Produkcja budowlano-montażowa oraz przeciętne zatrudnienie w Polsce w latach 1987-1996 przedstawia się następująco:
Lata | Produkcja (x) [mld zł] | Zatrudnienie (y) [tys. osób] | Rangi | d = Rx - Ry | d2 |
---|---|---|---|---|---|
Rx | Ry | ||||
1987 | 50 | 646 | 1 | 2 | -1 |
1988 | 53 | 645 | 2 | 1 | 1 |
1989 | 61 | 716 | 3 | 7 | -4 |
1990 | 66 | 692 | 4 | 3 | 1 |
1991 | 71 | 693 | 5 | 4 | 1 |
1992 | 78 | 714 | 6 | 6 | 0 |
1993 | 79 | 738 | 7 | 9 | -2 |
1994 | 86 | 704 | 8 | 5 | 3 |
1995 | 92 | 732 | 9 | 8 | 1 |
1996 | 99 | 756 | 10 | 10 | 0 |
Σ = 34
Odp. Pomiędzy produkcją budowlano-montażową a zatrudnieniem istnieje silna dodatnia zależność korelacyjna. Wraz ze wzrostem produkcji wzrasta zatrudnienie.
Przykład 2
Spożycie mięsa na jedną osobę oraz dochód w przeliczeniu na osobę w gospodarstwie domowym w próbie dziewięciu gospodarstw pracowniczych w Poznaniu w 1994r. przedstawia tabela:
Dochód (x) [mln zł/os] | Spożycie mięsa (y) [kg/os] | Uporządkowanie (rosnące) | Rangi | d | d2 |
---|---|---|---|---|---|
x | y | Rx | Ry | ||
9 | 20 | 9 | 20 | 1 | 1 |
11 | 24 | 11 | 24 | 2 | 2 |
12 | 25 | 12 | 25 | 3 | 3 |
15 | 27 | 15 | 27 | 4 | 5 |
17 | 29 | 17 | 29 | 5 | 7,5 |
18 | 29 | 18 | 29 | 6 | 7,5 |
28 | 32 | 18 | 26 | 7 | 4 |
22 | 28 | 22 | 28 | 8 | 6 |
18 | 26 | 28 | 32 | 9 | 9 |
Σ = 22,5
Czy prawdziwe jest przypuszczenie, że pomiędzy wyróżnionymi zmiennymi występuje związek korelacyjny?
Odp. Między badanymi cechami zachodzi silna dodatnia zależność korelacyjna. Wraz ze wzrostem dochodów wzrasta spożycie mięsa.
Przykład 3
W pewnym przedsiębiorstwie przeprowadzono badanie wśród 200 pracowników mające na celu uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy płeć wywiera wpływ na palenie papierosów? Otrzymane wyniki przedstawia tabela:
płeć palenie pap. | M | K | Razem |
---|---|---|---|
TAK | 70 | 30 | 100 |
NIE | 50 | 50 | 100 |
Razem | 120 | 80 | 200 |
Odp. Pomiędzy cechami zachodzi słaby związek korelacyjny.
Przykład 4
W pewnym zakładzie pracy postanowiono sprawdzić czy absencja w pracy zależy od płci pracowników. Zebrano dane:
płeć absencja [dni] |
M | K | Razem |
---|---|---|---|
0 – 5 | 300 | 500 | 800 |
5 – 20 | 80 | 70 | 150 |
20 i więcej | 20 | 30 | 50 |
Razem | 400 | 600 | 1000 |
Liczebności empiryczne n | Liczebności teoretyczne | |||
---|---|---|---|---|
300 | 320 | -20 | 400 | 1,25 |
80 | 60 | 20 | 400 | 6,67 |
20 | 20 | 0 | 0 | 0,00 |
500 | 480 | 20 | 400 | 0,85 |
70 | 90 | -20 | 400 | 4,44 |
30 | 30 | 0 | 0 | 0,00 |
Σ2 = 13,19 |
Odp. Pomiędzy cechami istnieje mały stopień skojarzenia.
