gospodarka dostosowuje się do zaburzeń globalnego popytu. Wysokość tego krótkookresowego stosunku substytucji zależy od oczekiwań co do kształtowania się inflacji i tempa wzrostu ilości pieniądza w długim okresie. Nie istnieje jednakże wybór typu „coś za coś" pomiędzy inflacją a bezrobociem w krótkim okresie, kiedy wstrząsy pochodzą ze strony podażowej (tu: stagflacja -wysoka Inflacja i wysokie bezrobocie). To co się stanie dalej, zależy od stopnia, w jakim rząd amortyzuje wstrząsy podażowe.
Koszty bezrobocia
Głównym kosztem dla społeczeństwa, wynikającym z bezrobocia, jest strata PN B. Wielkość tej straty zwykle mierzona jest za pomocą tzw. luki PNB.
Luka PNB różnica pomiędzy potencjalny PNB (tj. występujący w warunkach pełnego zatrudnienia) a rzeczywistym PNB.
Arthur Okun był ekonomistą, który oszacował wielkość nieczynnych zasobów dla społeczeństwa. Prawo Okuna mówi, że dla każdego procentu wzrostu rzeczywistej stopy bezrobocia powyżej naturalnej stopy bezrobocia, luka PNB powiększa się o 2.5 procenta. Tak więc, jeśli rzeczywiste bezrobocie wniosło 8 procent, a naturalna stopa bezrobocia kształtowała się na poziomie 5 proc. to 3 procentowa różnica wywoła 7,5 procentową (3,0 x 2,5) lukę PNB.
Obniżanie stopy naturalnej: synchronizacja rynku pracy, szkolenie i przeszkolenie, usunięcie przeszkód natury rządowej, roboty publiczne.
Przyczyny recesji
do 1990-91 r. szok typu popytowego - spada całkowity (zagregowany) popyt, restrykcyjny fiskalizm,
spadek dochodu realnego gospodarstw domowych, wzrost stopy procentowej, spadek popytu
inwestycyjnego, wysoka inflacja i koszty, wydatki państwa ulegają zmniejszeniu co widać w wydatkach
socjalnych. Zrównoważenie finansów publicznych, spadek eksportu, spadek konkurencyjności naszej
gospodarki, spadek popytu globalnego - obniżenie produkcji i wzrost bezrobocia.
od 1992 r. negatywny szok typu podażowego-zmiany w gospodarce
liberalizacja cen surowców i paliw - wzrost kosztów produkcji i jej ograniczenie - wzrost bezrobocia
wzrost kosztów kredytów - wzrost realnej stopy procentowej (i tempa dewaluacji),
zniesienie większości subsydiów państwowych i twarda polityka budżetowa - kroki które zmuszają
do większej efektywności gospodarczej,
dewaluacja złotówki co przyczyniło się do wzrostu cen towarów importowanych i kosztów produkcji
ekspansywna polityka fiskalna i pieniężna - spadek stopy procentowej i wzrost presji inflacyjnej.