ODPOWIEDZI NA EGZAMIN Z PRAWA 1


ODPOWIEDZI NA EGZAMIN Z PRAWA

CZĘŚĆ I. System prawa europejskiego

1. Co oznacza pojęcie „acquis communautaire”? Jaka jest relacja tego pojęcia do pojęcia „prawo Unii Europejskiej”?

Termin acquis communautaire odnosi sie do całego dorobku prawnego Wspólnot Europejskich. W skład acquis wchodzą przede wszystkim:

Prawo Unii Europejskiej należy wyraźnie odróżnić od prawa międzynarodowego, gdyż status międzynarodowo prawny można przyznać w zasadzie jedynie traktatom (pozostają umowami międzynarodowymi).

2. Wskaż wartości wymienione w Traktacie jako „wartości Unii Europejskiej”.

Pokój, sprawiedliwość, praworządność, demokracja(obywatele są reprezentowani na forum PE), równość, zrównoważony rozwój, poszanowanie praw człowieka (Karta praw podstawowych)

3. Jakie kategorie kompetencji wykonuje UE? W jaki sposób każda z tych kategorii jest charakteryzowana?

(NIE WIEM CZY DOBRE?)

Kompetencje wyłączne

Według Art. 12 unia celna, wspólna polityka handlowa, polityka monetarna krajów strefy Euro oraz ochrona morskich zasobów biologicznych w ramach wspólnej polityki rybackiej, oraz - w szczególnych sytuacjach - zawieranie umowy międzynarodowej z należą do kompetencji wyłącznych.

W tym obszarze Państwa Członkowskie nie mogą samodzielnie wprowadzać ustawodawstwa.

Kompetencje dzielone

Według Art. 13 rynek wewnętrzny, rolnictwo i rybołówstwo, transport, sieci trans-Europejskie, energia, wybrane aspekty polityki społecznej, spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna, środowisko, wybrane aspekty zdrowia publicznego, ochrona konsumenta oraz przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości należą do kompetencji dzielonych

W tym obszarze Państwa Członkowskie nie mogą samodzielnie wprowadzać ustawodawstwa.

Kompetencje wspomagające

4. Omów zakres podmiotowy i terytorialny obowiązywania prawa Unii Europejskiej.

Zakres podmiotowy

Prawo UE kierowane jest przede wszystkim do państw członkowskich UE. Jednakże ze się na zasadę przebywające oraz skutku przebywające, krąg podmiotów objętych stosowaniem prawa UE (szczególnie prawa WE) jest znacznie szerszy. Prawo Unii Europejskiej stosowane jest wobec wszystkich podmiotów (osób fizycznych i prawnych), przebywające miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z krajów członkowskich UE. Prawo UE wiąże również osoby trzecie (tj. spoza UE) przebywające na obszarze jednego z państw członkowskich.

Zakres terytorialny

Obszar ludność jej a prawa pokrywa się z terytorium Unii Europejskiej, zgodnie z ud.

29 konwencji ludność jej o prawie umów międzynarodowych. Zasada ta znalazła

potwierdzenie w ud. 299 TWE, jednak doznaje ona wielu wyjątków.

W ograniczonym zakresie prawo UE stosowane jest m. u. Na:

1. obszarach zamorskich Francji,

2. Azorach i Maderze,

3. brytyjskiej wyspie Man i Wyspach Kanałowych,

4. Gibraltarze (nie jest objęty obszarem celnym WE)

5. Wyspach Alandzkich (Finlandia)

Wobec Wysp Owczych (Dania) i Grenlandii stosowanie traktatów jest całkowicie wyłączone. Grenlandia formalnie przynależy do Danii i została wraz z nią częścią Wspólnot Europejskich w 1973 r. Jednak w 1979 r. Grenlandia uzyskała szeroka autonomie, a w 1982 r.ludność zagłosowała przeciwko członkostwu we Wspólnotach. Wskutek tego w 1984 r. Grenlandia została wyłączona ze Wspólnoty, ale równocześnie uzyskała specjalny status stowarzyszenia.

5. Jakimi cechami charakteryzuje się prawo UE?

Zasada: prymat prawa wspólnotowego nad krajowym (oparty na przepisach konstytucyjnych państw członkowskich)

6. Co oznacza „autonomiczny charakter prawa UE”? W jakich orzeczeniach Trybunał Sprawiedliwości wskazał na taką autonomię prawa UE?

Porządek prawny tworzony przez UE charakteryzuje się autonomią, czyli prawo UE należy odróżnić od tradycyjnego prawa międzynarodowego publicznego.

Porządek prawny UE jest specyficzny w swoim rodzaju (np. prawo tworzone w ramach ONZ)

Państwa zrzekły się kompetencji na rzecz UE, czyli PC muszą przestrzegać decyzji, dyrektyw itp; a jak nie -> TS->KARA

Autonomiczny porządek prawny 5 elementów

  1. Przekazanie przez PC kompetencji na rzecz UE.

  2. Zinstytucjonalizowany proces tworzenia prawa (z góry wiemy jakie instytucje tworzą prawo)

  3. Hierarchiczność systemu prawa(łączy się z podziałem prawa na pierwotne i wtórne)

Pierwotne: tworzone przez PC (są hierarchicznie wyżej)

Wtórne: tworzone przez instytucje UE. Musza być zgodne z traktatami. (rozporządzenia, dyrektywy…)

  1. Brak zasady wzajemności.

Zasada wzajemności: pewien rodzaj sankcji; PC nie mogą usprawiedliwiać naruszenia przez siebie prawa UE tym, że inne PC też to prawo narusza.

  1. Prawo UE w stosunkach wewnętrznych (pr. krajowe) może być źródłem praw i obowiązków zarówno organów PC jak i podmiotów prawnych.

Orzeczenia: Costa/Enel, Van Gend&Loos.

7. Na czym polega „zazębianie się” porządków prawnych UE i państw członkowskich ?

Polega na tym, że wzajemnie na siebie oddziaływają.

*prawo wspólnotowe wymaga wewnątrzpaństwowego wykonania (m.in. implementacja dyrektyw)

*prawo wspólnotowe ogranicza stosowanie prawa krajowego

8. Jakie źródła prawa zaliczane są do źródeł prawa pierwotnego UE?

Prawo pierwotne stanowią akty przyjmowane przez państwa członkowskie (a nie instytucje WE).

Prawo pierwotne obejmuje zatem:

- traktaty ustanawiające Wspólnotę Europejska i EURATOM wraz z protokołami i

aneksami

- traktaty uzupełniające i zmieniające

- traktaty o przystąpieniu nowych państw członkowskich (traktaty akcesyjne)

- decyzje Rady UE, wówczas gdy jej członkowie działają jako przedstawiciele państw członkowskich (np. decyzje zmieniające liczbę Sędziów i Rzeczników Generalnych ETS, zmieniające liczbę członków Komisji Europejskiej, a także uchwała o ustanowieniu Sadu

Pierwszej Instancji)

9. Jakie źródła zaliczane są do źródeł prawa wtórnego UE?

Prawo wtórne tworzą akty prawne stanowione przez organy Wspólnot Europejskich, wyposażone w odpowiednie kompetencje na mocy postanowień traktatowych w celu realizacji zadań wyznaczonych przez te traktaty.

-rozporządzenia, dyrektywy, decyzje (i inne akty niewiążące), umowy międzynarodowe UE, porozumienia PC, orzecznictwo

10. Wymień cechy charakterystyczne traktatu jako źródła prawa pierwotnego.

11. Scharakteryzuj „zasady ogólne prawa UE” jako źródła prawa UE (rola zasad ogólnych).

Należy je traktować jako takie zasady wspólne dla systemów prawnych państw świata, regionu czy nawet kilku państw, które nadają sie do zastosowania w stosunkach międzynarodowych.

12. Omów zasadę lojalności (solidarności) w prawie UE.

13. Omów zasadę proporcjonalności w prawie UE.

14. Omów zasadę subsydiarności w prawie UE. (POMOCNICZOŚCI)

w zakresie, który nie podlega wyłącznej kompetencji WE, Wspólnota podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być zrealizowane w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast, ze względu na skalę i skutki proponowanych działań, mogą być lepiej zrealizowane przez Wspólnotę

15. Na czym polega zasada bezpośredniej skuteczności aktu prawnego UE?

Zasada bezpośredniej skuteczności jest zasadą prawa wspólnotowego. Oznacza ona, iż:

Zasada ta została wprowadzona, by uniknąć wątpliwości co do skuteczności prawa europejskiego wobec podmiotów innych niż organy państwowe.

Sądy państw członkowskich są zobowiązane udzielić jednostkom ochrony na podstawie prawa wspólnotowego, a w przypadku niezgodności prawa krajowego z wspólnotowym, powinny to uczynić stosując prawo wspólnotowe (zgodnie z zasadą pierwszeństwa tego prawa).

16. Na czym polega bezpośrednie stosowanie aktu prawnego UE?

Stosowanie bezpośrednie oznacza, że akt prawa UE automatycznie, bez konieczności implementacji, staje sie obowiązującym aktem krajowego porządku prawnego.

Polega na tym, że mogę iść do sądu i dowodzić, że polskie prawo jest sprzeczne z UE, no pozbawia mnie praw, które są zawarte w prawie UE. Np. kejs Brzeziński.

17. Jakie akty prawa UE wywierają skutek bezpośredni UE?

18. Jakie akty prawa UE są bezpośrednio stosowane UE?

19. Na czym polega wertykalny skutek bezpośredni aktów prawnych UE? Jakie akty prawne wywierają skutek tego rodzaju?

wertykalny (pionowy) skutek bezpośredni: jednostka może powołać sie na przepis wspólnotowy wyłącznie w sporze z państwem członkowskim.

Akty prawne:

20. Na czym polega horyzontalny skutek bezpośredni aktów prawnych UE? Jakie akty prawne wywierają skutek tego rodzaju?

horyzontalny (poziomy) skutek bezpośredni: jednostka może powołać sie na przepis wspólnotowy w sporze z inna jednostka.