Przykład 1
Pab (jednopod.) – w roku 1999 w stosunku do roku 1990 liczba uczniów LO w Polsce przyrosła o 104 tys.
Pab (łańc.) – w roku 1999 w porównaniu z rokiem 1998 liczba uczniów LO w Polsce przyrosła o 19 tys.
przyrosty absolutne są wielkościami dodatnimi – w każdym następnym roku liczba uczniów przyrastała
in/o (jednopod.) – w roku 1999 w stosunku do roku 1990 liczba uczniów LO w Polsce wzrosła o 29%.
indeksy są dodatnie – od roku 1990 można zaobserwować nieprzerwany wzrost liczby uczniów LO
in/n-1 (łańc.) – w roku 1999 w porównaniu z rokiem 1998 liczba uczniów LO w Polsce wzrosła o 4,3%.
z roku na rok tempo zmian było dodatnie – w granicach od 0,5% do 5,5%
ponieważ wszystkie tempa mają jednakowy znak, można obliczyć średnioroczne tempo zmian (średnioroczne tempo zmian liczymy tylko, gdy dane zjawisko wykazuje jednokierunkowe zmiany + lub - ):
I sposób:
II sposób:
III sposób:
korzystając z funkcji odwrotnej:
średnioroczne tempo zmian informuje, że liczba uczniów LO w Polsce w latach 1990-1999 wzrastała przeciętnie z roku na rok o 2,86%.
Uczniowie LO w Polsce w latach 1990-1999:
ozn. ind. indywid. jednpodst. ozn. ind. indywid. łańcuchowych
Lata | Uczniowie [tys.] | Przyrost absolutny | Przyrost względny | Indeksy | |
---|---|---|---|---|---|
jednopod. | łańc. | jednopod. | łańc. | ||
1990 | 359 | 0 | ⋅ | 0 | ⋅ |
1991 | 363 | 4 | 4 | 0,011 | 0,011 |
1992 | 371 | 12 | 8 | 0,033 | 0,022 |
1993 | 373 | 14 | 2 | 0,040 | 0,005 |
1994 | 375 | 16 | 2 | 0,045 | 0,005 |
1995 | 383 | 24 | 8 | 0,067 | 0,021 |
1996 | 400 | 41 | 17 | 0,114 | 0,044 |
1997 | 422 | 63 | 22 | 0,175 | 0,055 |
1998 | 444 | 85 | 22 | 0,237 | 0,052 |
1999 | 463 | 104 | 19 | 0,290 | 0,043 |
Σ = 18,1097
Zmiana podstaw indeksów
zamiana indeksów indywidualnych jednopodstawowych na indeksy jednopodstawowe o innej podstawie porównania:
zamiany tej dokonujemy dzieląc każdy indeks jednopodstawowy przez indeks jednopodstawowy z tego okresu, który ma stanowić nową podstawę porównania i mnożąc przez 100
Lata | Indeks: 1990 = 100 |
Działania | Indeks: 1995 = 100 |
---|---|---|---|
1990 | 100,0 | (100,0⋅117,9)÷100 | 84,8 |
1991 | 103,4 | (103,4⋅117,9)÷100 | 87,7 |
1992 | 107,4 | (107,4⋅117,9)÷100 | 91,1 |
1993 | 111,2 | (111,2⋅117,9)÷100 | 94,3 |
1994 | 112,9 | (112,9⋅117,9)÷100 | 95,8 |
1995 | 117,9 | (117,9⋅117,9)÷100 | 100,0 |
1996 | 122,1 | (122,1⋅117,9)÷100 | 103,6 |
1997 | 127,1 | (127,1⋅117,9)÷100 | 107,8 |
1998 | 131,5 | (131,5⋅117,9)÷100 | 111,5 |
1999 | 135,7 | (135,7⋅117,9)÷100 | 115,1 |
zamiana indeksów indywidualnych jednopodstawowych na indeksy łańcuchowe:
zamiany tej dokonujemy dzieląc każdy indeks jednopodstawowy przez bezpośrednio poprzedzający go i mnożąc przez 100
