Głowacica-Huho huho-Huchen

- słodkowodna ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae) należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes).
Głowacica należy do dużych ryb z wydłużonym wrzecionowatym ciałem, okrągłym w przekroju. Głowa duża lekko spłaszczona z szeroko wyciętym otworem gębowym. Pomiędzy płetwą grzbietową i ogonową płetwa tłuszczowa. Łuski bardzo drobne. Posiada 4 - 8 hakowate zęby umieszczone w jednym rzędzie. Grzbiet brązowawy lub zielonkawoszary, boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem, brzuch biały. Na bokach liczne, nieregularnie rozmieszczone, małe, ciemne plamki. Jest największą rybą łososiowatą i jedną z większych słodkowodnych. Piętnastoletnie osobniki mogą mierzyć 150 cm i osiągać wagę 52 kg. Największy złowiony osobnik mierzył 183 cm i ważył 60 kg. Najczęściej jednak spotkać można osobniki 2-4 kilogramowe. Ze względu na swoje pierwotne występowanie w dorzeczu środkowego i dolnego Dunaju zwana jest łososiem Dunaju. Obecnie występuje również w Renie i jego dorzeczu. Zaaklimatyzowała się także w rzekach gór Atlasu w Maroku, gdzie temperatura wody dochodzi do 26 stopni. Jednak tam nie może rozmnażać się naturalnie. W Polsce występuje w Czarnej Orawie dopływie Wagu oraz w rzekach zarybianych tym gatunkiem. Są to Poprad, Dunajec, San, Raba, Skawa, Soła, Nysa Kłodzka, Bóbr, Gwda oraz w czorsztyńskim zbiorniku zaporowym. Liczebność polskiej głowacicy szacuje się na 1500-2000 sztuk dorosłych osobników.
Okres ochronny 1 marca - 31 maja.
Wymiar ochronny 70 cm. Tygodniowy limit 1 sztuka.

W odróżnieniu od łososia i troci nie wpływa do morza lecz przez całe życie pozostaje w rzekach. Potrzebuje wód zimnych dobrze natlenionych, szybko płynących o kamienistych dnach. Odznacza się tolerancją ekologiczną, może żyć nawet w lekko zanieczyszczonych wodach.Osobniki dorosłe po tarle zaczynają intensywnie żerować. Prowadzą samotny tryb życia. W rzece zajmują określony rewir, którego bronią przed innymi osobnikami swego gatunku.Głównym pokarmem głowacicy są ryby takie jak: płoć, jaź, jelec, kiełb, kleń oraz łososiowate. Zjada również owady, bezkręgowce, żaby, małe ssaki i ptaki wodne. Wielkość ryb jakie jest w stanie połknąć stanowi około 35% jej długości.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

JESIOTR (sturgeon)

Ta wspaniała ryba zamieszkiwała nasze wody, lecz

nie wytrzymała presji cywilizacji.W pamiętnikach marynarzy śródlądowych możemy

wyczytać, że jesiotry zamiast w lodówkach oczekiwały na zjedzenie żywe w wodzie

przywiązane łańcuchami do burt statków.

Jesiotr adriatycki

(Acipenser naccari)



Zamieszkuje wody przybrzeżne Adriatyku. skąd na tarło wkracza do rzek i potoków Niziny
Padańskiej (Padu, Adygi i TagliamentoJesiotr Zachodni


(Acipenser sturio)


Największa ryba , która zamieszkiwała Polskie wody
występowała w przybrzeżnych wodach Europy od wybrzeży Hiszpanii po północną
część Norwegii ,w Morzu Północnym ,Bałtyku ,Morzu Śródziemnym i Morzu
Czarnym , również wschodnie wybrzeża
Ameryki Północnej.
Długość ciała mogła przekraczać 4 metry a waga 300-400kg.To
były okazy szkoda że na wolności nie doczekały naszych czasówJesiotr Rosyjski

(Acipenser gueldenstaedti)

