Prawo własności przemysłowej

1. Pojęcie własności przemysłowej

1. Pojęcie własność przemysłowa zostało wprowadzone przez Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej z 1883 r.

1. Wymieniała ona jako dobra własności przemysłowej:

1. Patenty na wynalazki

2. Wzory użytkowe

3. Wzory przemysłowe

4. Znaki towarowe

5. Nazwy handlowe

6. Geograficzne oznaczenia pochodzenia towarów

7. Zwalczanie nieuczciwej konkurencji

2. Dobra niematerialne - pewne wartości, które mogą być przedmiotami praw - nie są rzeczami, ale po spełnieniu określonych przesłanek są chronione podobnie do rzeczy

1. Można wyróżnić następujące dobra niematerialne:

1. Utwory

2. Rozwiązania

3. Oznaczenia

1. Różnice między tymi dobrami można ująć z dwóch punktów widzenia:

• Ze względu na ładunek intelektualny towarzyszący powstaniu dobra:

1. Dobra niematerialne o charakterze intelektualnym - utwory i rozwiązania

2. Dobra niematerialne niemające takiego charakteru - oznaczenia

2. Ze względu na przeznaczenie:

1. Dobra niematerialne stanowiące przedmiot ochrony niezależnie od ich pochodzenia - utwory

2. Dobra niematerialne, których ochrona zależy od zdolności do przemysłowego zastosowania - pozostałe

Wynalazek

1. Wynalazek jako przedmiot patentu

1. Przedmiotem patentu są tylko takie wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego zastosowania bez względu na dziedzinę techniki.

2. Wynalazek to rozwiązanie o charakterze technicznym

1. Technika - ogół znanych metod i sposobów oddziaływania na materię, służących do zaspokajania praktycznych potrzeb człowieka

3. Można wyróżnić kategorie wynalazków:

1. Sposoby

2. Urządzenia

3. Produkty

4. Zastosowania

4. Nowość wynalazku

1. Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest częścią stanu techniki, który istniał przed datą zgłoszenia tego wynalazku do ochrony

1. Przez stan techniki rozumie się wszystkie dane udostępnione do wiadomości powszechnej w formie opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób

2. Nowość wynalazku ocenia się obiektywnie

3. Wyjątek od wymagania nowości: wynalazki dotyczące nowego zastosowania znanych substancji

5. Poziom wynalazczy

1. Wynalazek uważa się za mający poziom wynalazczy wtedy, gdy wynalazek ten nie wynika dla znawcy w sposób oczywisty ze stanu techniki.

6. Zdolność do przemysłowego zastosowania

1. Wynalazek nadaje się do przemysłowego stosowania wówczas, gdy umożliwia uzyskanie określonego wytworu lub wskazuje sposób, który może mieć techniczne zastosowanie w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, nie wyłączając rolnictwa.

7. Za wynalazki, nie uważa się w szczególności:

1. odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych

2. wytworów o charakterze jedynie estetycznym

3. planów, zasad i metod dotyczących działalności umysłowej lub gospodarczej oraz gier

4. wytworów, których niemożliwość wykorzystania może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki

5. programów do maszyn cyfrowych

6. przedstawienia informacji

8. Patentów nie udziela się na:

1. wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym korzystanie z wynalazku tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo

2. odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów hodowli ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami

3. sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz sposoby diagnostyki stosowane na ludziach lub zwierzętach; przepis ten nie dotyczy produktów, a w szczególności substancji lub mieszanin stosowanych w diagnostyce lub leczeniu

2. Uzyskanie patentu

1. Patent na wynalazek powstaje:

1. Na podstawie decyzji Urzędu Patentowego RP

2. Po przeprowadzeniu postępowania badawczego, którego celem jest sprawdzenie zdolności patentowej wynalazku

2. Udzielenie patentu stwierdza się przez wydanie dokumentu patentowego

3. Udzielone patenty podlegają wpisowi do rejestru patentowego oraz ogłasza się w Wiadomościach Urzędu Patentowego

4. W ciągu 6 miesięcy od opublikowania informacji o udzieleniu patentu każdy może wnieść sprzeciw wobec decyzji o jego udzieleniu

5. Prawo do uzyskania patentu przysługuje twórcy - of, która dokonała wynalazku

1. Jeśli wynalazku dokonało więcej osób - prawo do uzyskania patentu przysługuje im wspólnie, ale status współtwórcy przysługuje tylko tym osobom, które wniosły twórczy wkład w powstanie wynalazku

6. Nabycie patentu następuje:

1. Na zasadzie pierwszeństwa - ochronę na wynalazek przyznaje się temu, kto pierwszy dokonał zgłoszenia

2. Przywilej z wystawy - prawo pierwszeństwa może wynikać z wystawienia wynalazku na wystawie

3. Przywilej konwencyjny - data prawidłowego zgłoszenia wynalazku w innym państwie - stronie Konwencji paryskiej

7. Patent jest udzielany na 20 lat od daty zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym

3. Treść i zakres patentu

1. Sfera pozytywna i negatywna nabytego prawa:

1. Sfera pozytywna - wyłączność zarobkowej lub zawodowej eksploatacji

2. Sfera negatywna - prawo zakazania osobom trzecim wkraczania w sferę wyłączności

2. Zakres:

1. przedmiotowy - określają zastrzeżenia patentowe

2. czasowy - 20 lat od daty zgłoszenia

3. terytorialny - prawo skuteczne na obszarze Polski

3. Osoby trzecie mają możliwość korzystania z chronionego wynalazku w pewnych okolicznościach, gdyż nie stanowi naruszenia patentu: 

1. korzystanie z wynalazku dotyczącego środków komunikacji i ich części lub urządzeń, które znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo, a także przedmiotów, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej;

2. korzystanie z wynalazku dla celów państwowych w niezbędnym wymiarze, bez prawa wyłączności, jeżeli jest to konieczne do zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia ważnych interesów Państwa, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego;

3. stosowanie wynalazku do celów badawczych i doświadczalnych, dla dokonania jego oceny, analizy albo nauczania;

4. korzystanie z wynalazku, w niezbędnym zakresie, dla wykonania czynności, jakie na podstawie przepisów prawa są wymagane dla uzyskania rejestracji bądź zezwolenia, stanowiących warunek dopuszczenia do obrotu niektórych wytworów ze względu na ich przeznaczenie, w szczególności produktów leczniczych;

5. wykonanie leku w aptece na podstawie indywidualnej recepty lekarskiej.