Lata | Indeks: 1990 = 100 |
Działania | Indeks: rok poprzedni = 100 |
---|---|---|---|
1990 | 100,0 | ⋅ | ⋅ |
1991 | 103,4 | (103,4÷100,0)⋅100 | 103,4 |
1992 | 107,4 | (107,4÷103,4)⋅100 | 103,9 |
1993 | 111,2 | (111,2÷107,4)⋅100 | 103,5 |
1994 | 112,9 | (112,9÷111,2)⋅100 | 101,5 |
1995 | 117,9 | (117,9÷112,9)⋅100 | 104,4 |
1996 | 122,1 | (122,1÷117,9)⋅100 | 103,6 |
1997 | 127,1 | (127,1÷122,1)⋅100 | 104,1 |
1998 | 131,5 | (131,5÷127,1)⋅100 | 103,5 |
1999 | 135,7 | (135,7÷131,5)⋅100 | 103,2 |
zamiana indeksów indywidualnych łańcuchowych na indeksy jednopodstawowe:
zamiany tej dokonujemy:
dla okresów wcześniejszych od przyjętego za podstawę porównania – dzieląc dany indeks jednopodstawowy przez odpowiadający mu indeks łańcuchowy i mnożąc przez 100
dla okresów późniejszych od przyjętego za podstawę porównania – mnożąc dany indeks jednopodstawowy przez indeks łańcuchowy z okresu następnego i dzieląc przez 100
Lata | Indeks: rok poprzedni = 100 |
Działania | Indeks: 1994 = 100 |
---|---|---|---|
1990 | ⋅ | (78,4÷130,0)⋅100 | 60,4 |
1991 | 130,0 | (77,7÷99,0)⋅100 | 78,4 |
1992 | 99,0 | (88,2÷113,5)⋅100 | 77,7 |
1993 | 113,5 | (100,0÷113,4)⋅100 | 88,2 |
1994 | 113,4 | 100,0 | 100,0 |
1995 | 109,7 | (100,0⋅109,7) ÷100 | 109,7 |
1996 | 104,6 | (109,7⋅104,6) ÷100 | 114,7 |
1997 | 103,9 | (114,7⋅103,9) ÷100 | 119,2 |
1998 | 114,3 | (119,2⋅114,3) ÷100 | 136,2 |
1999 | 112,5 | (136,2⋅112,5) ÷100 | 153,2 |
Przykład 1
Wartość obrotów towarowych w przedsiębiorstwie Z w 1990r. była następująca: towaru A – 120 mln zł, towaru B – 80 mln zł, towaru C – 100 mln zł. Poza tym wiadomo, że cena towaru A w 1990r. w porównaniu z 1985r. wzrosła o 10%, towaru B – zmalała o 5%, a towaru C – wzrosła o 20%. Łączna wartość obrotów w 1985r. wynosiła 240 mln zł. Scharakteryzuj dynamikę obrotów przedsiębiorstwa Z obliczając właściwe indeksy agregatowe.
Artykuł | Wartość obrotów 1990r. [mln zł] - pnqn |
Zmiany cen w 1990r. (w stos. do 1985r.) |
ip | |
---|---|---|---|---|
A | 120 | wzrosła o 10% | 1,10 | 109,09 |
B | 80 | zmalała o 5% | 0,95 | 84,21 |
C | 100 | wzrosła o 20% | 1,20 | 83,33 |
Σ | 300 | 276,63 |
Σ p0 q0 = 240
Indeks wartości:
Odp. Łączna wartość obrotów towarowych w roku 1990 była o 25% wyższa od wartości obrotów w 1985r. Wzrost ten jest spowodowany zmianami ilości i cen.
Indeks cen:
Obliczamy indywidualne indeksy cen:
Korzystamy z formuły zastępczej:
Odp. Agregatowy indeks cen Paasche’go informuje, że ceny badanych artykułów wzrosły w roku 1990 w porównaniu z rokiem 1985 o 8,45%, przy założeniu, że ilość artykułów w 1985r. była taka sama, jak w roku 1990.
