SESJA 33: KOMUNIKACJA SUBIEKTYWNA
1. Zamknij oczy. Zwróć je w górę pod kątem ok. 20 stopni w kierunku linii brwi.
2. Etapy 2a, 3a, 3b i 3c nie są obowiązkowe. Powoli zacznij liczyć w myśli od 10 do 1. Powtarzaj Jedną liczbę co sekundę.
a. Rozpoczynając od skóry pokrywającej czaszkę, a kończąc na palcach twoich stóp, skoncentruj świadomość na poszczególnych częściach ciała, kolejno je rozluźniając.
3. Gdy doliczysz do 1, stwórz i zatrzymaj w wyobraźni obraz samego siebie jako osoby pełnej energii, młodej, zdrowej i atrakcyjnej. a. Zadaj sobie w wyobraźni pytanie: “Dlaczego mam tą dolegliwość fizyczną?" Następnie pozwól, aby myśli dowolnie wędrowały.
b. Gdy zaczniesz myśleć intensywnie na temat jakiejś konkretnej osoby, wyobraź sobie tą osobę.
c. Wyobraź sobie, że wzajemnie sobie przebaczacie. Wyobraź sobie, że ściskacie się lub podajecie sobie ręce, kiwacie głowami na znak wzajemnej zgody. Miej dobre samopoczucie po tym wyobrażeniu.
4. Powtórz w myśli: “Moje dało i umysł są zawsze w doskonałym zdrowiu".
5. Potem powiedz w myśli: “Teraz policzę od 1 do 5. Gdy doliczę do 5, otworzę oczy, poczuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio.
6. Rozpocznij liczenie. Gdy doliczysz do 3, powtórz w myśli: “Gdy doliczę do 5, otworzę oczy, poczuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio".
7. Na 5 otwórz oczy i jeszcze raz powtórz w myśli: “Jestem całkowicie przebudzony, czuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio".
KOMUNIKACJA SUBIEKTYWNA
Najistotniejszym wnioskiem płynącym z badań nad wzajemnymi relacjami prawej i lewej półkuli mózgowej jest stwierdzenie, że prawa półkula funkcjonuje w sferze pozbawionej pojęcia czasu i przestrzeni. Bezczasowość jest wystarczająco trudna do pojęcia, brak przestrzeni prawie przerasta wyobraźnię.
Zdolność prawej półkuli mózgu do funkcjonowania tak, jakby przestrzeń nie istniała, czyni ciebie i mnie czymś więcej niż członkami rodziny człowieczej. Ona czyni nas jednością. Jeżeli w sferze prawej półkuli, czy w sferze przyczynowej, nie istnieje odległość, oznacza to, że wszyscy pochodzimy z tego samego źródła przyczynowego. W obiektywnej sferze fizycznej nasze osobne ciała mogą nie być połączone, ale nasze, wydawałoby się oddzielne umysły, są w istocie połączone w nie-fizycznej sferze subiektywnej.
Wskazałem ci, w jaki sposób metoda Silvy używa tego połączenia umożliwiając leczenie chorób u innych ludzi. Teraz chcę się skoncentrować na zastosowaniu tego połączenia do korygowania innych nieprawidłowości.
Pomoże mi przykład córki pani T J.. Przed rokiem wyszła za mąż i w ciągu tego roku zawarła wiele nowych znajomości - niestety nie najlepszych. Oddalała się coraz bardziej od rodziny, wciągana przez nieszczególne towarzystwo swego męża. Nie pomagały żadne perswazje pani T.J.. Przyczyniały się raczej do pogłębienia rozdźwięku pomiędzy nimi. W tym właśnie czasie pani T J. przeszła trening w metodzie Silvy i zastosowała ją natychmiast do problemu córki.
Weszła w stan alfa. Odbyła wyimaginowaną rozmowę ze swoją córką. Zakończyła sesję. Następnego ranka postanowiła odwiedzić córkę. Gdy otworzyła drzwi, córka zarzuciła jej ręce na szyje w pierwszym, od kilku miesięcy, uścisku. Dla córki był to początek zmiany stylu życia na lepszy.
POTĘGA SUBIEKTYWNYCH SŁÓW
W jaki sposób wyimaginowana rozmowa w stanie alfa, przebiła się"? Co zostało powiedziane?
Dokonajmy przeglądu niektórych różnic w funkcjonowaniu prawej i lewej półkuli mózgowej, ujawnionych przez najnowsze badania w czołowych ośrodkach naukowych. Znaczną część tych badań wykonano przy użyciu preparatu do znieczulenia ogólnego, zazwyczaj amelobarbitanu, który “wyłącza" prawą lub lewą półkulę, w zależności od tego, do której tętnicy zostanie podany.
