Linux

IVa

Free86 jest wersją systemu Xwindow opracowaną specjalnie dla Linuksa. Stanowi ona część X11R6, który to system może być swobodnie upowszechniany i obsługuje szeroki zakres sprzętu video, łącznie z VGA, Super VGA i z wieloma przyspieszonymi kartami graficznymi. Xfree86 jest pełną dystrybucją oprogramowania Xwindow i zawiera aktualny serwer X, aplikacje, biblioteki programowania, narzędzia i dokumentację.

Jedną z najbardziej użytecznych właściwości systemu Xwindow jest możliwość jednoczesnego dysponowania wieloma oknami terminali, przy czym każdy z nich obejmuje inną sesję logowania. Specjalnie dla Linuksa zostały napisane setki programów i na ogół możesz ich swobodnie używać. Należą do nich gry, narzędzia i środki programowania itp...

Menadżer okien X, taki jak GNOME, jest środkiem służącym do sterowania funkcjonowaniem graficznego interfejsu użytkownika (GUI). Używając GNOME lub KDE możesz posługiwać się programami dowolnego rodzaju, począwszy od gier, poprzez grafikę, a skończywszy na terminalach.

!!! Mogą istnieć powody dla których warto aktualizować system X za każdym razem gdy jest nowa wersja. Jeśli np. kupiłeś nową kartę grafiki, która nie jest obsługiwana przez starą wersję powinieneś zdecydować się na aktualizację !!!

XFree86 jest oprogramowaniem funkcjonującym między sprzętem a graficznym interfejsem użytkownika (GUI), który widzisz uruchamiając jakiegokolwiek klienta. Gdy uruchamiasz X, w rzeczywistości uruchamiasz Xfree86, ponieważ wszystkie te menedżery funkcjonują jako klienci Xfree86.

Instalacja X

Podczas instalacji RedHat Linuksa przechodzisz przez proces wyboru menedżera okien, karty graficznej i wielu innych elementów. Red Hat tworzy plik o nazwie XF86Config. Jest to ważny plik, zawierający wszystkie informacje o konfiguracji Xów i przesądzający sposób działania programów graficznych. Jeśli wystąpią problemy, możesz dokonać zmian w tym właśnie pliku. Plik ten powinien się znajdować w /etc/X11 (lub /usr/X11R6/lib/X11). Jeśli uruchomiłeś X-sy jako administrator, plik ten może się znajdować w katalogu /root.

Instalując Linuksa masz możliwość wyboru, czy X-sy mają się uruchamiać automatycznie, czy trzeba go uruchamiać ręcznie, z wiersza poleceń ( #startx).

Wybór monitora

RedHat Linux obsługuje większość monitorów, jakie można kupić. Zgodność sprzętu z Linuksem możesz sprawdzić pod adresem http://www.redhat.com. Większość monitorów jest obsługiwana przez Linuksa, jeśli jednak nie jest, być może uda Ci się znaleźć odpowiedni sterownik w jednej z licznych witryn WWW poświęconych Linuksowi.

Monitor jest konfigurowany podczas instalacji Red Hat Linuksa. Zanim jednak rozpoczniesz instalację, powinieneś zgromadzić wszystkie informacji o swoim sprzęcie, jakie tylko są możliwe, łącznie z informacjami o monitorze i karcie graficznej.

Upewnij się że znasz producenta karty graficzne, jej model i pojemność pamięci RAM.

Dobrze jest również wiedzieć, czy jest to karta PCI, IDE, AGP czy jest zintegrowana z płytą główną.

!!!Przy instalacji RedHat na stosunkowo nowym systemem komputerowym problemów powinno być niewiele. RedHat 7.x wykrywa większość składników sprzętowych. !!!

Konfiguracja monitora

W oknie terminala wpisz #Xconfigurator

Xconfigurator przedstawi listę monitorów, z której możesz wybrać twój. Jeśli Twój monitor nie znajduje się na liście kliknij custom, co oznacza konfigurowanie na podstawie danych użytkownika

Zostaniesz poproszony o częstotliwości odchylania poziomego i pionowego monitora. Dane te znajdziesz w instrukcji monitora.

Linuks poszukuje karty graficznej. Nie zrażaj się jeśli monitor będzie migotał od czasu do czasu.

Po wykryciu karty będziesz miał do wyboru: Use Default, Let Me Choose lub Back.

