ściąg zyw kolo 3

JĘCZ Sm.śr-88%,Bo-11%,wł sur-4,8%,en dla Ru=6,9 MJ/kg,Su12,6 MJ/kg,Eq12,8 Mj/kg,Av11,9MJ gł zboże paszowe w Eu.Skarmia się ozimy i jary.zaw mniej wł od owsa.wyższą wart en od owsa,ale niższą od pszen i kukur.Można stos w duż il opasie Bo i jagni oraz w tuczu Su *Su pobiera b.chętnie,dobre przyr.też w żywieniu Eq w pd Eu,zastępuje owies.Najl podawać gnieciony lub śrutowany,zwilżony.*podst zboze w żyw Av Ziarno obłuszczone zaw,o 2-3 punkty % więcej białka i o tyle samo mniej wł sur.-wyższa strawn i większa wart Ziarno jęczmienia o większej zaw białka(powyżej 13%)może niekiedy stan jedyną paszę dla Su w 2 okresie tuczu,jeżeli będzie uzupełn lizyną syntet,skł min i wit.skarmia się najczęściej w postaci śruty:dla Su drobniejszej,dla Bo grubszej.Ov może być pod bez śrutowania. Całe ziarno podawane też może być po odp przygot, np. podgrzaniu lub opieczeniu, jako pierwsza stała pasza dla prosiąt. KUKUR:En:Ru-8,Su,Eq,Av14 MJ/kg,Bo:9%Ws:3% Ps2%Wybitnie węglowod,Dużo tł 4-5%(dużo tokoferolu >20mg/kg oraz ksantofili:17mg/kg intens żółte zabarw żółtka jaj i skóry brojlerów);dużo nienas kw.tł-Większe dawki w mieszankach dla tuczników żółtawa i miękka słonina(niepożąd)Mało wł.Najwyższ wart en ze zbóż upraw w PL,niska wart biolog-1/2 mniej lizyny i trypt,więcej leu w por z owsem-Prawie nie zawiera subst.Antyodż-Twarde,wym śrutowania- Dobre ef w żywieniu:kur niosek,brojlerów i tuczników Odmiana Opaque-2 - podwyż zaw lizyny- Odmiana Fluory - podwyższona zaw białka OTR PSZENNE grube,drobne,mieszane Pasza dietetyczna,lekko rozwaln(stos z paszami zatwardzającymi)działanie mlekopędne,Bo,Eq,Su po porodzie jako pójło.skąłdnik mieszanek treściwych.Zadko stos u Av i Su.zwierzat nieprzezuw(zaw duzo włokna)Bo ml 1-3kg,w miesz tresciwych dla Bo 30%,Su20%,Av10% Wskazane dla młodzieży,cięzarnych i chorych zwierz.Otreby pszenne i zytnie->do 9%ws!Sm-87%ps-4%,bo-14,2%Ts-3,7,wł sur-7%BAW-58%,en netto dla Bo-5MJ/kg en.met.Su 10MJ/kg,Av8,5MJ/kgOWIES-BO12%BAW60%En MJ Bo-6,Su11,Eq11,5, Av11 Duża zaw wł ok. 10% Dość wysoka il tł 4-5%Zaw włókna zależy od % il plewek w ziarnie dobry- poniżej 30% a gorsze 40% i więcej.strawność i wartość energ. jest niższa niż innych zbóż. Ołuskany ma wart. energ. = lub > niż kukurydza.- Zaw sporo białka (lizyna , arginina) Duża zaw Wit. E i B1. -Eq robocze - owies + sieczka żytnia lub pszenna i lekko zwilżony - obrok. Owies NIE dla koni spoconych również świeżo zebranego (wypocenie min 2-3 mies).Eq 2-4kg/doba (lekka praca) 8kg i > (przy ciężkiej pracy). Dobra pasza w żywieniu rozpłodników- ogierów, buhajów, knurów, tryków. Dla krów mlecznych 2-3 kg/doba. Polecany dla loch prośnych i ov.Ma ograniczone zastos w tuczu świń i brojlerów za dużo włókn. PSZENICA.Smaczna, łatwostrawna.Wysoka zaw. białka o wart. biolog ok. 50%. Wys. koncentracja en - skrobia (większość s m)En w 1kg dla: Ru (EN)7,5MJ; Su (EM)13,9MJ; Eq (ES)13,4; Av (EM)12,9B.Og. - 11,9% (niska wart. biolog 50%) Wł.Sur. - 2,9% (mało) ZBAW - 69,4% (skrobia)Tłuszcz Sur. - 2%-mało (duża zaw. NKT gł. kw. linolowy, linolenowy, oleinowy) -Subst.aktywne biologicznie - mało minerałów, Ca <0,1%; P 0,3-0,4%(mało dostępny); witaminy - E (zwł kiełki), B1, B2, B12, Niacyna -Subst. antyżywieniowe - śr zaw. polisacharydów nieskrobiowych (trudno strawne, pęcznieją w p.pok.), W żywieniu (gł su av): -Su - dla wszystkich gr. produkcyjnych (dobre przyrosty), w post. grubej śruty, do 50% mieszanek pasz treściwych, niezbędna dla małych prosiąt i macior karmiących. -Av in. ptactwa - podst komponent mieszanek,najlepiej śruta granulowana; dla ptactwa wodnego w mieszankach granulowanych na sucho lub sypkich na mokro.