4. Tzw. wyczerpanie prawa - patent nie rozciąga się na działania dotyczące wyrobu według wynalazku lub wytworzonego sposobem według wynalazku, polegające w szczególności na jego oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu, jeżeli wyrób ten został uprzednio wprowadzony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą

1. Nie stanowi również naruszenia patentu import na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne działania, o których mowa powyżej, dotyczące wyrobu wprowadzonego uprzednio do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą (wyczerpanie wspólnotowe)

5. Prawo z patentu jest także ograniczone przez możliwość korzystania z wynalazku przez używacza uprzedniego i używacza późniejszego

6. Uprawniony z patentu lub z licencji nie może nadużywać swego prawa, w szczególności przez uniemożliwianie korzystania z wynalazku przez osobę trzecią, jeżeli jest ono konieczne do zaspokojenia potrzeb rynku krajowego, a zwłaszcza gdy wymaga tego interes publiczny, a wyrób jest dostępny społeczeństwu w niedostatecznej ilości lub jakości albo po nadmiernie wysokich cenach

1. Nie uważa się za nadużycie prawa uniemożliwiania korzystania z wynalazku przez osoby trzecie w okresie 3 lat od dnia udzielenia patentu

4. Charakter prawny patentu

1. Prawo podmiotowe bezwzględne

2. Wyłączne

3. Ograniczone terytorialnie

4. Ograniczone czasowo

5. Majątkowe

6. Zbywalne

1. Umowa o przeniesienie patentu wymaga formy pisemnej ad solemnitatem

7. Dziedziczne

5. Cywilnoprawna ochrona przed naruszeniami

1. Uprawniony z patentu może zakazać osobie trzeciej, niemającej jego zgody, korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy polegający na:

1. wytwarzaniu, używaniu, oferowaniu, wprowadzaniu do obrotu lub importowaniu dla tych celów produktu będącego przedmiotem wynalazku lub

2. stosowaniu sposobu będącego przedmiotem wynalazku, jak też używaniu, oferowaniu, wprowadzaniu do obrotu lub importowaniu dla tych celów produktów otrzymanych bezpośrednio takim sposobem

2. Uprawniony z patentu, którego patent został naruszony, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od naruszającego patent zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody: 

1. na zasadach ogólnych albo

2. poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z wynalazku

Wzór użytkowy

1. Wzór użytkowy jako przedmiot prawa ochronnego

1. Wzorem użytkowym jest nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci

2. Nowość - oceniana jak nowość wynalazku

3. Użyteczność

1. Zdatność do osiągania celu mającego praktyczne znaczenie przy wytwarzaniu Kub korzystaniu z wyrobów

2. Wzór użytkowy nie musi wykazywać cechy przemysłowej stosowalności

4. Nie są wzorami użytkowymi:

1. Odkrycia naukowe, teorie, plany - bo nie są przedmiotami

2. Przedmioty, w których nowe rozwiązanie nie ma charakteru technicznego

5. Nie jest objęty ochroną wzór użytkowy, którego wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami

2. Uzyskanie prawa ochronnego

1. Prawo ochronne powstaje:

1. Na podstawie decyzji Urzędu Patentowego RP

2. Po przeprowadzeniu postępowania badawczego, którego celem jest sprawdzenie istnienia cech wzoru użytkowego

2. Udzielenie prawa ochronnego stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego

3. Udzielone prawa podlegają wpisowi do rejestru wzorów użytkowych oraz ogłoszeniu w Wiadomościach Urzędu Patentowego

4. W ciągu 6 miesięcy od opublikowania informacji o udzieleniu prawa każdy może wnieść sprzeciw wobec decyzji o jego udzieleniu

3. Treść, zakres i ochrona prawa ochronnego

1. Udzielenie prawa ochronnego zapewnia uprawnionemu wyłączność zarobkowego lub zawodowego korzystania ze wzoru użytkowego na terenie Polski

2. Zakres monopolu wyznaczają:

1. Przedmiot wyłączności - wynika z zastrzeżeń ochronnych

2. Czas trwania ochrony - 10 lat o daty zgłoszenia

3. Terytorium - obszar Rzeczypospolitej Polskiej

3. Ograniczenia skuteczności prawa:

1. W pewnych sytuacjach osoba trzecia, pomimo braku zgody uprawnionego, może korzystać z chronionego wzoru w sposób zawodowy lub zarobkowy

2. Wyczerpanie prawa ochronnego

3. Uprawnienia używacza uprzedniego i późniejszego

4. Zakaz nadużywania prawa

4. Cechy prawa ochronnego na wzór użytkowy:

1. Wyłączne prawo podmiotowe bezwzględne

2. Majątkowe

3. Zbywalne

4. Dziedziczne

5. W przypadku bezprawnego korzystania z wzoru użytkowego przez osobę trzecią uprawnionemu służą te same środki ochrony, które są przewidziane dla uprawnionego z patentu

Wzór przemysłowy

1. Wzór przemysłowy jako przedmiot prawa z rejestracji

1. Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz jego ornamentację.

1. Wytwór:

1. Każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych

2. Przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie

3. Część składowa, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania lub jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu.

