Cel i zakres projektu.

Celem projektu jest wykonanie kompostowni odpadów dla miasta Olsztyna o liczbie mieszkańców (stan aktualny) równej 192 700 i (stan perspektywiczny) równej 198 000.

Analiza dotychczasowej gospodarki odpadami w województwie

warmińsko-mazurskim.

Według danych Urzędu Statystycznego w Olsztynie, w 1999 roku na terenie województwa warmińsko-mazurskiego powstało ogółem 399,2 tys. Mg odpadów (z wyłączeniem odpadów komunalnych), z których 329,3 tys. Mg (82,5%) wykorzystano gospodarczo, 54,3 tys. Mg (13,6%) unieszkodliwiono, 15,6 tys. Mg (3,9%) zeskładowano bądź gromadzono przejściowo. Dominują wśród nich: odpady określane jako odpady - z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa, oraz przetwórstwa żywności 33% (odpady z przemysłu piwowarskiego 10,6%); odpady nieorganiczne z procesów termicznych 31% (żużle i popioły lotne 21,4%) oraz odpady z przemysłu drzewnego 24%.

Porównując dane uzyskane przez Urząd Statystyczny w Olsztynie za lata 1998 i 1999, można stwierdzić, że ilość odpadów przemysłowych wytwarzanych w ciągu roku w województwie warmińsko-mazurskim wzrosła z 331,1 tys. Mg do 399,2 tys. Mg (o 20%). Natomiast ilość tych odpadów wykorzystanych gospodarczo wzrosła o 11%, unieszkodliwionych o 74%, a składowanych o 270%.

Na terenie województwa warmińsko-mazurskiego w roku 1999 czynnych było 85 składowisk odpadów komunalnych. Zajmowały one powierzchnię 264,9 ha. Stan nagromadzenia odpadów na 85 składowiskach komunalnych od początku ich eksploatacji wynosi 5 792 225,64 Mg.

Charakterystyka terenu objętego inwestycją.

Kompostownia o powierzchni 888 zlokalizowana jest na wschód od miasta Olsztyna. Warunki hydrogeologiczne i geotechniczne dogodne tzn. 5 [m] piaski i poniżej 30 [m] gliny. Na obszar województwa warmińsko-mazurskiego, według szczegółowych obliczeń masy wprowadzanych zanieczyszczeń wykonanych za pomocą komputerowego systemu informacji przestrzennej (GIS) adoptowanego do tych celów, wody opadowe wniosły: 49 130 ton siarczanów (20,3 kg SO₄^2-/ha); 18 660 ton chlorków (7,71 kg Cl^- /ha); 8568 ton (N) azotynów i azotanów (3,54 kg N/ha), 13 263 tony azotu amonowego (5,48 kg N/ha), 29 381 ton azotu ogólnego (12,14 kg N/ha), 1481 ton fosforu ogólnego (0,612 kg P/ha), 12 319 ton sodu (5,09 kg Na/ha), 4574 tony potasu (1,89 kg K/ha), 14 812 ton wapnia (6,12 kg Ca/ha), 2686 ton magnezu (1,11 kg Mg/ha), 1159,3 ton cynku (0,479 kg Zn/ha), 94,4 tony miedzi (0,039 kg Cu/ha), 312,2 ton żelaza (0,129 kg Fe/ha), 90,52 ton ołowiu (0,0382 kg Pb/ha), 5,784 ton kadmu (0,00239 kg Cd/ha), 18,15 ton niklu (0,0075 kg Ni/ha), 7,987 ton chromu (0,00330 kg Cr/ha) i 106,73 ton manganu (0,0441 kg Mn/ha) oraz 198,21 ton wolnych jonów wodorowych (0,0819 kg H⁺ /ha). Odczyn pH w badanych próbkach miesięcznych wód deszczowych w województwie warmińsko-mazurskim w 1999 roku kształtował się od 4,80 do 6,54 pH, a w większości poniżej 5,00, wskazując na dużą zawartość w nich mocnych kwasów mineralnych.

Warunki klimatyczne:

• wysokość opadów w półroczu chłodnym (XI - IV): 200 ÷ 250 [mm]

• wysokość opadów w półroczu ciepłym (V - X): 350 ÷ 400 [mm]

• opady roczne: 550 ÷ 650 [mm]

• temperatury stycznia: -3,5 ÷ -4°C

• temperatury lipca: +17,5 ÷ +18°C

• temperatury roczne: +4 ÷+6°C

• okres wegetacji roślin: 200 ÷ 210 [dni]

Jest to region mazurski charakteryzujący się łagodnym i krótkim latem, długą, chłodną i śnieżną zimą.