Po wyborze UseDefault oznacza akceptację głębi kolorów i rozdzielczości wykrytych podczas badania

Po wyborze LetMeChoose będzie wyświetlone okno dialogowe Select Video Modes

Pojawi się okno uruchom Start X. Masz możliwość zdecydowania, czy Xconfigurator ma zbadać ustaloną przez Ciebie konfigurację czy też nie. Zwykle powinieneś wybrać OK, aby rozpocząć testowanie.

Jeśli pojawi się błąd będziesz miał możliwość powrotu i ponownej konfiguracji.

Następnie będziesz miał możliwość wyboru, czy system X ma się uruchamiać automatycznie, czy też poprzez wpisanie startx

Restart Linuksa

Usuwanie problemów związanych z pracą Xconfiguratora

Jeśli Twoja karta nie została wykryta w procesie instalacji, możesz ponownie uruchomić Xconfiguratora

Podczas badania karty graficznej i nie została ona odnaleziona, wybierz opcję custom zostaniesz zapytany o wielkość pamięci znajdującej się na karcie grafiki.

Zostaniesz poproszony o skonfigurowanie układu zegarowego w oknie dialogowym Clockchip Configuration. W większości przypadków powinieneś wybrać No Clockchip Setting, ponieważ w tym przypadku zostanie ono wykryte automatycznie.

Kliknij OK. Twoje ustawienia zostaną zostaną zapisane w pliku /etc/X11/XF86Config.

Sekcja monitor w pliku XF86Config określa parametry monitora. Plik 86Config jest generowany przez Xconfigurator. Jeśli masz więcej monitorów, w pliku tym znajdzie się więcej sekcji Monitor. Jest to normalne.

Konfigurowanie Xfree86

Plik XF86Config jest najważniejszym plikiem w X-ach. Jest on tworzony podczas pierwszej instalacji Linuksa, lub może być utworzony po uruchomieniu Xconfiguratora.

Jeśli wybrałeś możliwość zainstalowania X podczas instalacji systemu, większość plików Xów będzie się znajdowała w katalogu /usr/X11R6.

Aktualizacja X-ów

1. Włóż do napędu CD-ROM płytkę z RedHat Linuksem i zamontuj CD-ROM

#mount /mnt/cdrom

2. Przejdź do katalogu RedHet//RPMS

#cd /RedHat/RPMS

3. Aby zobaczyć wszystkie pliki dotyczące X wpisz

#ls Xfree*

4. Aby zainstalować pakiety z wiersza poleceń napisz:

#rpm -ivh Xfree86*rpm

5. Pliki powinny zostać zainstalowane, a Ty możesz zrestartować komputer.

Możesz również posłużyć się narzędziem Gnome-RPM, które jest łatwiejsze w użyciu i ma interfejs graficzny.

Może się zdarzyć, że będziesz chciał dokonać zmian w pliku XF86Config. Zanim to uczynisz, poświęć trochę czasu na przestudiowanie dokumentacji swojego systemu. Oto informacje, którymi powinieneś dysponować:

rodzaj, producent, model i zestaw układów zainstalowanej w Twoim komputerze karty grafiki

ilość pamięci RAM zainstalowanej na karcie grafiki.

rodzaj układu zegarowego zainstalowanego na karcie grafiki

rodzaj używanej myszy(PS/1 lub szeregowa)

wytwórca, model i nazwa monitora.

częstotliwość odświeżania pionowego i poziomego.

rodzaj klawiatury

Plik XF86Config

Plik XF86Config jest plikiem tekstowym, zawierającym następujące sekcje:

screen (ekran) - wskazuje, który serwer ma być użyty

device (urządzenie) - zawiera informacje o urządzeniach takich, jak zestaw układów karty graficznej

files (pliki) - informuje serwer X, gdzie znajdują się czcionki, kolory i moduły programowe

SerwerFlags (znaczniki serwera) - znaczniki włączenia-wyłączenia umożliwiające (lub wstrzymujące) działania specjalne, w rodzaju zrzucenia zawartości pamięci oraz konfigurowanie myszy i klawiatury

module (moduł) - określa, który moduł ma być załadowany

keyboard (klawiatura)- zawiera informację o klawiaturze oraz wskazuje, jakich informacji powinien użyć serwer

pointer (urządzenie wskazujące) - informuje serwer, jakiego rodzaju urządzenie wskazujące zostało użyte

input (wejście) - informacje o urządzeniach wejściowych w rodzaju skanerów i myszy

monitor - zawiera informacje o monitorze i o jego ustawieniach

graphic device (urządzenie graficzne) - zawiera listę urządzeń wykrytych i skonfigurowanych przez Xconfigurator. Może istnieć kilka sekcji sekcji urządzeń graficznych

