Mski ukad pciowy
1 - Pcherz moczowy,
2 - Koœć łonowa,
3 - Pršcie,
4 - Ciao jamniste,
5 - ŻołšdŸ,
6 - Napletek,
7 - Cewka moczowa,
8 - Jelito grube,
9 - Odbytnica,
10 - Pęcherzyk nasienny,
11 - Nasieniowód,
12 - Gruczoł krokowy,
13 - Gruczoły opuszkowo-cewkowe,
14 - Odbyt,
15 - Nasieniowód,
16 - Najšdrze,
17 - Jšdro,
18 - Moszna
Narzdy pciowe mskie zewntrzne:
moszna
pršcie
Moszna, misie dwigacz jdra skurczony (lewo) oraz rozkurczony (prawo)
MOSZNA, WOREK MOSZNOWY, TORBA MOSZNOWA (łac. scrotum) - obecne u samców wielu ssaków ldowych, w tym u czowieka, uwypuklenie ciany jamy brzusznej w ksztacie skórno-miniowego worka, w którym znajduj si jšdra. Znajduje si pomidzy pršciem i odbytem.
Zadaniem moszny jest utrzymywanie jder w optymalnej temperaturze, nieco niszej ni temperatura ciaa. U człowieka jest to okoo 34,4°C; w temperaturze 36,7°C znaczco spada liczba produkowanych przez jdra plemników. W czasie chodu moszna utrzymuje odpowiedni temperatur kurczc si, co zblia jdra do wntrza ciaa. Akcja ta wspomagana jest skurczem minia podnoszcego jdra (mięsień dŸwigacz jšdra). Termoregulacj wspomaga równie miniowa bona sprysta (tunica dartos), wycieajca moszn od wewntrz. Kurczenie si jej wókien powoduje marszczenie skóry moszny, co zmniejsza jej powierzchni i redukuje ucieczk ciepa; odpowiednio rozkurczanie powoduje wygadzenie moszny, a przez to zwikszenie jej powierzchni i polepszenie chodzenia.
U niektórych ssaków (np. gryzoni) jdra zstpuj do moszny okresowo, na czas rui.
Nieliczne gatunki, np. hipopotamy, maj jdra stale wewntrz ciaa. Moszny nie maj take walenie.
Budowa zewntrzna narzdów pciowych mczyzny: a - moszna (scrotum), b - trzon prcia (corpus penis), c - od (glans penis), d - napletek (preputium)
PRCIE, CZONEK MSKI, PENIS - narzd kopulacyjny u samców ssaków. Penisa posiadaj take inne kręgowce, np. wiele gadów oraz niektóre ptaki (kazuary, strusie).
Budowa
Penis jest narzdem homologicznym eskiej łechtaczki. U mczyzn przez prcie przebiega ostatni odcinek cewki moczowej, której ujcie znajduje si na szczycie żołędzi prcia. Skada si z dwóch równolegych ciał jamistych oraz ciała gšbczastego tworzcego od prcia oraz tzw. opuszk. Ciao gbczaste osania równie biegnc przez prcie cewk moczow. Prcie charakteryzuje si zdolnoci do erekcji. Wyróniamy nasad oraz cz ruchom. Nasada przytwierdzona jest odnogami cia jamistych do koci onowych i kulszowych. Cz ruchoma prcia zakoczona jest odzi. Skóra prcia ley na lunej tkance podskórnej i dlatego atwo j przesuwa. Ponad odzi skóra tworzy zdwojony fad - napletek. Prcie unaczyniaj: ttnica grzbietowa prcia i ttnica gboka. Z y powierzchniowych krew odpywa do yy grzbietowej prcia, z y gbokich za do splotu sromowego.
Dugo penisa
Istnieje szeroko rozpowszechnione przekonanie, e dugo penisa u mężczyzny ma bezporedni zwizek z jego sprawnoci seksualnš oraz satysfakcj partnerki podczas stosunku płciowego. Seksuolodzy zaprzeczaj temu i podaj, e dugo normalnego penisa w czasie spoczynku wynosi 6-10 cm, a podczas wzwodu (erekcji) 11-16 cm, podczas gdy gboko pochwy to rednio 10 cm.