Ryba wędrowna występująca w zlewiskach Morza
Czarnego,Kaspijskiego i Azowskiego , osiąga ok. 130-150 cm długości i wagę ok.
20-30 kg. Trafiają się osobniki długości 3-4 m i wadze 150-200kg.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Jaź-(Leuciscus idus L.)-Common Dace

gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych. Występowanie: Europa i AzjaCiało bocznie spłaszczone, lekko wygrzbiecone, pokryte małymi łuskami. Otwór gębowy w położeniu końcowym. Grzbiet ciemnozielony, boki srebrzyste, brzuch jasny. Osiąga przeciętnie ok. 40 cm, maksymalnie 76 cm długości i 4 kg wagi. Przebywa głównie w strefie pelagialnej dużych jezior i rzek. Żywi się owadami, mięczakami i skorupiakami. Tarło odbywa wiosną (kwiecień - czerwiec).
nie posiada okresu ochronnego
Wymiar ochronny - 25cm
Limit dzienny - 10 sztuk wraz z kleniem

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Jelec-(Leuciscus leuciscus)-Common dace

Jelec (Leuciscus leuciscus (L., 1758)) - ryba z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Występowanie: strumienie, rzeki i jeziora północnej i środkowej Europy. Jelca można też spotkać, chociaż nielicznie, w Bałtyku (w zatokach o małym zasoleniu)Długość rzadko przekracza 25 cm. Ciało wysmukłe, silnie bocznie spłaszczone. Pysk zwykle zaostrzony, otwór gębowy najczęściej zwrócony ku dołowi. Grzbiet barwy czarnoniebieskiej z metalicznym połyskiem, boki i spód ciała białożółtawe o słabym połysku. Płetwy na ogół blade, żółtawe lub lekko pomarańczowe, tylko płetwa grzbietowa i ogonowa są zwykle intensywniej zabarwione. Pożywienie jelca stanowią owady, robaki i skorupiaki wodne, również i owady latające opadające na powierzchnię wody. Jelec trze się w marcu i kwietniu, W czasie tarła samiec (mleczak) ma skórę i płetwy pokryte drobnymi brodawkami. Mięso jelca jest niezbyt smaczne i bardzo ościste. Rybacy używają go jako przynęty („żywca”) przy łowieniu na wędkę większych ryb, szczególnie łososiowatych.Przebywa w głównym nurcie rzeki nie lubi roślinności, można go szukać na mielizna i zatokach o piaszczystym lub żwirowatym dnie. Wymiar ochronny - 15 cm
Limit Dzienny - 5 kg

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Jazgarz -(Gymnocephalus cernuus) -Ruffe

Jazgarz (Gymnocephalus cernuus) - ryba z rodziny okoniowatych. Występuje w jeziorach i spokojnych wodach od Francji po wschodnią Syberię Ciało lekko wygrzbiecone, barwy zielonkowatej, usiane licznymi plamkami ciemnobrązowymi, linia boczna wyraźna. Płetwę grzbietową rozpiętą ma na ostrych promieniach.
Osiąga przeciętnie 15 - 20 cm długości (maksymalnie 25 cm). Dość odporny na zanieczyszczenia wody. Niewielkie znaczenie gospodarcze. Przez rybaków i wędkarzy traktowana jako rybi chwast ze względu na swoją żarłoczność. Żywi się głównie bezkręgowcami, ikrą, oraz wylęgiem ryb.Posiada ostre kolce płetwowe, które skutecznie kaleczą dłonie wędkarzy jest cenionym daniem u konsumentów niemieckich.Limit dzienny 5 kg nie posiada wymiaru oraz okresu ochronnego

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Karaś srebrzysty-(Carassius gibelio)- Prussian carp

(Carassius gibelio (Bloch, 1782))
- słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Nazywany jest również japończykiem, ze względu na pierwotne siedlisko.

Występowanie: środkowa i wschodnia Europa. Zlewiska: Morze Czarne, Morze Kaspijskie, Jezioro Aralskie i Morze Azowskie. Syberia i dorzecze Amuru.

Biotop: Śródlądowe wody słodkie.
Nie posiada okresu i wymiaru ochronnego, nie jest limitowany wagowo

Opis

Rekord Polski - 3,40 kg
Złoty medal - 2,00 kg
Srebrny medal - 1,50 kg
Brazowy medal - 1,20 kg

Z wyglądu bardzo podobny do karasia pospolitego. Grzbiet stalowogranatowy, boki srebrzyste. Inne widoczne zewnętrzne różnice polegają na tym, że jest trochę grubszy i mniej wygrzbiecony. Górna krawędź płetwy grzbietowej jest nieco wklęsła. Ostatnie, twarde promienie płetwy grzbietowej i odbytowej są bardzo grubo piłkowane. Gatunkiem autochtonicznym jest jedynie w dorzeczu Amuru. Wszędzie, gdzie występuje poza tym obszarem został zaaklimatyzowany.