2. Nowość

1. Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą pierwszeństwa identyczny wzór nie został publicznie udostępniony przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób

3. Indywidualny charakter

1. Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia, jakie wywarł na nim wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo

4. Niekiedy nie udziela się praw z rejestracji na wzory, np. takie, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym, dobrymi obyczajami

2. Uzyskanie prawa z rejestracji

1. Prawo z rejestracji powstaje:

1. Na podstawie decyzji Urzędu Patentowego RP

2. Po przeprowadzeniu postępowania badawczego, w którym się sprawdza czy ochrona nie jest wyłączona

2. Udzielenie prawa ochronnego stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji

3. Prawa podlegają wpisowi do rejestru wzorów przemysłowych oraz ogłoszeniu w Wiadomościach Urzędu Patentowego

4. W ciągu 6 miesięcy od opublikowania informacji o udzieleniu prawa każdy może wnieść sprzeciw wobec decyzji o jego udzieleniu

3. Treść i zakres prawa z rejestracji

1. Uzyskanie prawa z rejestracji nabywa się prawo wyłącznego korzystania ze wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Polski

2. Zakres przedmiotowy prawa ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie

3. Ograniczenia monopolu uprawnionego:

1. Dozwolone korzystanie przez osoby trzecie, np. w celu doświadczalnym

2. Używacz uprzedni

3. Wyczerpanie prawa

4. Zakres czasowy: 25 lat od zgłoszenia wzoru przemysłowego w Urzędzie Patentowym, podzielone na okresy 5 letnie

5. Zakres terytorialny - terytorium Polski

6. Charakter prawa:

1. Bezwzględne prawo podmiotowe wyłączne

2. Ograniczone czasowo ii terytorialnie

3. Majątkowe

4. Dziedziczne

5. Zbywalne

4. Cywilnoprawna ochrona przed naruszeniami

1. Wzór przemysłowy jest chroniony przed jego bezprawnym wykorzystywaniem, które może przyjąć postać działań dotyczących wytworów, w których jest on ucieleśniony

2. Wzór zarejestrowany korzysta z ochrony nie tylko przed korzystaniem z identycznego wzoru, lecz także przed korzystaniem z wzoru podobnego do zarejestrowanego, jeżeli podobieństwo między nimi jest tego rodzaju, że nawet na zorientowanym użytkowniku nie wywołują one odmiennego wrażenia

3. W razie bezprawnego korzystania przez osobę trzecią z wzoru przemysłowego uprawnionemu służą te same środki ochrony, które są przewidziane dla uprawnionego z patentu

Topografia układów scalonych

1. Jest to rozwiązanie polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego

2. Przesłankami zdolności rejestracyjnej są oryginalność i nieoczywistość

Znak towarowy

1. Znak towarowy jako przedmiot prawa ochronnego

1. Nie ma definicji legalnej ZT

2. Bez wątpienia ZT jako dobro niematerialne jest odbitym w świadomości odbiorcy związkiem oznaczenia i towaru, który obejmuje ogół informacji i wyobrażeń o towarze

3. Czym jest ZT pomaga zrozumieć art. 120 ust. 1 PWP: Znakiem towarowym może być każde oznaczenie przedstawione w sposób graficzny lub takie, które da się w sposób graficzny wyrazić, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów innych przedsiębiorstw

1. Art. 120 ust. 2: Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy

4. ZT mogą być wobec tego tylko takie oznaczenia, które wykazują łącznie następujące cechy:

1. Zmysłową postrzegalność

2. Jednolitość, przez którą rozumie się wewnętrzną spójność umożliwiającą objęcie całości oznaczenia jednym aktem poznawczym

3. Samodzielność względem towaru, co oznacza możliwość przynajmniej pojęciowego, jeśli nie fizycznego, oddzielenia znaku od towaru

4. Przedstawialność graficzną

5. Są 3 funkcje ZT:

1. Oznaczenia pochodzenia

1. Ma 2 aspekty:

1. odróżniający - ma odróżniać towar takiego samego roodzaju, ale pochodzący od różnych przedsiębiorców

2. wskazania pochodzenia - znak wskazuje na pochodzenie towaru, uzmysławia relację między znakiem a uprawnionym

2. Gwarancyjna

1. Znak może zapewniać kupujących o stałym poziomie cech towaru (np. o wysokiej jakości)

2. Nie każdy znak pełni tę funkcję

3. Reklamowa

1. Znak może stać się instrumentem marketingu, może być sposobem kontaktu z klientelą

2. Nie każdy znak pełni tę funkcję

2. Kategorie normatywne ZT

1. Podział ze względu na źródło nabycia ochrony:

1. Znaki zarejestrowane

2. Znaki powszechnie znane - takie ZT, których używanie doprowadziło do ich powszechnej znajomości, są chronione bez względu na rejestrację

2. Podział ze względu na samodzielnie chronione funkcje i zakres ochrony

1. ZT pełniące wyłącznie funkcję oznaczania pochodzenia - chronione tylko przed ryzykiem pomyłki co do pochodzenia towaru, które może powstać w wyniku używania przez osobę trzecią znaków takich samych lub podobnych do chronionych, dla towarów takich samych lub podobnych do chronionych

2. ZT renomowane - pełni dodatkowo funkcję gwarancyjną, wybija się ona na pierwszy plan, znak jest symbolem potwierdzonej jakości towaru; ten znak odrywa się od towaru; nie udziela się prawa ochronnego na ZT identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego zarejestrowanego lub zgłoszonego z wcześniejszym pierwszeństwem do rejestracji (o ile znak taki zostanie zarejestrowany) na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli mogłoby to przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego

3. Inny podział:

1. ZT indywidualne

2. ZT wspólne - charakteryzuje je rozszczepienie prawa do znaku i prawa do jego używania:

1. Wspólny ZT (zwykły)

1. znaczenie i funkcja - zapewnia o tożsamości pochodzenia towaru, że pochodzi od grupy przedsiębiorców zrzeszonych w organizacji

2. uprawnienia z rejestracji - organizacja mająca osobowość prawną zrzeszająca przedsiębiorców i powołana przez nich do reprezentowania ich interesów. Są to spółdzielnie, związek spółdzielni, zrzeszenie przedsiębiorców prywatnych, izba gospodarcza lub handlowa, spółki kapitałowe

3. prawo używania - organizacja i zrzeszone w niej podmioty, w regulaminie przyjętym przez organizację mogą być określone inne zasady, w szczególności to że organizacja nie będzie go używała a jedynie reprezentowała na zewnątrz albo będzie mogła używać w reklamie lub promocji

2. Wspólny gwarancyjny ZT

1. funkcja - realizuje w pierwszej kolejności funkcję gwarancyjną

2. uprawnieni z rejestracji - organizacja mająca osobowość prawną, nie zrzesza przedsiębiorców, nie używa znaków towarowych, ma uprawnienia kontrolne, 2 etapy:

