Imię i nazwisko:
|
Ćwiczenie nr E4 Zmiana zakresów amperomierza i woltomierza.
|
||
Kierunek i rok:
|
Ocena z kolokwium:
....................................... data ....................... podpis........................... |
Ocena ze sprawozdania:
....................................... data ....................... podpis........................... |
Ocena końcowa:
....................................... data ....................... podpis........................... |
Nazwisko prowadzącego zajęcia:
|
|
|
|
Pomiar oporu metodą mostka Wheatstone'a.
Mamy tu dwa równolegle połączone przewodniki ACB i ADB, przy czym punkty A i B połączone są ze źródłem napięcia E. Punkty C i D tych przewodników połączone są ze sobą przez galwanometr. Pomiędzy A i B występuje wzdłuż przewodników spadek potencjału. Dobieramy punkt C w ten sposób, aby jego potencjał był równy potencjałowi punktu D; w mostku CD nie płynie wówczas prąd. Zwykle mostek Wheatstone'a sporządzamy w ten sposób, że na odcinku AD mamy włączony nieznany opór Rx, na odcinku DB znany opór R, przewodnik zaś AB jest to drut z jednorodnego materiału o stałym przekroju, wzdłuż którego przesuwa się ruchomy styk C, przy czym w każdej chwili możemy na odpowiedniej podziałce odczytać długości AC i CB.
Przypuśćmy, że mostek jest ustawiony tak, że galwanometr nie wykazuje prądu. Wówczas w całej gałęzi ADB płynie prąd o tym samym natężeniu I1, a w gałęzi ACB prąd o natężeniu I2. oznaczymy opory odcinków AC i CB przez Ra i Rb, długości ich zaś przez a i b. Z prawa Ohma wynikają równości:
VA - VD = RxI1, VD - VB = RI1,
VA - VC = RaI1, VC - VB = RbI2.
Ponieważ VC = VD, więc:
RxI1 = RaI2
RI1 = RbI2
Dzieląc te równości stronami otrzymujemy:
ale:
a więc ostatecznie:
skąd:
Budowa i zasada działania mierników prądu stałego i zmiennego.
Ze względu na charakter pracy rozróżnia się:
Mierniki
Wskaźniki
Liczniki
Ze względu na zasadę działania:
Magnetoelektryczne - zbudowane są zna zasadzie oddziaływania pola magnetycznego magnesu trwałego na przewód wiodący prąd. W polu magnetycznym silnego magnesu trwałego umieszczona jest zwojniczka prostokątna nawinięta z drutu miedzianego na ramce aluminiowej, która może obracać się na czopach stalowych opartych w łożyskach. Do jednego z czopów przymocowana jest wskazówka przyrządu. Zwojniczka obejmuje nieruchomy walec z miękkiej stali przymocowany do trzymacza rdzenia, w którym obsadzone są także łożyska. Zwojniczka wraz z ramką, osiami i wskazówką stanowi organ ruchomy miernika, który może obracać się w granicach kąta około 90st. Prąd do zwojniczki doprowadzają dwie sprężynki spiralne, które jednocześnie wytwarzają moment zwrotny, przeciwdziałając odchylaniu organu ruchomego z położenia zerowego.
Elektromagnetyczne - praca miernika opiera się na zasadzie oddziaływania pola magnetycznego, wytworzonego przez prąd mierzony, na rdzeń z żelaza miękkiego umieszczony w tym polu. Miernik składa się z cewki ruchomej i płaskiej płytki ze stali miękkiej, umocowanej mimośrodowo na osi wraz ze wskazówką. Na osi jest ponadto obsadzone skrzydełko tłumika powietrznego, składającego się z komory tłumikowej, w której porusza się wspomniane skrzydełko. Skrzydełko nie dotyka ścianek komory. Moment tłumiący powstaje podczas ruchu organu ruchomego na skutek różnicy ciśnienia powietrza wytwarzającego się w czasie ruchu skrzydełka w obu częściach komory.
