bd si z niego namiewa, ale szybko zapomn o tym co si zdarzyo i, jak dawniej, zn�w przyjm go do swego grona. Rozpieraa go rado i tak jak moe to uczyni tylko dziecka — podzikowa za dar ycia. By pewien, e nie straci czasu na marne, bo nauczy si obcowa z przyrod i szanowa j. I nagle, niespodziewanie, kiedy sucha morza, mew, szelestu palm i gos�w swoich przyjaci� w oddali, dobieg go pierwszy dwik dzwonu. I nastpny.

A potem jeszcze nastpny, a w kocu odezway si wszystkie dzwony zatopionej wityni, wypeniajc radoci jego serce.

Wiele lat p�niej, kiedy by ju dorosym mczyzn, powr�ci do swojej rodzinnej wioski. Nie zamierza ju wydobywa z gbin marz zatopionych skarb�w. Pewnie caa ta historia bya jedynie wytworem jego dziecicej wyobrani. Moe nigdy nie sysza bicia zatopionych dzwon�w? Ale poszed na pla, by posucha szum u fal i piewu mew.

jakie byo jego zdziwienie, kiedy na piasku ujrza siedzc kobiet, t sam, kt�ra kiedy opowiedziaa mu o wyspie i o wityni.

— Co tu robisz? — spyta.

— Czekam na ciebie.

Chocia od ich spotkania upyno wiele lat, bya tak samo pikna jak dawniej.

Ten sam, wcale nie spowiay welon okrywa jej wosy. Podaa mu zeszyt w bkitnej

okadce.

— Pisz. Kiedy wojownik wiata pragnie dowiedzie si, czy jaka osoba jest godna zaufania, wtedy spoglda na ni oczami dziecka, bowiem dzieci potrafi patrze na wiat bez goryczy.

— A kim jest wojownik wiata?

— Czowiekiem, kt�ry umie doceni, jakim cudem jest ycie; kt�ry do samego koca walczy o to, w co wierzy i potrafi usysze bicie dzwon�w koysanych w gbinach oceanu.

Mczyzna nigdy dotd nie sdzi, e jest wojownikiem wiata. Nieznajoma zdawaa si czyta w jego mylach:

— Wszyscy to potrafi. Ale nikt nawet nie podejrzewa, e jest wojownikiem wiata. Kady czowiek moe nim by. Spojrza na biae, niezapisane kartki zeszytu. Kobieta zn�w si umiechna:

— Pisz.

Podrcznik Wojownika wiata

Wojownik wiata nigdy nie zapomina, co to wdziczno. Anioy dopomogy mu podczas bitwy, siy niebiaskie ustawiy kad rzecz na odpowiednim miejscu i sprawiy, e wojownik m�g da z siebie wszystko. Jego znajomi m�wi: „Ale on ma fart!", bo wojownik otrzymuje czasem od ycia o wiele wicej, ni oczekuje. Dlatego kiedy zachodzi soce, klka i dzikuje Opiekuczemu Paszczowi, kt�ry go otula. Jednak jego wdziczno, nie ogranicza si tylko do wiata duchowego: nie zapomina nigdy o przyjacioach, bowiem na polu bitwy ich krew zmieszaa si z jego wasn. Wojownikowi nie trzeba przypomina o pomocy, kt�rej udzielili mu inni — sam o tym pamita i dzieli si z nimi nagrod.

Wszystkie drogi wiata prowadz do serca wojownika. Zanurza si on bez wahania w rzece namitnoci, kt�ra przepywa przez jego ycie. Wojownik wie, e wolno mu wybra to, czego pragnie. Podejmuje wic decyzje z odwag, bezinteresownoci, a czasem — z odrobin szalestwa. Akceptuje swoje pasje i raduje si nimi z caego serca. Przekona si, e wcale nie trzeba wyrzeka si podboj�w — stanowi one nieodzown cz ycia i napawaj radoci tych, kt�rzy bior w nich udzia. Jednak nigdy nie traci z oczu rzeczy nieprzemijalnych ani silnych wizi z ludmi, zacieniajcych si z biegiem czasu . Wojownik potrafi odr�ni to, co ulotne od tego, co wieczne.

Wojownik wiata nie polega tylko na wasnych siach — korzysta take z energii swojego przeciwnika. Kiedy rozpoczyna si bitwa, jedyne co posiada, to zapa i sztuka fechtunku, kt�rej nauczy si podczas wicze. Ale podczas watki odkrywa, e zapa i wiczenia nie wystarczaj do zwycistwa — nieodzowne jest dowiadczenie. Wtedy otwiera serce na Wszechwiat i prosi Boga o natchnienie, tak aby kady cios wroga sta si dla niego lekcj obrony. Jego towarzysze m�wi: „jaki on zabobonny! Przerwa walk, by si po modli i szanuje podstpno wroga!" Wojownik wiata nie odpowiada na te zaczepki. Wie, e bez natchnienia i bez dowiadczenia na nic si zdadz zapa i treningi.

Wojownik wiata nigdy nie oszukuje; umie jednak zmyli przeciwnika. eby nie wiadomo jak si niepokoi, potrafi zastosowa w walce odpowiedni wybieg, by zwyciy. Kiedy czuje, e jest u kresu si, sprawia, e przeciwnik ma wraenie, i mu si wcale nie spieszy. Kiedy powinien atakowa z prawej, przemieszcza swe oddziay na lew flank. Jeli ma zamiar ruszy natychmiast do boju, udaje, e jest zmczony i wanie szykuje si do snu. Jego przyjaciele m�wi: „Popatrzcie, gdzie ulotni si cay jego zapa!". Ale on nie przejmuje si tymi uwagami, bowiem przyjaciele nie maj pojcia o jego taktyce. Wojownik wiata wie, czego chce i nie musi niczego objania.

Pewien chiski mdrzec tak opisuje taktyk wojownika wiata: „Pozw�l, aby wr�g uwierzy, e nie odniesiesz wielkich korzyci z decyzji o ataku — w ten spos�b osabisz jego zapa. Nie wstyd si wycofa na chwil z bitwy, jeli czujesz, e wr�g jest silniejszy — liczy si bowiem koniec wojny, nie za pojedyncze utarczki. Jeli masz do si, nie wstyd si okaza saboci — to upi czujno przeciwnika i popchnie go do ataku przed czasem. Podczas wojny zdolno zaskoczenia wroga jest kluczem do zwycistwa".

„To dziwne — myli wojownik wiata. — Spotkaem w yciu wielu ludzi, kt�rzy przy pierwszej nadarzajcej si okazji, staraj si pokaza to, co w nich najgorsze. Zasaniaj swoj wewntrzn si agresj, a lk przed samotnoci kryj pod mask niezalenoci. Nie wierz we wasn si i moliwoci, ale bez ustanku przechwalaj si nimi na cztery strony wiata". Wojownik dostrzega t cech u wielu mczyzn i kobiet. Nigdy nie daje si jednak zwie pozorom i milczy, gdy kto usiuje zwr�ci na siebie uwag. Ale wykorzystuje najmniejsz nawet sposobno, by przezwyciy wasne wady, bowiem inni ludzie bywaj wspaniaym zwierciadem dla nas samych. Wojownik korzysta z kadej okazji, by sta si swoim wasnym mistrzem.

Wojownik wiata walczy czasem z tymi, kt�rych kocha. Czowieka, kt�ry ma przyjaci�, nigdy nie zami wichry losu. Ma on w sobie do si, by pokona trudnoci i i dalej naprz�d. Jednak bardzo czsto ci, kt�rych wtajemnicza w arkana walki okazuj mu nieufno i prowokuj do pojedynku. Wtedy wojownik pokazuje na co go sta — kilkoma ruchami wytrca bro z rk uczni�w, a wtedy znowu powraca harmonia i zaufanie. „Czemu to czynisz, skoro masz tak wielk nad nimi przewag?" — spyta go pewien wdrowiec. „Poniewa, kiedy rzucaj mi wyzwanie, w istocie chc ze mn rozmawia. W ten spos�b podtrzymuj z mmi dialog" — odpar wojownik.

Przed rozpoczciem wanej bitwy wojownik wiata pyta siebie: „Do jakiego stopnia rozwinem swoj sprawno?". Wie, e wszystkie bitwy, kt�re kiedy stoczy, zawsze go czego uczyy, ale te nauki zazwyczaj wiele go kosztoway. Nieraz traci czas, walczc w imi kamstwa, bd cierpia przez ludzi, kt�rzy nie byli warci jego mioci. Zwycizcy nie powtarzaj w nieskoczono tych samych bd�w. Dlatego wanie wojownik wiata wystawia swoje serce na ryzyko jedynie dla sprawy, kt�ra jest tego warta.

Wojownik wiata szanuje g�wn nauk Ksigi I Ching: „Wytrwao przynosi pomylny los". Wie, e wytrwao nie ma nic wsp�lnego z uporem. Bywa, e bitwy trwaj duej ni to konieczne, wyczerpujc siy i osabiajc entuzjazm. W takich chwilach wojownik myli: „Wojna przecigajca si w nieskoczono niszczy r�wnie kraj zwycizcy". Wtedy wycofuje swoje oddziay z pola bitwy i zawiesza bro. Jego wola walki jest niezomna, lecz potrafi zaczeka na dogodniejszy moment do ponownego ataku. Wojownik zawsze podejmuje na nowo walk. Czyni tak, kiedy stwierdza, e sytuacja si zmienia, nigdy za ze strachu.

Wojownik wiata zauwaa, e niekt�re sytuacje w yciu powtarzaj si. Czsto staje przed problemami, z jakimi ju kiedy si zetkn. Wtedy wpada w rozpacz. Wydaje mu si, e nie uda mu si zrobi kolejnego kroku naprz�d, poniewa trudnoci i kopoty znowu powracaj. „Przecie ju kiedy przeszedem przez to samo" — skary si w duchu. „Co prawda, ju kiedy to przeye — odpowiada jego serce — ale nigdy tego nie pokonae". Dopiero wtedy wojownik pojmuje, e dowiadczenia, kt�re powtarzaj si wielokrotnie, maj jeden jedyny cel: nauczy go tego, czego jeszcze nie potrafi.

Wojownik wiata czsto robi rzeczy odbiegajce od przecitnoci. Moe taczy na ulicy, idc rano do pracy. Patrze nieznajomym prosto w oczy i m�wi o mioci od pierwszego wejrzenia. Broni pogld�w, kt�re innym mog wydawa si mieszne. Wojownik wiata pozwala sobie na takie dziwactwa. Nie lka si opakiwa starych smutk�w ani radowa nowymi odkryciami. Kiedy czuje, e nadesza pora, porzuca wszystko i wyrusza na poszukiwanie przyg�d, o kt�rych marzy. Kiedy odkrywa, e jest u kresu si, bez poczucia winy porzuca walk dla jednego czy dw�ch szalestw. Wojownik nie trwoni czasu, by odgrywa role, kt�re chc mu narzuci inni.

Wojownicy wiata maj w oczach osobliwy blask. yj i stanowi cz ycia innych ludzi. Rozpoczli swoj ziemsk podr� bez tobok�w i bez sanda�w. Czsto bywaj tch�rzliwi i nie zawsze postpuj tak jak trzeba. Cierpi z powodu bahych spraw, bywaj maoduszni, czasami uwaaj, e nigdy nie uda im si dorosn, albo sdz, e nie s godni bogosawiestwa czy cudu. Nie zawsze wiedz, ca waciwie robi na wiecie i czsto spdzaj bezsenne noce, mylc, e ich ycie nie ma sensu. Dlatego wanie s wojownikami wiata. Poniewa si myl. Poniewa zadaj sobie pytania. Poniewa poszukuj sensu i — z ca pewnoci — kiedy go odnajd.

Wojownik wiata nie boi si uchodzi za szaleca. Rozmawia sam ze sob, gdy nie ma nikogo obok. Kto powiedzia mu kiedy, e to najlepszy spos�b, eby porozumie si z anioami, a on poszukuje tego kontaktu. Z pocztku uwaa, e to trudne zadanie. Wydaje mu si, e nie ma nic do powiedzenia, e w k�ko powtarza to sama. Ale nie poddaje si. Kadego dnia rozmawia ze swoim sercem. M�wi rzeczy, kt�rych nie myli naprawd, m�wi gupstwa. Pewnego dnia zauwaa jednak jak zmian w swoim gosie. Wtedy pojmuje, e przepywa przez niego najwysza mdro. Wojownik zdaje si szalony, ale to tylko maska.