• zezwolenie na używanie - organizacja może odmówić tylko z ważnych powodów

• prawo kontroli zgodności towarów z gwarantowaną jakością

Zdolność rejestracyjna ZT

1. Decydują o niej 3 czynniki:

1. Potencjalna zdolność symbolu do odróżniania - wskazane wcześniej 4 cechy ZT

2. Zdolność wybranego symbolu do odróżniania konkretnego towaru - znak musi mieć dostateczne znamiona odróżniające konkretny towar, a więc cechy mogące utkwić w świadomości i pamięci przeciętnego kupującego i pozwalające odróżnić towar nim oznakowany od symboli nałożonych na inne towary tego samego rodzaju

1. Niektóre oznaczenia są ze swojej natury pozbawione zdolności odróżniającej:

1. Nazwy rodzajowe

2. Oznaczenia wyłącznie informacyjne

3. Symbole, które weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w utrwalonych i uczciwych praktykach handlowych

2. Zdolność odróżniająca powinna mieć charakter pierwotny, tj. ZT powinien ją wykazywać już w dacie zgłaszania go do rejestracji

1. Ale jest możliwe nabycie wtórnej zdolności odróżniającej w wyniku długotrwałego używania w obrocie

3. Brak przeszkód do rejestracji

1. Przeszkody bezwzględne - wyłączają od rejestracji znak bez względu na to, jakie towary ma oznaczać, np. gdy znak narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich lub obraża dobre obyczaje

2. Przeszkody względne - okoliczności, które powoduję, że znak jest niedopuszczalny tylko dla określonej grupy towarów, ale może być zarejestrowany dla innej, np. prawo z wcześniejszej rejestracji ZT

Uzyskanie prawa ochronnego

1. Prawo ochronne powstaje:

1. Na podstawie decyzji Urzędu Patentowego RP

2. Po przeprowadzeniu postępowania badawczego, którego celem jest sprawdzenie czy wybrany symbol ma zdolność odróżniającą i czy nie istnieją przeszkody rejestracji

2. Udzielenie prawa ochronnego stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego

3. Udzielone prawa podlegają wpisowi do rejestru ZT oraz ogłoszeniu w Wiadomościach Urzędu Patentowego

4. W ciągu 6 miesięcy od opublikowania informacji o udzieleniu prawa każdy może wnieść sprzeciw wobec decyzji o jego udzieleniu

5. Nabycie prawa do znaku powszechnie znanego następuje w dacie, w której znak przez używanie stał się powszechnie znany

Treść i zakres prawa ochronnego

1. Sfera pozytywna - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania ZT w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze RP, może polegać to używanie na np. umieszczaniu znaku na towarach objętych prawem ochronnym, oferowaniu i wprowadzaniu tych towarów do obrotu

1. To używanie powinno się charakteryzować następującymi cechami:

1. Niedwuznaczność

2. Rzeczywistość

3. Zgodność ze specjalizacją

2. Są pewne ograniczenia monopolu uprawnionego

2. Sfera negatywna - łączy się z naruszeniem prawa ochronnego, zakaz wkraczania w wyłączność uprawnionego

Cywilnoprawna ochrona przed naruszeniami

1. Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:

1. znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów (tzw. reprodukcja)

2. znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym (tzw. imitacja)

3. znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego (ochrona poza granicami specjalizacji - ochrona znaków renomowanych)

2.  Osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo:

1. zaniechania naruszania,

2. wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,

3. w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:

1. na zasadach ogólnych albo

2. poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie ze znaku towarowego

Oznaczenia geograficzne

1. Przedmiot prawa z rejestracji

1. Dwa typy OG:

1. nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów, które:

1. pochodzą z określonego terenu oraz

2. posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w przeważającej mierze zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego obejmującego łącznie czynniki naturalne oraz ludzkie - których wytworzenie lub przetworzenie następuje na tym terenie

2. oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów:

1. pochodzących z określonego terenu oraz

2. posiadających pewne szczególne właściwości albo inne cechy szczególne przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie zostały one wytworzone lub przetworzone.

2. Uzyskanie prawa z rejestracji

1. Urząd patentowy udziela OG ochrony prawnej po przeprowadzeniu postępowania rejestracyjnego wszczynanego na wniosek organizacji upoważnionej do reprezentowania interesów producentów, działającej na danym terenie, albo organu administracji rządowej lub samorządowej, jeżeli OG jest lub ma być używane na obszarze jego działania

2. Celem postępowania jest zbadanie prawdziwości informacji o pochodzeniu towaru i ustalenie, czy nie ma przeszkód wyłączających zdolność rejestracyjną

3. Na udzielone prawa z rejestracji wydaje się świadectwo rejestracji OG

4. Prawo wpisuje się do rejestru OG

5. Ochrona jest bezterminowa i rozpoczyna się od dnia wpisu do rejestru

6. W ciągu 6 miesięcy od opublikowania informacji o udzieleniu prawa każdy może wnieść sprzeciw wobec decyzji o jego udzieleniu

3. Treść i zakres prawa z rejestracji

1. Prawo z rejestracji OG nie przyznaje monopolu tylko jednemu podmiotowi - wyłączność używania zarejestrowanego OG należy do wszystkich podmiotów, których towary spełniają warunki będące podstawą udzielenia rejestracji

2. Prawo z rejestracji nie jest ograniczone czasowo

Ochrona przed nieuczciwą konkurencją

1. Pojęcie czynu nieuczciwej konkurencji

1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta

1. Uzupełnia się tę definicję o przesłankę stosunku konkurencji między podmiotami

2. Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności:

1. wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,

2. fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,

3. naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,

4. nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,

5. naśladownictwo produktów,

6. pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,

7. utrudnianie dostępu do rynku,

8. przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,

9. nieuczciwa lub zakazana reklama,

10. organizowanie systemu sprzedaży lawinowej

11. prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym

Upadłość

1. Istota upadłości

1. Celem upadłości jest ochrona wierzycieli upadłego, zwłaszcza zapewnienie im jak największego zaspokojenia - zasada optymalizacji: postępowanie należy prowadzić tak, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak najwyższym stopni, a jeśli racjonalne względy na to pozwolą - dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane

2. Zdolność upadłościowa

1. Zdolność upadłościowa to zdolność do bycia postawionym w stan upadłości

2. Zdolność tę posiadają:

1. Przedsiębiorcy w rozumieniu KC

2. SPZOO i SA nieprowadzące działalności gospodarczej

3. Wspólnicy osobowych SH, ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem

4. Wspólnicy spółki partnerskiej

3. Nie można ogłosić upadłości:

1. Skarbu Państwa

2. jednostek samorządu terytorialnego

3. publicznych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej

4. instytucji i osób prawnych utworzonych w drodze ustawy, chyba że ustawa ta stanowi inaczej, oraz utworzonych w wykonaniu obowiązku nałożonego ustawą

5. osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne

6. uczelni.

