Podstawowym czynnikiem mającym wpływ na bezpieczeństwo pożarowe budynku jest odporność ogniowa jego elementów. Określa się ją jako zdolność elementu budynku do spełniania określonych wymagań w warunkach odwzorowujących przebieg pożaru.
Miarą odporności ogniowej jest czas od momentu rozpoczęcia działania ognia na element do chwili osiągnięcia przez niego jednego z trzech granicznych kryteriów, to jest:
nośności ogniowej (R), czyli czasu, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać swoją funkcję nośną i następuje przekroczenie dopuszczalnych przemieszczeń;
szczelności ogniowej (E), czyli czasu, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać funkcję bezpiecznego oddzielenia na skutek pojawienia się ognia na powierzchni nie nagrzewanej lub rozszczelnienia przegrody;
izolacyjności ogniowej (I), czyli czasu, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać funkcję bezpiecznego oddzielenia na skutek osiągnięcia na powierzchni nienagrzewanej, zbyt wysokiej temperatury.
Klasyfikację materiałów budowlanych w zakresie reakcji na ogień określa europejska norma EN 13501-1 do 3. Wprowadza ona tak zwane euroklasy w siedmiostopniowej skali od A do F, przy czym A1 i A2 oznaczają materiały niepalne. Obok głównych kryteriów klasyfikacji pod względem zapalności, rozprzestrzeniania się ognia oraz ciepła spalania pojawiły się dodatkowe kryteria, między innymi rozprzestrzenianie się dymu oraz ściekanie płonących kropli. Gradacja tych kryteriów jest trójstopniowa s1, s2 i s3 - smoke (wydzielanie dymu) oraz d0, d1 i d2 - droplets (ściekanie płonącymi kroplami). Gips jest materiałem niepalnym klasyfikowanym jako A1, natomiast płyty gipsowo-kartonowe według europejskiej normy EN 520 klasyfikowane są jako A2, bez konieczności potwierdzenia badaniami CWFT (Classified Without Further Test).
Odporność ogniowa konstrukcji nośnej
Zgodnie z przepisami obiekty budowlane powinny być wznoszone i utrzymywane w sposób zapewniający porządek publiczny i bezpieczeństwo, a w szczególności w sposób nie zagrażający życiu i zdrowiu ludzi. Wynika z tego konieczność stosowania zapobiegawczej ochrony przeciwpożarowej. Główny cel zapobiegawczej ochrony przeciwpożarowej jest określony w ogólnych warunkach ¤ 17 Prawa Budowlanego w sposób następujący:
 obiekty budowlane powinny być wykonane w taki sposób, aby uniemożliwić powstanie w nich ognia i dymu, a w razie pożaru umożliwić skuteczne działania, mające na celu jego ugaszenie oraz ratowanie ludzi i zwierząt.
Formalną podstawą ochrony przeciwpożarowej budynków są wymagania zawarte w Prawie Budowlanym. Stawiają one elementom nośnym budowli dwa wymagania:
 zachowanie odpowiedniej - w zależności od stopnia zagrożenia w przypadku pożaru - klasy odporności ogniowej (dla obiektów wielokondygnacyjnych na ogół min. F90),
 zastosowanie wyłącznie materiałów o odpowiedniej klasie odporności ogniowej(dla obiektów wielokondygnacyjnych na ogół materiały klasy A).
W normach PN-90/B-02851, PN-91/B-02840, DIN 4102 dotyczących ochrony przeciwpożarowej i odporności ogniowej elementów i materiałów budowlanych - stanowiącej podstawę wymagań w zakresie ochrony przed pożarem, zostały określone szczegółowe wymagania, mające na celu, w przypadku pożaru, zapewnienie bezpieczeństwa ludzi, a także przeprowadzenie skutecznej akcji gaśniczej, zanim wskutek utraty nośności elementów budynku dojdzie do jego zawalenia. Zachowanie określonych w tych normach, w zależności od wymaganej klasy odporności ogniowej, minimalnych wymiarów elementów oraz właściwych cech użytych materiałów zapewni wymagane bezpieczeństwo konstrukcji i nie dopuści do jej zniszczenia wskutek utraty nośności.