Indeks ilości:
Korzystamy ze związków między indeksami:
Odp. Agregatowy indeks ilości Laspeyres’a informuje, że ilość badanych artykułów wzrosła w 1990r. w porównaniu z rokiem 1985 o 15,26%, przy założeniu, że ceny artykułów w 1990r. były takie same, jak w roku 1985.
Przykład 2
Wartość sprzedaży niektórych towarów niekonsumpcyjnych w handlu detalicznym w Polsce w 1989r. wynosiła 21555 mln zł, natomiast wartość sprzedaży tych artykułów w 1986r. oraz indywidualne indeksy cen tych towarów w omawianym okresie przedstawia poniższa tabela:
Artykuły | Wartość sprzedaży 1986r. [mln zł] – p0q0 |
ip | |
---|---|---|---|
maszyny i urządzenia rolnicze | 2274 | 1,021 | 2321,75 |
nawozy sztuczne | 2806 | 0,996 | 2794,78 |
pasze | 2396 | 1,216 | 2913,54 |
Σ | 7476 | 8030,07 |
Scharakteryzuj dynamikę zmian wartości, ilości i cen badanych artykułów w latach 1986 i 1989.
Σ pnqn = 21555
Indeks wartości:
Odp. Łączna wartość sprzedaży tych artykułów w roku 1989 była o 188,32% wyższa od wartości obrotów w 1986r. Wzrost ten jest spowodowany zmianami ilości i cen badanych artykułów.
Indeks cen:
Korzystamy z formuły zastępczej:
Odp. Agregatowy indeks cen Laspeyres’a informuje, że ceny badanych artykułów wzrosły w roku 1989 w porównaniu z rokiem 1986 o 7,42%, przy założeniu, że ilość artykułów w 1989r. była taka sama, jak w roku 1985.
Indeks ilości:
Korzystamy ze związków między indeksami:
Odp. Agregatowy indeks ilości Paasche’go informuje, że ilość badanych artykułów wzrosła w 1989r. w porównaniu z rokiem 1986 o 168,4%, przy założeniu, że ceny artykułów w 1986r. były takie same, jak w roku 1989.
Przykład 3
Obroty materiałami budowlanymi w pewnym sklepie w 1989r. kształtowały się następująco:
Materiał | Obroty 1989r. [mln zł] – p0q0 |
ip | |
---|---|---|---|
A | 0,4 | 0,95 | 0,42 |
B | 0,8 | 1,20 | 0,67 |
C | 0,2 | 1,00 | 0,20 |
Σ | 1,4 | 1,29 |
Wiadomo ponadto, że ceny materiału A w 1989r. w porównaniu z 1987r. zmalały o 5%, materiału B wzrosły o 20%, a materiału C pozostały bez zmian. Łączne obroty w 1987r. wynosiły 1 mld zł. Jaki wpływ na dynamikę wartości sprzedaży tych materiałów miały ceny, a jaki zmiany ilości zakupów?
Σ q0p0 = 1
Indeks wartości:
Odp. Łączna wartość obrotów w roku 1989 w porównaniu z 1987r. wzrosła o 40%. Wzrost ten był spowodowany zmianami ilości i cen.
Indeks cen:
Korzystamy z formuły zastępczej:
Odp. Agregatowy indeks cen Paasche’go informuje, że ceny materiałów budowlanych w 1989r. w porównaniu z 1987r. wzrosły o 8,5%, przy założeniu, że ilość materiałów w 1987r. była taka sama, jak w 1989r..
Indeks ilości:
Korzystamy ze związków między indeksami:
Odp. Agregatowy indeks ilości Laspeyres’a informuje, że ilość materiałów budowlanych w 1989r. w porównaniu z rokiem 1987 o 29%, przy założeniu, że ceny materiałów w 1989r. były takie same, jak w roku 1987.