4. Można żądać ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, która była przedsiębiorcą, także po zaprzestaniu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru nie upłynął rok

1. Ten przepis stosuje się odpowiednio do osób, które przestały być wspólnikami osobowych spółek handlowych

5. Można żądać ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, która faktycznie prowadziła działalność gospodarczą, nawet wówczas, gdy nie dopełniła obowiązku jej zgłoszenia we właściwym rejestrze

6. W razie śmierci przedsiębiorcy można ogłosić jego upadłość, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w terminie roku od dnia jego śmierci. Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć wierzyciel, a także spadkobierca, oraz małżonek i każde z dzieci lub rodziców zmarłego, chociażby nie dziedziczyli po nim spadku

7. Upadłość konsumencka

1. Zdolność upadłościowa w tym postępowaniu przysługuje OF nieprowadzącym działalności gospodarczej

2. Przesłankę ogłoszenia upadłości stanowi niewypłacalność, która powstała na skutek wyjątkowych i niezależnych od dłużnika okoliczności i brak jakiejkolwiek przesłanki negatywnej

3. Upadłość konsumencka to upadłość likwidacyjna

4. Jeżeli upadły wykona ustalony przez sąd plan spłaty wierzycieli, a jego zachowanie nie naruszy przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, sąd wyda postanowienie o umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego

3. Przesłanki ogłoszenia upadłości

1. Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny

1. Dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych

2. Dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje

2. Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10 % wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika

1. Tego przepisu nie stosuje się, jeżeli niewykonanie zobowiązań ma charakter trwały albo gdy oddalenie wniosku może spowodować pokrzywdzenie wierzycieli

2. Oddalając wniosek o ogłoszenie upadłości sąd na wniosek dłużnika może zezwolić na wszczęcie przez dłużnika postępowania naprawczego, jeżeli nie ma na to przeszkód

3. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania

1. Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania

2. Powyższych przepisów nie stosuje się, gdy zostanie uprawdopodobnione, że obciążenia majątku dłużnika są bezskuteczne według przepisów ustawy albo gdy dokonane zostały w celu pokrzywdzenia wierzycieli, jak również gdy zostanie uprawdopodobnione, że dłużnik dokonał innych czynności prawnych bezskutecznych według przepisów ustawy, którymi wyzbył się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania

4. Osoby uprawnione i zobowiązane do zgłoszenia wniosku

1. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli

2. Wniosek mogą zgłosić również

1. w stosunku do spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz spółki komandytowo-akcyjnej - każdy ze wspólników odpowiadających bez ograniczenia za zobowiązania spółki

2. w stosunku do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - każdy, kto ma prawo je reprezentować sam lub łącznie z innymi osobami

3. w stosunku do przedsiębiorstwa państwowego - także organ założycielski

4. w stosunku do jednoosobowej spółki Skarbu Państwa - także minister właściwy do spraw Skarbu Państwa

5. w stosunku do osoby prawnej, spółki jawnej, spółki partnerskiej oraz spółki komandytowej i komandytowo-akcyjnej, będących w stanie likwidacji - każdy z likwidatorów

6. w stosunku do osoby prawnej wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego - kurator ustanowiony na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym

7. w stosunku do dłużnika, któremu została udzielona pomoc publiczna o wartości przekraczającej 100 000 euro - organ udzielający pomocy

3. Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości.

1. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek ten spoczywa na każdym, kto ma prawo go reprezentować sam lub łącznie z innymi osobami.

2. Osoby, o których mowa powyżej ponoszą odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek niezłożenia wniosku w terminie

3. We wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnik, do którego nie ma zastosowania art. 492 ust. 3, może wnosić także o zezwolenie na wszczęcie postępowania naprawczego, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie ma charakteru trwałego, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10 % wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika.

5. Rodzaje upadłości

1. Upadłość poprzez likwidację majątku upadłego

1. W razie gdy brak jest podstaw do ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, ogłasza się upadłość obejmującą likwidację majątku dłużnika.

2. Upadłość z możliwością zawarcia układu z wierzycielami

1. Jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że w drodze układu wierzyciele zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż zostaliby zaspokojeni po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika, ogłasza się upadłość dłużnika z możliwością zawarcia układu

2. Postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu nie prowadzi się, gdy z uwagi na dotychczasowe zachowanie się dłużnika nie ma pewności, że układ będzie wykonany, chyba że propozycje układowe przewidują układ likwidacyjny

6. Skutki ogłoszenia upadłości

1. Skutki ogłoszenia upadłości co do osoby upadłego

1. Jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest obowiązany:

1. wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek,

2. a także wydać wszystkie dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję.

2. Upadły jest obowiązany udzielać sędziemu-komisarzowi i syndykowi wszelkich potrzebnych wyjaśnień dotyczących swojego majątku.

3. Sędzia-komisarz może postanowić, aby upadły będący osobą fizyczną nie opuszczał terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez jego zezwolenia

1. stosuje się ten przepis odpowiednio do członków organu zarządzającego upadłego niebędącego osobą fizyczną.

