Temat: Wyznaczanie modułu Younga. |
Marek Cupa
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie modułu Younga metodą statyczną mierząc wydłużenie drutu wykonanego z danego materiału obciążonego stałą siłą.
Wstęp teoretyczny:
Jeśli na jakieś ciało wywrzemy pewną siłę to może ono ulec odkształceniu - deformacji. Może ono mieć postać związaną ze zmianą objętości - odkształcenie objętościowe lub też ze zmianą kształtu ciała - odkształcenie postaci. Siła odkształcająca powoduje zmianę odległości między cząsteczkami. Przeciwdziałają się temu siły międzycząsteczkowe, które w tym przypadku są siłami sprężystości. Są one równe co do wartości, ale przeciwnie skierowane do sił odkształcających. Siła międzycząsteczkowa rośnie liniowo wraz z odkształceniem. Opisuje to prawo Hooke'a:
gdzie:
p - ciśnienie;
E - moduł Younga;
Moduł Younga - zależy on od rodzaju odkształcenia materiału, temperatury oraz od obróbki termicznej i mechanicznej materiału. Na jego podstawie możemy się zorientować o wielkości sił wewnętrznych (sprężystych) w danym materiale.
W momencie ustania działania zewnętrznej siły odkształcającej siły napięć wewnętrznych spowodują powrót do swych pierwotnych wydłużeń. Nastąpi to jednak wtedy gdy siła odkształcająca nie przekroczy pewnej granicy sprężystości. W przeciwnym bowiem razie doznane odkształcenia ciała nie ustąpią z chwilą zniknięcia sił zewnętrznych. Takie odkształcenie nazywamy plastycznym.
Prawo Hooke'a jest słuszne jedynie w odniesieniu do odkształceń sprężystych a więc znikających z działaniem sił zewnętrznych.
W naszym doświadczeniu nie przekraczamy progu sprężystości więc do wyznaczenia modułu Younga będziemy stosować prawo Hooke'a.
Po przekształceniu wzoru opisującego prawo Hooke'a i uwzględnieniu zależności p = F/S otrzymujemy:
Mając daną rozciągającą siłę zewnętrzną, powierzchnię przekroju i długość ciała, oraz mierząc wydłużenie Δl jesteśmy w stanie wyznaczyć moduł Younga dla danego materiału.
.
Współczynnik E nazywamy modułem Younga. Jest to wartość naprężenia potrzebna do wydłużenia ciała o długość początkową.
Jednakże, tej wiadomości nie da się bezpośrednio wykorzystać w praktyce do pomiaru wielkości modułu Younga, ponieważ granica stosowalności prawa Hooke'a (odkształcenie, dla którego ciało zachowuje własności sprężyste) dla większości ciał leży poniżej moduły Younga. Ale, rozszerzając w/w wzór otrzymujemy:
4mg Δl
Π d2 l
Zatem, jeśli w prostokątnym układzie współrzędnych na osi X odłożymy wydłużenie względne, a na osi Y stosunek siły do powierzchni przekroju, to tangens kąta nachylenia powstałej prostej będzie modułem Younga.
m[kg] |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
∆l(mm) |
0,5 |
0,31 |
0,29 |
0,29 |
0,27 |
0,29 |
0,28 |
0,27 |
0,27 |
0,31 |
0,27 |
1 |
0,56 |
0,55 |
0,55 |
0,54 |
0,57 |
0,55 |
0,55 |
0,54 |
0,58 |
0,56 |
1,5 |
0,83 |
0,82 |
0,81 |
0,78 |
0,81 |
0,81 |
0,8 |
0,79 |
0,81 |
0,79 |
2 |
1,08 |
1,08 |
1,08 |
1,05 |
1,06 |
1,07 |
1,06 |
1,06 |
1,06 |
1,03 |
2,5 |
1,35 |
1,34 |
1,35 |
1,31 |
1,34 |
1,35 |
1,32 |
1,35 |
1,32 |
1,3 |
3 |
1,6 |
1,58 |
1,59 |
1,56 |
1,59 |
1,6 |
1,56 |
1,56 |
1,57 |
1,54 |
2,5 |
1,36 |
1,35 |
1,33 |
1,3 |
1,34 |
1,35 |
1,32 |
1,3 |
1,35 |
1,3 |
2 |
1,08 |
1,1 |
1,08 |
1,05 |
1,07 |
1,09 |
1,04 |
1,05 |
1,1 |
1,05 |
1,5 |
0,82 |
0,81 |
0,8 |
0,8 |
0,8 |
0,8 |
0,79 |
0,79 |
0,82 |
0,79 |
1 |
0,57 |
0,56 |
0,55 |
0,54 |
0,55 |
0,55 |
0,53 |
0,52 |
0,57 |
0,54 |
0,5 |
0,29 |
0,3 |
0,29 |
0,27 |
0,28 |
0,27 |
0,27 |
0,26 |
0,31 |
0,26 |
Pomiary dla pręta stalowego:
m[kg] |
Średnie ∆l(mm) |
|
d[m] |
|
0,5 |
0,285 |
|
400*10-6 |
|
1 |
0,555 |
|
395*10-6 |
|
1,5 |
0,805 |
|
395*10-6 |
|
2 |
1,063 |
|
390*10-6 |
|
2,5 |
1,333 |
|
395*10-6 |
|
3 |
1,575 |
|
dśr[m] |
|
2,5 |
1,33 |
|
395*10-6 |
|
2 |
1,071 |
|
||
1,5 |
0,802 |
|
||
1 |
0,548 |
|
||
0,5 |
0,28 |
|
Obliczenia:
Przyspieszenie ziemskie:
g=9,81[m/s2]
Masa odważnika:
m=3kg
Długość drutu:
l = 1,282 [m]
Średnica drutu:
d = 0,0000395 [m]
Obliczenia wartości modułu Younga:
E=(F*l)/(S*∆l)
dE/dm=4g/Πd2=80094954,57 [1/s2*m]
dE/dg=4m/Πd2= 4082311,65 [kg/m2]
dE/dd=-8mg/ Πd3= 2,02772*1011 [kg/s3*m]
Ua(m)= 0,1/√3=5,77*10-3 [kg]
Ub(m)=0,001 [kg]
Uc(m)= √(Ua2+Ub2)=5,77*10-6 [kg]
Uc(g)=0,01/√3=5,77*10-3 [m/s2]
Ua(d)= √∑ε2/20 =1,11803*10-6 [m]
Ub(d)=(0,01*0,001)/√3= 5,780347*10-6 [m]
Uc(d)= √(Ua2+Ub2)= 5,78*10-6 [m]
Uc(E)= √( Uc(m)2* (dE/dm)2 + Uc(g)2* (dE/dg)2 + Uc(d)2* (dE/dd)2 )=0,111*1011 [N/m2]
Dla α=0,95
k=2
U(E)=0,22*1011 [N/m2]
Ostatecznie:
Z obliczeń:
E=(1,94 ± 0,22) * 1011 [N/m2]
Z wykresu:
E=1,97 * 1011 [N/m2]
Wnioski:
Wyznaczone wartości modułu Younga umieściłem w powyższej tabeli. Wartości te, jak również wartość średnia wyznaczona ze wszystkich pomiarów są zbliżone do wartości odczytanej z tablic, która to dla stali winna wynosić 2,15·1011N/m² co dowodzi poprawności wykonanego ćwiczenia.
Wykres dla wartości rosnących
Wykres dla wartości malejących.