Pewien poeta powiedzia kiedy: „Wojownik wiata wybiera sobie wrog�w". Wojownik wie, do czego jest zdolny. Nie musi wic pyszni si swoimi zaletami. Jednak zawsze pojawia si kto, kto pragnie udowodni, e jest lepszy od niego. Wojownik wie, e nie istnieje ani „lepszy" ani „gorszy", bowiem kady otrzyma w darze talenty potrzebne mu, by i wasn drog. Niekt�rzy jednak nie daj za wygran. Judz, obraaj, robi wszystko, eby go rozsierdzi. W takiej chwili serce wojownika m�wi: „Nie suchaj tych obelg, one nie rozwin twoich umiejtnoci. Zmczysz si tylko na pr�no". Wojownik wiata nie traci czasu na prowokacje — on musi wypenia swoj powinno.

Wojownik wiata ma zawsze w pamici sowa Johna Bunyana: ,,Cho przeyem to wszystko, co przeyem, wcale nie auj tarapat�w, w jakie popadaem, poniewa to wanie one przywiody mnie tam, dokd zawsze pragnem dotrze. Teraz, u progu mierci, jedyne co posiadam to miecz i przekazuj go temu, kto pragnie odby swoj pielgrzymk. Zabieram ze sob blizny i rany bitewne — one s wiadectwem tego, czego dowiadczyem i nagrod za to, co osignem. Te drogie memu sercu blizny i rany otworz przede mn bramy Raju. By czas, kiedy caymi dniami suchaem opowieci o brawurowych wyczynach. By czas, kiedy yem tylko dlatego, e musiaem y. Lecz teraz yj, poniewa jestem wojownikiem i pragn powr�ci przed oblicze Tego, w imi Kt�rego zawsze walczyem."

Wojownik wiata odkrywa swoj Drog w chwili, gdy stawia pierwszy krok. Wita go kady kamie, kady zakrt. Rozpoznaje si w mijanych pag�rkach i potokach. Widzi czstk swojej duszy w rolinach, zwierztach i dzikich ptakach. I wtedy, z pomoc Boga i Boskich Znak�w pozwala, by jego Wasna Legenda wioda go ku zadaniom, kt�re na niego czekaj. Bywaj noce, kiedy nie ma gdzie spa, bywaj takie, kiedy nie moe zmruy oka. „Sam postanowiem p�j t drog — myli wojownik. — A to cena, kt�r musz za to zapaci". W takim sposobie mylenia tkwi caa jego moc. To on wybra ciek, kt�r teraz poda i na nic zdadz si skargi.

Od tej chwili — i przez kilka najbliszych stuleci — Wszechwiat bdzie wspiera wojownik�w wiata i bojkotowa tych, kt�rzy myl stereotypami. Energia Ziemi aknie odnowy. Nowe myli potrzebuj przestrzeni. Ciao i dusza pragn nowych wyzwa. Przyszo staa si teraniejszoci i wszystkie marzenia — pr�cz tych, kt�re s wyrazem nietolerancji — bd mogy si speni. Rzeczy istotne przetrwaj, niepotrzebne przepadn bez ladu. Lecz wojownik wie, e nie jest powoany do tego, by osdza marzenia blinich i nie traci czasu, by potpia ich decyzje. By wierzy we wasn drog, wcale nie musi udowadnia, e droga innego czowieka jest za.

Wojownik wiata starannie przygotowuje si do tego, co chce osign. I jakkolwiek niedostpny byby jego cel, wie, e zawsze istnieje spos�b, by pokona przeszkody. Bada wszystkie moliwe cieki, kt�re tam wiod, ostrzy kling szpady i stara si wypeni serce wytrwaoci, konieczn, by stawi czoa wyzwaniu. Jednak w miar posuwania si naprz�d, zdaje sobie spraw, e istniej trudnoci, kt�rych nie przewidzia, lecz gdyby czeka na odpowiedni moment, nigdy nie ruszyby z miejsca. Czasem potrzeba odrobiny szalestwa, by postawi kolejny krok. Wojownik korzysta z tej odrobiny szalestwa, bowiem ani na wojnie ani w mioci nie spos�b wszystko przewidzie.

Wojownik wiata zna wasne wady. Zna r�wnie swoje zalety. Niekt�rzy jego kompani skar si bez przerwy: „Inni maj wicej szczcia ni my". By moe maj oni racj, ale wojownik nie daje si zarazi takim myleniem i pr�buje jak najlepiej pozna i wykorzysta wszystkie swoje atuty. Wie, e sia gazeli polega na szybkoci jej biegu, sia mewy — na precyzji z jak namierzy ryb. Odkry, e tygrys nie boi si hieny, bo jest wiadom wasnej siy. Wojownik stara si rzetelnie oceni, na co go sta. Zawsze sprawdza sw�j podrczny baga, w kt�rym mieszcz si: wiara, mio i nadzieja. Jeli znajduje te trzy, nie waha si i naprz�d.

Wojownik wiata wie, e nikt nie jest gupcem, i e kady moe nauczy si wiele od ycia — nawet jeli wymaga to czasu. Daje z siebie zawsze to, co najlepsze, ale te najlepszego oczekuje od innych. Stara si wydoby na wiato dzienne zalety i umiejtnoci kadego czowieka. Niekt�rzy znajomi m�wi mu: „wiat peen jest niewdzicznik�w!". Wojownik nie daje si zbi z tropu i nie przestaje dodawa otuchy innym, bowiem to najlepszy spos�b, by pobudza da dziaania samego siebie.

Kady wojownik wiata ba si kiedy podj walk.

Kady wojownik wiata zdradzi i skama w przeszoci.

Kady wojownik wiata utraci cho raz wiar w przyszo.

Kady wojownik wiata cierpia z powodu spraw,

kt�re nie byy tego warte.

Kady wojownik wiata wtpi w to, e jest wojownikiem wiata.

Kady wojownik wiata zaniedbywa swoje duchowe zobowizania.

Kady wojownik wiata m�wi „tak", kiedy chcia powiedzie „nie".

Kady wojownik wiata zrani kogo, kogo kocha.

l dlatego jest wojownikiem wiata.

Bowiem dowiadczy tego wszystkiego i nie utraci nadziei,

e stanie si lepszym czowiekiem.

Wojownik chtnie sucha s�w dawnych mylicieli, jak choby tych T. H. Huxleya: „Owoce naszego dziaania s postrachem dla tch�rzy, a promykami wiata dla mdrc�w. wiat jest wielk szachownic, na kt�rej figurami s nasze codzienne uczynki, za reguami gry to, co zwie si prawami natury. Nie moemy dojrze Gracza, kt�ry stoi po drugiej stronie szachownicy, lecz wiemy, e jest on dobry, prawy i cierpliwy". Wojownik podejmuje wyzwanie. On dobrze wie, e B�g nie wybacza ani jednej pomyki tym, kt�rych kocha i nie godzi si na to, by jego wybracy udawali, e nie znaj zasad gry.

Wojownik wiata nie ucieka przed podjciem decyzji. Gboko namyla si ni m zacznie dziaa, dokadnie ocenia swoj gotowo do walki, odpowiedzialno i powinnoci wobec mistrza. Nie traci pogody ducha, ale rozwaa kady sw�j krok, jakby od niego zaleao wszystko. Kiedy jednak podejmie ju decyzj, rusza naprz�d i nie podaje w wtpliwo swojego wyboru ani nie zbacza z obranej drogi, kiedy okolicznoci okazuj si odmienne od tych, na kt�re liczy. Jeli jego decyzja bya suszna, to wygra bitw, nawet jeli potrwa ona duej ni przewidywa. Jeli natomiast jego decyzja bya za, to przegra i bdzie musia zacz wszystko od nowa — za to z wiksz mdroci. Kiedy wojownik wiata co rozpoczyna, to konsekwentnie koczy swoje dzieo.

Wojownik wiata wie, e najlepszymi nauczycielami s jego towarzysze z pola bitwy. Prosi o rad, to sprawa niebezpieczna, jeszcze ryzykowniej jest jej udziela. Kiedy wojownik potrzebuje pomocy, stara si przyjrze, w jaki spos�b jego przyjaciele rozwizuj — lub nie — swoje problemy. Kiedy potrzebuje natchnienia, czyta z ust swego ssiada sowa, kt�re pragnie mu przekaza jego anio str�. Kiedy czuje si zmczony lub samotny, nie ni o kobietach i mczyznach, kt�rzy s daleko, tylko rusza na spotkanie tych, co s blisko. Z nimi dzieli swoje troski i zaspakaja potrzeb czuoci — z radoci i bez poczucia winy. Wojownik wie, e nawet najbardziej odlega we Wszechwiecie gwiazda, ma wpyw na wszystko, co go otacza.

Wojownik wiata dzieli si caym swoim wiatem z ludmi, kt�rych kocha. Kiedy brak im odwagi, zachca ich, by speniali swoje marzenia. W takich chwilach pojawia si wr�g z dwoma tabliczkami w doniach. Na pierwszej wyryte s sowa: „Myl wicej o sobie. Zachowaj dla siebie swoje dobrodziejstwa, inaczej wszystko stracisz". Na drugiej czyta: „Kim jeste, by dawa rady innym? A moe nie potrafisz dojrze swoich wasnych wad?" Wojownik wie, e ma wady. Ale wie r�wnie, e nie spos�b rozwin si w samotnoci, z dala od przyjaci�. Rzuca wic na ziemi obie tabliczki, nawet jeli myli, e zawieraj one ziarenko prawdy. Zamieniaj si w py, a wojownik nadal przychodzi z pomoc bliniemu.

Mdrzec Lao-Tsy tak oto opisuje podr� wojownika wiata: „W Drodze zawiera si szacunek do wszystkiego, co mae i kruche... Zawsze powiniene rozpozna, kiedy nadchodzi pora, by przyj adekwatn do sytuacji postaw... Nawet jeli strzelae z uku wiele razy, to cigle uwanie zakadaj strza i z dbaoci napinaj ciciw... Gdy pocztkujcy wie czego chce, staje si mdrzejszy od roztargnionego mdrca... Gromadzi w sobie mio oznacza szczcie, gromadzi nienawi to klska... Ten kto nie widzi maych problem�w zostawia otwarte drzwi, przez kt�re wdzieraj si wielkie tragedie... Walka nie ma nic wsp�lnego z k�tni".

Wojownik wiata medytuje. Siada spokojnie w swoim namiocie i z ufnoci powierza si Boskiemu wiatu. Nie myli o niczym, odrywa si od pogoni za przyjemnociami, wyzwaniami, objawieniami i pozwala, by ukazay mu si w caej krasie jego talenty i umiejtnoci. Nawet jeli nie dostrzega ich od razu, owe talenty i umiejtnoci rzdz jego losem i wpywaj na dzie powszedni. Kiedy medytuje, nie jest ju jedynie sob, lecz nik jak iskierka czstk Duszy wiata. Te chwile pozwalaj mu poj, za co jest odpowiedzialny i dziaa w zgodzie z t wiedz. Wojownik wiata wie, e w zaciszu jego serca istnieje pewien ad, kt�ry wskazuje mu drog.

„Gdy m�j uk jest napity — powiedzia Herrigel do swojego mistrza zen — nadchodzi taka chwila, e jeli natychmiast nie puszcz ciciwy, to zapiera mi dech". „Dop�ki pr�bowa bdziesz wymusi moment wypuszczenia strzay, dop�ty nie zgbisz tajnik�w uczniczego rzemiosa — rzek mu na to mistrz. — Rka, kt�ra napina ciciw musi otworzy si tak, jak otwiera si rka dziecka. Precyzj strzau zak�ca najczciej zbyt silna wola ucznika". Wojownik wiata myli czasami: „Ta, czego nie zrobi, po prostu nie bdzie zrobione". Ale nie ma racji: musi dziaa, lecz w stosownej chwili powinien pozwoli, by zadziaa te Wszechwiat.

Kiedy wojownikowi dzieje si krzywda, to zazwyczaj stroni od ludzi, by nie obarcza ich swoim cierpieniem. Jest to postpowanie dobre i ze zarazem. Pozwoli, aby w sercu powoli goiy si rany — to jedno. Natomiast na cae dnie pogra si w smutku, z obawy, by nie obnay wasnej saboci — to cakiem inna sprawa. W kadym z nas istnieje i anio i diabe, a ich gosy s bardzo do siebie podobne. Wobec trudnoci diabe przekonuj e, e atwo nas zrani, a anio prosi, bymy zastanowili si nad sob, i czasami musi woy swoje sowa w usta obcych ludzi. Wojownik utrzymuje r�wnowag pomidzy samotnoci i uzalenieniem od innych.