Akty prawne:

21. Scharakteryzuj traktat jako źródło prawa.

22. Omów podstawy traktatowe funkcjonowania UE.

Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali TEWWiS

Traktat został podpisany 18.04.1951 r. w Paryżu, wszedł w życie 25.07.1952 r. Był to jedyny traktat terminowy,

jego obowiązywanie przewidziano na 50 lat. Wśród głównych postanowień TEWWiS znalazło sie przede wszystkim ustanowienie wspólnego rynku węgla i stali (zniesienie wielu ograniczeń w handlu). TEWWiS stworzył także własna strukturę instytucjonalna.

Traktat o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej (TWE)

Traktat został podpisany 25.03.1957 r. w Rzymie (Traktat Rzymski), wszedł w życie

1.01.1958 r. Traktat powoływał do życia Europejska Wspólnotę Gospodarcza (EWG). Na

mocy Traktatu z Maastricht (1992) nastąpiła zmiana nazwy: EWG została przemianowana

na Wspólnotę Europejska. Główne postanowienia Traktatu koncentrowały sie na

osiągnięciu unii celnej, a w dalszej perspektywie - wspólnego rynku. Traktat przewidywał

mechanizmy realizacji tych celów: instytucje oraz środki prawne.

Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom)

Jednocześnie z podpisaniem Traktatu ustanawiającego Europejska Wspólnota

Gospodarcza (25.03.1957 r.) przyjęto również Traktat o utworzeniu Europejskiej

Wspólnoty Energii Atomowej., który wszedł w życie 1.01.1958 r. Celem Euratomu był

rozwój energetyki jądrowej we Wspólnocie.

Jednolity Akt Europejski (JAE)

Dokument ten nie jest tytułowany jako traktat, choć w zakresie systemu prawno instytucjonalnego

Wspólnoty miał znaczenie podobno do przepisów traktatowych. JAE

został podpisany 17 i 28 lutego 1986 r., wszedł w życie 1 lipca 1987 r. Główne

postanowienia JAE koncentrowały sie na:

- podstawach prawnych funkcjonowania Rady Europejskiej

- koncepcji rynku wewnętrznego oraz instrumentach jego wdrażania

- poszerzeniu kompetencji Wspólnot o nowe dziedziny: badania naukowe, rozwój techniczny, środowisko naturalne

- rozszerzeniu możliwości delegowania kompetencji prawodawczych na Komisje

- wprowadzeniu procedury współpracy (Parlament Europejski włączony w proces stanowienia prawa)

- rozszerzeniu procedury zgody (PE) na przypadki przystępowania nowych państw członkowskich i stowarzyszenia z nimi

- zmniejszeniu ilości przypadków, gdy Rada decydowała jednomyślnie (17 przypadków z listy 46)

- postanowieniach przewidujących utworzenie Sadu Pierwszej Instancji przy Europejskim Trybunale Sprawiedliwości

Traktat o Unii Europejskiej (TUE)

Traktat, nazywany również Traktatem z Maastricht, został podpisany 7.02.1992 r.,

wszedł w życie 1.11.1993 r. Celem politycznym Traktatu było powołanie nowej struktury:

Unii Europejskiej, która obok filaru ekonomicznego, tworzonego przez istniejące Wspólnoty, obejmowała równie* dwa dodatkowe filary: Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (II filar) oraz Współprace w Dziedzinie Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (III filar). Celem gospodarczym Traktaty było powołanie unii gospodarczo-walutowej (UGW). Inne postanowienia Traktatu koncentrowały sie na:

- przyznaniu kompetencji w zakresie UE Radzie Europejskiej („stymuluje rozwój Unii i

określa ogólne kierunki jej polityki” - art. 4 TUE)

- utworzeniu Europejskiego Banku Centralnego

- wprowadzeniu procedury współdecydowania (Parlament Europejski

„współustawodawca”)

- powołaniu Rzecznika Praw Obywatelskich (Ombudsmana)

- wprowadzeniu nowego organu doradczego - Komitetu Regionów

- wprowadzeniu Trybunału Obrachunkowego do systemu instytucjonalnego UE

- prawne podstawy funkcjonowania Sadu Pierwszej Instancji

Traktat Amsterdamski (TA)

Traktat Amsterdamski był rezultatem konferencji międzyrządowej, której celem miała być

rewizja postanowień traktatów, przewidziana w art. N ust. 2 TUE, stad dokument ten

nazywany jest również Maastricht II. Traktat został podpisany 2.10.1997 r., wszedł w

życie 1.05.1999 r. Główne postanowienia Traktatu Amsterdamskiego to:

- rozszerzenie (i uproszczenie) procedury współdecydowania włączenie dorobku Schengen (tzw. Schengen acquis) do dorobku prawnego UE

- uporządkowanie prawa pierwotnego

- skreślenie części przepisów dotyczących rynku wewnętrznego

- zmiana nazwy III filaru na „współpraca policyjna i sadowa w sprawach karnych”

- wprowadzenie możliwości nawiązywania bliższej współpracy miedzy poszczególnymi

państwami członkowskimi

Traktat Nicejski (TN)

Traktat Nicejski, podpisany 26.02.2001 r. i obowiązujący od 1.02.2003 r., miał za

zadanie przygotować Unie Europejska (w sensie instytucjonalnym) do rozszerzenia w

2004 r. Wśród podstawowych postanowień Traktatu Nicejskiego znalazły sie głównie

kwestie reformy instytucjonalnej (konieczność usprawnienia pracy organów poprzez m.in.

ograniczenie liczby członków):

Traktat przewidział również nowy podział kompetencji miedzy Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości a Sadem Pierwszej Instancji

Traktat Konstytucyjny (Traktat ustanawiający Konstytucje dla Europy)

Lizboński 1.12.2009.

23. Scharakteryzuj rozporządzenie jako źródło prawa wtórnego (adresaci; zakres; skuteczność bezpośrednia; stosowanie bezpośrednie, itp.)

! czyli rozporządzenie wywiera skutek bezpośredni w stosunkach wertykalnych (państwo-obywatel) i horyzontalnych (obywatel-obywatel)!

24. Scharakteryzuj dyrektywę jako źródło prawa wtórnego (adresaci; zakres; skuteczność bezpośrednia; stosowanie bezpośrednie, itp.)

25. Wyjaśnij pojęcie implementacji. Zasady skutecznej implementacji dyrektywy.

Implementacja: wdrożenie

  1. jawność - podmioty, których dotyczy dyrektywa, powinny być w stanie zapoznać się ze swoją sytuacją prawną

  2. normy krajowe muszą mieć charakter bezwzględnie obowiązujący (tj. można się na nie skutecznie powołać przed sądem)

  3. wszystkie przewidziane w dyrektywie prawa podmiotowe musza być przejęte przez regulację krajową

wyjątkowo: wywiera skutek bezpośredni

26. Jakie są skutki braku implementacji dyrektywy?

Odpowiedzialność odszkodowawcza państw członkowskich w przypadku nieterminowej lub nieprawidłowej implementacji dyrektywy.

27. Scharakteryzuj decyzję jako źródło prawa wtórnego adresaci; zakres; skuteczność bezpośrednia; stosowanie bezpośrednie, itp.)

28. Akty niewiążące w prawie UE.

Zalecenia, opinie, obwieszczenia

29. Wyjaśnij różnice między unifikacją a harmonizacją prawa. Wskaż instrumenty obydwu tych procesów.

Unifikacja polega na tym, że we wszystkich państwach członkowskich przyjmowana jest ta sama i taka sama regulacja. Podstawowe narzędzie unifikacji prawa UE stanowią rozporządzenie, które są stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich i nie wymagają implementacji.

Harmonizacja prawa polega na tym, że na szczeblu wspólnotowym wyznacza się jedynie pewne standardy regulacji prawnych, natomiast szczegółowe rozwiązania SA wypracowywane przez same państwa członkowskie. Inaczej mówiąc, w państwach członkowskich przyjmowane jest takie samo, ale nie to samo prawo. Narzędziem

harmonizacji prawa pozostają głównie dyrektywy.

30. Omów rodzaje harmonizacji.

Harmonizacja twarda występuje wówczas, gdy pastwa członkowskie są zobowiązane do implementacji danej regulacji wspólnotowej.

Harmonizacja miękka występuje wówczas, gdy przepisy krajowe upodabniają sie, mimo że nie istnieje formalny wymóg harmonizacji regulacji w danym obszarze. Jako przykład harmonizacji miękkiej mogą posłużyć komunikaty Komisji Europejskiej w sprawie stosowania zasady de minimis w dziedzinie prawa konkurencji. Mimo, że mamy tu do czynienia z aktem niewiążącym, to wiele państw członkowskich wdrożyło je do swoich porządków prawnych.

Harmonizacja minimalna oznacza, że w regulacji wspólnotowej wskazuje sie jedynie minimalne standardy, jakie musza być zawarte w przepisach krajowych.

Harmonizacja maksymalna oznacza, że w regulacji wspólnotowej wskazuje sie tylko maksymalne standardy, jakie nie mogą być przekroczone w przepisach krajowych.

Harmonizacja ramowa polega na tym, że regulacja wspólnotowa wskazuje „widełki” norm prawnych, wyznaczając jednocześnie standard minimalny i maksymalny, w którym musi mieścić sie regulacja krajowa.

Harmonizacja opcjonalna zmierza do wyznaczenia na poziomie wspólnotowym kilku alternatywnych standardów, jakie mogą zostać przyjęte przez państwa członkowskie.

Harmonizacja pozioma - dana regulacja stosowana jest do szerokiego wachlarza produktów, usług, itp. Przykładem harmonizacji poziomej jest dyrektywa o bezpieczeństwie produktów, stosowanych do całego asortymentu towarów.

Harmonizacja pionowa - dana regulacja stosowana jest do specyficznego, ściśle określonego produktu lub usługi.