Wymiarowanie elementów nośnych z żelbetu z uwzględnieniem zagrożenia pożarem wykonuje zię z reguły w oparciu o stabelaryzowane w normach wartości, uwzględniające wpływ pożaru na materiały i elementy. Żelbet jest materiałem niepalnym i odpornym na działanie ognia. Pomimo to nawet w typowym dla zwykłych pożarów przedziale temperatur od 500 do 1000 !C mogą występować uszkodzenia, których skutki są zależne od czasu trwania pożaru oraz rodzaju konstrukcji.
Beton
Spadek wytrzymałości betonu w temperaturze ok. 200 !C jest niewielki; w przedziale między 200 a 500 !C spadek wytrzymałości jest znacznie szybszy i w temperaturze 500 !C podstawowa wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie może zmniejszyć się o 50 %. Upraszczając, można przyjąć, że w przypadku pożaru , do temperatury 500 !C beton zachowuje swoją wytrzymałość, natomiast powyżej 500 !C jego wytrzymałość spada prawie do zera. Dzięki dobrej izolacyjności termicznej, w przypadku zwykłego pożaru wysoka temperatura występuje tylko w powierzchniowej strefie elementu, nie dochodząc do rdzenia przekroju.
Stal
Stal jest znacznie bardziej wrażliwa na wysoką temperaturę aniżeli beton. Już przy stosunkowo niskiej temperaturze stal zaczyna wydłużać się. Zachodzi to tym szybciej, im mniejsza jest jej otulenie betonem. Wskutek wydłużenia stali dochodzi do odspojenia otuliny betonowej, szczególnie w narożach przekroju. W praktyce najważniejsze jest to, że wskutek podgrzania obniża się granica plastyczności stali. Już w temperaturze 500 !C stal obciążona naprężęniami rozciągającymi osiąga swoją granicę plastyczności (w zależności od gatunku stali; im większa jest wyutrzymałość stali, tym bardziej jest ona wrażliwa na działanie wysokiej temperatury) i nie jest zdolna do przenoszenia większych obciążeń. Natomiast w przypadku stali sprężąjącej, krytyczna temperatura wynosi niewiele powyżej 350 !C. Jeżeli w zbrojeniu elementu konstrukcyjnego granica plastyczności stali obniży się poniżej wartości naprężeń, które w niej występują, następuje wyczerpanie nośności. Konstrukcja najpierw ulega odkształceniom, a następnie zniszczeniu.
Szczegółowe wymagania techniczne odnośnie do odporności ogniowej elementów budowlanych (klasy odporności ogniowej) względnie materiałów budowlanych (klasa materiału) są określone w normach dotyczących ochrony przed ogniem materiałów i elementów budowlanych. Wypełnienie tych wymagań w nowo budowanych obiektach jest kontrolowane przez konieczność uzyskania odpowiednich zatwierdzeń i zezwoleń. W robotach remontowych kontrola ta przypada nadzorowi budowlanemu, a za pełne realizowanie ustaleń i zaleceń nadzoru budowlanego jest odpowiedzialny inżynier rzeczoznawca. Oznacza to w rzeczywistości, że nie jest wystarczające odtworzenie uprzedniego stanu konstrukcji, nawet jeżeli poprzedni system ochrony przed ogniem nie zawiódł, bo budynek się nie spalił. Program prac remontowych musi obejmować także pełną ochronę pożarową zgodnie z aktualnymi wymaganiami.
Znaczącym warunkiem zapobiegawczej ochrony przeciwpożarowej w elementach żelbetowych jest wykonanie odpowiedniej otuliny betonowej zbrojenia. Jeżeli w trakcie prowadzenia prac remontowych okaże się, że niektóre przyjęte na początku rozwiązania - na przykład zbyt małe otuliny - nie odpowiadają wymaganiom ochrony przeciwpożarowej, istnieje prawny obowiązek projektanta opracowania właściwych wytycznych naprawy i ochrony elementu budowli oraz zastosowania wszelkich niezbędnych środków zaradczych, aby usunąć nie tylko powstałą wskutek tego korozję, lecz także spełnić wszelkie wymagania odnoszące się do ochrony przed ogniem, określone w normach, w zakresie wymiarów elementów konstrukcyjnych oraz cech stosowanych materiałów.