W cigu ostatnich kilkudziesiciu lat wykonano szereg bada dugoci penisa dorosych mczyzn, opierajc si zarówno na ocenach osób badanych, jak i wykonujc badania w warunkach laboratoryjnych (te pierwsze wykazyway zwykle wiksz dugo).
Tzw. Raport Kinseya opublikowany w 1948 roku stwierdza, e rednia dugo czonka we wzwodzie wynosi 15,25 cm, ze rednim odchyleniem 1,96 cm (pomiary wykonywane przez osoby badane).
Badanie zespou Wessela z University of California, opublikowane w 1996 roku, wykazao redni dugo wzwiedzionego penisa 13,0 cm (pomiary wykonywane przez badaczy).
Badanie brazylijskich urologów wykazao redni dugo wzwiedzionego penisa 14,5 cm (pomiary wykonywane przez badaczy).
Niemieckie badanie z 1996 roku wykazao redni dugo wzwiedzionego penisa 14,5 cm (pomiary wykonywane przez badaczy).
Notuje si równie dugo nie przekraczajc 7 cm (tzw. mikropenis), jak i przekraczajc 30 cm, aczkolwiek s to bardzo rzadkie przypadki.
Narzdy pciowe mskie wewntrzne:
jšdro
najšdrze
nasieniowód
cewka moczowa męska
gruczoły pęcherzykowo-nasienne
przewód wytryskowy
gruczoł krokowy
gruczoły opuszkowo-cewkowe
Narzdy pciowe mskie zewntrzne:
moszna
pršcie
JDRA (łac. testis, dosownie - wiadek, orchis, testimonium virile) to męskie narzšdy rozrodcze u ludzi i zwierzšt. Samce ssaków posiadaj 2 jdra, które najczciej znajduj si w mosznie-worku skórno-powiziowym, wywodzcym si ze ciany brzucha.
U ssaków jdra s pooone poza obrbem ciaa, zawieszone przez powrózek nasienny w worku mosznowym. Jest to spowodowane tym, e spermatogeneza zachodzi wydajniej w temperaturach niszych ni temperatura wntrza ciaa, czyli okoo 37 stopni Celsjusza. Misie dwigacz jdra (musculus cremaster) wchodzi w skad powrózka nasiennego. Dziki skurczom powrózka nasiennego, wywoanym zbyt niska temperatur, jdra s przywodzone do ciaa. Rozkurcz umoliwia ich odwiedzenie. Jest to swoisty mechanizm termoregulacyjny. To zjawisko jest znane jako odruch mięœnia dŸwigacza jšdra. Zachodzi ono take w odpowiedzi na stres (jdra zostaj podcignite ku ciau w celu ich ochrony podczas walki; zjawisko to wyksztacio si w toku ewolucji) oraz podczas orgazmu.
Zwykle jedno jdro wisi niej od drugiego (zazwyczaj lewe). Jest to gównie spowodowane rónicami w strukturach naczyniowych po prawej i lewej stronie. Uwaa si, e jest to kolejne ewolucyjne przystosowanie majce chroni jdra przed uderzeniem jedno o drugie.
Funkcja
Podobnie jak jajniki (których s odpowiednikami), jdra s skadnikiem dwóch ukadów: rozrodczego (jako gonady) oraz endokrynnego (jako gruczoły dokrewne). Funkcje jder, to:
produkcja spermy (plemników)
produkcja mskich hormonów pciowych (m.in. testosteronu)
Obie funkcje jder, spermotwórcza i endokrynna znajduj si pod kontrol hormonów produkowanych przez przedni pat przysadki:
lutropiny (LH)
folikulotropiny (FSH)
Struktura
Przekrój poprzeczny przez lew stron stron moszny i lewe jdro. Worek osonki pochwowej (tunica vaginalis) jest rozcignity
Pomidzy kanalikami nasiennymi znajduj si komórki œródmišższowe-Leydiga, które wytwarzaj testosteron i inne androgeny.
