1. Mikrokapsułkowanie
Jest metodą polegającą na otaczaniu cząstek substancji rdzenia ściankami uformowanymi z jednej lub kilku substancji okrywających. W przypadku, gdy rozmiary kapsułki zawierają się w przedziale 0,2 - 5000 µm, klasyfikuje się je jako mikrokapsułki, a cały proces nazywa się wtedy mikrokapsułkowaniem. Mikrokapsułki zbudowane są z rdzenia, czyli substancji kapsułkowanej oraz ścianek, które mogą być pojedyncze lub podwójne. Kształt mikrokapsułek zależy od metody mikrokapsułkowania, rodzaju substancji rdzenia i ścianek. Rdzeń stanowi około 10 - 90% ogólnej masy mikrokapsułki. Materiałem ścianek mogą być związki naturalne bądź syntetyczne, np. żelatyna, guma arabska, tłuszcze, pochodne celulozy, żywice, polietylen i wiele innych.

2. Cechy nośników stosowanych do immobilizacji

W metodach immobilizacji ważny jest właściwy dobór nośnika i techniki immobilizacji, ponieważ decydują one

o aktywności unieruchomionego biokatalizatora oraz wydajności procesu technologicznego. Uważa się, że dobry nośnik powinien wykazywać następujące cechy:

-obojętność w stosunku do zatrzymywanych mikroorganizmow,

-prostota i łagodność unieruchamiania,

-duża zdolność zatrzymywania komorek,

-wysoka mechaniczna stabilność,

-obojętność chemiczna,

-duża zdolność dyfuzyjna w stosunku do substratu

i produktu,

-możliwość regeneracji i kilkakrotnego użycia,

-łatwa dostępność, niski koszt,
-możliwość zastosowania w skali przemysłowej

3. Elektroforeza
Homogeniczność białka jest najlepiej oceniania przez elektroforezę w żelu poliakryloamidowym (PAGE) przeprowadzoną w różnych warunkach. Jeżeli nałożona jest dostateczna ilość próby, jednowymiarowa PAGE natywnego białka ujawni większe i mniejsze zanieczyszczenia białkowe. W dwuwymiarowej PAGE w pierwszym wymiarze, który zawiera mocznik i gradient pH denaturowane białka rozdzielają się na zasadzie ich wartości pI przez zrównoważenie ich w polu elektrycznym. W drugim wymiarze białka, po zadziałaniu na nie SDS, rozdzielają się na zasadzie wielkości mas cząsteczkowych.

4. Wykorzystanie immobilizacji
Unieruchomione komórki enzymów znajdują zastosowanie w różnych obszarach przemysłu spożywczego, farmaceutycznego, chemicznego, ochronie środowiska oraz szeroko pojętej analityce, diagnostyce i monitoringu; jako elementy receptorowe (czuła warstwa na dany analit) w bioczujnikach i biosensorach. Dużą zaletą komórek immobilizowanych jest ich przydatność do prowadzenia procesów ciągłych i półciągłych, jak również łatwość wydzielania produktu i komórek oraz mniejsze ryzyko zakażeń mikrobiologicznych.