  1. Na czym polega zasada pierwszeństwa prawa UE przed prawem krajowym? Jakie są skutki stosowania tej zasady?

Pierwszeństwo (prymat) prawa UE przed prawem krajowym polega na tym, że w okolicznościach, w których dochodzi do konfliktu pomiędzy normą prawa krajowego a przepisem prawa UE - przepis prawa UE ma pierwszeństwo przed normą krajową.

Zasada pierwszeństwa jest zasadą orzeczniczą - nie została zapisana w Traktatach (sytuację miał zmienić Traktat Konstytucyjny, przewidujący wprost prymat prawa wspólnotowego nad krajowym w art. 10).

 Podobnie, jak zasada autonomii prawa wspólnotowego, tak również zasada prymatu prawa została wypracowana przez ETS na gruncie orzeczenia w sprawie Costa v. Enel. ETS wskazał w swoim rozstrzygnięciu, że:

Istotnym problemem zasady pierwszeństwa pozostaje również o to, czy wszystkie normy prawa UE zyskują prymat nad prawem krajowym. ETS i większość przedstawicieli doktryny stoją raczej na stanowisku, że zasada pierwszeństwa dotyczy wszystkich norm prawa UE o ile odnoszą się one do materii objętej kompetencjami UE).

Odrębną kwestią pozostaje to, czy pierwszeństwo przysługuje względem wszystkich norm krajowych. W większości państw sądy krajowe (zwłaszcza konstytucyjne) podkreślają własne kompetencje do badania konstytucyjności prawa wspólnotowego (najlepszym przykładem pozostają tu orzeczenia niemieckiego Federalnego Trybunału Konstytucyjnego.

Prawo UE stanowi odrębny porządek prawny, NIE oznacza jednak, że nie ma powiązań z prawem krajowym.

 32. Jakie są podstawy prawne obowiązku odpowiedzialności odszkodowawczej PC za naruszenie prawa UE?

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (ani żaden z pozostałych Traktatów) nie przewidział odpowiedzialności państw członkowskich za szkody wynikające z nieprzestrzegania prawa UE przez kraje członkowskie. Brak bezpośredniej podstawy prawnej dla takiej odpowiedzialności nie przeszkodził jednak ETS'owi w sformułowaniu  odpowiedniej doktryny, korzystającej z art. 340 TUE.

W przypadku naruszenia prawa przez UE/instytucje/pracowników UE to tylko UE ponosi konsekwencje cywilno prawne, czyli podmiot poszkodowany może żądać odszkodowania. Odpowiedzialność umowna jest obchodzona przed sądami krajowymi. Kiedy UE zawiera umowy cywilno - prawne zabiega o to aby spory były rozpatrywane przed sądem belgijskim. Natomiast odpowiedzialność deliktowa (z czynu niedozwolonego). Jeżeli Ue zadziała bezprawnie i wyrządzi szkodę, to taka osoba udaje się tym razem do TS.

Obowiązek odszkodowawczy państw członkowskich można również pośrednio wywieść z art. 10 TWE (zasada solidarności).

Doktryna odpowiedzialności odszkodowawczej państwa stanowi w pewnym sensie dalsze rozwinięcie doktryny skutku bezpośredniego, gdyż przypisuje ona konkretne rezultaty finansowe do uchybienia obowiązkowi przestrzegania prawa UE (w tym np. obowiązkowi wdrożenia dyrektywy do krajowego porządku prawnego).

Zakres odpowiedzialności państwa obejmuje:

- państwo narusza przepisy bezpośrednio skuteczne

- dyrektywa w ogóle nie została implementowana

- implementacja dyrektywy nastąpiła w sposób niepełny (np. nieterminowo)

 Obowiązek odszkodowawczy państwa członkowskiego wobec jednostki w związku z nie implementowaniem prawa wspólnotowego służy jednak zarówno naprawieniu szkody jednostki, jak i zapewnieniu przestrzegania prawa UE. Inaczej mówiąc, zasada odpowiedzialności odszkodowawczej wzmacnia efektywność prawa UE.   

 33. Jakie orzeczenie dotyczyło problemu odpowiedzialności odszkodowawczej PC?

Zasada odpowiedzialności państwa członkowskiego została wypracowana na gruncie orzeczenia Francovich v. Bonifaci w 1991 r. (stąd często o zasadzie tej mówi się: doktryna Francovich). Jest to orzeczenie z lat 80/90. UE wydała dyrektywe, w której mówi, że kiedy upada przedsiębiorstwo to pracownikom należy się 1 wynagrodzenie. Nie zostało tu zastosowanie prawo UE przez co Panowie utracili swoje PRAWA. Powołali się przed sadem krajowym na dyrektywe i prawa jakie ze sobą niesie. TS uznał ich zadania za uzasadnione.

34.Wskaż przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej PC za naruszenie prawa UE.

Przesłanki odpowiedzialności państwa członkowskiego za naruszenie prawa UE są wzorowane na warunkach odpowiedzialności funkcjonariuszy Wspólnoty (na podstawie ar. 288 TWE).

  1. naruszenie musi dotyczyć normy ukierunkowanej na przyznanie praw jednostkom

  2. naruszenie musi być wystarczająco poważne

Ocena należy tutaj do sądu krajowego, choć uznaje się, że naruszenie ma poważny charakter zawsze, gdy państwo zaniechało wydania aktu implementującego akt UE.

  1. pomiędzy naruszeniem prawa UE a szkodą wyrządzoną jednostce istnieje bezpośredni związek przyczynowy.

Roszczenia odszkodowawcze jednostki wobec państwa członkowskiego dochodzone są przed sądami krajowymi, według procedur krajowych. Na podstawie prawa krajowego sąd określa również zakres przyznawanego odszkodowania. 

Orzeczenie sądu krajowego zasądzające odszkodowanie na rzecz jednostki nie musi być poprzedzone orzeczeniem ETS o stwierdzeniu naruszenia przez państwo członkowskie.

35. Wskaż przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej UE za naruszenie prawa UE (odpowiedzialność deliktowa/pozaumowna UE).

Art. 340 TFUE wymienia 3 przesłanki odpowiedzialności deliktowej:

  1. zachowanie bezprawne i takie, które można przypisać instytucji.

  2. Musi wystąpić szkoda i trzeba ja udowodnić.

  3. Związek przyczynowo skutkowy miedzy działaniem instytucji UE a szkoda.(zresztą jak wyżej)

36. Kto jest uprawniony do wszczęcia procedury prejudycjalnej przed Trybunałem Sprawiedliwości?

 Do czasu przyjęcia Traktatu z Nicei jedynie kompetentnym do rozpatrywania pytania był ETS. Zgodnie z postanowieniami TN statut Trybunału może przyznać także SPI uprawnienie do wydawania orzeczeń wstępnych w niektórych obszarach.

 Prawo rozpoczynania procedury mają wszystkie sądy państw członkowskich (wszystkie niezależne instytucje, kompetentne w zakresie rozstrzygania sporów) 

Obowiązek złożenia pytania wstępnego ma każdy sąd, którego decyzja nie może już stać się przedmiotem odwołania od wyroku sądu krajowego (jest ostateczna); chyba, że:

- pytanie wstępne nie jest ważne dla rozstrzygnięcia sporu

- kwestia, której dotyczy pytanie, była już przedmiotem orzeczenia ETS

- nie istnieje uzasadniona wątpliwość co do interpretacji dyspozycji prawa wspólnotowego

 Absolutny obowiązek złożenia pytania wstępnego, gdy sąd krajowy chce się powołać na nieważność aktu wspólnotowego (wyłączna kompetencja ETS do orzekania o nieważności aktu wspólnotowego, ale: sądy krajowe mogą pod pewnymi warunkami zawiesić wdrażanie państwowych aktów administracyjnych stanowiących rezultat prawa wspólnotowego  lub podjąć środki tymczasowe w celu wstępnego rozstrzygnięcia spornych sytuacji lub relacji prawnych).

 37. W jakich okolicznościach istnieje obowiązek zwrócenia się z pytaniem prawnym do Trybunału Sprawiedliwości?

Absolutny obowiązek złożenia pytania wstępnego, gdy sąd krajowy chce się powołać na nieważność aktu wspólnotowego. Jest to wyłączna kompetencja ETS do orzekania o nieważności aktu wspólnotowego, ale: sądy krajowe mogą pod pewnymi warunkami zawiesić wdrażanie państwowych aktów administracyjnych stanowiących rezultat prawa wspólnotowego  lub podjąć środki tymczasowe w celu wstępnego rozstrzygnięcia spornych sytuacji lub relacji prawnych.

Pytania prawne kierowane do ETS:

- muszą dotyczyć interpretacji TWE

- muszą dotyczyć rzeczywiście toczącego się sporu

- muszą zawierać jasny i szczegółowy opis procedury wyjściowej.

 38.Jakie są skutki wydania orzeczenia prejudycjalnego przez Trybunał Sprawiedliwości?

Orzeczenie wstępne (prejudycjalne) wydane przez ETS jest wiążące dla sądu, który wystąpił z pytaniem oraz dla innych sądów, których dotyczył spór. Wyrok w którym TS nie nakłada kary pieniężnej ma charakter deklaracyjny.  

Dodatkowo orzeczenia wstępne mają wartość precedensu. Zdecydowana większość doktryn prawa UE została wypracowana przez ETS właśnie na gruncie orzeczeń prejudycjalnych.

39. Na czym polega znaczenie orzeczeń prejudycjalnych w systemie prawnym UE?

Podstawę prawną wydawania orzeczeń prejudycjalnych stanowi art. 267 TUE.

 Istota orzeczeń prejudycjalnych polega na możliwości wystąpienia przez sądy z państw członkowskich z pytaniem prawnym o wydanie przez ETS orzeczenia wstępnego w danej kwestii, w sprawach wymagających stosowania prawa wspólnotowego.

