Oprócz samego środowiska Gnome wraz z dystrybucją Red Hat w wersji 7.1 dostarczane jest wiele użytecznych programów. Wśród nich znajdziesz:

• Terminarz - program do organizacji zajęć,

• GnomeCard - program przechowujący dane adresowe,

• Gnotepad+ - edytor tekstu,

• 
  Gnumeric - prosty arkusz kalkulacyjny,

• GtimeTracker - program do zarządzania projektami.

W tym rozdziale wyjaśnię, jak z tych programów korzystać.

Powinieneś jednak mieć na uwadze, że pomimo, iż programy te są wyposażone w wiele użytecznych opcji i na dodatek są za darmo, niestety, nie posiadają żadnego wsparcia technicznego ze strony jakiejś firmy. W rezultacie, choć same programy pracują stabilnie, nie wszystkie zawarte w nich opcje zostały w pełni zaimplementowane.

W dystrybucji Red Hat znajdziesz także wiele programów dodatkowych. W tym rozdziale zajmę się tylko dwoma:

• Gimp - program do przetwarzania i obróbki grafiki,

• xPDF - program do przeglądania plików w formacie Adobe Acrobat.

Opowiem także, jak korzystać z programu lynx - tekstowej przeglądarki stron WWW, oraz wspomnę o niektórych możliwościach pakietu Netscape Communiactor Suite for Linux.

Wszystkie opisane w tym rozdziale programy są instalowane domyślnie w przypadku, gdy podczas instalacji systemu wybrana zostanie opcja Workstation (stacja robocza) bądź Server (serwer). Ich obecność w systemie zainstalowanym indywidualnie zależy od podjętej przez Ciebie decyzji. Zawsze jednak za pomocą programu GnoRPM możesz je doinstalować z płyty CD-ROM dołączonej do tej książki (szczegóły związane z instalacją systemu zostały opisane w rozdziałach 1 i 2).

Korzystanie z programu Terminarz Program Gnome Calendar (Terminarz) - autorstwa Miguela de Iscaza, Frederico Mena oraz Arturo Espinosa - pozwala na dokonywanie rezerwacji terminów związanych ze spotkaniami, automatyzację powtarzających się elementów oraz na ustawianie alarmów. Terminy swoich spotkań możesz przeglądać w ramach dnia, tygodnia bądź miesiąca. Jeśli chcesz, możesz nawet na pojedynczym ekranie wyświetlić wszystkie zarezerwowane na najbliższy rok terminy spotkań. Linux został zaprojektowany jako system do pracy wielu użytkowników. Skutkiem tego było przyjęcie założenia, że każdy z użytkowników posiada własne pliki, dane dotyczące konfiguracji programów oraz prywatne programy. Zgodnie z tą filozofią, logiczne było przyjęcie tezy, że każdy z użytkowników może chcieć skorzystać z kalendarza. Dla rozróżnienia kalendarzy użytkowników są one nazywane zgodnie z pełnym opisem identyfikatora użytkownika wprowadzanym podczas dodawania go do systemu, na przykład Harold Davis - terminarz (więcej informacji na temat dodawania nowych identyfikatorów użytkowników za pomocą programu Linuxconf znajdziesz w rozdziale 6). Dodatkowo, każdy z użytkowników może przechowywać kilka różnych (swoich) kalendarzy. Aby uruchomić Terminarz Z głównego menu Gnome wybierz pozycję Aplikacje, a następnie Terminarz. Spowoduje to uruchomienie programu Terminarz (rysunek 7.1). Aby zmienić sposób wyświetlania czasu W uruchomionym programie Terminarz wybierz z menu Ustawienia pozycję Preferencje. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Preferencje, widoczne na rysunku 7.2.

Rysunek 7.1. Program Terminarz służy do śledzenia terminów spotkań i zadań do wykonania. Rysunek 7.2. Wygląd wyświetlanych stron kalendarza możesz modyfikować za pomocą widocznych w oknie Terminarz Preferencje opcji. Korzystając z dostępnych opcji dostosuj sposób wyświetlania czasu do własnych potrzeb. Kliknij na OK bądź Zastosuj, aby zatwierdzić zmiany i zamknąć okno dialogowe.

Rysunek 7.3. Nowe pozycje w terminarzu wprowadzisz w ramach okna dialogowego Utwórz nowy termin. Rysunek 7.4. Wpisane do kalendarza pozycje mogą powodować uruchomienie alarmu wyświetlającego na ekranie wiadomość (inne rodzaje alarmów odgrywają dźwięki, uruchamiają określone wcześniej programy lub automatycznie wysyłają pocztę elektroniczną). Wskazówka Jeśli rezerwacja jest okresowa, wówczas pojawi się pytanie, czy chcesz skasować wszystkie jej wystąpienia czy tylko wybrane pojedyncze.

Aby dokonać rezerwacji terminu Kliknij na dostępny na pasku narzędzi programu Terminarz klawisz Nowy. Spowoduje to otwarcie widocznego na rysunku 7.3 okna dialogowego Utwórz nowy termin. W polu Opis wprowadź opis zdarzenia, który zostanie wyświetlony w kalendarzu. W polu Czas wprowadź datę przewidywanego rozpoczęcia i zakończenia spotkania. Możesz wprowadzić te daty za pomocą klawiatury bądź klikając na klawisze Kalendarz oraz Czas. Jeśli chcesz, by rezerwacja objęła cały dzień, zaznacz pole Wydarzenie całodniowe. Jeśli chcesz, by zdarzenie było obwieszczane alarmem, zaznacz typ alarmu, który Cię interesuje. Jeśli wybierzesz Komunikat, informacja na temat alarmu zostanie wyświetlona na ekranie. Wybranie pozycji Dźwięk spowoduje dźwiękowe obwieszczenie alarmu. Alarm może także spowodować uruchomienie jakiegoś programu (Program) bądź wysłanie pod zdefiniowany przez Ciebie adres e-mail listu powiadamiającego. Kliknij na klawisz OK. Jeśli skonfigurowałeś jakiś alarm, zostanie on uruchomiony zgodnie z określoną przez Ciebie godziną. Na rysunku 7.4 możesz zobaczyć, jak wygląda informacja obwieszczająca nadejście alarmu. Aby odwołać rezerwację W uruchomionym programie Terminarz na stronie wyświetlającej zarezerwowane terminy kliknij prawym klawiszem myszy rezerwację, którą chcesz odwołać. Z wyświetlonego menu podręcznego wybierz pozycję Usuń ten termin.

