pytania p. Prof.

Jaki jest cykl włosowy?- niezsynchronizowany

Wymienic typy anagenu, co nastepuje kiedy

I - tworzenie zawiązka włosa, II - tworzenie się opuszki włosa i brodawki, III - tworzenie się macierzy, IV - włos tworzy się i rośnie do ujścia gruczołu łojowego V - rośnie do powierzchni naskórka, VI - przebija się na zewnątrz

Do czego sluzy trychogram - służy do określenia mechanizmu łysienia

Ile trwa każdy okres wzrostu wlosa + procent włosów znajdujących się w tej fazie

Rodzaje łysienia + opisac - łysienie dystroficzne, anagenowe polega na zatrzymaniu lub zwolnieniu mitoz w komórkach mieszka włosowego co skutkuje scieńczeniem korzenia i wypadnięciem włosa, włosy wypadają kilka, kilkanaście dni od zadziałania czynnika szkodliwego, łysienie telogenowe - przedwczesne nadejście inwolucji mieszka włosowego, przyspieszone przejście w fazę spoczynku, 3-4mies, łysienie typu mieszanego - występują oba z powyższych mechanizmów

Fizjologiczne łysienie - I około roku, okolica potyliczna, II w okresie pokwitania ok. kątów czołowo skroniowych 20% kobiet więcej mężczyzn, III ok. 60 rż

Wpływ hormonów na cykl włosowy

Jaki jest mech. Łysienia w ch.tk. łacznej - SLE odwracalne dystroficzne lub mieszane, DLE nieodwracalne bliznowaciejąc

Obraz włosów w dermatomyositis i sklerodermia - dermatomyositis - trichorrexix nodosa odłamanie łodygi włosa na różnej wysokości, sklerodermia - bardzo dobry stan owłosienia, większy odsetek włosów rosnących

Dlaczego przy stosowaniu cytostatykow łysienie dotyczy gł. Wierzchołka głowy

Objaw Pohla- Pinkusa - co to i kiedy wystepuje odcinkowe scieńczenie łodygi włosa - choroby zakaźne

Łysienie w przebiegu cukrzycy i jak działa insulina na włosy - rozlany charakter z nasileniem na szczycie głowy, mech telogenowy wyj mieszany, insulina zmniejsza liczbę włosów telogenowych

Objaw Chvostka

Włosy Schriddego

Obraz w nadczynności/ niedoczynności - nadczynność cienkie jedwabiste o wzmożonych połysku, zmniejszona liczba telogenowa, łysienie postać rozlana lub ograniczona do części czołowej, przerzedzenie na narządach płciowych, nadczynność - włosy suche, szorstkie, łamliwe

Objaw hertogha - wyłysienie 1/3 zewnętrznej cęści brwi w niedoczynności tarczycy

Obraz włosów w hypokalcemi i niedoczynności przysadki - w hypokalcemii wypadanie włosów nie tylko skóry głowy, w niedoczynności przysadki brak owłosienia w dołach pachowych i okolic płciowych

Gdzie wystepuje „futro wyjedzone przez mole”

Wszystko o przeszczepianiu włosów

Objaw pierwotny = owrzodzenie!

Cechy objawu pierwotnego

Pozapłciowa lokalizacja objawu pierwotnego

Cechy węzłów chłonnych w kile

Nietypowe objawy pierwotne

Objaw folmana - w kile stan zapalny i nadżerkowy żołędzi i robka zażołędnego

Powiklania objawu pierwotnego + opisac kazde

Osutka wczesna i nawrotowa

Kołnierzyk Bietta

Osutka krostkowa -> NAWROTOWA + lokalizacja

Zmiany w obrebie bl. Sl w kile 2 rzedowej

Dermatozy niezakazne okolic płciowych - wymienic i niektóre ospisac np. ch. Reiteri co obejmuje

Dermatozy zakazne - podzial + opis

Róznica łupiez pstry i rumieniowy - porównanie (etiologia, leczenie+ dawka, lokalizacja, fluorescencja)

Kłykciny kiłowe i konczyste - porównanie (etiologia, zapach, wyglad makroskop.)

Cechy blizny(5)

Napisac recepte na maść chłodzącą, małe proszki, maść salicylowa (?)