Sekcja Files informuje wyznaczony serwer, gdzie znajdują się potrzebne czcionki oraz baza danych nazw kolorów. W większości plików XF86Config w sekcji Files znajdziesz nazwę i położenie bazy danych RGB.Jeżeli w pewnym momencie zechcesz to zmienić, możesz to zrobić. Poniżej możesz zobaczyć Font Path. W startszych wersjach RedHata zapis ten występuje, natomiast nowsze wersje do manipulowania czcionkami używają niezależnego serwera czcionek w serwerze X.

Sekcja Server Flags służy do wdrażania specjalnych czynności serwera X.Poszczególne wiersze są komentowane za pomocą znaku #. Możesz zablokować lub uczynić bezużytecznym każde polecenie wstawiając ten znak. Posługując się tą sekcją możesz skonfigurować czynności specjalne, leżące w zakresie możliwości Twojego serwera X.

Sekcja Keyboard umożliwia informowanie serwera X o rodzaju posiadanej klawiatury oraz o tym, jakich ma używać ustawień.

Sekcja Pointer informuje serwer X o rodzaju myszy (lub innym urządzeniu wskazującym) jakiego używasz.

Sekcja Monitor informuje serwer X o parametrach monitora. Jeśli masz problemy z monitorem, tej właśnie sekcji musisz poświęcić najwięcej uwagi.

Sekcja Graphic Device informuje sewer X o zestawie układów karty graficznej. Jest to ważna sytuacja, ponieważ stąd serwer X dowiaduje się dokładnie jakim rodzajem karty grafiki dysponujesz oraz jaki zestaw układów i opcje muszą być obsługiwane.

Sekcja Sreen przekazuje serwerowi X ważne informacje o tym jakiej rozdzielczości ekranu ma używać, jaka ma być głębia kolorów i jaki jest rozmiar ekranu.Serwer potrzebuje tych informacji, zanim będzie mógł uruchomić X Window lub menedżera okien.

!!! Możesz konfigurować XF86Config innymi sposobami. Jednym z nich jest polecenie XF86Setup. Jest to klient z interfejsem graficznym, włączony do pakietu Xfree86.

Konsole wirtualne i okna terminali

Podczas procesu instalacji Linuksa możesz zobaczyć kilka rodzajów komunikatów diagnostycznych przedstawionych w pięciu konsolach wirtualnych, przy czym uzyskujesz dostęp do wiersza poleceń. Możesz przełączać się między tymi konsolami za pomocą przyciśnięcia klawiszy.

Użyteczna jest również inna właściwość konsoli wirtualnych, gdy podczas instalacji Linuksa natrafisz na problemy. Możesz przełączać się między konsolami, aby dowiedzieć co i jak zostało zainstalowane. Diagnozując problemy instalacyjne powinieneś używać Alt-F1, ponieważ tam znajduje się zapis procesu instalacji. Oto pięć konsoli wirtualnych, do których masz dostęp:

ALT-F1 - dialog instalacyjny

ALT-F2 - zgłoszenie powłokowe

ALT-F3 - dziennik instalacji

ALT-F4 - dziennik systemowy, zawierający komunikaty pochodzące z jądra itp..

ALT-F5 - inne komunikaty

Jeżeli chcesz uruchomić program, do którego nie możesz sięgnąć z normalnego środowiska okna, musisz uruchomić program terminala, umożliwiający uruchomienie programów i pracę w środowisku tekstowym. Terminale, są to okna zawierające wyłącznie tekst. Jednym z dostępnych terminali jest Xtrerm. Innym jest terminal instalowany wraz z Gnome.

!!! Nie powinieneś mylić ze sobą okien terminali, konsoli wirtualnych oraz przełączanych pulpitów. Wszystkie te określenia oznaczają coś innego. Okna terminali umożliwiają Ci dostęp do powłoki (np. bash), konsole wirtualne są oknami wewnątrz okien na pulpicie; z kolei przełączanie pulpitów polega na przechodzeniu od jednego menedżera okien do drugiego. Przykładem tego ostatniego jest przełączanie się z GNOME na KDE. !!!