Ilościowa i jakościowa charakterystyka odpadów w mieście.

W mieście występują trzy rodzaje zabudowy mieszkaniowej: jednorodzinna, śródmiejska, wysoka.

Na terenie miasta rozwijają się następujące zakłady przemysłowe:

- Browar Kormoran

- Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "LAMIR"
- Stalbud

- Eko-TECH

- TOKSAKOL-OLSZTYN' Sp. z o.o. Autoryzowany Zakład Dezynsekcji Dezynfekcji i Deratyzacji

- EXMOT PPHM

- Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych Olsztyn S.A.

- Budimex-Olsztyn S.A.

- Indykpol S.A.

- Polskie Odczynniki Chemiczne S.A. Przedstawicielstwo Olsztyn

- Star-Pak Sp. z o.o.

- "Stomil Olsztyn" S.A.

- P.H.U."OL-MIEDŻ"

- P.P.H.U. "GN-KNIT

Charakterystyka procesu kompostowania.

Kompostowanie odpadów jest ekologiczną metodą utylizacji odpadów stałych, gdyż eliminuje niekorzystne skutki, jakie maja miejsce w technologii unieszkodliwiania odpadów na wysypiskach (odcieki zanieczyszczające wody gruntowe, gaz wysypiskowy, zniszczenie krajobrazu), a także w technologii spalania (emisje gazowe, tj.: SO₂, NO_x, dioksyny, furany oraz popioły i żużle z zawartością metali ciężkich). Ponadto rezultatem procesu kompostowania jest produkt - kompost, który może być wykorzystany np.: do celów rolniczych.

Kompostowanie polega na niskotemperaturowym tlenowym rozkładzie substancji organicznej z udziałem mikroorganizmów. Jest to proces wysokoenergetyczny, w czasie, którego temperatura wzrasta do około 65^oC. Należy systematycznie kontrolować temperaturę pryzm, aby nie przekroczyła powyższej wartości, gdyż mogłoby to doprowadzić do zniszczenia pożytecznych mikroorganizmów. W czasie przemian dochodzi do higienizacji procesu kompostowania, ponieważ mikroorganizmy zawarte w masie odpadów wytwarzają różnego rodzaju enzymy i antybiotyki niszczące związki patogenne. Zachodzi również proces humifikacji (tworzenia połączeń humusowych), w wyniku czego powstaje humus będący podstawowym składnikiem próchnicy glebowej, niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania roślin i gleby. W procesie kompostowania uzyskuje się więc cenny nawóz, substytut nawozu naturalnego.

Cechy dobrego kompostu:

• gruzełkowata struktura;

• brązowo - brunatna barwa;

• charakterystyczny zapach świeżej ziemi uzyskany dzięki zawartości w kompoście promieniowców;

• wysoka wartość nawozowa kompostu (odpowiednia ilość N,P,K);

• brak w kompoście metali ciężkich i substancji niebezpiecznych;

• brak zjawiska opalescencji, spowodowanego obecnością w kompoście stłuczki szklanej.

Zalety metody kompostowania:

• recyrkulacja na dużą skalę rozkładalnych organicznych składników odpadów komunalnych;

• zmniejszenie o 30 - 50 % ilości odpadów kierowanych na wysypisko;

• unieszkodliwienie odpadów pod względem sanitarno-epidemiologicznym;

• technologie kompostowania są sprawdzone, realne zatem do stosowania;

• metoda kompostowania jest do przyjęcia pod względem ekonomicznym;

• powstały kompost jest wartościowym materiałem, jest bazą substancji humusowych niezbędnych dla roślin i gleby;

• wydzielony w procesie kompostowania balast może być w wysokim stopniu wykorzystany w charakterze surowców wtórnych ( szkło, plastik, metale);

• mała energochłonność procesu.

Optymalne warunki kompostowania:

• wilgotność odpadów w zakresie 40 - 60 %;

• stosunek węgla do azotu w składzie chemicznym odpadów powinien wynosić

C/N < 30 ;

• temperatura procesu do 65^oC; w fazie początkowej niezbędna jest codzienna kontrola temperatury, natomiast w fazie względnej stabilizacji w odstępach kilkudniowych.