 Dodatkowe znaczenie tej procedury polega zatem na tym, że pozwala ona obywatelom UE domagać się stosowania prawodawstwa wspólnotowego w sądach krajowych oraz pozwala na przeciwstawienie się działaniom swego kraju sprzecznym z prawem wspólnotowym.

40. Jakie są cele procedury prejudycjalnej?

Celem procedury prejudycjalnej jest zapewnienie jednolitej interpretacji prawa wspólnotowego we wszystkich państwach członkowskich. Pośrednim skutkiem zaś tej procedury pozostaje badanie zgodności prawa krajowego z prawem UE.

41. Procedura wniesienia skargi na naruszenie Traktatu przez PC: cel procedury; procedura wstępna; skutek wydania wyroku.

Podstawą prawną skarg na naruszenie prawa przez państwa członkowskie jest art. 226 TWE i 227 TWE.

Celem procedury jest określenie, czy PC uchybiło obowiązkom wynikającym z Traktatu (np. obowiązkowi wdrażania prawa UE, w tym implementacji dyrektyw).  Wiele skarg dotyczy naruszenia przez państwo członkowskie zasady solidarności.

Skarga przeciw państwu członkowskiemu może być wniesiona przez KE lub inne PC.  Zanim skarga zostanie wniesiona do ETS, KE prowadzi nieformalne działania: wysyła do państwa członkowskiego pismo ostrzegające przed wszczęciem procedury. PC nie jest zobowiązane do odpowiedzenia Komisji, jeśli jednak nie podejmie żadnych działań w ciągu jednego miesiąca, to KE kieruje przecie niemu tzw. umotywowaną opinię, w której wyjaśnia, na czym polega naruszenie prawa UE przez dany kraj.

 Jeśli skarga przeciw jednemu PC jest wnoszona przez inne PC, koniecznie należy skierować skargę najpierw do KE, która z kolei jest zobowiązana do wyrażenia swojej opinii w ciągu 3 miesięcy. Jednakże ani brak opinii KE, ani opinia negatywna, nie mogą powstrzymać PC od złożenia skargi do Trybunału. Wszystkie skargi na naruszenie prawa UE przez PC rozpatrywana są wyłącznie przez ETS.

Rezultatem postępowania jest orzeczenie ETS, że państwo członkowskie naruszyło (lub nie) prawo UE.

 Jeśli ETS orzeknie, że nastąpiło naruszenie, PC musi bezzwłocznie położyć kres swojemu uchybieniu. Jeżeli mimo wydania takiego orzeczenia stwierdzającego naruszenie, PC nie podejmuje działań w celu zakończenia uchybienia, Komisja może wszcząć kolejne postępowanie w celu zobowiązania państwa do zapłaty określonej sumy pieniężnej (jednorazowo lub w ratach).

42. Czy PC może być zobowiązane do zapłacenia kary za naruszenie Traktatu? Pod jakimi warunkami?

Owszem PC może być zobowiązane do zapalenia kary za naruszenie traktatu. Rozpoczyna się procedura, która ma na celu stwierdzenie czy dane PC uchybiło jakimś zobowiązaniom wynikającym z traktatów. Wnoszona jest przez inne PC lub KE. KE przedstawia swoje uwagi a PC może się do ich ustosunkować lub nie. Jeśli się nie ustosunkuje to KE przesyła uzasadnioną opinie. Jeśli i tym razem PC się nie odniesie w sposób satysfakcjonujący to sprawa trafia do TS, który wydaje orzeczenie gdzie stwierdza, że PC naruszyło traktat. Jeżeli PC nie wykona wyroku to wtedy zostaje na niego nałożona kara (ryczałtowa lub dzienna). Przykład Niemcy - 250 000€ za niewdrożenie dyrektywy.

43. Procedura wniesienia skargi w sprawie unieważnienia aktu prawnego: cel procedury; legitymacja czynna i bierna do wniesienia skargi; skutek wydania wyroku.

Podstawą prawną skarg o stwierdzenie nieważności jest art. 230 TWE.

Celem skarg o unieważnienie jest kontrola legalności obowiązujących aktów prawnych (Rady UE, Komisji, Parlamentu Europejskiego lub Europejskiego Banku Centralnego).

Legitymacja czynna - przysługuje stronie skarżącej a legitymacja bierna - przysługującej przeciwnikowi strony skarżącej.

Osoby fizyczne i prawne mają prawo wniesienia skargi wyłącznie na te akty, które dotyczą ich bezpośrednio i indywidualnie. Tym samym legitymację czynną do wystąpienia ze skargą mają nie tylko adresaci decyzji, ale także podmioty wykazujące interes prawny w takim działaniu. 

Rezultatem orzeczeń ze skarg tego typu może być:

- o ile skarga jest uzasadniona - unieważnienie aktu (w całości lub w części); w wyjątkowych przypadkach możliwe jest ograniczenie uznania nieważności do okresu rozpoczynającego się wraz z wydaniem orzeczenia. Nieważność ma charakter konstytutywny. Jedynie w przypadku rozporządzeń ETS może orzec, jakie skutki rozporządzenia pozostają w mocy.

- jeśli skarga jest niedopuszczalna, następuje odrzucenie skargi

- gdy skarga jest bezzasadna, akt zostaje utrzymany w mocy. 

44. Co oznacza, że Parlament Europejski, Komisja Europejska oraz Rada UE mają status uprzywilejowany w zakresie składania niektórych skarg do ETS?

Rada, Parlament i Komisja posiadają tzw. legitymację ogólną do wniesienia skargi, co oznacza, że te instytucje mogą żądać unieważnienia każdego aktu prawnego. Europejski Bank Centralny oraz Trybunał Obrachunkowy mają tzw. legitymację niepełną, to znaczy mogą wnosić wyłącznie skargi dotyczące ich prerogatyw.

45. Co może być podstawą unieważnienia aktu prawnego wskutek skargi?

  1. Akt wspólnotowy może zostać unieważniony tylko wtedy, gdy nie dochowano istotnego wymogu proceduralnego. Drobne naruszenia proceduralne nie stanowią przesłanki unieważnienia aktu. Określenie i ocena wagi naruszenia procedury należy wyłącznie do Trybunału (brak należytego uzasadnienia, brak podstawy prawnej).

  2. Naruszenie Traktatu lub jakiejkolwiek reguły prawnej związanej z jego stosowaniem.

  3. Nadużycie władzy (Koncepcja nadużycia władzy w ujęciu prawa wspólnotowego polega na wykorzystaniu środka do osiągnięcia innych celów niż w nim wskazane, pewnego rodzaju „zatajenia" prawdziwych intencji instytucji. Ciężar dowodu, że środek został podjęty w innym celu, spoczywa na powodzie. Trybunał jest zazwyczaj bardzo surowy w ocenie tej przesłanki).

  4. Brak kompetencji polega na wydaniu wiążącego środka prawnego przez organ, który w ogóle nie był uprawniony do podejmowania tego rodzaju środków, ponieważ:

46. Omów procedurę wniesienia skargi na bezczynność organów UE (cel procedury; legitymacja czynna i bierna do wniesienia skargi; skutek wydania wyroku).

Podstawę prawną tej skargi (określanej również jako skarga na zaniechanie) stanowi art. 232 TWE.

 Celem procedury jest stwierdzenie bezczynności instytucji wspólnotowych w zakresie obowiązku wydania aktu (w przypadku podmiotów indywidualnych  chodzi o stwierdzenie, czy instytucja wspólnotowa zaniechała skierowania aktu wspólnotowego (decyzji) do strony pozywającej).  Obowiązkowa jest procedura wstępna, poprzedzająca skargę: strona pozywająca musi poprosić odpowiednią instytucję o podjęcie działania. Prawo wspólnotowe nie określa terminu, w jakim działanie instytucji powinno być podjęte, jednak ETS mówi, że termin ten powinien być „rozsądny”.

Legitymacja bierna: Rada i RE, PE, KE, EBC
legitymacja czynna: wszystkie instytucje TO i EBC

 Instytucje wspólnotowe są zobowiązane do wykonywania wyroków sądów wspólnotowych na podstawie art. 233 TWE.

Jeśli skarga jest uzasadniona, ETS ogłasza zaskarżony akt jako nieważny i niebyły. Orzeczenie takie skutkuje „erga omnes" i „ex tunc" co oznacza, że dany akt jest traktowany jakby nigdy nie został podjęty.

Orzeczenie stwierdzające nieważność danego środka skutkuje erga omnes i ex tunc.

W wypadku rozporządzenia jednak Trybunał może zastosować limitatio ratione temporis swojego orzeczenia, uznając część skutków unieważnionego aktu za niewzruszalne.

47. Co oznacza pojęcie „skutek deklaratoryjny” wyroku Trybunału Sprawiedliwości?

Oznacza to, że wyrok ma charakter deklaratywny, gdy nie stwarza niczego nowego, ale tylko potwierdza istniejący stan prawny, ustala stosunek prawny lub prawo bądź obowiązek prawny świadczenia. Wyroki takie zapadają m.in. na skutek powództwa o ustalenie istnienia lub nieistnienia prawa lub stosunku prawnego, np. wyrok ustalający istnienie stosunku najmu.

48. Na czym polega bezczynność (zaniechanie) organu UE stanowiące przedmiot skargi na bezczynność?

Jeśli Parlament Europejski, Rada lub Komisja, z naruszeniem niniejszego Traktatu, zaniechają działania, Państwa Członkowskie i inne instytucje Wspólnoty mogą wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości w celu stwierdzenia tego naruszenia.

Skarga ta jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy dana instytucja została uprzednio wezwana do działania. Jeśli w terminie dwóch miesięcy od tego wezwania instytucja nie zajęła stanowiska, skarga może być wniesiona w ciągu następnych dwóch miesięcy.