Budowa skóry

Zmiana na czerwieni wargowej (kiła) i z czym roznicujemy

Które osutki pozostawiaja blizny

Przydatki skóry - gruczoły potowe, łojowe, mieszki włosowe

Komórki dendrytyczne

Melanogeneza tyrozyna -> L-dopa -> dopachinon --> melanina

Skóra własciwa - poch mezodermalne, zawiera włókna tk łącznej, komórki łącznotkankowe, nacz krwionośne, zakończenia nerowe, przydatki skóry, warstwa brodawkowa (liczne drobne nacz krwionośne, zak nerwowe), warstwa siateczkowa (zbity kolagen),

Unerwienie i unaczynienie skory - powierzchniowy splot naczyniowy podbrodowakowy, głęboki na granicy tk podskórnej i właściwej, odżywianie naskórka przez krążenie limfy, skóra ma bardzo rozgałęzioną sieć nerwową, wolne zakończenia nerwowe, upostaciowane: ciałka Meissnera, vatera- paciniego, Krausego,

Gruczoły łojowe i potowe - potowe ekrynowe, apokrynowe, łojowe - holokrynowe

Które pecherze są najbardziej powierzchowne

Leczenie kiły- I okresowa penicylina prokainowa, przy uczuleniu tetracyklina, doksycyklina, erytromycyna,

1.semiotyka-wszystko na rozne sposoby, bardzo wazne sa nazwy lacinskie, od tego sie zaczyna rozmowe

2.gdzie nie wystepuje warstwa ziarnista?

3.porowanie blizny a prawidlowej skory

4.w jakiej chorobie skora jest podobna do blizny, a nia nie jest?

5.wymienic przydatki skory

6.hiper/dys/parakeratoza-definicja, przyklad

7.obraz mikroskopowy skory w parakeratozie

8.cechy babla pokrzywkowego- oprocz tego co jest w ksiazce powinno byc: swiad i pieczenie

cechy blizny:
ścieńczenie naskórka, brak przydatków, brak poletkowania,dużo fibroblastów, połączenie skórno- naskórkowe przebiega w linii prostej
porównanie kłykcin:
c. lata- wywołane przez krętki, fetor, zmiany płasko-wyniosłe o szerokiej podstawie
c. accuminata: HPV6,11, bez zapachu, kalafiorowa te

Parakeratoza (łac. parakeratosis) - patologiczne rogowacenie polegające na obecności jąder komórkowych w keratynocytach warstwy rogowej naskórka, gdzie fizjologicznie komórki są pozbawione jąder komórkowych. Jest to związane ze skróceniem czasu przejścia keratynocytu (ang. turnover time) z warstwy podstawnej naskórka do warstwy rogowej^[1].

Parakeratoza jest charakterystyczna dla chorób skóry przebiegających z nadmierną proliferacją naskórka, np. dla łuszczycy^[2].

Hiperkeratoza (łac. hyperkeratosis) - znaczne pogrubienie warstwy rogowej naskórka związane z nadmiernym rogowaceniem.

Dyskeratoza (łac. dyskeratosis) - patologiczne rogowacenie pojedynczych komórek w warstwach nabłonka wielowarstwowego płaskiego, w których fizjologicznie rogowacenie nie występuje (w warstwach poniżej warstwy rogowej). Jest charakterystyczną cechą histologiczną niektórych chorób skóry, np. choroby Dariera^[1].

Plama (macula). Jest to wykwit leżący w poziomie skóry, niewyczuwalny przy

dotyku, różniący się od skóry otaczającej wyłącznie zabarwieniem.

Plamy mogą być:

- barwnikowe, związane z odkładaniem się barwnika, np. znamiona (ryc. 1),

piegi (ephelides), przebarwienia w rumieniu trwałym (p. ryc. 65, str. 136) lub tatuażu

oraz odbarwienia (np. bielactwo - vitiligo - ryc. 2)

- zapalne (rumień - erythema), związane z przekrwieniem wywołanym stanem

zapalnym (ryc. 3)

- naczyniowe, np. wynaczynienia (petechiae), trwałe rozszerzenia naczyń

(teleangiektazje) (ryc. 4) lub nowotworzenie drobnych naczyń (naczyniaki płaskie

p. ryc. 205, str. 369)

- złogowe (np. ciemnoszare plamy w srebrzycy lub w zatruciu rtęcią).

Bąbel pokrzywkowy (urtica). Jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię

skóry, barwy porcelanowobiałej lub różowej, szybko powstający i szybko

ustępujący bez pozostawienia śladu. Istotą jest obrzęk skóry właściwej (ryc. 5

oraz ryc. 77, str. 153).