PULPIT WIRTUALNY

Dystrybucja RedHat Linux 7.0 umożliwia instalowanie wielu rodzajów menedżerów okien. Najpopularniejszymi są: GNOME i KDE. Pulpity wirtualne, oferowane przez te (i inne) menedżery, mają wiele specjalnych cech i właściwości, umożliwiających sterowanie ich widokiem i działaniem.

Menedżer okien jest głównym interfejsem między systemem Xwindow a użytkownikiem. Bez menedżera okien byłbyś pozostawiony sam na sam z wierszem poleceń, co nie jest zbyt wygodne, zwłaszcza gdy przyzwyczaiłeś się do używania interfejsu graficznego. Ekran to cały obszar pulpitu, który widzisz podczas pracy GNOME lub KDE. Jeden serwer X może obsługiwać więcej niż jeden ekran lub komputer. Obszar tła ekranu bywa nazywany oknem podstawowym - jest to obszar, na którym uruchamiasz swoje aplikacje, instalujesz ikony lub umieszczasz obraz jako tapetę. Mysz lub inne zbliżone funkcjonalnie urządzenie nosi nazwę urządzenia wskazującego.

W przypadku większości menedżerów pulpitu, takich jak GNOME lub KDE, u dołu ekranu znajduje się panel. Możesz dodawać do niego aplety, aby zwiększać swoją wydajność lub wykonywać inne funkcje. Możesz dokować w panelu foldery, aplikacje i aplety, aby ułatwić sobie dostęp do nich. Jedną z właściwości panelu GNOME jest to, że możesz kliknąć strzałkę znajdującą się na końcu, aby go zwinąć lub rozwinąć.

Dodawanie apletu do panelu

Aby dodać do panelu aplet (niewielki program aplikacyjny), wykonaj następujące czynności:

Kliknij obszar panelu prawym przyciskiem myszy ->Panel -> Add to Panel ->

wybierz Add Applet, a ukaże się lista kategorii

wybierz aplet z odpowiedniej kategorii

Aby np. przykład dodać do panelu narzędzie Drive Mount, wybierz Add Aplet, Utility -> Drive Mount. Aplet montowania napędu powinien się ukazać w panelu.

Pulpity wirtualne

Jeśli posługujesz się GNOME, Twój pulpit jest większy niż możesz sobie wyobrazić. Spójrz na pagera znajdującego się w panelu. Powinieneś zobaczyć cztery bloki, przy czym jeden z nich powinien być wyróżniony, co ma celu wskazanie, w którym pulpicie właśnie się znajdujesz. Przez większość czasu używasz zaledwie ¼ ekranu. Pager umożliwia łatwe przenoszenie się z jednego pulpitu na drugi. Pulpity te noszą nazwę wirtualnych.

Jeśli pager nie jest widoczny na Twoim panelu, możesz go z łatwością dodać w następujący sposób:

Kliknij prawym przyciskiem myszy pusty obszar panelu

Add Applet -> Utility -> Desk Guide (pager)

Wciśnięcie określonego bloku pagera wskazuje, w którym pulpicie się znajdujesz.

Zarówno ustawienia pagera, jak i listy zadań można modyfikować. W tym celu wystarczy kliknąć obiekt prawym przyciskiem myszy -> Properties. W oknie właściwości możesz eksperymentować z różnymi ustawieniami. Wśród tych ustawień znajduje się na przykład takie, które umożliwia (lub blokuje) przeciąganie okien między pulpitami wirtualnymi. Aby wprowadzić w życie zmienione ustawienia, kliknij Apply. Po dokonaniu wszystkich zmian kliknij OK., następnie zaś Close w celu zakończenia sesji.

Domyślnie masz do dyspozycji cztery pulpity, jednak uruchamiając narzędzie konfiguracji menedżera okien możesz poszerzyć te możliwości.

Do przełączania się między pulpitami służy właśnie pager; wystarczy kliknąć odpowiedni jego segment, aby znaleźć się na innym pulpicie wirtualnym.

