POMIARY ZAKRESÓW RUCHOMOŚCI - SFTR

 

 

S- sagittal - płaszczyzna strzałkowa

 

F - frontal -płaszczyzna czołowa

 

T - trasverse - płaszczyzna poprzeczna

 

R - rotation - płaszczyzna ( płaszczyzny ) skrętna

 

 

Ogólne zasady pomiaru i zapisu:

 

Ruchy we wszystkich stawach mierzone są z pozycji neutralnego zera. Są to takie ustawienia stawów, jakie przyjmują one u człowieka w pozycji stojącej z kończynami górnymi zwieszonymi wzdłuż tułowia, z rękami w supinacji skierowanymi dłońmi do przodu.

 

Trzy podstawowe płaszczyzny.

Wszystkie pozycje i ruchy opisywane są w trzech podstawowych płaszczyznach:

        strzałkowej (S)

        czołowej (F)

        poprzecznej (T)

 

Natomiast wszystkie ruchy , nawet bardzo złożone, należy zredukować do jednej z tych płaszczyzn lub płaszczyzny równoległej do którejś z nich.

Ruchy rotacyjne oznacza się litera R niezależnie od tego, w jakim położeniu dana część ciała wykonuje ruch skrętu.

 

Sposoby zapisywania wyników pomiarów

Zapisuje się za pomocą trzech liczb, wg następującego schematu:

 

A - ruchy wyprostu i wszystkie ruchy prowadzone od ciała zapisuje się jako pierwsze w członie

B - ruchy zgięcia i wszystkie ruchy prowadzone do ciała zapisuje się jako ostatnie

C - pozycja wyjściowa , którą z reguły jest pozycja 0*, zapisywana jest w środku tego, złożonego z trzech liczb członu. Pozycje wyjściowe o innej niż 0* wielkości badanego stawu zdarzają się raczej rzadko, przeważnie w warunkach patologii

D - skłony oraz skręty głowy i kręgosłupa w lewą stronę zapisywane są jako pierwsze, natomiast w prawą stronę - jako ostatnie

E - rotacja zewnętrzna kończyny zapisywana jest jako pierwsza, a wewnętrzna jako ostatnia.

 

Przykładowy zapis ruchu wyprostu i zgięcia w stawie biodrowym:

 

       S    10  -  0  -  115

 

  S   -  sagittal - (płaszczyzna strzałkowa)

10*  -  wyprost ( zapisywany jako pierwszy w członie)

  0*  -  pozycja wyjściowa do badań

150* -  zgięcie  ( zapisywane jest jako ostatnie)

 

Pomiary wykonywane są zgodnie z zasadami metodycznymi przyjętymi w fizjoterapii. Goniometr jest przykładany do okolicy stawu tak, by jego oś obrotu miała przebieg zgody z osią obrotu stawu. Ramię nieruchome kątomierza pokrywa się z osią długą nieruchomego odcinka ciała, a ruchome przebiega zgodnie z taką samą osią odcinka ruchomego.

Kolejność czynności wykonywanych podczas badań przedstawia się następująco:
    - przyjęcie prawidłowego ułożenia przez badanego,
    - demonstracja i opis ruchu, który ma być wykonany,
    - próba wykonania ruchu przez badanego,
    - przyłożenie taśmy bądź kątomierza,
    - dokonanie pomiaru czynnego zakresu ruchu, a następnie biernego.

 

Każdy z wyżej wymienionych zakresów ruchów  badamy dwukrotnie, a w dokumentacji wpisujemy wynik lepszy.

Pomiarów ruchomości kręgosłupa dokonujemy powszechnie stosowaną , tradycyjna metodą pośredniego pomiaru za pomocą miękkiej taśmy centymetrowej. Istota badania tą techniką polega na określeniu różnicy w odległości dwóch punktów kostnych w pozycji wyjściowej i po wykonaniu ruchu. Jeżeli pomiar odnieść rzeczywiście do punktów kostnych, a nie miejsc zaznaczonych w pozycji wyjściowej na skórze ( nad punktami kostnymi), to można uzyskać wystarczającą dokładność. Błąd pomiaru nie powinien w tej sytuacji przekroczyć 1 cm .

Dokładność pomiaru zapisujemy :

- taśmą centymetrową do 0,5 cm

- goniometrem do 5*

 

 

 

---