Rozmiary jder
Rozmiar jder w stosunku do caego ciaa waha si znacznie w zalenoci od gatunku. U ssaków poligamicznych istnieje tendencja do wystpowania wikszych jder ni u gatunków monogamicznych).Take produkcja spermy w jdrach zwierzt poligamicznych jest wiksza, co tumaczy si dostosowaniem do zwikszonej konkurencji.
U zdrowych, dorosych mczyzn objto jder waha si od okoo 14 cm do 35 cm i wicej. Pomiaru u dorosych dokonuje si nastpujcymi metodami:
porównujc jdra z elipsoidami o znanych rozmiarach lub
mierzc dugo, szeroko i gboko przy pomocy linijki, suwmiarki lub metody USG. Objto jest wtedy obliczana, przykadowo ze wzoru dla elipsoid: /6 × dugo × szeroko?.
Zazwyczaj prawe i lewe jdra posiadaj podobne rozmiary. Jdra s w pewnym stopniu elastyczne. Krótkotrwae, bezporednie dziaanie czynnika uszkadzajcego lub poddanie ich niekorzystnym warunkom, na przykad wyszej temperatury ni do której s przystosowane, moe spowodowa ich obkurczenie. Taki sam efekt wywouje podanie hormonów steroidowych. Natomiast stymulacja funkcji jder poprzez hormony gonadotropowe moe spowodowa zwikszenie ich rozmiarów.
Jdra s bardzo czue na wszelkie urazy. Najwaniejsze choroby jder:
zapalenie jšder (orchitis)
rak jšder i inne nowotwory
zgromadzenie przejrzystego pynu wokó jder (wodojšdrze, hydrocele testis)
zapalenie najšdrza (epididymitis)
skręt powrózka nasiennego
varicocele - obrzmiay splot ylny jdrowy, wystpujcy zazwyczaj po stronie lewego jdra
Usunicie jednego lub obu jder to kastracja (orchidectomia).
NAJDRZE (łac. Epidydimis)
- ukad kanalików, których zadaniem jest odprowadzanie z jšdra i magazynowanie nasienia. Najdrze skada si z gowy, trzonu i ogona. Gow stanowi paciki (albo stoki najdrza) i przewodziki odprowadzajce, natomiast trzon i ogon (który jest uwaany za gówny magazyn nasienia) zbudowane s z poskrcanego przewodu najšdrza, który opuszczajc ogon, przechodzi w nasieniowód.
Oprócz magazynowania plemników najdrze równie produkuje wydzielin, która powoduje dojrzewanie plemników przebywajcych w przewodzie najdrza, bez czego nie s zdolne do zapłodnienia.
Narzd ten zaopatrywany jest w krew przez tętnicę jšdrowš.
NASIENIOWODY, PRZEWODY NASIENNE (łac. ductus deferens)
- przewody (dugo 40-50cm) wyprowadzajce plemniki z gruczoów pciowych mskich - jšder. U krgowców nasieniowody wychodz z najšdrza i maj ujcie na zewntrz, albo w cewce moczowej. Ponadto u krgowców nasieniowody wytwarzaj pewne substancje zwikszajce ruchliwo plemników. U ssaków nasieniowody wspótworz powrózek nasienny.
CEWKA MOCZOWA (urethra)
- kocowa cz układu moczowego wyprowadzajca mocz na zewntrz. Jest to przewód rozpoczynajcy si na dnie pęcherza moczowego ujciem wewntrznym cewki, a koczcy ujciem zewntrznym u mczyzn na kocu żołędzi pršcia, u kobiet na brodawce cewkowej pooonej w przedsionku pochwy.