Przykład 1
Produkcja papieru w Polsce w latach 1981-1990 przedstawiała się następująco:
Lata | Produkcja [tys. ton] |
Średnia ruchoma 3-letnia | Średnia ruchoma 5-letnia | Średnia ruchoma 4-letnia |
---|---|---|---|---|
1981 | 909 | - | - | - |
1982 | 965 | 966,7 | - | - |
1983 | 1026 | 1011,0 | 1002,6 | 1005,8 |
1984 | 1042 | 1046,3 | 1040,8 | 1042,9 |
1985 | 1071 | 1071,0 | 1079,4 | 1076,3 |
1986 | 1100 | 1109,7 | 1118,2 | 1115,0 |
1987 | 1158 | 1159,3 | 1146,6 | 1151,4 |
1988 | 1220 | 1187,3 | 1178,8 | 1181,5 |
1989 | 1184 | 1210,7 | - | - |
1990 | 1228 | - | - | - |
Przedstawić szereg graficznie.
Wyodrębnić tendencję rozwojową metodą mechaniczną.
! Gdy wygładzamy szereg zmienia się rozstęp:
Re = 1228 – 909 = 319 (rozstęp empiryczny)
R3l = 1210,7 – 966,7 = 244
R5l = 1178 – 1002,6 = 175,4
ANALIZA SEZONOWOŚCI
Wyodrębnienie tendencji rozwojowej metodą mechaniczną lub analityczną.
Obliczenie surowych wskaźników sezonowości:
gdzie: yt – wartość w okresie badanym yt’ – wartość teoretyczna trendu
Obliczenie średniej surowych wskaźników sezonowości dla jednoimiennych miesięcy lub kwartałów.
Obliczenie współczynnika korygującego:
gdzie: n – liczba okresów (gdy są to kwartały: n = 4; gdy są to miesiące: n = 12)
Obliczenie oczyszczonego wskaźnika sezonowości:
Wielkość produkcji w mld zł w przedsiębiorstwie X w latach 1991-1995 wg kwartałów przedstawia poniższy szereg:
Lata i kwart. | Wartość produkcji - yt | t | yt ⋅ t | t2 | yt’ = 25,6 + 0,2⋅ t | (yt – yt’)2 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1991 1 | 15 | -19 | -285 | 361 | 21,8 | 46,24 | 68,8 |
2 | 20 | -17 | -340 | 289 | 22,2 | 4,84 | 90,1 |
3 | 19 | -15 | -285 | 225 | 22,6 | 12,96 | 84,1 |
4 | 23 | -13 | -299 | 169 | 23,0 | 0,00 | 100,0 |
1992 1 | 23 | -11 | -253 | 121 | 23,4 | 0,16 | 98,3 |
2 | 36 | -9 | -324 | 81 | 23,8 | 148,84 | 151,3 |
3 | 35 | -7 | -245 | 49 | 24,2 | 116,64 | 144,6 |
4 | 28 | -5 | -140 | 25 | 24,6 | 11,56 | 113,8 |
1993 1 | 18 | -3 | -54 | 9 | 25,0 | 49,00 | 72,0 |
2 | 29 | -1 | -29 | 1 | 25,4 | 12,96 | 114,2 |
3 | 28 | 1 | 28 | 1 | 25,8 | 4,84 | 108,5 |
4 | 27 | 3 | 81 | 9 | 26,2 | 0,64 | 103,1 |
1994 1 | 17 | 5 | 85 | 25 | 26,6 | 92,16 | 63,9 |
2 | 28 | 7 | 196 | 49 | 27,0 | 1,00 | 103,7 |
3 | 26 | 9 | 234 | 81 | 27,4 | 1,96 | 94,9 |
4 | 22 | 11 | 242 | 121 | 27,8 | 33,64 | 79,1 |
1995 1 | 20 | 13 | 260 | 169 | 28,2 | 67,24 | 70,9 |
2 | 29 | 15 | 435 | 225 | 28,6 | 0,16 | 101,4 |
3 | 34 | 17 | 578 | 289 | 29,0 | 25,00 | 117,2 |
4 | 35 | 19 | 665 | 361 | 29,4 | 31,36 | 119,1 |
