1. Metody komutacji i ich właściwości.

Komutacja łączy:

Polega na tworzeniu, na żądanie, między dwiema lub więcej stacjami końcowymi drogi połączeniowej będącej do ich wyłącznego użytku aż do chwili rozłączenia. Rozróżnia się pojęcia komutacji kanałów, w której mamy do czynienia z jednokierunkową transmisją informacji i komutacji łączy, która dotyczy połączeń dupleksowych ( jednoczesnych w dwu kierunkach). W przypadku komutacji łączy połączenie między stacjami końcowymi jest tworzone poprzez zajmowanie kolejnych odcinków drogi połączeniowej między węzłami sieci telekomunikacyjnej znajdującymi się między tymi stacjami. Zajmowanie drogi odbywa się zgodnie z informacjami sygnalizacyjnymi. Po zestawieniu całej drogi wysyłana jest infotmacja o utworzeniu łącza i dopiero odbiór tej informacji przez stację inicjującą stanowi początek połączenia. Zaletą omawianej metody są małe i stałe opóźnienia informacji przesyłanych między stacjami końcowymi już po utworzeniu połączenia, jak również ich nadchodzenie do stacji docelowej w kolejności w jakiej zostały wysłane. Podstawową wadą w przypadku krótkich inforamacji jest słabe wykorzysntanie zasobów systemu telekomunikacyjnego ze względu na okresy "ciszy". Inną wadą są długie czasy nawiązywania połączenia. Pierwsza wada może być ograniczona w transmisji mowy poprzez zastosowanie systemów TASI, w których okresy ciszy służa do przesyłania mowy z innym połączeń. Druga wada jest redukowana w systemach szybkiej komutacji łączy, stosowanej głównie w transmisji danych. Komutacje łaczy stosuje się m.in. w sieci telefonicznej.

Komutacja wiadomości:

Komutacja pakietów:

Podział wiadomości na pakiety

Komutacja pakietów i wiadomości są podobne do siebie. Różnica polega na tym iż informacja jest wymieniana miedzy stacjami końcowymi w postaci grup elementów binarnych zwanych pakietami. Długie wiadomościu przed wysłaniem są dzielone na pakety. Pakiety mają nagłówek zawierający adres i informacje sterujące oraz cześć wiadomości, mogą posiadać także informacje zabezpieczające. Podobnie jak w komutacji wiadomości kanał transmisyjny jest zajmowany jedynie w trakcie przesyłania. Podział wiadomości na pakiety pozwala na zmniejszenie pamieci w wezłach. Pewną wadą jest indywidualny wybór drogi dla pakietów. Pakiety mogą przyjśc w innej kolejnośc

2. Klasyfikacja i właściwości pól komutacyjnych.

Klasyfikacja p komutacyjnych

Podział ze względu na sposób rozdziału dróg rozmownych :

-z rozdziałem przestrzennym

-z rozdziałem czasowym

-z rozdziałem częstotliwościowym

Podział ze względu na liczbę sekcji :

Trzysekcyjne pole Closa ν(m,n,r)

Twierdzenie Closa:

Dwustronne trzysekcyjne pole komutacyjne Closa

ν(m,n,r) jest nieblokowalne w wąskim sensie

wtedy i tylko wtedy, gdy m ≥ 2n - 1

3. Schemat i funkcje centrali telefonicznej

Schemat funkcjonalny centrali

Telefonicznej:

AZL - Abonencki Zespł Liniowy

ZP - Zespł Połączeniowy

ZO - Zespł Obsługowy

4. Schemat blokowy cyfrowego aparatu telefonicznego

5. Definicje natężenia ruchu telekomunikacyjnego

Natężenie ruchu telekomunikacyjnego

 Ruchem telekomunikacyjnym - nazywamy przepływ zgłoszeń, połączeń

i wiadomości

 Natężenie ruchu - jest stosunkiem sumy czasów zajętości urządzeń w pewnym okresie do czasu trwania tego okresu

Wahania natężenia ruchu

Wahania natężenia ruchu:

 dobowe wahania natężenia ruchu

 długoterminowy wzrost lub spadek

natężenia ruchu

 zmiany cykliczne zależne od dnia tygodnia

lub pory roku

 zmiany przypadkowe związane z sytuacjami

Nadzwyczajnymi

1. SDH i PDH

Plesiochronous Digital Hierarchy

 Plezjochroniczna hierarchia cyfrowa

 Termin plesiochronous pochodzi z Greki plesio, znaczy

prawie i chronos, czas.

 Oznacza to ze elementy sieci PDH są ze sobą

zsynchronizowane, ale nie idealnie gdyż każdy z

elementów sieci posiada swój zegar.