4. Jeżeli upadły ukrywa się lub ukrywa swój majątek w sprawie, w której wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację jego majątku, sędzia- komisarz może zastosować wobec upadłego środki przymusu określone w Kodeksie postępowania cywilnego dla egzekucji świadczeń niepieniężnych

5. Sędzia-komisarz może zastosować środki przymusu wobec upadłego, który uchybia swoim obowiązkom albo po ogłoszeniu upadłości dopuszcza się czynów mających na celu ukrycie majątku, obciążenie go pozornymi zobowiązaniami lub w jakikolwiek sposób utrudnia ustalenie składu masy upadłości

6. W razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, przepisy a-e stosuje się odpowiednio, jeżeli upadły pozbawiony został prawa zarządu swoim majątkiem

7. W razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, jeżeli sąd nie nałoży na upadłego dalej idących obowiązków, upadły jest obowiązany udzielać sędziemu- komisarzowi i nadzorcy sądowemu wszelkich potrzebnych wyjaśnień dotyczących jego majątku objętego postępowaniem, jak również umożliwić nadzorcy sądowemu zapoznanie się z przedsiębiorstwem upadłego, a w szczególności z jego księgami rachunkowymi

1. Wobec upadłego, który nie wykonuje tych obowiązków, sędzia komisarz może stosować środki przymusu określone w Kodeksie postępowania cywilnego dla egzekucji świadczeń niepieniężnych

8. Po ogłoszeniu upadłości przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia „w upadłości likwidacyjnej” albo „w upadłości układowej”

2. Skutki ogłoszenia upadłości co do majątku upadłego

1. Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego

2. W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego z pewnymi wyjątkami

3. Nie wchodzi do masy upadłości:

1. mienie, które jest wyłączone od egzekucji według przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego

2. wynagrodzenie za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu

3. kwota uzyskana z tytułu realizacji zastawu rejestrowego lub hipoteki, jeżeli upadły pełnił funkcję administratora zastawu lub hipoteki, w części przypadającej zgodnie z umową powołującą administratora pozostałym wierzycielom

1. Uchwała zgromadzenia wierzycieli może wyłączyć z masy upadłości inne składniki mienia upadłego

4. Syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca ustala skład masy upadłości na podstawie wpisów w księgach upadłego oraz dokumentów bezspornych

1. W razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu sędzia-komisarz może postanowić, aby ustalenia składu masy dokonał upadły pod nadzorem nadzorcy sądowego

2. Ustalenie składu masy upadłości następuje przez sporządzenie spisu inwentarza

3. Wraz ze spisem inwentarza dokonuje się oszacowania majątku wchodzącego do masy upadłości

4. Domniemywa się, że rzeczy znajdujące się w posiadaniu upadłego w dniu ogłoszenia upadłości należą do majątku upadłego

5. Składniki mienia nienależące do majątku upadłego podlegają wyłączeniu z masy upadłości

6. Jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy upadłości

7. Po ogłoszeniu upadłości nie można obciążyć składników masy upadłości hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w celu zabezpieczenia wierzytelności powstałej przed ogłoszeniem upadłości

8. Tego przepisu nie stosuje się, jeżeli wniosek o wpis hipoteki został złożony w sądzie co najmniej na sześć miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości

3. Skutki ogłoszenia upadłości co do zobowiązań upadłego

1. Przepisy ogólne:

1. Nieważne są postanowienia umowy zastrzegające na wypadek ogłoszenia upadłości zmianę lub rozwiązanie stosunku prawnego, którego stroną jest upadły

1. Postanowienie umowy, której stroną jest upadły, uniemożliwiające albo utrudniające osiągnięcie celu postępowania upadłościowego jest bezskuteczne w stosunku do masy upadłości

2. Umowa przeniesienia własności rzeczy, wierzytelności lub innego prawa zawarta w celu zabezpieczenia wierzytelności jest skuteczna wobec masy upadłości, jeżeli została zawarta w formie pisemnej z datą pewną

3. Umowa ustanawiająca zabezpieczenie finansowe na podstawie ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych dla swojej skuteczności wobec masy upadłości nie wymaga zachowania formy pisemnej z datą pewną

2. Upadłość likwidacyjna:

1. Zobowiązania pieniężne upadłego, których termin płatności świadczenia jeszcze nie nastąpił, stają się wymagalne z dniem ogłoszenia upadłości

2. Zobowiązania majątkowe niepieniężne zmieniają się z dniem ogłoszenia upadłości na zobowiązania pieniężne i z tym dniem stają się płatne, chociażby termin ich wykonania jeszcze nie nastąpił

3. Z masy upadłości mogą być zaspokojone odsetki od wierzytelności, należne od upadłego, za okres do dnia ogłoszenia upadłości

1. przepis ten nie dotyczy odsetek od wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, wpisem w rejestrze, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym albo hipoteką morską - odsetki te mogą być zaspokojone tylko z przedmiotu zabezpieczenia

4. Potrącenie wierzytelności upadłego z wierzytelnością wierzyciela jest dopuszczalne, jeżeli obie wierzytelności istniały w dniu ogłoszenia upadłości, chociażby termin wymagalności jednej z nich jeszcze nie nastąpił

1. Do potrącenia przedstawia się całkowitą sumę wierzytelności upadłego, a wierzytelność wierzyciela tylko w wysokości wierzytelności głównej wraz z odsetkami naliczonymi do dnia ogłoszenia upadłości

2. Jeżeli termin płatności nieoprocentowanego długu upadłego w dniu ogłoszenia upadłości nie nastąpił, do potrącenia przyjmuje się sumę należności zmniejszoną o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż sześć procent, za czas od dnia ogłoszenia upadłości do dnia płatności i nie więcej niż za okres dwóch lat

5. Potrącenie nie jest dopuszczalne, jeżeli dłużnik upadłego nabył wierzytelność w drodze przelewu lub indosu po ogłoszeniu upadłości albo nabył ją w ciągu ostatniego roku przed dniem ogłoszenia upadłości, wiedząc o istnieniu podstawy do ogłoszenia upadłości

1. Potrącenie jest dopuszczalne, jeżeli nabywca stał się wierzycielem upadłego wskutek spłacenia jego długu, za który odpowiadał osobiście albo określonymi przedmiotami majątkowymi, i jeżeli nabywca w czasie, gdy przyjął odpowiedzialność za dług upadłego, nie wiedział o istnieniu podstaw do ogłoszenia upadłości

2. Potrącenie jest zawsze dopuszczalne, jeżeli przyjęcie odpowiedzialności nastąpiło na rok przed dniem ogłoszenia upadłości

6. Potrącenie nie jest dopuszczalne, jeżeli wierzyciel stał się dłużnikiem upadłego po dniu ogłoszenia upadłości

7. Wierzyciel, który chce skorzystać z prawa potrącenia, składa o tym oświadczenie nie później niż przy zgłoszeniu wierzytelności