Wojownik wiata potrzebuje mioci. Przywizanie, przyja i czuo s czci jego natury, tak samo jak jedzenie, picie czy rado walki w imi dobrej sprawy. ! jeli o zachodzie soca nie czuje si szczliwy, znaczy to, e nie jest z nim w porzdku. Wtedy przerywa bitw i rusza na poszukiwanie kogo, kto razem z nim obejrzy zach�d soca. Jeli trudno mu znale przyjaciela, pyta sam siebie: „Czybym obawia si bliskoci z ludmi? A moe kto obdarzy mnie przyjani i nawet tego nie dostrzegem?" Wojownik wiata moe wybra samotno, ale nie moe pa jej ofiar.

Wojownik wiata wie, e nie da si y w stanie cakowitego rozprenia. Nauczy si od ucznika, e aby daleko wypuci strza, trzeba dobrze napi uk. Nauczy si od gwiazd, e jedynie wewntrzna eksplozja pozwala wieci. Zauway, e ko napina wszystkie swoje minie, kiedy skacze przez przeszkod. Jednak wojownik nigdy nie myli napicia ze zdenerwowaniem.

Wojownikowi wiata udaje si utrzyma r�wnowag pomidzy Rygorem i Miosierdziem. eby speni swoje marzenia potrzeba mu niezomnej woli, musi by r�wnie zdolny do niezwykych powice. I cho obra sw�j cel, to jednak droga, kt�ra do niego prowadzi, nie zawsze jest taka jak j sobie wyobraa. I dlatego wojownik posuguje si i dyscyplin i wsp�czuciem. B�g nigdy nie opuszcza swoich dzieci, jednak jego zamiary s nieprzeniknione i to On wytycza nasz szlak, w rytmie naszych krok�w. Dziki dyscyplinie i powiceniu, wojownik nie traci zapau. Rutyna nigdy jeszcze nie przeniosa g�ry.

Wojownik wiata bywa czasami niczym woda. Przelizguje si pomidzy licznymi przeszkodami, jakimi usana jest jego droga. Czasami stawianie oporu znaczy tyle co unicestwienie, wic wojownik dostosowuje si do okolicznoci. Godzi si — bez cienia skargi — by przez g�ry wi�d go kamienisty szlak. W tym wanie tkwi sia wody. aden mot nie jest w stanie jej roztrzaska, ani n� zrani. Cicie najostrzejszej szabli nie pozostawia na niej ladu. Woda w rzece dostosowuje si do rzeby terenu, nigdy nie zapominajc o celu, do kt�rego dy — o morzu. Niemiaa u r�da, czerpie powoli si z napotkanych potok�w. I w kocu nabiera potnej mocy.

Dla wojownika wiata nic nie jest czyst abstrakcj. Wszystko jest konkretne i godne szacunku. Nie obserwuje wiata siedzc wygodnie w namiocie. Podejmuje kade wyzwanie, bo to okazja, by zmieni samego siebie. Jego znajomi trac czas na krytykowanie decyzji innych albo tego, e niekt�rzy nie potrafi dokona wyboru. Wojownik wprowadza w czyn swoje zamiary. Zdarza si, e nie udaje mu si osign celu, wtedy paci za sw�j bd bez sowa skargi. Innym razem zbacza z drogi i mija sporo czasu nim zn�w j odnajdzie. Wojownik nigdy si nie poddaje.

Wojownik wiata jest jak skalny blok. Kiedy blok ley na r�wninie, w harmonijnym otoczeniu — tkwi w miejscu. Ludzie mog stawia wok� swoje domy i najsilniejsza wichura nie sprawi, by zniszczy to, co zbudowano. Lecz kiedy znajduje si na zboczu, moe ujawni swoj moc i stoczy si wprost na przeszkod, kt�ra zak�ca jego spok�j. Wojownik — podobnie jak blok lecy na stoku — moe sta si niszczycielem, kt�rego nic nie powstrzyma. Wojownik wiata myli jednoczenie i o wojnie i o pokoju, i potrafi dziaa stosownie do okolicznoci.

Wojownik wiata, ufajcy bezgranicznie potdze swojego umysu, nie docenia siy przeciwnika. Nie wolno mu zapomina o jednym — bywaj chwile, gdy sia fizyczna jest skuteczniejsza od mdrkowania. Corrida trwa kwadrans, bo byk szybko pojmuje, e si z nim igra, i w oka mgnieniu rzuca si na toreadora. A wtedy ani spryt, ani argumenty, ani inteligencja, ani wdzik nie s w stanie zapobiec tragedii. Dlatego wojownik nigdy nie gardzi brutaln si. Lecz kiedy staje si ona zbyt brutalna, wycofuje si z pola bitwy, do czasu, a wr�g wyczerpie zapasy swojej energii.

Wojownik wiata potrafi rozpozna silniejszego od siebie przeciwnika. Jeli postanowi si z nim zmierzy, poniesie sromotn klsk. Jeli przyjmie wyzwanie, wpadnie w puapk. Dlatego korzysta te z dyplomacji. Jeli wr�g zachowuje si dziecinnie, on robi to samo. Jeli prowokuje go do walki, udaje, e tego nie rozumie. Jego przyjaciele m�wi: „To tch�rz!". Lecz wojownik nic sobie nie robi z tych zoliwoci. Dobrze wie, e kiedy ptak ma do czynienia z kotem, nie pomog mu ani wcieko ani odwaga. W takich sytuacjach wojownik uzbraja si w cierpliwo. Wr�g wnet odejdzie szuka zaczepki gdzie indziej.

Wojownik wiata nigdy nie pozostaje obojtny wobec niesprawiedliwoci. Wie, e wszystko jest jednoci i kade indywidualne dziaanie ma wpyw na wszystkich ludzi na wiecie. Tote kiedy na jego oczach komu dzieje si krzywda, siga po szabl, by przywr�ci porzdek. Lecz nawet kiedy staje do walki z przemoc, stara si nie sdzi napastnika. Robi bez sowa to, co do niego naley, bo kady za swoje czyny odpowiada wobec Boga. Wojownik wiata jest na wiecie po to, by pomaga swoim braciom w biedzie, nie po to, by ferowa wyroki na blinich.

Wojownik wiata nie jest tch�rzem. Ucieczka bywa czasem wspaniaym sposobem obrony, lecz mona si ni ratowa tylko wtedy, gdy czowieka zalepi strach. Kiedy wojownik ma wtpliwoci, woli ponie klsk i potem goi swoje rany, poniewa wie, e jeli ucieknie, da wrogowi wadz wiksz, ni on na to zasuguje. W chwilach trudnych i bolesnych, wojownik akceptuje niepomyln sytuacj z mstwem i z godnoci.

Wojownik wiata nigdy si nie spieszy. Czas pracuje na jego korzy, a on uczy si poskramia swoj porywczo i skonno do pochopnych dziaa. Posuwa si do przodu powoli ale stanowczo. Wie, ze uczestniczy w wanym momencie dziej�w i ze nie uda mu si zmieni wiata, dop�ki nie zmieni siebie. Pamita sowa Lanzy del Vasto: „Potrzeba czasu, by rewolucja moga zapuci korzenie". Wojownik nie zrywa niedojrzaego owocu.

Wojownikowi wiata potrzeba cierpliwoci i ywioowoci zarazem. Dwa najcisze bdy strategiczne, to dziaa przedwczenie i przepuci sprzyjajc okazj. Aby tego unikn, kad sytuacj ocenia tak, jakby bya ona jedyna i niepowtarzalna. Nie stosuje adnych gotowych zasad czy sprawdzonych sposob�w i nie ufa opiniom innych. Pewnego razu kalif Muawija spyta Omara ben al-Aasa, w czym tkwi tajemnica jego ogromnej zrcznoci politycznej. I otrzyma nastpujc odpowied: „Nigdy nie rzuciem si w wir dziaania, nim nie rozpatrzyem wpierw moliwoci odwrotu, ale te nigdzie nie szedem z zamiarem ucieczki".

Wojownik wiata czsto traci nadziej. Wydaje mu si, e wygas ju w nim na zawsze wewntrzny ogie. Caymi dniami i nocami tkwi w tym przewiadczeniu i nic nie wzbudza w nim entuzjazmu. Przyjaciele m�wi: „Moe jego walka dobiega ju kresu?". Wojownik czuje bal i wstydzi si syszc te sowa, poniewa wie, e me osign jeszcze tego, co zamierza. Lecz jest uparty i nigdy nie wyrzeka si swojego powoania, walczy dalej. I wtedy, kiedy si najmniej tego spodziewa, otwieraj si przed nim nowe moliwoci.

Wojownik wiata nie habi swego serca nienawici. Kiedy rusza do walki, przypomina sobie sowa Chrystusa: „Kochaj swoich wrog�w". I jest tym sowom posuszny. Jednak wie, e przebacza wcale nie znaczy godzi si na wszystko. Wojownik nie moe spuci gowy, bo w�wczas traci z oczu horyzont swoich marze. Odkrywa, e jego przeciwnicy s po to, by wystawia na pr�b jego odwag, wytrwao i zdolno do podejmowania decyzji. S dla niego bogosawiestwem, poniewa to wrogowie popychaj go, by walczy w imi swoich marze. I wanie to dowiadczenie walki dodaje si wojownikowi wiata.

Wojownik pamita o przeszoci. Wie o poszukiwaniach duchowych czowieka i o tym, e wiele piknych stronic dziej�w ju zapisano, ale zna te ich najstraszliwsze rozdziay: rzezie, ofiary, ciemnot. Czasem, najwzniolejsze ideay duchowe suyy za tarcze okrutnym zamiarom. Znajomi wojownika przeywali rozterki: „Skd bd wiedzia, czy obraem dobr drog?". Spotka wielu ludzi, kt�rzy zaniechali dalszych poszukiwa, poniewa nie umieli odpowiedzie sobie na to pytanie. Lecz wojownik nie ma wtpliwoci. On zna niezawodn formu: „Poznasz drzewo po jego owocach" — powiedzia Jezus. Jest jej wierny i nigdy si nie myli.

Wojownik wiata zna wag intuicji. W ferworze walki trudno rozmyla o ciosach wroga. Zawierza swojemu instynktowi i jest posuszny podszeptom anioa str�a. W czasie pokoju odgaduje znaki, kt�re zsya mu B�g. Ludzie m�wi: „To szaleniec!" albo: „On yje w urojonym wiecie!". Albo jeszcze: „Jak mona wierzy w rzeczy cakowicie pozbawione logiki?". Lecz wojownik wie, e intuicja jest mow Boga. Nie przestaje wic sucha rad wiatru i rozmawia z gwiazdami.

Wojownik wiata zasiada z przyjaci�mi przy ognisku. Opowiadaj o swoich przygodach i zdobyczach. Wszyscy s dumni z ycia, jakie wiod i z walki w imi dobrej sprawy, dlatego kady nieznajomy, kt�ry si do nich docza, jest zawsze mile widziany. Wojownik wie, jak wane jest dzieli si z innymi swoim dowiadczeniem. Opowiada z entuzjazmem o swoich perypetiach, o tym jak udao mu si unikn zaczepki, jak wybrn z tarapat�w. Kiedy przywouje swoje przygody, robi to z pasj i romantyzmem. Bywa, e troch ubarwia swoje opowieci. Pamita o tym, e i jego przodkowie te przesadzali od czasu do czasu. Dlatego moe sobie pozwoli na to sama, pod warunkiem, e nigdy nie pomyli dumy z pr�noci, ani nie uwierzy we wasn przesad.

„Nim podejm decyzj, musz wszystko dokadnie zrozumie — syszy czasem wojownik wiata. — Chc mie swobod zmiany decyzji". Wojownik podchodzi do tych s�w z nieufnoci. On r�wnie posiada tak swobod, co mu nie przeszkadza wywizywa si z obowizk�w, kt�re wzi na swoje barki, cho czasem nie do koca rozumia dlaczego. Wojownik wiata podejmuje decyzje. Jego dusza jest r�wnie wolna co obok na niebie, lecz odpowiada on za wasne marzenia. Na drodze, kt�r wybra z wasnej nieprzymuszonej woli, musi budzi si o porach, kt�re nie zawsze s mu w smak, rozmawia z ludmi, kt�rzy niewiele mu daj, pogodzi si z pewnymi wyrzeczeniami. Jego przyjaciele m�wi: „Powicasz si bez potrzeby. Nie jeste wolny". A jednak wojownik jest czowiekiem wolnym. Wie, e w otwartym piecu chleb si nie upiecze.

„W kadym dziaaniu trzeba przewidzie jego nastpstwa i pozna sposoby, by dopi celu a take zna moliwoci, jakimi si dysponuje. Jedynie czowiek, kt�rego w najmniejszym stopniu nie nc zdobycze, lecz jest skupiony na samej walce, ma prawo powiedzie, e wyrzek si jej owoc�w. Ale wyrzeczenie si owoc�w walki wcale nie znaczy, e jej wynik powinien by nam obojtny". Wojownik wiata sucha z szacunkiem strategii Gandhiego. I nie daje si zbi z tropu tym, kt�rzy nawouj do pogodzenia si z losem, gdy nie udaje im si osign celu.