Każda osoba fizyczna lub prawna może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości, na warunkach określonych w poprzednich akapitach, stawiając zarzut jednej z instytucji Wspólnoty, iż zaniechała wydania aktu skierowanego do niej, innego niż zalecenie lub opinia. (art. 265 TFUE)

50. Do rozpatrywania jakich skarg uprawniony jest Trybunał Sprawiedliwości?

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) (art. 225TWE) obejmuje:

  1. rozpatrywanie skarg państw członkowskich oraz instytucji wspólnotowych o unieważnienie wspólnotowych aktów prawnych (art. 230 TWE),

  2. rozpatrywanie skarg państw członkowskich oraz instytucji wspólnotowych na bezczynność instytucji wspólnotowych (art. 232 TWE),

  3. wydawanie orzeczeń prejudycjalnych (art. 234 TWE),

  4. kontrola instancyjna wyroków wydawanych przez SPI

51. Jakie rodzaje skarg rozpatruje Sąd?

Sąd Pierwszej Instancji (SPI) (art. 225 TWE) obejmują:

  1. rozpatrywanie skarg podmiotów prywatnych (osób fizycznych i prawnych) o unieważnienie wspólnotowych aktów prawnych (art. 230 TWE),

  2. rozpatrywanie skarg podmiotów prywatnych na bezczynność instytucji wspólnotowych (art. 232 TWE), 

  3. orzekanie w sprawach o odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności kontraktowej lub pozakontraktowej Wspólnoty (art. 235 i 288 ust 1 i 2 TWE), 

  4. rozpatrywanie sporów dotyczących umów prawa publicznego lub prywatnego zawieranych przez Wspólnotę (art. 238 TWE),

  5. rozpatrywanie odwołań od wyroków izb sądowych (Art. 225a par. 3 TWE)

52. Jakie organy są powołane do kontroli przestrzegania prawa UE?

System ochrony prawnej w UE jest oparty na zasadzie „podwójnej kontroli” (dual viligance), wykonywanej zarówno przez sądy wspólnotowe, jak i przez sądy krajowe

 Zakres przedmiotowy kontroli sądowej przestrzegania prawa obejmuje: prawo pierwotne, wtórne, a także zasady ogólne i prawa podstawowe. W zakresie podmiotowym kontroli znajdują się państwa członkowskie, instytucje działające w UE oraz osoby trzecie (spoza UE). Postępowanie przed sądami wspólnotowymi ma charakter:

- sporny (skargi o unieważnienie aktu, skarga na bezczynność, skarga na naruszenie prawa przez państwa członkowskie) lub

- niesporny (orzeczenia prejudycjalne, badanie zgodności umów międzynarodowych z prawem WE).

Trybunał Sprawiedliwości,

Sąd I Instancji,

Sąd do spraw Służby Publicznej 

Komisję Europejską,

Parlament Europejski,

Rzecznika Praw Obywatelskich.

53. Wymień sądy funkcjonujące w UE.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS)

ETS został powołany przez Traktat Paryski, a następnie ustanowiony również jako sąd dla Wspólnot powstałych na mocy Traktatów Rzymskich. W skład ETS wchodzi 25 sędziów, wyznaczanych w drodze uzgodnień rządów państw członkowskich. Kadencja sędziów trwa 6 lat - jest ona odnawialna; rotacja następuje co 3 lata. Sędziowie podzieleni są na  izby: wielka izba (13) oraz izby składające się z 3 lub 5 sędziów. Możliwe są również obrady całego składu sędziowskiego (25). Przewodniczący Trybunału Sprawiedliwości jest wybierany przez sędziów spośród siebie, a jego kadencja trwa 3 lata. Ponadto przy ETS działa 8 adwokatów  generalnych. Siedziba ETS jest Luksemburg.

Sąd Pierwszej Instancji (SPI)

Utworzenie SPI zostało przewidziane w art. 11 Jednolitego Aktu Europejskiego, który  wprowadził do TWE nowy art. 168a TWE, umożliwiający powołanie dodatkowego organu sądowego przy Trybunale Sprawiedliwości. Praktyczną realizację tego postanowienia JAE stanowiła decyzja Rady 88/591 z 24 października 1988 r. o utworzeniu SPI jako organu pomocniczego (tj. niesamodzielnego) wobec ETS. Sąd zaczął funkcjonować 1 listopada 1989 r. SPI tworzy 25 sędziów, wyznaczanych w drodze uzgodnień rządów państw członkowskich. Ich kadencja trwa 6 lat (odnawialna; rotacja co 3 lata). Sędziowie podzieleni są na izby. Przewodniczący SPI wybierany jest przez sędziów, spośród siebie, a jego kadencja trwa 3 lata.

 Sąd do spraw Służby Publicznej 

 Sąd został utworzony - jako izba sądowa - decyzją Rady 2004/752/WE, Euratom z 2 listopada 2004 r. Sąd rozstrzyga spory pracownicze między Wspólnotą a jej funkcjonariuszami (art. 236 TWE).

CZĘŚĆ 2 PRAWO GOSPODARCZE

1.Jaką formę integracji gospodarczej przewidywał Traktat ustanawiający EWG? Jaką formę Unia osiągnęła do dziś?

2. Co to jest klauzula standstill?

Klauzula Zamrożeniowa (stand still) zobowiązuje strony umowy do niewprowadzania wobec siebie nowych ceł i ograniczeń ilościowych, a stosowane dotąd środki polityki handlowej nie zostaną powiększone.

3.Jakie były efekty utworzenia unii celnej w EWG?

Zniesiono cła i ograniczenia ilościowe w handlu wewnętrznym, przyjęto zewnętrzną taryfę celną.

4. W jakich okolicznościach wprowadzone zostało do Traktatu o WE pojęcie „rynku wewnętrznego”?

Jednolity Akt Europejski to pierwsza istotna modyfikacja Traktatu Rzymskiego, która po ratyfikacji we wszystkich państwach członkowskich WE, weszła w życie 1 lipca 1987. Wtedy zdefiniowano rynek wewnętrzny jako: „obszar bez wewnętrznych granic, na którym zagwarantowana jest swoboda przepływu dóbr, osób, usług i kapitału”

5.Jak brzmi traktatowa definicja rynku wewnętrznego?

Definicje rynku wewnętrznego znajdziemy w traktacie w art. 14 ust 2 TWE. Jest to definicja internal marketu jako obszaru bez granic wewnętrznych, na którym zagwarantowana jest swobodny przepływ usług, towarów, kapitału i osób oczywiście wszystko w granicach nadanych przez TWE.

TUE nie określa wprost rynku wewnętrznego ale możemy wyinterpretować, że jest to jeden z celów UE.

Definicję tę można podzielić zatem na dwa aspekty :

Substancjalny - brak granic wewnętrznych, swobodny przepływ towarów, osób, usług, kapitału

Zgodnie z przepisami traktatu - wyznacza ramy realizacji dwóch pierwszych oraz odsyła do szczególnych przepisów traktatu.

Utworzenie rynku wewnętrznego jest celem. Który może być dokładniej określony jedynie poprzez odwołanie się do innych przepisów. (tak np. w sprawie Bettati) (w sprawie My opinia rzecznika generalnego).

6.Scharakteryzuj ogólnie „swobody rynku wewnętrznego”.

Swoboda przepływu towarów Polega na dostosowaniu lub wzajemnej akceptacji norm oraz przepisów, harmonizacji podatków, zniesieniu kontroli granicznych.

Swoboda przepływu kapitału To m.in. dążenie do wspólnego rynku usług finansowych oraz liberalizacji obrotu papierami

Swoboda przepływu usług Polega na zliberalizowaniu usług finansowych, otwarciu rynku usług transportowych i telekomunikacyjnych oraz harmonizacji metod kontroli banków i ubezpieczeń.

Swoboda przepływu osób To przede wszystkim prawo do życia, osiedlania się, pracy oraz korzystania z wszelkich dóbr socjalnych w miejscu pobytu na terenie Unii Europejskiej, bez względu na obywatelstwo. Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej będzie oznaczało możliwość korzystania z tych czterech swobód.

7. Co to jest „towar” w rozumieniu prawa UE?

Towar” - nie ma definicji traktatowej, definicja określona w orzecznictwie. Europejski Trybunał Sprawiedliwości, w sprawie Komisja Europejska v. Włochy (sprawa nr 7/68) określił towary jako wszelkie produkty posiadające wartość wymierną w pieniądzu i mogące jako takie stanowić przedmiot transakcji handlowych. Towary to np.

8.Na czym polega swoboda przepływu towarów?

Swobodny przepływ towarów oznacza, że towary na całym obszarze UE mogą się przemieszczać bez jakichkolwiek utrudnień. W obrocie towarowym między państwami członkowskimi nie ma żadnych kontroli. Jednocześnie towar wprowadzony legalnie do obrotu w jednym państwie UE może być sprzedawany na terytorium każdego innego. Import z państw trzecich podlega całkowicie jednolitym warunkom na obszarze całej Wspólnoty.

9. Wyjaśnij pojęcia: ograniczenia taryfowe, ograniczenia pozataryfowe, ograniczenia o skutkach podobnych do ceł, ograniczenia o skutkach podobnych do ograniczeń ilościowych?.

10.Jakich dwóch rodzajów dyskryminacji podatkowej zakazuje TFUE?

Zakaz opodatkowania dyskryminacyjnego

Różnica pomiędzy opodatkowaniem dyskryminacyjnym a cłami i opłatami o skutku równoważnym do ceł polega na tym, że opodatkowanie dotyczy zarówno towarów importowanych jak i krajowych, natomiast cła i opłaty o skutku podobnym nakładane są na produkty importowane.

Prawo wspólnotowe nie reguluje bezpośrednio problematyki podatkowej. Zasadniczo przedmiotem zainteresowania prawa wspólnotowego są podatki od wartości dodanej (VAT) oraz podatek akcyzowy od tytoniu. Jednakże państwa członkowskie, przy ustalaniu podatków, obowiązane są do przestrzegania reguł zakazu dyskryminacji i protekcjonizmu.

Dyskryminacja może mieć charakter bezpośredni (raczej się nie zdarza), bądź pośredni.