Bąble są podstawowymi wykwitami w pokrzywce (urticaria) i oparzeniu pokrzywą

(stąd pochodzi nazwa). Niekiedy zmiany mają charakter zlewny i mogą

utrzymywać się dłużej (np. obrzęk naczynioruchowy Quinckego p. ryc. 79, str. 160).

Grudka (papula). Jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, o rozmaitych

wymiarach, dość wyraźnie odgraniczony, różniący się od skóry otaczającej

spoistością i ustępujący bez pozostawienia śladu.

Grudki mogą być przerosłe i osiągają niekiedy duże rozmiary, np. brodawki

zwykłe (verrucae vulgares), jednakże ustępują również bez pozostawienia śladu.

Grudki mogą być naskórkowe, związane głównie z przerostem naskórka (np.

brodawki - Verrucae - ryc. 6 i 7), najczęściej jednak są mieszane - skórno-

-naskórkowe, tj. zmiany dotyczą zarówno naskórka, jak i skóry właściwej (np.

łuszczyca - psoriasis - ryc. 110 i 111, str. 210), liszaj płaski - lichen planus

Guzek (nodulus). Guzek jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry,

związany ze zmianami w skórze właściwej, często ulegający rozpadowi i ustępujący

z pozostawieniem blizny. Przykładem mogą być guzki gruźlicze (tbc luposa)

(ryc. 8).

Guz (nodus, tumor). Większe wykwity guzkowe, zajmujące również tkankę podskórną,

noszą nazwę guza (ryc. 9 i 10). Guzy mogą być zapalne, np. rumień guzowaty

- erythema nodosum (p. ryc. 66, str. 137), czyrak - furunculus (p. str. 43)

lub nowotworowe i w tych przypadkach noszą nazwę guzów nowotworowych (tumor):

łagodnych (np. włókniaki) lub złośliwych. Przykładami guzów złośliwych mogą

być: guzowata postać ziarniniaka grzybiastego (mycosis fungoides - p. ryc. 230 i

231, str. 411) oraz raki skóry (ryc. 10).

Pęcherzyk (vesicula) i pęcherz (bulla). Są to wykwity wyniosłe ponad powierzchnię

skóry, wypełnione płynem i ustępujące bez pozostawienia blizny. Jeśli

przekraczają 0,5 cm, noszą nazwę pęcherzy (ryc. 11).

Pęcherzyki mogą być wynikiem gromadzenia się płynu:

- w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka (tzw. stan gąbczasty, charakterystyczny

dla wyprysku - status spongiosus)

- śródkomórkowo, w samych komórkach naskórka, co prowadzi do ich zwyrodnienia

wodniczkowego (zwyrodnienie balonowate, charakterystyczne dla opryszczki

- herpes simplex, i półpaśca - zoster).

Pęcherze mogą być:

- podrogowe, w których płyn gromadzi się tuż pod warstwą rogową, są one

szczególnie nietrwałe; przykładem może być liszajec (impetigo) lub pęcherzyca

liściasta (pemphigus foliaceus - p. ryc. 126, str. 233)

- śródnaskórkowe, np. akantolityczne w wyniku utraty łączności między komórkami

warstwy kolczystej naskórka, charakterystyczne dla pęcherzycy zwykłej

(pemphigus vulgaris) - ryc. 12 (p. też ryc. 123, str. 230)

- podnaskórkowe, w których pokrywę pęcherza stanowi cały naskórek; przykładem

może być pemfigoid (pemphigoid) - p. ryc. 135, str. 245

- dermolityczne, w których pęcherz powstaje poniżej błony podstawnej w skórze,

np. w postaci dystroficznej pęcherzowego oddzielania się naskórka (epidermolysis

bullosa dystrophica) i w części przypadków epidermolysis bullosa acquisita

(EBA) - p. ryc. 139, str. 251.

Krosta (pustula). Jest to wykwit typu pęcherzyka lub pęcherza zawierający od

początku treść ropną, np. w łuszczycy krostkowej (psoriasis pustulosa) (ryc. 13),

albo przekształcający się z pęcherzyków lub pęcherzy w wyniku wtórnego zakażenia

bakteryjnego.

Łuska (squama). Jest to złuszczająca się warstwa rogowa. Powstaje bądź jako

zejście stanu zapalnego, bądź w następstwie nadmiernego rogowacenia, tj. hiper- keratozy (np. rybia łuska - Ichthyosis - ryc. 14) lub parakeratozy (tj. niepełnego,

przyspieszonego rogowacenia, charakterystycznego dla łuszczycy - psoriasis -

ryc. 110 i 111, str. 210).