 System PDH oparty jest na modulacji kodowo impulsowej

(PCM). Pojedynczy kanał ma przepływność 64Kb/s

(8*8KHz=64Kb/s) co pozwala na przesyłanie jednej

nieskompresowanej rozmowy telefonicznej.

 Systemy PDH przy multipleksacji wykorzystują

zwielokrotnienie z podziałem czasu TDM (ang. Time

Division Multiplexing). Zwielokrotnienie sygnału następuje

w kolejnych poziomach wykorzystując dopełnienie

impulsowe.

Przykład systemu PDH: PCM 30/32

Schemat zwielokrotnienia w europejskich systemach PDH

Ograniczenia systemów

transmisyjnych PDH

 Zróżnicowanie standardów PDH (europejskie,

amerykańskie, japońskie)

 różnice w przepływnościach na poszczególnych

poziomach zwielokrotnienia

 róże struktury ramek

 różnice w kodowaniu sygnału

 różnice w sposobach synchronizacji

 Wysokie koszty wydzielania i wprowadzania

strumieni niższego rzędu z i do strumieni wyższego

rzędu

 Nastawienie na transmisję sygnałów telefonicznych

Ograniczenia systemów

transmisyjnych PDH

 Zbyt mało miejsca w ramce na przesyłanie

sygnałow związanych z zarządzaniem i wynikające

stąd trudności szybkiej rekonfiguracji sieci

 Brak jednolitego standardu styku optycznego

 Duża ilość i różnorodność sprzętu i wynikająca

stąd niska niezawodność i duża energochłonność

 Wysokie koszty systemu

Powstanie systemów SDH

 SONET

 Synchronous Optical NETwork

 USA (ANSI)

 SDH

Synchronous Digital Hierarchy

CCITT (1988)

Synchronous Digital Hierarchy (SDH)

 Synchroniczna Hierarchia System Cyfrowych, jest to technologia

sieci transportu informacji, charakteryzująca się tym, Ŝe wszystkie

urządzenia działające w sieci SDH, pracujące w trybie bezawaryjnym,

są zsynchronizowane zarno do nadrzędnego zegara (PRC) jak i do

siebie nawzajem.

 Podstawowa jednostka transportowa STM-N (Synchronous Transport

Module - Synchroniczny Moduł Transportowy), w czasie

zwielokrotniania ma przepływność, będącą N-tą wielokrotnością STM-1

(155,52 Mbit/s). Ta właściwość nie występuje w technologii PDH.

 Sieci SDH są w dzisiejszych czasach jedynym sposobem na

przesyłanie danych cyfrowych do odległych lokalizacji, dzięki temu, Ŝe

pozwalają na odwzorowanie wielu typ sygnał, o niŜszych

przepływnościach, niezsynchronizowanych z SDH, do struktur

synchronicznych. Z usług SDH korzystają m.in. GSM, Internet, DQDB,

FDDI. Sieci SDH charakteryzują się rnieŜ o wiele większą

niezawodnością od innych oraz mniejszą podatnością na uszkodzenia

wynikającą z budowy m.in. struktur pierścieniowych. Dzięki temu mają

moŜliwość automatycznej rekonfiguracji w czasie krszym niŜ 50 ms.

Synchronous Digital Hierarchy (SDH)

 Stosuje się następujące wielokrotności:

STM-1 (155,52 Mbit/s)

STM-4 (622,08 Mbit/s)

STM-16 (2488,32 Mbit/s)

STM-64 (9953,28 Mbit/s)

STM-256 (39813,12 Mbit/s)

Cechy sytemu SDH (1)

 Systemy synchroniczne

 Prostota multipleksacji i demultipleksacji

 Mniejsze bufory (niż w PDH) przez wprowadzenie

mechanizmu wskaźnika

 Ułatwione zarządzanie siecią

 Istnienie mechanizmów scentralizowanej kontroli

sieci

 Łatwość rekonfiguracji sieci w razie awarii (również

samonaprawialność)

 Lepsze wykorzystanie zasobów sieci

 Łatwość wprowadzania SDH do istniejących sieci

MoŜliwość wspłracy system europejskich i

płocnoamerykańskich

 Istnienie standardu styku optycznego (zalecenie

ITU-T G.957)

 MoŜliwość definiowania w przyszłości wyższych

poziomów hierarchii

 Możliwość przesyłania różnorodnych sygnałów

 Uniformizacja i modularyzacja urządzeń

 Znaczna niezawodność sieci SDH

 Obniżenie kosztów eksploatacji przy podwyższeniu

wskaźników jakościowych

 Opłacalność instalowania systemów o dużej

Przepływności

Przełączenia skrośne strumieni

niższego rzędu:

' Dostęp do strumieni niższego rzędu :