Rozmiary
Długość ciała przeciętnie do 15 - 35 cm
Masa ciała przeciętnie 1,5 kg

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Karp-Cyprinus carpio L-Carp  (Cyprinus carpio L., 1758) - ryba z rodziny karpiowatych. Jest jedną z najważniejszych ryb hodowlanych. W Polsce stanowi połowę odławianych ryb słodkowodnych. Na świecie odławia się ok. 200 tys. ton karpia rocznie. Przez wędkarzy uważany za rybę waleczną i przebiegłą. Występowanie: forma dzika występowała pierwotnie w Europie południowo-wschodniej i zachodniej Azji w zlewiskach mórz Egejskiego, Czarnego, Kaspijskiego i Aralskiego. Na skutek hodowli, której początki notowano we wschodniej Europie ok. XII i XIII w. oraz introdukcji został rozprzestrzeniony na terenie niemal całego świata. W warunkach naturalnych przebywa w wodach stojących lub wolno płynących. Występuje niemal we wszystkich strefach klimatycznych. Siedliskiem karpia są stawy, jeziora nizinne, w cieplejszych okresach występują w płytkich przybrzeżnych wodach, natomaiast w chłodniejszych przy dnie. Rekord Polski - 28,50 kg Złoty medal - 15,00 kg Srebrny medal - 12,00 kg Brazowy medal - 8,00 kg * Okres ochronny: nie ma * Wymiar ochronny: 30 cm (nie dotyczy rzek) * Limit dziennego połowu: 3 sztuki (łącznie z amurem białym, boleniem, brzaną, lipeniem, pstrągiem potokowym, szczupakiem i sandaczem) Odmiany  * sazan - odmiana dzika, ciało pokryte grubą, dobrze osadzoną łuską, tworzącą jednolitą pokrywę, bywa mylony z amurem - Odmiany  hodowlane * lustrzeń, karp królewski (dawniej karp galicyjski) - odmiana wyhodowana w Polsce, silnie wygrzbiecone ciało oraz rząd dużych łusek wzdłuż linii bocznej i w okolicach głowy * karp pełnołuski * karp drobnołuski * karp bezłuski (golec) * karp koi - ozdobna odmiana w wielu wariantach z efektownym ubarwieniem - białe, zwykle z plamami pomarańczowymi, czerwonymi lub czarnymi. Często hodowane w ozdobnych zbiornikach przydomowych (stawach, sadzawkach i oczkach ogrodowych). * karp zatorski - unikalny gatunek miejscowego pochodzenia. Karp zatorski jest lustrzeniem o ułuszczeniu wieńcowym, strzałkowym lub siodełkowym i ubarwieniu oliwkowo - niebieskim

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Karaś złocisty (carassius carassius)Crucian Carp

Karaś złocisty
ma ciało bardziej wydłużone i kanciaste niż karaś srebrzysty. Jego grzbiet jest bardziej spłaszczony. Płetwa grzbietowa na górnej krawędzi jest prosta lub lekko wcięta, a ogonowa silnie wcięta.Występuje w rzekach całej polski oraz jeziorach i stawach z wyjątkiem strefy górskiej z szybkim nurtem.Przebywa w wypłycaniach gęsto porośniętych  roślinnością.
Nie posiada limitów oraz okresu ochronnego jest rybą wszystkożerną.
Rekord Polski - 3,90 kg
Złoty medal - 1,50 kg
Srebrny medal - 1,20 kg
Brazowy medal - 1,00 kg

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Krąp -(Blicca bjoerkna)-Carp bream

Krąp (Blicca bjoerkna (L., 1758)), ryba z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Blicca, często mylona z leszczem. Różni się jednak od niego mniejszą ilością promieni miękkich w płetwach: grzbietowej i odbytowej oraz mniejszą ilością łusek w linii bocznej. Dorasta przeciętnie do 30 cm (maks. 36 cm) i 0,5 kg wagi (maks. 1 kg). Żywi się bezkręgowcami, larwami owadów i roślinami. Często uważana za szkodnika. Z tego powodu nie posiada ani wymiaru ani okresu ochronnego zato jest lubiany przez zawodników startujących w zawodach wędkarskich za pobieranie przynęty oraz robienie sporej wagi. Występuje w wodach całej Europy. Preferuje nizinne, wolno płynące rzeki lub jeziora. Wymiar ochronny Irak