-Bo - śruta gruboziarn, jako dodatek, dobra w miesz z in. zbożami; -Ov - dla opasów i reprodukcyjnych, w całości, najlepiej mieszać z in. zbożami (jęczmień, owies).Eq - grubo zmielona, zmieszana z paszami b. włóknistymi (żeby zapobiec kolce), max do 3kg dziennie u dużych koni. Nie dla źrebiąt. ŻYTO: B ogól - 9,5% Wł sur - 2,4% Popiół sur- 1,8% Tłuszcz sur - 1,6% BAW - 72,7% En - 7,3% ( Ru ), 13,3% ( Su ), 14,1% (Eq), 10,7% ( drób) - typowe zboże chlebowe - w żywieniu używa się pośladów żytnich i ziarna uszkodzonego- mało włókna,tłuszczu, - dużo węglowod - mniej białka niz pszenica ale białko to ma wieksza wart odżywczą( dużo lizany)- dużo subst antyżywieniowych ( niska strawność ) podawane w dużych il powoduje( gł mlode) zaburz w trawieniu ( dużo polisacharydów nieskrobiowych - pentozanów a niekiedy także sporysz)- śruta żytnia w żywieniu Su( tuczniki): nie więcej niż 25% dawki w 1. okresie tuczu i 35% w 2. okresie tuczu- nie dla macior wysoko prosnych i karmiącym i małym prosiętom- można podawać maciorom luźnym i nisko prośnym ( do 20 - 40 % w mieszance)- przy karmieniu innych zwierząt -stopniowo przyzwyczajać je do żyta- dawnki u Eq nie powinny przekraczać 3-4 kg dziennie; należy rozdrobnić na grubą śrute i podawac z innymi paszami np.owsem. zaleca się podawać żyto sparzone-Bo mleczne: w postaci śruty do 2 kg(40 - 45% w mieszance),- opasy : do 3 kg- nie jest dobrą paszą dla Av; niechętnie pobierane, biegunki, depresja wzroku, powoduja zalepianie dzioba,palców ,skrzydeł. u kur starszych może stanowic o 10% mieszanki - nie skarmiać ziarnem bezpośrednio po zbiorze ? zaburzenia w trawieniu,u Eq ?kolka. skarmiac dopiero po ok. 6-8 tyg po zbiorze. OTRĘBY ŻYTNIE Czesto zanieczyszczone sporyszem(u cięzarnych ronienia ,pozostałe zwierz.zatrucia) Zaw pentozany(sub. antyodz) -> kamienie wraz z piaskiem(kolka u Eq) Przed podaniem namoczyć!Wskazane dla starszych, opasowych,pracujacych. Nie dla młodzieży S. m87% ,popiół sur-4,5%,białko og-13,9%,tł sur-3,3%,włokno sur-5,9%,BAW-60%,en netto dla Bo 5,8MJ/kg,en metab-Su-10,2MJ/kg,Av-7,5MJ/k O JĘCZMIENNE Stos dla Ru Eq S.m.88%,popiół sur-4,4%,białko og-13%,tłuszcz sur 4,4%, włokno sur-10%,BAW-56%,en brutto-16MJ/kg O OWSIANE Dla Ru i Eq OKUKUR 5%białka dla starszych opasów Bo i Su nie podawać Eq(kolki!!) BOBIK- duża il subst antyodżywczych gł tanin ale także wicynę i konwicynę dlatego w śrutach powinno być < bobiku niż 20 %- białko 28 - 35 % w SM gł albuminy, globuliny, nieco mniej lizyny od grochu i podobnie mało aa siarkowych- skrobia 40 - 45 % SM, - węglowodany nieskrobiowe od 17 do 18 % gł celuloza- tłuszcz 1,0 - 1,9 % SM kw nienasycone z przewagą linolowego- wart en dla Su wynosi 14,5 MJ/kg SM- strawność