Opodatkowanie dyskryminacyjne produktów podobnych

Podstawę prawną zakazu dyskryminacyjnego traktowania podatkowego produktów podobnych stanowi art. 90 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Dyskryminacyjne traktowanie może odnosić się do produktów podobnych. Przyjmuje się dwie metody określania podobieństwa towarów.

Opodatkowanie protekcjonistyczne

Jeśli pomiędzy towarami zagranicznymi i krajowymi nie występuje bezpośrednie podobieństwo, ale mogą one ze sobą konkurować, stosuje art. 90 ust. 2 Traktatu ustanawiające Wspólnotę Europejską.

Aby wykazać istnienie opodatkowania protekcjonistycznego należy udowodnić, iż celem regulacji jest ochrona określonego towaru krajowego. Zatem zasadne jest badanie praktycznego skutku regulacji. Bardzo często regulacje nie dyskryminacyjne mają charakter protekcjonistyczny (np. regulacja dotyczy w jednakowym stopniu towarów krajowych i zagranicznych, ale w rzeczywistości dotyka produktów zagranicznych).

Warto wskazać na bogate orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. (por. np. sprawa z dnia 27 lutego 1980 nr 170/78 - Komisja Europejska v. Wielka Brytania; sprawa z dnia 27 lutego 1980 nr 168/78 - Komisja Europejska v. Francja).

11. Jakie okoliczności uzasadniają możliwość ograniczania swobody przepływu towarów?

Zakazy i ograniczenia w handlu wewnątrz wspólnotowym mogą być usprawiedliwione następującymi okolicznościami:

12. Co to są „dyrektywy nowego podejścia”? Jakimi zasadami kieruje się ten rodzaj regulacji?

W 1985 roku Rada Europy zaproponowała radykalną zmianę w sposobie regulowania aspektów technicznych w przemyśle. Ponieważ skomplikowane procedury transpozycji nie pozwalały nadążać przepisom za szybko zmieniającym się poziomem wiedzy i rozwojem technologii, postanowiono zrezygnować z określania szczegółowych wymagań technicznych w przepisach prawnych. Nowe podejście zakłada:

swobodny obrót na terenie UE wyrobów spełniających wymagania zasadnicze. Dyrektywy nowego podejścia obejmują swym zasięgiem zazwyczaj wąskie grupy wyrobów np. zabawki, sprzęt ochrony osobistej czy wyroby medyczne, choć są również dyrektywy o szerszym charakterze, jak np. dyrektywa kompatybilności elektromagnetycznej. Niektóre wyroby mogą podlegać więcej niż jednej dyrektywie, np. wiele wyrobów elektromechanicznych podlega jednocześnie dyrektywie maszynowej, niskonapięciowej i kompatybilności elektromagnetycznej.

Znak CE Większość dyrektyw nowego podejścia związana jest bezpośrednio ze znakiem CE. Znak ten jest potwierdzeniem, że wyrób nim oznaczony spełnia wszystkie wymagania dotyczących go dyrektyw UE i że dopełniono odpowiedniej procedury oceny zgodności. CE nie jest więc ściśle rzecz biorąc znakiem jakości, jak jest to często interpretowane. Kształt znaku CE jest ściśle określony; zakazane jest stosowanie symboli podobnych lub zakłócających widoczność znaku CE. Jako ciekawostkę można wspomnieć, iż kilka dyrektyw nowego podejścia nie wymaga oznaczania symbolem CE, np. dyrektywa dotycząca opakowań.

13.Na czym polegają: tzw. formuła Cassis, formuła Dassonville, formuła Keck?

Formuła dassonville- środki o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych są to wszelkie zasady handlu które bezpośrednio lub pośrednio w sposób rzeczywisty lub potencjalny mogą wpływać na handel między państwami członkowskimi.

Środki o skutku równoważnym działają jak ograniczenia ilościowe hamują swobodne przepływu towarów ale nie sa wprost ograniczeniem ilościowym

Formuła cassis- Jeśli przepisy wspólnotowe normują skład, wymagania dot. towarów istnieją, to zharmonizowanie jest wiążące. Natomiast jeśli brak takich przepisów to każde państwo może to regulować we własnym zakresie. Dane państwo może wprowadzić ograniczenia obrotu towarami z innego państwa jeśli podyktowane jest to obowiązkowymi wymaganiami ze względu na: skuteczność nadzoru fiskalnego, ochronę zdrowia, ochronę konsumentów, uczciwość transakcji handlowych, ochronę środowiska.

Formuła Keck- Jako środki ograniczające, a w niektórych sytuacjach wyłączające dostęp towarów do rynku traktowane są takie środki, które dotyczą towarów jako takich, np. ich składu, kształtu, wymiarów, wagi, opakowania, opisu składu, itp. Natomiast jako środki dotyczące rozpowszechniania, dystrybucji lub reklamy towaru określane są takie środki, które produktu jako takiego dotyczą jedynie pośrednio. Nie wpływają one na dopuszczenie towaru na rynek, lecz jedynie mogą poddawać je ograniczeniom handlu, które z kolei mogą oddziaływać na wolumen obrotów. Pojęcie to będzie obejmowało także środki określające sposoby postępowania z towarami już znajdującymi się na rynku.

14.Na czym polega zasada odwróconej dyskryminacji w swobodzie przepływie towarów?

-zasada odwróconej dyskryminacji- p. członkowskie może stosować surowsze normy jakościowe tylko wobec krajowych towarów nie zaś tych pochodzących z innego państwa członkowskiego

15.Omów definicję „usługi” w rozumieniu prawa UE.

Usługa- świadczenie za wynagrodzenie. Ma ona 2 aspekty: pozytywny: to świadczenie za wynagrodzenie i negatywny; za usługi wszystkie te które nie podlegają innym swobodom.

16. Na czym polega: czynna, bierna swoboda świadczenia usług lub świadczenie usług na odległość?

Czynna swoboda świadczenia usług- usługodawca udaje się z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego w celu świadczenia usług, np. polski hydraulik jedzie do Francji.

Bierna swoboda świadczenia usług- usługobiorca udaje się do innego państwa członkowskiego w celu nabycia usługi, np. Brytyjczycy przyjeżdżają do polski żeby leczyć żeby.

Usługa na odległość- usługodawca i usługobiorca są w swoich państwach członkowskich a granice przekracza sama usługa, np. przez Internet usługi księgowe.

17.Jakie okoliczności mogą uzasadnić ograniczenie swobody przepływu usług?

Wykonywanie władzy publicznej i wzgl. Porządku, bezpieczeństwo zdrowia publicznego.

18.Na czym polega problematyka rozdzielenia swobody przepływu usług od swobody przepływu osób oraz swobody przedsiębiorczości?

Swoboda przepływu usług a swoboda przedsiębiorczości różni się tym ze sw. Przepływu usług jest tylko czasowa a sw. Przepływu przedsiębiorczości jest ciągła.

Swoboda świadczenia usług a swoboda świadczenia pracowników: jeżeli usługodawca z jednego państwa członkowskiego zatrudnia pracownika z innego państwa członkowskiego to stosuje się przepisy z kraju gdzie usługa jest świadczona.

19.Jakie orzeczenie dotyczyło kwestii rozgraniczania swobody przepływu usług od swobody przedsiębiorczości?

Orzeczenie w sprawie Grogan???

20.Omów podstawowe kontrowersje wokół projektu i ostatecznego tekstu tzw. dyrektywy usługowej.

W 2004 roku KE wydała projekt dyrektywy usługowej w odniesieniu do swobody przepływu usług.

W UE będzie zasada „pochodzenia państwa”. 12. 2006 przyjęto dyrektywę która nie miała nic wspólnego z propozycjami KE. Wykreślono zasadę pochodzenia państwa a wpisano zasadę swobody przepływu usług. Financial Times nie chciał tego komentować bo nie wiadomo było o co w niej chodzi.

21. Na czym polega swoboda przedsiębiorczości w UE?

Inaczej swoboda zakładania przedsiębiorstwa. Nie ma ona definicji szukamy jej w orzecznictwie sprawy Factor..??? TS stwierdził ze przedsiębiorstwo to samodzielne i rzeczywiste wykonywanie działalności gospodarczej przy pomocy trwałego urządzenia w innym państwie członkowskim na czas nie określony. zagwarantowanie swobody wyboru miejsca prowadzenia działalności gosp. na terytorium WE przez osoby fizyczne i prawne

22. Jakie okoliczności mogą uzasadnić ograniczenie swobody przedsiębiorczości?

Wykonywanie władzy publicznej, ochrona porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego.

23.Jaki jest poziom zaawansowania wdrażania swobody przepływu kapitału i swobody płatności?

Realizacja swobody przepływu kapitału i płatności przebiegała stosunkowo długo. Swoboda przepływu kapitału została praktycznie zliberalizowana. Kolejne kroki liberalizujące przepływ kapitału należy traktować przez pryzmat historii. Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą w art. 67 - 73 przewidywał stopniowe eliminowanie w stosunkach wzajemnych między państwami członkowskimi wszelkich ograniczeń przepływu kapitału należącego do  rezydentów oraz wszelkiej dyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę stron, bądź miejsce zainwestowania kapitału. Przepisy te nie były bezpośrednio stosowalne. Kluczową rolę w liberalizowaniu przepływu kapitału odegrały dyrektywy kapitałowe z 11 maja 1960 oraz z 18 grudnia 1962. Dzieliły one przepływy kapitałowe na 4 grupy (A, B, C, D). Liberalizowanie przepływów zależało od umiejscowienia w danej grupie. 
 Dyrektywa przesunęła pewne pozycje w ramach poszczególnych kategorii, co zaowocowało dalszą liberalizacją. Ramowych podstaw prawnych do pełnej liberalizacji przepływów kapitału i płatności dostarczyły dopiero dyrektywy z 17 listopada 1986 r. oraz 24 czerwca 1988, co utorowało drogę do zniesienia ograniczeń dewizowych w dziedzinach o podstawowym znaczeniu dla bankowości inwestycyjnej. Ostatnim państwem, które zniosło restrykcje w przepływie kapitału i płatności była Grecja. Uczyniła to 16 maja 1994 r. Aktualnie problematyka przepływu kapitału i płatności regulowana jest w art. 56-60 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Należy podkreślić, iż art. 58 TWE w dalszym ciągu pozostawia państwom członkowskim możliwość odwoływania się do środków ochronnych służących zapobieganiu naruszeniom przepisów krajowych, zwłaszcza podatkowych oraz w przedmiocie nadzoru nad instytucjami finansowymi.