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

KLEŃ-(Leuciscus cephalus)-Chub

Ciało wrzecionowate, lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi czarno obrzeżonymi łuskami. Szeroki otwór gębowy w położeniu końcowym. Płetwa grzbietowa i ogonowa szarozielone, płetwy brzuszne i odbytowa - czerwone. Płetwa odbytowa zaokrąglona. Grzbiet szaro-brązowy z zielonym odcieniem, boki srebrzyste, brzuch jasny. Tęczówka szara.Przeciętnie osiąga długość 40-50 cm i 2-3 kg wagi, maksymalnie dorasta do 60 cm. W zasadzie jest rybą rzeczną ale spotyka się go w jeziorach, zbiornikach zaporowych i zatokach morskich. Najchętniej przebywa w wodach o przepływie rzędu 0,2-1,6 m/s choć potrafi pokonywać prąd o sile do 2,7 m/s. Bardo odporny na wahania temperatur. Kleń nie podejmuje większych wędrówek.Występuje-Europa z wyjątkiem wysp Morza Śródziemnego, Portugalii, Irlandii, Islandii i północnej Szkocji oraz dorzecza Wołgi, Uralu, Tygrysu i Eufratu.Ryba wszystkożerna. Wylęg zjada głównie wrotki i widłonogi, osobniki o długości od 10 cm zjadają przede wszystkim mięczaki, rośliny naczyniowe i mniejsze ryby, głównie świnki, płocie, kiełbie, ukleje oraz małe osobniki własnego gatunku.
Okres ochronny - nie ma
Wymiar Ochronny - 25 cm.
Limit dzienny połowu wynosi 10 sztuk łącznie z jaziem

