Jak mówiliśmy na poprzednich zajęciach po zgłoszeniu swojego wynalazku do urzędu patentowego w postaci podania, opisu i załączników, po 18 miesiącach jeśli urząd podejmie pozytywną decyzję otrzymuje ją na piśmie. Dziś powiemy sobie szczegółowo, jak taka decyzja urzędu wygląda. Ta decyzja oczywiście musi posiadać ładną szatę graficzną, oraz musi zawierać cały opis patentowy z istotą złożonego wynalazku. Wszystkie konwencje międzynarodowe bowiem wprowadziły ujednoliconą szatę graficzną decyzji. Każda decyzja musi zawierać numer zgłoszenia na przykład 261174 i datę zgłoszenia, czyli datę pierwszego wejścia do urzędu. Numer zgłoszenia jest oznakowany jako pole numer 21, zaś data jako pole numer 22. Powinien być wyśrodkowany i dużymi literami tytuł wynalazku oznakowany jako pole numer 54. Dodatkowo można znaleźć pole 51. Jest to pole zawierające numer międzynarodowej klasyfikacji patentowej. Numer ten pozwala na skuteczniejsze wyszukanie informacji patentowej i zawsze jest zakodowany. Numer ten wygląda tak B65G23/06 a ta piątka, która jest na trzeciej pozycji oznacza numer edycji. Ta klasyfikacja wiąże się z konwencją zawartą w roku 1971, która to była zmieniana stale co 5 lat. Pierwszy znak wyznacza klasę (B6), drugi - grupę (G23), a ostatni podgrupę (06). Może być kilka takich numerów w zależności od tego ilu dziedzin nasz wynalazek dotyczy. Pełna ropiska kodów jest zawarta w tablicy międzynarodowych klasyfikacji, która jest uaktualniana co 5 lat. Istotne jest też podanie daty publikacji w biuletynie urzędu patentowego. Zwykle 18 miesięcy od daty zgłoszenia. Pola numer 72, 73 i 74 to pola na dane twórców, zgłaszających, uprawnionych i pełnomocników. Pole 73 zawiera dane zgłaszających i uprawnionych, 72 - to twórcy wynalazku, zaś pole 74 zawiera pełnomocników. Pola 31 i 32 znajdujące się niżej, to pola pierwszeństwa. Pole 32 zawiera datę, a pole 31 - oznaczenie. Na samym dole mamy skrót opisu, czyli pole 57. Tam jest zakodowana informacja dotycząca istoty rozwiązania. Kolejnym ważnym polem jest pole 84 - zawiera ono informację w obrębie jakich krajów wynalazek będzie zgłaszany. Czy tylko w Polsce (PL) a może w Niemczech i Francji (DE)(FR). Ostatnie pole, z jakim możemy się spotkać, gdy otrzymamy decyzję z urzędu to pole 11 - Numer prawa wyłączonego, czyli tak zwany numer ochrony naszego wynalazku. Decyzje w każdym z krajów wyglądają tak samo, gdyż symbolika jest międzynarodowa. Różne mogą być jedynie szaty graficzne. Teraz przejdźmy do kolejnego tematu, a mianowicie do znaków towarowych, których na poprzednich zajęciach nie dokończyliśmy. Znaki towarowe przede wszystkim dają nam możliwość odróżniania w obrocie towaru jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towaru innych przedsiębiorstw. Znaki towarowe występujące w obrocie to przede wszystkim znaki towarowe graficzne, słowno graficzne i słowne. Te pierwsze spotykamy najczęściej i widzimy je, gdziekolwiek się nie ruszymy. Mają one swój specyficzny styl. Są jednak pewne ograniczenia, co do tych znaków, które ustawa dość precyzyjnie wymienia. Jedno z tych ograniczeń dotyczy zgłaszania znaków. Zgłaszać znak może osoba fizyczna lub osoba prawna. Również może być to przedsiębiorca, jak również organizacja powołana do reprezentowania interesów tych, którzy skorzystają z tego znaku. Jeżeli ze znaku korzysta kilka przedsiębiorstw, to ten znak musi mieć rejestrację dla firm, które będą z niego korzystały. Jeśli chodzi o procedurę opatentowania znaku, to jest podobnie, jak w przypadku wynalazku. Zatem na początek składa się odpowiednie podanie, potem następuje badanie formalno prawne w urzędzie i jeśli wszystko jest w porządku następuje publikacja znaku z tym, że decyzja, która jest przekazywana zawiera inne oznakowania i inne numery pól. Nazwa kategorii jest nie WYN, ale TOW. Numer ochrony to pole - 111. Pojawia się nowe pole 550 - określa ono rodzaj znaku, czy ma być graficzny, słowno graficzny, czy słowny. Numer i data zgłoszenia jest zawarta w polach 210 i 220, zaś sama nazwa znaku towarowego określona jest w polu 540. Pole 511 wyznacza klasę i wykaz towarów, jakie obejmuje dany znak. I ostatnie 732 - to pole zawierające dane zgłaszającego i uprawnionego, czyli nazwę spółki, miasto, adres i kraj. Znaków towarowych w 2000 roku 26 tysięcy na całym świecie. A zatem można porównać z ilością wynalazków zgłoszonych w tamtym roku, aby dziś zobaczyć różnicę. Co czwarty znak towarowy zgłaszany jest z USA, dalej są takie kraje, jak Wielka Brytania, Włochy. Teraz na tej godzinie omówimy sobie takie dwa zagadnienia związane z prawem własności przemysłowej. Pierwszy fakt to taki, że urząd patentowy, który jest naczelnym organem administracji majątkowej udziela i tylko on prawa wyboru i prowadzi wszystkie badania związane z wynalazkiem. Urząd na badania pobiera opłaty jednorazowe, oraz