Rezerwacje cykliczne Rezerwacje cykliczne (okresowe) mogą być przydatne w przypadku zdarzeń, które cyklicznie się powtarzają. Przykładem takich rezerwacji są zmiany taśm z kopiami zapasowymi serwera, które winny być wykonywane codziennie. Aby wprowadzić rezerwację cykliczną Wywołaj okno dialogowe Utwórz nowy termin i wprowadź w ramach zakładki Ogólny informacje na temat rezerwacji (podobnie jak to przedstawiono na rysunku 7.5). Kliknij na zakładkę Powtarzalność. Pojawią się opcje związane z rezerwacją okresową (widoczne na rysunku 7.6). Korzystając z wyświetlonych opcji określ, jak często ma być dokonywana rezerwacja, kiedy zaprzestać dokonywania rezerwacji oraz czy są jakieś wyjątki od określonych reguł. Przykładowym wyjątkiem może być automatyczne dodawanie rezerwacji terminu przeznaczonego na zebranie oprócz dnia 14 lutego (Walentynki). Kliknij na klawisz OK. Aby wybrać konkretną datę Kliknij na klawisz Przejdź widoczny na pasku narzędzi programu Terminarz. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Przejdź do daty widoczne na rysunku 7.7. Wprowadź rok, miesiąc i dzień. Po wprowadzeniu daty zostanie wyświetlona strona kalendarza na jej temat. Wskazówka Aby przejść do strony opisującej aktualną datę, naciśnij klawisz Przejdź do dnia dzisiejszego.		Rysunek 7.5. Aby utworzyć rezerwację cykliczną, rozpocznij od stworzenia rezerwacji jednorazowej. Rysunek 7.6. Określenia czasu trwania rezerwacji powtarzającej się dokonasz po przełączeniu się do zakładki Powtarzalność.
Rysunek 7.8. Dzięki zakładkom Widoki możesz przeglądać rezerwacje w ramach pojedynczego dnia, tygodnia, miesiąca czy też roku. Rysunek 7.9. Możesz zapisać więcej niż jeden plik zawierający kalendarz, jednakże jedynie ten określony opisem Twojego użytkownika będzie otwierany automatycznie.		Aby przejrzeć rezerwacje terminów w ramach pojedynczego tygodnia W oknie głównym programu Terminarz wybierz zakładkę Widok tygodniowy. Zostanie wyświetlone okno Widok tygodniowy, widoczne na rysunku 7.8. Wskazówka Aby wyświetlić rezerwacje w ramach miesiąca oraz roku, skorzystaj z zakładek Widok miesięczny oraz Widok roczny. Aby zapisać dane wprowadzone do kalendarza Z głównego menu programu Terminarz wybierz pozycję Zapisz. Wskazówka Aby zapisać kalendarz pod inną niż domyślnie nadawana nazwą, wybierz z menu Plik pozycję Zapisz jako, a następnie wprowadź własną nazwę kalendarza (tak jak to przedstawiono na rysunku 7.9). Aby utworzyć nowy kalendarz Z menu Plik programu Terminarz wybierz pozycję Nowy terminarz (zgodnie z rysunkiem 7.10). Rysunek 7.10. Aby utworzyć nowy kalendarz, wybierz z menu Plik pozycję Nowy terminarz.

Korzystanie z programu GnomeCard Program GnomeCard łączy w sobie funkcjonalność książki adresowej oraz elektronicznej wersji wizytownika. Informacja wprowadzana w ramach programu GnomeCard jest zapisywana w powszechnie stosowanym standardzie vCard, służącym automatyzowaniu wymiany informacji adresowych między programami korespondencyjnymi, do organizowania czasu (PIM) oraz między palmtopami (określanymi często mianem Personal Digital Assistant - PDA), telefonami komórkowymi i wieloma innymi. Organizacja Internet Mail Consortium określa format informacji zawartych w formacie vCard oraz promuje jego stosowanie. Szczególnie ważną cechą standardu vCard jest fakt, że informacje są w nim zapisywane w formacie zwykłego tekstu, co pozwala na ich łatwy odczyt i modyfikację w wielu programach. Jeśli interesują Cię szczegółowe informacje na temat samego formatu vCard, znajdziesz je w internetowym serwisie Internet Mail Consortium, pod adresem http://www.imc.org/pdi/. Aby uruchomić program GnomeCard Z głównego menu Gnome wybierz pozycję Aplikacje a następnie GnomeCard. Spowoduje to otwarcie przedstawionego na rysunku 7.11 głównego okna dialogowego programu GnomeCard. Wskazówki Po uruchomieniu programu GnomeCard zobaczysz podzielone na dwie części okno dialogowe. W prawej są wyświetlane pełne dane na temat aktualnie wybranej wizytówki. Po lewej wyświetlana jest lista skróconych informacji na temat wprowadzonych wizytówek. Możesz samodzielnie zdecydować, które z zawartych w pełnym opisie informacji pojawią się jako kolumny w opisie skróconym (więcej szczegółów na temat, jak tego dokonać, znajdziesz w dalszej części tego rozdziału).		Rysunek 7.11. Program GnomeCard wyświetla po prawej stronie pełne dane wybranej wizytówki, zaś po lewej ich podsumowanie. Rysunek 7.12. Okno dialogowe z wieloma zakładkami służy do wprowadzania i poprawiania informacji związanych z konkretną wizytówką. Przy pierwszym uruchomieniu programu GnomeCard w ramach listy nie pojawi się żadna wizytówka.
Rysunek 7.13. Dzięki zakładce Adresy możesz wprowadzać informacje na temat adresów związanych z konkretną wizytówką. Rysunek 7.14. Dzięki widocznemu w prawej części okna dostępnego w ramach zakładki Adresy przełącznikowi możesz wprowadzać wiele różnych adresów związanych z konkretną wizytówką. Rysunek 7.15. Pełne dane dotyczące konkretnej wizytówki zostaną wyświetlone po prawej stronie, zaś po lewej ujrzysz ich podsumowanie.		Aby dodać wizytówkę W programie GnomeCard kliknij na  klawisz Dodaj. Spowoduje to przejście do zakładki Dane osobowe (widocznej na rysunku 7.12). Na razie pozostaw pole Zapisz jako puste (pole to jest potem wykorzystywane jako nazwa wizytówki. Wprowadź imię, nazwisko, nazwę firmy, adres e-mail oraz pozostałe znane Ci informacje, które chciałbyś zapisać. Aby zapisać wprowadzone dane pod nazwą taką, jak imię i nazwisko opisywanej osoby, naciśnij klawisz Pobierz z nazwiska. Spowoduje to przepisanie odpowiednich informacji do pola Zapisz jako. Kliknij na klawisz Zastosuj, aby zapisać wprowadzone informacje. Kliknij na Adresy, aby przejść do zakładki z adresami (widocznej na rysunku 7.13). Wprowadź dane na temat adresu domowego osoby, którą opisujesz. Wybierz, widocznym z prawej strony okna przełącznikiem, pozycję Work (praca). Pojawią się pola pozwalające Ci wprowadzić dane na temat adresu firmy, w której pracuje dana osoba (przykład znajdziesz na rysunku 7.14). Gdy już wprowadzisz wszystkie informacje, kliknij klawisz Zastosuj. Jeśli chcesz, wprowadź, korzystając z pozostałych zakładek, dodatkowe informacje na temat opisywanej osoby. Gdy zakończysz wprowadzanie danych, kliknij na klawisz Zastosuj, aby zapisać zebrane informacje. Po wykonaniu opisanych wyżej czynności kliknij na klawisz Zamknij. Po prawej stronie okna pojawi się komplet wprowadzonych przez Ciebie informacji, zaś po lewej ujrzysz ich podsumowanie (podobne do widocznego na rysunku 7.15).