Leszcz (Abramis brama) - Bream

Leszcz (Abramis brama) Osobnik o bardzo nietypowej budowie ciała jak dla ryby: wysoki i szczupły {niejeden z nas pragnąłby posiadać taką sylwetkę.} Linia boczna jest lekko wygięta ku brzusznej stronie ciała. Płetwa ogonowa głęboko wycięta w kształcie chorągiewki, przy czym część dolna jest nieco dłuższa od górnej. Leszcz posiada małą głowę wyglądem zbliżoną do trójkąta. Jest w pełni pokryty łuskami, oczywiście oprócz głowy. Otwór gębowy leszcza podobny jest do wielkiej ssawki, która gdy się otwiera wciąga jedzenie wraz z częścią dna, w ramach ewolucji gatunku i sposobu pobierania pokarmu dostosował się do penetracji mułu lub piasku, czyli żerowania raczej dennego. W Polsce leszcz dorasta do ok. 65-70 cm długości i masy w maksymalnych granicach 5-6kg. Młode ryby żyją w nielicznych stadach, które w poszukiwaniu planktonu penetrują przybrzeżne strefy wody . Starsze gustują w głębszych rewirach, skąd wraz z nastaniem ciemności ciągną chmarą w poszukiwaniu różnorodnego pokarmu na przybrzeżne łachy (głęboko przegrzebują muł, pozostawiając charakterystyczne bruzdy i wodne bąble po żerowaniu). Akty miłosno-prokreacyjne nasz bohater odbywa: od maja do czerwca. W tym okresie osobnik płci męskiej wyglądem przypomina tarkę do warzyw, im jest bardziej szorstki tym w przyszłości będzie miał więcej małych Leszczyków. Prawdopodobnie odwrotnie niż u gatunku ludzkiego. Grupa leszczowych kochanków wyszukuje płytkie, mocno zarośnięte roślinnością rejony raczej na obrzeżach jest to wymarzone dla nich miejsce do rozpoczęcia wiosennych igraszek . Gdy ustaną miłosne pląsy stadko zostawia po sobie żółtawą ikrę średnica ok.1-1,5 mm przyklejoną do wodnych szuwarów jest jej. w granicach 25-30 tys. egzemplarzy. Leszczyki wykluwają się z niej po upływie 3 do 12 dni. Gatunek naszego bohatera gotowość płciową osiąga w trzecim lub czwartym roku swojego życia. Nasi ulubieńcy pływają w wodach słodkich i słonawych występują prawie na całym starym kontynencie z drobnymi wyjątkami. W Polsce zamieszkuje: jeziora, nizinne rzeki, przybrzeżne zatoki morza Bałtyckiego. Większe okazy Leszczy należałoby szukać w dołkach na półkach i spadach dna w najgłębszych miejscach. Jeśli chodzi o rzeki najczęściej przebywają w głównym nurcie z wyjątkiem rzek płaskodennych gdzie raczej wybierają strefy przybrzeżne zacienione krzewami. Każdy wędkarz może zlokalizować siedliska leszczy, obserwując taflę wody wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, kiedy to przed lub po żerowaniu ostentacyjnie pokazują swoje grzbiety. Jeśli wybieramy się na Leszcza bez zanęty to nie liczmy na sukces. Leszcz żeruje stadnie. Często nazywany jest przez wędkarzy „prosiakiem” z tytułu jego zamiłowania do jedzenia. Zanęcać możemy dwoma metodami jednorazową i długoterminową. Co do pierwszej metody jest to loteria, nigdy nie mamy pewności, że ustrzelimy pięknego Lecha? Często w zanętę pakują się szczeniaczki 50-70 dkg. Sprzęt do połowu naszego pupila wygląda różnie tak jak i różni są wędkarze. Nad wodą widziałem różne cuda, jednak proponowałbym: baty,tyczki, bolonki i feedery z żyłkami o minimalnych rozmiarach takich jak: 0,10-0,20 uzależnione to jest od umiejętności holowania ryby przez właściciela zestawu. Spławiki dobiera się do prędkości uciągu i siły wiatru. Haczyki dobieramy do rodzaju przynęty, w zależności, na co będziemy łapać. W brew pozorom wędkarstwo od łowiącego wymaga intensywnego myślenia,tzw. czytania wody i przewidywania zachowań ryb oraz trafnego wyboru zanęty a następnie umiejętnego jej położenia w łowisku. Nie będę odbierał wam osobistej przyjemności eksperymentowania z tym gatunkiem ryby. Teoria jest wspaniała można ją prawić latami, lecz wędkarz najszybciej uczy się fachu praktycznie nad wodą i nic mu nie jest w stanie zastąpić treningu. Każdy z nas ma swoje metody i tajemnice na Wielkiego Lecha

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Minog rzeczny-Lampetra fluviatilis-River lamprey

Minog rzeczny (Lampetra fluviatilis) osiąga długość około 40 centymetrów
- europejski bezżuchwowiec pasożytniczy z rodziny minogowatych, występujący na większości europejskich wybrzeży.Minog rzeczny posiada wężowate ciało o długości około 40 centymetrów, z charakterystycznie osadzonymi zębami, tak, że jego otwór gębowy przypomina lejek. Grzbiet i boki są ciemno-niebiesko-szare lub szarozielone, a brzuch srebrzystobiały, ewentualnie nakrapiany szarymi plamkami. Obie części płetwy grzbietowej stykają się u nasady.Minog rzeczny występuje w przybrzeżnych wodach europejskich od południowych wybrzeży Norwegii do wybrzeży północnych Włoch. W okresie tarła wpływa do rzek, a w jeziorach Ładoga i Onega tworzy całkowicie słodkowodną odmianę.Minog rzeczny jest bezżuchwowcem wędrownym. W okresie tarła wpływa z morza do rzek. Pozbywa się lęku przed światłem, dzięki czemu może przebywać nawet w najpłytszych wodach. Przemianom ulega wtedy także ciało zwierzęcia: przybiera ono odcień brązowy, w przewodzie zachodzi antrofia, zęby tępieją. Powoduje to zaprzestanie żeru. Inne fizyczne zmiany u minoga rzecznego zachodzące podczas tarła to powiększenie się płetw grzbietowych oraz rozpulchnienie spodu ciała w okolicy odbytu, a samcom wyrasta tam długa rureczka. Samiec wygrzebuje w podłożu jamę, przyczepia się do karku samicy i owija wokół jej ciała, tak by ich kloaki znajdowały się blisko siebie. Złożone przez samicę jaja są zapładniane, po czym oba minogi zasypują gniazdo. Minogi trą się tylko kilka sekund, przy czym ilość złożonych jaj wynosi od 10000 do 25000. Po tarle osobniki dorosłe giną.Larwy wylegają się z jaj w ciągu 9-20 dni, w zależności od temperatury. Opuszczają gniazdo po zaniku woreczka żółtkowego. Przez 4-6 lat żyją w tunelach utwardzonych specjalną wydzieliną i wydrążonych w mule. Zagrzebane w ten sposób wyłapują szczątki roślinne i mikroskopijne glony niesione przez wodę. Ślepe larwy mają otwór gębowy wyposażony w dwie mięsiste wargi. Nie posiadają za to aparatu przyssawkowego. Wiosną spływają do morza, gdzie spędzają 2 lata, po czym wędrują znów do rzek, na tarło.Larwy żywią się szczątkami roślinnymi unoszącymi się w wodzie, ale dorosłe minogi są pasożytami. Odżywiają się płynami ciała i mięsem drobnych ryb, do których przyczepiają się przyssawką. W jamie gębowej tego bezżuchwowca znajdują się gruczoły uniemożliwiające krzepnięcie krwi.Minog rzeczny ma duże znaczenie gospodarcze w rejonie Bałtyku. Jest tam odławiany w dużych ilościach, podczas migracji i jest w niektórych obszarach uważany za wielki przysmak.W Europie minog rzeczny jest gatunkiem zagrożonym. W Polsce jest pod ścisłą ochroną.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Okoń-(Perca fluviatilis )-Perch