GNOME

Wszystkie przyciski, okna, paski przewijania, ikony i inne obiekty graficzne są tworzone przez menedżera okien i środowisko pulpitu. Menedżer okien i środowisko pulpitu. Menedżer okien i środowisko pulpitu stanowią jak gdyby wierzchnią warstwę pokrywającą X.

Jeśli podczas instalacji Linuksa nie wybrałeś instalacji GNOME istnieją trzy inne sposoby zainstalowania GNOME w Twoim systemie:

ponownie uruchom program instalacyjny Red Hat, wybierając tym razem opcję Upgrade jako rodzaj instalacji, następnie zaznacz GNOME jako grupę instalowanych pakietów

wejdź na stronę : www.helicode.com i zainstaluj Helix Code GNOME bezpośrednio z sieci

instaluj odpowiednie pakiety pojedynczo, albo z CD-ROMu, albo z witryny Helix Code

Jeśli rzeczywiście zamierzasz instalować poszczególne pakiety pojedynczo, możesz to zrobić, chociaż będziesz miał sporo pracy.

Pulpit

Pulpit w GNOME jest twoim obszarem roboczym. Gdy uruchamiasz aplikację jej okno otwiera się właśnie na pulpicie. Pulpit zawiera menu, do którego można sięgać za pomocą kliknięcia pustego miejsca pulpitu prawym przyciskiem myszy.

Już podczas pierwszego uruchomienia RedHat umieszcza na pulpicie kolumnę ikon, zawierającą twój katalog macierzysty, punkty montowania napędów CD-ROM i dyskietki oraz łącza WWW do różnych witryn RedHat'a, GNOME'a i Linuksa. Po dwukrotnym kliknięciu ikony katalogu macierzystego otwiera się menedżer plików GNOME, ukazując zawartość tego katalogu.

Ikony

RedHat zawiera zbiór ikon domyślnych, jednak z łatwością możesz usunąć niektóre z nich, a także dodać nowe. Najłatwiejszym sposobem utworzenia ikony na pulpicie jest przeciągnięcie pliku z menedżera plików na pulpit:

1. Otwórz menedżera plików za pomocą kliknięcia katalogu macierzystego lub wybierając z menu głównego Programs -> file Manadżer

2. Wybierz plik, katalog lub aplikację, dla której chcesz utworzyć ikonę na pulpicie

3. Kliknij środkowym przyciskiem myszy (lub obydwoma jeśli dysponujesz myszą dwuprzyciskową) odpowiednią pozycję menedżera i przeciągnij ją na pulpit, po czym wybierz z menu podręcznego Link here

4. Aby utworzyć na pulpicie ikonę łącza WWW, kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce pulpitu, wybierz New -> URL Link

5. W oknie dialogowym wpisz URL

6. Aby utworzyć na pulpicie ikonę uruchamiania aplikacji, kliknij pulppit prawym przyciskiem myszy i wybierz New ->Launcher . Wpisz nazwę aplikacji i polecenie służące do jej uruchamiania. Alternatywnie, możesz otworzyć w menedżerze plików katalog /usr/bin, odszukać w nim plik wykonywalny aplikacji, po czym przeciągnąć go na pulpit środkowym przyciskiem myszy. Z menu podręcznego trzeba wtedy wybrać Link here.

MENU GŁÓWNE

Menu główne jest podzielone na sekcje, zależnie od zainstalowanych aplikacji. Sekcja Programs składa się ze wspólnie użytkowanych aplikacji zainstalowanych w /usr/bin. Menu Panel steruje właściwościami panelu, a także znajdującymi się w panelu apletami i ikonami uruchamiania. Pozycja Applets obejmuje wszystkie aplety GNOME, które mogą być zainstalowane w panelu. Pozycja RUN otwiera okno dialogowe Run Program, w którym możesz wpisać polecenie uruchamiające wybrany program. Pozycja Lock Screen uruchamia program zabezpieczający ekran przed dostępem ze strony osób nie upowaznionych do tego. Wyświetlany jest wygaszacz ekranu, który nie może być wyłączony bez wprowadzenia twojego hasła użytkownika. Wreszcie LogOut umożliwia wylogowanie się z X,, zamknięcie systemu lub jego restartowanie, jeśli dany użytkownik ma do tego prawo.