Wskazówki Dane wprowadzone w widocznym w ramach zakładki Opis polu Komentarz będą widoczne podczas wyświetlania informacji pochodzących z wizytówki jako notatka (memo). Jeśli nie zmodyfikowałeś nagłówków kolumn widocznych w liście podsumowań wizytówek, domyślnie zostaną one posortowane wedle pola Nazwa karty (pobranego z Zapisz jako). Jeżeli więc podczas wprowadzania danych pozostawisz puste pole Zapisz jako, nie będzie ona miała żadnego opisu w kolumnie Nazwa karty listy podsumowań. Aby odnaleźć wizytówkę Kliknij na widoczny na pasku zadań klawisz Znajdź. Spowoduje to wyświetlenie pokazanego na rysunku 7.16 okna dialogowego Wyszukiwanie karty. Wprowadź ciąg znaków, którego szukasz. Kliknij na klawisz Znajdź. Aby usunąć wizytówkę W ramach listy podsumowań kliknij prawym klawiszem myszy na wybraną do skasowania wizytówkę. Z menu podręcznego wybierz opcję Usuń. Wskazówka Bądź ostrożny! Gdy usuwasz wizytówkę, nie zostanie wyświetlone żadna dodatkowa prośba o potwierdzenie zamiaru usunięcia. A po usunięciu wizytówki nie można już odzyskać skasowanych danych!

Rysunek 7.16. Możesz przeszukiwać wprowadzone już dane za pomocą okna Wyszukiwanie karty.

Rysunek 7.17. W oknie Układ możesz określić, które kolumny i w jakiej kolejności powinny być wyświetlane w liście podsumowującej informacje zawarte w wizytówkach.

Aby poprawić wprowadzone dane W liście podsumowań kliknij prawym klawiszem myszy na wybraną wizytówkę. Z menu podręcznego wybierz opcję Edytuj. Spowoduje to wyświetlenie okna dialogowego Dane osobowe zawierającego wypełnione pola opisujące wizytówkę. Zmodyfikuj dane. Zapisz wprowadzone zmiany, klikając na klawisz Zastosuj lub OK. Aby zmienić sposób sortowania listy podsumowań Kliknij nagłówek kolumny, względem której ma odbywać się sortowanie. Wizytówki zostaną posortowane według wybranej przez Ciebie kategorii. Aby zmienić treść wyświetlanych w liście podsumowania kolumn Z menu Ustawienia wybierz pozycję Preferencje. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Układ (rysunek 7.17). Za pomocą widocznych na środku okna klawiszy zmodyfikuj, zgodnie ze swoimi upodobaniami, ilość i kolejność wyświetlanych w podsumowaniu kolumn.

Korzystanie z programu Gnotepad+ Gnotepad+ jest łatwym w obsłudze, jednakże pełnym użytecznych opcji edytorem tekstu. Jest on jednak o wiele bardziej podobny do uproszczonego narzędzia klasy Microsoft Word (czy, powiedzmy, Wordpad) niż do oszczędnego w funkcjach programu Windows Notepad. Możesz w łatwy sposób wpływać na krój liter oraz sposób formatowania tekstu. Dodatkowo, za jego pomocą możesz modyfikować pliki tekstowe - choć nie jest to edytor przygotowywany z myślą o programistach. Jest on jednak bardzo wszechstronny - pozwala (choć nie w trybie WYSIWYG) edytować i oglądać na kilka sposobów pliki HTML. Pomimo że Gnotepad+ jest wspaniałym narzędziem, jeśli szukasz prawdziwego programu do przetwarzania tekstów, powinieneś zainteresować się pakietem Corel WordPerfect for Linux lub StarOffice. Szczegółowe informacje na temat programu Gnotepad+ (którego pierwszym autorem był Andy Kahn) znajdziesz w Internecie pod adresem: http://ack.netpedia.net/gnp/ Z uwagi na fakt, że większość zawartych w programie Gnotepad+ opcji, takich jak otwieranie i zapisywanie dokumentów oraz zmiana kroju czcionki, jest wręcz intuicyjnie łatwa do wykonania, nie będę ich tu opisywał. Wskazówka Jeśli program Gnotepad nie jest zainstalowany w Twoim systemie, zainstaluj go za pomocą programu GnoRPM (pakiet z tym programem umieszczony jest na płycie PowerTools). Aby uruchomić program Gnotepad+ Z głównego menu Gnome wybierz pozycję Aplikacje, a następnie Gnotepad+. Spowoduje to wyświetlenie okna głównego programu Gnotepad+.

Rysunek 7.18. Pliki HTML łatwiej tworzyć, korzystając ze specjalnego paska narzędzi. Rysunek 7.19. Klikając na klawisze widoczne na pasku narzędzi HTML, możesz w łatwy sposób otwierać i zamykać znaczniki HTML. Rysunek 7.20. Stworzone przy pomocy programu Gnotepad+ dokumenty HTML możesz obejrzeć, korzystając z wbudowanej przeglądarki bądź za pomocą przeglądarki Netscape.