okresowe. Opłata jednorazowa jest za zgłoszenie rozwiązania, jak również za rejestrację i za decyzję, a okresowa dotyczy ochrony rozwiązania. W przypadku znaku towarowego, jak mówiliśmy ochrona obejmuje 10 lat i co 10 lat odnawia się wnosząc kolejne opłaty. Urząd patentowy prowadzi rejestry od początku istnienia urzędu, czyli od roku 1918. Jest ich tyle, co przedmiotów ochrony własności przemysłowej. Jest więc rejestr patentów, wzorów użytkowych, znaków towarowych i tak dalej. Jak też wspomnieliśmy urząd publikuje wszystkie wynalazki, znaki towarowe na topologii układów kończąc we wiadomościach urzędu patentowego. Tam także publikowane są decyzje negatywne. Jeżeli chodzi o zadania urzędu patentowego, to jest przyjmowanie zgłoszeń i badania formalno prawne dotyczące zgłoszenia. Orzeka też w sprawach o udzielenie patentów, wzorów użytkowych i tak dalej. Wyjątkiem są nazwy regionalne, które są rozpatrywane w Brukseli. Przykładem może być sprawa oscypka, o której było dość głośno. A władnym do przekazywania zgłoszeń, czyli do rozpoczęcia tej całej procedury jest Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Przy ministrze jest komisja, która orzeka, co dalej z tym zrobić. Urząd patentowy także rozstrzyga decyzje sporne. W przypadku, gdy zaistnieje sytuacja podrobienia znaku towarowego, to następuje postępowanie rozstrzygające. W komisji spornej zasiada sędzia, który rozstrzyga, co dalej zrobić. Ponadto urząd prowadzi centralne zbiory polskich i zagranicznych opisów patentowych, które są posegregowane po klasach, jak również archiwum. No i dalej mamy wydawanie biuletynu urzędowego, oraz udział w pracach organów międzynarodowych. Jeżeli chodzi o strukturę urzędu patentowego, to warto wiedzieć, że są komórki zajmujące się badaniami formalno prawnymi, badaniami patentowymi - między innymi departament zgłoszeń. Istnieje też departament rejestrów. Oczywiście istnieje też księgowość, departament informatyki i departament literatury patentowej. I to tyle, jeśli chodzi o urząd patentowy i o przepisy, które wynikają z tej ustawy, która karze za naruszenie praw sankcjami począwszy od grzywny a skończywszy na 5 lat pozbawienia wolności. Teraz przechodzimy do zupełnie innego zagadnienia, a mianowicie do prawa autorskiego. Podstawą będzie tu ustawa z 4 lutego 1994 roku. Jest ważna, ponieważ prawo autorskie nabiera na znaczeniu i to jest coś, co odgrywa ogromną role w naszej działalności. Jeżeli chodzi o przedmioty prawa autorskiego, to są nimi książka, muzyka, filmy, programy, wzory użytkowe. Działalność literacka i naukowa to jest przede wszystkim to, czym się prawo autorskie i prawa pokrewne zajmują w szczególności. Wchodzą tu w skład prawa do pisania, prawa do publikacji i prawa do wygłaszania wykładów. Wszystko zaczęło się od podpisania konwencji berneńskiej w 1886 roku. Ona dotyczy ochrony dzieł literackich i artystycznych i była podpisana tuż po podpisaniu konwencji paryskiej dotyczącej patentów z roku 1883. Po wojnach światowych podpisano kolejną konwencję - genewską w roku 1966, oraz europejskie porozumienia odnośnie emisji prawa autorskiego, 1967 - konwencja o ustanowieniu światowej organizacji własności intelektualnej. I do tego dochodzą dwie powszechne konwencje. Pierwsza w 1952, a druga - w 1971 roku uznana za drugą konwencję berneńską. Potem podpisano kolejną konwencję genewską aż do porozumienia w sprawie handlowych aspektów spraw własności intelektualnych. To ostatnie obejmuje wykonywanie spraw i dochodzenie roszczeń. Jeśli chodzi o Polskę, to warto wiedzieć, że ustawa z 1994 roku o której była mowa nie była pierwsza, jeżeli chodzi o ta sferę, bo wcześniej obowiązywała ta z 1952 roku, a wcześniej jeszcze z 1926 roku. Zwiększyła ona swój zakres o prawa artystów wykonawców, producentów, oraz o organizacje radiowo telewizyjne. Zwiększono także regulację odnośnie praw osobistych związanych z wykonywaniem prac o prawa do wizerunku, adresata korespondencji, oraz tajemnicy źródeł informacji. W starej ustawie tego nie było - w nowej to jest. W nowej zaś wyrzucono ochronę fotografii. Po raz pierwszy udało się sformułować wówczas w 1994 roku nowatorską definicję twórczości. Powiedziano, ze utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Uporządkowano także utwory wyłączone z ustawy. Jednocześnie i w sposób kompleksowy uregulowano wszystkie utwory powstałe w latach stosunków pracowniczych. Unormowano prawa do publikacji w odniesieniu do instytucji naukowych. Ochroną objęto i prawa osobiste i majątkowe. Prawo autorskie zostało zarezerwowane jedynie do pisania utworów, czyli jeżeli napiszemy artykuł, to jesteśmy podmiotem prawa autorskiego, natomiast jeżeli mówimy o całości ustawy, to wtedy ten zakres przedmiotowy ustawy jest większy. Istotne jest również to, że wyłączono możliwość pełnego zerwania więzów majątkowych.
13:00