jednolita nie jest wysoka wynosi 70%- obecność wicyny i konwicyny nie zaleca się dla krów wysoko mlecznych GROCH- uprawia się podgatunki: Pisum sativum ssp.sativum dla żywienia ludzi i monogastrycznych Pisum sativum spp. arvense (Peluszka) uprawiana na zielonkę- komponent do pasz dla Av i Su- białko od 13 do 30 % w SM głównie globuliny, albuminy, i glutein- bogaty w lizynę ubogi w aa siarkowe- skrobia od 30 do 52 % w SM gł węglowodór - nasiona mają jej mniej niż pomarszczone- węglow nieskrobiowe od 16 do 20 % w SM- tłuszcz < 2 %- gł kwasy linolowy i linolenowy- zaw subst antyodżywcze: inhibitory proteaz, lektyny, taniny, galaktocukry- poziom ich jest niski jedynie w peluszce dużo jest taniny- zaw en metabolicznej dla Su 15,8 MJ/kg- zaw en metabol dla Av od 11 do 12 MJ/kg- dobra pasza uzupełniająca dla Bo mlecznych ŁUBIN biały, wąskolistny, żółty- na pasze używane odmiany słodkie o niskiej zaw alkaloidów- białko śr 35% SM- skład aa mało zróżnicowany- białko jest dobrze trawione przez Su i Av- prawie brak skrobi- węglowodany nieskrobiowe 39 % SM- gł: glukoza, galaktoza, kw uronowe, arabinoza i ksyloza- węglowodany te nie są trawione przez drób grzebiący - w dużym stopniu trawione przez florę p.pok Su- włókno sur jest wysokie gł w okrywie nasiennej- strawność włókna u Su jest wysoka gdyż jest dużo celulozy we włóknie- tłuszcz 7 % gł kw jednonasycone- subst antyżywieniowe to alfa- galaktozydaza alkaloidy- stos u Su uzależnione od ili alkaloidów .łubin ma niską wart energ i ubogi skład aa białka- wartość łubinu dla Av i młodych Sumożna zwiększyć przez usunięcie łupy Pochodne.Przem. Olej.:SOJA OWŁOSIONA EN drób: 15 MJ/KG , Su: 17 MJ/KG BIAŁKO: 40,8% WŁ. SUR. 6,6% TŁ. SUR: 19% BAW: 27% POPIÓŁ SUR: 5,5% W oleju soj. 80% stanowią NKT ok. 50% kw. linolowy. Dużo NKT C:16 11,4 %ekstraktu eterowego i C:18:0-3,8% 18:1-22,6% 18:2-50,2% 18:3-7,1%Wartość pokarmową nasion ograniczają inhibitory trypsyny, chymotrypsyny, pektyny i białka o działaniu immunogennym. W nasionach są Inhibitory Kunitza- unieczynniające trypsynę i słabiej chymotrypsynę i inhibitory Bosmana-Birka inaktywujące oba związki. Inaktywacja enzymów powoduje zwiększenie wydzielania cholecystokininy, pobudza trzustkę do sekrecji soku trzustkowego. U młodych powoduje zahamowanie wzrostu i hipertrofi trzustki. Mocniej reagują AV słabiej SU. Aby soja była bardziej dostępna stosuje się odmiany prawie całkowicie pozbawione inhibitorów Kunitza, oraz stosuje się ogrzewanie nasion. Reakcje starszych kur i Su na podawanie surowych nasion jest słabsze to tez niewielkie ilości niedogrzanych nasion można włączyć do mieszanek bez obniżania wyników produkcyjnych. U młodych tylko ogrzane bo inaczej zahamowanie wzrostu ŚRUTA POEKSTRAKCYJNA I WYTŁOKI RZEPAKOWE-Powst. Z nasion rzepaku „00”,o niskiej zaw. kw.erukowego (dopuszczalny poziom-2%)i glukozynolanów(GLS)-subst.antyżywieniowych. GLS pod działaniem mirozynazy w nasionach ulegają hudrolizie--> związki tox-izotiocyjaniany, oksazolidynotiony, tiocyjaniany, rodanki, nitryle.Powodują zaburzenia metabolizmu jodu, powiększenie tarczycy, wątroby,obniżenie spożycia paszy-->obniżenie przyrostów mc,zakłócenia w