Charakterystyka rozpatrywanych metod kompostowania.

Przyjęto dwustopniową metodę kompostowania:

I ^o - dwa warianty kompostowania:

- wariant I: bioreaktory Mut-Herhof;

- wariant II: biostabilizatory Mut-Dano;

II ^o - pole pryzmowe.

Charakterystyka metody Mut-Dano.

W systemie Mut-Dano ciąg technologiczny składa się z urządzeń załadowczych, biostabilizatora, oraz urządzeń do oczyszczania kompostu, tj. sita, separatory części twardych, separatory elektromagnetyczne.

Odpady dowożone są do zasobni i tam są magazynowane. Czas przetrzymywania odpadów w zasobni wynosi 7 dni. W zasobni następuje oddzielenie odpadów wielkogabarytowych za pomocą chwytaka. W przyszłości przewiduje się wprowadzenie segregacji odpadów u źródła ich powstawania, w wyniku czego z ogólnej masy odpadów zostaną wyeliminowane odpady wielkogabarytowe. W związku z tym w okresie perspektywicznym urządzenie chwytakowe zostanie zlikwidowane.

Następnie odpady podawane są z zasobni na przenośnik taśmowy i dalej bezpośrednio do biostabilizatora. Umieszczony nad przenośnikiem separator elektromagnetyczny wyłapuje części metalowe z ogólnej masy odpadów kierowanej do bębna biostabilizatora. Odsiew z separatora gromadzony jest w kontenerach, skąd wywożony jest do huty.

Do biostabilizatora doprowadzone są również osady ściekowe, które są rozdeszczane na masę kompostową w calu jej zwilżenia. Biostabilizator stanowi obrotowy bęben stalowy o średnicy d = 3,64 m i długości L = 36,0 m. Specjalne użebrowanie bębna umożliwia dokładne rozdrobnienie odpadów, co ułatwia dostęp powietrza i przyśpiesza procesy biologicznego rozkładu. Proces kompostowania w biostabilizatorze jest w pełni zautomatyzowany, zespół czujników kontroluje utrzymanie odpowiedniego poziomu stężenia O₂, CO₂, temperaturę, wilgotność.

Po czasie 1÷3 dni (przyjęto w projekcie 3 dni), odpady opuszczają biostabilizator na sito bębnowe o prześwicie oczek 60 mm, obracające się wespół z biostabilizatorem. Na sicie bębnowym następuje oddzielenie kompostu od substancji balastowych. Balast przed skierowaniem na składowisko odpadów ponownie poddawany jest procesowi separacji metali. Przesiew z sita bębnowego tzw. kompost grzejny kierowany jest najpierw na separator elektromagnetyczny, w celu oddzielenia części metalowych, a później na sito wibracyjne, w celu oddzielenia frakcji lekkiej i frakcji ciężkiej. Frakcja ciężka kierowana jest na składowisko odpadów. Z kolei frakcja lekka, tzw. kompost świeży, po oddzieleniu części twardych, odtransportowywany jest na pole kompostowe, gdzie za pomocą ładowarki układany jest w pryzmy w celu dojrzewania.

Parametry decydujące o dobrej pracy biostabilizatora:

• prędkość obrotowa:

prędkość robocza 1,5-2,0 obr/min;

prędkość spoczynkowa 0,7-1,0 obr/min;

• optymalny stopień napełnienia 55-60 % ;

• czas przetrzymania odpadów 1÷3 doby;

• przewietrzanie kompostu - przy pomocy zespołu wentylatorów rozmieszczonych na długości biostabilizatora;

• temperatura 55-60 ^oC i wilgotność 45-50 % - parametry określone na podstawie aktywności życiowej mikroorganizmów.

Charakterystyka metody Mut-Herhof.

Odpady podawane są do zasobni przenośnikiem płytowym. Czas przetrzymania odpadów w zasobni wynosi 7 dni. W zasobni następuje oddzielenie odpadów wielkogabarytowych za pomocą chwytaka. W przyszłości przewiduje się wprowadzenie segregacji odpadów u źródła ich powstawania, w wyniku czego z ogólnej masy odpadów zostaną wyeliminowane odpady wielkogabarytowe. W związku z tym w okresie perspektywicznym urządzenie chwytakowe zostanie zlikwidowane.