Zwielokrotnianie: pojęcia podstawowe

 Sekcja (section): Odcinek toru transmisyjnego pomiędzy

dwoma sąsiednimi urządzeniami, w ktych przeprowadza

się regenerację lub zwielokrotnienie

 ŚcieŜka (path): Kanał wirtualny utworzony pomiędzy

węzłem wejściowym, a węzłem wyjściowym, w celu

transmisji kontenera wirtualnego

 Kontener: Kontener składa się ze ściśle określonej liczby

bajt pochodzących z sygnału wejściowego oraz bajt

wypełnienia. Czas trwania kontenera wynosi 125 μs

 Kontener wirtualny ( virtual container): Składa się z

kontenera opatrzonego nagłkiem

1

1

Podstawy

telekomunikacji

Systemy transmisyjne

2

Systemy transmisyjne

 Wprowadzenie

 Systemy PDH

 Systemy SDH

 Protekcja i odtwarzanie

w sieciach SDH

 Podsumowanie

2

3

Plesiochronous Digital Hierarchy

 Plezjochroniczna hierarchia cyfrowa

 Termin plesiochronous pochodzi z Greki plesio, znaczy

prawie i chronos, czas.

 Oznacza to ze elementy sieci PDH są ze sobą

zsynchronizowane, ale nie idealnie gdyŜ kaŜdy z

element sieci posiada sw zegar.

 System PDH oparty jest na modulacji kodowo impulsowej

(PCM). Pojedynczy kanał ma przepływność 64Kb/s

(8*8KHz=64Kb/s) co pozwala na przesyłanie jednej

nieskompresowanej rozmowy telefonicznej.

 Systemy PDH przy multipleksacji wykorzystują

zwielokrotnienie z podziałem czasu TDM (ang. Time

Division Multiplexing). Zwielokrotnienie sygnału następuje

w kolejnych poziomach wykorzystując dopełnienie

impulsowe.

4

Przykład systemu PDH: PCM 30/32

3

5

Schemat zwielokrotnienia w

europejskich systemach PDH

6

Ograniczenia systemów

transmisyjnych PDH

 ZrŜicowanie standard PDH (europejskie,

amerykańskie, japońskie)

 rŜice w przepływnościach na poszczegnych

poziomach zwielokrotnienia

 rŜe struktury ramek

 rŜice w kodowaniu sygnału

 rŜice w sposobach synchronizacji

 Wysokie koszty wydzielania i wprowadzania

strumieni niŜszego rzędu z i do strumieni wyŜszego

rzędu

 Nastawienie na transmisję sygnał telefonicznych

4

7

Ograniczenia systemów

transmisyjnych PDH

 Zbyt mało miejsca w ramce na przesyłanie

sygnał związanych z zarządzaniem i wynikające

stąd trudności szybkiej rekonfiguracji sieci

 Brak jednolitego standardu styku optycznego

 DuŜa ilość i rŜorodność sprzętu i wynikająca

stąd niska niezawodność i duŜa energochłonność

 Wysokie koszty systemu

8

Powstanie systemów SDH

 SONET

Synchronous Optical NETwork

USA (ANSI)

 SDH

Synchronous Digital Hierarchy

CCITT (1988)

5

9

Synchronous Digital Hierarchy (SDH)

 Synchroniczna Hierarchia System Cyfrowych, jest to technologia

sieci transportu informacji, charakteryzująca się tym, Ŝe wszystkie

urządzenia działające w sieci SDH, pracujące w trybie bezawaryjnym,

są zsynchronizowane zarno do nadrzędnego zegara (PRC) jak i do

siebie nawzajem.

 Podstawowa jednostka transportowa STM-N (Synchronous Transport

Module - Synchroniczny Moduł Transportowy), w czasie

zwielokrotniania ma przepływność, będącą N-tą wielokrotnością STM-1

(155,52 Mbit/s). Ta właściwość nie występuje w technologii PDH.

 Sieci SDH są w dzisiejszych czasach jedynym sposobem na

przesyłanie danych cyfrowych do odległych lokalizacji, dzięki temu, Ŝe

pozwalają na odwzorowanie wielu typ sygnał, o niŜszych

przepływnościach, niezsynchronizowanych z SDH, do struktur

synchronicznych. Z usług SDH korzystają m.in. GSM, Internet, DQDB,

FDDI. Sieci SDH charakteryzują się rnieŜ o wiele większą

niezawodnością od innych oraz mniejszą podatnością na uszkodzenia

wynikającą z budowy m.in. struktur pierścieniowych. Dzięki temu mają

moŜliwość automatycznej rekonfiguracji w czasie krszym niŜ 50 ms.