Strup (crusta). Powstaje w wyniku zasychania na powierzchni skóry płynu wysiękowego

albo ropnej treści pęcherzyków i pęcherzy, lub też na podłożu nadżerek

albo owrzodzeń (ryc. 15). Przykładem jest powstawanie strupa w wyniku wtórnej

infekcji - zliszajcowacenia (impetiginisatio), podczas gdy liszajec (impetigo) powstaje

od początku w wyniku zakażenia bakteryjnego.

Nadżerka (erosio). Jest to ubytek naskórka powstający w wyniku jego zniszczenia

(np. maceracja w fałdach skórnych lub po przerwaniu pokrywy pęcherzyków

i pęcherzy), ustępujący bez pozostawienia blizny (p. ryc. 12).

Przeczos (excoriatio). Jest to w istocie nadżerka, powstająca w skórze uprzednio

nie zmienionej, najczęściej pod wpływem drapania (np. świerzb - scabies,

wszawica - Pediculosis lub świerzbiączka - prurigo).

Pęknięcie i rozpadlina (fissura et rhagas). Są to linijne ubytki, dotyczące

warstw głębszych skóry właściwej, w wyniku czego rozpadliny mogą pozostawiać

blizny. Przykładem pęknięć są pobruzdowania w rogowcu dłoni i stóp (ryc. 16) lub

w hiperkeratotycznym wyprysku dłoni i stóp (eczema tyloticum).

Owrzodzenie (ulcus). Jest to ubytek skóry właściwej, a więc głębszy od nadżerki,

ustępujący z pozostawieniem blizny (ryc. 17). Powstaje z guzków, guzów

lub krost, niekiedy zaś bez poprzedzających zmian pod wpływem czynników chemicznych

(np. kwasy), fizycznych (odmrożenia - congelatio i oparzenia - combustio),

mechanicznych (odleżyny - decubitus) lub w wyniku zmian naczyniowych

tętniczych (arteriosclerosis) lub żylnych (ulcus cruris). Ubytek pod wpływem

czynników mechanicznych w tkance dotychczas zdrowej nosi nazwę rany.

Blizna (cicatrix) powstaje w następstwie uszkodzenia skóry właściwej i zastąpienia

jej tkanką łączną włóknistą. Najczęściej jest zejściem owrzodzeń, może

jednak tworzyć się także z guzków nie ulegających rozpadowi (np. sarkoidoza -

sarcoidosis i gruźlica toczniowa płaska - tbc luposa plana - p. ryc. 8).

Blizny mogą być przerostowe (np. pooparzeniowy keloid - p. ryc. 207, str. 373)

lub zanikowe (np. przewlekły toczeń rumieniowaty - lupus erythematosus discoides

- p. ryc. 156, str. 275, liszaj twardzinowy i zanikowy - lichen sclerosus et

atropihicus - p. ryc. 171, str. 298).

Istotne znaczenie dla rozpoznania ma znajomość ewolucji poszczególnych wykwitów,

która może stwarzać nawet pozory polimorfizmu (np. w wyprysku występują

z reguły pęcherzyki, nadżerki i strupy). Istnieje jednak prawdziwy polimorfizm,

np. w chorobie Duhringa obok charakterystycznych wykwitów pęcherzykowych

występują rumienie, grudki, bąble pokrzywkowe itp.

Niekiedy zmiany chorobowe w skórze nie dają się ściśle zaklasyfikować do poszczególnych

typów wykwitów, np. w toczniu rumieniowatym przewlekłym (DLE

- lupus erythematosus discoides) trudno jest zaliczyć nacieki zapalne do grudek,

gdyż szerzą się i ustępują z pozostawieniem blizny, a są zbyt powierzchowne i nie

ulegają rozpadowi, a więc trudno uznać je za guzki. Trudno jest również np. zaklasyfikować

zmiany twardzinowe skóry (sclerodermia), które nie są przecież blizną,

a których istotą jest przerost kolagenu w podścielisku łącznotkankowym skóry

właściwej i tkanki podskórnej, podobnie jak w bliźnie.

Nie daje się również zaliczyć do znanych wykwitów podstawowych lichenizacji

(przerost naskórka ze wzmożonym poletkowaniem na powierzchni), stanowiącej

charakterystyczny objaw świerzbiączki (prurigo) itd.

---