Z zasobni odpady kierowane są przenośnikem taśmowym na separator elektromagnetyczny, który wyłapuje części metalowe z ogólnej masy odpadów. Odsiew z separatora gromadzony jest w kontenerach, skąd wywożony jest do huty.

Po separatorze odpady, przenośnikiem taśmowym, podawane są do rozdrabniarki w celu rozdrobnienia, co przyspieszy procesy rozkładu substancji biodegradowalnych zachodzące w statycznej komorze Mut-Herhof.

Po rozdrobnieniu odpady kierowane są do mieszarki, gdzie następuje wymieszanie osadów ściekowych, odpadów biodegradowalnych i odpadów zielonych.

Rozdrobnione i wymieszane odpady kierowane są do komory Mut-Herhof. Jest to komora statyczna, zbudowana z prefabrykatów żelbetowych lub monolitycznych. Ma kształt prostopadłościennej komory o wymiarach 10 × 5 × 4 m, z jednym bokiem otwartym. Komora ma podwójną podłogę na podkładkach, która przepuszcza odcieki do rynny odprowadzającej. Odcieki krążą w obiegu zamkniętym i są rozdeszczane na wierzch kompostu w celu jego zwilżenia. Proces kompostowania w komorze może być sterowany za pomocą specjalnych czujników mierzących poziom stężenia CO₂, O₂, oraz temperaturę i ciśnienie. Wspomagające napowietrzanie odpadów prowadzi się przez odsysanie gazów z dna komory. Gazy podlegają schłodzeniu w wymienniku ciepła i przetłaczane są przez filtr kompostowy. Odzyskane ciepło w wymienniku służy do podgrzewania świeżego powietrza kierowanego do podsuszania kompostu.

Po czasie 7 dni odpady opuszczają bioreaktor i kierowane są na sito o prześwicie oczek 60 mm. Na sicie następuje oddzielenie kompostu od substancji balastowych. Balast jest kierowany na składowisko odpadów, a przesiew z sita na separator elektromagnetyczny, w celu oddzielenia części metalowych. Kompost po oddzieleniu części twardych w separatorze części twardych odtransportowywany jest na pole kompostowe, gdzie za pomocą ładowarki układany jest w pryzmy w celu dojrzewania.

Pole pryzmowe.

W pryzmach następuje dojrzewanie kompostu przez okres około 10 - 12 tygodni (przyjęto w projekcie 12 tygodni). Na etapie dojrzewania kompost podlega mechanicznemu przerzucaniu, co najmniej kilkakrotnie w ciągu miesiąca.

Pryzma ma następujące wymiary gwarantujące stateczność pryzmy: długość 100 m, wysokość 1,5 m, szerokość podstawy dolnej 6,0 m i górnej 2,0 m (pryzma w przekroju ma kształt trapezu). Dookoła pola pryzmowego poprowadzono rów opaskowy. Dojrzały kompost kierowany jest przenośnikiem taśmowym do separatora części twardych, a następnie na sito bębnowe, o różnym wymiarze oczek, na którym następuje podział kompostu na frakcje.

W zależności od frakcji kompost dzieli się na:

• kompost klasy I (0 - 15 mm);

• kompost klasy II (15 - 20 mm);

• kompost klasy III (20 - 40 mm);

• kompost pozaklasowy ( > 40 mm).

Dla okresu perspektywicznego ( rok 2022) przewiduje się uszlachetnianie kompostu przez wzbogacenie go w substancje nawozowe (N, P, K).

Charakterystyka odpadów kierowanych do kompostowania.

Na teren kompostowni trafiają odpady komunalne, odpady przemysłowe i osady ściekowe z miejskiej oczyszczalni ścieków.

Analiza ilościowa odpadów:

W stanie aktualnym do kompostowni trafia 292 904 [m³/a] odpadów komunalnych. W perspektywie w związku z przyrostem ludności i zwiększeniem jednostkowego objętościowego wskaźnika nagromadzenia odpadów ilość odpadów komunalnych kierowanych do kompostowni będzie wynosić 498 960 [m³/a].

W stanie aktualnym do kompostowni trafia = 213 826 [m³/a] odpadów przemysłowych (dane otrzymane z pioś Olsztyn), natomiast w perspektywie trafiać będzie 245 900 [m³/a].

