CO MÓWI BIBLIA O OKULTYZMIE?

Biblia kategorycznie zabrania wszelkich praktyk okultystycznych:

Gdy ty wejdziesz do-kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój (Pwt 18,9-14).

Również Nowy Testament potępia takie praktyki (Ga 5,20). W Efezie wielu spośród tych, którzy praktykowali okultyzm, uwierzyło w Jezusa Chrystusa i porzuciło swoje okultystyczne praktyki: "I wielu z tych, którzy praktykowali magię, przyniosło swoje księgi i paliło je na oczach wszystkich" (Dz 19,19).

Inny przypadek okultyzmu widzimy w Dz 13,6-12:

Gdy przeszli przez całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego maga, fałszywego proroka żydowskiego, imieniem Bar-Jezus, który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. Ten, wezwawszy Barnabę i Szawła, chciał słuchać słowa Bożego. Lecz przeciwstawiał się im Elimas - mag (tak bowiem tłumaczy się jego imię), usiłując odwieść prokonsula od wiary. Ale Szaweł, który także zwie się Paweł, napełniony Duchem Świętym spojrzał na niego uważniej i rzekł: "O, synu diabelski, pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich? Teraz dotknie cię ręka Pańska: będziesz niewidomy i przez pewien czas nie będziesz widział słońca". Natychmiast spadły na niego mrok i ciemność. I chodząc wkoło szukał kogoś, kto by go prowadził za rękę. Wtedy prokonsul widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pańską.

Fałszywy prorok, który nazywał siebie Bar-Jezus (syn Jezusa), próbował powstrzymać namiestnika Sergiusza Pawła od uwierzenia. Natychmiast dotknęła go ślepota. Walter Martin dokonuje na podstawie tego fragmentu kilku ważnych obserwacji, podając pięć cech charakterystycznych ludzi sprzeciwiających się Bogu:

1. Są sprzymierzeni z szatanem i posiadają pewne władze nadprzyrodzone.

2. Są fałszywymi prorokami.

3. Starają się wpływać na ludzi politycznie i religijnie, zwłaszcza na tych, którzy posiadają władzę (werset 6-7).

4. Tym, którzy chcą słuchać słowa Bożego, próbują przeszkodzić, sprzeciwiając się ludziom, którzy je głoszą (werset 8).

5. Rozmyślnie i celowo próbują odciągnąć od wiary tych, którzy mogliby się nawrócić (werset 8). Jest to ich ostateczny cel (Walter Martin, The Maże of Mormonizm, Santa Ana, CA, Vision House Publishers,' Inc 1977, ss. 216-217).

Na podstawie powyższych tekstów, do których można by dodać wiele innych, widzimy, że Biblia w najsilniejszych słowach potępia okultyzm i tych, którzy go praktykują. Droga okultyzmu jest szeroka, i prowadzi do zguby, podczas gdy droga Chrystusa jest wąska i prowadzi do życia wiecznego.

 

Wróżby to przepowiadanie przyszłości. Praktyka ta jest potępiona przez kilku proroków w Biblii (Pwt 18,9-14; Iz 44,25; Jr 27,9).

Bóg nazywa słowo wróżbitów kłamstwem (Ez 13,8) i nakazuje wykluczyć ich z Izraela (Ez 13,9). Według prawa mojżeszowego wróżenie było karane śmiercią (Kpł 20,27), ale zawsze przenikało do Izraela z pogańskich kultur, które go otaczały (Ez 21,21). Jeremiasz nazywa wróżby oszustwem (14,14), a Izajasz stwierdza, że Bóg uczyni wróżbitów głupcami (44,25).

Zaklęcia określane są przez niektórych tłumaczy Biblii jako inkantacje. W konflikcie między Mojżeszem a czarownikami faraona, jego zaklinaczami i magikami (Wj 7,11) nie potrafili oni dorównać temu, czego Bóg dokonywał przez Mojżesza. Mogli jedynie imitować autentyczne cuda Mojżesza, ale po trzech pierwszych cudach zrezygnowali i uznali, że przez Mojżesza działa Bóg (8,19). Zaklęcia, czasami również określane w Biblii jako "rzucanie uroku", są potępione przez Boga (Pwt 18,10-12; Iz 19,3).

Magia jest kolejnym przejawem okultyzmu zabronionym przez Boga. Choć większość dzisiejszych magików otwarcie przyznaje, że ich sztuczki można wyjaśnić zręcznością rąk, odwróceniem uwagi i efektami iluzjonistycznymi, niektórzy celowo zwodzą łatwowiernych i udają, że posiadają nadprzyrodzoną władzę nad materią. W przypadku Mojżesza i faraona istniały trzy grupy ludzi, którzy próbowali mu dorównać: mędrcy, zaklinacze i posiadający magiczne księgi (Wj 7,11). Ich niższość w stosunku do autentycznych cudów Mojżesza była tak oczywista, że laska Aarona, gdy stała się wężem, połknęła ich węże, które prawdopodobnie były trikiem opartym na zręczności rąk (7,12).