24.Na czym polega swoboda przepływu kapitału, a na czym - swoboda płatności?

Płatność to transfer walorów dewizowych w wykonaniu transakcji podstawowej, podczas gdy przepływ kapitału to operacje finansowe istotowo związane z inwestowaniem określonych funduszy, a nie zapłatą za usługę lub rzecz.

25.Jakie są dopuszczalne ograniczenia swobody przepływu kapitału?

Prawo podatkowe dla nie rezydentów, przepisy zapobiegające naruszeniom prawa podatkowego oraz nadzoru ostrożnościowego

-musza być proporcjonalne do celu i nie mogą dyskryminować

-mogą być wprowadzane przez Rade i KE

26.Jakie prawa wiążą się ze swobodą przepływu osób?

Swobodny przepływ pracowników polega na zakazaniu dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w dziedzinie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy i wyraża się, z zastrzeżeniem ograniczeń podyktowanych względami porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zdrowia publicznego, w prawie do przemieszczenia się, pobytu i podjęcia pracy w wybranym państwie członkowskim

27.Jakie kategorie podmiotów mogą korzystać ze swobody przepływu osób? Pod jakimi warunkami?

Uprawnienia członków rodzin

Swoboda przepływu pracowników wiąże się z uprawnieniami, które prawo przyznaje członkom rodzin pracowników migrujących.

Prawodawca wspólnotowy przyznał rodzinie pracownika migrującego prawo do pobytu, podjęcia pracy i kształcenia się w państwie przyjmującym. Członkowie rodziny mają prawo do podjęcia pracy na całym terytorium państwa, w którym pracownik jest zatrudniony. Dzieci pracownika migrującego podlegają systemowi edukacji, który funkcjonuje w danym państwie oraz korzystają z nauki zawodu i ze szkolenia zawodowego według reguł adresowanych do obywateli państwa przyjmującego (tj. tego, w którym pracownik migrujący jest zatrudniony).

Prawo wspólnotowe definiuje członka rodziny pracownika. Członkiem rodziny jest: małżonek, dziecko do 21 roku życia lub będące na utrzymaniu pracownika, konkubent.

Nie ma wymogu aby posiadali obywatelstwo, ale obywatelem UE musi być pracownik

Uprawnienia członków rodzin mają znaczenie prawne gdy występuje element transgraniczny, natomiast gdy sytuacja ma charakter czysto wewnętrzny, nie mają one znaczenia prawnego, gdyż wtedy prawo wspólnotowe nie działa.

28. Jakie okoliczności mogą uzasadnić ograniczenie swobody przepływu osób?

ustawodawcy na traktacie akcesyjnym mogą utrzymać wymóg ze aby otrzymać pracę należy mieć umowę o pracę. P. starej Unii bały się napływu osób, wiec w traktacie akcesyjnym przewidziano to na 7 lat (2,3,3) /w Polsce wygaśnie w 2011, Austria i Niemcy chcą utrzymać do końca okres przejściowy/. K.E kiedy minęły pierwsze 2 lata opublikowała raport, który został poparty - mogą być stosowane na zasadzie wzajemności.

29. Na czym polega sektorowy i ogólny system uznawania dyplomów/kwalifikacji w UE?

Uznawanie kwalifikacji reguluje dyrektywa 2005/36 WE.

OGÓLNY SYSTEM UZNAWANIA - kwalifikacje z jednego PC są uznawane w innym p. członkowskim. Nie przewiduje jednak automatyzmu w uznawaniu kwalifikacji.

PC mogą wprowadzić dodatkowe wymogi dla dopuszczania do wykonywania jakiegoś zawodu w swoim państwie.

SEKTOROWE UZNAWANIE- dotyczy on zamkniętej grupy zawodów. Dyrektywa UE zawiera dokładny program kształcenia w tych zawodach (tzn. w każdym kraju wszyscy sa kształceni według tego samego programu) uznawanie kwalifikacji następują automatycznie. Zawody : lekarz, dentysta, weterynarz, pielęgniarka i położna, farmaceuta, architekt.

30. Scharakteryzuj „wspólne reguły konkurencji UE”.

Początkowo miały wspierać rynek wewnętrzny. Od lat 90 cel integracyjny jest wypierany przez cel właściwej ochrony konkurencji. Reguły nie mogą chronić konkurencji doskonałej, ponieważ taka konkurencja nie istnieje. Ma Chrośnic konkurencje skuteczna, efektywna i zdolna do działania. Czyli taka, która poprawia poziom dobrobytu konsumentów (dzięki rywalizacji przeds. Konsument dostaje produkt „bardziej”.

Źródłem prawa konkurencji jest przede wszystkim prawo pierwotne 101- 109 TFUE, oraz prawo wtórne rozp. Rady i KE.

Organem ochrony jest KE oraz krajowe organy ochrony konkurencji. W Polsce prezes ochrony konkurencji i konsumenta ( może bezpośrednio stosować prawo). Ustalanie warunków konkurencji to wyłączne kompetencje UE. Dotyczy ochrony konkurencji na rynku wewnętrznym. Oprócz tego każde PC maja krajowe regulacje rynku.

Wpływa na handel pomiędzy PC ma praktyka czyli ułatwia/utrudnia dostęp do nowych rynków. Wpływ ten może być albo pozytywny albo negatywny, lecz nie ma to wpływu na wspól. Rynek konkurencji.

  1. reguły kierowane do przedsiębiorstw.

  1. reguły kierowane do p. członkowskich

31. Wyjaśnij pojęcie „zakaz karteli”.

ZAKAZ KARTELI- czyli wszelkich umów, nieformalnych porozumień czy praktyk, prowadzących do naruszenia lub zniekształcenia zasad konkurencji miedzy przedsiębiorstwami oraz wpływających na handel pomiędzy państwami członkowskimi. Regulowane przez art. 101 TFUE.

Warunki porozumień:

świadczenia równoważne- jedna spółka daje cos innemu w zamian za cos innego.

Zobowiązania dodatkowe- cos dodatkowego nie związanego z umowa.

Porozumienie musi być :

Porozumienia mogą być :

32. Wymień i krótko omów (wraz z podaniem 1-2 przykładów) 2 rodzaje praktyk ograniczających konkurencję.

  1. Zakaz praktyk kolektywnych (porozumień ograniczających konkurencji - kartele)

  1. Zakaz praktyk jednostronnych (nadużywania pozycji dominującej)

33. Co jest przedmiotem zakazu porozumień ograniczających konkurencję (czy tylko porozumienia, czy również inne formy zachowań przedsiębiorstw)?

Przedmiotem zakazu porozumień ograniczających konkurencje jest oprócz porozumienia (umowy) także uchwały (decyzje związków przedsiębiorstw), oraz praktyki uzgodnione.

PRAKTYKI UZGODNIONE- przedsiębiorstwa dochodzą do porozumienia ze zastosują dane ruchy co umożliwi im lepsza pozycje.

Jednak ograniczenia konkurencji musi być celem lub skutkiem porozumienia. Co za Tym idzie porozumienie to skutkuje tym iż wszystkie przedsiębiorstwa wywiązują się z umowy. Jednak istnieje także możliwość tego iż ktoś się „wykruszy” z tej umowy, co także jest naruszeniem konkurencji. Ostatnim wariantem jest to ze jedno z przedsiębiorstw znając ruch innego wykonuje przeciwny co ma na celu „upadek „ przeciwnika.

34.Wskaż przesłanki uznania określonego zachowania przedsiębiorstwa za ograniczające konkurencję w świetle art. 101 TFUE.

Ustalanie w sposób bezpośredni lub pośredni cen zakupu lub sprzedaży albo innych warunków transakcji;

Ograniczanie lub kontrolowanie produkcji, rynków, rozwoju technicznego lub inwestycji.

Stosowanie wobec partnerów handlowych nierównych warunków do świadczenia równoważnych i stwarzaniu im przez to niekorzystnych warunków konkurencji

Uzależnienie zawarcia kontraktów od przejęcia przez partnerów zobowiązań dodatkowych, które ze względu na swój charakter lub zwyczaje handlowe nie maja związku z przedmiotem tych kontraktów.

35.Wymień skutki praktyk ograniczających konkurencję.

36.Na czym polega tzw. wyłączenie grupowe? Czego ono dotyczy? Co może być podstawą wyłączenia grupowego?

Wyłączenia grupowe wyłączają wybrane rodzaje porozumień spod ograniczeń konkurencji. Są to rodzaje porozumień, które nie podlegają zakazowi.

POZYTYWNE:

NEGATYWNE:

37.Co to jest tzw. wyłączenie na zasadzie samooceny? Czego ono dotyczy?

38.Wymień przesłanki wyłączeń spod zakazu karteli z art. 101 ust.3 TFUE.

które przyczyniają się do polepszenia produkcji lub dystrybucji produktów bądź do popierania postępu technicznego lub gospodarczego, przy zastrzeżeniu dla użytkowników słusznej części zysku, który z tego wynika praz bez:

39.Co to są porozumienia bagatelne? Jakie są progi udziału w rynku uczestników takich porozumień? Czy te porozumienia podlegają zakazowi karteli?

porozumienia bagatelne (doktryna de-minimis) - porozumienie, które pomimo swojego antykonkurencyjnego charakteru jest zgodne z prawem z uwagi na jego znikomy stopień negatywnego oddziaływania na rynek. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy są to:

• porozumienia pomiędzy konkurentami, jeżeli ich łączny udział w rynku nie przekracza 5%, oraz

• porozumienia pomiędzy przedsiębiorcami nie będącymi konkurentami, jeżeli udział w rynku żadnego z nich nie przekracza 10%.