Cewka moczowa mska ma dugo od 15 do 20 cm. Poza funkcj wyprowadzania moczu peni równie funkcj wyprowadzania nasienia. Dzielimy j na:
Cz ródcienn - biegnc w cianie pcherza moczowego
Cz sterczow - przebiegajc przez gruczoł krokowy
Cz boniast - przebijajc przeponę moczowo-płciowš
Cz gbczast - biegnc luno w kroczu pod spojeniem onowym przez ciało gšbczaste pršcia, uchodzc fizjologicznie na kocu żołędzi pršcia; w przypadkach wad rozwojowych - spodziectwa - uchodzi na dolnej powierzchni prcia wierzchniactwa - uchodzi na górnej powierzchni prcia
PCHERZYK NASIENNY
- parzysty narzd męskiego układu rozrodczego, majcy ksztat podunego woreczka o dugoci do 5 cm. Pooony jest w okolicy dna pęcherza moczowego; wydziela ok. 70% objtoci ejakulatu. Błona œluzowa pcherzyka nasiennego zawiera nabłonek szeœcienny wydzielajcy skadniki nasienia: proteiny, enzymy, fruktozę, prostaglandyny oraz fosforylocholinę. Ujcia pcherzyka nasiennego wnikaj do nasieniowodu w miejscu zwanym jego bak.
Narzd ten wytwarza substancj zawierajc niewielkie iloci fruktozy stanowicej ródo energii dla plemników.
PRZEWÓD WYTRYSKOWY (ductus ejaculatorius)
nastpny odcinek drogi nasienia od baki nasieniowodu do ujcia cewki moczowej, pooony w obrbie gruczołu krokowego. Dugo jego wynosi ok. 2 cm, wiato ok. 1 mm w czci pocztkowej, zwajc si do 0,2 mm przy ujciu cewki moczowej. Obydwa przewody wytryskowe uchodz do cewki moczowej, kady na maym wzniesieniu błony œluzowej, zwany wzgórkiem nasiennym (colliculus seminalis), po obu stronach niewielkiego podunego zagbienia - łagiewki sterczowej (utriculus prostaticus).
PROSTATA
- gruczoł krokowy (stercz). Jest to nieparzysty narzšd miniowo-gruczoowy. Jest czci skadow męskiego układu płciowego.
Pooony jest poniej pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Przez jego misz przebiega cz sterczowa cewki moczowej (dlatego gdy dochodzi do jego przerostu, na skutek mechanicznego ucisku cewki moczowej pojawiaj si problemy z oddawaniem moczu oraz inkontynencja). Ksztat prostaty jest porównywany do ksztatu kasztana jadalnego (spaszczony stoek). Wydzielina prostaty to mtna, biaawa ciecz o zasadowym odczynie i charakterystycznym zapachu (to ona nadaje zapach spermie), w niej zawieszone s plemniki.
Tylna cianka gruczou prostaty przylega bezporednio do odbytnicy. Masaż prostaty drog transrektaln, ze wzgldu na silnie unerwienie czuciowe, dostarcza niektórym mczyznom rozkoszy. Silny ucisk w tej okolicy wywouje gwatowne uczucie parcia na mocz oraz niekiedy pieczenie w okolicy żołędzi. Ucisk prostaty wykonywany zarówno ze wzgldów lekarskich (badanie per rectum) jak i erotycznych, prowadzi do czasowego podwyszenia stenia PSA, co moe skutkowa oznaczeniem nieprawidowego poziomu w badaniu laboratoryjnym
GRUCZOY OPUSZKOWO-CEWKOWE (gruczoy Cowpera, łac. glandulae bulbourethrales) odpowiadaj za wydzielanie przezroczystej wydzieliny (preejakulatu) z cewki moczowo-płciowej. Parzysty narzd wielkoci grochu, otwierajcy si do cewki moczowej w obrbie tylnej ciany jej opuszki, znajduje si poniej prostaty.
Powstajca wydzielina stanowi naturalny lubrykat i uatwia stosunek. Sdzi si take, e pozwala on na przeczyszczenie cewki moczowej przed ejakulacjš (wytryskiem). Dlatego wydzielina ta (pyn ejakulacyjny) moe zawiera nasienie, i doprowadzi do zapłodnienia, o ile wczeniej znalazo si ono w cewce moczowej.
CHOROBY PRCIA
choroba Peyroniego
kłykciny kończyste
opryszczka
priapizm
stulejka
załupek
rak pršcia
CHOROBA PEYRONIEGO (stwardnienie cia jamistych prcia, stwardnienie plastyczne prcia, łac. induratio penis plastica, morbus Peyronie, ang. Peyronie disease) - to wókniste stwardnienie członka. Objawia si u dorosych mczyzn skrzywieniem czonka a w niektórych przypadkach powoduje bolesno wzwodów. Powane, kilkudziesicioprocentowe skrzywienie moe utrudnia wspóycie, cho odpowiedni dobór pozycji seksualnej moe to niwelowa.