Aby utworzyć dokument HTML W uruchomionym programie Gnotepad+ wybierz z menu Options pozycję Toolbar (tak jak to przedstawiono na rysunku 7.18.) i zaznacz opcję HTML Toolbar. Podczas tworzenia dokumentów zapisanych w HTML możesz wykorzystać do wstawiania odpowiednich znaczników pasek narzędzi HTML (widoczny jako drugi od góry na rysunku 7.19). Aby sprawdzić, jak będzie wyglądał tworzony dokument, wybierz z menu Plik pozycję View HTML. Docelowy układ tworzonych dokumentów możesz obejrzeć, korzystając z wbudowanego w Gnotepad+ modułu do ich przeglądania bądź za pomocą przeglądarki Netscape Navigator.

Korzystanie z arkusza kalkulacyjnego Gnumeric Program Gnumeric jest światowej klasy arkuszem kalkulacyjnym, jednak również podlega ciągłemu rozwojowi. Innymi słowy, jest już bardzo, bardzo dobry, jednak w dalszym ciągu nie wszystkie funkcje w pełni działają. Do najważniejszych jego zalet należy bogactwo i efektywność bibliotek funkcji oraz otwarta architektura pozwalająca na stosowanie rozszerzeń typu plug-in oraz bezpośrednia obsługa formatu XML. Prace nad modułem importu oraz eksportu plików zapisanych w formacie Microsoft Excel trwają. Program Gnumeric jest wyposażony w doskonałą dokumentację. Pierwotnym twórcą programu był Miguel de Icaza. Więcej na temat samego programu możesz poczytać w Internecie na stronie: http://ack.netpedia.net/gnp/ Aby uruchomić program Gnumeric Z głównego menu Gnome wybierz pozycję Aplikacje, a następnie Gnumeric. Pojawi się główne okno programu Gnumeric zawierające nowy, pusty arkusz (takie jak na rysunku 7.21). Aby w ramach komórki skorzystać z funkcji Wybierz komórkę arkusza, w ramach której chciałbyś zastosować funkcję (rysunek 7.22). W polu wprowadzania danych wprowadź znak „=” , a następnie funkcję oraz jej argumenty. Przykładowo, aby w komórce C4 umieścić sumę zawartości komórek A1 oraz B1 wprowadź =sum(A1,B1). Kliknij na klawisz Akceptuj (to ten widoczny po lewej stronie pola wprowadzania danych, oznaczony zagiętą strzałką). W komórce pojawi się obliczony wynik funkcji.		Rysunek 7.21. Po uruchomieniu arkusza kalkulacyjnego Gnumeric zobaczysz nowy, pusty arkusz. Rysunek 7.22. Aby wprowadzić funkcję w ramach komórki, wybierz odpowiednią komórkę i wprowadź funkcję w polu wprowadzania danych.
Rysunek 7.23. Aby automatycznie wypełnić zawartość kolumny, rozciągnij komórkę w dół kolumny, korzystając z widocznego w prawym dolnym rogu kwadratu. Rysunek 7.24. Wszystkie komórki w kolumnie zostaną odpowiednio wypełnione po zwolnieniu klawisza myszy.		Automatyczne wypełnianie Automatyczne wypełnienie zawartości kolumny możesz osiągnąć, rozciągając komórkę za widoczny w jej prawym dolnym rogu kwadrat. Program Gnumeric spróbuje wówczas ustalić, w jaki sposób należy wypełnić kolejne komórki. Przykładowo - jeśli rozciągana komórka zawierała wywołanie funkcji, takiej jak w poprzednim przykładzie, nowo wypełniane komórki będą zawierać identyczną funkcję. Aby automatycznie wypełnić zawartość komórek w kolumnie: Za pomocą widocznego w prawym dolnym rogu kwadratu komórki początkowej rozciągnij ją na komórki, które zamierzasz automatycznie wypełnić (tak jak na rysunku 7.23). Zwolnij klawisz myszy. Zawartość zaznaczonych komórek zostanie wypełniona w oparciu o treść komórki, która posłużyła za wzorzec wypełnienia (zgodnie z rysunkiem 7.24). Wskazówka Zwróć uwagę, że zawartość komórki C8 została określona jako =sum(A4,B4) (zobacz rysunek 7.24). Jest to ta sama funkcja, co w komórce kopiowanej, jednak jej parametry zostały odpowiednio dostosowane. Pozostałe komórki również zawierają funkcję sum z odpowiednio zmodyfikowanymi parametrami, na przykład komórka C9 zawiera wywołanie funkcji =sum(A5,B5).

Aby uzyskać dokładniejsze informacje na temat funkcji dostępnych w programie Gnumeric Z menu Pomoc programu Gnumeric wybierz pozycję Gnumeric Function Reference. Zostanie uruchomiona przeglądarka pomocy wyświetlająca odpowiedni plik (tak, jak to przedstawiono na rysunku 7.25). Aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat konkretnej funkcji, kliknij na odpowiadającym jej odnośniku. Wskazówka Poszczególne opisy funkcji mogą być mniej lub bardziej dokładne. Przykładowo, po kliknięciu na funkcję KURT możesz przeczytać, że jest to funkcja kurtosis i że jej wykorzystanie powoduje w pewnych warunkach błąd dzielenia przez zero. Jednakże nie ma żadnego wyjaśnienia działania funkcji kurtosis. Na szczęście, zwykle większość potrzebnych informacji odnajdziesz w Internecie za pomocą wyszukiwarki WWW.

Rysunek 7.25. Pomoc na temat programu Gnumeric.

