ZA PŁOTKIEM
Zabawa przewidziana jest dla młodszych przedszkolaków, dlatego nie powinno w niej występować powtarzanie głosek: cz, sz, ż. W grupie mogą być dzieci, które nie wymawiają także głoski r, należy więc unikać dawania im zadania z tą głoską.
W zabawie, oprócz ćwiczenia narządów mowy, ma miejsce rozpoznawanie zwierząt, określanie ich głosu oraz sposobu poruszania się. Służy więc ona także uściślaniu pojęć.
Do przeprowadzenia zabawy nauczycielka ma dość długi i gęsty płotek, za którym umieszcza sylwetki zwierząt: kota, kaczki, kury, a do wymiany ma:
psa, gęś, indyka, owieczkę lub inne.
Ponieważ w zabawie biorą udział młodsze dzieci, prowadząca umieszcza za płotkiem nie więcej niż 4 - 5 sylwetek, które zmienia przy powtórzeniu. Pamięta jednak o tym, by nie było jednocześnie gęsi i kaczki, czy kury i indor, bowiem ich łapy są bardzo do siebie podobne.
Za płotkiem jest więc 4 - 5 zwierząt, ale widać tylko ich głowy. Dzieci indywidualnie rozpoznają je, nazywają, a następnie próbują pojedynczo naśladować ich głosy. Jeśli zrobią to dobrze, głosy zwierząt powtarza cały zespół, jeśli niezbyt wyraźnie, nauczycielka poprawia i zachęca uczestników zabawy do powtórzenia.
Po dwukrotnym przeprowadzeniu zabawy płotek zostaje przesunięty do góry, a widzą tylko łapy zwierząt. Nauczycielka może sylwetki poprzestawiać, a następnie pyta, kto teraz rozpoznaje zwierzątka za płotem.
Dalszy ciąg zabawy połączony jest z ruchem. Nauczycielka podaje jakąś cechę zwierzęcia np.:
- Lubi mleczko, ładnie mruczy.
- Lubi pływać, choć ma skrzydła.
- Wysiaduje kurczęta.
- Chętnie przylatuje zimą do karmnika.
Dzieci odgadują kto to i naśladują ruchy danego zwierzęcia: skradanie się kota, chód kaczki, podskoki wróbelka, grzebanie kury, powtarzając jednocześnie ich glosy.