W stanie aktualnym do kompostowni trafia 5511 [m³/a] osadów ściekowych, w perspektywie ilość osadów ściekowych kierowanych do kompostowni będzie wynosić 6 337,65 [m³/a].

Analiza jakościowa odpadów:

Udział frakcji organicznej w odpadach komunalnych w stanie aktualnym wynosi 44,2 % i w perspektywie zmniejszy się do 34,2 %.

Udział frakcji organicznej w odpadach przemysłowych w stanie aktualnym wynosi 20,6 % i w perspektywie zwiększy się do 33,6 %.

Jednostkowy objętościowy wskaźnik nagromadzenia odpadów w stanie aktualnym wynosi V_j = 1,52 [m³/M⋅a], natomiast w stanie perspektywicznym zwiększy się do V_j = 2,52 [m³/M⋅a].

Gęstość nasypowa odpadów komunalnych w stanie aktualnym wynosi ρ_odp = 177,4 [kg/m³], natomiast w stanie perspektywicznym zmniejszy się do ρ_odp = 119,6 [kg/m³].

Obiekty zlokalizowane na terenie kompostowni.

Hala komór.

Wariant I (komory statyczne):

W stanie aktualnym na placu znajduje się 16 komór Mut-Herhof + 1 rezerwowa, zaś w perspektywie przewidziano 31 komór Mut-Herhof + 1 rezerwowa.

Na placu znajdują się urządzenia umożliwiające załadunek i rozładunek odpadów z bioreaktora, instalacje przewietrzania, ogrzewania powietrza i nawilżania odpadów odciekami, instalacje do oddzielania substancji balastowych oraz urządzenia do rozdrabniania i mieszania odpadów.

Wariant II (komory dynamiczne):

W stanie aktualnym w hali biostabilizatorów znajduje się 4 biostabilizatory + 1 rezerwowy, w perspektywie przewidziano 7 biostabilizatorów + 1 rezerwowy. W budynku znajdują się urządzenia umożliwiające załadunek i rozładunek odpadów z biostabilizatora, instalacje przewietrzania i nawilżania odpadów oraz instalacje do oddzielania substancji balastowych.

Budynek techniczny.

W budynku technicznym znajduje się magazyn środków dezynfekcyjnych, pomieszczenie przygotowania roboczego środka dezynfekcyjnego (Lizol) stosowanego w brodziku dezynfekcyjnym, warsztat naprawczy oraz magazyn części zamiennych.

Plac pryzm.

Pryzma ma następujące wymiary: długość 50 m, wysokość 1,5 m, szerokość podstawy dolnej 6,0 m i górnej 2,0 m. Powierzchnia placu pryzm wynosi:

• w stanie aktualnym:

A = 41 400 m²;

• w stanie perspektywicznym:

A = 72 000 m²;

Powierzchnia składowania balastu.

Balast będzie składowany w kształcie stożka o wysokości 3 m i promieniu r = 5.87 m. Powierzchnia placu składowania balastu wynosi F = 216,4 m². W perspektywie promień zwiększony będzie do wielkości 6.76 m, a powierzchnia do F =286,6 m².

Powierzchnia magazynowania materiału strukturalnego.

Materiał strukturalny będzie magazynowany na placu, którego powierzchnia powinna pokryć zapotrzebowanie terenu na 10-cio dniowe składowanie i magazynowanie materiału strukturalnego. Ilość materiału strukturalnego przyjmuję jako 10 % ilości odpadów zgromadzonych przez 10 dni:

• stan aktualny:

- 741,74 [m³]

Odpady będą gromadzone w postaci 2 stożków, każdy o promieniu

r = 9,0 m, wysokości h =3 m i objętości 1017,36 [m³].. Przy takim założeniu powstaje 275,62 [m³] rezerwy. Jest ona konieczna, ponieważ odpadów nie można idealnie ułożyć w kształcie stożka o założonych wymiarach.

• stan perspektywiczny:

- 1620,12 [m³]

Odpady będą gromadzone w postaci 2 stożków, każdy o promieniu

r = 12,5 m, wysokości h = 3 m i objętości 1962,5 [m³].. Przy takim założeniu powstaje 342,38 [m³] rezerwy.

Całkowite zapotrzebowanie powierzchni.

Całkowite zapotrzebowanie powierzchni dla potrzeb kompostowni wynosi F = 444

Uzbrojenie terenu w sieci.