Σ | 512 | 0 | 550 | 2660 | 661,2 |
Wyodrębniamy tendencję rozwojową metodą analityczną (uproszczoną): yt’ = a + b ⋅ t
wartość produkcji w każdym z kwartałów wartość produkcji wzrastała co pół roku
wynosiła przeciętnie 25,6 mld zł przeciętnie o 0,2 mld zł
yt’ = 25,6 + 0,2⋅ t
Obliczamy odchylenie standardowe składnika resztowego dla funkcji trendu:
szacując wartość produkcji na podstawie równania trendu można się przeciętnie pomylić o 6,06 mld zł
Wyznaczamy surowe wskaźniki sezonowości:
i porządkujemy je w następującej tabeli:
Lata |
I | II | III | IV |
---|---|---|---|---|
1991 | 68,8 | 90,1 | 84,1 | 100,0 |
1992 | 98,3 | 151,3 | 144,6 | 113,8 |
1993 | 72,0 | 114,2 | 108,5 | 103,1 |
1994 | 63,9 | 103,7 | 94,9 | 79,1 |
1995 | 70,9 | 101,4 | 117,2 | 119,1 |
74,78 | 112,14 | 109,86 | 103,2 | |
S0 | 74,85 | 112,25 | 110,0 | 103,1 |
Σ= 399,8 ≠ 400
– średnia z surowych wskaźników sezonowości dla jednoimiennych kwartałów
S0 – oczyszczone wskaźniki sezonowości dla jednoimiennych kwartałów
Obliczamy średnią surowych wskaźników sezonowości dla jednoimiennych kwartałów (patrz: tabela).
Wyznaczamy współczynnik korygujący:
jeżeli suma z dla czterech kwartałów jest różna od 4 (lub od 400), to trzeba obliczyć współczynnik korygujący k i następnie oczyszczone wskaźniki sezonowości S0
jeżeli suma ta jest równa 4 (lub 400), to nie trzeba obliczać k – bo jest wówczas równe S0
Obliczamy oczyszczone wskaźniki sezonowości:
(patrz: tabela)
Interpretacja:
I S0 = 74,85% co oznacza, że na skutek działania wahań sezonowych w każdym pierwszym kwartale wartość produkcji była niższa średnio o 25,15%. Z tych samych powodów wartość produkcji w każdym II-im kwartale kształtowała się na poziomie wyższym o 12,25% (II S0 = 112,25%), w każdym III-im kwartale – o 10% (III S0 = 110%), natomiast w każdym IV-tym – o 3,1% (IV S0 = 103,1%).
Do pełnego rozwiązania należałoby jeszcze obliczyć dla funkcji trendu: ϕ2, d, Vr.
Przykład 2
Plan zakładów mięsnych przewiduje, że w III-im kwartale 1994r. produkcja konserw mięsnych wyniesie 165 ton. Jakie są perspektywy realizacji tego planu, jeśli wiadomo, że w latach 1989-1993 przeciętna produkcja kwartalna w tych zakładach wynosiła 130 ton, a kwartalny przyrost produkcji wynosił średnio 4 tony. Ponadto wiadomo, że kwartalne surowe wskaźniki sezonowości były następujące:
I SS = 1,2 II SS =0,8 III SS =0,9 IV SS =1,0
Nie ma również podstaw, by przewidywać zmiany w dotychczasowym trendzie i sezonowości.
UWAGA! Parametry trendu oszacowano przy założeniu, że Σ t = 0, gdzie t = ...,-3,-1,1,3,... .
