ERGONOMIA - WPROWADZENIE.

SYSTEM ERGONOMICZNY:

CZŁOWIEK - TECHNIKA - ŚRODOWISKO

Ergonomia - definicja.

Termin ergonomia wywodzi się z greckiego słowa ergon (έργον) praca i nomos (νομοσ) prawo, zasada oznaczającego studia nad czy też prawa przyrodnicze.

1857r.- W.B. Jastrzębowski- „Rys ergonomii, czyli nauki o pracy”-

Polak prekursorem ergonomii.

Definicja ergonomii z 1857r. ergonomia- słowo pochodzące z języka greckiego oznacza naukę o pracy, czyli o używaniu nadanych człowiekowi od Stwórcy sił, zdolności.

Ks. Stanisław Solski- prekursorem myśli ergonomicznej, autor książki pt. „Architekt polski”.

W 1977r. w Warszawie w trakcie Kongresu Stowarzyszenia Ergonomicznego (International Ergonomics Association) zatwierdzono pierwszeństwo Polaków w propagowaniu tego nurtu.

UK. Ergonomics Research Society - 1949r.

Ergonomia wg Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego (PTErg) ergonomia to nauka stosowana, zmieżająca do optymalnego dostosowania narzędzi, maszyn, urządzeń, technologii, organizacji i materialnego środowiska pracy oraz przedmiotów powszechnego użytku do wymagań i potrzeb fizjologicznych psychicznych i społecznych człowieka.

Ergonomia wg Międzynarodowego Stowarzyszenia Ergonomicznego (IEA) ergonomia zajmuje się związkami zachodzącymi między człowiekiem, a jego zajęciem, sprzętem, otoczeniem materialnym w najszerszym znaczeniu włączając w to pracę, wypoczynek, sytuacje w domu i w podróży.

Ergonomia to nauka interdyscyplinarna i kompleksowa (łączy w sobie wiele nauk).

Nauki współtworzące ergonomię:

- nauki o człowieku (fizjologia pracy, psychologia pracy, antropometria, nauki medyczne),

- nauki techniczno-organizacyjne (technika i technologia, organizacja pracy, ekonomika pracy,   nauka o jakości).

Tak więc przez ERGONOMIĘ można rozumieć dyscyplinę naukową i działalność praktyczną zajmującą się zarówno studiowaniem psychicznych i fizycznych możliwości osób w zależności od wymagań stawianych im przez różne rodzaje pracy, jak również działania zmierzające do zaprojektowania takiego obiektu technicznego, aby był on:

- produktywny i bezpieczny

- łatwy do nauki, obsługi i serwisowania,

- estetyczny, wygodny i przyjemny w użyciu.

Obiekty:

- stanowiska pracy: maszyny, urządzenia, oprogramowanie,

- artykuły konsumenckie, organizacje i usługi.

CEL: dopasowanie obiektu do potrzeb i ograniczeń użytkownika:

- aspekt techniczny, organizacyjny i ekonomiczny,

- aspekt marketingowo-finansowy.

W definicji Komisji Kwalifikacyjnej dla Dyplomowanych Ergonomistów (BCPE-USA), ergonomia określana jest jako dziedzina wiedzy o ludzkich możliwościach, ludzkich ograniczeniach i ludzkich charakterystykach mających znaczenie w projektowaniu. Ergonomiczne projektowanie jest wykorzystaniem tej dziedziny wiedzy do projektowania narzędzi, maszyn, systemów, czynności, zawodów i otoczenia w celu bezpiecznej, wygodnej i wydajnej pracy człowieka (BCPE,1993).

Główne cele ergonomii:

- zmniejszenie obrażeń i zachorowań w wyniku wykonywanej pracy,

- ograniczenie kosztów odszkodowań pracowniczych

..\Magnitude.exe

- poprawa jakości,

- zmniejszenie absencji,

- poprawa jakości pracy,

- wypełnienie regulacji ustawodawczych.

Cele te osiągane są za pomocą metod, które dotyczą:

- oceny czynników zagrożenia w miejscu pracy,

- identyfikacji i oceny ilościowej istniejących warunków zagrożenia w miejscu pracy,

- zaleceń dotyczących kontroli inżynierskiej i administracyjnej w celu zmniejszenia    rozpoznanych warunków zagrożeń,

- kształcenia kierownictwa i pracowników w rozpoznawaniu warunków zagrożeń.

Zawód ergonomisty obejmuje dwie główne dziedziny, które wzajemnie się przenikają:

1. ergonomię przemysłową albo biomechanikę pracy - dotyczy ona fizycznych aspektów pracy i możliwości ludzkich takich jak: siły, pozycje pracy i częstotliwości powtarzania ruchów roboczych,

2. czynniki ludzkie - ukierunkowana jest ona na psychologiczne aspekty pracy takie jak obciążenie psychiczne i podejmowanie decyzji.

Czynnik antropotechniczny i organizatorski stanowiska roboczego          

---