rodzaj drapieżnych ryb słodkowodnych zaliczany do okoniokształtnych.

Znane są trzy gatunki okonia:
* północnoamerykański Perca flavescens (Mitchill, 1814)
* azjatycki Perca schrenkii Kessler, 1874
* europejski Perca fluviatilis L., 1758 - jeden z najpospolitszych w Polsce gatunków, występujący w większości zbiorników słodkowodnych oraz w przybrzeżnych wodach Bałtyku. Dorasta do 50 cm długości (średnio 25-30 cm), waga do 3 kg (najczęściej nie przekracza 1 kg). Ma duży pysk, który zdolny jest do dużego rozwarcia. Łuski koloru srebrnego, drobne i głęboko umiejscowione. Ich charakterystyczne ząbkowane krawędzie nadają rybie szorstkość w dotyku. Niedoświadczeni wędkarze mogą go pomylić z sandaczem, jednak ten drugi wyróżnia się smuklejszą budową, większymi gabarytami i inną paszczą. Ze względu na dużą płodność i żarłoczność często jest uważany za szkodnika. Odławiany z uwagi na smaczne mięso. Inne nazwy regionalne: okłoń, garbus (z racji wygrzbiecenia u większych osobników), kostyrz. Okoń został zaaklimatyzowany w Australii, gdzie cieszy się dużą popularnością.
W Polsce nie podlegał ochronie, co przyczyniło się do stałego zmniejszania jego populacji

Od 2006 roku w Polsce wprowadzono
wymiar ochronny okonia

Okręg Białostocki	brak
Okręg Katowicki	brak
Okręg Mazowiecki	18 cm
Okręg Nadnotecki	15 cm
Okręg Opolski	18 cm
Okręg Poznański	18 cm
Okręg Radomski	15 cm
Okręg Toruński	18 cm
Okręg Szczeciński (strefa morska )	17 cm
Okręg Szczeciński	15cm