Wojownik wiata zwraca uwag na rzeczy drobne, bo one mog wyrzdzi wiele za. Drzazga, tak przecie maa, zmusza wdrowca do przerwy w podr�y. Mikroskopijna kom�rka moe zniszczy cay zdrowy organizm. Wspomnienie kr�ciutkiej chwili strachu, budzi o wicie tch�rzostwo. Sekunda nieuwagi wystarczy, by wr�g zada cios ostateczny. Wojownik zwaa na rzeczy mae. Czasem bywa surowy wobec siebie, lecz woli postpowa w ten spos�b. „Diabe tkwi w szczeg�ach" — gosi stare porzekada.

Wojownika wiata opuszcza czasem wiara. Bywaj chwile, kiedy znikd nie widzi nadziei. Pyta swego serca: „Czy m�j wysiek cokolwiek jest wart?". Ale jego serce milczy. Wojownik musi oceni to sam. Wtedy szuka jakiego przykadu. Przypomina sobie, e i Jezus musia przey podobny etap w yciu, by m�c w peni dotrze do swego czowieczestwa. „Niech mnie ominie ten kielich" — powiedzia Jezus. On r�wnie utraci wszelk wiar i odwag, lecz si nie podda. Wojownik wiata czasami idzie przed siebie bez wiary. Ale idzie i wiara w nim odywa.

Wojownik wie, e aden czowiek nie jest samotn wysp. Wie, e nie moe walczy sam. Jakiekolwiek by byy jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi. Musi z kim om�wi swoj strategi, poprosi o wsparcie, a w chwilach wytchnienia powspomina z kim bitewne przygody. Jednak nie pozwala nikomu pomyli koleestwa z brakiem pewnoci siebie. Jest przejrzysty w dziaaniu, lecz tajemniczy w swoich planach. Wojownik wiata taczy z przyjaci�mi, lecz nie oddaje w niczyje rce odpowiedzialnoci za wasny los.

Pomidzy dwiema bitwami wojownik odpoczywa. Czsto spdza bezczynnie cae dnie, bo tego domaga si jego serce. Lecz jego intuicja zawsze czuwa. Nie popenia kardynalnego grzechu lenistwa, gdy dobrze wie, dokd moe ono doprowadzi — do ponurych niedzielnych popoudni, kiedy czas mija i nie dzieje si nic. Wojownik nazywa ten czas „spokojem cmentarzy". I przypomina sobie fragment Apokalipsy: „Znam twoje czyny, e ani zimny, ani gorcy nie jeste. Oby by zimny albo gorcy! A tak, skoro jeste letni i ni gorcy ni zimny, mam ci wyrzuci z mych ust..." Wojownik bawi si i artuje, lecz zawsze pozostaje uwany na wszystko, co dzieje si wok�.

Wojownik wiata wie, e ludzie boj si siebie nawzajem. A ich strach objawia si zazwyczaj dwojako: albo agresj albo ulegoci. To dwie strony tego samego medalu. Dlatego te, gdy wojownik spotyka czowieka, kt�ry budzi w nim lk, nie zapomina, e on r�wnie si boi. Bo i on musia pokona podobne przeszkody, dowiadczy tych samych trudnoci. Jednak potrafi lepiej stawi czoa sytuacji. Dlaczego? Poniewa strach jest dla niego motorem do dziaania, a nie hamulcem. Wojownik uczy si od swojego przeciwnika i postpuje tak samo.

Dla wojownika nie ma mioci niemoliwej do spenienia. Ani milczenie, ani obojtno, ani odrzucenie nie s w stanie go oniemieli. Wie, e pod lodowatym pancerzem, za kt�rym czasem kryj si ludzie, bije gorce serce. Dlatego wojownik podejmuje wiksze ni inni ryzyko. Bez wytchnienia szuka mioci, nawet za cen wielu „nie", licznych powrot�w na tarczy i dojmujcego poczucia odrzucenia duszy i ciaa. Wojownik nie daje si atwo zastraszy, kiedy poszukuje tego, co mu niezbdne do ycia. Wie, e bez mioci jest niczym.

Wojownik wiata zna cisz, kt�ra zapada przed decydujc walk. Ta cisza zdaje si m�wi: „Wszystko zatrzymao si w miejscu. Teraz bdzie lepiej, jeli odstawisz na bok myl o walce i odprysz si troch". Nieopierzeni onierze zrzucaj wtedy z siebie zbroj i uskaraj na nud. Natomiast wojownik wsuchuje si w cisz. Gdzie w oddali co si dzieje. Wie, e trzsienia ziemi, kt�re niszcz wszystko, nadchodz bez ostrzeenia. Wdrowa noc przez lasy i odkry, e kiedy zwierzta nie wydaj adnego odgosu, niebezpieczestwo czai si blisko. Dlatego, kiedy inni rozmawiaj, wojownik trzyma w pogotowiu szabl i obserwuje horyzont.

Wojownik wiata wierzy. A skoro wierzy take w cuda, to cuda zaczynaj si wydarza. Skoro ma pewno, e jego myli mog odmieni jego ycie, jego ycie zaczyna si zmienia. Skoro ufa, e znajdzie mio, to ta mio pojawia si. Czasem traci zudzenia. Czasem wpada w rozpacz. Wtedy syszy utyskiwania: „jaki on naiwny!". Lecz wojownik wie, e taka jest cena, kt�r musi zapaci. W zamian za jedn porak ma na swoim koncie dwa zwycistwa. I wszyscy ci, kt�rzy wierz, dobrze o tym wiedz.

Wojownik wiata odkry, e lepiej poda ze wiatem. Zdradza, kama, zbacza ze swojej drogi, zrywa rozejmy. A i tak wszystko nadal mu si udawaa, jak gdyby nigdy nic. Jednak otcha pojawia si niespodziewanie. Mona postawi tysic pewnych krok�w, a jeden jedyny krok moe si nagle okaza zgubny. A wic wojownik zatrzymuje si na czas. Zatrzymuje si, bo usysza cztery uwagi: „Zawsze popeniae bdy. Jeste zbyt stary, eby si zmieni. Nie jeste zdolny. Nie zasugujesz na to". Wtedy podnosi oczy ku niebu, i jaki gos m�wi mu: „Kady czowiek popenia bdy. Darowaem ci twoje winy, ale nie mog ci ich wybaczy wbrew twojej woli. Sam zdecyduj". Prawdziwy wojownik wiata przyjmuje wybaczenie.

Wojownik wiata nie szczdzi si, by sta si lepszym czowiekiem. W kadym ciciu jego szabli odbijaj si cae wieki mdroci i ludzkich rozmyla. Kady cios ma si i celno na miar wszystkich dawnych wojownik�w, kt�rzy do dzi bogosawi walk. Najmniejszy gest w bitwie jest hodem dla dokona poprzednich pokole. Wojownik doskonali pikno swoich cios�w.

Wojownik wiata godzien jest zaufania. Wprawdzie popenia pewne bdy i czasem zadziera nosa, ale nie kamie. Kiedy przycza si do swoich przyjaci� przy ognisku, rozmawia ze wszystkimi. Wie, e sowa, kt�re wypowiada, zapadaj w pami Wszechwiata jako wiadectwo jego myli. „Czemu tyle gadam, skoro czsto nie potrafi dokona tego wszystkiego co obiecuj?" — zastanawia si w duchu wojownik. „Trzeba by postara si y w zgodzie z pogldami, kt�rych bronisz publicznie" — odpowiada jego serce. I dlatego, e wojownik wierzy, e jest taki, jak gono m�wi, to w kocu taki si staje.

Wojownik wie, e od czasu do czasu bitwa ustaje. Wtedy nie mona jej na si wszczyna. Trzeba uzbroi si w cierpliwo i czeka na ponowne zwarcie. W ciszy, jaka zapada na polu walki, wojownik syszy bicie swojego serca i odkrywa, e jest spity, e si boi. Podsumowuje swoje ycie — sprawdza czy jego szpada jest naostrzona, serce radosne i czy wiara rozpala jego dusz. Wie, e przygotowania s r�wnie wane jak samo dziaanie. Lecz zawsze czego brak. Dlatego wojownik korzysta z chwil, gdy czas si zatrzymuje, by lepiej si przygotowa.

Wojownik wie, e i anio i diabe wyrywaj sobie jego rk, trzymajc szpad. Diabe m�wi: „Osabniesz. Nie bdziesz wiedzia, kiedy nadejdzie najlepszy moment do dziaania. Boisz si". Anio m�wi: „Osabniesz. Nie bdziesz wiedzia, kiedy nadejdzie najlepszy moment do dziaania. Boisz si". Wojownik jest zaskoczony, bo obaj powiedzieli dokadnie to samo. Diabe dodaje: „Pozw�l, ebym ci pom�g". Za anio m�wi: „Pomagam ci". Dopiero wtedy wojownik dostrzega r�nic midzy nimi. Sowa bywaj takie same, tyle e sprzymierzecy s r�ni. I wybiera pomocn do anioa.

Jeli wojownik siga po szabl, to zawsze po to, eby jej uy. Moe przetrze ni nowe szlaki, przyj komu z pomoc albo zapobiec niebezpieczestwu. Lecz wojownik nie szasta grobami, bo szabla jest kapryna i nie lubi, by jej ostrze obnaa bez powodu. W walce mona atakowa, broni si a nawet ucieka — kada z tych postaw stanowi cz walki. Ale walka nie polega na trwonieniu si ani rzucaniu s�w na wiatr. Wojownik jest zawsze czujny na najmniejszy ruch swojej szabli. Lecz nie moe zapomina o tym, e szabla r�wnie baczy na jego ruchy. Szabla objawia swoj moc bez s�w.

Zdarza si, e zo poda ladem wojownika wiata. Wtedy spokojnie zaprasza je on do swojego namiotu. Wojownik pyta zo: „Czy pragniesz zrani mnie, czy raczej posuy si tylko mn, by rani innych?". Zo udaje, e nie dosyszao tego pytania. Przechwala si, e zna saboci jego duszy. Jtrzy jeszcze niezablinione rany i wzywa do zemsty. Przypomina, e tylko ono zna subtelne zasadzki i trucizny, zdolne pom�c wojownikowi pozby si wszystkich wrog�w. Wojownik sucha uwanie i wypytuje szczeg�owo zo o jego zamiary. Po czym wstaje i odchodzi. Zo gadao jak najte i jest tak zmczone i tak puste, e nie zdoa p�j za nim ani na krok.

Nieopatrznie wojownik stawia jeden faszywy krok i wpada w przepa. Strasz go widma, drczy samotno. Nigdy do gowy by mu nie przyszo, e kiedykolwiek spotka to wanie jego, czowieka, kt�ry zawsze wybiera walk w imi Dobra. A jednak to si stao. Pogrony w ciemnociach wzywa na pomoc swojego nauczyciela: „Mistrzu, wpadem w otcha. Wody s tu gbokie i mtne". „Pamitaj o jednym — odpowiada nauczyciel. — To, co pogra czowieka, to wcale nie upadek do wody, lecz pozostawanie pod wod". Wtedy wojownik wiata zbiera wszystkie siy, by wybrn z sytuacji, w kt�rej si znalaz.

Wojownik wiata zachowuje si jak dziecko. Wielu ludzi to szokuje. Zapomnieli, e dziecko musi si bawi, czasem troch gorszy, e zadaje pytania frapujce i niedojrzae, opowiada niestworzone historie, w kt�re czsto samo nie wierzy. Ludzie pytaj oburzeni: „Wic to ma by duchowa droga? Ale ten czowiek jest cakiem niedojrzay!". Te sowa napawaj wojownika dum. Dziki radoci i prostocie czuje blisko z Bogiem. Lecz nigdy nie traci z oczu swojego powoania.

aciskie korzenie sowa „odpowiedzialno" oddaj dokadnie jego prawdziwe znaczenie: to zdolno do odpowiedzi, do dziaania. Odpowiedzialny wojownik moe i obserwowa i doskonali si. Czasami bywa „nieodpowiedzialny", kiedy dopuszcza, by zaskoczya go sytuacja, na kt�r nie potrafi ani odpowiedzie, ani zareagowa, jednak lekcja nie idzie na marne: wojownik wybiera pewien spos�b bycia, ma do pokory, by przyj pomoc i sucha rad. Odpowiedzialny wojownik, to wcale nie ten, kt�ry dwiga na swoim grzbiecie brzemi caego wiata, ale ten, kt�ry nauczy si rozpoznawa wyzwanie danej chwili.

