Wyznaczanie ΔG0, ΔH0, ΔS0 reakcji biegnącej w ogniwie na podstawie zależności temperaturowej siły elektromotorycznej
1. Wyniki pomiarów i sporządzenie na ich podstawie wykresu zależności E = f(t).
t [oC] |
E [mV] |
19,0 |
42,33 |
23,2 |
43,71 |
26,6 |
45,03 |
29,4 |
45,86 |
32,2 |
46,60 |
35,4 |
47,54 |
38,3 |
48,38 |
41,5 |
49,28 |
44,6 |
49,85 |
47,5 |
50,12 |
2. Analiza regresji.
Wykres zależności E = f(t) traktujemy jak prostoliniowy, co pozwala na obliczenie współczynników a i b oraz pozostałych parametrów statystycznych.
Analiza regresji (przeprowadzona w programie Excel):
|
x |
y |
x2 |
y2 |
xy |
ŷ |
(y - ŷ)2 |
|
19,0 |
42,33 |
361,0 |
1791,83 |
804,27 |
42,73 |
0,1590 |
|
23,2 |
43,71 |
538,2 |
1910,56 |
1014,07 |
43,91 |
0,0386 |
|
26,6 |
45,03 |
707,6 |
2027,70 |
1197,80 |
44,86 |
0,0290 |
|
29,4 |
45,86 |
864,4 |
2103,14 |
1348,28 |
45,64 |
0,0463 |
|
32,2 |
46,6 |
1036,8 |
2171,56 |
1500,52 |
46,43 |
0,0290 |
|
35,4 |
47,54 |
1253,2 |
2260,05 |
1682,92 |
47,33 |
0,0454 |
|
38,3 |
48,38 |
1466,9 |
2340,62 |
1852,95 |
48,14 |
0,0575 |
|
41,5 |
49,28 |
1722,3 |
2428,52 |
2045,12 |
49,04 |
0,0589 |
|
44,6 |
49,85 |
1989,2 |
2485,02 |
2223,31 |
49,91 |
0,0032 |
|
47,5 |
50,12 |
2256,3 |
2512,01 |
2380,70 |
50,72 |
0,3596 |
|
337,7 |
468,70 |
12195,7 |
22031,02 |
16049,94 |
468,70 |
0,83 |
a = 0,2804
b = 37,402
r = 0,9934
r2 = 0,9869 = 98,69%
Sr2 = 0,1033
Sr = 0,3214
= 0,05
tα = 2,306
a = 0,02634
b = 0,9200
E0 = 8,110·10 -4 V
3. Wyznaczenie wartości współczynnika temperaturowego
.
Współczynnik temperaturowy jest równy nachyleniu prostej - a (współczynnik kierunkowy).
4. Obliczenie E0 (SEM w 250C) oraz wartości funkcji termodynamicznych.
6. Błędy pomiaru
a) błąd bezwzględny
b) błąd względny
Obliczenie ΔG0, ΔS0, ΔH0 na podstawie danych literaturowych zaczerpniętych z „Poradnika Fizykochemicznego” (Praca zbiorowa, WNT Warszawa 1974r).
W ogniwie zachodzi następująca reakcja:
2 Ag + Hg2Cl2 → 2AgCl + 2Hg
Dla powyższej reakcji standardowe funkcje termodynamiczne wynoszą odpowiednio:
- entalpia
ΔH0 = 2ΔH0 (AgCl) - ΔH0 (Hg2Cl2)
ΔH0 = 2·(- 127030) - (- 264930) = 10870 J/mol
- entropia
ΔS0 = 2S0 (AgCl) + 2S0 (Hg) - S0 (Hg2Cl2) - 2S0 (Ag)
ΔS0 = 2·(96,11) + 2·(77,4) - 195,8 - 2· (42,72) = 65,78 J/mol·K
- entalpia swobodna
ΔG0 = 2ΔG0 (AgCl) - ΔG0 (Hg2Cl2)
ΔG0 = 2·(- 109700) - (-210660) = - 8740 J/mol
ΔG0L = - 8740 J/mol
ΔS0L = 65,78 J/mol·K
ΔH0L = 10870 J/mol
Na podstawie otrzymanych danych obliczam błędy względne pomiaru:
7. Wyniki
ΔG0 = - 8571,33 ± 156,523 = 8571 ± 156,9 J/mol
ΔS0 = 54,11 ± 5,084 = 54,1 ± 5,10 J/mol·K
ΔH0 = 7554,55 ± 1671,442 = 7555 ± 1671,9 J/mol
8. Przyczyny błędów.
Na błąd pomiaru wpływa precyzja z jaką ten pomiar został przeprowadzony, czyli dokładność mierników. W rozpatrywanym przypadku błędem obarczone są odczytywane wartości SEM oraz wartości temperatury. Temperatura powinna być odczytywana z dokładnością do 0,0010C, a nie jak to miało miejsce podczas pomiaru do 0,10C.
Duży wpływ na mierzone wartości ma czas termostatowania ogniwa. Ogniwo powinno być termostatowane przez około 1 godzinę. Krótszy czas kąpieli termostatującej znacznie wpływa na błąd.
Analizując błędy bezwzględne widać, że największą wartość ma błąd ΔH0. Jest to zrozumiałe ponieważ ΔH0 jest sumą pozostałych dwóch funkcji termodynamicznych, więc błąd ulega kumulacji.
Jeżeli chodzi o błąd względny to mierzone wielkości obdarzone są błędami, gdyż reakcjom zachodzącym w ogniwach odwracalnych towarzyszą niewielkie zmiany entropii.