Elektrodynamiczne - działanie tych mierników opiera się na zasadzie wzajemnego oddziaływania przewodów wiodących prądy. Miernik składa się z dwóch cewek: nieruchomej i ruchomej. Cewka ruchoma umieszczona na osi ze wskazówką i skrzydełkiem tłumika powietrznego stanowi organ ruchomy przyrządu. Do cewki ruchomej prąd doprowadza się za pośrednictwem sprężynek. Prąd, przepływające przez cewki, wytwarzają pole magnetyczne. Na skutek współdziałania tych pól cewka ruchoma dąży do zajęcia położenia, w którym oba pola magnetyczne będą miały jednakowy zwrot. Wytworzony w ten sposób moment napędowy powoduje obrót cewki ruchomej dopóty, dopóki nie nastąpi zrównoważenie momentu zwrotnego sprężynek.
Cieplne i termoelektryczne - zgodnie z prawem Joule'a-Lenza moc wydzielona w przewodniku jest proporcjonalna do kwadratu natężenia prądu. Moc ta podgrzewa przewodnik, który wydłuża się proporcjonalnie do wydzielonej mocy. Tak więc pomiar natężenia prądu sprowadza się do pomiaru wydłużenia przewodu. Wskazania mierników cieplnych silnie zależą od warunków zewnętrznych (temperatury, wilgotności). Stosuje się mierniki termoelektryczne, w których nie mierzy się wydłużenia przewodnika, lecz jego temperaturę za pomocą termoogniwa połączonego z miernikiem magnetoelektrycznym.
Elektrostatyczne - zasada działania tych mierników jest oparta na zjawisku przyciągania przedmiotów naładowanych elektrycznie. Pierwowzorem jest elektrometr bezwzględny, w którym mierzy się wprost siły przyciągania za pomocą wagi. Współczesny miernik elektrostatyczny składa się z nieruchomych płytek, między które wciągana jest płytka osadzona na osi. Mierniki tego typu mierzą również prąd przemienny.
Indukcyjne
Wibracyjne
Ze względu na rodzaj mierzonej wielkości:
Amperomierze
Woltomierze
Omomierze
Watomierze
Oznakowanie mierników.
Wyniki pomiarów.
Dla amperomierza:
Ra = 6,3Ω ; n = 4
Opór bocznika obliczamy z zależności:
Rb = 2,1Ω
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
Iw [A] |
0,070 |
0,105 |
0,125 |
0,145 |
0,180 |
0,160 |
0,270 |
0,290 |
0,330 |
0,350 |
Ib [A] |
0,017 |
0,030 |
0,035 |
0,042 |
00540 |
0,0480 |
0,080 |
0,086 |
0,098 |
0,104 |
Zakres Iw = 0,6A Ilość działek = 60 Jedna działka = 0,01A Klasa = 0,5
Zakres Ib = 0,15A Ilość działek = 75 Jedna działka = 0,002A Klasa = 0,5
Dla woltomierza:
Rv = 122Ω ; n = 4
Opór R obliczamy z zależności:
R = 488Ω
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
Uw [V] |
22 |
30 |
44 |
58 |
64 |
78 |
90 |
108 |
120 |
142 |
Ub [V] |
4,5 |
6,0 |
9,0 |
11,5 |
13,0 |
15,5 |
18,0 |
22,0 |
24,0 |
29,0 |
Zakres Uw = 150V Ilość działek = 150 Jedna działka = 1V Klasa = 0,5
Zakres Ib = 30V Ilość działek = 30 Jedna działka = 1V Klasa = 0,5
Obliczenia:
Amperomierz |
|||||
L.p. |
Ib [A] |
Iw [A] |
(Ib)2 [A2] |
(Iw)2 [A2] |
(Ib * Iw) [A2] |
1 |
0,017 |
0,070 |
0,000289 |
0,004900 |
0,001190 |
2 |