Limit dzienny połowu - 5 kilogramów

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

PŁOĆ (Rutilus rutilus) - Roach

Ryba, którą dzisiaj się zajmiemy, należy do najbardziej popularnych okazów poławianych w naszym regionie. To wcale nie znaczy, że należy ją bagatelizować. Płotka jest bardzo znaną osobistością, która to przewija się przez usta wielu grup społecznych, jak również i wielkiej polityki, lecz tam, zapewniam was, nie jest kojarzona z wędką. Czerwonooka, bo tak ją również nazywają, dostosowuje swój wygląd do warunków występowania - częściowo również zależny jest od jej wieku. Tułów lekko spłaszczony bocznie, mały otwór gębowy, końcowo położony. Co do ubarwienia - w zależności od wody grzbiet posiada w odcieniach zieleni i szarości. Boki ciała srebrzyste lub srebrzysto-niebieskie. Płetwy jasnoczerwone z nalotami szarości. Występuje praktycznie na obszarze całej Polski w wodach słodkich, jak również słonawych. Najczęściej poławiana jest w rozmiarach 20-30 cm. Co do maksymalnej wielkości podawanej przez źródła encyklopedyczne - ok. 50cm - mam pewne zastrzeżenia. Podejrzewam, że inni wędkarze, łowiący Płoć w sezonie: jesienno-zimowym w dorzeczach ujścia Odry, również takowe mają. Tam specjaliści potrafią wyselekcjonować swoim zestawem okaz o długości 60-90cm a laicy spierają się nad zaszeregowaniem go do gatunku Jazia, co jest oczywiście jak najbardziej mylne, jeżeli chodzi o naszą regionalną Płoć Morską. A jeżeli chodzi o wagę poławianych płoci na naszych wodach - nieraz efektem końcowym trzygodzinnego zmagania jest 20-30 kg. Płoć dojrzewa płciowo podobnie jak Leszcz w trzecim roku życia, miesiącem przedłużenia gatunku jest maj. Lecz przy naszych anomaliach pogodowych różnie to bywa, to one wpływają na zmiany terminów tarła w niektórych zbiornikach i rzekach zmieniając je i nakładając na siebie, np. z Leszczem - w ten oto sposób powstają różne krzyżówki występujące w naszych wodach.. Ikra płoci jest kleista, o średnicy ok. 1mm. Okres wylęgania od 4 do 10 dni. Pobiera pokarmy żywe jak i roślinne w zależności od specyfiki wody, temperatury i pory roku. Późną jesienią do wczesnej wiosny łowić ją będziemy raczej na przynęty żywe: larwy much, czerwone robaki, większe okazy nie gardzą ślimakiem na haku. W miarę podnoszenia się temperatury płotka staje się wegetarianką, pobiera pokarmy roślinne od glonów do łubinu poprzez inne ziarna. Większa Płoć to tzw. Gruntówka, biorąca w głębszych partiach wody raczej z dna. Jednak te największe okazy w naszym regionie padają w sezonie: jesień - zima - wiosna, wtedy to wpływa w dorzecza Odry, nazywana tylko w naszym regionie Płoć Morska, różni się od zwykłej wielkością, jest po prostu potężna. Tak jak inne ryby - płoć kocha żerowanie w zanęcie. Zanęta powinna być raczej lekka, kukurydziana z dodatkami: konopi, lnu. Jako atraktor uwielbia kolendrę, nostrzyk, wanilię. Gotowe zanęty płociowe można kupić w sklepie, ewentualnie przepisy na nie znaleźć w internecie. Jeżeli chodzi o tzw. gotowiec, to jednak go trzeba dodatkowo wzbogacić np.: kaszką kukurydzianą, prażonymi ziarnami konopii, słonecznikiem, orzechami, atraktorem itd. Oczywiście nie zapomnijmy jej dociemnić bądź rozjaśnić w zależności od koloru dna. W rzekach, kanałach lub głębokich partiach wody stojącej musimy naszą zanętę dociążyć żwirem lub gliną, w zależności od uciągu wody. Po wykonaniu zanęty nie zapominajmy o gruntowaniu przed jej położeniem w łowisku. Dno naszego łowiska musimy rozpoznać, np. na wodach z uciągiem szukamy naturalnego zatrzymania naszych kul zanętowych na dnie, natomiast w wodach stojących wybieramy półki. Nie zapomnijmy o sprawdzeniu rodzaju dna, bez tej czynności może się okazać, że nasza zanęta ginie w mule. Będąc nad wodą miło jest popatrzeć na okolicznych specjalistów, którzy ciągną 60-90 dkg okazy płoci i, o dziwo, wyciągają je w naszych wodach. Panowie pesymiści: morskie płocie są w naszym regionie a wędkarze, by z nimi się zmierzyć, ciągną do nas z różnych zakątków naszego pięknego kraju. Weźcie to pod uwagę, koledzy wędkarze naszego regionu, a o swoich rekordach piszcie do nas, przysyłajcie zdjęcia złowionych przez was rybek, chociażby po to, by udowodnić pesymistom wędkarskim, że z rybą u nas nie jest tak źle jak sądzą.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

---