Przedstaw sposoby i zakres oddziaływania rolnictwa na zmiany stosunków wodnych
Duże zmiany w środowisku przyrodniczym, a w tym i w pokrywie glebowej zachodzą pod wpływem ingerencji człowieka w stosunki wodne terenu. Wiele gleb uległo daleko idącym przekształceniom pod wpływem melioracji odwadniających. Najmniejsze i w większości korzystne zmiany pod wpływem melioracji nastąpiły w gruntach ornych. Prawidłowo bowiem wykonane melioracje usuwają wadliwość tych gleb nie naruszając w istotny sposób stosunków wodnych terenu. Inaczej natomiast przedstawia się sprawa w przypadku melioracji użytków zielonych (często osuszanie bagien). Szczególne znaczenie torfowisk dla środowiska geograficznego wynika ze specyfiki przyrodniczej, determinowanej elementami fizjograficznymi, takimi jak położenie, stosunki wodne, właściwości florystyczne itp. W Polsce gleby bagienne i pobagienne zajmują powierzchnię około 2,6 mln ha, a w tym połowę stanowią gleby torfowe i torfowo-murszowe.
Użytkowanie rolnicze (łąkowe) uwarunkowane jest na ogół uprzednią regulacją (odwodnieniem) torfowiska. Konsekwencją tego jest postępujący proces tzw. murszenia i mineralizacji, z czego wynika ubytek masy glebowej, powodujący spłycanie się tych gleb aż do ich zupełnego zaniku. Tempo tych zmian jest uzależnione od warunków klimatycznych i stopnia (głębokości) odwodnienia. W warunkach Polski roczne obniżanie się powierzchni zmeliorowanych złóż torfowych, użytkowanych jako łąki, wynosi około 1 cm na rok. Przy nadmiernym przesuszeniu i łąkowym użytkowaniu ubytek roczny wynosi 1,3-5 cm, a przy użytkowaniu polowo-warzywnym do 3 cm/rok.