0,030 |
0,105 |
0,000900 |
0,011025 |
0,003150 |
3 |
0,035 |
0,125 |
0,001225 |
0,015625 |
0,004375 |
4 |
0,042 |
0,145 |
0,001764 |
0,021025 |
0,006090 |
5 |
0,054 |
0,180 |
0,002916 |
0,032400 |
0,009720 |
6 |
0,048 |
0,160 |
0,002304 |
0,025600 |
0,007680 |
7 |
0,080 |
0,270 |
0,006400 |
0,072900 |
0,021600 |
8 |
0,086 |
0,290 |
0,007396 |
0,084100 |
0,024940 |
9 |
0,098 |
0,330 |
0,009604 |
0,108900 |
0,032340 |
10 |
0,104 |
0,350 |
0,010816 |
0,122500 |
0,036400 |
n = 10 |
Σ(Ib) = 0,594 |
Σ(Iw) = 2,025 |
Σ [(Ib)2] = 0,043614 |
Σ[(Iw)2] = 0,498975 |
Σ(Ib * Iw) = 0,147485 |
Wyznaczam współczynnik a:
a = 3,2651
Wyznaczam współczynnik b:
b = 0,0086
Wyznaczam odchylenie standardowe od wartości a:
Sa = 0,0388
Wyznaczam odchylenie standardowe od wartości b:
Sb = 0,0026
Wyznaczam prostą teoretyczną:
y = ax + b → y = 3,2651x + 0,0086
x = 0,01 → y = 0,0413
x = 0,11 → y = 0,3678
Wyznaczam prostą y1:
y1 = (a+Sa)x + (b+Sb) → y1 = 3,3040x + 0,0111
x = 0,01 → y = 0,0441
x = 0,11 → y = 0,3745
Wyznaczam prostą y2:
y2 = (a-Sa)x + (b-Sb) → y2 = 3,2263x + 0,0060
x = 0,01 → y = 0,0383
x = 0,11 → y = 0,3609
Woltomierz |
|||||
L.p. |
Ub [A] |
Uw [A] |
(Ub)2 [A2] |
(Uw)2 [A2] |
(Ub * Uw) [A2] |
1 |
4,5 |
22 |
20,25 |
484 |
99 |
2 |
6,0 |
30 |
36,00 |
900 |
180 |
3 |
9,0 |
4 |
81,00 |
1936 |
396 |
4 |
11,5 |
58 |
132,25 |
3364 |
667 |
5 |
13,0 |
64 |
169,00 |
4096 |
832 |
6 |
15,5 |
78 |
240,25 |
6084 |
1209 |
7 |
18,0 |
90 |
324,00 |
8100 |
1620 |
8 |
22,0 |
108 |
484,00 |
11664 |
2376 |
9 |
24,0 |
120 |
576,00 |
14400 |
2880 |
10 |
29,0 |
142 |
841,00 |
20164 |
4118 |
n = 10 |
Σ(Ub) = 152,5 |
Σ(Uw) = 756 |
Σ [(Ub)2] = 2903,75 |
Σ[(Uw)2] = 71192 |
Σ(Ub * Uw) = 14377 |
Wyznaczam współczynnik a:
a = 4,9263
Wyznaczam współczynnik b:
b = 0,4744
Wyznaczam odchylenie standardowe od wartości a:
Sa = 0,0426
Wyznaczam odchylenie standardowe od wartości b:
Sb = 0,7254
Wyznaczam prostą teoretyczną:
y = ax + b → y = 4,9263x + 0,4744
x = 4 → y = 20,1796
x = 30 → y = 148,2634
Wyznaczam prostą y1:
y1 = (a+Sa)x + (b+Sb) → y1 = 4,9688x + 1,1998
x = 4 → y = 21,0750
x = 30 → y = 150,2638
Wyznaczam prostą y2:
y2 = (a-Sa)x + (b-Sb) → y2 = 4,8837x - 0,2511
x = 4 → y = 19,2837
x = 30 → y = 146,2599
Wnioski:
Dla amperomierza n, zadane przed pomiarami, wnosiło 4. Natomiast w wyniku obliczeń otrzymałam n = 3,2651. Jest to dosyć duża różnica wyników. Przyczyn tego może być wiele, np. niedokładność przyrządów pomiarowych lub ich ukryte wady, niedoskonałość ludzkich zmysłów i błędy w wykonywaniu pomiarów, niemożliwość wyeliminowania wpływu zewnętrznych czynników takich jak: drgania budynku czy zmiany temperatury otoczenia itp.
W przypadku woltomierza możemy mówić, że wyniki, pomiarów i obliczeń, są zgodne. Przyjęte n wynosiło 5, a obliczone - n = 4,9263. Pomiary te wykonane były z większą dokładnością i nie ma tak dużej rozbieżności wyników.