Wojownik wiata nie zawsze moe wybra pole bitwy. Zdarza si, e wpada nagle w wir walki, kt�rej wcale nie pragn. Wie jednak, e nie ma od tego ucieczki, bowiem niedokoczone bitwy pod za nim krok w krok. Kiedy konflikt jest ju nieuchronny, wojownik staje z przeciwnikiem twarz w twarz. Bez obaw stara si dowiedzie, dlaczego tamten pragnie walki, z jakiego powodu opuci sw�j dom i wyzwa go na pojedynek. Wojownik wiata sucha, co ma do powiedzenia jego przeciwnik i nie obnaajc szpady przekonuje go, e ta walka nie jest jego walk. Ale walczy tylko wtedy, gdy jest to konieczne.

W obliczu istotnych decyzji wojownik wiata odczuwa pewien rodzaj paniki. „To ci przerasta" — m�wi mu jeden z przyjaci�. „Ruszaj naprz�d i bd dzielny" — m�wi inny. Ale jego wtpliwoci rosn. Po kilku dniach niepokoju wycofuje si do swojego namiotu, gdzie zazwyczaj modli si i medytuje. Wybiega mylami w przyszo. Ocenia, komu jego postpowanie przyniesie straty a komu korzyci. Nie chce by przyczyn niepotrzebnego cierpienia, ale i nie zamierza porzuca swojej drogi. Wojownik pozwala, by w jego mylach wyonia si jasna decyzja. Jeli przyjdzie mu powiedzie „tak" — powie to miao. Jeli trzeba bdzie powiedzie „nie" — nie stch�rzy.

Wojownik wiata ponosi cakowit odpowiedzialno za Wasn Legend. Znajomi m�wi: Jego wiara jest godna podziwu!". Przez uamek sekundy wojownik jest dumny, lecz zaraz zawstydza si, bowiem nie odczuwa wiary, z kt�r tak si obnosi. Wtedy anio szepcze mu do ucha: Jeste tylko instrumentem wiata i nie ma najmniejszego powodu, by si tym pyszni, czy te mia wyrzuty sumienia. To jedynie pow�d do radoci". I wojownik wiata wiadom tego, e jest jedynie narzdziem, czuje si spokojniejszy i bardziej ufa samemu sobie.

„Hitler wprawdzie przegra wojn na polu bitwy — m�wi Marek Halter — lecz jednak co wygra. To dwudziestowieczny czowiek stworzy obozy koncentracyjne, wskrzesi tortur i pokaza, e mona zamkn oczy na nieszczcia blinich". By moe ma on racj: na wiecie peno jest porzuconych dzieci, okrutnych rzezi, niewinnych ludzi w wizieniach, samotnych starc�w, pijak�w w rynsztoku, szalec�w u wadzy. Ale moe nie ma on wcale racji? Bowiem istniej wojownicy wiata. A wojownicy wiata nigdy nie godz si na niegodziwo.

Wojownik wiata nigdy nie zapomina starego przysowia: „Kol nie powinno udawa lwa". Istnieje niesprawiedliwo na wiecie. Kady moe si znale w sytuacji, na jak nie zasuy, najczciej wtedy, gdy nie jest zdolny do obrony. Poraka czsto puka do drzwi wojownika. W takich chwilach wojownik milczy. Nie traci energii na pr�ne sowa, woli oszczdza siy, by stawi op�r, by cierpliwym i pamita, e Kto mu si przyglda. Kto, kto widzia jego krzywd i si na ni nie godzi. Ten Kto daje wojownikowi to, czego on najbardziej potrzebuje: czas. Prdzej czy p�niej wszystko zn�w zacznie dziaa na jego korzy. Wojownik wiata jest mdry. Nie komentuje swoich poraek.

ywot szabli moe by kr�tki, lecz ycie wojownika wiata musi by dugie. Z tego powodu nie przecenia on swoich zdolnoci i stara si unika niespodzianek. Przypisuje kadej rzeczy warto, na jak ona zasuguje. W obliczu powanych problem�w diabe szepcze mu do ucha: „Nie ma si czym przejmowa. Nic si przecie nie dzieje". Innym zn�w razem, w banalnych okolicznociach, diabe podpowiada: „Musisz zebra ca swoj energi, by zaradzi sytuacji". Wojownik nie sucha s�w diaba. Sam jest wadc swojej szpady.

Wojownik wiata jest zawsze czujny. By obnay swoj szpad nie potrzebuje nikogo prosi o pozwolenie. Nie traci te czasu na usprawiedliwianie si wobec innych. Posuszny boskim wyrokom, odpowiada za wasne czyny. Rozglda si na boki i rozpoznaje przyjaci�. Patrzy za siebie i widzi wrog�w. Wobec zdrady jest bezlitosny, ale nigdy si nie mci: wystarczy, by oddali wrog�w ze swego ycia, walczc z nimi nie duej, ni to konieczne. Wojownik nie usiuje by kim. On po prostu jest.

Wojownik nie uznaje za przyjaciela kogo, kto le mu yczy. Nie wida go r�wnie w towarzystwie tych, kt�rzy pragn go „pocieszy". Unika ludzi, kt�rzy stoj u jego boku jedynie w przypadku poraki. Ci faszywi sprzymierzecy pragn udowodni, e sabo czowieka wyr�nia. Przynosz wojownikowi zawsze ze wieci i pod paszczykiem „solidarnoci" staraj si podway jego wiar w siebie. Kiedy spotykaj go rannego — lamentuj, lecz w gbi serca s uradowani jego przegran. Nie pojmuj, e ta przegrana stanowi r�wnie cz walki. Prawdziwi przyjaciele s z nim we wszystkich chwilach — tak samo dobrych jak i zych.

Na pocztku swojej walki wojownik wiata stwierdza: „Mam marzenia". Po latach zaczyna przeczuwa, e moe osign to, czego pragnie. Wie, co to nieszczcie bliskich, samotno, rozczarowanie, kt�re towarzysz wikszoci ludzi. Jest wiadom, e wkr�tce zostanie nagrodzony i odczuwa smutek, bo sdzi, e nie zasuguje na to, co otrzyma. Jego anio podszeptuje mu do ucha: „Oddaj wszystko!". I wojownik pada na kolana i ofiarowuje Bogu swoje zdobycze. Ten dar zobowizuje go, by zaprzesta stawia gupie pytania i przezwyciy poczucie winy.

Wojownik wiata trzyma w rku szabl. O tym, co z ni zrobi decyduje zawsze sam. Czasem w jego yciu nastpuje przeom: musi rozsta si z tym, co kocha. Wtedy zastanawia si: „Czy speniam wol Boga, czy tez powoduje mn egoizm?" Jeli uzna, e to rozstanie jest istotne dla jego drogi yciowej, godzi si na nie bez skargi. Jeli natomiast spowodowane byo przebiegoci innych — jest bezlitosny. Zna si na zadawaniu cios�w i na przebaczaniu, jednym i drugim posuguje si r�wnie zrcznie.

Wojownik wiata nie wpada w puapk sowa „wolno". Tam gdzie nar�d jest uciniony, tam wolno jest pojciem jasnym. Wtedy uzbrojony w szabl i tarcz wojownik walczy do utraty tchu i ryzykuje wasnym yciem. W obliczu ucinienia, wolno jest pojciem atwym do zrozumienia — to przeciwiestwo niewoli. Bywa jednak, e wojownik syszy takie sowa: „Gdy wreszcie przestan, pracowa, bd wolnym czowiekiem". A kiedy ten moment nadchodzi, po upywie roku ludzie skar si: „ycie to nic wicej jak nuda i rutyna". Taka wolno jest trudniejsza do zrozumienia — oznacza brak sensu ycia. Wojownik wiata jest zawsze zaangaowany w to, co robi. Jest niewolnikiem swoich marze, natomiast jest wolny w swoich poczynaniach.

Wojownik wiata nie zmaga si w nieskoczono w tej samej bitwie, zwaszcza jeli dostrzega, e prowadzi to donikd. Jeli po upywie jakiego czasu walka nie przynosi rezultatu, pojmuje, e naley negocjowa z wrogiem pok�j. I on i wr�g opanowali sztuk fechtunku i teraz musz doj do porozumienia. Bdzie to gest godny a nie tch�rzliwy, doprowadzi do r�wnowagi si i zmiany strategii. Ustaliwszy ju warunki rozejmu, i on i wr�g, mog wr�ci do swoich dom�w. Nie musz nikomu nic udowadnia — prowadzili walk w imi Dobra i ich wiara nie poniosa szwanku. Obaj poszli na ustpstwa, poznajc w ten spos�b trudn sztuk rokowa.

Przyjaciele pytaj wojownika wiata, skd czerpie energi. „Od ukrytego wroga" — odpowiada. Pytaj, kim jest ten wr�g. „To kto, kogo nie moemy ukara". Jaki dzieciak, kt�ry pobi go w dziecistwie, ukochana, kt�ra porzucia go, gdy mia jedenacie lat, nauczyciel, kt�ry wymyla mu od gupc�w. W chwilach saboci wojownik przypomina sobie, e nie mia jeszcze sposobnoci, by wykaza si odwag. Nie planuje zemsty, bowiem ukryty wr�g nie naley ju do jego wiata. Myli jedynie o uzyskaniu takiej sprawnoci, eby wieci o jego wyczynach obiegy cay wiat i dotary do uszu tego, kto w przeszoci go zrani. B�l moe przemieni si w moc.

Wojownikowi wiata zawsze dana jest w yciu powt�rna szansa. Jak wszyscy inni ludzie — mczyni i kobiety — nie przyszed przecie na wiat ze znajomoci fechtunku. Dugo bdzi, nim odkry swoj Wasn Legend. aden wojownik nie moe si w krgu innych ludzi i powiedzie: „Cokolwiek robiem byo zawsze suszne". Ten, kto tak twierdzi, kamie albo jeszcze nie pozna samego siebie. Prawdziwy wojownik wiata w przeszoci krzywdzi ludzi. Jednak podczas swej wdr�wki poj, e nadejdzie czas, kiedy zn�w spotka tych, wobec kt�rych zachowa si niegodnie, e dana mu bdzie szansa, by naprawi zo, kt�re wyrzdzi, i e powinien j wykorzysta natychmiast, bez wahania.

Wojownik wiata jest czysty jak gobica i ostrony jak w. Kiedy rozmawia z ludmi, nie osdza ich sposobu bycia. Wie, e aby szerzy zo, ciemnoci utkay niewidzialn pajczyn, w kt�r wpadaj wszystkie sowa. Przemieniaj si tam one w intrygi i zawi, kt�re pasoytuj na ludzkiej duszy. W ten spos�b wszystko, co si powiedziao o jakiej osobie, dociera do uszu jej wrog�w, wzmocnione mroczn potg trucizny i zoliwoci. Dlatego, kiedy wojownik wiata opowiada o czynach swojego brata, wyobraa sobie, e brat siedzi obok i sucha jego s�w.

Oto sowa redniowiecznego Brewiarza Rycerskiego: „Duchowa energia Drogi potrzebuje sprawiedliwoci i cierpliwoci, by przygotowa tw�j umys. Droga rycerza jest prosta i trudna zarazem, bowiem wymaga odrzucenia niepotrzebnych rzeczy i nieistotnych przyjani. Dlatego wanie na pocztku wahamy si, czy ni pody. Oto pierwsza lekcja Rycerstwa: wykrelisz wszystko, co do tej pory zapisae w ksidze twojego ycia — niepokoje, brak wiary w siebie, kamstwo. Na ich miejsce wpiszesz sowo �odwaga�. Rozpoczynajc tym sowem podr� i podajc naprz�d z ufnoci w Boga, dotrzesz tam, dokd powiniene dotrze".

Kiedy zblia si czas walki, wojownik wiata got�w jest na kad ewentualno. Analizuje wszystkie sposoby walki i pyta siebie: „Co bym zrobi, gdyby pewnego dnia przyszo mi walczy ze sob?". W ten spos�b odkrywa swoje sabe punkty. Wtedy pojawia si wr�g z sakw pen obietnic, traktat�w, rokowa. Jego propozycje s kuszce, a rozwizania, kt�re podsuwa, proste. Wojownik rozpatruje je po kolei jedna po drugiej. I on szuka zgody, lecz nie za cen wasnej godnoci. Zaniecha walk tylko wtedy, gdy dojdzie do wniosku, e to najlepsza strategia, a nie dlatego, e go oczarowano. Wojownik wiata nie przyjmuje prezent�w od swojego wroga.