Zwóknienie osonki cia jamistych powoduje skrzywienie prcia. Na grzbiecie czonka wyczuwalne s pytki. Leczenie polega na interwencji chiurgicznej lub alternatywnie zastrzyków sterydowych w miejsce zwóknienia. Ta druga metoda nie jest jednak jednoznacznie udokumentowana.
KYKCINY KOCZYSTE (brodawki weneryczne, brodawki pciowe, łac. condylomata acuminata) - nale do grupy schorze wywoywanych przez wirusy brodawczaka ludzkiego (ang. human papillomavirus - HPV).
Patogeneza
Infekcje wirusem HPV s jednym z najczstszych schorze przekazywanych drog pciow. Do dzisiaj naukowcy zidentyfikowali ponad 100 typów wirusa HPV, z czego okoo 30 jest przekazywana poprzez kontakty seksualne. Niektóre z tych wirusów stanowi powany kokancerogen, mogcy prowadzi do rozwoju raka narzdów pciowych, a zwaszcza raka szyjki macicy.
Typy wirusów
Brodawki pciowe, kykciny koczyste (ac. condylomata acuminata) najczciej spowodowane s zakaeniem wirusem HPV 6 i (lub) HPV 11. Rzadziej spotyka si infekcje wirusami HPV 16 i 18. Niekiedy kykciny mog by wywoane przez wirusa HPV 2, który zdecydowanie czciej wywouje zmiany na rkach (brodawki zwykłe, verrucae vulgares).
Drogi wnikania
Drogi zakaenia wirusami HPV majcymi predylekcj do okolic pciowych: Przenoszenie zakaenia wirusem HPV moe nastpi przez kady typ kontaktu seksualnego. U ponad 75% osób, które miay kontakt seksualny z partnerem, u którego wystpoway brodawki narzdów pciowych, rozwin si objawy choroby w przecigu 3 miesicy. Stosowanie prezerwatyw zmniejsza ryzyko infekcji o okoo 75%. Czste s równie przypadki autoinfekcji wirusem, z innych okolic ciaa (HPV 2).
Lokalizacja i przebieg
Wiele zakae wirusami HPV, przebiega zupenie bezobjawowo (wg niektórych bada a do okoo 50% wszystkich zakae).
U kobiet zazwyczaj wystpuj w okolicy krocza, na wargach sromowych, mog równie wystpowa w okolicach odbytu. U mczyzn lokalizuj si na wewntrznej stronie napletka, co czsto prowadzi do powika w postaci stulejki (ac. phimosis) lub załupka (ac. paraphimosis) lub na powierzchni odzi (najczciej w rowku zaodnym). W rzadkich przypadkach mog pojawi si na jzyku, bonie luzowej garda, wargach, krtani. Nasilenie zmian jest bardzo róne. Od niewielkich zmian brodawkowych do olbrzymich kalafiorowatych tworów (zwaszcza u kobiet), które mog obejmowa ca okolic krocza, a do odbytu (ac. condylomata gigantea).
Ekstremalnym przykadem brodawek pciowych jest posta dugo nieleczonych, zaniedbanych, przerosych kykcin Buschkego-Loewensteina (ac. condylomata gigantea Buschkhe-Loewenstein). Choroba cechuje si wieloletnim przebiegiem, niszczeniem i naciekaniem okolicznych tkanek. W badaniu histopatologicznym nie stwierdza si natomiast wyranych cech atypii, które mogyby wiadczy o nowotworowym charakterze zmian.
Diagnostyka
Identyfikacja niewidocznych goym okiem brodawek moe by przeprowadzona przy pomocy kwasu octowego, pod którego wpywem zmiany staj si lepiej widoczne. U kobiet wane jest przeprowadzenie dokadnego badania ginekologicznego, kolposkopii, w celu stwierdzenia, czy zmiany obejmuj bon luzow szyjki macicy, gdy ta okolica naraona jest najbardziej na ewentualne powstanie zmian neoplazmatycznych. Zalecane jest równie przeprowadzenie badania cytologicznego, który wykae ewentualn obecno nieprawidowych komórek.