10

Synchronous Digital Hierarchy (SDH)

 Stosuje się następujące wielokrotności:

STM-1 (155,52 Mbit/s)

STM-4 (622,08 Mbit/s)

STM-16 (2488,32 Mbit/s)

STM-64 (9953,28 Mbit/s)

STM-256 (39813,12 Mbit/s)

6

11

Cechy sytemu SDH (1)

 Systemy synchroniczne

 Prostota multipleksacji i demultipleksacji

 Mniejsze bufory (niż w PDH) przez wprowadzenie

mechanizmu wskaźnika

 Ułatwione zarządzanie siecią

 Istnienie mechanizm scentralizowanej kontroli

sieci

 Łatwość rekonfiguracji sieci w razie awarii (również

samonaprawialność)

 Lepsze wykorzystanie zasobów sieci

 Łatwość wprowadzania SDH do istniejących sieci

12

Cechy sytemu SDH (2)

 Możliwość współpracy systemów europejskich i

północnoamerykańskich

 Istnienie standardu styku optycznego (zalecenie

ITU-T G.957)

 Możliwość definiowania w przyszłości wyzszych

poziomów hierarchii

 Możliwość przesyłania różnorodnych sygnałów

 Uniformizacja i modularyzacja urządzeń

 Znaczna niezawodność sieci SDH

 Obniżenie kosztów eksploatacji przy podwyższeniu

Wskaźników jakościowych

 Opłacalność instalowania systemów o dużej

przepływności

7

13

Przełączenia skrośne strumieni

niższego rzędu

14

Dostęp do strumieni niższego rzędu

8

15

Zwielokrotnianie: pojęcia podstawowe

 Sekcja (section): Odcinek toru transmisyjnego pomiędzy

dwoma sąsiednimi urządzeniami, w ktych przeprowadza

się regenerację lub zwielokrotnienie

 ŚcieŜka (path): Kanał wirtualny utworzony pomiędzy

węzłem wejściowym, a węzłem wyjściowym, w celu

transmisji kontenera wirtualnego

 Kontener: Kontener składa się ze ściśle określonej liczby

bajt pochodzących z sygnału wejściowego oraz bajt

wypełnienia. Czas trwania kontenera wynosi 125 μs

 Kontener wirtualny ( virtual container): Składa się z

kontenera opatrzonego nagłkiem

16

Zwielokrotnianie: pojęcia podstawowe

 Jednostka składowa ( tributary unit): Składa się z pola

użytkowego wypełnionego przez kontener wirtualny oraz

wskaźnika

 Grupa jednostek składowych ( tributary unit group):

Jedna lub więcej jednostek składowych

 Jednostka administracyjna ( administrative unit) Zawiera

pole użytkowe składające się z kontenera wirtualnego

wyższego rzędu i wskaźnika

 Synchroniczny moduł transportowy ( synchronous

transport module): Zawiera nagłówek, pole wskaźnika i

pole użytkowe

9

17

Protekcja i odtwarzanie w sieciach SDH

 Protekcja

Przełączanie (w czasie rzeczywistym) na

wcześniej wyznaczone ścieżki rezerwowe lub

ich segmenty po wystąpieniu uszkodzenia

 Odtwarzanie

Zestawianie nowych ścieżek lub ich segmentów

na żądanie, w celu odtworzenia ruchu po

wystąpieniu uszkodzenia

2. organizacja węzłów komunikacyjnych

3. co to jest komutacja, adsl

 Komutacja to dynamiczne zestawianie

połączeń fizycznych bądź logicznych w

węzłach sieci

 Telekomutacja to komutacja w sieci

Telekomunikacyjnej

Adsl:

symmetric Digital Subscriber Line, ADSL (ang. asymetryczna cyfrowa linia abonencka), to technika umożliwiająca asymetryczny dostęp do Internetu i będąca odmianą DSL. Asymetria polega tutaj na tym, iż przesyłanie danych do użytkownika (z Internetu) jest szybsze od odwrotnego transferu. Technologia ta stworzona została z myślą o użytkownikach częściej odbierających dane (np. ze stron internetowych) niż wysyłających dane (np. posiadających serwer internetowy).

W standardzie tym wykorzystuje się zwykłe, miedziane przewody telefoniczne. ADSL pozwala na dużo szybszą komunikację niż technologia modemów telefonicznych, w której wszystkie sygnały muszą być konwertowane na sygnał analogowy (po stronie nadawcy), a następnie najczęściej znowu na sygnał cyfrowy (po stronie odbiorcy). W technologii ADSL sygnał po obu stronach jest cyfrowy i dlatego, aby możliwa była wymiana danych, zarówno abonent jak i operator (ISP), muszą umieścić na obu końcach linii telefonicznej modemy ADSL. W niektórych rozwiązaniach technicznych odbiorca Internetu musi dodatkowo skorzystać ze splitera, który rozdziela sygnał ADSL od telefonicznego.

ADSL pozwala na transmisję z prędkością od 16 kb/s do 24 Mb/s. Prędkość, z jaką można wysyłać dane, jest zwykle znacznie niższa.

---