Kongo, Republika Konga, państwo położone na równiku w środkowej Afryce, nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gabonem, Kamerunem, Republiką Środkowoafrykańską i Zairem. Powierzchnia 342 tys. km2. Stolica Brazzaville (938 tys. mieszkańców, 1992). Język urzędowy francuski. Jednostka monetarna 1 frank CFA = 100 centymów. Skład etniczny: plemiona Kongo (51%), Teke (17%), Moboshi (11%). Religia: katolicy (54%), protestanci (25%). Średnia długość życia: mężczyźni 46,9 lat, kobiety 50,2 lat.
Warunki naturalne. Około 60% kraju zajmuje puszcza tropikalna. Teren od wybrzeży oceanu stopniowo podnosi się tworząc płaskowyż. Północno-wschodnią część zajmuje Kotlina Konga. Klimat równikowy, gorący i wilgotny. Świat zwierzęcy bardzo bogaty, żyją tu liczne małpy, słonie, bawoły, okapi, żyrafy, nosorożce, antylopy, lamparty.
Kongo, Zair, w górnym biegu: Lualaba, rzeka w środkowej w Afryce, w Zairze. Długość 4667 km, powierzchnia dorzecza 3700 tys. km2. Źródła na Wyżynę Katanga. Druga pod względem długości rzeka w Afryce (po Nilu). Przepływa przez jezioro Upemba, Kotlinę Konga Góry Krystaliczne. Uchodzi do Oceanu Atlantyckiego tworząc kanion podmorski. Liczne ale nieduże wodospady (Livinqstone`a wodospad) na całym biegu (największy koło Ingi 40 m). Główne dopływy: Ubangi, Lomami. Kasai. Ubangi, Oubangui, rzeka w Kongo, Republice środkowoafrykańskiej i Demokratycznej Republice Konga. Długość (zUele) 2300 km, powierzchnia dorzecza 770 tys. km2. Rzeki źródłowe Bomu i Uele. Przepływa przez podmokłe tereny równikowych lasów deszczowych. Tworzy liczne bystrza i progi. Wpada do Konga. Główne dopływy: Giri, Kotto, Lua. Większe miasto -Bangi. Wykorzystywana do żeglugi.
Historia. Pierwotnie terytorium Konga zamieszkiwali Pigmeje. Od XIV w. należało do afrykańskiego królestwa Konga, które rozkwitało w następnych stuleciach dzięki sprzedaży niewolników. W XIX w. rozpoczęła się kolonizacja francuska. Od 1885 należało do Francji. W latach 1910-1958 część Francuskiej Afryki Równikowej. W 1960 uzyskało niepodległość jako Kongo Brazzaville. W 1969 proklamowano Ludową Republikę Konga, która to nazwa obowiązywała do 1991.
Gospodarka: Struktura zatrudnienia: rolnictwo 59%, usługi 21%, przemysł 20%. Kraj rolniczy. Uprawiana jest kawa, kakaowiec, trzcina cukrowa, maniok, bataty i ryż. Ważną gałęzią gospodarki jest górnictwo ropy naftowej, soli potasowych (jedne z największych złóż na świecie), rud żelaza, ołowiu oraz diamentów i złota.
Brazzaville, stolica Konga, na Wyżynie Batéké, nad rzeką Kongo. Miasto rozwinęło się ze stacji naukowej założonej w 1880 przez P. Brazza na miejscu osiedla murzyńskiego. W 1940 było siedzbą władz Wolnej Francji. Stolica Konga od 1960. Duży ośrodek handlowy. Rozwinięty przemysł spożywczy, włókienniczy, odzieżowy, drzewny, obuwniczy, metalowy, chemiczny. Siedziba uniwersytetu. Ogród zoologiczny. Międzynarodowy port lotniczy i stacja linii kolejowej łączącej miasto z Pointe-Noire na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Szkoły wyższe, biblioteka, muzeum narodowe; siedziba afrykańskiej Sekcji Światowej Organizacji Zdrowia.
Pointe-Noire, miasto w zachodniej części Konga, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego, stolica departamentu Kouilou. 576,2 tys. mieszkańców (1992). 1950-1958 stolica Środkowego Kongo wchodzącego w skład Francuskiej Afryki Równikowej. Po uzyskaniu niepodległości w 1958 stolicę kraju przeniesiono do Brazzaville. Drugie pod względem wielkości miasto kraju i ważny ośrodek przemysłowy. Rozwinięty przemysł chemiczny (przetwórstwo paliw płynnych), drzewny i spożywczy. Niewielka stocznia. W pobliżu eksploatacja złóż ropy naftowej. Ośrodek handlu i rzemiosła. Główny port handlowy i rybacki kraju. Międzynarodowy port lotniczy.