Konflikt Habsbursko-francuski w XVI wieku:

W konflikt de facto była zaangażowana niemalże cała europa, od Lizbony po Moskwę i od Sztokholmu po Konstantynopol. Był to konflikt o hegemonię w Europie. Jednym z punktów zapalnych konfliktu były prowincje Artois i Franche-Comte, do których pretensje rościli Walezjusze, a które były we władaniu Habsburgów. Pierwszym etapem rywalizacji stały się Włochy – stąd fazę tę nazywam wojnami włoskimi. W 1494 roku Karol VIII wkroczył do Włoch i koronował się na króla, włoscy książęta utworzyli koalicję antyfrancuską razem z cesarzem. Francuzi musieli się wycofac, Hiszpania zajęła Neapol. Następca Karola VIII, Ludwik XII kontynował wojny i w 1499 zajął Mediolan. Ze względu n azwycięstwa francuskie w 1511 powstała Liga Święta papieża, Wenecji, Hiszpanii i Anglii, w efekcie czego plany panowania we Włoszek Ludwika XII upadły. Od 1519, po śmierci Maksymiliana I, cesarzem został Karol I. W ciągu czterech lat jego panowania Habsburgowie powiększyli swoje posiadłości, z czym nie mogła pogodzić się Francja. Głównego sojusznika Francja widziała w Anglii, jednakże król Henryk VIII poparł cesarza, podobnie jak papież.

W 1521 zostały wznowione wojny włoskie, jednakże przewaga habsburskiej strony zmusiła francję do pokojowego traktatu w Madrycie w 1526 roku. Francja zobowiązała się zrzeczenia Burgundii oraz posiadłości włoskich. Po kilku miesiącach doszło do utworzenia „świętej” ligi z Cognac złożonej z Francjii, Anglii, Wenecji i Florencji, Mediolanu i Genui. Francja pozyskała sojusznika także na Węgrzech w postaci Jana Zapolyi. Wznowienie wojny w 152 spowodowało najazd wojsk cesarskich na Rzym. Niepowodzenia armii francuskiej zmusiły Franciszka I do zawarcia niekorzystnego pokoju w Cambrai, na mocy, którego straciła on wszelkie włoskie posiadłości. Rywalizacja trwała jednak nadal, Franciszek I oglosił się protektorem Związku Szmalkadzkiego (opozycja antyhabsburska w Niemczech). W 1535 zawarł także sojusz z Turcją. W roku 1547 umiera Franciszek I oraz Henryk VIII. Następca Franciszka I, Henryk II kontynował politykę antyhabsburską.

W 1556 roku doszło do abdykacji Karola V, wtedy też dom habsburski podzielił się na linię hiszpańską i niemiecką.Papież Paweł IV namawiał Henryka II do wojny z Filipem II, który przejął włości hiszpańskie lecz Francja doznawała klęsk. Obie strony były wyczerpane militarni ei finansowo oraz wojna kumulowała trudności wewnętrzne. Ostatecznie podpisano pokój w 1559 w Cateau-Cambresis pomiędzy Francją, Hiszpani i Anglią. Francja otrzymała port Calais, w zamian za zrzeknięcie się roszczeń do Neapolu, Mediolanu, Piemontu i Sabaudii. Zaplanowano także francusko-hiszpańskie mariaże.

Społeczne skutki absolutyzmu:

Rozwój merkantylizmu, głównie ze względu na ograniczenie wpływu surowców z zagranicy. Wojny, budowanie twierdz oraz utrzymanie dworu kosztowało Francję ogromną sumę pieniędzy, które czerpano zazwyczaj od poddanych, którzy to z kolei ubożeli i popadali w głód. W konsekwencji dochodziło do buntów. Sam absolutyzm jest też przyczyną rewolucji francuskiej. Z pozytywnych skutów absolutyzmu można uznać możliwość kariery politycznej przez mieszczan, którzy coraz częściej byli ministrami u monarchów, którzy nie zawsze ufali szlachetnie urodzonym ministrom ze względu na ich wątpliwe umiejętności.

Cechy oświecenia i przedstawiciele:

Napiszę od myślników żeby było łatwiej:

-czerpanie z Antyku,

- zainteresowanie człowiekiem,

- podkreślano konieczność i wartość edukacji,

- utylitaryzm,

Twórcy:

Voltaire – zwolennik liberalizmu i krytycyzmu, dzieło - Zadig

Monteskiusz – Wymyślił Trójpodział władzy,

Rousseau – m.in. Nowa Heloiza, autor koncepcji swobodnego wychowania i umowy społecznej,

Ogólnie dziełem oświecenia jest Wielka Encyklopedia pod redakcją Diderota

Austriacki przedstawicielem oświecenia był filozof Sonnenfels,

Z Królewca natomiast Immanuel Kant, zwolennik aprioryzmu ( pogląd, według którego możliwe jest poznanie a priori, tj. przed doświadczeniem, nie opierające się na nim).