8. Roszczenie wynikające z umowy zawartej w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez upadłego może być przez wierzyciela dochodzone w postępowaniu upadłościowym tylko wtedy, gdy oświadczenie o przyjęciu oferty zostało złożone upadłemu przed dniem ogłoszenia upadłości

3. Upadłość układowa:

1. Od dnia ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu do dnia uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o umorzeniu postępowania, upadły albo zarządca nie mogą spełniać świadczeń wynikających z wierzytelności, które z mocy prawa są objęte układem

2. W czasie trwania postępowania aż do jego umorzenia lub zakończenia albo zmiany postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, potrącenie wzajemnych wierzytelności między upadłym i wierzycielem nie jest dopuszczalne, jeżeli wierzyciel:

• stał się dłużnikiem upadłego po ogłoszeniu upadłości

• będąc dłużnikiem upadłego, stał się po ogłoszeniu upadłości jego wierzycielem przez nabycie wierzytelności w drodze przelewu lub indosu wierzytelności powstałej przed ogłoszeniem upadłości

1. Potrącenie wzajemnych wierzytelności jest jednak dopuszczalne, jeżeli nabycie wierzytelności nastąpiło wskutek zapłaty długu, za który nabywca odpowiadał osobiście albo pewnymi przedmiotami majątkowymi, i jeżeli odpowiedzialność nabywcy za dług powstała przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości

2. Wierzyciel, który chce skorzystać z potrącenia, składa o tym oświadczenie nie później niż przy zgłoszeniu wierzytelności

3. W czasie trwania postępowania aż do jego umorzenia lub zawarcia układu albo zmiany sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z postępowania z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego, wynajmujący lub wydzierżawiający, bez zgody rady wierzycieli, nie może wypowiedzieć umowy najmu lub dzierżawy lokalu lub nieruchomości, w których jest prowadzone przedsiębiorstwo upadłego. Układ może ustanowić zakaz wypowiedzenia tych umów do czasu wykonania układu

1. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do umów leasingu, ubezpieczeń majątkowych, umów rachunku bankowego, umów poręczeń i gwarancji bankowych oraz akredytyw, jak również umów obejmujących licencje udzielone upadłemu

Obowiązki syndyka

1. Po wszczęciu postępowania syndyk, powołany przez sąd, niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji

2. Inwentaryzuje majątek, wzywa dłużników upadłego do zapłaty, wytacza postępowanie sądowe i egzekucyjne

3. Wygasza działalność gospodarczą lub też ją przez pewien czas kontynuuje

4. Wypowiada umowy o pracę, których stroną był upadły

5. Przystępuje do likwidacji majątku wchodzącego w skład masy upadłości

6. Po ustaleniu listy wierzytelności i jej zatwierdzeniu dokonuje podziału środków pochodzących ze spieniężenia masy upadłości i dochodów uzyskanych w trakcie postępowania upadłościowego

Układ w postępowaniu upadłościowym

1. Układ w postępowaniu upadłościowym polega na tym, że sposób zaspokojenia wierzycieli zostaje ustalony w układzie za zgodą określonej większości wierzycieli

1. Dotyczy on wszystkich wierzytelności powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości

1. Układem obejmuje się także wierzytelności zależne od warunku, jeżeli warunek ziścił się w czasie wykonywania układu.

2. Układ nie obejmuje wszystkich wierzytelności od dłużnika, art. 273 prawa upadłościowego i naprawczego wymienia, których wierzytelności nie obejmuje układ, np. należności alimentacyjnych, składek na ubezpieczenie społeczne

2. Układ dochodzi do skutku w ten sposób, że dłużnik składa propozycje układowe

1. Mogą one obejmować w szczególności:

1. odroczenie wykonania zobowiązań

2. rozłożenie spłaty długów na raty

3. zmniejszenie sumy długów

4. konwersję wierzytelności na udziały lub akcje

5. zmianę, zamianę lub uchylenie prawa zabezpieczającego określoną wierzytelność

2. Propozycje układowe mogą wskazywać jeden lub więcej sposobów restrukturyzacji

3. Propozycje powinny być co do zasady jednakowe wobec wszystkich wierzycieli

3. Propozycje stanowią przedmiot obrad zgromadzenia wierzycieli

4. Układ zostaje zawarty, jeżeli za jego podjęciem wypowie się większość wierzycieli z każdej listy wierzycieli (wcześniej wierzyciele zostają podzieleni na tzw. kategorie interesów) mających łącznie nie mniej niż 2/3 ogólnej sumy wierzytelności uprawniających do uczestnictwa w głosowaniu lub nawet bez takiej większości po spełnieniu dodatkowych warunków

5. Żeby wejść w życie, układ musi być zatwierdzony przez sąd po przeprowadzeniu rozprawy

1. Sąd odmówi zatwierdzenia układu, gdy narusza on prawo lub jest oczywiste, że nie zostanie wykonany

2. Może odmówić zatwierdzenia także wówczas, gdy warunki układu są rażąco krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciwko układowi i zgłosili zarzuty

6. Zawarty i zatwierdzony układ wiąże wszystkich wierzycieli, których wierzytelności zostały objęte układem, także tych, którzy głosowali przeciwko jego przyjęciu, oraz tych, którzy nie zostali umieszczeni na liście wierzycieli

7. Układ nie wiąże jedynie tych wierzycieli, którzy nie uczestniczyli w głosowaniu, gdyż upadły umyślnie ich nie ujawnił

Postępowanie naprawcze

1. Postępowanie to zmierza do umożliwienia dłużnikowi restrukturyzacji zobowiązań przez zawarcie układu z wierzycielami

2. Zdolność naprawcza przysługuje przedsiębiorcy zagrożonemu wypłacalnością

1. Przedsiębiorca jest zagrożony niewypłacalnością, jeżeli pomimo wykonywania swoich zobowiązań, według rozsądnej oceny jego sytuacji ekonomicznej jest oczywistym, że w niedługim czasie stanie się niewypłacalny

3. Postępowanie zostaje wszczęte na skutek złożenia stosownego oświadczenia przez dłużnika wraz z planem naprawczym, chyba że sąd zakaże wszczęcia tego postępowania

