SYSTEMY WBUDOWANE - PROJEKT 2011
SYMULACJA ZALEŻNOŚCI
PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU
OD TEMPERATURY OTOCZENIA
W RÓŻNYCH OŚRODKACH
W ŚRODOWISKU
PTOLEMY II
PJWSTK W GDAŃSKU
IMIĘ I NAZWISKO
Sxxxx
Spis treści
Wstęp
Dźwięk to zjawisko słuchowe wywołane ruchem falowym. Dźwięk powstaje w wyniku drgań ciał w ośrodku, takim jak powietrze czy woda. Kiedy np. uderzamy pałeczką w skórę bębna, wywołujemy jej ruch w górę i w dół. Drgania te wprawiają z kolei w podobny ruch cząsteczki powietrza. Drgania cząsteczek powietrza przenoszone są w postaci fali dźwiękowej (fali ciśnieniowej). Najczęściej mamy do czynienia z falami dźwiękowymi rozchodzącymi się w powietrzu. Dźwięk może jednak rozchodzić się w innych ośrodkach, takich jak woda czy metal. Nie rozchodzi się natomiast w próżni, w odróżnieniu od światła i innych rodzajów fal elektromagnetycznych. Różne fale dźwiękowe mają różną częstotliwość, a więc i różną długość fali. Od tych wielkości zależy wysokość dźwięku. Dwie fale mogą się również różnić pod względem wielkości zaburzeń w ośrodku, jakie wywołują drgania. Mówimy wtedy, że mają różną amplitudę. Im amplituda fali dźwiękowej większa, tym głośniejszy jest dźwięk. Dźwięk rozchodzi się z różną prędkością w różnych ośrodkach. Im gęstszy ośrodek, tym fala dźwiękowa biegnie szybciej.
Omówienie symulowanego układu
2.1. Cel
Celem projektu jest symulacja prędkości rozchodzenia się dźwięku w różnych ośrodkach w zależności od temperatury otoczenia. Symulacje przeprowadzono dla czterech różnych ośrodków:
powietrze,
woda,
hel,
nafta.
Wybór ośrodków podyktowany był próbą zróżnicowania wyników. W projekcie pominięte zostały ciała stałe ze względu na minimalny wpływ temperatury na prędkość rozchodzenia się w nich dźwięku. Prędkość dźwięku w ciałach stałych zależy w znacznym stopniu od naprężeń, co nie jest celem niniejszego opracowania.
2.2. Wprowadzenie
W powietrzu w temperaturze 15°C przy normalnym ciśnieniu prędkość rozchodzenia się dźwięku jest równa 340,3 m/s ≈ 1225 km/h. Prędkość ta zmienia się przy zmianie parametrów powietrza. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na prędkość dźwięku jest temperatura, w niewielkim stopniu ma wpływ wilgotność powietrza; nie zauważa się, zgodnie
z przewidywaniami modelu gazu idealnego, wpływu ciśnienia. Prędkość dźwięku nie jest również zależna od częstotliwości i amplitudy fali dźwiękowej.
W źródłach internetowych znalazłem wyliczone prędkości dźwięku w powietrzu dla zakresu temperatur od -25 °C do +35 °C. Przedstawia się ona następująco:
Temperatura |
Prędkość dźwięku |
|
|
35 |
351,96 |
30 |
349,08 |
25 |
346,18 |
20 |
343,26 |
15 |
340,31 |
10 |
337,33 |
5 |
334,33 |
± 0 |
331,3 |
-5 |
328,24 |
-10 |
325,16 |
-15 |
322,04 |
-20 |
318,89 |
-25 |
315,72 |
Wykonany, dobrze działający system powinien potwierdzić te wartości, a także wyznaczyć wartości nieujęte w zestawieniu. Nie znalazłem w literaturze zestawień prędkości dla innych ośrodków, jednak zastosowane przeze mnie wzory wydają się być właściwe dla jej wyznaczenia.
Poniżej przedstawiono przykładowe prędkości dźwięku rozchodzącego się w różnych ośrodkach w temperaturze 15 °C. Jak widać im ośrodek bardziej gęsty tym prędkość dźwięku jest większa:
powietrze - 340 m/s
rtęć - 1500 m/s
woda - 1500 m/s
lód - 3300 m/s
beton - 3800 m/s
stal - 5100 m/s - 6000 m/s
aluminium - 6300 m/s
ołów - 2100 m/s
korek - 500 m/s
ebonit - 2400 m/s
szkło - 6000 m/s
2.3. Definicja problemu
Do wyznaczenia prędkości dźwięku w zależności od temperatury posłużyłem się wzorem:
gdzie:
- prędkość dźwięku,
- temperatura w stopniach Celsjusza (°C).
Jest to wzór wynikający z równania gazu doskonałego.
Symulacja w środowisku Ptolemy II
Schemat symulowanego układu przedstawia się następująco:
W początkowej części schematu wprowadzane są dane wejściowe, tj. w tym przypadku prędkość dźwięku dla nafty, wody, helu i powietrza w temperaturze 0 °C:
W dolnej części schematu wstawiamy regulator temperatury oraz obliczamy prędkość dźwięku ze wzoru z pkt. 2.3. Wielkość 273,15 to temperatura w Kelwinach odpowiadająca temperaturze 0 ° Celsjusza:
W środkowej części schematu mnożymy poszczególne wartości:
Prawa strona schematu odpowiada za prezentację otrzymanych wyników:
Wyniki symulacji
Symulacja przeprowadzona za pomocą zaprojektowanego systemu daje wyniki w postaci czterech wykresów. Na każdym z nich pokazana jest wyliczona prędkość dźwięku dla poszczególnych ośrodków. Za pomocą suwaka można zmieniać temperaturę ośrodka
i na bieżąco obserwować zmiany w prędkości dźwięku, jakie zachodzą na poszczególnych wykresach.
W poniższej tabeli zebrałem odczytane z wykresów, a wyliczone w zaprojektowanym systemie, prędkości dźwięku dla poszczególnych ośrodków w zakresie od 0 do 100 °C:
temperatura |
powietrze |
hel |
woda |
nafta |
100 |
387,46 |
1124,39 |
1729,83 |
2723,31 |
90 |
382,23 |
1109,22 |
1706,49 |
2686,57 |
80 |
376,93 |
1093,84 |
1682,83 |
2649,32 |
70 |
371,56 |
1078,24 |
1658,83 |
2611,54 |
60 |
366,10 |
1062,42 |
1634,49 |
2573,21 |
50 |
360,57 |
1046,35 |
1609,77 |
2534,30 |
40 |
354,94 |
1030,03 |
1584,66 |
2494,78 |
30 |
349,23 |
1013,45 |
1559,16 |
2454,62 |
20 |
343,42 |
996,60 |
1533,23 |
2413,79 |
10 |
337,51 |
979,45 |
1506,85 |
2372,27 |
0 |
331,50 |
962,00 |
1480,00 |
2330,00 |
Wnioski końcowe
Wyliczone dane pokrywają się z danymi zaczerpniętymi ze źródeł internetowych,
co świadczy o poprawności przeprowadzonej symulacji w systemie Ptolemy II
Bibliografia
Astachow A.W. Kurs fizyki - Mechanika, Teoria kinetyczna. WNT Warszawa 1988r.
Crawort F.C. Fale. PWN Warszawa 1973r.