Rysunek 7.26. Program GTimeTracker służy do śledzenia postępów prac zorganizowanych w ramach projektów zgrupowanych w konfiguracjach.		Korzystanie z programu GTimeTracker Program GTimeTracker jest dostępnym na zasadach licencji GNU narzędziem służącym do zarządzania czasem projektów. Nie należy jednak oczekiwać, że będzie zawierał tak rozbudowane opcje, jak program Microsoft Project. Jest to raczej niewielki i wygodny w obsłudze program, za pomocą którego można śledzić stopień zaawansowania projektu i określać czas zużyty na poszczególne etapy. Program GTimeTracker możesz wykorzystać do lepszego zorganizowania czasu związanego z jakimś projektem; rozliczać czas spędzony nad poszczególnymi etapami; skonfigurować tak, by był automatycznie uruchamiany wraz z  każdą sesją Gnome (szczegóły znajdziesz w dalszej części rozdziału). Pozwala to na dzielenie czasu spędzonego przed komputerem pomiędzy pracę i zabawę oraz generowanie za pomocą programu GTimeTracker stosownych raportów przeznaczonych dla szefa. Autorem programu GtimeTracker jest Eckhard Berns. Sam program obejmuje kilka grup powiązanych projektów określanych mianem konfiguracji. Możesz stworzyć dowolnie wiele konfiguracji. Po otwarciu konfiguracji i uruchomieniu zegara czas jest rozdzielany na poszczególne fazy projektu oraz łącznie dla poszczególnych zadań. Dodatkowo uzyskasz informację o łącznym czasie wszystkich objętych konfiguracją projektów. Aby uruchomić program GtimeTracker Z głównego menu Gnome wybierz pozycję Aplikacje, a następnie Czasomierz. Spowoduje to otwarcie głównego okna dialogowego programu GtimeTracker widocznego na rysunku 7.26. Wskazówka Sumaryczny czas jest wyświetlany w lewym dolnym narożniku okna (zobacz rysunek 7.26).
Aby uruchomić/wyłączyć zegar Do uruchamiania bądź wyłączania zegara służy widoczny na pasku narzędzi przycisk Zegar. Wskazówka Najlepszym sposobem pozwalającym sprawdzić, czy zegar został uruchomiony, jest (oprócz obserwacji jego wskazań) zajrzenie do menu Zegar. Znajdziesz tam pole opisane nazwą Włączony zegar. Zaznaczenie go (tak jak to widać na rysunku 7.27) oznacza uruchomienie zegara. Możesz także, modyfikując zawartość tego pola, zatrzymywać i uruchamiać zegar. Aby dodać nowy projekt do konfiguracji W ramach okna opisującego konfigurację kliknij na widoczny na pasku narzędzi klawisz Nowy lub z menu Plik wybierz pozycję Nowy projekt. Pojawi się okno dialogowe Właściwości, widoczne na rysunku 7.28. Wprowadź nazwę i opis projektu. Jeśli projektowi poświęcono wcześniej już jakiś czas, wprowadź w polach Czas spędzony dziś nad projektem oraz Całkowity czas spędzony nad projektem informacje na ten temat. Kliknij na klawisz OK. Wskazówka Jeśli za pomocą okna Właściwości poprawiasz dane już istniejącego projektu, wówczas w polach Czas spędzony dziś nad projektem oraz Całkowity czas spędzony nad projektem zostaną wyświetlone informacje na temat czasu, który został mu dotychczas poświęcony.		Rysunek 7.27. Dzięki widocznej w m.enu Zegar opcji Włączony zegar możesz określać, czy zegar związany z projektem jest włączony. Rysunek 7.28. Za pomocą okna Właściwości określasz właściwości nowego projektu.

Rysunek 7.29. Plik dziennika opisującego czas spędzony nad poszczególnymi projektami możesz określić w oknie Preferencje.

Aby uaktywnić konkretny projekt W oknie zawierającym dane o konfiguracji kliknij na projekt, który chcesz uaktywnić. Aby zapisać informacje na temat przebiegu projektu w pliku dziennika Z menu Ustawienia wybierz pozycję Preferencje. Zostanie wyświetlona, pokazana na rysunku 7.29, zawartość zakładki Różne widocznej w oknie GTimeTracker - Preferencje. Zaznacz opcję Wykorzystuj dziennik. Wprowadź nazwę i ścieżkę pliku dziennika. Kliknij na klawisz OK. Wskazówka Jeśli klikniesz na klawisz Przeglądaj, będziesz mógł za pomocą myszy przeglądać katalogi w celu zdefiniowania pliku, który będzie plikiem dziennika.

Aby automatycznie uruchamiać GTimeTrackera wraz z sesją Gnome Z menu głównego Gnome wybierz pozycję Programy, Ustawienia, a następnie Sesja Spowoduje to wyświetlenie okna dialogowego widocznego na rysunku 7.30. Kliknij na klawisz Dodaj. Pojawi się okno dialogowe Dodaj program autostartu, przedstawione na rysunku 7.31. W polu Polecenie autostartu wprowadź polecenie gtt. Kliknij klawisz OK. Program GTimeTracker zostanie dodany do listy Programy autostartu poza zarządzaniem sesją (podobnie jak na rysunku 7.32). Kliknij na klawisz OK. Następnym razem, zaraz po Twoim zalogowaniu się, program GTimeTracker zostanie uruchomiony automatycznie.

Rysunek 7.30. Za pomocą programu Centrum sterowania Gnome możesz określić, jakie programy mają być uruchamiane automatycznie wraz z sesją środowiska Gnome. Rysunek 7.31. Możesz samodzielnie wprowadzić nazwę polecenia, która wywołuje program bądź odnaleźć go za pomocą okienka Przeglądaj. Rysunek 7.32. Programy, które mają być automatycznie uruchamiane wraz z sesją środowiska Gnome są widoczne na liście Programy autostartu poza zarządzaniem sesją.

Korzystanie z programu Gimp Dołączony do tej książki CD-ROM z Red Hat Linux zawiera wspaniały program Gimp służący do przetwarzania grafiki. Nazwa Gimp to akronim pochodzący od słów Gnu Image Manipulation Program. Sam Gimp jest programem o możliwościach porównywalnych do komercyjnego programu Adobe Photoshop. Za jego pomocą możesz tworzyć nowe obrazki, retuszować fotografie i wiele więcej. Autorami programu są Peter Mattis i Spencer Kimball. W obecnej wersji wytrzymuje on bez problemu porównanie z dowolnym innym programem służącym do obróbki grafiki rastrowej. Obrazy przygotowane za jego pomocą oraz użyteczne informacje na temat samego programu możesz obejrzeć i ściągnąć z internetowego serwera poświęconego Gimpowi: http://www.gimp.org

Jeśli rozpoczniesz zgłębianie tajników Gimpa, szybko odkryjesz, że posiada on niezmierzone bogactwo opcji niemożliwe do opisania w tak niewielkiej książce jak ta (tak naprawdę, Gimp zasługuje na zupełnie osobną książkę!). Wśród najważniejszych dostępnych w Gimpie opcji odnajdziesz: pełen zestaw narzędzi przeznaczonych do rysowania, w tym pędzel, ołówek, aerozol oraz pieczątka; zaawansowane techniki nakładkowania pamięci, dzięki czemu wielkość obrabianego obrazka jest ograniczona jedynie ilością wolnego miejsca na dysku twardym; antyaliasing pozwalający wygładzać rysowane krawędzie; warstwy i kanały barwne; (dalej...)

Czy zainstalowałeś Gimpa? Uruchamianie Gimpa

To, czy program Gimp został zainstalowany, zależy od dokonanego przez Ciebie wyboru (podczas instalacji dystrybucji Red Hat Linux zawartej na dołączonej do tej książki płycie CD-ROM). Niezależnie od tego, menu pozwalające na uruchomienie programu mogło - choć nie musiało - zostać dodane do menu Grafika widocznego w ramach menu głównego środowiska Gnome.

