AGH |
Zespół 2: 1.Artur Nowak. 2.Krzysztof Mietła. 3.Tomasz Nawracaj. |
Rok IIB Grupa IV |
|||
Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi Pomiar odkształceń przy pomocy tensometrów. |
|||||
Data wykonania: 04.03.1999 |
Data oddania: 11.03.1999 |
Data poprawy:
|
Ocena: |
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodami pomiaru odkształceń ,sił oraz masy przy pomocy tensometrów.
Wyznaczanie stałej tensometru metodą zerową:
schemat układu pomiarowego:
Stałą tensometru k wyznacza się według zależności:
Klasa rezystorów dekadowych wynosi 0,5 a rezystora Rk 0,1.
Z klasy obliczamy błędy bezwzględne rezystorów ; podstawiając wartości liczbowe otrzymujemy:
Błąd względny
:
Błąd względny k:
Pomiar nieznanej masy metodą zerową przy użyciu belki nr 2:
Masę odważników obliczamy ze wzoru:
wyznaczamy podobnie jak w pkt.2 oddzielnie dla każdej masy
kg
kg
Błędy pomiaru masy w metodzie zerowej:
4.Pomiar nieznanej masy metodą wychyłową.
dz/g
kg
kg
5.Obserwacja i rejestracja drgań belki przy różnych obciążeniach .
Schemat układu pomiarowego:
Zredukowany współczynnik tłumienia :
gdzie:
częstotliwość drgań własnych:
-odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi maksimami na zapisie drgań
v-prędkość przesuwu taśmy w rejestratorze
Ilość odważników |
A2 |
A1 |
Lv |
z |
fo [Hz] |
A |
7 |
6,5 |
6 |
0,01 |
8,3 |
A+B |
13 |
12,2 |
8 |
0,01 |
6,2 |
A+B+C |
12,5 |
11 |
10 |
0.02 |
5 |
6.Wnioski:
Wyniki pomiaru masy metodą zerową i metodą wychyłową są w przybliżeniu takie same (błąd pomiaru masy wynosi ok. 8%) . Obliczone parametry układu drgającego obarczone są znacznym błędem ze względu niewielką różnicę pomiędzy zarejestrowaną wartością amplitudy drgań a wymiarami siatki naniesionej na papier.
Częstotliwość drgań własnych układu belka-ciężarki maleje wraz ze wzrostem łącznej masy ciężarków zawieszonych na belce. Największy zredukowany współczynnik tłumienia posiada układ z trzema cieżrkami.