Leczenie
Nieleczone mog prowadzi niekiedy do powanych komplikacji, od utrudnie w oddawaniu moczu, do naciekania struktur wewntrznych wcznie. Kykciny usposabiaj do rozwoju raka kolczystokomórkowego.
Miejscowe stosowanie maci ze rodkami hamujcymi podziay komórkowe (cytostatyki w tym np: 5% ma 5-fluorouracylowa, bleomycyna, cisplatyna, metotreksat). Krem zawierajcy podofilotoksynę lub jej alkoholowy roztwór, np. Condyline. Leczenie indukujce odpowied immunologiczn (interferon alfa wstrzykiwany do zmian), leki zawierajce imikwimod, np. Aldara
Chirurgiczne - elektrokoagulacja, krioterapia, laseroterapia CO2. W skrajnych przypadkach czciowa wulwektomia.
Niestety w wikszoci przypadków zmiany maj charakter nawracajcy, a terapia moe przynie tylko czasow remisję, co jest zwizane z brakiem moliwoci cakowitego usunicia zakaenia. Czsto jednak usunicie tylko czci zmian prowadzi do cakowitego wycofania si pozostaych.
Profilaktyka
Dostpna jest bezpieczna szczepionka przeciw HPV, chronica take przed wikszoci raków szyjki macicy.
kykciny koczyste
Choroby wywoane przez HSV2
Opryszczka narzdów pciowych u mczyzn.
Opryszczka moe umiejscawia si take na narzdach pciowych (herpes genitalis). Wywoywana jest zwykle przez wirus HSV2, a zakaenie wystpuje w wieku dorosym poprzez kontakt seksualny (jedna z chorób przenoszonych drog pciow).
U mczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem równie s zmiany w cewce moczowej, powodujc utrudnienie lub uniemoliwienie oddawania moczu. U uprawiajcych seks analny moe rozwin si zakaenie odbytnicy. Powikaniem zakaenia HSV2 u tej ostatniej grupy jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Leczenie
Miejscowe
W zmianach mao nasilonych wystarcza leczenie miejscowe osuszajce, odkaajce (pasty cynkowe, Viosept). Nie naley stosowa maci z antybiotykami, gdy wyduaj leczenie (te mona zastosowa w momencie nadkaenia bakteryjnego). Mona miejscowo zastosowa w postaci maœci acyklowir, pencyklowir. Dziaanie leku miejscowego jest znacznie sabsze ni przy podaniu doustnym czy pozajelitowym. Leki te dziaaj jedynie na wirusy w okresie replikacji i nie zapobiegaj nawrotom. W keratitis dendritica wskazane jest doustne i jednoczesne miejscowe zastosowanie acyklowiru (krople do oczu).
Ogólne
Leczenie ogólne znajduje zastosowanie w zmianach nawrotowych, uporczywych, niezalenie od lokalizacji, gównie w przypadku opryszczki narzdów pciowych. Acyklowir (np. Zovirax, Antivir) jest lekiem dziaajcym wybiórczo na DNA wirusa. Stosowany doustnie lub w postaci wlewów dożylnych (doylne wlewy stosuje si gównie u osób z chorobami ukadowymi, leczonych immunosupresyjnie). Ostatnio wprowadzono kilka skuteczniejszych pochodnych acyklowiru: pencyklowir, walacyklowir, famicyklowir. Poza tym wskazana jest suplementacja witamin z grupy B ( wit. B1 i B2)
Szczepionka
Cho nadal trwaj badania nad szczepionkami to nie ma jeszcze adnej skutecznej przeciwko herpes simplex virus.
PRIAPIZM (łac. priapismus, z gr. éáéóü = wzwód)
- dugotrwae, bolesne usztywnienie członka, niezalene od woli ani nie zwizane z podnieceniem seksualnym, nazwa od staroytnego boga Priapa, którego wizerunki przedstawiay mczyzn z czonkiem w stanie erekcji.