Prawo konkurencji szczególnie jednak traktuje cztery rodzaje porozumień, które nigdy nie będą mogły być uznane za bagatelne. Są to: zmowy cenowe, porozumienia w sprawie podziału rynku lub ograniczenia wielkości produkcji oraz zmowy przetargowe. Porozumienia te, z natury rzeczy

szkodliwe dla konkurencji, są zawsze zakazane.

40.Wymień kilka elementów kształtujących pozycję dominującą przedsiębiorstwa na rynku.

41.Jaki próg udziału w rynku przesądza o pozycji dominującej na rynku?

O dominacji na rynku przesadza posiadanie ponad 40 % udziału, jednakże zależy to od ilości przedsiębiorstw uczestniczących w rynku oraz od udziałów ich w rynku.

42.Na czym może polegać nadużywanie pozycji dominującej? Wskaż i krótko omów 3 rodzaje praktyk tego typu.

Nadużywanie poz. Dominującej polega na tym iż dominant działa na rynku, wykonując nieuczciwe narzędzia konkurencji. Celem wyeliminowania bądź osłabienia przeciwnika.

43.Jaka jest różnica między zakazem względnym a bezwzględnym w prawie ochrony konkurencji UE?

Zakaz względny- oda danego zakazu istnieją wyjątki i uchylenia. Przykładem może być zakaz porozumień ograniczających konkurencje (karteli).

Zakaz bezwzględny- od danego zakazu nie istnieją uchylenia i usprawiedliwienia. Jednym słowem nie zakaz, który nie ma usprawiedliwienia i wyjątków nie podlegającym jemu. Przykładem jest zakaz nadużywania pozycji dominującej.

44.Co to jest „koncentracja” w rozumieniu prawa UE?

KONCENTRACJA- połączenie lub przejęcia przedsiębiorstw. Na rynku działa kilka firm i kilka postanawia się połączyć.

45.Co przesądza o tym, że koncentracja podlega kontroli na gruncie prawa UE?

Kontrola koncentracji realizowana jest przez prawo wtórne prze rozp.139/2004. Kontrola koncentracji jest oparta na prewencji. Nastawiona na przyszłość. Zapobieganie skutkom antykonkurencyjnym.

Podmiotem kontroli jest

Koncentracja joinventure- dwa podmioty tworzą wspólny podmiot, który wspólnie kontrolują.

46.Za pomocą jakich rodzajów kryteriów określa się „wspólnotowy wymiar” połączenia przedsiębiorstw?

  1. Obrót światowy

  2. Obrót wspólnotowy

47.Wyjaśnij, jak prawo UE rozumie pojęcie „pomoc publiczna”. Jakie są kryteria uznania danego działania za pomoc publiczną?

48.Podaj kilka przykładów pomocy publicznej.

49.Na czym polega zasada de minimis na gruncie zakazu pomocy publicznej?

POMOC DE MINIMIS- nie przekracza 2 tys. euro w ciągu 3 lat, a w transferze 1 mln euro w ciągu 3 lat.

Zasada de minimis została wprowadzona po to, aby umożliwić Komisji skuteczną kontrolę pomocy przekazywanej przedsiębiorstwom przez państwa członkowskie. Celem prawa pomocy publicznej jest ochrona konkurencji na wspólnym rynku. Komisja uznała, iż udzielenie pomocy w okresie trzech kolejnych lat łącznej o wartości do 100 tysięcy euro, nie narusza stanu konkurencji. Dlatego pomoc de minimis podlega jedynie obowiązkom sprawozdawczym i nie ma konieczności notyfikacji takiej pomocy. Państwa członkowskie mają jedynie zagwarantować skuteczną kontrolę pomocy de minimis, aby zagwarantować, iż żadna firma otrzyma pomocy de minimis powyżej 100 tysięcy euro w dowolnym okresie trzyletnim. Zasada de minimis nie ma zastosowania w sektorze transportu oraz w rolnictwie.
Istotną sprawą jest rozstrzygnięcie co jest, a co nie jest pomocą de minimis. Według regulacji unijnych pomocą de minimis jest każda pomoc o wartości do 100 tysięcy euro, która nie jest przedmiotem notyfikacji indywidualnej, nie jest udzielona w ramach notyfikowanego programu pomocowego oraz nie jest pomocą udzieloną w ramach wyłączeń grupowych.
De minimis w prawie polskim reguluje ustawa o postępowaniu dotyczącym pomocy publicznej oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie wydawania zaświadczeń o pomocy de minimis. Pomoc de minimis udzielana jest najczęściej na podstawie programów de minimis. 

50.Co oznacza stwierdzenie, że zakaz pomocy publicznej ma charakter względny?

Zakaz pomocy publicznej ma charakter względny, ponieważ istnieją od niej wyjątki. Czyli jednym słowem sa pomoce publiczne popuszczane prze UE.

Art. 107 ust. 3 - pomoc dopuszczalna po uzyskaniu zgody KE:

Z decyzji Rady :

Art. 107 ust 2 - wyjątki z mocy prawa nie potrzebujące zgody KE tylko P.CZ.

51.Jakie kategorie pomocy publicznej są wyłączone spod ogólnego zakazu?

Zakaz pomocy publicznej ma charakter względny, ponieważ istnieją od niej wyjątki. Czyli jednym słowem sa pomoce publiczne popuszczane prze UE.

Art. 107 ust. 3 - pomoc dopuszczalna po uzyskaniu zgody KE:

Z decyzji Rady :

Art. 107 ust 2 - wyjątki z mocy prawa nie potrzebujące zgody KE tylko P.CZ.

52.Jakie rodzaje pomocy (na co ukierunkowanej?) obejmuje pomoc horyzontalna?

POMOC HORYZONTALNA- co do zasady jako pomoc prokonkurencyjna. Nie adresowane do przed. Poszczególnych branży, ale do ogółu przeds. Np. pomoc dla małych i Średnich przed.; pomoc na ochronę środowiska, na poniesienie i rozwój zatrudnienia

53.Co oznacza pojęcie „usługi w ogólnym interesie ekonomicznym”?

Obejmują zarówno usługi interesu ogólnego świadczone na zasadach rynkowych - komercyjnych , jak i nierynkowych - niekomercyjnych. Do usług tych zaliczamy m.in. usługi energetyczne, telekomunikacyjne, mediów elektronicznych, pocztowe, dostawę wody, gospodarowanie odpadami, usługi edukacyjne, zdrowotne, transportowe.

Jedną z podstawowych zasad, które odróżniają usługi świadczone w interesie ogólnym od usług komercyjnych, jest to, że te pierwsze często nie generują zysku, a nawet przynoszą stratę.

Organy publiczne powinny decydować o charakterze i zakresie usług świadczonych w interesie ogólnym oraz o tym, czy decydują się one wykonywać te usługi samodzielnie, czy też zlecają je innym podmiotom (prywatnym lub publicznym) działającym dla zysku (na zasadach rynkowych) lub w system non-profit.

54.Na czym polega test prywatnego inwestora w zakresie pomocy publicznej?

Test prywatnego inwestora jest instrumentem służącym do stwierdzenia czy dane działanie państwa lub pośrednika go reprezentującego stanowi pomoc publiczną. Sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na następujące pytanie: czy państwo zachowuje się jak prywatny inwestor, motywujący swe działania chęcią osiągnięcia zysku? W przypadku odpowiedzi negatywnej, można stwierdzić wystąpienie pomocy publicznej. Przeprowadzenie testu prywatnego inwestora jest zadaniem złożonym, wymaga porównania warunków dotyczących badanej sytuacji z podobnymi sytuacjami, w jakie zaangażowane są prywatne firmy. 

Pochodną testu prywatnego inwestora jest test prywatnego wierzyciela. Poza odmienną nazwą istota tego testu jest niezmieniona - służy ustaleniu czy państwo występujące w roli wierzyciela zachowuje się jak prywatna instytucja nastawiona na zysk. Z testem prywatnego inwestora wiąże się zjawisko optymalizacji ściągalności podatków. Organy podatkowe sprawdzają, czy konieczność rozłożenia na raty lub odroczenia ściągalności podatków jest skutkiem poważnych problemów przedsiębiorcy, czy też wyjątkową okolicznością, spowodowaną przez czynniki zewnętrzne. W drugim przypadku mamy do czynienia z optymalizacją, w pierwszym zaś z pomocą publiczną.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI- obsuga D, ODPOWIEDZI - TECHNIKA KIERO
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI KATEGORIA B, ODPOWIEDZI KATEGORIA &b
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI- obsuga C, ODPOWIEDZI - TECHNIKA KIERO
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI- obsuga C, ODPOWIEDZI - TECHNIKA KIERO
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI-obsuga A, ODPOWIEDZI - TECHNIKA KIE
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI KATEGORIA A, ODPOWIEDZI KATEGORIA &
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, ODPOWIEDZI-obsuga B, ODPOWIEDZI - TECHNIKA KIEROW
odpowiedzi na egzamin hodowla owiec
Odpowiedzi na egzamin cz 2
kartografia odpowiedzi na egzamin
odpowiedzi na zagadnienia z prawa adm sz ćw, Prawo administracyjne szczegółowe
Odpowiedzi na egzamin
zagadnienia na egzamin z prawa karnego
Pytania i odpowiedzi na egzamin, Budownictwo - studia, I stopień, I rok, Chemia
pytania i odpowiedzi na egzamin, SGGW Technika Rolnicza i Leśna, NOM
odpowiedzi na egzamin wiedzy ogólnej z policji, Pomoce dydaktyczne
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, znakiM, 1
pytania egzaminacyjne na egzaminatora prawa jazdy, Egzamin - Czestochowa 2006, 1

więcej podobnych podstron