• Jeśli menu pozwalające na uruchomienie programu Gimp zostało zainstalowane, wystarczy z niego skorzystać, aby uruchomić Gimpa. Po drodze pojawi się jeszcze kilka okienek finalizujących instalację.

• Jeśli w menu Grafika nie znajdziesz pozycji Gimp, za pomocą programu Menedżer plików sprawdź, czy w katalogu /usr/bin znajduje się plik o nazwie gimp. Jeśli tak, wówczas do uruchomienia programu wystarczy, że klikniesz na niego dwukrotnie. Spowoduje to dokończenie instalacji i automatyczne dodanie odpowiedniej pozycji do menu Grafika.

• Jeśli w menu Grafika nie znajdziesz pozycji Gimp, zaś w katalogu /usr/bin nie ma pliku o nazwie gimp, wówczas najprawdopodobniej nie zainstalowałeś tego programu. Możesz to sprawdzić, uruchamiając program GnoRPM i sprawdzając, czy pakiet Gimp został zainstalowany. Odnajdziesz go w ramach dostępnego w grupie Aplikacje zbioru Multimedia (bardziej szczegółowe informacje na temat korzystania z programu GnoRPM znajdziesz w rozdziałach 2. i 3.).

• Jeśli pakiet Gimp nie został zainstalowany, wówczas będziesz musiał go zainstalować z płyty CD-ROM, tak jak to wyjaśniłem w rozdziałach 2. i 3.

• Jeśli wszystkie opisane powyżej metody zawiodą, możesz ściągnąć najnowszą wersję programu bezpośrednio z serwera internetowego widocznego pod adresem http://www.gimp.org

możliwość pisania specjalnych skryptów przeznaczonych do uruchamiania w ramach Gimpa oraz stosowania obiektów i metod zawartych w Gimpie we własnych zewnętrznych skryptach (określanych mianem Script-Fu); wielopoziomową możliwość cofania i ponawiania operacji (ograniczoną jedynie ilością wolnego miejsca na dysku twardym); możliwość pracy z praktycznie nieograniczoną ilością obrazków na raz; wyposażony w wiele możliwości edytor gradientu oraz narzędzie blend; możliwość wczytywania i zapisywania informacji w wygodnym formacie - każda warstwa jest pojedynczą klatką animacji; narzędzia służące do przekształceń algebraicznych, takich jak obrót, skalowanie, zmienianie wielkości oraz odbicie lustrzane; wiele obsługiwanych formatów graficznych, w tym gif, jpg, png, xpm, tiff, tga, mpeg, ps, pdf, pcx oraz bmp; możliwość dokonywania wyświetlania oraz konwersji plików zapisanych w różnych formatach; narzędzia służące do zaznaczania prostokątnych, eliptycznych, ręcznie definiowanych, opartych o krzywe Beziera oraz automatycznie definiowanych fragmentów obrazka; liczne filtry; wiele rozszerzeń pozwalających w łatwy sposób dodawać obsługę nowych formatów graficznych oraz nowe filtry; obsługę własnych pędzli i wzorów. W tym rozdziale opowiem Ci, jak skorzystać z niektórych opcji Gimpa. Pozwoli Ci to poczuć przedsmak jego możliwości.

Rysunek 7.33. Większość funkcji programu Gimp jest dostępna z przybornika, otwieranego automatycznie podczas pierwszego uruchamiania Gimpa. Możesz je także wywołać z menu podręcznego wywoływanego po kliknięciu na prawy klawisz okna otwartego obrazka. Aby uruchomić program Gimp Z menu głównego Gnome wybierz pozycję Grafika, a następnie Gimp. Pojawi się główne okno dialogowe programu przedstawione na rysunku 7.33. Wskazówki Jeśli w menu Grafika nie odnajdziesz pozycji Gimp, zajrzyj do ramki „Czy zainstalowałeś Gimpa? Uruchamianie Gimpa”. Większość dostępnych w Gimpie funkcji wywołasz, korzystając z prawego klawisza myszy i menu podręcznego.