Odporność ogniowa okien
Zapewnienie bezpieczeństwa w różnego rodzaju budynkach jest jednym z największych wyzwań jakie stoją dzisiaj przed producentami okien. Z tego też względu odporność ogniowa okien jest jedną z najważniejszych ich właściwości. Aby została ona osiągnięta w zadowalający producentów sposób, do wykonania okien charakteryzujących się taką właściwością potrzebne jest zastosowanie odpowiednich materiałów, które nie tylko będą ogniotrwałymi ale również ich właściwości pozwolą na długotrwałe użytkowanie. Profile okienne zapewniające sprzyjające temu, że odporność ogniowa okien będzie naprawdę wysoka to przede wszystkim te, wykonane w najnowszych technologiach z użyciem nieszablonowych rozwiązań technicznych. Tylko takie mogą zapewnić bezpieczeństwo przebywającym w pomieszczeniu osobom.
Odpowiednia odporność ogniowa okien może być również zapewniona przez zastosowanie innowacyjnych materiałów izolacyjnych stosowanych do wyciszenia hałasu jaki dobiega z zewnątrz budynku. Materiały stosowane do izolacji budynku mogą również zapewnić odpowiednią odporność ogniową okien. Są one nie tylko przystosowane do tego, aby zapewnić wyciszenie i izolację termiczną budynku, ale również chronić przez dostaniem się ognia znajdującego się na zewnątrz budynku do wewnątrz pomieszczeń.
Drewno klejone ma bardzo wysoką odporność ogniową i bez problemu spełnia wymogi normowe w każdej klasie odporności ogniowej, co czyni je szczególnie przydatne przy projektowaniu budynków użyteczności publicznej, gdzie często wymagana jest nawet godzinna odporność. Projektując z drewna klejonego trzeba pamiętać, że jest ono absolutnie bezpiecznym materiałem, co przeczy stereotypom o łatwopalnych właściwościach samego drewna. Podczas pożaru, o ile przekroje są właściwie dobrane i jeśli elementy nie znajdują się bezpośrednio w ogniu, płomień gaśnie niemal samoczynnie.
Â
PÅ‚omienie nie majÄ… siÄ™ czego „uchwycić”. Wokół nienaruszonego rdzenia elementu noÅ›nego tworzy siÄ™ zwÄ™glona warstwa zmniejszajÄ…ca dopÅ‚yw tlenu i ciepÅ‚a do rdzenia, co znacznie spowalnia dalsze spalanie. ZwÄ™glona powÅ‚oka chroni przed zniszczeniem struktury wewnÄ™trzne elementu konstrukcyjnego, dziÄ™ki czemu może dÅ‚ugo zachować noÅ›ność. W przypadku wielu innych materiałów, gdy temperatura podnosi siÄ™ do pewnego poziomu, elementy osiÄ…gajÄ… stan plastycznoÅ›ci, konstrukcja traci stabilność, przestaje być bezpieczna, a caÅ‚y ukÅ‚ad ulega zniszczeniu.
Â
Próbka z drewna klejonego o wymiarach 16/40 cm przed próbą ogniową, po 30 i 60 min
(w temperaturze odpowiednio 880°C i 1000 °C).
Â
Elementy klejone sklasyfikowane sÄ… przez Instytut Techniki Budowlanej jako:
SRO (Słabo Rozprzestrzeniające Ogień) przy grubościach poniżej 12 cm
NRO (Nie Rozprzestrzeniające Ognia) przy grubościach powyżej 12 cm, lub poniżej 12cm w wypadku zabezpieczenia środkiem ogniochronnym.
Â
Elementy posiadają klasy odporności ogniowej elementów nośnych nie pełniących funkcji oddzielających R30 i R 60 w zależności od przyjętych wymiarów. Odporność ogniową można zwiększać dodając do szerokości 12 cm (NRO) po około 2 cm z każdej strony na 30 min. R - wyraża czas, w którym elementy nośne zachowują nośność ogniową. Przy wymogu klasy F 1 szczególną uwagę należy zwrócić na projektowanie elementów połączeń, które w przypadku złączy stalowych umieszczane są w drewnie. Elementy z drewna można także impregnować preparatami ogniochronnymi.