reprodukcji.Kw.erukowy(GLS)powoduje ponadto otłuszczenie, zwłóknienia,uszkodzenia mięśnia sercowego i in. narządów. Na działanie GLS są mniej wrażliwe Ru i zwierzęta starsze.Tanina-obniża strawność, synapina- pośr. Prod. metabol.jest trimetyloamina(TMA)- rybi zapach. u kur znoszących jaja o brąz.skorupce,w efekcie defektu genetycznego TMA ulega oksydacji i rozkładowi-gromadzi się w watrobie->krew->jaja->rybi zapach.Ulepszone odmiany-”0”kw.erukowy zastapiony kw.oleinowym,”00”kw.erukowy->kw.oleinowy+ radykalne obniżenie GLS.Ogrzewanie nasion nie wpływa na obniżenie GLS-za mało mają wody.Ogrzewanie+nawilżanie zwiększa ich wartość-inaktywacja mirozynazy,obniżenie GLS. Jakość i skład paszy zależy od metody produkcji,która powinna zapewnić obniżenie subst.goitrogennych z zachowaniem dobraj jakości białka(szcz.lizyny). Wytłoki-więcej tłuszczu,mniej białka niż śruta.moga zawierać więcej subst.szkodliwych (jeśli nie zinaktywowano mirozynazy i nie rozłożono GLS) Śruta-białko 30-39%(35%).porównując do śruty sojowej-mniej lizyny,więcej metioniny i treoniny,podobna il.tryptofanu.słabo strawne dla zwierząt monogastrycznych. włóknosur.-16% niższa wartość E niż śr.sojowa. dużo Ca,Fe,Mn,P,Mg,Se(gorzej dostęne niż w sojowej przez obecność kw.fitynowego) trzeba uzupełniać Zn. więcej choliny,niacyny,ryboflawiny,tiaminy,mniej kw. Pantotenowego stos. W żyw. Wszystkich zwierząt gospodarskich. Do 20% mieszanek. Bezpieczniej do 10% w paszy dla kaczek i niosek(obniżenie nieśnośći i masy jaj), do 15% dla indyków hodowl,rzeźnych(obniżenie przyrostów,pogorszenie wykorzystania paszy), do 12% dla Su hodowl., prosiąt, warchlaków (prosięta w 1-szych tyg życia wrażliwe na GLS,loszkom,knurkom hodowl. nie podawać „00”,tuczniki-10% dawki, „00”nie pogarsza jakości tuszy,zwiększa zaw.NKT->miękki tłuszcz)1kg=0,6kg śr.sojowej zaw.44%białka w żyw.śu młodych=0,7kg w żyw.Supowyżej 70kd mc.=>niska wartość E,niska strawność AA-nie stos. jako jedynego źródła białka uzupełniającego zboże w żyw.Su. DROŻDŻE PIWNE SUSZONE: MANNANY - stymulują odporność, są częściej stosowane ze wzgl. na większą trwałość i wyższą zawartość skł. pok.duże il. białka, które przeważnie zal. do białka właściwego - głównie albuminy i peptony. wartość biol. białka drożdży jest bardzo wys. i stawiana niemalże na równi z war. białka poch. zwierzęcego. dobre wyniki osiąga się, skarmiając drożdże razem z ziarnem zbóż, poprawia przyrosty, szczególnie u Su. zaleca się podawanie od 0,25 do 0,5 kg paszy dziennie.Bo l kg drożdży po stopniowym przyzwyczajeniu ich do gorzkiego smaku. Eq do l kg dziennie razem z paszami węglowodanowymi. cenny dodatek białkowy dla Av 90% s.m, 45% b.o, 2% tł.s. i tyle samo włó. sur. W żywieniu Bo l kg zawiera: 6,25 MJ NEL; Wartości dla Su: 13 MJ EM; 32 g lizyny i 12 g metioniny z cystyną w l kg. naświetlenie drożdży promieniami ultrafioletowymi zwiększa zawartość witaminy D - pasza dodatkowa w żywieniu młodzieży (zapobieganie krzywicy) prawdopod. stymulują też produkcję mleka, zwiększają w istotny sposób zawartości witaminy D w mleku Pasze poch. Zwierz.:MLEKO I PROD. POCH.Mleko należy do najważniejszych pasz w żywieniu zwierząt, a przede wszystkim ssaków. Jest ono ich