Rysunek 7.34. Za pomocą okna dialogowego Zrzut ekranu możesz określić, czy chcesz dokonać zrzutu zawartości całego ekranu czy też jedynie konkretnego okna. Rysunek 7.35. Zrzut ekranu dokonany za pomocą opcji Zrzut ekranu pojawi się w oknie edycyjnym programu Gimp.		Pozyskiwanie obrazków Zanim rozpoczniesz pracę z Gimpem, potrzebny Ci będzie jakiś obrazek, nad którym będziesz pracował. Możesz go pozyskać na wiele sposobów: utworzyć nowy, pusty obrazek i za pomocą narzędzi dostępnych w Gimpie coś na nim narysować; otworzyć zapisany już wcześniej plik zawierający gotowy obrazek. Inną ciekawą możliwością jest tzw. zrzut zawartości ekranu bądź jego części. Aby zrzucić zawartość ekranu Upewnij się, że na pulpicie znajdują się informacje, które chcesz zrzucić do obrazka, na przykład strona widoczna w ramach przeglądarki WWW. Wybierz z menu Plik pozycję Pobierz, a następnie Zrzut ekranu. Pojawi się okno dialogowe widoczne na rysunku 7.34. Upewnij się, że zaznaczona jest opcja Pobranie jednego okna. Kliknij na klawisz OK. Okno Zrzut ekranu zniknie i w jego miejsce pojawi się kursor w kształcie krzyżyka. Kliknij kursorem w formacie krzyżyka na okienko, którego zawartość chcesz zrzucić. Zawartość wybranego przez Ciebie okna dialogowego pojawi się w oknie programu Gimp (przykład takiego zrzutu widać na rysunku 7.35). Wskazówka Jeśli chcesz dokonać zrzutu otwartego menu bądź zmienić przed dokonaniem zrzutu wygląd widocznych na ekranie okien, ustaw w oknie dialogowym Zrzut ekranu opcję Pobranie całego ekranu po x sekundach opóźnienia. Dzięki jej zastosowaniu po kliknięciu na klawisz OK będziesz miał kilka sekund czasu przed uaktywnieniem funkcji zrzutu. Po zrzuceniu całego ekranu możesz wykroić z niego fragment, który Cię interesuje (szczegóły w następnej sekcji).
Aby skadrować obrazek Kliknij na prawy klawisz myszy i wywołaj okno zawierające obrazek. Pojawi się menu programu Gimp. Wybierz z menu Narzędzia pozycję Przekształcanie, a następnie Kadrowanie i zmiana rozmiaru (rysunek 7.36). Kursor myszy przyjmie kształt krzyżyka. Za pomocą kursora w kształcie krzyżyka rozciągnij w ramach obrazka prostokąt, który ma objąć przycinany obraz. Zaznaczony przez Ciebie obszar zostanie obrysowany czarnym prostokątem z czarnymi kwadratowymi uchwytami. Zwolnij klawisz myszy. Pojawi się okno dialogowe Informacje o kadrowaniu i zmianie rozmiaru, widoczne na rysunku 7.37. Kliknij na klawisz Kadruj. Poprzednia (większa) wersja obrazka zostanie zastąpiona nowszą, przyciętą wersją. Aby zastosować filtr Kliknij prawym klawiszem myszy w oknie zawierającym obrazek. Pojawi się menu programu Gimp. Wybierz pozycję Filtry. Pojawi się menu zawierające spis dostępnych filtrów (rysunek 7.38).		Rysunek 7.36. Aby przyciąć obrazek zawarty w oknie Gimpa, wybierz z menu Narzędzia pozycję Kadrowanie i zmiana rozmiaru. Rysunek 7.37. Obszar wybrany do wycięcia zostanie otoczony czarnym prostokątem z czarnymi kwadratowymi uchwytami. Po zwolnieniu klawisza myszy pojawi się okno dialogowe Informacje o kadrowaniu i zmianie rozmiaru. Rysunek 7.38. Wybrany przez Ciebie filtr zostanie nałożony na zawarty w oknie Gimpa obrazek.
Rysunek 7.39. Możesz skorzystać z wielu różnych filtrów, na przykład z filtru Soczewka. Rysunek 7.40. Za pomocą okna Script-Fu: Argumenty skryptu możesz wprowadzić parametry uruchamianego skryptu. Rysunek 7.41. W głównym oknie Gimpa zostanie wyświetlona kula stworzona w oparciu o podane przez Ciebie parametry.		Wybierz filtr, który chcesz zastosować; zmodyfikuje on zawartość obrazka. Na rysunku 7.39 widać efekt zastosowania filtru o nazwie Soczewka z grupy Efekty szkła. Wskazówka Aby odwołać wykonany filtr (bądź inną wykonaną zmianę obrazka), przytrzymaj klawisz Control i naciśnij z lub wybierz z menu Edycja pozycję Cofnij. Aby za pomocą skryptu stworzyć obrazek kuli Z menu Dodatki wybierz pozycję Script-Fu. Z menu Różne wybierz pozycję Sfera. Spowoduje to wyświetlenie przedstawionego na rysunku 7.40 okna dialogowego służącego do określenia parametrów uruchamianego skryptu. Klikając na odpowiednie klawisze wprowadź promień kuli (określany w punktach), kierunek oświetlenia (w stopniach) oraz określ, jaki kolor będzie miało tło i kula. Kliknij na klawisz OK. W oknie programu Gimp pojawi się okno zawierające obrazek kuli odpowiadający wpisanym przez Ciebie parametrom (podobny do przedstawionego na rysunku 7.41).
Korzystanie z programu xPDF Program xPDF służy do przeglądania i drukowania plików zapisanych w formacie pdf. Są to dokumenty zawierające zarówno tekst, jak i grafikę przygotowywane najczęściej za pomocą program Acrobat Distiller. Aby uruchomić program xPDF Z menu głównego Gnome wybierz pozycję Aplikacje, a następnie xPDF. Zostanie wyświetlone główne okno programu xPDF. Aby otworzyć dokument zapisany w formacie pdf Kliknij prawym klawiszem myszy na okno programu xPDF. Wybierz z wyświetlonego menu pozycję Open. Spowoduje to wyświetlenie okna dialogowego służącego do wyboru pliku. Wprowadź z klawiatury nazwę pliku, którego zawartość chcesz wyświetlić bądź wybierz ją za pomocą myszy, klikając na klawisz Browse. Spowoduje to wczytanie i wyświetlenie w oknie głównym programu zawartości wybranego przez Ciebie pliku.		Rysunek 7.42. Za pomocą programu xPDF możesz przeglądać, zawierające teksty połączone z grafiką, pliki Adobe Acrobat.

		Korzystanie z programu Lynx Lynx jest programem pozwalającym na przeglądanie WWW w trybie tekstowym - to znaczy przy całkowitym pominięciu obrazków. Mimo to obsługuje on zawarte na stronach ramki, tabele oraz większość innych znaczników HTML. Największą zaletą Lynxa jest, mówiąc krótko, jego szybkość działania. Proces wczytywania i wyświetlania zawartości strony przebiega nadzwyczaj szybko. Lynx przyda Ci się także wtedy, gdy ozdobniki graficzne są dla Ciebie nieistotne, a interesują Cię tylko informacje. Ostatnia zaleta: Lynx nie przyjmuje „ciasteczek” (cookies) bez wyraźnego zezwolenia z Twojej strony („ciasteczka” są niewielkimi porcjami informacji na temat Twoich działań zapisywanymi na Twoim dysku twardym przez niektóre serwery WWW). Szczegółowe informacje na temat programu Lynx oraz wiele związanych z nim odnośników znajdziesz na stronie: http://lynx.Przeglądajr.org Aby uruchomić program Lynx Uruchom okno terminala. W wierszu poleceń wpisz xterm -e lynx &. Spowoduje to uruchomienie programu Lynx. Wskazówki Możesz dodać do menu pozycję wywołującą Lynx, postępując zgodnie z procedurą opisaną w rozdziale 3. Jako polecenie powinieneś wówczas wpisać, podobnie jak powyżej: xterm -e lynx &. W systemie zainstalowanym według ustawień domyślnych uruchomienie Lynxa powoduje wczytanie pliku zawierającego dokumentację systemu (podobnie jak to się dzieje w przypadku Navigatora). Informację, jak zmienić to ustawienie, znajdziesz w dalszej części tego rozdziału.
Aby otworzyć stronę internetową W uruchomionym Lynxie naciśnij klawisz G (skrót od angielskiego słowa Go - przejdź do). Pojawi się pytanie o adres strony, którą należy wyświetlić. Wpisz URL; przykładowo możesz wpisać: www.peachpit.com. Zaakceptuj (bądź odrzuć) ciasteczka oferowane przez serwer WWW. Strona, której adres wybrałeś, zostanie wyświetlona w Lynxie (podobnie jak to widać na rysunku 7.43). Wskazówka Jeśli serwer WWW nie zawiera specjalnej wersji tekstowej serwisu, możesz być zaskoczony wyglądem jego stron WWW, nawet jeśli wcześniej już je oglądałeś przeglądarką graficzną.		Rysunek 7.43. Program Lynx pozwala na wyświetlenie tekstowej wersji stron WWW.