Jeżeli ktoś myśli, że Mojżesz lub jakikolwiek inny prorok dał się w jakiejkolwiek chwili oszukać przez sztuczki magików, to znaczy, że ignoruje słowa, jakie Paweł wypowiedział do Bar-Jezusa w Dz 13,6-12. Paweł ukazuje tutaj istotę mocy magika: "Jesteś pełen podstępu i oszustwa...". Paweł wiedział, że człowiek ten zwodzi ludzi twierdząc, że posiada władzę, której w rzeczywistości nie posiada.

Czasami może mieć miejsce oszukiwanie samego siebie przez magika. Istnieją dzisiaj magicy głoszący, że posiadają nadprzyrodzoną moc, podczas gdy w rzeczywistości oszukują sami siebie. Być może również w czasach biblijnych ludzie podobni do Bar-Jezusa najpierw oszukali sami siebie, zanim zaczęli oszukiwać ludzi. Bóg potępia jedno i drugie stwierdzając, że magia jest równoważna zaklęciom i czarom (Pwt 18,10-12).

Media, praktyka zwana też spirytyzmem lub nekromancją, to próba kontaktowania się ze zmarłymi przez seanse lub media. Jest to zabronione przez Boga (Pwt 18,10-12). Jest to coś innego niż tak zwane "przewodnictwo", w którym zazwyczaj występuje "zaprzyjaźniony duch", podobne do praktyki zwanej channe/ingiem w new agę (por.: Tyndale Old Testament Commentary, Deuteronomy, s. 211).

Praktyka spirytyzmu jest zakazana również w 2 Księdze Królewskiej 21,6. Obecność mediów w Izraelu nazwana jest skażeniem w Księdze Kapłańskiej 19,31. Izajasz powiedział, że nie mamy pytać zmarłych o żywych, a media nie mają w sobie żadnego światła (8,19-20).

Omeny, czyli znaki. Nie należy kierować swoim życiem na ich podstawie. Pan zganił Izraelitów za szukanie omenów. Spowodował, że omeny zawiodły po to, by Izraelici zobaczyli swoją głupotę (Iz 44,25). W Księdze Powtórzonego Prawa 18,10-12 Bóg mówi nam, że poszukiwanie omenów jest ohydą.

Prognostycyzm (jasnowidzenie) to twierdzenie o posiadaniu wiedzy niedostępnej dla innych, najczęściej w sprawie przyszłości. Prognostycy okazali się kłamcami, a ich zapowiedzi fałszem. Nie mieli żadnej mocy, by zbawić Izraela (Iz 47,13-15). Jeremiasz stwierdza, że wygłaszają kłamstwa, które mogą doprowadzić jedynie do odrzucenia i śmierci (27,9-10). Nie potrafili wyjaśnić snu Nebukadnezara (Dn 2,27). Bóg zakazuje łączyć się z nimi i nazywa ich ohydą (Pwt 18,10-12).

Czarnoksięstwo - oryginalne słowo hebrajskie wiąże się ze zbieraniem ziół, możliwy jest też związek z wykorzystywaniem ich jak narkotyków. Było to praktykowane przez Egipcjan (27,11) i Babilończyków (Iz 47,9-15), lecz jest zakazane przez Boga w Starym i Nowym Testamencie (Pwt 18,10-12; Mch 5,12; Ga 5,20; Ap 21,8). W Nowym Testamencie mamy opis Symeona, który był czarownikiem w Samarii. Szymon sądził, że może kupić moc Bożą i zaoferował pieniądze za Ducha Świętego, co spowodowało ostrą naganę apostoła Piotra (Dz 8,9-24). W innym przypadku Paweł był w Efezie, gdzie powszechnie praktykowano czary. Ludzie, którzy to robili, po swoim nawróceniu przynosili księgi służące do czarów i palili je (Dz 19,19).

Czary to dualistyczna praktyka oddawania czci bogu i bogini przyrody. Często połączona jest z innymi formami okultyzmu, włączając rytuały mające na celu zdobycie władzy nad materią. Bóg zakazuje ich w Księdze Powtórzonego Prawa 18,10-12 i Micheasza 5,12. Pokój został odebrany Izraelitom, ponieważ Jezebel praktykowała czary (2 Kri 9,22). Król Sauł okazał nieposłuszeństwo Bogu i radził się wróżki z Endor, która praktykowała spirytyzm. W rezultacie tego stracił życie (l Sm 28). Czary są potępione w Nowym Testamencie w Liście Pawła do Galacjan (5,20).

---