I zasada dynamiki W inercjalnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.

II zasada dynamiki
Jeśli siły działające na ciało nie równoważą się (czyli siła wypadkowa jest różna od zera), to ciało porusza się z przyspieszeniem wprost proporcjonalnym do siły wypadkowej, a odwrotnie proporcjonalnym do masy ciała.

Ruch płaski

Ruchem płaskim nazywamy ruch, podczas którego wszystkie punkty ciała poruszaja sie w płaszczyznach równoległych do

pewnej nieruchomej płaszczyzny, zwanej płaszczyzna kierujaca

Ruch płaski jest superpozycja (zło_eniem) ruchów: postepowego dowolnie wybranego punktu ciała (bieguna) i obrotowego

wokół tego wybranego punktu. Ruch płaski mo_na te_ traktowac jako ruch obrotowy, wokół pewnego punktu, tzw. srodka

obrotu. Srodek obrotu zmienia swoje poło_enie podczas ruchu

Ruch obrotowy bryły sztywnej to taki ruch, w którym wszystkie punkty bryły poruszają się po okręgach o środkach leżących na jednej prostej zwanej osią obrotu. Np. ruch Ziemi wokół własnej osi. Jest to ruch złożony z ruchu postępowego środka masy danego ciała oraz ruchu obrotowego względem pewnej osi. Środek masy ciała można uważać za punkt materialny. Do opisania ruchu obrotowego używa się odmiennych pojęć od używanych do opisania ruchu postępowego.

Podstawowym prawem opisującym ruch bryły sztywnej jest druga zasada dynamiki ruchu obrotowego:

gdzie

Ruch postępowy punktu materialnego jest to każdy ruch tego punktu opisywany przy użyciu wielkości charakterystycznych dla ruchu postępowego

• drogi S

• prędkości v

• przyspieszenia a

w odróżnieniu od ruchu obrotowego opisywanego wielkościami kątowymi (kąta, prędkości kątowej, przyspieszenia kątowego).

Przykłady