pierwszym pokarmem. Przez kilka dni po porodzie produkowana jest siara. MLEKO PEŁNE, ODTŁUSZCZONE, SUSZONE-Mleko zawiera znaczne ilości białka (ok. 33% w suchej masie). Wyróżnia się trzy grupy białek mleka:1-kazeina ― jest jej najwięcej, gdyż stanowi 80% związków azotowych; 2-albuminy i globuliny, których zawartość wynosi około 16% całej ilości azotu; 3-związki azotowe niebiałkowe_(np. wolne aminokwasy, amoniak, mocznik i in.) stanowią pozostałą część (około 4% N w mleku). Bardzo dobry skład aminokwasowi,bardzo wysoką strawność- wynoszącą nawet 100%,w tłuszczu dominują kwasy tłuszczowe: oleinowy (ok. 30%), palmitynowy (ok. 25%) oraz mirystynowy i stearynowy (po 9-13%). laktoza głównym cukrem, występowanie tłuszczu w mleku w postaci zemulgowanej powoduje, że strawność tego składnika jest także bardzo wysoka, znaczne ilości składników mineralnych.-jest w nim zwłaszcza dużo wapnia, około 1,2 g w 1 kg, P-1.0,Na-0.6, miedź 0,2, cynk 4,3, żelazo 0,814, mangan 0,1, kobalt.1,3. Zawartość żelaza w mleku nie pokrywa zapotrzebowania zwierząt młodych, szybko rosnących. Żywienie samym mlekiem nie może być prowadzone zbyt długo, gdyż u prosiąt, cieląt i jagniąt okres krytyczny występuje po 3-4 tygodniach.Spośród witamin w mleku sporo jest witamin z grupy B, zwłaszcza ryboflawiny (ok. 21 mg w lkg suchej masy).Mleko dodawane do pasz gospodarskich poprawia nie tylko ich smakowitość, ale również strawność oraz wykorzystanie. Mleko należy zadawać jako świeże lub kwaśne (zsiadłe). Nie powinno się stosować mleka nadkwaszonego, ponieważ może ono wywoływać zaburzenia w trawieniu. Mleko można zakwaszać kwasem solnym, kwasem mlekowym lub octem, co zmniejsza zagrożenie występowania zaburzeń w trawieniu i zapobiega biegunce. Mleko świeże stosowane jest głównie w żywieniu cieląt oraz trzody chlewnej. Cielęta otrzymują początkowo (po okresie pojenia siarą) mleko pełne, a następnie mleko odtłuszczone. SERWATKA-produkt uboczny powstający przy produkcji serów. Zawiera ona (tab. 13.3) bardzo małe ilości białka (0,7%). i tłuszczu (0,02%). Zależnie od technologii produkcji sera może to być serwatka podpuszczkowa ― jeśli do wytworzenia skrzepu stosuje się podpuszczkę, lub twarogowa ― jeśli skrzep powstaje w wyniku fermentacji mlekowej lub przez obniżenie pH na skutek dodatku innego kwasu. Serwatka jest dość bogatym źródłem wapnia i witamin z grupy B, z wyjątkiem serwatki podpuszczkowej, znaczna bowiem jej część pozostaje w serach. Jest paszą o małej zawartości składników pokarmowych, dużą zawartość wody, około 93-95%. Serwatka znajduje zastosowanie w żywieniu tuczników, którym można ją podawać do woli. Serwatkę stosuje się bez przetwarzania, jedynie serwatkę podpuszczkową najlepiej jest wcześniej zakwasić, gdyż szybko ulega MĄCZKA RYBNA b.szerokie zastosowanie jako komponent mieszanek przemysłowych i koncentratów białkowych Av, Su cieląt i Car białka od 45 do 70%. Strawność jest wysoka, nawet 90%. Wart odżywcza białka jest większa niż innych mączek zwierzęcych (oprócz mleka w proszku). tłuszczu waha się od 2 do 20%. zasobne w skł mineralne, gł Ca, P, Se, w końcowym okresie tuczu Su (co najmniej na 3 tyg przed ubojem) av nie wiecej niż 10%