Metoda Jagody Cieszyńskiej „Kocham czytać” została stworzona dla dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym. Dzięki specjalnemu podejściu można nauczyć malucha czytać metoda sprawdzoną w praktyce i opartą o najnowsze badnia neuropsychologiczne. Skuteczność opisanej strategii zapoznawania z językiem pisanym potwierdziły zajęcia z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi. Jeśli bowiem proponowana metoda nauki pozwoliła czytać dzieciom niesłyszącym i tym zagrożonym dysleksją, dzieciom z zaburzeniami komunikacji językowej i dzieciom z obniżoną sprawnością intelektualną, można mieć niezbitą pewność, iż każde zdrowe dziecko nauczy się czytać, zanim pójdzie do szkoły.
Sposób zaprezentowany przez Jagodę Cieszyńską pozwala nauczyć czytania już trzyletnie dziecko. Kolejne książeczki wprowadzają w świat pisma , uwzględniając etapy rozwoju mowy i możliwości percepcyjne małych dzieci. Kilkuletnie dzieci żywo zainteresowane światem liter chętnie uczestniczą w zajęciach, podczas których uczą się „tajemniczego” kodu. Siedmiolatki nie są już tak bardzo zaintrygowane pismem, zafascynowane raczej przekazem audiowizualnym, dochodzą do wniosku, że język pisany jest im nie potrzebny, a w porównaniu z interaktywnym „komputerem” wręcz nudny. A jednak nawet korzystanie z Internetu, wyszukiwanie wiadomości i skuteczna nauka języków obcych, wszystko to, jest możliwe tylko dzięki szybkiemu czytaniu ze zrozumieniem. Dlatego tak ważne jest wczesne rozpoczęcie nauki czytania. Wówczas zresztą nie jest to wcale nauką lecz zabawą.
Najlepszy czas na poznawanie kodu pisanego przypada na sam początek wieku przedszkolnego. Wczesna nauka pisania wpływa na kształtowanie się asymetrii półkulowej, koniecznej do opracowania informacji językowych. Badania neuropsychologów dowiodły, że wszechstronny a symulacja językowa przede wszystkim nauka pisania i czytania, może sprzyjać stopniowemu kształtowaniu przewagi lewej półkuli w procesach werbalnych (zgodnie z kierunkiem czytania). Wszystkie ćwiczenia uwzględniać powinny materiał tematyczny i atematyczny (abstrakcyjny). Zajęcia ogólnorozwojowe pełnią funkcję przerwy oddzielające trudne zajęcia poświęcone nauce czytania.
Według Jagody Cieszyńskiej seria książeczek „Kocham czytać” daje możliwość skutecznej nauki w domu. Język pisany poznany przez małe dzieci powinien posiadać cechy jeżyka mówionego, tak by mógł być łatwo przyswajalny droga naturalna. Dlatego język w proponowanych książeczkach jest prostym codziennym językiem, ilustrowanym obrazkami pełnymi koloru i ekspresji.
Założenia metodologiczne serii „Kocham czytać”
Pierwsza część serii składa się z 17 książeczek, które pozwalają dziecku zapoznać się z graficznym obrazem wszystkich polskich liter. Książeczka nr 2 „Wyrażenia dźwiękonaśladowcze” przeznaczona jest dla dzieci młodszych, jej wykorzystanie nie jest konieczne. Młodsze dzieci powinny zapoznać się z globalnym zapisem wyrażeń dźwiękonaśladowczych, bowiem jest to doskonałe przygotowanie do nauki szybkiego odczytywania wyrazów i zadań:
Zestaw książek I części:
Samogłoski
Wyrażenia dźwiękonaśladowcze
Sylaby z P i M
Sylaby z B i L
Sylaby z F i W
Sylaby z T i D
Sylaby z S i Z
Sylaby z K i G
Sylaby z J i N
Sylaby z Sz i Ż, Rz
Sylaby z C i Dz
Sylaby z H, Ch i Ł
Sylaby z Cz i Dż, DRZ
Sylaby z Ś, Si i Ź, Zi
Sylaby z Ć, Ci i Dź, Dzi
Sylaby z Ń, Ni i R
Sylaby z Ą i Ę
Druga część od 18 do 30, zawiera teksty do czytania, uporządkowane według stopnia trudności. Taki sposób wyrażania liter chroni dzieci przed przyswojeniem „fałszywej reguły”, że każdy wypowiedziany w słowach dźwięk zapisuje się w postaci odmiennej litery. Tymczasem nie tylko mamy dwa różne zapisy dla identycznych dźwięków (h i ch, u i ó), ale także często zapisac musimy coś innego niż słyszymy, np. zęby - choć słyszymy zemby, trąbić - choć słyszymy trombić, czy wreszcie wziął - mimo iż mówimy wzioł. Bywa też tak, że odczytujemy niektóre litery inaczej w różnych wyrazach np. morze i krzesło (w pierwszym wyrazie słychać głoskę dźwięczną i drugim bezdźwięczną „sz”). Podobnie w wyrazach torebka i torba. To właśnie fakt że w programie klasy „0” brak litery „ó” oraz dwuznaków, jest wielokrotnie przyczyną popełniania przez uczniów błędów orograficznych. Ta sama uwaga dotyczy zapisu głosek miękkich.
Skuteczna nauka czytania powinna uwzględnić percepcję (odbiór) języka w aktach komunikacji. Jako pierwsze w rozwoju języka dzieka pojawiają się samogłoski, potem sylaba otwarta, zbudowana ze spółgłoski i samogłoski. Dziecko powtarza wielokrotnie sylaby - nazywamy to gaworzeniem lub reakcjami okrężnym (kołowymi) - i, słuchając własnych reakcji doskonali odbiór.
Ważnym aspektem proponowanej metody jest konsekwentne stosowanie wielkich liter. Wielkie litery drukowane są łatwiejsze do różnicowania, brak połączeń między nimi ułatwia dziecku przeprowadzenie analizy i syntezy wzrokowej. Dzieci samodzielnie (na podstawie tekstów pisanych równolegle wielkim i małym drukiem) dochodzą do odkrycia odpowiedniości między małą i wielką literą. Autonomiczne poznawanie, które urzeczywistnia się w działaniu (czytaniu), pozwala małemu czytelnikowi uruchomić myślenie przez analogię, uczy dokonywania kategoryzacji oraz rozwija kreacje. Wiedza, którą dziecko zdobywa podczas samodzielnej aktynowości charakteryzuje się trwałością. Kształtuje pozytywny obraz samego siebie, utwierdza w przekonaniu o możliwości osiągnięcia sukcesów szkolnych a później zawodowych.