Obserwując zachowanie ludzi, u których praca jednej półkuli została wyhamowana, badacze mogli ustalić “spis funkcji" dla obu półkul. Przyjrzyjmy się trzon różnicującym się cechom.
1. Lewa półkula związana Jest ze światem materialnym, zmysłami, wszystkim tym co fizyczne. Prawa zorientowana jest ku światu myśli, uczuć, doznań.
2. Lewa półkula jest szczegółowa i drobiazgowa. Ogląda świat okiem mrówki. Prawa nie znosi szczegółów. Obejmuje całość obrazu z lotu ptaka.
3. Świat lewej półkuli to świat dwoistości, polaryzacji i konfliktów. Rzeczą lewej półkuli Jest postrzeganie różnic. Prawa pomija różnice, by ujrzeć tożsamość. Znajduje wspólne mianowniki. Widzi jedność.
Wiele innych atrybutów obu półkul składa się na naszą niezwykłą, ludzką inteligencję. Lecz właśnie te trzy wymienione wymagają specjalnego podkreślenia. Od nich bowiem zależy powodzenie komunikacji subiektywną.
Pierwszym warunkiem nawiązania takiej komunikacji jest wyłączenie świata fizycznego i przejście w świat wyobraźni - w stan alfa. Drugim jest zdolność postrzegania jedności wszystkich ludzi, wzniesienia się ponad ziemskie różnice i spojrzenia na każdego człowieka Jako na rodzaj Wyższego Ja złączonego z moim własnym Wyższym Ja. Trzecim jest porzucenie dychotomii: “Ja mam rację, ty się mylisz" na rzecz komunikatu: “Co jest słuszne?" - wspólnego rozwiązania. Te trzy funkcje mózgowe wydają się dość proste, są jednak dokładnym przeciwieństwem wyuczonego przez większość z nas podejścia do porozumiewania się.
Dla podtrzymywania udziału prawej półkuli w wyimaginowanej rozmowie konieczna jest wyostrzona świadomość tych trzech sposobów myślenia. Bez udziału prawej półkuli przekaz nie ma szans dotarcia
do adresata.
JAK SKUTECZNIE KONTAKTOWAĆ SIĘ Z INNYMI UMYSŁAMI
Rozważmy typowy przykład.
Twój trzylatek wciąż moczy się w łóżku. Zawiodły niezliczone rozmowy z dzieckiem. Postanawiasz użyć komunikacji subiektywnej. Wchodzisz w stan alfa. Wyobrażasz sobie dziecko.
Mówisz w myślach: “Ty wstrętny szczeniaku, jeżeli jeszcze raz zlejesz się w łóżko wytrę to twoim nosem!"
Czy taki przekaz jest skuteczny? Nie ma mowy. Złamałeś wszystkie trzy zasady. Jedyne, co zrobiłeś prawidłowo, to wejście w stan alfa, ale nawet tutaj przesunąłeś się prawdopodobnie w stronę stanu beta wyrażając swoje napięcie i irytację. W chwili, w której powiedziałeś “wstrętny szczeniaku", zerwałeś połączenie. Stworzyłeś układ nadrzędności-podrzędności, który musi działać “wyłączające" na prawą półkulę.
Wreszcie, posuwając się do groźby, z sobą w roli wymierzającego dziecku karę, wybrałeś separację - cechę charakterystyczną dla półkuli lewej. W tym momencie prawa półkula na pewno odmówi współdziałania. Myślenie w stanie alfa musi mieć charakter twórczy, a nie destrukcyjny. Aby komunikacja subiektywna mogła zaistnieć musimy zaakceptować druga osobę jako równą sobie. Oferowane rozwiązania subiektywne muszą mieć charakter korzystny zarówno dla nadawcy Jak i odbiorcy komunikatu.
Inną regułą komunikacji subiektywnej jest unikanie nadmiaru szczegółów. Szczegóły to sprawa lewej półkuli. Staraj się, by oferowane w subiektywnym komunikacie rozwiązanie problemów wzajemnych było możliwie proste, wolne od wszelkiego rodzaju “ale" i Jeżeli"'.
Spełniwszy te podstawowe wymagania powinieneś załatwić problem nocnego moczenia w następujący sposób:
Wejdź w stan alfa. Wyobraź sobie swoje dziecko. Powiesz w myślach: “Kochanie, czy nie byłoby lepiej, gdybyś wstał i zrobił siusiu w ubikacji? Byłoby ci wygodniej w łóżku. Lepiej by ci się spało. A my nie mielibyśmy kłopotu z praniem tylu prześcieradeł".
Proste. Wspólne. Wzajemne. I skuteczne.