Rysunek 7.44. Modyfikując w pliku lynx.cfg wartość parametru STARTFILE, określasz domyślnie wczytywaną stronę. Rysunek 7.45. Następnym razem, gdy uruchomisz Lynx, zostanie automatycznie wyświetlona określona przez Ciebie strona macierzysta.

Aby zmienić adres domyślnie otwieranej strony (strony domowej) Zmodyfikuj plik lynx.cfg, umieszczając krzyżyk „#” na początku linii zawierającej parametr STARTFILE (spowoduje to traktowanie tej linii jako komentarza). Zobacz rysunek 7.44. Dodaj adres nowej strony domowej, przykładowo wprowadź w pliku lynx.cfg następującą linię: STARTFILE:http://www.bearhome.com Zapisz plik lynx.cfg. Podczas następnego uruchamiania Lynxa określona przez Ciebie strona zostanie automatycznie ściągnięta z Internetu i wyświetlona na ekranie (zobacz rysunek 7.45). Wskazówki Domyślnie Red Hat umieszcza plik lynx.cfg w katalogu /etc. Plik lynx.cfg może mieć nadany atrybut tylko do odczytu. Aby to zmienić, zaloguj się jako root. Następnie, korzystając z okna terminala, przejdź do katalogu /etc i wprowadź następujące polecenie: chmod a+w lynx.cfg. Więcej informacji na temat znaczenia poszczególnych atrybutów znajdziesz w rozdziale 10. Istnieje wiele programów, za pomocą których możesz poprawiać zawartość plików tekstowych (takich jak lynx.cfg). Więcej informacji na temat dostępnych narzędzi znajdziesz w rozdziale 9.

Korzystanie z programu Netscape Communicator Dostarczany wraz z dystrybucją Red Hat Linux pakiet Netscape Communicator jest prawie całkowitym przeciwieństwem Lynxa. Pakiet Netscape Communicator zawiera kilka użytecznych programów. Najprawdopodobniej zetknąłeś się już z nimi podczas korzystania z innych systemów operacyjnych. Wart podkreślenia jest fakt, że pod Linuksem są one równie efektywne, jak w Windows oraz w innych systemach. Również ich sposób działania jest wspólny dla wszystkich systemów. Można zatem powiedzieć, że z punktu widzenia Netscape, jeśli widziałeś program działający w jednym systemie, widziałeś go we wszystkich! Aby uruchomić program Netscape Communicator Kliknij na klawisz Netscape widoczny w ramach panelu Gnome lub wybierz z głównego menu Gnome pozycję Internet, a następnie Netscape Communicator. Pojawi się główne okno dialogowe programu, widocz ne na rysunku 7.46. Aby zmienić adres strony domowej wyświetlanej przez program Communicator (bądź Navigator) W uruchomionym programie wybierz z menu Edit pozycję Preferences. Pojawi się okno dialogowe Preferences, widoczne na rysunku 7.47. W polu Location wprowadź adres nowej strony domowej. Kliknij na klawisz OK. Od tej pory po uruchomieniu programu Communicator (bądź Navigator) zostanie wyświetlona strona dostępna pod wprowadzonym przez Ciebie adresem. Wskazówka Możesz również wyświetlić stronę domową, naciskając widoczny na pasku narzędzi klawisz Home.		Rysunek 7.46. Pakiet Netscape Communicator w wersji dla Linuksa ma te same możliwości, do których przywykłeś, korzystając z niego w innych systemach operacyjnych. Rysunek 7.47. Aby w programie Communicator (bądź Navigator) zmienić adres strony domowej, otwórz okno dialogowe Preferences.
Rysunek 7.48. Program Netscape Messenger to potężne narzędzie do obsługi poczty elektronicznej.		Menu programu Communicator Program Communicator, niezależnie od pełnienia roli przeglądarki WWW, służy jako swego rodzaju centrum sterowania poszczególnymi, dostępnymi w ramach pakietu programami. Korzystając z menu Communicator, możesz uruchamiać poszczególne składniki pakietu: Navigator - otwiera okno programu Navigator (przeglądarki WWW); Messenger - otwiera okno programu do obsługi poczty elektronicznej (widoczne na rysunku 7.48). Więcej informacji na temat konfigurowania programu Netscape Messenger w celu wysyłania i odbierania poczty znajdziesz w rozdziale 4.; Composer - program wykorzystywany do tworzenia i modyfikacji dokumentów HTML; Newsgroups - czytnik grup dyskusyjnych (USENET); Address Book - złożony program do przechowywania danych adresowych, współpracujący z programem Messenger. Nie zamierzam tu szczegółowo opisywać wszystkich możliwości pakietu Netscape - byłoby to niemożliwe w tak niewielkiej książce. Najważniejsze jest, żebyś wiedział, że wymienione programy są automatycznie dostępne, jeśli dokonałeś instalacji systemu Red Hat Linux według parametrów domyślnych.

Podsumowanie W tym rozdziale nauczyłeś się: Korzystać z programu Terminarz. Stosować program GnomeCard. Używać programu Gnotepad+ jako prostego programu do przetwarzania tekstów. Wykorzystywać arkusz kalkulacyjny Gnumeric. Zarządzać czasem poświęconym na projekty za pomocą programu GTimeTracker. Korzystać z programu Gimp, światowej klasy programu do przetwarzania obrazów. Przeglądać pliki Acrobat za pomocą programu xPDF. Stosować program Lynx w celu wyświetlenia tekstowej wersji stron WWW. Wykorzystywać potęgę pakietu Netscape Communicator w wersji dla Linuksa.

Rozdział 7.

146

147

Programy środowiska Gnome

7

Programy środowiska Gnome

Rysunek 7.7. Za pomocą okna dialogowego Go To Date możesz w łatwy sposób przenieść się do konkretnej, wybranej przez Ciebie daty.

Programy środowiska Gnome

Gnome Calendar

Gnome Calendar

Gnome Calendar

Gnome Calendar

GnomeCard

GnomeCard

GnomeCard

Gnotepad+

Gnotepad+

Gnumeric

Gnumeric

Gnumeric

Lynx

GTimeTracker

GTimeTracker

Gimp

Gimp

Gimp

Gimp

Gimp

xPDF

Lynx

Lynx

Netscape Communicator

Netscape Communicator

Podsumowanie

GnomeCard

GTimeTracker

GTimeTracker

---