Przyczyny
Mechanizm sprawczy jest sabo poznany, ale wiadomo, e dotyczy zoonych czynników neurologicznych i naczyniowych. Priapizm moe by powizany z chorobami hematologicznymi, zwaszcza anemiš sierpowatš, białaczkami, nocnš napadowš hemoglobinuriš oraz zaburzeniami neurologicznymi takimi jak w przypadku uszkodze rdzenia krgowego (opisano priapizm u osób powieszonych). Priapizm moe by spowodowany przez lekarstwa. Najczciej wywouj go wstrzyknicia do cia jamistych przy leczeniu problemów z erekcjš (papaweryna[, alprostadil). Do innych grup, w przypadku których doniesiono o takim dziaaniu nale: leki przeciwnadcinieniowe, przeciwpsychotyczne (e.g chlorpromazyna, klozapina) przeciwdepresyjne (gównie trazodon), przeciwkrzepliwe (heparyna) oraz substancje uzaleniajce czy narkotyczne (alkohol i kokaina).
STULEJKA (łac. phimosis)
to mskie schorzenie wrodzone lub nabyte polegajce na zweniu ujcia napletka, które uniemoliwia (stulejka cakowita) lub utrudnia (stulejka czciowa) ciganie napletka (w wzwodzie lub w stanie spoczynku penisa). Za stulejk uwaa si równie taki stan, w którym napletek pozwala si odprowadzi do rowka zażołędnego, ale w trakcie erekcji powoduje ucisk i ból.
Stulejka
W pocztkowym stadium stulejka moe by leczona poprzez naciganie, np. rozgrzanego w gorcej kpieli napletka (metoda Beaugé'a). Jednake najczciej leczona jest chirurgicznie poprzez usunicie czci albo caoci napletka. W agodnych przypadkach stosuje si zabieg plastyczny poszerzajcy ujcie napletka. Zazwyczaj operacja przeprowadzana jest przy znieczuleniu miejscowym. Rehabilitacja trwa niewiele ponad dwa tygodnie.
ZAUPEK (ac. paraphimosis)
- to schorzenie najczciej nabyte, wystpujce u mczyzn. Polega na niemonoci sprowadzenia napletka z powrotem na żołšdŸ pršcia. Odcignity napletek znajduje si w okolicy rowka zaodnego i jest zbyt wski, aby od moga si przez niego przecisn.
Sytuacja taka powstaje jako konsekwencja odprowadzonej stulejki lub na skutek urazu odzi, która ulega obrzękowi. W skrajnych przypadkach moe to doprowadzi do niedokrwienia i martwicy odzi. Leczenie wycznie operacyjne.
NOWOTWÓR (łac. neoplasma, skrót Npl)
- grupa chorób w których komórki organizmu dziel si w sposób niekontrolowany przez organizm, a nowo powstae komórki nowotworowe nie rónicuj si w typowe komórki tkanki. Utrata kontroli nad podziaami jest zwizana z mutacjami genów kodujcych białka uczestniczce w cyklu komórkowym: protoonkogenami i antyonkogenami. Mutacje te powoduj, e komórka wcale lub niewaciwie reaguje na sygnay z organizmu. Powstanie nowotworu zoliwego wymaga kilku mutacji, std dugi, ale najczciej bezobjawowy okres rozwoju choroby. U osób z rodzinn skonnoci do nowotworów cz tych mutacji jest dziedziczona.
Przed leczeniem nowotworu za pomoc nawietla wskazane jest zdeponowanie spermy w specjalnych bankach spermy. Pozwoli to na posiadanie w przyszoci wasnego potomstwa, nawet po leczeniu onkologicznym.
Rodzaje nowotworów
nowotwór łagodny (neoplasma benignum)
nowotwór złoœliwy (neoplasma malignum)
nowotwór anaplastyczny (neoplasma anaplasticum)
mięsak (sarcoma)
rak (carcinoma)
potworniak (teratoma)
nowotwór miejscowo złoœliwy
Leczenie
W leczeniu stosuje si:
chemioterapię
radioterapię
leczenie chirurgiczne
hipertermię miejscow