A wic powtarzam:

Wojownicy wiata maj zawsze w oczach osobliwy blask. yj na wiecie, stanowi cz ycia innych ludzi, rozpoczli swoj ziemsk podr� bez tobok�w i bez sanda�w. Czsto bywaj tch�rzliwi i nie zawsze postpuj tak jak trzeba. Wojownicy wiata cierpi z powodu niewanych spraw, bywaj maoduszni, czasem uwaaj, e nigdy nie uda im si dorosn, albo sdz, e nie s godni bogosawiestwa czy cudu. Nie zawsze wiedz, co waciwie robi na wiecie i czsto spdzaj bezsenne noce, mylc, e ich ycie nie ma wcale sensu. Dlatego s wojownikami wiata. Poniewa si myl. Poniewa zadaj sobie pytania. Poniewa poszukuj sensu i — z ca pewnoci — kiedy go odnajd.

Oto wojownik wiata budzi si ze snu. Myli sobie: „Nie chc stan oko w oko ze wiatem, kt�re pragnie ode mnie wielkoci". Ale wiato nie ustpuje. Myli dalej: „Czy zmiany, kt�re zachodz wbrew mojej woli, s konieczne?". wiato uparcie trwa, bowiem „wola" to sowo — zasadzka. I stopniowo oczy i serce wojownika zaczynaj przyzwyczaja si da wiata. Nie wzdraga si ju przed nim, godzi si na swoj Legend, nawet jeli ona pociga za sob ryzyko. Wojownik wiata spa dugo. To naturalne, e budzi si powoli.

Dowiadczony zapanik znosi zniewagi przeciwnika, bo zna si swoich mini i zrczno swoich chwyt�w. Spoglda le przygotowanemu przeciwnikowi gboko w oczy i wygrywa jeszcze przed walk. W miar jak wojownik uczy si pod okiem swojego duchowego mistrza, wiato wiary zaczyna byszcze w jego oczach i nie potrzebuje ju nikomu nic udowadnia. Niewiele go obchodz kliwe zaczepki wroga — niechaj sobie twierdzi, e B�g jest przesdem, e cuda to arty, a wiara w anioy to ucieczka od rzeczywistoci. Podobnie jak zapanik, wojownik wiata jest wiadom swojej niesamowitej siy i nigdy nie walczy z czowiekiem, kt�ry nie jest godzien honorowej walki.

Wojownik wiata musi mie zawsze w pamici pi regu walki napisanych przez Czuanga-Cy, przed ponad dwoma tysicami lat: Wiara: nim podejmiesz bitw musisz uwierzy w jej cel. Przyjaciele: wybieraj sobie sprzymierzec�w i naucz si walczy u ich boku, bowiem nikt nie wygrywa wojny sam.

Czas: zim bitw prowadzi si inaczej ni latem. Dobry wojownik sam wybiera moment rozpoczcia walki.

Przestrze: w wwozie nie walczy si tak samo jak na otwartym polu. Oce teren, kt�ry ci otacza i wybierz najlepszy spos�b poruszania po nim. Strategia: najlepszym wojownikiem jest ten, kto planuje swoj walk.

Wojownik rzadko kiedy wie, jaki jest wynik koczcej si bitwy. Wok� panuje tak wielki rozgardiasz, e moliwe jest i zwycistwo i poraka. Czas pokae czy wygra, czy przegra, lecz wojownik wie, e od tej chwili nic nie mona ju zrobi — ostateczne rozstrzygnicie bitwy jest ju teraz w rkach Boga. Wojownik wiata nie martwi si wynikiem. Pyta swoje serce: „Czy stoczyem walk w imi Dobra?" Jeli tak — odpoczywa. Jeli nie — siga po szabl i powraca do wicze.

Wojownik wiata nosi w sobie iskierk Boga. Dzieli los z innymi wojownikami, lecz bywa, e musi samotnie wiczy sztuk fechtunku. Kiedy jest daleko od przyjaci�, staje si jakby gwiazd na niebie. Rozwietla t cz Wszechwiata, kt�ra jest mu przypisana, upiksza galaktyki i cae wiaty dla tych, kt�rzy spogldaj w niebo. Wytrwao wojownika wkr�tce bdzie nagrodzona. Powoli zbliaj si do niego inni wojownicy, czc si w konstelacje pene symboli i tajemnic.

Czasami wojownik wiata odnosi wraenie, e jego ycie toczy si jakby na dw�ch r�wnolegych paszczyznach. Na pierwszej z nich zmuszony jest robi to wszystka przed czym si brom, walczy w imi pogld�w, w kt�re nie wierzy. Lecz istnieje te inny wymiar: odkrywa go w swoich snach, marzeniach, ksikach, podczas spotka z ludmi, kt�rzy myl podobnie jak on. Wojownik pozwala, aby oba te nurty ycia zbliyy si do siebie. „Istnieje pomost czcy to, co robi, z tym, co pragnbym robi" — myli w duchu. Powoli, krok po kroku, jego marzenia przymiewaj swoim blaskiem codzienn rutyn i pewnego dnia czuje, e jest ju got�w, by speni to, czego zawsze pragn. W�wczas starczy odrobina miaoci, by dwa nurty ycia stay si jednym.

Napisz raz jeszcze to, co ci ju m�wiem:

Wojownik wiata potrzebuje czasu dla siebie. Powica go na odpoczynek, rozmylania, kontakt z Dusz Wszechwiata. Nawet w najwikszym ferworze walki znajduje czas na medytacj. Czasami siada, odpra si i pozwala, by sprawy toczyy si wasnym torem. Patrzy na wiat oczami widza, nie usiuje by ani lepszy, ani gorszy — poddaj e si bez oporu nurtowi ycia. I po trochu wszystko, co wydawao si skomplikowane, staje si proste. A wojownik jest szczliwy.

Wojownik wystrzega si ludzi, kt�rzy twierdz, e znaj Drog. Zazwyczaj s tak gboko przekonani o tym, e wszystko zaley od ich decyzji, e nie zauwaaj ironii z jak los zapisuje koleje ludzkiego ycia i ywo protestuj za kadym razem, kiedy nieuniknione puka do ich drzwi. Wojownik wiata marzy i jego marzenia popychaj go do przodu, jednak nigdy nie popenia bdu, sdzc, e droga jest atwa a bramy szeroko otwarte. Wie, e Wszechwiat dziaa na podobiestwo alchemii: „dissous et coagule", jak mawiaj mistrzowie. „Rozpraszaj i skupiaj swoj energi zalenie od sytuacji". S chwile, by dziaa i takie, kiedy naley pogodzi si z tym, co przynosi los. Wojownik potrafi to rozr�ni.

Kiedy wojownik wiata zaczyna nauk walki, odkrywa, e musi mie peen ekwipunek — w tym take zbroj. Wyrusza wic na poszukiwanie zbroi dla siebie i syszy oferty rozlicznych kupc�w: „Uywaj pancerza samotnoci" — m�wi pierwszy. „Posuguj si tarcz cynizmu" — podpowiada drugi. „Najlepiej w nic si nie angauj — to najlepsza zbroja" — twierdzi trzeci. Ale wojownik nie sucha ich rad. Z pogod ducha udaje si do swojej wityni i otula si niezniszczalnym paszczem wiary. Wiara odbija wszelkie ciosy. Wiara przemienia trucizn w wod przejrzyst jak kryszta.

„Wierz we wszystko, co ludzie m�wi i zawsze jestem rozczarowany" — skar si znajomi. To bardzo wane, by ufa innym. Wojownik wiata nie obawia si rozczarowa, bowiem zna si swojej szabli i potg swojej mioci. Potrafi wytyczy wasne granice. Akceptowa Boskie znaki i zrozumie, e anioowie udzielaj nam rad ustami naszych blinich — to jedno. Natomiast niezdolno do samodzielnego podejmowania decyzji i bezustanne oczekiwanie, e inni podpowiedz nam, co powinnimy uczyni — to cakiem inna sprawa. Wojownik ufa ludziom, przede wszystkim dlatego, e ufa sobie.

Wojownik przyglda si yciu z agodnoci i zdecydowaniem. Stoi bowiem w obliczu tajemnicy, dla kt�rej wyjanienie pewnego dnia znajdzie. Stawiajc kady krok m�wi sobie w duchu: „Ludzkie ycie to istne szalestwo!". I ma racj. Pochylony nad cudem codziennoci, dostrzega, e nie zawsze potrafi przewidzie skutki swoich poczyna. Czasami dziaa nie wiedzc nawet, e dziaa; ratuje nie wiedzc, e ratuje; cierpi nie wiedzc, dlaczego jest smutny. Tak, nasze ycie jest szalestwem. Jednak najwiksza mdro wojownika wiata polega na waciwym wyborze wasnego szalestwa.

Wojownik wiata przyglda si kolumnom po obu stronach bramy, kt�r ma zamiar otworzy. Pierwsza zwie si Strachem, druga — Ochot. Wojownik oglda kolumn Strachu. Na niej widnieje napis: „Wkroczysz w wiat nieznany i niebezpieczny, gdzie wszystko to, czego si dotychczas nauczye, nie zda si na nic". Oglda kolumn Ochoty i czyta na niej: „Opucisz znany ci wiat, kt�ry przechowuje wszystko to, co zawsze kochae i o co walczye z wielkim powiceniem". Wojownik umiecha si, bowiem nie istnieje nic, co moe wzbudzi jego lk, ani nic, co moe go powstrzyma. I z determinacj czowieka, kt�ry wie czego chce, otwiera bram.

Wojownik wiata wkada ca dusz w jedno wiczenie — bardzo potrzebne na drodze jego duchowego rozwoju — skupia uwag na tym, co zazwyczaj wykonuje machinalnie, jak oddychanie, mruenie oczu, czy ogldanie codziennych przedmiot�w. Robi to zawsze, ilekro czuje si zbity z tropu. W ten spos�b pozbywa si napicia i pozwala intuicji dziaa swobodnie. W�wczas dla niekt�rych problem�w nie do rozwizania, rozwizanie si znajduje. B�l, kt�ry zdawa si nie do zniesienia, nagle mija. Siga do tej techniki zawsze, kiedy musi stawi czoa trudnej sytuacji.

Wojownik wiata syszy: „Istniej sprawy, o kt�rych nie chc m�wi, aby nie budzi zawici". mieje si z tych s�w, bowiem zawi nie jest w stanie wyrzdzi najmniejszej krzywdy, jeli czowiek nie godzi si na ni. Stanowi ona cz ycia i kady musi nauczy si sobie z ni radzi. Poniewa wojownik rzadko m�wi o swoich planach, czasami ludzie sdz, e to z obawy przed zawici. Ale tak wcale nie jest. Wojownik zna wag s�w. Zawsze, ilekro opowiada o swoich marzeniach, traci jak czstk energii potrzebnej do zrealizowania tych marze. A m�wic zbyt duo podejmuje ryzyko, e wyczerpie ca energi niezbdn do dziaania. Wojownik wiata zna moc s�w.

Wojownik wiata zna cen wytrwaoci i odwagi. Podczas walki bardzo czsto otrzymuje ciosy, na jakie nie jest przygotowany. Wie, e w czasie wojny wr�g wygra par bitew. Wojownik pacze potem ze smutku i wypoczywa, zbierajc siy. I zn�w powraca da walki w imi swoich marze. Bowiem im duej bdzie sta z boku, tym bardziej naraa si na ryzyko, e opadnie go sabo, lk, oniemielenie. Kiedy jedziec wypada z siodo i natychmiast zn�w nie dosidzie konia, nigdy p�niej ju tego nie zrobi.

Wojownik zna swoj warto. Natchnienie i wiara s motorem jego decyzji o dziaaniu. Bywa jednak, e spotyka ludzi, kt�rzy zapraszaj go do toczenia bitew, kt�re nie s jego bitwami, kt�re go nie interesuj, czy tez na pola walki, kt�rych nie zna. Ludzie ci pragn, by podj wyzwania, kt�re s istotne dla nich, ale nie dla niego. Czsto s to bliscy ludzie, kt�rzy go kochaj, wierz w jego siy, a poniewa s lkliwi, oczekuj od niego pomocy. W takich chwilach wojownik umiecha si i okazuje im swoj mio, jednak nie daje si w nic wcign. Prawdziwy wojownik wiata sam wybiera bitwy.

Wojownik wiata potrafi przegrywa. Ale poraki nie rozpatruje beznamitnie, m�wic przy tym: „To nie ma znaczenia", albo: „Tak naprawd to wcale tego nie pragnem". Godzi si z porak i nie stara si za wszelk cen przemieni jej w zwycistwo. B�l ran, obojtno przyjaci�, samotno przegranej, sprawiaj, e czuje si rozgoryczony. W takich chwilach m�wi sobie w duchu: „Walczyem o co, ale mi si nie powiodo. Przegraem pierwsz bitw". Te sowa dodaj mu nowych si. Wie, e nie mona zawsze wygrywa i odr�nia suszne dziaania od bd�w.

