MSZAKI
Cechy mszaków
brak w pełni wykształconych tkanek (prymitywna wiązka przewodząca, zamiast korzeni mają chwytniki)
przemiana pokoleń z przewagą gametofitu (sporofit wrasta w gametofit i jest od niego zależny, sam nie przeprowadza fotosyntezy)
podział mszaków: wątrobowce (porostnicowe i jungermaniowe), mchy
Budowa
gametofit
jednopienny lub dwupienny
zróżnicowany u różnych grup mszaków:
porostnicowe
postać płatowatej, spłaszczonej plechy
skomplikowana budowa wewnętrzna np. aparatów szpakowych zbudowanych z 16 komórek u porostnicy
obecność jednokomórkowych chwytników
listki bez nerwu środkowego
dwupienny
jungermaniowe
postać spłaszczonej łodyżki z listkami
łodyżki pozbawione wiązek przewodzących
mchy
postać ulistnionej łodyżki; listki są najczęściej jednowarstwowe i mają liczne blaszki położone na górnej stronie liścia (spełniają funkcje asymilacyjne i zatrzymują wilgoć), na dolnej znajduje się skórka z grubościennymi, wydłużonymi komórkami
w łodyżce wyróżniamy skórkę, korę pierwotną (tkanka miękiszowa o wzmocnionych ścianach u zewnętrznie położonych komórek) i prymitywną wiązkę przewodzącą zbudowanej z hydroidów i leptoidów
obecność wielokomórkowych chwytników
rosną w kępach ze względu na łatwiejsze magazynowanie wody i większe prawdopodobieństwo znalezienia partnera do rozrodu
sporofit
pojedyncza, niesamodzielna, nierozgałęziona łodyżka zwana setą
na szczycie sety zarodnia (u mchów w jej górnej części jest mechanizm otwierający - wieczko, które umożliwia wysyp dojrzałych zarodników; otwieranie się wieczka ułatwia ozębnia - wykonuje ruchy higroskopijne otwierając się w porze suchej i wietrznej, co zwiększa szansę na dalekie rozsiewanie; u niektórych mszaków w zarodni występują sprężyce)
seta wrasta tzw. stopą w gametofit (pobiera przez nią wodę i związki organiczne)
krótkotrwały (po wytworzeniu zarodników odpada)
3. Cykl rozwojowy
PLEMNIE |
RODNIE |
|
|
|
haploidalne spory kiełkują tworząc splątek
ze splątka wyrasta kilka odrębnych łodyżek (gametofory)
na gametoforach powstają gametangie, tworzące gamety
plemniki przemieszczają się do rodni w ośrodku wodnym (na lądzie potrzebna woda z opadów lub rosa)
gamety łączą się ze sobą (gamia) - powstaje diploidalna zygota
zygota dzieli się mitotycznie tworząc sporofit wrastający stopą w gametofit
rosnąca seta odrywa górną część rodni, która przekształca się w czepek (wyjątkiem torfowce)
w momencie, gdy dojrzeją nieruchliwe, haploidalne spory, zarodnia otwiera się (u wątrobowców pęka na cztery, u mchów odpada wieczko), a spory wysypują się na podłoże
proces powtarza się
Rozmnażanie
bezpłciowe
wegetatywne
duża zdolność do regeneracji
często tworzą specjalne rozmnóżki
płciowe
Znaczenie
dzięki retencji regulują bilans wodny
ochrona przed wysychaniem gleby i erozją
z powodu odporności na niekorzystne warunki biorą udział w tworzeniu gleby - przygotowują ubogie podłoże dla bardziej wymagających roślin (stąd mówi się o nich organizmy pionierskie)
wpływ większych torfowisk na mikroklimat (wzrost wilgotności)
torf wykorzystywany w ogrodnictwie
z torfu próbuje się uzyskać także preparaty medyczne
torf (tzw. borowina) stosowany jest też w kąpielach leczniczych i okładach
w pełni wykształcona pojawia się dopiero u roślin, które mają korzenie tj. u paprotników
są to w rzeczywistości tylko płatowate wyrostki zbudowane z jednej warstwy komórek
martwe, niewielkie komórki o niezdrewniałych ścianach pełniące funkcje drewna
żywe komórki o wydłużonym kształcie pełniące funkcje łyka
komórki ze spiralnymi ścianami komórkowymi, które po otwarciu zarodni, porywając ze sobą zarodniki, biorą udział w ich grupowym rozsiewaniu
wielokomórkowy twór będący młodocianą formą gametofitu (ginie po wytworzeniu gametofitu)
ochronny kapturek dla tworzącej się na szczycie sety zarodni
odtworzenie całej rośliny z oderwanego fragmentu
organy rozmnażania wegetatywnego, wielokomórkowe twory łatwo odrywające się, z których w
odpowiednich warunkach wyrastają nowe rośliny
zdolność do zatrzymywania wody
1
2