POŁĄCZENIE SPAWANE.

I Obliczenia teoretyczne.

1.0 Schemat układu.

2.0 Moment przęsłowy.

0. Środek ciężkości układu.

0. Wyznaczenie kąta między wektorami naprężeń.

0. Wyznaczenie maksymalnej siły.

Odczytuję z normy dla stali St30S:

P < 4,1 kN

Ponieważ wystąpił efekt dźwigni to należy sprawdzić dla zmienionego środka obrotu

0. Wyznaczenie kąta między wektorami naprężeń.

0. Wyznaczenie maksymalnej siły.

Odczytuję z normy dla stali St30S:

P < 1,87 kN

II Odczytanie wyników z maszyny wytrzymałościowej.

Zerwanie spawu dobyło się przy sile P = 58 kN

III Wnioski.

Podstawowym i najbardziej rzucającym się wnioskiem w oczy jest duża różnica między wynikiem otrzymanym z maszyny wytrzymałościowej a obliczeniami teoretycznymi. Jest to spowodowane założeniami , które mają za zadanie zwiększenie bezpieczeństwa spoin jak i również połączeń nitowanych. Różnica między tymi wynikami jest także spowodowana efektem zwarcia się półek górnych dwuteownika , przy zginaniu , co spowodowało przeniesienie się środka obrotu w miejsce zwarcia się półek. Powoduje to iż wytrzymałość tego spawu zmienia się. Spowodowane jest to zmianą wskaźnika na zginanie , a dokładnie ramienia r. Siła maksymalna przy której zerwał się spaw odczytana z maszyny wytrzymałości właśnie odpowiada takiemu przypadkowi przeniesienia się środka obrotu. Także dwuteowniki oddziaływujące na siebie przenoszą dużą część naprężeń powstałych w tym połączeniu. Naprężenia te są wynikiem zwarcia się półek. Siła dopuszczalna wynosi 9,34 kN i nie może być przekroczona ponieważ opieramy się zawsze na obliczeniach teoretycznych dających nam bezpieczny margines zniszczenia materiału. Siła dopuszczalna dla zwarcia się półek wynosi 1,99 kN co świadczy o mniejszej wytrzymałości spoin na zginanie. Sprawdzenie nakładek w połączeniu spawanym potwierdziło przypuszczenie iż rozerwanie połączenia odbędzie się w miejscu spawania , a nie w nakładkach. Podczas przeprowadzonej prób zostały zniszczone spoiny co wskazuje na większą wytrzymałość materiałów łączonych.

Osobnym problemem przy praktycznym wykonaniu obu połączeń było dokładne

dopasowanie elementów łączonych z łączonymi. Przy łączeniu dokładne i zgodne z naszymi założeniami zespawanie elementów spowodowało zmniejszenie się ilości niekorzystnych błędów powodujących zmniejszenie wytrzymałości elementów. Tak więc błędy montażu są pomijalnie małe. POLITECHNIKA WROCŁAWSKA POLITECHNIKA WROCŁAWSKA

WYDZIAŁ BUDOWNICTWA LĄD. I WOD. ZAKŁAD KON. .METALOWYCH

SPRAWOZDANIE NR 4

ROK AKADEMICKI 2008/2009 SEM. 5 ROK III

---