Kiedy pragniemy czego, to cay Wszechwiat dziaa na nasz korzy. Wojownik wiata dobrze o tym wie. Z tego powodu zwraca baczn uwag na swoje myli. Za dobrymi intencjami kryj si czsto uczucia, do kt�rych nikt nie mie si przyzna: zemsta, lk przed wygran, przewrotna rado z powodu cudzej tragedii. Wszechwiat niczego nie sdzi, on po prostu dziaa na korzy naszych pragnie. Dlatego wojownik omiela si zajrze w mroczne obszary swojej duszy i pr�buje je rozjani wiatem przebaczenia. I zawsze bardzo uwaa na swoje myli.

Jezus m�wi: „Oby twoje Tak znaczyo Tak, a Nie — Nie". Kiedy wojownik podejmie si czego, robi to. Ci kt�rzy obiecuj i nie dotrzymuj sowa, trac szacunek do samych siebie, wstydz si swoich poczyna. Ich ycie polega na uciekaniu. Trac o wiele wicej energii nie dotrzymujc danego sowa, ni potrzeba wojownikowi, by speni przyrzeczenie. Bywa, e wojownik bierze na siebie pochopnie odpowiedzialno, kt�ra bdzie miaa dla niego szkodliwe skutki. Nie powt�rzy ju tego wicej, lecz nie przeszkodzi mu to dotrzyma danej obietnicy i zapaci ceny za swoj nierozwano.

Kiedy wojownik wygrywa bitw urzdza wielkie wito. Zwycistwo kosztowaa go wiele wysik�w, wiele nieprzespanych nocy penych wtpliwoci, dugich dni oczekiwania. Od niepamitnych czas�w witowanie triumfu jest czci rytuau ycia — obrzdem wtajemniczenia. Przyjaciele i znajomi widz jego rado i myl: „Dlaczego on to robi? Przecie moe by rozczarowany po nastpnej bitwie. Moe cign na siebie gniew wroga". Jednak on wie, dlaczego tak postpuje. Otrzymuje najwspanialszy dar, jaki moe da zwycistwo — wiar w siebie. Dzi wici swoje wczorajsze zwycistwo, aby mie wicej si na jutrzejsz bitw.

Pewnego dnia, bez adnej wiadomej przyczyny, wojownik odkrywa, e nie walczy ju z tym samym, co niegdy, zapaem. Wprawdzie nadal wykonuje wszystko tak jak dawniej, jednak kady jego gest wydaje mu si pozbawiony sensu. Pozostaje tylko jedno wyjcie — nadal prowadzi Dobr Walk. Modli si z obowizku, z lku albo pod innym pozorem, lecz nie zbacza ze swojej drogi. Wie, e anio Tego, kt�ry mu zsya natchnienie, poszed sobie gdzie na spacer. Wojownik skupia uwag na walce i obstaje przy swoim, nawet wtedy, gdy wszystko wydaje mu si jaowe. Anio wkr�tce powr�ci i najcichszy szelest jego skrzyde sprawi, e rado zn�w bdzie ywa.

Wojownik wiata dzieli si z innymi swoim dowiadczeniem z ziemskiej wdr�wki. Ten kto pomaga, otrzymuje pomoc i musi podzieli si tym, czego si nauczy. Dlatego siada przy ognisku i opowiada a tym, jak wyglda dzie jego walki. Przyjaciel szepcze. „Po co m�wisz otwarcie o twojej strategii? Czy nie widzisz, e w ten spos�b naraasz si na ryzyko, i swoj zdobycz bdziesz musia podzieli z innymi?". Wojownik zadowala si umiechem i nie m�wi ani sowa. Wie, e jeli u kresu podr�y dotrze do wyludnianego raju, to walczy niepotrzebnie.

Wojownik odkry, e B�g posuguje si samotnoci, by nauczy ludzi poczucia wsp�lnoty z innymi; gniewem, by ukaza nam wielkie dobrodziejstwo spokoju; nud, by doceni urok przyg�d i wolnoci. B�g posuguje si cisz, by wzbudzi w nas odpowiedzialno za sowa; zmczeniem, bymy poznali smak odpoczynku, a chorobami przywouje bogosawiestwo, jakie niesie nam zdrowie. B�g siga po ogie, by opowiedzie o wodzie; po ziemi, bymy poznali warto powietrza. B�g przywouje mier, by podkreli wag ycia.

Struny nieustannie napite w kocu si rozstrajaj. Wojownicy, kt�rzy cay sw�j czas powicaj jedynie na wiczenia i treningi, trac w walce spontaniczno. Wierzchowce, kt�re cigle skacz przez przeszkody, pewnego dnia ami nog. uki napite kadego dnia, nie wypuszczaj ju strza z t sam si. DIatego wojownik wiata, nawet jeli nie ma czasami ochoty, stara si cieszy drobnymi sprawami dnia codziennego.

Wojownika wiata nie trzeba prosi, eby dawa. Wiedzc to, niekt�rzy m�wi: „Ten, kto potrzebuje, powinien si o to upomnie". Wojownik wiata wie, e wielu ludziom nie udaje si — po prostu si nie udaje — poprosi o pomoc. Odkrywa wok� siebie ludzi, kt�rych serca s tak spragnione uczucia, e padaj upem zej mioci. Potrzebuj oni czuoci, lecz wstydz si to okaza. Wojownik zaprasza ich do ogniska, opowiada historie, dzieli z nimi sw�j posiek i razem, w winie, topi smutki. Nazajutrz wszyscy czuj si lepiej. Najwikszymi ndzarzami s ci, kt�rzy patrz na cudz ndz obojtnym okiem.

Wojownik wiata sucha s�w Lao-Tsy, kt�ry powiedzia, e trzeba pozby si wiadomoci upywu dni i godzin, a wiksz uwag zwraca no kad minut. Wtedy dopiero, uda nam si rozwiza niekt�re problemy, zanim si pojawi. Jest czujny w sprawach drobnych, zatem udaje mu si unikn wielkich nieszcz. Myle o drobnych sprawach, wcale nie znaczy myle kr�tkowzrocznie. Przesadne przywizywanie wagi do spraw wielkich prowadzi do utraty radoci ycia. Wojownik wie, e wielkie marzenia skadaj si z mn�stwa element�w, podobnie jak wiato soneczne jest sum milion�w promieni.

Czasami w drodze dopada wojownika rutyna. Wtedy korzysta on z nauki Nachmana z Bracawia: „Jeli nie udaje ci si modli, postaraj si powtarza jedno proste sowo — przynosi to duszy wiele dobrego. Nie m�w nic wicej, powtarzaj tylko to jedno sowo, bez przerwy, niezliczon ilo razy. W kocu utraci ono sw�j sens i zdobdzie nowe znaczenie. B�g otworzy swoje bramy, a wtedy tym jednym sowem wysawisz wszystko, co zechcesz". Kiedy wojownik musi wykonywa t sam czynno wiele razy z rzdu, moe z ni zrobi to, co radzi Nachman i przemieni j w modlitw.

Dla wojownika wiata „pewniki" nie istniej. Poda drog, kt�r niestrudzenie stara si pozna. Jego techniki walki zmieniaj si zalenie od pory roku. Sam si nieustannie dostosowuje, dlatego nikogo nie sdzi wycznie wedle zasady „prawda — fasz", lecz zalenie od czasu i okolicznoci. Wie, e jego przyjaciele take musz si dostosowywa i wcale go nie dziwi, kiedy zmienia si ich spos�b bycia. Daje ludziom czas, by mogli uzasadni swoje postpowanie. Lecz w obliczu zdrady wojownik jest bezlitosny.

Wojownik siada przy ogniu, by porozmawia z przyjaci�mi. K�c si, oskaraj nawzajem, ale reszt nocy i tak spdzaj w tym samym namiocie. Wnet zapominaj o wszystkich miotanych przez siebie obelgach. Od czasu do czasu pojawia si wr�d nich kto nieznajomy. Niczego jeszcze wsp�lnie z nim nie przeyli, pokaza si im tylko z dobrej strony, wic niekt�rzy dopatruj si w nim mistrza. Wojownik wiata nie por�wnuje go ze swoimi dawnymi towarzyszami. Mile wita nieznajomego, ale nie ufa mu, dop�ki nie odkryje r�wnie jego wad. Wojownik wiata nie rozpocznie bitwy, nim cakowicie nie pozna swojego sprzymierzeca.

Wojownik zna stare porzekado: „Jeli wyrzuty sumienia zabijayby...". Wie, e wyrzuty sumienia zabijaj, krusz powoli dusz tego, kto popeni bd i prowadz go do destrukcji. Wojownik nie chce umiera w ten spos�b. Kiedy zdarzy mu si zachowa przewrotnie albo zoliwie — jest przecie czowiekiem penym wad — nie wstydzi si prosi o przebaczenie. Jeli to tylko moliwe, stara si naprawi krzywd, kt�r wyrzdzi. Jeli osoba, kt�r zrani, nie yje, czyni dobra komu nieznajomemu, powicajc je pamici czowieka, kt�ry przez niego cierpia. Wojownika wiata nie trawi wyrzuty sumienia, bowiem wyrzuty sumienia zabijaj. Z pokor naprawia zo, kt�rego by sprawc.

Kady wojownik wiata sysza jak jego matka m�wia: „Moje dziecko zachowao si le, bo stracio Iow, ale ma bardzo dobre serce". I chocia wojownik szanuje swoj matk, dobrze wie, e to nieprawda. Nie pobaa sobie bez przerwy, ale te nie zadrcza si wyrzutami sumienia z powodu swojej lekkomylnoci — inaczej nigdy nie wyszedby na prost drog. Obiektywnie ocenia rezultaty swoich dziaa, a nie zamiary. Przyjmuje na siebie odpowiedzialno za skutki tego, co robi, nawet jeli musi paci wysok cen za bdy, jakie popenia. Jak gosi stare arabskie przysowie: „B�g ocenia drzewo po jego owocach, a nie po korzeniach".

Nim wojownik podejmie istotn decyzj — wypowiedzenie wojny, wymarsz z przyjaci�mi na inn r�wnin, wyb�r pola pod siew — pyta siebie: „Jakie to bdzie miao skutki dla pitego pokolenia moich spadkobierc�w?". Wojownik jest wiadom, e czyny kadego czowieka maj wpyw nawet na bardzo odleg przyszo i dlatego musi wiedzie, jaki wiat pozostawi po sobie nastpnym pokoleniom.

Kto kiedy przestrzeg wojownika wiata tymi sowami: „Nie wywouj burzy w szklance wody". Lecz on nie wyolbrzymia trudnoci i w kadej sytuacji stara si zachowa zimn krew. Nie osdza cierpie innych ludzi. Maleki drobiazg — kt�ry dla niego jest bez znaczenia — moe rozpta burz, kt�ra drzemaa w duszy jego brata. Wojownik szanuje b�l bliskich i nie pr�buje por�wnywa go ze swoim. Kielich rozpaczy kadego czowieka jest innego rozmiaru.

„Najwaniejsza na drodze duchowej jest odwaga" — mawia Gandhi. Tch�rzom wiat wydaje si zowrogi i niebezpieczny. Szukaj oni pozornego bezpieczestwa w yciu bez wielkich wyzwa i zbroj si po zby, by ochroni to, co wydaje im si, e posiadaj. Tch�rze zakadaj w kocu kraty w oknach wasnego wizienia. Myli wojownika wiata wybiegaj daleko poza horyzonty. Wie, e jeli nie uczyni nic dla wiata, nikt tego nie zrobi. Bierze wic udzia w Dobrej Walce i pomaga innym, nawet jeli czasem nie do koca rozumie, dlaczego to robi.

Wojownik wiata z uwag czyta sowa, kt�rymi Dusza Wszechwiata natchna Chico Xaviera: „Kiedy uda ci si rozwiza trudne konflikty z ludmi, nie pograj si we wspomnieniach cikich chwil, lecz raduj si tym, e udao ci si wyj z nich zwycisko. Kiedy wychodzisz z dugiego leczenia po chorobie, nie myl o cierpieniu, kt�re ci dotkno, lecz o bogosawiestwie Boga, kt�re pozwolio ci wyzdrowie. Do koca ycia zachowaj w swojej pamici wszystkie dobre rzeczy, kt�re pojawiy si w najtrudniejszych okolicznociach. One bd dowodem twoich moliwoci i dadz ci nadziej w obliczu najwikszych przeszk�d".