Dodawanie nowego programu do menu Favourites

1. Kliknij lewym przyciskiem myszy ikonę menu głównego w panelu (odcisk stopy gnoma)

2. Favourites - prawy przycisk myszy -> Add New Item to this menu

3. W polu dialogowym w polu Name wpisz nazwę programu, która będzie się pokazywała w tym menu

4. W polu Command wpisz polecenie uruchamiające program

5. W polu Type wybierz Application

6. Jeśli chcesz aby obok nazwy pojawiała się ikona, kliknij przycisk Icon i wybierz ikonę z wyświetlonego menu.

Panel GNOME

Obiekty panelu to:

• przycisk menu głównego otwiera menu główne. Aby dodać przycisk menu głównego do innych paneli, kliknij panel prawym przyciskiem myszy -> Panel -> Add to Panel -> Menu,->Main Menu. W taki sam sposób możesz wprowadzić do panelu programy i ulubione.

• przycisk Logout otwiera okno dialogowe wylogowania. Można się również wybierając polecenie LogOut z menu głównego.

• Lock Screen uruchamia wygaszacz ekranu ukrywający zawartość ekranu

• Ikona uruchamiania systemu pomocy otwiera przeglądarkę pomocy GNOME

• GNOME Terminal otwiera terminal umożliwiający używanie powłoki bez opuszczania X

• GNOME ControllCenter otwiera dostęp do wszystkich apletów GNOME służących do konfigurowania i dostosowywania środowiska pulpitu GNOME

• Lista zadań zawiera przyciski wszystkich zadań, jakie są bieżąco otwarte. Za pomocą listy zadań można wyświetlić okna w postaci zminimalizowanej, lub wyświetlić jako pierwsze okno ukryte za innymi

• Desk Guide (pager) zawiera miniaturowy obraz wszystkich pulpitów wirtualnych. Aby się przenieść na inny pulpit wirtualny, wystarczy kliknąć odpowiedni segment pagera.

Wprowadzanie apletów do panelu

Kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce panelu -> Panel -> Add to Panel -> Applet. Menu apletów jest podzielone na kategorie. Aby dodać aplet do panelu, kliknij wybraną pozycję lewym przyciskiem myszy. Aplet ukaże się wówczas w panelu.

Dodawanie obszarów roboczych za pomocą menedżera Sawfish

Domyślnie Sawfish uruchamia się w systemie RedHat z jednym tylko obszarem roboczym. Aby wprowadzić więcej obszarów, wykonaj następujące czynności:

1. W menu głównym wskaż Programs -> Settings -> Sawfish Window Manager i kliknij Workspaces

2. Wprowadź pożądaną liczbę obszarów roboczych w polu Workspaces

3. Aby jeszcze bardziej zwiększyć liczbę obszarów roboczych, możesz dodać wirtualne obszary robocze. W tym celu wpisz liczby obszarów wirtualnych w polach Columns oraz Rows

Aby włączyć przechodzenie przez krawędzie, otwórz aplet obszarów roboczych w centrum sterowania GNOME i wybierz Select the Next Desktop when the pointer Hits Screen Edge. Aby włączyć przechodzeniew taki sam sposób do kolejnych obszarów wirtualnych, zaznacz opcję Hitting the Screen Edge Selects the Next Viewport.

Przełączanie się na KDE za pomocą przełącznika pulpitów

Jeżeli chcesz się przełączać między GNOME a KDE, Red Hat oferuje Ci wygodne narzędzie o nazwie switchdesk, które umożliwia łatwe przełączanie się między obydwoma tymi środowiskami bez potrzeby edytowania plików konfiguracyjnych.

Zarządzanie sesją i wylogowanie się z GNOME

Jedną z bardziej użytecznych właściwości GNOME jest zarządzanie sesją. Dzięki tej Właściwości GNOME zapamiętuje wszystkie programy podległe GNOME działające przed wylogowaniem, ich miejsce na pulpicie oraz twoje bieżące miejsce w pliku. Aby posłużyć się zarządzaniem sesją pozostaw uruchomione aplikacje w chwili, gdy zamierzasz wylogować się z GNOME.Z menu wybierz LogOut. W oknie dialogowym wylogowania zaznacz pozycję Save Current Setup. Gdy następnym razem zalogujesz się do GNOME, GNOME automatycznie uruchomi wszystkie aplikacje, dzięki czemu pulpit będzie wyglądał dokładnie tak samo, jak przed wylogowaniem się z poprzedniej sesji.

---