Ścieki bytowe z budynku socjalnego, budynku technicznego, budynku gospodarki energetycznej, hali komór i magazynów odprowadzane będą do sieci kanalizacyjnej sanitarnej wykonanej z rur PVC o średnicy 200 mm.. Ścieki deszczowe zbierane poprzez system wpustów z terenów utwardzonych oraz ścieki z rowu opaskowego wokół pola pryzmowego odprowadzane będą do kanalizacji deszczowej wykonanej z rur PVC o średnicy 250 mm.

Woda na cele socjalne, technologiczne i gospodarskie będzie doprowadzona z sieci wodociągowej wykonanej z rur PE o średnicy 110 mm. Na sieci zaprojektowano zewnętrzne hydranty przeciwpożarowe.

Energia elektryczna doprowadzona będzie w celu pokrycia potrzeb budowy kompostowni oraz jej późniejszej eksploatacji: oświetlenia terenu, zaplecza itd.

Do budynku socjalno - usługowego doprowadzona będzie linia telefoniczna.

Energię cieplną będzie się wykorzystywać do ogrzewania obiektów kubaturowych w sezonie grzewczym zgodnie z obowiązującymi przepisami ze źródeł własnych i z zewnątrz.

Ogrodzenie terenu.

Wokół terenu kompostowni zaprojektowano ogrodzenie z siatki stalowej o wysokości 2 m, rozpiętej na linkach i słupkach stalowych. Dodatkowo przewidziano nadbudowę ogrodzenia z drutu kolczastego.

Drogi.

Dla umożliwienia dojazdów samochodów do wysypiska przewidziano wykonanie drogi dojazdowej do wysypiska od drogi głównej oraz dróg wewnętrznych.

Przewidywany sprzęt technologiczny do pracy w kompostowni.

• samochód śmieciarka typu SM-12 o następujących danych technicznych:

maksymalna masa pojazdu załadowanego 16 000 [kg];

masa własna pojazdu 10000 kg;

pojemność skrzyni ładunkowej 18,5 m³;

• spycharko-ładowarka;

• przerzucarka;

• zestaw ciągnikowy (ciągnik i przyczepa jednoosiowa).

Strefa ochrony sanitarnej wysypiska.

W strefie ochronny sanitarnej wysypiska zaprojektowano następujące elementy zabezpieczające:

- ogrodzenie wysypiska;

- pas zieleni izolacyjnej;

- oznakowanie strefy tablicami informacyjnymi.

W strefie ochronnej należy ograniczyć uprawę warzyw, zakładanie sadów i pastwisk. Dopuszczalne jest uprawianie roślin okopowych. Nie mogą się w niej znajdować budynki mieszkalne, użyteczności publicznej oraz zakłady przemysłu spożywczego. Szerokość strefy ochronnej wynosi 500 m.

Wnioski.

Po przeanalizowaniu obu wariantów kompostowania do realizacji wybrano metodę Mut-Dano ze względu na liczne korzyści wynikające ze jej stosowania.

Do zalet kompostowania metodą Mut-Dano należy zaliczyć:

• prosta i bardzo stabilna konstrukcja;

• bezawaryjna praca nie wymagająca skomplikowanych zabiegów konserwacyjnych;

• bardzo dobre warunki BHP przez całkowity brak kontaktu obsługi z masą odpadową, uzyskiwany przez zamknięty obieg technologiczny;

• pełna automatyzacja procesu;

• krótszy niż w metodzie Mut-Herhoff okres przetrzymania odpadów w komorze;

• duża odporność na korozję napędu oraz bębna;

• mała uciążliwość dla terenów przyległych do terenu kompostowni, dzięki zastosowaniu filtra ziemnego do przepuszczania powietrza z biostabilizatora;

• mała ilość zmian w kierunku przepływu odpadów do i z bębna biostabilizatora;

• możliwość maksymalnego zintensyfikowania procesów biochemicznych przez wytwarzanie optymalnych warunków środowiskowych, co pozwala na skrócenie czasu jego trwania;

• w przeciwieństwie do metody Mut-Herhoff nie ma konieczności rozdrabniania i mieszania odpadów przed komorą, co ogranicza koszty zastosowania dodatkowego sprzętu.

POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA

WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA

PRZERÓBKA ODPADÓW

PROJEKT NR 1

Michał Kułaga

GRUPA 51A

---