Wojownik skupia si na malekich cudach codziennoci. Jeli potrafi w nich dojrze to, co pikne, znaczy to, e i on nosi w sobie pikno, bowiem wiat jest zwierciadem, w kt�rym odbija si twarz kadego czowieka. I cho wojownik dobrze zna swoje wady i ograniczenia, robi co w jego mocy, by zachowa pogod ducha w trudnych sytuacjach. Ostatecznie, wiat zawsze stara si przyj mu z pomoc, nawet jeeli wszystko wok� wydaje si temu przeczy.

Istniej resztki emocji, wyprodukowane w fabrykach myli. To minione cierpienia, z kt�rych ju nie ma poytku, to przezorno, kt�ra kiedy bya przydatna, ale dzisiaj niczemu nie suy. Wojownik te ma wspomnienia, jednak potrafi je przesia i pozostawi te tylko, kt�re s mu potrzebne. W ten spos�b pozbywa si resztek emocji. Jaki znajomy wzdycha: „Ale one stanowi cz mojej historii! Dlaczego mam si pozbywa uczu, kt�re odcisny pitno na moim yciu?". Wojownik umiecha si. Nie stara si wzbudzi w sobie emocji, kt�re ju w nim umary. Zmienia si i pragnie, by jego uczucia towarzyszyy mu w tej przemianie.

Kiedy nauczyciel dostrzega, e wojownik jest przygnbiony m�wi mu: „Nie jeste wcale tym, kogo przypominasz w chwilach smutku. Jeste kim wicej. Ty yjesz, cho wielu innych odeszo z powod�w, kt�rych nigdy nie zrozumiemy. Dlaczego B�g wezwa do siebie ludzi tak niezwykych, a nie wanie ciebie? Dokadnie w tej chwili miliony ludzi poddao si, pogodzio z wasnym losem. Nie cierpi ju, nie pacz, patrz jedynie jak mija czas. Utracili zdolno dziaania. Lecz ty, ty jeste smutny. A to wiadczy o tym, e twoja dusza jest cigle ywa".

Bywa czasem, e podczas cigncej si w nieskoczono bitwy, wojownikowi wpada nagle do gowy pomys, kt�ry pozwala mu w cigu paru sekund przeway szal zwycistwa na swoj stron. Wtedy myli: „Czemu mczyem si tak dugo, skoro mogem rozstrzygn walk i zaoszczdzi poow energii?". Rzeczywicie, z perspektywy czasu przezwycienie kadej trudnoci wydaje si dziecinnie proste. Wielkie zwycistwo, dzi tak pozornie atwe, jest w istocie wynikiem caej serii malekich wygranych, kt�re przeszy niezauwaone. Kiedy wojownik pojmuje t prawd, pi spokojnie. Daleko mu do poczucia winy, e straci za duo czasu i energii. Raduje si tym, e doszed do celu.

S dwa rodzaje modlitwy. Takie, w kt�rych prosimy, aby wydarzyy si jakie okrelone rzeczy i pr�bujemy podszepn Bogu, co ma czyni. Nie pozostawiaj one Stw�rcy ani czasu, ani przestrzeni do dziaania. B�g — kt�ry dobrze wie, co dla kadego z nas najlepsze — i tak zrobi, co uzna za stosowne. A modlcy odniesie wraenie, e nie zosta wysuchany. Lecz s i inne modlitwy, te, w kt�rych czowiek godzi si, by w jego yciu speniy si zamysy Stw�rcy, cho przecie nie zna Jego cieek. Prosi, by oszczdzono mu cierpie, prosi o rado w walce o Dobro, lecz nigdy nie zapomina doda: „Niech stanie si wola Twoja". Wojownik wiata modli si w ten drugi spos�b.

Wojownik wie, e sowa najistotniejsze w kadym jzyku, to sowa bardzo kr�tkie. „Tak". „Mio". „B�g". Te sowa przychodz nam najatwiej i wypeniaj olbrzymie przestrzenie pustki. Jednak istnieje inne sowo, te bardzo kr�tkie, kt�rego wypowiedzenie sprawia wielu ludziom nie lada kopot: „Nie". Ten kto nigdy nie m�wi „Nie" sdzi, e jest wspaniaomylny, szlachetny i dobrze wychowany, bowiem „Nie" ma reputacj sowa przekltego, samolubnego i pospolitego. Wojownik stara si nie wpa w t puapk. Bowiem czasami m�wic „Tak" innym, mona powiedzie „Nie" samemu sobie. Dlatego jego usta nigdy nie wypowiadaj „Tak", kiedy jego serce m�wi „Nie".

Po pierwsze: B�g jest wyrzeczeniem. Cierp w tym yciu, a bdziesz szczliwy w nastpnym.

Po drugie: Ten kto si bawi jest dzieckiem. yj w napiciu. Po trzecie: Inni wiedz co jest dla nas dobre, bo maj wicej dowiadczenia. Po czwarte: Naszym obowizkiem jest zadowala innych. Naley im sprawia przyjemno nawet za cen wielkich powice. Po pite: Nie naley pi z kielicha szczcia, bo mogoby nam to przypa do gustu, a przecie nie pozostanie on na zawsze w naszych rkach. Po sz�ste: Trzeba przyj na siebie wszystkie kary. jestemy winni. Po si�dme: Strach jest sygnaem ostrzegawczym. Nie podejmujmy ryzyka. Oto przykazania, kt�rym wojownik wiata nie moe by posuszny pod adnym pozorem.

Tum ludzi stoi na rodku drogi, zamykajc dostp do Raju. Purytanin pyta: „Po co tu grzesznicy?". Moralista oburza si: „Prostytutka chce wzi udzia w uczcie!". Stranik wartoci wykrzykuje: „jak wybaczy niewiernej kobiecie, skoro zgrzeszya?". Pokutnik rozrywa swoje szaty: „Dlaczego uzdrawia lepego, kt�ry myli tylko o swoim cierpieniu i nigdy nie okazuje wdzicznoci?". Asceta oburza si: „Godzisz si, by niewiasta macia swoje wosy drogocennym olejkiem. Dlaczego nie sprzeda go i nie kupi ywnoci?". Jezus z umiechem trzyma otwarte drzwi Raju. I mimo caego rozgardiaszu wok� wojownicy wiata wchodz do rodka.

Wr�g jest przebiegy. Ilekro moe, chwyta za bro najatwiejsz w uyciu i najskuteczniejsz — intryg. Nie wymaga to zbytniego wysiku, bowiem inni pracuj na jego konto. Przewrotnymi sowami mona zniszczy najsilniejsze wizy, dugie lata denia do harmonii z drugim czowiekiem. Wojownik wiata czsto pada ofiar tej puapki. Nie wie, skd pad cios, ani nie ma najmniejszej moliwoci, by dowie, e co jest oszczerstwem. Intryga nie daje moliwoci obrony — wydaje wyrok bez adnego procesu. Wojownik wiata paci wic za jej skutki i ponosi niezasuone kary, bo sowa ma moc i on o tym wie. Cierpi w milczeniu, ale nie posuguje si nigdy t sam broni wobec przeciwnika. Wojownik wiata nie jest tch�rzem.

„Daj szalecowi tysic rozum�w, a on bdzie chcia tylko tw�j" — gosi arabskie przysowie. Kiedy wojownik wiata zaczyna uprawia sw�j ogr�d, zauwaa, e z boku ledzi go ssiad. Ten czowiek uwielbia wygasza swoje opinie na temat siania dziaa, nawoenia myli i podlewania zdobyczy. Jeli wojownik posuchaby tych rad, to wykonaby prac, kt�ra nie byaby jego prac, a ogr�d, kt�ry pielgnowa, odzwierciedlaby zamysy ssiada. Jednak wojownik wie, e kady ogr�d ma swoje tajemnice, kt�re moe odkry jedynie cierpliwa rka ogrodnika. Dlatego woli si skupi na socu, deszczu i porach roku. Wie, e szaleniec, kt�ry podpatruje zza muru i daje tysice rad na temat cudzego ogrodu, nie dba o swoje roliny.

Aby walczy trzeba mie oczy otwarte i oddanych sprzymierzec�w u boku. Lecz czasem zdarza si, e przyjaciel, kt�ry walczy w obozie wojownika, zmienia si nagle w jego wroga. Pierwsz reakcj jest nienawi. Jednak wojownik wiata wie, e na polu bitwy zalepiony onierz ginie. Dlatego stara si zawsze pamita o wszystkich dobrych uczynkach swojego dawnego sojusznika. Usiuje zrozumie, co popchno tego czowieka do nagej zmiany obozu, jakie rany nawarstwiy si w jego duszy. Pr�buje odkry, co sprawio, e przestali si porozumiewa. Nikt nie jest cakowicie dobry ani zy. O tym myli wojownik, kiedy odkrywa, e ma nowego przeciwnika.

Wojownik wiata wie, e cel nie uwica rodk�w. Poniewa cel nie istnieje, istniej tylko rodki. ycie gna go z nieznanego w nieznane. Kada minuta owiana jest pasjonujc tajemnic — wojownik nie wie, skd przyszed ani dokd idzie. Ale wie, e nie znalaz si na wiecie przez przypadek. I cieszy si, e wszystko go zaskakuje, e zachwycaj go nowe pejzae. Czsto si boi, ale dla wojownika to cakiem normalne. Jeli skupi si jedynie na celu podr�y, nie zwr�ci uwagi na znaki na drodze. Jeli zada tylko jedno pytanie, nie pozna wielu innych odpowiedzi. I dlatego wojownik oddaje si wszystkiemu cakowicie.

Wojownik wie, e istnieje „zjawisko lawiny". Czsto by wiadkiem, kiedy kto zachowa si podle wobec osoby, kt�rej zabrako odwagi, by si przeciwstawi. Z tch�rzostwa i alu ta osoba wyadowywaa sw zo na kim jeszcze sabszym, a powstawaa z tego istna lawina nieszcz. Nikt z nas nie zna skutk�w wasnego okruciestwa. Dlatego wojownik jest ostrony w szarowaniu szabl i staje do walki tylko z godnym siebie przeciwnikiem. A kiedy wpada w gniew, uderza pici w ska i rani sobie rk. Rka si goi atwo, lecz dziecko, kt�remu zadaby cikie razy, bo przegra jak potyczk, pozostaoby napitnowane na cae ycie.

Kiedy nadchodzi chwila rozstania, wojownik egna wszystkich poznanych w Drodze przyjaci�. Jednych nauczy jak usysze dzwony zatopionej wityni, innym opowiedzia przy ognisku koleje swojego losu. Smutno mu na duszy, lecz wie, e jego szabla jest wita i musi by posuszny rozkazom Tego, kt�remu powici sw walk. Tak wic wojownik wiata dzikuje swoim towarzyszom podr�y, bierze gboki oddech i rusza naprz�d peen wspomnie z niezapomnianej podr�y.

Epilog

Kiedy kobieta zamilka, zapada noc. Siedzieli na brzegu oceanu i ogldali wschodzcy ksiyc.

— Jest wiele sprzecznoci w tym, co mi powiedziaa — zauway. Kobieta wstaa.

— Zegnaj — powiedziaa. — Dobrze wiedziae, e dzwony na dnie morza to wcale nie legenda. Ale udao ci sieje usysze dopiero wtedy, kiedy poje, e i wiatr, i mewy, i szelest lici skadaj si na ich muzyk. Tak samo wojownik wiata wie, e wszystko, co go otacza — jego zwycistwa i poraki, jego zapa i rozpacz — stanowi cz jego walki o Dobro. I potrafi zastosowa waciw taktyk, wtedy kiedy bdzie tego potrzebowa. Wojownik niewiele sobie robi ze sp�jnoci. Nauczy si y ze swoimi sprzecznociami.

— Kim jeste? — spyta.

Ale nieznajoma bya ju daleko. Stpaa po falach w stron wschodzcego na niebie ksiyca.

Drzewo Babel

Warszawa, listopad 2000

Wydanie pierwsze

Nakad 50 000 egz

Printed in Poland

Druk i oprawa

Zakad Poligraficzny "DRUK-SERWIS" s.c.

tel.(023) 6732693 faz 023) 6732694

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Paulo Coelho Podręcznik Wojownika Światła
Paulo Coelho Podrecznik Wojownika Swiatla2
Coelho Paulo Podręcznik Wojownika Światła (m76)
Coelho Paulo Podrecznik Wojownika Swiatla
Podręcznik Wojownika Światła Paulo Coehlo
Coelho Paulo - Wojownik Światła
Coelho Paulo - Wojownik Swiatla, Książlki
Coelho Paulo Wojownik Swiatla
Coelho Paulo Wojownik Swiatla (doc)
Coelho Paulo Wojownik Swiatla2
Coelho Paulo Podręcznik Wojownika Świata

więcej podobnych podstron