Lata i kwart. | t |
---|---|
1989 1 | -19 |
2 | -17 |
3 | -15 |
4 | -13 |
1990 1 | -11 |
2 | -9 |
3 | -7 |
4 | -5 |
1991 1 | -3 |
2 | -1 |
3 | 1 |
4 | 3 |
1992 1 | 5 |
2 | 7 |
3 | 9 |
4 | 11 |
1993 1 | 13 |
2 | 15 |
3 | 17 |
4 | 19 |
Σ | 0 |
Równanie trendu:
yt’ = 130 + 2⋅ t
a = 130 – obrazuje przeciętny poziom
b = 2 – obrazuje zmiany z okresu na okres (4:2 – bo technika oznaczania czasu jest co dwie jednostki)
Surowe wskaźniki sezonowości:
I SS = 1,2
II SS =0,8
III SS =0,9
IV SS =1,0
Σ = 3,9 ≠ 4
Obliczamy współczynnik korygujący:
Oczyszczone wskaźniki sezonowości:
I S0 = 1,2 ⋅ 1,026 = 1,2312
II S0 = 0,8 ⋅ 1,026 = 0,8208
III S0 = 0,9 ⋅ 1,026 = 0,9234
IV S0 = 1,0 ⋅ 1,026 = 1,026
Interesuje nas III kwartał 1994r., więc musimy przewidzieć co się stanie:
Lata i kwart. | t |
---|---|
1994 1 | 21 |
2 | 23 |
3 | 25 |
y’III / 94 = 130 + 2 ⋅ 25 = 180
Interpretacja: Przypuszczalna wielkość produkcji w III-im kwartale będzie wynosić 180 ton (prognoza bez uwzględnienia sezonowości).
Produkcja wykazuje wahania sezonowe, zatem po ich uwzględnieniu:
y’III / 94 = 180 ⋅ 0,9234 = 166,21 ton > 165 ton
Odp. Przypuszczalna produkcja (165 ton) jest możliwa do zrealizowania.
Przykład 3
Dynamikę połowu ryb w gospodarstwie rybnym w poszczególnych kwartałach lat 1989-1991 opisuje liniowa funkcja:
yt’ = 14,5 + 0,2⋅ t , przy czym: t = ..., -3, -1, 1, 3, ... ;
a odchylenie standardowe składnika resztowego S(y) = 2,8.
Dysponując informacjami dotyczącymi połowów ryb w badanym okresie, zawartymi w poniższej tabeli:
Przeprowadzić analizę wahań sezonowych połowów ryb każdym z kwartałów.
Określić przypuszczalny poziom połowów w III-im kwartale 1992r.
Czy założenie o liniowości funkcji trendu jest uzasadnione? (α = 0,05) NIE DOTYCZY
Lata i kwartały | Połowy ryb - yt [tona] |
t | yt’ | SS | |
---|---|---|---|---|---|
1989 1 | 10 | -11 | 12,3 | 81,3 | b |
2 | 12 | -9 | 12,7 | 94,5 | b |
3 | 18 | -7 | 13,1 | 137,4 | a } 2 |
4 | 13 | -5 | 13,5 | 96,3 | b |
1990 1 | 12 | -3 | 13,9 | 86,3 | b |
2 | 15 | -1 | 14,3 | 104,9 | a |
3 | 19 | 1 | 14,7 | 129,3 | a |
4 | 12 | 3 | 15,1 | 79,5 | b |
1991 1 | 13 | 5 | 15,5 | 83,9 | b 5 |
2 | 14 | 7 | 15,9 | 88,1 | b |
3 | 21 | 9 | 16,3 | 128,8 | a } 6 |
4 | 15 | 11 | 16,7 | 89,8 | b } 7 |
1992 1 | 13 | ||||
2 | 15 | ||||
3 | 17 |
ad. a)
yt’ = 14,5 + 0,2⋅ t S(y) = 2,8
Lata |
I | II | III | IV |
---|---|---|---|---|
1989 | 81,3 | 94,5 | 137,4 | 96,3 |
1990 | 86,3 | 104,9 | 129,3 | 79,5 |
1991 | 83,9 | 88,1 | 128,8 | 89,8 |
83,83 | 95,83 | 131,83 | 88,53 | |
S0 = k | 83,83 | 95,83 | 131,83 | 88,53 |
Σ= 400,02 ≠ 400
ad. b)
y’III / 92 = (14,5 + 0,2⋅ 17) ⋅ 1,3183 = 23,598 ton