4. Z dniem wszczęcia postępowania naprawczego:

1. zawiesza się wykonanie zobowiązań przedsiębiorcy

2. zawiesza się naliczanie odsetek należnych od przedsiębiorcy

3. potrącenie wierzytelności jest dopuszczalne z uwzględnieniem przepisów art. 89

4. nie mogą być wszczynane przeciwko przedsiębiorcy postępowania zabezpieczające i egzekucyjne, a wszczęte podlegają z mocy prawa zawieszeniu, z wyjątkiem postępowań zabezpieczających i egzekucyjnych dotyczących wierzytelności nieobjętych układem

5. Od dnia wszczęcia postępowania naprawczego do dnia prawomocnego rozstrzygnięcia co do zatwierdzenia układu albo umorzenia postępowania przedsiębiorca nie może zbywać ani obciążać swego majątku

6. Sposoby restrukturyzacji zobowiązań dłużnika są takie same jak w upadłości układowej, podobnie z przesłankami zawarcia układu

7. Układ wchodzi w życie po zatwierdzeniu go przez sąd

1. Sąd odmawia zatwierdzenia układu, jeżeli m. in. :

1. brak było podstaw do prowadzenia postępowania naprawczego

2. przedsiębiorca nie złożył wymaganych w sprawie dokumentów

3. dane zawarte w dokumentach i oświadczeniach przedsiębiorcy były nieprawdziwe

Weksel

1. Ogólnie

1. Weksel to PW o cechach ściśle przez ustawę określonych, który ucieleśnia bezwarunkowe i abstrakcyjne zobowiązanie pieniężne osób na tym dokumencie podpisanych

1. Są 2 rodzaje weksli: własny i trasowany

2. Jest PW na zlecenie, chyba że wystawca zamieścił na wekslu zastrzeżenie przeciwne - wtedy weksel jest PW imiennym (inaczej się wtedy zbywa weksel, nie przez indos, a przez przelew)

1. Weksel nie może być na okaziciela - koniecznym elementem weksla jest oznaczenie remitenta

3. Funkcje weksla:

1. Kredytowa

2. Gwarancyjna

3. Płatnicza

4. Obiegowa

4. Zobowiązanie wynikające z weksla ma charakter abstrakcyjny, chroni się w ten sposób indosatariusza

2. Weksel trasowany

1. PW, który zawiera skierowane do oznaczonej osoby (trasata) polecenie bezwarunkowej zapłaty remitentowi określonej sumy pieniężnej

2. Weksel trasowany zawiera:

1. nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono

2. polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej

3. nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata)

4. oznaczenie terminu płatności

1. w braku oznaczenia = płatny za okazaniem

5. oznaczenie miejsca płatności

1. w braku oznaczenia = za miejsce płatności uważa się miejsce wystawienia weksla

6. nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana

7. oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu

1. w braku oznaczenia miejsca wystawienia = za miejsce wystawienia uważa się miejsce wymienione obok nazwiska wystawcy

8. podpis wystawcy wekslu

3. opiera się na przekazie

4. remitent - oznaczona z nazwiska osoba, na której rzecz lub na której zlecenie ma być dokonana zapłata

5. Wystawca odpowiada za zapłatę, a z reguły też za jego przyjęcie przez trasata

6. Odpowiedzialność trasata jest uzależniona od przyjęcia przez niego weksla (akceptu), dokonywa on tego przez podpis na przedniej stronie weksla

3. Weksel własny

1. PW, który zawiera bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz lub na zlecenie wskazanej z nazwiska osoby, zwanej remitentem

2. Weksel własny zawiera:

1. nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono;

2. przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej;

3. oznaczenie terminu płatności;

1. w braku oznaczenia = płatny za okazaniem

4. oznaczenie miejsca płatności;

1. w braku oznaczenia = za miejsce płatności uważa się miejsce wystawienia weksla

5. nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;

6. oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu;

1. w braku oznaczenia miejsca wystawienia = za miejsce wystawienia uważa się miejsce wymienione obok nazwiska wystawcy

7. podpis wystawcy wekslu

4. Weksel in blanco

1. Zawiera co najmniej podpis wystawcy lub akceptanta oraz słowo „weksel”

2. Wystawca upoważnia odbiorcę do uzupełnienia weksla w drodze porozumienia wekslowego

1. Dobrą praktyką jest posługiwanie się deklaracją wekslową - dokumentem sporządzanym przez wystawcę, które określa jak powinien być uzupełniony weksel

2. Jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został niezgodnie z zawartem porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego niedbalstwa

Czek

1. PW

2. Ma postać przekazu, w którym wystawca poleca trasatowi bezwarunkowo zapłacić oznaczoną sumę pieniężną remitentowi

3. Czek zawiera:

1. nazwę „czek” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono

2. polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej

3. nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata)

4. oznaczenie miejsca płatności

1. w braku oznaczenia = za miejsce płatności uważa się miejsce wymienione obok nazwiska trasata, a jeśli brak takiego miejsca, to za miejsce płatności uważa się miejsce wystawienia weksla

5. oznaczenie daty i miejsca wystawienia czeku

1. w braku oznaczenia miejsca wystawienia = za miejsce wystawienia uważa się miejsce wymienione obok nazwiska wystawcy

6. podpis wystawcy czeku

4. Cechy i różnice z wekslem:

1. Trasatem może być tylko bank (w stosunkach wekslowych każdy może być trasatem)

2. Nie podlega przyjęciu (w wekslu odpowiedzialność trasata jest uzależniona od akceptu)

3. Może być wystawiony na zlecenie, na okaziciela, może być imienny (weksel nie może być na okaziciela - musi być oznaczony remitent)

4. Zawsze jest płatny za okazaniem (w wekslu strony z osobna to ustalają, może być różnie)

5. Może być odwołany (weksla nie można odwołać)

5. Czek rozrachunkowy - suma pieniężna nie jest wypłacana gotówką, a przelewana na konto uprawnionego z czeku

6. Czek zakreślony - gotówka ma być wypłacona tylko innemu bankowi lub do rąk stałego klienta

7. Czek nie może pełnić funkcji kredytowej, ze względu na krótki termin realizacji czeku - powinien być zasadniczo przedstawiony do zapłaty w ciągu 10 dni

27

---